Η κόμησσα της Κέρκυρας είναι ελληνική μουσική κωμική ταινία του 1972 σε παραγωγή Φίνος Φιλμ. Η σκηνοθεσία και το σενάριο ανήκουν στον Αλέκο Σακελλάριο.[1] Πρωταγωνιστούν η Ρένα Βλαχοπούλου και ο Αλέκος Αλεξανδράκης.

Η ταινία περιστρέφεται γύρω από τη σιόρα Αντζολίνα (Ρένα Βλαχοπούλου), μια δύστροπη δασκάλα πιάνου και δις χήρα. Ένας επιχειρηματίας, ο Σωτήρης Καρέλης (Αλέκος Αλεξανδράκης), εμφανίζεται στην Αντζολίνα και της ζητά να του πουλήσει το αρχοντικό της για να το κάνει ξενοδοχείο. Εκείνες τις μέρες φτάνει στην Κέρκυρα ένα ιταλικό μουσικό συγκρότημα, το οποίο έμεινε χωρίς τραγουδίστρια, αφού η σταρ τους, η Αλίντα Ρίτσι, δεν ήρθε στο νησί. Η Αντζολίνα πείθεται, όχι μόνο να τους φιλοξενήσει στο σπίτι της, αλλά και να αντικαταστήσει την Αλίντα Ρίτσι επί σκηνής. Κατόπιν, όταν έρχεται η Αλίντα Ρίτσι, αρχίζουν τα μπερδέματα.[1]
Πλοκή

Η ταινία ξεκινά, δείχνοντας τον παραδοσιακό κερκυραϊκό τρόπο απλώματος ρούχων, ενώ στη συνέχεια δείχνει τον Καρέλη και έναν γνωστό του, τον Κώστα (Μάκης Δεμίρης), να περπατούν στα σοκάκια της Κέρκυρας. Ο Καρέλης λέει στον Κώστα ότι θέλει να φτιάξει ξενοδοχείο στο νησί και βλέποντας το σπίτι της Αντζολίνας (Ρένα Βλαχοπούλου), μιας δασκάλας πιάνου, το θεωρεί ιδανικό για τον σκοπό του. Ο Κώστας του λέει πως το συγκεκριμένο δεν πουλιέται, τονίζοντάς του το δύστροπο του χαρακτήρα της Αντζολίνας. Ο Καρέλης πληροφορείται ότι η Αντζολίνα είναι δις χήρα καθώς και αρραβωνιασμένη με τον Σπύρο Καρέτα (Ορφέας Ζάχος), ο οποίος δεν έχει δώσει σημεία ζωής εδώ και τρία χρόνια. Έτσι ο Καρέλης εκμεταλλεύεται το γεγονός και πάει στο σπίτι της, τάχα εκ μέρους του Σπύρου, όπου της προσφέρει ένα δαχτυλίδι ως υποτιθέμενο δώρο του αρραβωνιαστικού της. Της κάνει ως και καντάδα για να τη γοητεύσει, αλλά εκείνη τον διώχνει κακήν κακώς, καθώς είναι ξεκούρδιστες οι κιθάρες και η Αντζολίνα δεν ανέχεται το φάλτσο. Παράλληλα φτάνει στο νησί μία ορχήστρα κι ένα μπαλέτο από την Ιταλία που δεν βρίσκουν μέρος για διαμονή. Μέσω μιας παράστασης στον δρόμο μπροστά από το σπίτι της, την πείθουν μέσω του ταλέντου τους να τους φιλοξενήσει στο αρχοντικό της. Στο μεταξύ η σταρ του συγκροτήματος δεν δίνει σημεία ζωής και η ορχήστρα δεν έχει τραγουδίστρια.

