.
Τα κίτρινα γάντια είναι ελληνική ασπρόμαυρη κινηματογραφική παραγωγή (ταινία) της Φίνος Φιλμς με θέμα την παθολογική συζυγική ζήλια.
Υπόθεση
Ο Ορέστης (Νίκος Σταυρίδης) είναι ένας παθολογικά ζηλιάρης σύζυγος και τα πάντα του φαίνονται ύποπτα. Μία στάση σ΄ ένα εξοχικό καφενείο και η ανεύρεση κίτρινων γαντιών τον κάνουν να υποψιάζεται ότι η γυναίκα του, Ρένα (Μάρω Κοντού), τον απατά. Επιστρέφοντας στο σπίτι προσπαθεί να αντιστρέψει όλα τα άλλοθι της Ρένας. Τελικά διαπιστώνει ότι τίποτα δεν συμβαίνει και όλα ήταν συμπτωματικές παρεξηγήσεις. Πριν προλάβει όμως να ηρεμήσει, νέο πονοκέφαλο θα του δημιουργήσει ο Μουστάκιας (Μίμης Φωτόπουλος) μέχρι να αντιληφθεί ότι πρόκειται τελικά για τον φίλο της υπηρέτριάς τους Τούλας (Μάρθα Βούρτση). Μια κλασική ταινία παθολογικής ζήλιας.
Χαρακτηριστικές ατάκες Σταυρίδη - Γκιωνάκη
Σταυρίδης: Ποιος είναι εδώ;
Γκιωνάκης: Εμείς οι δύο!
Σταυρίδης: Άχου κάτι τσαχπινιές!
Γκιωνάκης: Τι θέτε;... Θέτε τίποτα;
Σταυρίδης: Έχεις μια πορτοκαλάδα ρε;
Γκιωνάκης: Πορτοκαλάδα θέτε;
Σταυρίδης: Ναι ρε.
Γκιωνάκης: Από πορτοκάλια;
Σταυρίδης: Όχι από μούσμουλα.
Γκιωνάκης: Καλό.
Σταυρίδης: Να που το ρίξαμε κι οι δυό τις τσαχπινιές και πως θα βγάλουμε άκρη...
Γκιωνάκης: Ναι...
Σταυρίδης: Φέρε μια πορτοκαλάδα ρε.
Γκιωνάκης: Πορτοκαλάδα θέτε;
Σταυρίδης: Πορτοκαλάδα... Λεμονάδα...
Γκιωνάκης: Λεμονάδα θέτε;
Σταυρίδης: Άντε λεμονάδα.
Γκιωνάκης: Από λεμόνια;
Σταυρίδης: Ώ ρε τι θα γίνω 'γω με δαύτον! Ρε έχεις μια γκαζόζα;
Γκιωνάκης: Γκαζόζα θέτε;
Σταυρίδης: Γκαζόζα... σόδα...
Γκιωνάκης: Σόδα θέτε;
Σταυρίδης: Ω ρε τι θα γίνω εγώ με σένανε!
Γκιωνάκης: Ε τι; μια μου λέτε λ...εμονάδα, μια π...ορτοκαλάδα, μια σ...όδα, ε τι θέτε;
Σταυρίδης: Άκου δω! Μια κι έξω! Πορτοκαλάδα!
Γκιωνάκης: Πορτοκαλάδα θέτε;
Σταυρίδης: Αα στάσου ααα! Μη το ξαναπάμε απ΄ την αρχή!
Γκιωνάκης: Πορτοκαλάδα θέτε;
Σταυρίδης: Πορτοκαλάδα!
Γκιωνάκης: Να σας δώκω
Σταυρίδης: Άιντε δώκε μου τέλος πάντων να ξαμπερδεύουμε.
Σταυρίδης: Ρε συ, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός είναι αυτός;
Γκιωνάκης: Τσου. Έλληνας είναι!
Σταυρίδης: Κατάλαβα... (βλέπει τα γάντια)
Σταυρίδης: Αμάν! Ρε συ!
Γκιωνάκης: Τι με θέτε;
Σταυρίδης: Ποιος καθόταν εδώ;
Γκιωνάκης: Πού;
Σταυρίδης: Σ' αυτό εδώ το τραπέζι.
Γκιωνάκης: Στο τραπέζι;
Σταυρίδης: Ναι.
Γκιωνάκης: Κανένας. Κάθονται στα τραπέζια οι άνθρωποι; Χε χε...
Σταυρίδης: Ποιος καθόταν εδώ μωρέ;
Γκιωνάκης: Στο τραπέζι;
Σταυρίδης: Όχι! Στις καρέκλες.
Γκιωνάκης: Α! Στις καρέκλες! Στις καρέκλες μάλιστα. Αλλά εσείς μου λέτε στο τραπέζι. Στο τραπέζι δεν κάθονται οι άνθρωποι.
Σταυρίδης: Ρε παναθεμά τον! Βρε λεβέντη μου σ΄ αυτές εδώ τις καρέκλες, που είναι και οι δυό πορτοκαλάδες, ποιος καθότανε;
Γκιωνάκης: Εδώ;
Σταυρίδης: Ναι!
Γκιωνάκης: Που είναι και οι δυό πορτοκαλάδες;
Σταυρίδης: Ναι!
