Θαλασσινοί Δαίμονες. Γοργόνες.

Από τούς αρχαίους θαλασσινούς Δαίμονες ζεί ακόμα ή Γοργόνα. Αυτή κάνει τούς ανεμοστρόβιλους στή θάλασσα, αρπάζει από τά καράβια τούς ναύτες και καταποντίζει τά πλοία. Φανταστείτε μιά πολύ όμορφη γυναίκα με ουρά ψαριού έχετε τήν εικόνα αυτού του Στοιχειού τής θάλασσας, όπως τό θέλει ή ελληνική φαντασία. Τή Γοργόνα τήν παραδέχουνται για αδερφή του Μέγα Αλέξανδρου, πού ζεί άπο τα παλιά τα χρόνια, γιατί ήπιε το αθάνατο νερό. Γοργόνες ζουν στή Μαύρη θάλασσα (Εύξεινο Πόντο), αλλά άπό κει κατεβαίνουν πολλές φορές και στα δικά μας νερά. Φαίνονται προ πάντων τό Σάββατο τά μεσάνυχτα. Οί ναύτες όσοι ταξιδεύουν στή Μαύρη θάλασσα διηγούνται πως πολλές φορές είδαν Γοργόνα.

"Αν τύχει και πέσει τό καράβι στό δρόμο τής Γοργόνας, βρίσκει τό μπελά του. Τό πιάνει ό Δαίμονας άπό τήν πλώρη και ρωτάει : Ζεί ο βασιλιάς Αλεξανδρος ; "Αν οί ναύτες πούνε—κι ετσι πρέπει νά πουν—«ζεί», γίνονται όλα μέλι γάλα. Γαλήνη τέλεια στή θάλασσα. Παίζει τή λύρα της ή Γοργόνα και τραγουδάει ωραία τραγούδια. Τ' ακούνε οί ναύτες καί μαθαίνουν κι αυτοί καινούριους τραγουδιών σκοπούς. Γι' αυτό κι άμα σέ μιά πολιτεία ακουστή καινούριος ήχος τραγουδιού, «άπ' τή Γοργόνα», λένε οί άνθρωποι, «τόμαθε αυτός ο τραγουδιστής».

Δέ σάς φαίνετε πώς στήν ωραία αυτή παράδοση ηχεί κάπως ό μύθος του Όμηρου για τις Σειρήνες πού μέ τά γλυκά τους τραγούδια μάγευαν τούς ανθρώπους, τούς τραβούσαν άθελα στό μέρος πού μένανε αυτές και τούς τρώγανε ;

Αλίμονο όμως, άν οί ναύτες άπό ανήξεροσύνη απαντήσουν στή Γοργόνα, πώς δέ ζεί ό βασιλιάς Αλέξανδρος. Αγριεύει τό Δαιμόνιο, σαν τσέφλιο άπό καρύδι πετάει απάνω ψηλά τό καράβι. Σά βόλι ξαναπέφτει πάλι τότε κατω και βυθίζεται τό δύστυχο μέσα στή θάλασσα. Οί ναύτες πνίγονται στα άπατα νερά τής θάλασσας. Η Γοργόνα κλαίοντας και μυριολογώντας για τό κακό πού έκαμε φεύγει μακριά άπό κει. Άπ' τά πολλά τά κλάμματα άγρια και φοβερή τρικυμία σηκώνεται. Τίποτε ζωντανό δέ μένει στήν επιφάνεια τής θάλασσας. "Ολα αφανίζονται άπό τή μανία τής θύελλας. 'Εδώ ο μύθος μοιάζει κάπως μέ όσα μυθολογεί ο Όμηρος για τή Σκύλλα, πού κοντά της πέρασε ο θείος Όδυσσέας.

Πολύ γνωστή στο λαό μας είναι ή λέξη «γοργόνα». Τήν πολύ έξυπνη και γρήγορη γυναίκα τή λέει Γοργόνα. Επίσης τό έξυπνο παιδάκι «γοργόνι». Και το ξύπνο και γρήγορο φορτιάρικο ζώο του ό χωρικός τό λέει «γοργόνι». «Έχω ένα μουλάρι, γοργόνι».

| Ανασκελάδες | Βραχνάς | Γοργόνες |