.

Δημοκρατία του Κονγκό

Η Δημοκρατία του Κονγκό, γνωστή και ως Κονγκό-Μπραζαβίλ ή απλά Κονγκό (Γαλλικά: République du Congo, τοπικά ως Κονγκό-Μπραζά - να μην συγχέεται με τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, πρώην Ζαΐρ, η οποία ήταν και αυτή κάποτε γνωστή με την ονομασία Δημοκρατία του Κονγκό), είναι μια πρώην γαλλική αποικία της δυτικοκεντρικής Αφρικής. Συνορεύει με την Γκαμπόν, το Καμερούν, την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και την Ανγκόλα. Εχει έκταση 342.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα και πληθυσμό, με βάση τις εκτιμήσεις του 2009, 4.012.809 κατοίκους.[1]

View Larger Map

Η δημοκρατία είναι μια πρώην γαλλική αποικία. Όταν έγινε ανεξάρτητη το 1960, η πρώην περιοχή του Μέσου Κονγκό έγινε η Δημοκρατία του Κονγκό. Το 1992 το Κονγκό έγινε πολυκομματική δημοκρατία. Ωστόσο, το 1997 ξέσπασε ένας σύντομος εμφύλιος πόλεμος που είχε αποτέλεσμα την ανατροπή του δημοκρατικά εκλεγμένου προέδρου Πασκάλ Λισουμπά και την εγκαθίδρυση του προέδρου Ντενί Σασσού-Νγκεσό στην εξουσία. Γύρω στο ήμισυ του πληθυσμού ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας με 1,25 δολάρια καθημερινά.[3]

Ιστορία

Οι αρχαιότεροι κάτοικοι στην περιοχή ήταν Πυγμαίοι, οι οποίοι αργότερα σε μεγάλο βαθμό εγκατέλειψαν τις εστίες τους και απορροφήθηκαν από τις φυλές των Μπαντού στη διάρκεια της επέκτασης των τελευταίων. Αρκετά βασίλεια των Μπαντού - ιδίως εκείνα των Κονγκό, Λοάνγκο και Τέκε σύναψαν εμπορικές σχέσεις στη λεκάνη του ποταμού Κονγκό.

Το 1482 ο Πορτογάλος Ντιόγκο Κάο ανακάλυψε το αχανές βασίλειο του Λοάνγκο. Οι πρώτοι Ευρωπαίοι παρέμειναν στην αρχή μόνο σε παράκτιες ζώνες.[4] Επί αιώνες οι ιθαγενείς και οι Ευρωπαίοι είχαν εμπορικές σχέσεις και τις επόμενες δεκαετίες άνθισε το διατλαντικό εμπόριο. Στα τέλη του 19ου αιώνα άρχισε ο ουσιαστικός αποικισμός της Αφρικής από τους Ευρωπαίους και τα βασίλεια των Μπαντού παρήκμασαν.[5] Στα 1885-87 υπογράφηκαν συνθήκες από τη Γαλλία με τη Γερμανία, την Πορτογαλία και το Βέλγιο και καθορίστηκαν τα όρια των γαλλικών κτήσεων σε σχέση με κτήσεις άλλων ευρωπαϊκών χωρών.

