Ευρώπη
7 Μαΐου – Δεύτερη Σύνοδος της Λυών: Ο Πάπας Γρηγόριος Ι΄ συγκαλεί σύνοδο στη Λυών, αφού ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Η΄ (Παλαιολόγος) διαβεβαιώνει ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι έτοιμη να επανενωθεί με τη Ρώμη. Το συμβούλιο συμφωνεί σε μια διευθέτηση μεταξύ της Καθολικής Εκκλησίας και της Ορθόδοξης Εκκλησίας για πολλά βασικά ζητήματα – την Ορθόδοξη αποδοχή της παπικής πρωτοκαθεδρίας και την αποδοχή του Σύμβολου της Πίστεως της Νίκαιας με τη ρήτρα Filioque. Ο Γρηγόριος εγκρίνει ένα δέκατο για να υποστηρίξει τις προσπάθειες για την απελευθέρωση των Αγίων Τόπων από τους Μουσουλμάνους και καταλήγει σε προφανή επίλυση του σχίσματος, το οποίο τελικά αποδεικνύεται ανεπιτυχές. Όλα τα τάγματα μοναχών, εκτός από τέσσερις, καταστέλλονται. Η καθολική διδασκαλία για το Καθαρτήριο ορίζεται για πρώτη φορά.[1]
Νοέμβριος – Η Αυτοκρατορική Διατροφή στη Νυρεμβέργη διατάζει όλα τα κτήματα του στέμματος που κατασχέθηκαν μετά τον θάνατο του αυτοκράτορα Φρειδερίκου Β' να αποκατασταθούν στον βασιλιά Ροδόλφο Α'. Σχεδόν όλοι οι Ευρωπαίοι ηγεμόνες συμφωνούν, με εξαίρεση τον Ότοκαρ Β', βασιλιά της Βοημίας, ο οποίος ωφελήθηκε πολύ από την κατάκτηση ή άλλως έρχονται στην κατοχή πολλών από αυτές τις εκτάσεις.
Αγγλία
2 Αυγούστου - Ο Πρίγκιπας Εδουάρδος (ο Λόρδος Εδουάρδος) επιστρέφει τελικά από τους Αγίους Τόπους, για να στεφθεί βασιλιάς της Αγγλίας, δύο χρόνια μετά το θάνατο του πατέρα του, βασιλιά Ερρίκου Γ', στις 19 Αυγούστου.
21 Σεπτεμβρίου - Ο Walter de Merton, Άγγλος καγκελάριος και αντιβασιλέας, αποσύρεται από τη βασιλική υπηρεσία, υπέρ του Robert Burnell, ο οποίος γίνεται ισχυρός σύμμαχος του εδουαρδιανού καθεστώτος.[2]
Ξεκινά η πρώτη κύρια έρευνα για το Hundred Rolls, μια αγγλική απογραφή που θεωρείται ως συνέχεια του Domesday Book (ολοκληρώθηκε το 1086). διαρκεί μέχρι το 1275.
Αφρική
Ο Abu Yusuf Yaqub ibn Abd al-Haqq, ηγεμόνας των Μαρινιδών, εισέρχεται ειρηνικά στη Θέουτα, βάζοντας τέλος σε περίπου 40 χρόνια ανεξαρτησίας της πόλης.[3]
Ασία
4–19 Νοεμβρίου - Μάχη του Μπουνέι: Δυνάμεις της δυναστείας Γιουάν της Κίνας υπό την ηγεσία των Μογγόλων εισβάλλουν στην Ιαπωνία. Μετά την κατάκτηση των ιαπωνικών οικισμών στα νησιά Tsushima και Iki, ο στόλος του Kublai Khan προχωρά στην Ιαπωνία και αποβιβάζεται στον κόλπο Hakata. Η προσγείωσή τους δεν είναι απαράμιλλη: ένα παλιό θαλάσσιο τείχος διέτρεχε μεγάλο μέρος του κόλπου και πίσω του βρίσκονται οι πολεμιστές του Hōjō Tokimune. Οι Ιάπωνες μάχονται ανοιχτά με βέλη που σφυρίζουν (kabura-ya), σχεδιασμένα να εκνευρίζουν και να εκφοβίζουν τους εχθρούς τους. Οι Μογγόλοι χρησιμοποιούν βόμβες εναντίον των ιαπωνικών δυνάμεων και καταφέρνουν να διαρρήξουν σε μερικά σημεία, καίγοντας την κοντινή πόλη Χακάτα (σημερινή Φουκουόκα). Οι εισβολείς αποκρούονται τελικά και αφού προκαλέσουν μεγάλες απώλειες στους Ιάπωνες, διατάσσεται η αποχώρηση. Εύσημα για έναν μεγάλο τυφώνα – που ονομάζεται καμικάζι, ή θεϊκός άνεμος – ο μογγολικός στόλος γκρεμίζεται στους βράχους και καταστρέφεται. Ορισμένες πηγές αναφέρουν ότι έχουν χαθεί 200 πολεμικά πλοία. Από τις 30.000 ισχυρές δυνάμεις εισβολής, περίπου 13.000 δεν επιστρέφουν.[4]
Ο Nichiren, Ιάπωνας ιερέας και φιλόσοφος, εξορίζεται στο όρος Minobu. Ηγείται ενός ευρέως διαδεδομένου κινήματος οπαδών στο Kantō και στο Sado κυρίως μέσω της γόνιμης επιστολογραφίας του.
