.
Το Υιέ μου... Υιέ μου... είναι μια ελληνική κωμική ταινία του 1965, σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Γρηγορίου. Το σενάριο γράφτηκε από τον Γιώργο Λαζαρίδη, το οποίο, όμως, είναι διασκευή από το θεατρικό έργο του Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου, "Δελησταύρου και υιός". Πρωταγωνιστούν οι Λάμπρος Κωνσταντάρας και Μάρω Κοντού.
Πλοκή
Ο Αντώνης Χατζηλουκάς, ένας βιομήχανος θέλει να παντρευτεί τη Ρένα, μια ζωντοχήρα με την οποία, όμως, είναι ερωτευμένος και ο γιος του, ο Γιώργος. Πατέρας και γιος διεκδικούν τη νύφη, χωρίς ο ένας να γνωρίζει για τον άλλο. Μόλις γίνεται γνωστό το ειδύλλιο του γιου με τη Ρένα, ο Αντώνης υποχωρεί ντροπιασμένος υπέρ του Γιώργου. Αφού χάσει τη Ρένα, που τη λογάριαζε για σίγουρη, όπως χάνει και τη φιλενάδα της Ρένας, την Μπίλυ, την οποία προσεγγίζει δειλά και προσεχτικά όταν χάνει τη Ρένα. Κάθε φορά, ο Γιώργος είναι εκεί. Τελικά αποφασίζει να φλερτάρει με τη θεία της Μπίλυς, την Αμαλία, που είναι χήρα και ζει κι αυτή μόνη της πάρα πολύ καιρό. Εν τέλει, αποκαλύπτεται όμως ότι δεν ήταν χήρα, αφού ο σύζυγος, που νόμιζε για νεκρό, επιστρέφει. Για μία ακόμη φορά, ο Αντώνης μένει μόνος του.
Διανομή
Λάμπρος Κωνσταντάρας - Αντώνης Χατζηλουκάς
Μάρω Κοντού - Ρένα Παπασάββα
Κώστας Καρράς - Γιώργος Χατζηλουκάς
Λίλιαν Μηνιάτη - Μπίλυ Μαυρογιάννη
Δημήτρης Νικολαΐδης - Σπύρος Παπασάββας
Μαρίκα Κρεβατά - Αμαλία Μαυρογιάννη
Γιώργος Γαβριηλίδης - Μικές
Νίκος Σταυρίδης - Τρύφωνας Μαυρογιάννης
Σπύρος Κωνσταντόπουλος - ρεσεψιονίστ
Παραγωγή
Πρόκειται για ριμέικ της κινηματογραφικής ταινίας Δελησταύρου και υιός, που βασίστηκε και εκείνη στο θεατρικό έργο των Σακελλάριου-Γιαννακόπουλου. [1]
Στην ταινία, η Κλειώ Δενάρδου ερμηνεύει το τραγούδι "Σαν μια βροχή" και ο Τόνι Πινέλι το "Per sempre". [2]
Η ταινία προβλήθηκε στις κινηματογραφικές αίθουσες τη σεζόν 1965-1966 και, κόβοντας 239.491 εισιτήρια, κατατάχθηκε στην 22η θέση ανάμεσα σε 101 ταινίες της ίδιας σεζόν. [3] Κυκλοφόρησε και με τη μορφή ντιβιντί στις 11 Μαΐου 2005. [4]
Στην ταινία αντικατοπτρίζονται τα ήθη της εποχής, σύμφωνα με τα οποία ο έρωτας και ο γάμος ταιριάζουν μόνο στους νέους, οι οποίοι οφείλουν να συμπεριφέρονται με σοβαρότητα και κοσμικότητα, διαφορετικά γίνονται γελοίοι στα μάτια της κοινωνίας.[5]
Παραπομπές
«Υιέ μου... Υιέ μου... - retroDB». www.retrodb.gr. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2021.
«Υιέ μου... Υιέ μου... (1965) ⋆ Filmy.gr». Filmy.gr. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2021.
«Υιέ μου Υιέ μου - Ελληνικός κινηματογράφος». Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2021.
«Υιέ μου... Υιέ μου... (1965)». cine.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Οκτωβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2021.
Ψαρρή, Κωνσταντινιά (2021). Αναπαράσταση της περιθωριοποιημένης ετερότητας (πορνεία –ομοφυλοφιλία) μέσα από τον ελληνικό κινηματογράφο της περιόδου 1950-1970. Αλεξανδρούπολη: ΔΠΘ. σελ. 42.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Υιέ μου... Υιέ μου... στην Ταινιοθήκη της ΕλλάδοςStub icon Αυτό το λήμμα σχετικά με τον κινηματογράφο χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.
Πύλη:ΤέχνηΠύλη:Κινηματογράφος
Ταινίες σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Γρηγορίου
Ο κόκκινος βράχος (1949) Θύελλα στο φάρο (1950) Πικρό ψωμί (1951) Μεγάλοι δρόμοι (1953) Η αρπαγή της Περσεφόνης (1956) Ο Μιμίκος και η Μαίρη (1958) Η λίμνη των στεναγμών (1960) Καλημέρα Αθήνα (1960) 2000 ναύτες κι ένα κορίτσι (1960) Διαβόλου κάλτσα (1962) Όταν ξυπνά το παρελθόν (1962) Αυτό το κάτι άλλο (1963) Ο Αδελφός Άννα (1963) Τα 201 καναρίνια (1964) Διωγμός (1964) Αμφιβολίες (1964) Η μοίρα ενός αθώου (1965) Όχι κύριε Τζόνσον (1965) Υιέ μου... υιέ μου (1965) Μια γυναίκα κατηγορείται (1966) Πόθοι στον καταραμένο βάλτο (1966) Αυτή η γη είναι δική μας (1967) Κοκοβιός και Σπάρος στα δίχτυα της Αράχνης (1967) Τρούμπα 67 (1967) Ο ανακατωσούρας (1967) Ο μεγάλος διχασμός (1968) Η ώρα της οργής (1968) Ο άγιος Νεκτάριος (1969) Ο τελευταίος των κομιτατζήδων (1970) Οι τελευταίοι του Ρούπελ (1971)
Κινηματογράφος, Ηθοποιοί, Σκηνοθέτες, Ταινίες
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
