Βυζαντινή Αυτοκρατορία
Αραβοβυζαντινός Πόλεμος: Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος, άρρωστος, ανάπηρος και μη δημοφιλής στην Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία, δεν είναι σε θέση να οδηγήσει προσωπικά τον βυζαντινό στρατό να αντισταθεί στη μουσουλμανική κατάκτηση του Λεβάντε. Στέλνει τον αδελφό του Θεόδωρο να συγκεντρώσει δυνάμεις για να ανακαταλάβει τα πρόσφατα κερδισμένα μουσουλμανικά εδάφη. Μονοφυσίτες και Εβραίοι σε όλη τη Συρία υποδέχονται τους Άραβες εισβολείς, καθώς είναι δυσαρεστημένοι με τη βυζαντινή κυριαρχία.
30 Ιουλίου – Μάχη του Ajnadayn: Οι βυζαντινές δυνάμεις (90.000 άνδρες σύμφωνα με τις μουσουλμανικές πηγές) υπό τον Θεόδωρο ηττούνται από το Χαλιφάτο Rashidun κοντά στο Beit Shemesh (σημερινό Ισραήλ). Ο Ηράκλειος, που βρίσκεται στην Έμεσα, καταφεύγει στην Αντιόχεια μόλις ακούει τα νέα για την έκβαση της μάχης.
Ευρώπη
Ο βασιλιάς Dagobert I αναγκάζεται από τους Αυστριακούς ευγενείς να βάλει στο θρόνο τον 3χρονο γιο του Sigebert III, παραχωρώντας τη βασιλική εξουσία στην Αυστρασία. Απελευθερώνεται από την εξάρτηση από τον Πεπίνο του Λάντεν και επεκτείνει την κυριαρχία του στους Βρετόνους (κατά προσέγγιση ημερομηνία).
Βρετανία
Ο Έανφριθ της Μπερνίτσια και ο σωματοφύλακάς του σκοτώνονται από τον βασιλιά Κάντουαλον του Γκουίνεντ, σε μια προσπάθεια να διαπραγματευτούν την ειρήνη.[1] Ο αδελφός του Έανφριθ, Όσβαλντ, επιστρέφει από 18 χρόνια εξορίας στο Νταλ Ριάτα (σημερινή Σκωτία), για να διεκδικήσει το στέμμα της Νορθούμπρια.
Μάχη του Χάβενφιλντ: Ο Όσβαλντ, πιθανώς συνοδευόμενος από μια δύναμη Σκωτσέζων (ή Πίκτων), νικά και σκοτώνει τον Κάντουαλον με έναν ουαλικό στρατό κοντά στο Χέξαμ (βόρεια Αγγλία). Επανενώνει την Deira με την Bernicia και γίνεται βασιλιάς της Northumbria.
Περσία
Μάχη της Γέφυρας: Περσικές δυνάμεις (10.000 άνδρες) υπό τον Bahman Jadhuyih νικούν τους Μουσουλμάνους Άραβες στον Ευφράτη (κοντά στην Κούφα). Το θέαμα των ελεφάντων πανικοβάλλει τους Μουσουλμάνους και πολλοί σκοτώνονται. Ο Μπαχμάν δεν καταδιώκει τον αραβικό στρατό που δραπετεύει.[2]
Αραβία
Μάχη του Φιράζ: Οι Άραβες Rashidun (15.000 άνδρες) υπό τον Khalid ibn al-Walid νικούν τις συνδυασμένες δυνάμεις της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, της Περσικής Αυτοκρατορίας και των Αράβων Χριστιανών (τουλάχιστον 10 φορές μεγαλύτεροι από τον στρατό του Khalid) στη Μεσοποταμία (Ιράκ).[3] [απαιτείται πλήρης παραπομπή]
4 Φεβρουαρίου - Μάχη του Νταθίν: Οι δυνάμεις Ρασιντούν υπό τον Γιαζίντ ιμπν Άμπι Σουφιάν νικούν τους χριστιανούς Άραβες γύρω από τη Γάζα. Η μουσουλμανική νίκη γιορτάζεται από τους ντόπιους Εβραίους, οι οποίοι υπήρξαν διωκόμενη μειονότητα εντός της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.[4]
Το Χαλιφάτο Rashidun ξεκινά την ισλαμική κατάκτηση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, όταν οι μουσουλμανικές δυνάμεις υπό τον Abu Ubaidah ibn al-Jarrah εισβάλλουν στο Λεβάντε. Ο Χαλίντ ξεκινά για τη Συρία από την Αλ-Χίρα, παίρνοντας μαζί του τον μισό στρατό του, περίπου 8.000 άτομα.[5]
Μάχη του al-Karyatayn: Οι μουσουλμάνοι Άραβες υπό τον Khalid νικούν τους Ghassanids στο Al-Karyatayn, αφού οι κάτοικοι αντιστέκονται στις προτάσεις του. Ο στρατός του κατακτά και λεηλατεί την πόλη, πριν προχωρήσει στην κατάληψη άλλων πόλεων της περιοχής.[6]
Μάχη του Marj Rahit: Ένας μουσουλμανικός αραβικός στρατός υπό τον Khalid νικά τις βυζαντινές δυνάμεις (15.000 άνδρες) και τους συμμάχους τους Ghassanid. Μετά τη μάχη στέλνει μια ανεβασμένη στήλη στα περίχωρα της Δαμασκού, για να λεηλατήσει την περιοχή.[7][απαιτείται σελίδα]
Μάχη της Bosra: Μουσουλμανικές δυνάμεις υπό τον Khalid πολιορκούν τη βυζαντινή και χριστιανική αραβική φρουρά (12.000 άνδρες) στη Bosra. Μετά από λίγες μέρες η πόλη-φρούριο παραδίδεται. Ο Χαλίντ επιβάλλει πληρωμή φόρου στους κατοίκους.