Ανά θέμα
Λογοτεχνία
Ο Bonvesin da la Riva, Ιταλός ποιητής, γράφει το διδακτικό-αλληγορικό ποίημα Liber di Tre Scricciur («Βιβλίο των Τριών Γραφών»). Το κείμενο είναι στη Δυτική Λομβαρδική γλώσσα (παρόμοια με άλλες Γαλλο-Ιταλικές γλώσσες). Το ποίημα είναι ένα από τα πρώτα μεγάλα λογοτεχνικά έργα στην Ιταλία. Λέει για την Κόλαση, τα Πάθη του Ιησού και τον Παράδεισο. η πλοκή αργότερα προϊδεάζει τον Dante Alighieri στη Θεία Κωμωδία του (ή La Divina Commedia).[5]
1 Μαΐου – Στη Φλωρεντία, ο 9χρονος Δάντης βλέπει για πρώτη φορά την 8χρονη Βεατρίκη, τη μούσα του που ζούσε. Εμφανίζεται αργότερα ως ένας από τους οδηγούς του στη Θεία Κωμωδία, τον Παράδεισο και το Καθαρτήριο.[6]
Θρησκεία
Ο Πάπας Γρηγόριος X διατάσσει ότι τα κονκλάβια (συγκεντρώσεις του Κολεγίου των Καρδιναλίων όπου συγκαλούνται οι εκλογές ενός επισκόπου της Ρώμης) θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν για παπικές εκλογές, αναμορφώνοντας την εκλογική διαδικασία που χρειάστηκε πάνω από 3 χρόνια για να εκλεγεί.
Ο Γρηγόριος Θ' αποκτά την περιοχή της Ρομάνια από τον Ροδόλφο Α', με αντάλλαγμα να τον αναγνωρίσει ως Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Με αυτό το σημαντικό απόκτημα, τα Παπικά Κράτη γίνονται το δεύτερο μεγαλύτερο μπλοκ εξουσίας στην Ιταλία μετά το Βασίλειο της Σικελίας.[7]
Γεννήσεις
9 Φεβρουαρίου - Λουδοβίκος της Τουλούζης, Γάλλος αρχιεπίσκοπος (π. 1297)
11 Ιουλίου - Ροβέρτος Α' (ο Μπρους), βασιλιάς της Σκωτίας (π. 1329)
25 Ιουλίου - John Beauchamp, Άγγλος ευγενής (π. 1336)
4 Οκτωβρίου - Ρούντολφος Α', Γερμανός ευγενής (π. 1319)
24 Νοεμβρίου - Αικατερίνη Α, Λατίνα αυτοκράτειρα (π. 1307)
Adam Murimuth, Άγγλος ιερέας και χρονικογράφος (π. 1347)
Al-Dhahabi, Σύριος λόγιος και εγκυκλοπαιδιστής (π. 1348)
Anastasia de Montfort, Ιταλίδα αρχόντισσα (π. 1345)
Eric VI, βασιλιάς της Δανίας (Οίκος Estridsen) (π. 1319)
Ibn al-Jayyab, Ανδαλουσιανός λόγιος και ποιητής (π. 1349)
Μαρίνο Φαλιέρο (ή Φαλιέ), δόγης της Βενετίας (π. 1355)
Nasiruddin Chiragh Dehlavi, Ινδός Σούφι ποιητής (π. 1337)
Rizzardo IV, Ιταλός ευγενής και στρατιωτικός ηγέτης (π. 1312)
Ρόμπερτ Κλίφορντ, Άγγλος ευγενής και ιππότης (π. 1314)