Το Μέσο Κονγκό έγινε τμήμα της Ομοσπονδίας της Γαλλικής Ισημερινής Αφρικής το 1910. Το 1958 διενεργήθηκε δημοψήφισμα και η περιοχή απέκτησε αυτονομία. Στις 15 Αυγούστου του 1960 το Κονγκό έγινε ανεξάρτητο κράτος, με πρώτο πρόεδρο το Φιλμπέρ Γιουλού ως την ανατροπή του σε πραξικόπημα από εργατικά στοιχεία και αντίπαλα πολιτικά κόμματα. Ο στρατός εγκαθίδρυσε στην εξουσία τον ηγέτη του Εθνικού Επαναστατικού Κινήματος, Αλφόνς Μασεμπά-Ντεμπά, ο οποίος εξελέγη πρόεδρος (1963) για πενταετή θητεία, με βάση νέο Σύνταγμα. Η θητεία του τελευταίου διακόπηκε απότομα από ένα ακόμη πραξικόπημα, το 1968, που τον ανέτρεψε και έδωσε την εξουσία στον στρατό (σχηματίστηκε Εθνικό Επαναστατικό Συμβούλιο). Ο πρωτεργάτης του πραξικοπήματος, Μαριέν Νγκουαμπί, ανέλαβε πρόεδρος στις 31 Δεκεμβρίου του 1968. Έπειτα από έναν χρόνο, ο πρόεδρος Νγκουαμπί ανακήρυξε το Κονγκό, ως την πρώτη λαϊκή δημοκρατία της Αφρικής, ανακοινώνοντας την απόφαση του Εθνικού Επαναστατικού Κινήματος να μετονομαστεί σε Κονγκολέζικο Εργατικό Κόμμα (PCT). Ο Νγκουαμπί δολοφονήθηκε στις 16 Μαρτίου του 1977 και σχηματίστηκε προσωρινή κυβέρνηση, αποτελούμενη από 11μελή στρατιωτική επιτροπή. Επικεφαλής τέθηκε ο Ζοακίμ Γιομπί-Οπανγκό, συνταγματάρχης και μετέπειτα στρατηγός. Ο τελευταίος ανατράπηκε από τον Ντενί Σάσου Νγκουέσο, το 1979.

Ο νέος πρόεδρος ήταν φίλα προσκείμενος στο ανατολικό μπλοκ και υπέγραψε εικοσαετές σύμφωνο φιλίας με τη Σοβιετική Ένωση. Επανεξελέγη το 1984 και το 1989. Έπειτα από δεκαετίες μαρξιστικής και λενινιστικής ρητορικής, το Κονγκό ολοκλήρωσε τη μετάβασή του στον πολυκομματισμό το 1992, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Η χώρα επανήλθε στην παλιά της ονομασία (Δημοκρατία του Κονγκό) το 1991 και εγκρίθηκε με δημοψήφισμα ένα νέο Σύνταγμα. Στις πρώτες πολυκομματικές προεδρικές εκλογές, οι οποίες διεξήχθησαν τον Αύγουστο του 1992 ο Νγκουέσο παραδέχθηκε την ήττα του και στις 31 Αυγούστου του 1992 ορκίστηκε πρόεδρος - επικεφαλής κυβέρνησης μειοψηφίας- ο καθηγητής Πασκάλ Λισουμπά. Στα τέλη του 1993 ξέσπασαν συγκρούσεις ανάμεσα σε στρατιώτες πιστούς στον Λισουμπά και σε παραστρατιωτικούς που υποστήριζαν τον Μπερνάρ Κολελά. Τουλάχιστον 2.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στις συγκρούσεις, οι οποίες σταμάτησαν μόνο έπειτα από τη διεθνή μεσολάβηση.[6]

Η πρόοδος της χώρας προς τη δημοκρατία άρχισε να εκτροχιάζεται το 1997. Λίγο πριν τις προεδρικές εκλογές του Ιουλίου του 1997, οι εντάσεις ανάμεσα στον Λισουμπά και στα στρατόπεδα του Νγκουέσο αυξήθηκαν, εξαιτίας κατηγοριών για ευνοικορατία από πλευράς του Λισουμπά απέναντι σε συγκεκριμένες εθνοτικές ομάδες. Στις 5 Ιουνίου οι κυβερνητικές δυνάμεις περικύκλωσαν τη βάση του Σάσου Νγκουέσο στην Μπραζαβίλ, ενώ ο τελευταίος διέταξε την ιδιωτική του παραστρατιωτική δύναμη, γνωστή ως "Κόμπρας" να αντισταθούν. Έτσι άρχισε ένας τετράμηνος εμφύλιος πόλεμος, που είχε αποτέλεσμα να καταστραφεί μεγάλο μέρος της πρωτεύουσας και δεκάδες χιλιάδες άμαχοι να σκοτωθούν. Η Γαλλία από την πλευρά της έστειλε 1.200 στρατιώτες, οι οποίοι απομάκρυναν τους 6.000 ξένους κατοίκους της Μπραζαβίλ, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν Γάλλοι. Στις αρχές Οκτωβρίου εισέβαλαν στο Κονγκό στρατεύματα της Αγκόλας και τάχθηκαν στο πλευρό του Νγκουέσο. Στα μέσα Οκτωβρίου η κυβέρνηση του Λισουμπά κατέρρευσε. Ο Λισουμπά ανατράπηκε και πρόεδρος ανέλαβε ο Νγκουέσο. Ο εμφύλιος πόλεμος συνεχίστηκε για ενάμισι ακόμα έτος. Οι διάφορες αντιμαχόμενες παρατάξεις υπέγραψαν συμφωνία το Δεκέμβριο του 1999, με την οποία διατάχθηκε η κατάπαυση του πυρός, η γενική αμνηστία και η παράδοση των όπλων.