Η Αντζολίνα μαθαίνει πως το δαχτυλίδι δεν ήταν από τον Σπύρο αλλά από τον Καρέλη, ο οποίος δεν της είχε κάνει νύξη για την σκοπούμενη αγορά, επειδή είχε αρχίσει να τη συμπαθεί. Αργότερα η ιστορία περιπλέκεται, αφού ο μάνατζερ και μνηστήρας της σταρ του συγκροτήματος, Αλίντα Ρίτσι, είναι ο Σπύρος Καρέτας, δηλαδή ο "αρραβωνιαστικός" που περίμενε επί τρία χρόνια η Αντζολίνα. Στη συνέχεια η ορχήστρα ζητά από την Αντζολίνα να αντικαταστήσει προσωρινά την Αλίντα Ρίτσι, πράγμα που εκείνη αρχικά αρνείται. Στη συνέχεια πείθεται, γιατί ειδάλλως η ορχήστρα θα καταστραφεί χωρίς τραγουδίστρια. Σε αυτό το σημείο, όταν η ορχήστρα κάνει την πρώτη της πρόβα με την Αντζολίνα, εκείνη λέει: «Αφήστε με να κλείσω τα μάτια μου και να δω την Κέρκυρα όμορφη, όπως είναι» και ακολουθεί ένα χορευτικό στο πολύ γνωστό κομμάτι "Κέρκυρα - Κέρκυρα". Στη συνέχεια κάνει την εμφάνισή της ως Αλίντα Ρίτσι.

Αργότερα έρχεται στο νησί ο Σπύρος και ψάχνει την Αλίντα Ρίτσι, που -όπως είχε μάθει- είχε κάνει πρεμιέρα την προηγούμενη βραδιά. Την επομένη, ο Σπύρος (Πίπης κατά την Αντζολίνα) πηγαίνει στο καμαρίνι της Αλίντα Ρίτσι, εκεί όμως συναντά την Αντζολίνα. Από την απρόσμενη αυτή συνάντηση αιφνιδιάζονται και οι δύο. Αργότερα ο Πίπης πηγαίνει στην αστυνομία, γιατί είχε στείλει ένα κόσμημα στο καμαρίνι της Αντζολίνας, νομίζοντας πως είναι η Αλίντα Ρίτσι, αφού η Αντζολίνα δεχόταν να το επιστρέψει μόνο αν ο Σπύρος εμφανιζόταν αυτοπροσώπως να της το ζητήσει. Η Αντζολίνα την επόμενη μέρα παραδίδει το κόσμημα αλλά και αυτό που της είχε στείλει ο Καρέλης σε έναν αστυνομικό, ώστε να επιστραφούν στον Σπύρο. Στο μεταξύ φτάνει στο νησί και η πραγματική Αλίντα Ρίτσι, η οποία μόλις πληροφορείται ότι κάποια άλλη τραγουδά για λογαριασμό της, προδβάλλεται και κλείνει αμέσως εισιτήριο για επιστροφή.

Τέλος, αφού πάλι η ορχήστρα μένει χωρίς τραγουδίστρια, ο Σπύρος πηγαίνει στο σπίτι της Αντζολίνας να την καλοπιάσει, ώστε να τραγουδήσει ξανά. Εκείνη την ώρα καταφτάνει και ο Καρέλης, ο οποίος διώχνει κακήν κακώς τον Σπύρο, λέγοντας πως η Αντζολίνα είναι μνηστή του, κάτι που αιφνιδιάζει την ίδια. Μόλις αποχωρεί ο Σπύρος, ο Καρέλης την ζητά σε γάμο, εκείνη δέχεται, ενώ βοηθά ξανά την ορχήστρα. Η ταινία τελειώνει με το ζευγάρι να κάνει βόλτα με μία άμαξα και να φεύγει για την Ιταλία με το καράβι.
Διανομή

Ρένα Βλαχοπούλου... σιόρα Αντζολίνα
Αλέκος Αλεξανδράκης... Σωτήρης Καρέλης
Νόνικα Γαληνέα... Φρόσω
Μάκης Δεμίρης... Κώστας
Βαγγέλης Πλοιός... μέλος ορχήστρας (ντράμερ)
Μπάμπης Ανθόπουλος... Διονύσης
Μανώλης Δεστούνης... Γεράσιμος
Ορφέας Ζάχος... Σπύρος (Πίπης) Καρέτας
Ρία Δελούτση... Αλίντα Ρίτσι
Δημήτρης Παπαγιάννης... μέλος ορχήστρας
Φώτης Μεταξόπουλος... Ιταλός αρτίστας
Ερρίκος Κονταρίνης... αρχηγός αστυνομίας
Τάσος Ραμσής... αστυνομικός
Βασίλης Κολοβός... γκαρσόνι
Γιάννης Δοντάς...
Γιώργος Σταμάτης... μέλος ορχήστρας
Λευτέρης Κοτσελίδης...
Χρήστος Βλαχόπουλος...
Ανδρέας Συρογιάννης... μαθητής Αντζολίνας
Αλέκος Σακελλάριος... κυρ Δημήτρης
Νίκη Λινάρδου... κυρά Μαρία (μητέρα μαθητή της Αντζολίνας)

Παραγωγή
Η Αναγνωστική Εταιρία Κερκύρας, στην πόλη της Κέρκυρας, που εμφανίζεται στην ταινία ως το αρχοντικό της Αντζολίνας.