Γκιωνάκης: Ποιος καθότανε;
Σταυρίδης: Ναι!!!
Γκιωνάκης: Δεν ξέρω...
Σταυρίδης: Πώς δεν ξέρεις; Πώς δεν ξέρεις δηλαδή;
Γκιωνάκης: Ε πού θέλετε να ξέρω; Εγώ δεν ήμουνα εδώ. Η κυρά Θοδώρα ήτανε. Αλλά πάλι... δυο πορτοκαλάδες... ε, δυο θα 'τανε. κάνα ζευγαράκι θα 'τανε.
Σταυρίδης: Ζευγαράκι ε;
Γκιωνάκης: Ε, πώς; Έρχονται πολλά ζευγάρια εδώ.
Σταυρίδης: Πολλά ε;
Γκιωνάκης: Πολλά πολλά...
Σταυρίδης: Και δε μου λες... Αυτό το ζευγαράκι που καθόταν εδώ στο τραπέζι...
Γκιωνάκης: Στο τραπέζι;
Σταυρίδης: Στις καρέκλες! Στις καρέκλες, πανάθεμά σε! Στις καρέκλες! Λοιπόν. Λέω, αυτό το ζευγαράκι που καθόταν εδώ...
Γκιωνάκης: Στις... στις καρέκλες...
Σταυρίδης: Στις καρέκλες! Στις καρέκλες! Πάει και τέλειωσε! Στις καρέκλες! Τις καρδιές μας θα χαλάσουμε τώρα;
Γκιωνάκης: Μά'ιστα...
Σταυρίδης: Είμαστε άντρες και τον λόγο μας τον κρατάμε.
Γκιωνάκης: Μά'ιστα.
Σταυρίδης: Στις καρέκλες!
Γκιωνάκης: Μά'ιστα.
Σταυρίδης: Τι μάλιστα μωρε;
Γκιωνάκης: Ε, τί θέτε τώρα;
Σταυρίδης: Μωρέ σε ρωτάω μωρέ... Αυτό το ζευγαράκι που καθόταν εδώ, που στο διάολο πάει τώρα;
Γκιωνάκης: Ε, ζευγαράκι είναι... θα 'χει πάει κατά τα πευκάκια.
Σταυρίδης: Κατά τα πευκάκια;
Γκιωνάκης: Ναι, τα ζευγαράκια την ημέρα τραβάνε κατά τα πευκάκια, και το βράδυ κατά την αμμουδιά.
Σταυρίδης: Ώστε έτσι λοιπόν τα ζευγαράκια... Είτε μέρα είναι είτε νύχτα είναι, την κουτσουκέλα τους θα την κάνουν ε; (Μυρίζει τα γάντια)
Γκιωνάκης: Μυρίζει; Μυρίζει;... Μυρίζει! Έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Κι εγώ αγαπάω μία δεκαεννέα χρόνια αλλά δεν με θέλει.
Σταυρίδης: Καλύτερα. Καλύτερα. Γιατί και μένα η δικιά μου που με θέλει, άστα να παν στο διάολο.
Γκιωνάκης: Ουφ...
Σταυρίδης: Δε μου λες!
Γκιωνάκης: Ορίστε!
Σταυρίδης: Πού πέφτουνε αυτά τα πευκάκια;
Γκιωνάκης: Από δω πάνω, ολούθε.
Σταυρίδης: Ολούθε;
Γκιωνάκης: Ναι ολούθε.
Σταυρίδης: Κι έτσι και νυχτωθούν στην αμμουδιά ε;
Γκιωνάκης: Από δω κάτω, ολούθε.
Σταυρίδης: Ολούθε;
Γκιωνάκης: Ναι...
Σταυρίδης: Ωστε έτσι λοιπόν μαντάμ ε;
Γκιωνάκης: Ορίστε;
Σταυρίδης: Έτσι μαντάμ, στην Χαλκίδα με νόμισες εμένα και μου ήρθες στους Αγίους Θεοδώρους για να αλωνίσεις.
Γκιωνάκης: Χρόνια έχω εγώ εδώ.
Σταυρίδης: Αμ αγαπάει ο θεός τον κλέφτη, αγαπάει και τον νοικοκύρη!
Γκιωνάκης: Κι εγώ αγαπάω μία δεκαεννέα χρόνια...
Σταυρίδης: Ρε α στο διάολο...
Γκιωνάκης: Τι θέλω κι ανακατεύομαι...
Τα κίτρινα γάντια Σκηνοθεσία Αλέκος Σακελλάριος
Παραγωγή Δαμασκηνός - Μιχαηλίδης, Φίνος Φιλμς
Σενάριο Αλέκος Σακελλάριος
Πρωταγωνιστές Νίκος Σταυρίδης, Μίμης Φωτόπουλος, Μάρω Κοντού, Μάρθα Βούρτση, Παντελής Ζερβός, Γιάννης Γκιωνάκης
Πρώτη προβολή 12 Δεκεμβρίου 1960
Μουσική Τάκης Μωράκης
Διάρκεια 79 λεπτά
Γλώσσα Ελληνικά
Σελίδα IMDb
Σελίδα Cine.gr
Κινηματογράφος, Ηθοποιοί, Σκηνοθέτες, Ταινίες
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