Οι αμφιλεγόμενες προεδρικές εκλογές του 2002 με βάση το νέο Σύνταγμα έδωσαν νίκη στον Νγκουέσο με σχεδόν το 90% των ψήφων . Οι δύο κύριοι αντίπαλοί του, Λισουμπά και Κολελά δεν τους επετράπη να λάβουν μέρος και ο μόνος εναπομείνας ουσιαστικός υποψήφιος ο Αντρέ Μιλόνγκο συμβούλευσε τους υποστηρικτές του να μη μετάσχουν στις εκλογές και στη συνέχεια αποσύρθηκε από τις εκλογές.[7] Τον Ιανουάριο του 2002 διεξήχη συνταγματικό δημοψήφισμα και εγκρίθηκε ένα νέο Σύνταγμα, με βάση το οποίο αυξήθηκαν οι εξουσίες του προέδρου και η θητεία του μετατράπηκε από πενταετής σε επταετής. Επίσης, εισήχθη ένα διθάλαμο κοινοβούλιο. Οι διεθνείς παρατηρητές ανέφεραν ότι η διεξαγωγή τόσο του δημοψηφίσματος όσο και των προεδρικών εκλογών του 2002 τους θύμισαν την εποχή που στο Κονγκό ίσχυε ο μονοκομματισμός.[8] Έπειτα από τη διεξαγωγή των προεδρικών εκλογών, άρχισαν ξανά οι συγκρούσρις στην περιοχή Πουλ ανάμεσα στις κυβερνητικές δυνάμεις και σε αντάρτες με ηγέτη τον Παστόρ Ντουμί. Τον Απρίλιο του 2003 υπογράφηκε ειρηνευτική συνθήκη για τον τερματισμό των συγκρούσεων.[9]

Ο πρόεδρος Νγκουέσσο κέρδισε και τις εκλογές που διεξήχθησαν στις 12 Ιουλίου του 2009 με 78%.
Δημογραφία
Γυναίκα από το Κονγκό.

Η χώρα είναι αραιοκατοικημένη, με τον πληθυσμό να συγκεντρώνεται ιδίως στο νοτιοδυτικό τμήμα της χώρας, αφήνοντας τις τεράστιες περιοχές της τροπικής ζούγκλας του βορρά σχεδόν ακατοίκητες. Συνακόλουθα, το Κονγκό είναι μία από τις πλέον αστικοποιημένες χώρες της Αφρικής, με το 70% του συνολικού πληθυσμού να ζουν στα αστικά κέντρα, τα οποία είναι ελάχιστα. Οι πόλεις αυτές είναι, εκτός από την πρωτεύουσα, Μπραζαβίλ, η Πουάν Νουάρ (Pointe-Noire), καθώς επίσης και μερικές μικρές πόλεις και χωριά κοντά στο σιδηροδρομικό δίκτυο που ενώνει τις πόλεις. Στις αγροτικές περιοχές η εμπορική και βιομηχανική δραστηριότητα έχει μειωθεί κατά πολύ τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα οι αγροτικές οικονομίες να εξαρτώνται από την κυβερνητική βοήθεια.