23 Αυγούστου - Ο Αμπού Μπακρ πεθαίνει στη Μεδίνα και τον διαδέχεται ο Ουμάρ Α', ο οποίος γίνεται ο δεύτερος χαλίφης (χαλίφα) του Χαλιφάτου Ρασιντούν. Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του, ο Ουμάρ κατακτά τη Συρία, την Περσία και την Αίγυπτο σε έναν «Ιερό Πόλεμο».
19 Σεπτεμβρίου - Πολιορκία της Δαμασκού: Μουσουλμάνοι Άραβες υπό τον Χαλίντ κατακτούν τη Δαμασκό ως την πρώτη μεγάλη πόλη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Δίνεται εγγύηση ασφάλειας στους Δαμασκηνούς πρόσφυγες για να υποχωρήσουν στην Αντιόχεια.
Μάχη του Maraj-al-Debaj: Μια βυζαντινή συνοδεία προσφύγων από τη Δαμασκό (10.000 άνδρες) σφαγιάζεται από μουσουλμανικό στρατό κοντά στην Αντιόχεια. Το Mobile Guard (ελίτ ελαφρύ ιππικό) συλλαμβάνει μεγάλη ποσότητα μπροκάρ.
Ασία
Το βασίλειο Tuyuhun εισβάλλει από τις κινεζικές δυνάμεις υπό τον Li Jing (δυναστεία Tang) κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του αυτοκράτορα Taizong εναντίον Tuyuhun, με αποτέλεσμα τη δολοφονία του αρχηγού τους (khan) Murong Fuyun το 635.
Ο Tai Zong διατάζει την κατασκευή του παλατιού Daming στο Chang'an. Χτίζει το θερινό ανάκτορο για τον συνταξιούχο πατέρα του, αυτοκράτορα Γκάο Ζου, ως πράξη υιικής ευσέβειας.
Ανά θέμα
Θρησκεία
Ο Aidan of Lindisfarne, Ιρλανδός ιεραπόστολος, καλείται από τον βασιλιά Oswald από την Iona (Εσωτερικές Εβρίδες) για να ιδρύσει μια επισκοπή στο ιερό νησί Lindisfarne και να αποκαταστήσει τον Χριστιανισμό στη Northumbria (κατά προσέγγιση ημερομηνία).
Ο Birinus, Φράγκος ιεραπόστολος, αποβιβάζεται στο λιμάνι του "Hamwic" (τώρα στην περιοχή St. Mary's του Σαουθάμπτον), στην αποστολή του να επαναπροσηλυτίσει τους Δυτικούς Σάξονες στην Αγγλία.[8] Την εποχή αυτή ιδρύεται η εκκλησία της Αγίας Μαρίας.[9]
Ο Σωφρόνιος γίνεται πατριάρχης Ιεροσολύμων. Στέλνει συνοδικές επιστολές στον Πάπα Ονώριο Α' και στους Ανατολικούς πατριάρχες, εξηγώντας την ορθόδοξη πίστη, αποκηρύσσοντας τον Μονοθελητισμό.
Γεννήσεις
Athanasius II Baldoyo, πατριάρχης Αντιοχείας (π. 686)
Τσαντ της Μερκίας, Αγγλοσάξωνος ηγούμενος (π. 672)
Cuthbert, Αγγλοσάξωνας επίσκοπος (κατά προσέγγιση ημερομηνία)
En no Ozunu, Ιάπωνας ασκητής (κατά προσέγγιση ημερομηνία)
|
◄ | 6ος αιώνας | 7ος αιώνας | 8ος αιώνας | ► ◄◄ | ◄ | 630 | 631 | 632 | 633 | 634 | 635 | 636 | 637 | 638 | ► | ►► |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