Η παραγωγή της ταινίας ανήκει στη Φίνος Φιλμ και διευθυντής παραγωγής ήταν ο Μάρκος Ζέρβας. Η σκηνοθεσία έχει υπογραφεί από τον Αλέκο Σακελλάριο, όπως επίσης και το σενάριο, ενώ ήταν μία από τις τελευταίες ταινίες του με την εταιρεία. Κινηματογραφιστής της ταινίας ήταν ο Γιώργος Αρβανίτης, ο οποίος έως τότε είχε υπάρξει 20 φορές διευθυντής φωτογραφίας της Φίνος Φιλμ.[2] Το μοντάζ ανέλαβε ο Σπύρος Ανακτορίδης, του οποίου ήταν η δεύτερη και τελευταία ταινία με την Φίνος Φιλμ.[3] Η σκηνογραφία έγινε από τον Μάρκο Ζέρβα, ενώ το μακιγιάζ από τον Νίκο Ξεπαπαδάκο, ο οποίος έως τότε είχε άλλες 60 ταινίες με την εταιρεία από αυτό το πόστο.[4] Τέλος ηχολήπτης της ταινίας ήταν ο Τάκης Κόντος.[1]
Μουσική

Τη μουσική της ταινίας έγραψε ο Γιώργος Κατσαρός.[1] Δύο τραγούδια από την ταινία έγιναν αρκετά γνωστά: Το πετεινάρι και το Κέρκυρα - Κέρκυρα. Μάλιστα το τελευταίο είναι σε στίχους του Αλέκου Σακελλάριου, ο οποίος συνεργάστηκε με τον Γιώργο Κατσαρό σχετικά με τοπωνύμια, λέξεις και φράσεις της Κέρκυρας, καθότι ο συνθέτης κατάγεται από το νησί.[5]

Τη χορογραφία ανέλαβε ο Φώτης Μεταξόπουλος, ενώ σε ένα από τα χορευτικά εμφανίζεται μαζί με τη Νάντια Φοντάνα, με την οποία ήταν χορευτικό δίδυμο. Αν και ο Μεταξόπουλος δεν είχε πολλές συνεργασίες με την εταιρεία, είχε με τη Ρένα Βλαχοπούλου σε θεατρικές παραστάσεις και σε νυκτερινά κέντρα.[5]
Γυρίσματα

Τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν στην Κέρκυρα, τόπο καταγωγής της Ρένας Βλαχοπούλου.[5] Η ταινία μπορεί να χαρακτηριστεί ως διαφήμιση για το νησί, καθώς μεταξύ άλλων τα χορευτικά λάμβαναν χώρα σε διάφορα μνημεία και αξιοθέατα του νησιού, όπως το Λιστόν, το Αχίλλειο, τα γραφικά καντούνια, τις παραλίες κ.ά.[6]
Κριτικές

Νεότερη κριτική από το Αθηνόραμα:[7]

Η Βλαχοπούλου έχει αρχίσει να φωνάζει πολύ και να χάνει την αυτοσυγκράτησή της, σε μια κωμωδία που λειτούργησε, φαντάζομαι, ως διαφήμηση της ομορφιάς της Κέρκυρας.

Παραπομπές

«Κόμησσα της Κέρκυρας (Η)». Ταινιοθήκη της Ελλάδος. 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2015.
«Γιώργος Αρβανίτης». Finosfilm.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2015.
«Σπύρος Ανακτορίδης». Finosfilm.com. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2015.
«Νίκος Ξεπαπαδάκος». Finosfilm.com. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2015.
«Η Κόμησσα Της Κέρκυρας(1972)». Finosfilm.com. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2015.
Λήδα Γαλανού. «Τα νησιά του ελληνικού σινεμά #9 - Η Κέρκυρα στο «Η Κόμησσα της Κέρκυρας» του Αλέκου Σακελλάριου». Flix.gr. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2015.
«Η Κόμησσα της Κέρκυρας». Αθηνόραμα. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2015.