Ο πληθυσμός αποτελείται από πολλές εθνοτικές ομάδες. Αναγνωρίζονται 62 γλώσσες σε χρήση στο Κονγκό[10], Ωστόσο, οι εθνοτικές ομάδες μπορούν να ταξινομηθούν σε 3 κατηγορίες. Οι Κόνγκο (Kongo) αποτελούν τη μεγαλύτερη εθνοτική ομάδα και αντιστοιχούν σχεδόν στο ήμισυ του πληθυσμού. Οι πλέον σημαντικές υποομάδες των Κόνγκο είναι οι Λααρί (Laari) στις επαρχίες Πουλ και Μπραζαβίλ, στη Βίλι γύρω από το Πουάν Νουάρ και κατά μήκος των ακτών του Ατλαντικού. Δεύτερη μεγαλύτερη εθνοτική ομάδα είναι οι Τέκε, οι οποίοι ζουν στα βόρεια της Μπραζαβίλ και αντιστοιχούν στο 17% του πληθυσμού. Οι Μπουλανγκί (Boulangui - M’Boshi) ζουν στα βορειοδυτικά και στην Μπραζαβίλ και απαρτίζουν το 12% του συνολικού πληθυσμού.[11][12] Πριν τον πόλεμο του 1997, στη χώρα ζούσαν γύρω στους 9.000 Ευρωπαίοι και μη Αφρικανοί, οι πιο πολλοί από τους οποίους ήταν Γάλλοι. Ωστόσο, ελάχιστοι από αυτούς μένουν σήμερα.[13] Στη χώρα διαμένουν γύρω στους 100 Αμερικανοί που έφυγαν από την πατρίδα τους. Τέλος, στο Κονγκό υπάρχουν και Πυγμαίοι.

Περισσότερο από το 60% του συνολικού πληθυσμού του αφρικανικού κράτους ζει στις πόλεις. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 54,15 χρόνια (52,9 χρόνια οι άνδρες και 55,43 οι γυναίκες).[1]

Αναφορικά με το θρήσκευμα, ο πληθυσμός αποτελεί ένα μίγμα Χριστιανών (50%, με την πλειονότητα να είναι Ρωμαιοκαθολικοί) και Ειδωλολατρών (48%, που πρεσβεύουν ανιμιστικές δοξασίες). Το 2% έχουν για θρησκεία το Ισλάμ και αυτό οφείλεται κυρίως στη συρροή ξένων εργατών στα αστικά κέντρα.[14]
Διακυβέρνηση

Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[1]
Πολιτικά κόμματα

Τα σημαντικότερα πολιτικά κόμματα είναι οι Δημοκρατικές και Πατριωτικές Δυνάμεις ή FDP [πρόεδρος: Ντενίς Σασού-Νγκουέσο], συμμαχία που αποτελείται από:

Εθνική Ένωση για Δημοκρατία και Πρόοδο
Εθνικό Κόμμα Δημοκρατίας των Helasia
Ένωση για την Εθνική Ανανέωση
Κονγκολέζικο Εργατικό Κόμμα (PCT)
Πατριωτική Ένωση για την Εθνική Ανασυγκρότηση
Συνέλευση για Εναλλακτική Δημοκρατία
Φιλελεύθερο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα

Άλλα σημαντικά κόμματα περιλαμβάνουν:

Ένωση για τη Δημοκρατία και τον Ρεπουμπλικανισμό ή UDR
Ένωση των Δημοκρατικών Δυνάμεων ή UFD, [πρόεδρος ο Σεμπαστιάν Εμπάο]
Κονγκολέζικο Κίνημα για Δημοκρατία και την Ζωτική Ανάπτυξη ή MCDDI [Μισέλ Μαμπουγιά]
Παναφρικανική Ένωση για Κοινωνική Ανάπτυξη ή UPADS [Μαρτίν Μπερί]
Συναγερμός για Δημοκρατία και Κοινωνική Πρόοδο ή RDPS [Ζαν-Πιερ Τιστέρ Τσικάγια, πρόεδρος]
Συναγερμός για τη Δημοκρατία και τον Ρεπουμπλικανισμό ή RDR [Raymond Damasge Ngollo]

Εκλογές
Προεδρικές εκλογές 2009

Ο πρόεδρος Ντενί Σάσου Νγκουέσσο αναμενόταν να κερδίσει άνετα την επανεκλογή του. Έξι από τους υποψηφίους της Αντιπολίτευσης δεν έλαβαν μέρος στις εκλογές, ισχυριζόμενοι ότι υπήρξε νοθεία υπέρ του Νγκουέσσο. [15]