Sancho I (ο ειρηνικός), βασιλιάς της Μαγιόρκα (π. 1324)
Seisetsu Shōchō, Κινέζος ιεραπόστολος (π. 1339)
Θάνατοι
18 Φεβρουαρίου - Jakob Erlandsen, Δανός κληρικός και αρχιεπίσκοπος
19 Φεβρουαρίου - Lal Shahbaz Qalandar, Αφγανός Σούφι ποιητής (γεν. 1177)
21 Φεβρουαρίου – Ibn Malik, Μαυριτανός γραμματικός και συγγραφέας (γεν. 1205)
7 Μαρτίου – Θωμάς Ακινάτης, Ιταλός μοναχός και θεολόγος (γεν. 1225)
26 Απριλίου - Heinrich von Wartenberg, Ελβετός ευγενής και ηγούμενος
3 Ιουνίου – Λαυρέντιος του Αγίου Μαρτίνου, Άγγλος αρχιδιάκονος και επίσκοπος
26 Ιουνίου – Nasir al-Din al-Tusi, Πέρσης επιστήμονας και συγγραφέας (γεν. 1201)
15 Ιουλίου – Μποναβεντούρα, Ιταλός θεολόγος και φιλόσοφος (γεν. 1221)
22 Ιουλίου - Ερρίκος Α' (ή Ερρίκος Γ'), βασιλιάς της Ναβάρρας (Οίκος του Μπλουά)
23 Ιουλίου - Wonjong του Goryeo, Κορεάτης πρίγκιπας και ηγεμόνας (γεν. 1219)
4 Αυγούστου - Robert Stitchill (ή Stichel), Άγγλος ιεράρχης και επίσκοπος
12 Αυγούστου – Ντου Ζονγκ (ή Ζάο Τσι), Κινέζος αυτοκράτορας (γεν. 1240)
15 Αυγούστου - Ρομπέρ ντε Σορμπόν, Γάλλος ιερέας και θεολόγος
2 Σεπτεμβρίου – Μουνετάκα, Ιάπωνας πρίγκιπας και σογκούν (γεν. 1242)
14 Οκτωβρίου - Ερρίκος, Άγγλος πρίγκιπας και γιος του Εδουάρδου Α' (γεν. 1268)
4 Νοεμβρίου - Sō Sukekuni, Ιάπωνας κυβερνήτης (jitodai) (γεν. 1207)
8 Νοεμβρίου - Fujiwara no Akiuji, Ιάπωνας ευγενής (γεν. 1207)
10 Νοεμβρίου - Aveline de Forz, Αγγλίδα ευγενής (γεν. 1259)
28 Νοεμβρίου - Φίλιππος της Καστίλλης, γιος του Φερδινάνδου Γ' (γεν. 1231)
Arnold Fitz Thedmar, Άγγλος έμπορος και χρονικογράφος (γεν. 1201)
Βεατρίκη του Μονφεράτου, Ιταλίδα αρχόντισσα και αντιβασιλέας (γεν. 1210)
Gilbert of Preston, Άγγλος ευγενής και αρχιδικαστής (γεν. 1209)
Henry I Kőszegi (ο Μέγας), Ούγγρος ευγενής (γεν. 1210)[8]
Liu Bingzhong, Κινέζος δικαστικός σύμβουλος και αρχιτέκτονας (γεν. 1216)
Sadr al-Din al-Qunawi, Σελτζούκος φιλόσοφος και συγγραφέας (γεν. 1207)
William of Douglas (Longleg), Σκωτσέζος ευγενής (γεν. 1220)
|
◄ | 12ος αιώνας | 13ος αιώνας | 14ος αιώνας | ► ◄◄ | ◄ | 1270 | 1271 | 1272 | 1273 | 1274 | 1275 | 1276 | 1277 | 1278 | ► | ►► |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