Οι έξι υποψήφιοι που δεν έλαβαν μέρος στις εκλογές σε κοινή τους δήλωση ανέφεραν ότι περισσότερο από το 90% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων δεν είχε λάβει μέρος στις εκλογές. Το γεγονός αυτό ερμηνεύτηκε ως καταδίκη στο αυταρχικό και ολοκληρωτικό καθεστώς του Νγκουέσσο. [15]

Ο υπουργός Πληροφοριών ανέφερε από την πλευρά του ότι η παρουσία 170 διεθνών παρατηρητών έκανε τις καταγγελίες περί νοθείας να καταρρεύσουν.[16] Η Αφρικανική Ένωση και η Οικονομική Κοινότητα των Χωρών της Κεντρικής Αφρικής, οι οποίοι είχαν αμφότεροι στείλει παρατηρητές, έκριναν ότι οι εκλογές ήταν "ομαλές, ελεύθερες και διαφανείς" , επαινώντας την ήρεμη ατμόσφαιρα στην οποία διεξήχθη η ψηφοφορία.[17]

Σύμφωνα με τα προσωρινά αλλά επίσημα αποτελέσματα που ανακοινώθηκαν στις 15 Ιουλίου ο Νγκουέσσο επανεξελέγη πρόεδρος με 78,61% των ψήφων, ενώ ο ανεξάρτητος Ζοζέφ Κινουμπί Κία Μπούνγκου (Joseph Kignoumbi Kia Mboungou) ήρθε 2ος με 7,46% των ψήφων και ο Νισεφόρ Φιλά ντε Σεν-Ιντς από το Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα ήταν τρίτος με 6,98%. Ένας ακόμα υποψήφιος του συνασπισμού της αντιπολίτευσης, ο Ματίας Νζον (Dzon), έλαβε 2,30% των ψήφων (είχε ζητήσει από τους ψηφοφόρους να μην προσέλθουν στις κάλπες). Η συμμετοχή ήταν 66,42%[18].

**Πρόεδρος, 12 Ιουλίου 2009**
Υποψήφιος	Κόμμα	Ψήφοι	%
Ντενίς Σάσου-Νγκουέσο	Κονγκολέζικο Εργατικό Κόμμα (Parti Congolais du Travail)/ Συναγερμός για την Προεδρική Πλειοψηφία (Rassemblement pour la majorité présidentielle)	1.055.117	78,6
Ζοζέφ Κινουμπί Κιά Μπουνγκού	ανεξάρτητος	100.181	7,5
Νισεφόρ Αντουά Φιλά ντε Σαιντ-Ιντ (Antoine Fylla de Saint-Eudes)	Φιλελεύθερο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (Parti Républicain Libéral)	93.749	7,0
Ματίας Τζον (Mathias Dzon)	Συμμαχία για το Ρεπουμπλικανισμό και τη Δημοκρατία (Alliance pour la République et la Démocratie)	30.861	2,3
Ζοζέφ Μιοκονό (Joseph Hondjouila Miokono)	ανεξάρτητος	27.060	2,0
Γκι Ρομαίν Κινφούσια (Guy Romain Kinfoussia)	ανεξάρτητος	11.678	0,9
Ζαν Φρανσουά Τσιμπιντά-Κουανγκού (Jean François Tchibinda-Kouangou)	ανεξάρτητος	5.475	0,4
Ανγκιός Νγκανγκιά-Ενγκαμπέ (Anguios Nganguia-Engambé)	ανεξάρτητος	4.064	0,3
Ερνέστ Μποναβεντίρ Μιζιντί Μπαβουεζά (Ernest Bonaventure Mizidi Bavoueza)	ανεξάρτητος	3.594	0,3
Κλεμάν Μιεράσα (Clément Mierassa)	ανεξάρτητος	3.305	0,3
Μπερτέν Παντί-Νγκουαρί (Bertin Pandi-Ngouari)	ανεξάρτητος	2.749	0,2
Μαριόν Μισέλ Ματζιμπά Εουανγκό (Marion Michel Mandzimba Ehouango)	ανεξάρτητος	2.612	0,2
Ζαν Εμπινά	ανεξάρτητος	1.797	0,1
Έγκυρα		1.342.242	97,2
Άκυρα		38.409	2,8
Σύνολο ψήφων (συμμετοχή 66,4 %)		1.380.651	100,0
Πηγή: Εκλογικό Αρχείο του Adam Carr

Βουλευτικές εκλογές 2007

Οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν σε δύο γύρους, το 2007.

**Βουλή, 24 Ιουνίου και 5 Αυγούστου 2007**
Κόμματα	Έδρες 1ος γύρος	Έδρες 2ος γύρος	Σύνολο εδρών
Κογκολέζικο Κόμμα των Εργατών (PCT)	22	24	46
Ανεξάρτητοι	8	29	37
Κογκολέζικο Κίνημα για Δημοκρατία και Ανάπτυξη (MCDDI)	4	7	11
Παναφρικανική Ένωση για Σοσιαλιστική Δημοκρατία (UPADS)	3	8	11
Κίνημα Δράσης για Ανανέωση (MAR)	3	2	5
Κίνημα για Αλληλεγγύη (MSD)	1	4	5
Λέσχη 2002 PUR	1	2	3
Δράση για το Κονγκό	1	2	3
Πατριωτική Ένωση για Δημοκρατία και Πρόοδο (UPDP)	0	2	2
Νέες Δημοκρατικές Δυνάμεις (FDN)	0	2	2
Συναγερμός για τη Δημοκρατία και την Κοινωνική Πρόοδο (RDPS)	0	2	2
Ένωση για τη Δημοκρατία (UR)	0	2	2
Ένωση για Πρόοδο (UP)	0	2	2
Ένωση για Δημοκρατία και Ρεπουμπλικανισμό (UDR)	0	1	1
Ένωση των Δημοκρατικών Δυνάμεων (UFD)	0	1	1
Κίνημα για Δημοκρατία και Πρόοδο (MDP)	0	1	1
Νιάτα σε Κίνηση (JEM)	0	1	1
Συναγερμός για τον Πολίτη (RC)	0	1	1
Το Κόμμα της Ζωής (Parti la Vie)	0	1	1
Σύνολο	43	92	137
Πηγή: Xinhua, Panapress, IPU

Εκλογές για Γερουσία

Στις 30 Ιουλίου του 2008 διεξήχθησαν έμμεσες εκλογές για Γερουσία.[19] Στις 29 Ιουνίου προηγήθηκαν οι τοπικές εκλογές. Οι σύμβουλοι που εξελέγησαν στις εκλογές αυτές εξέλεξαν τους γερουσιαστές.[20]
Διοικητική διαίρεση

Η Δημοκρατία του Κονγκό υποδιαιρείται σε 10 régions (νομούς) και μία κοινότητα (commune), την πρωτεύουσα Μπραζαβίλ. Αυτές είναι:

Δυτική Κουβέτ (Cuvette-Ouest)
Κουβέτ (Cuvette)
Κουιλού (Kouilou)
Λεκουμού (Lékoumou)
Λικουαλά
Μπουενζά
Κοινότητα της Μπραζαβίλ
Νιαρί
Πλατό (Plateaux)
Πουλ (Pool)
Σανγκά (Sangha)

Οι νομοί διαιρούνται επιπλέον σε 46 επαρχίες.
Μεταφορές

Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.
Ανθρώπινα δικαιώματα
Δουλεία

Πολλοί Πυγμαίοι στο Κονγκό ζουν σαν σκλάβοι στα αφεντικά τους, που είναι Μπαντού.[21] Η χώρα είναι βαθύτατα διαιρεμένη σε δύο σημαντικές εθνοτικές ομάδες.[21] Οι Πυγμαίοι σκλάβοι ανήκουν από τη γέννησή τους στους αφέντες τους, που είναι Μπαντού και αυτό αποτελεί παράδοση που τηρείται ανά τους αιώνες.[21] Οι Πυγμαίοι χρησιμοποιούνται συχνά για κυνήγι, ψάρεμα και χειρωνακτικές εργασίες στα χωριά της ζούγκλας από τα αφεντικά τους. Οι τελευταίοι τους πληρώνουν μόνο με τσιγάρα, φορεμένα ρούχα ή και τους αφήνουν απλήρωτους.[21] Αναμένεται η ψήφιση νόμου από το κοινοβούλιο που θα παρέχει ειδική προστασία στους Πυγμαίους.[21]
Πηγές

Review of Congo by the United Nations Human Rights Council's Universal Periodic Review, 6 Μαΐου 2009.

Περαιτέρω βιβλιογραφία

Maria Petringa, Brazza, A Life for Africa (2006) ISBN 978-1-4259-1198-0

Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Commons logo
Τα Κοινά έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα
Δημοκρατία του Κονγκό

Κυβέρνηση

Πύλη της Κυβέρνησης
Προεδρία της Δημοκρατίας
Chief of State and Cabinet Members

Γενικά

Προφίλ της χώρας από τα BBC News
Republic of the Congo από το UCB Libraries GovPubs
Crisis briefing on the Republic of Congo's struggle for peace από το Reuters AlertNet

Ειδήσεις

τίτλοι ειδήσεων για τη χώρα από το AllAfrica.com
Ανθρωπιστικά νέα και ανάλυσηαπό το IRIN – Congo

Πολιτισμός

Κονγκολέζικη λογοτεχνία
Baka Pygmies of Cameroon and Congo Πολιτισμός και μουσική των πρώτων κατοίκων του Κονγκό.

Τουρισμός

Wikitravel: Δημοκρατία του Κονγκό (ταξιδιωτικός οδηγός)

Παραπομπές

↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 CIA World Factbook
↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 "World Economic Outlook Database". ΔΝΤ. Οκτώβριος 2009. Ανακτήθηκε την 18-10-2009.
↑ Human Development Indices, Table 3: Human and income poverty, p. 35. Ανακτήθηκε την 1η Ιουνίου του 2009
↑ Συλλογικό έργο, Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας, εκδ. ΔΟΜΗ, τ. 9, σελ. 149, ΙSBN 960-6711-02-1.
↑ C. R. Boxer, The Portuguese Seaborne Empire, 1415-1825
↑ Galloy, Martine-Renée; Gruénais, Marc-Éric (Νοέμβριος 1997). "Fighting for power in the Congo". Le Monde diplomatique. Ανακτήθηκε την 17-06-2009.
↑ "Congo, Republic of (Brazzaville)". Freedom House. 2006. Ανακτήθηκε την 12-06-2009.
↑ "Congo approves new constitution". BBC. 24 Ιανουαρίου 2002. Ανακτήθηκε την 12-06-2009.
↑ "Congo peace deal signed". BBC. 18 Μαρτίου 2003. Ανακτήθηκε την 15-06-2009.
↑ "Languages of Congo". SIL International. Ανακτήθηκε την 13-06-2009.
↑ Levinson, David (1998). Ethnic groups worldwide. Greenwood Publishing Group. σελ. 120–121. ISBN 9781573560191.
↑ "Congo Overview". Minority Rights Group International. Ανακτήθηκε την 13-06-2009.
↑ Background Note: Republic of the Congo United States Department of State. 21 Αυγούστου 2008.
↑ "Congo, Republic of the". U.S. Department of the State. Ανακτήθηκε την 14-09-2009.
↑ 15,0 15,1 Fanny Pigeaud, "Congo leader challenged to re-run poll", AFP, 12 Ιουλίου 2009.
↑ "Congo counts votes after contested presidential poll", AFP, 12 Ιουλίου 2009.
↑ Laudes Martial Mbon, "Row rages over Congo presidential poll", AFP, 13 Ιουλίου 2009.
↑ Voice of America, Congo’s Opposition Rejects Sunday’s Election Results, 15 Ιουλίου 2009.
↑ Electoral Calendar-international elections world elections
↑ "Elections locales du 29 juin - Isidore Mvouba donne le top de la campagne électorale du RMP", Les Dépêches de Brazzaville, 17 Ιουνίου 2008 (Γαλλικά).
↑ 21,0 21,1 21,2 21,3 21,4 Thomas, Katie (12-03-2007). "Congo's Pygmies live as slaves". The News & Observer. Ανακτήθηκε την 29-09-2008.

Χώρες της Αφρικής

1.Αναγνωρίζεται από 46 χώρες

Εξαρτημένα Εδάφη

Κόσμος

Αλφαβητικός κατάλογος

Hellenica World - Scientific Library

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License