Ευρώπη
Άνοιξη – Ο πρίγκιπας Αλέξανδρος Νιέφσκι συνοδεύεται από τον αδερφό του Αντρέι Β' (Γιαροσλάβιτς) στο Νόβγκοροντ, με την υποστήριξη της ελίτ druzhina (ή «νοικοκυριό» του) από το Σούζνταλ. Κατευθύνονται νοτιοδυτικά κατά μήκος των παγωμένων ελών, που καλύπτουν μεγάλο μέρος της γης μεταξύ Νόβγκοροντ και Πσκοφ. Στις 5 Μαρτίου, ο Αλέξανδρος ανακαταλαμβάνει την πόλη σχεδόν χωρίς αγώνα, πριν προλάβει να επέμβει η μεγαλύτερη φρουρά των Σταυροφόρων στο κοντινό Izborsk.[1]
Απρίλιος - Μια ρωσική δύναμη με επικεφαλής τον Αλεξάντερ Νέφσκι διασχίζει τα σύνορα μεταξύ του Νόβγκοροντ και της επικράτειας των Σταυροφόρων της Λιβονίας, για να επιδρομήσει στην Καθολική Εσθονία. Μετά από αυτό, ο Αλέξανδρος σπάει τον στρατό του σε στρατεύματα για να λεηλατήσει την ύπαιθρο. Αναγκάζεται να γυρίσει πίσω, όταν μια τοπική δύναμη των Σταυροφόρων υπό τον επίσκοπο Hermann von Buxhövden νικά την προπορευόμενη φρουρά του Αλέξανδρου στη γέφυρα Mooste νότια του Tartu.[2]
5 Απριλίου - Μάχη της λίμνης Peipus (ή Μάχη στον πάγο): Οι ρωσικές δυνάμεις με επικεφαλής τον Alexander Nevsky, αποκρούουν μια προσπάθεια εισβολής ενός στρατού των Σταυροφόρων (περίπου 2.600 άνδρες), συμπεριλαμβανομένων των Γερμανών Τεύτονων Ιπποτών. Οι αντίπαλοι στρατοί συναντώνται στην παγωμένη επιφάνεια της λίμνης Peipus. Οι υπεράριθμοι Τεύτονες Ιππότες ηττούνται στην ολισθηρή επιφάνεια, από την ελίτ druzhina του Αλέξανδρου και τις δυνάμεις του Νόβγκοροντ.[3]
21–22 Ιουλίου - Μάχη του Taillebourg: Γαλλικές δυνάμεις (περίπου 25.000 άνδρες) υπό τον βασιλιά Λουδοβίκο Θ΄ (τον Άγιο) νικούν τον βασιλιά Ερρίκο Γ΄ στη γέφυρα πάνω από τον ποταμό Σαρέντ κοντά στο Taillebourg. Μετά τη μάχη, ο Λούις συνεχίζει να καταδιώκει τα αγγλικά στρατεύματα, αιχμαλωτίζοντας πολλούς αιχμαλώτους. Ο Ερρίκος υποχωρεί με τα απομεινάρια του στρατού του στο Μπορντό, όπου περνάει τον χειμώνα.
Καλοκαίρι – Ο Αλέξανδρος Νιέφσκι στέλνει απεσταλμένους στο Μπατού Χαν, συνθηκολογώντας προληπτικά ενώπιον των Μογγόλων, παρόλο που δεν έχουν φτάσει στο Νόβγκοροντ, και αποδέχεται την κυριαρχία του ως Μογγόλου άρχοντας.
16 Νοεμβρίου - Ο βασιλιάς Béla IV εκδίδει τον Χρυσό Ταύρο στους κατοίκους του Gradec (σημερινό Ζάγκρεμπ) και του Samobor στην Κροατία. Με αυτόν τον χρυσό ταύρο, ο Béla ανακηρύσσει το Gradec μια βασιλική ελεύθερη πόλη.
Ο Siegfried III, αρχιεπίσκοπος του Mainz, κατακτά το Wiesbaden (μια ελεύθερη αυτοκρατορική πόλη) και διατάσσει την καταστροφή της πόλης, κατά τη διάρκεια του πολέμου του αυτοκράτορα Φρειδερίκου Β' κατά των Παπικών Κρατών.
Ο βασιλιάς Sancho II (ο ευσεβής) κατακτά τις πόλεις Tavira, Alvor και Paderne, στη συνεχιζόμενη επέκτασή του κατά των Μουσουλμάνων, γνωστή ως Reconquista.[4]
μογγολική αυτοκρατορία
Άνοιξη – Πολιορκία του Έστεργκομ: Οι Μογγόλοι υπό τον Μπατού Χαν επιτίθενται και καταστρέφουν το μεγαλύτερο μέρος της ουγγρικής πόλης Έστεργκομ. Ο Μπατού Χαν στέλνει ένα πάρτι αναγνώρισης κατά της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Μάχη του Πεδίου Γκρόμπνικ: Κροατικές δυνάμεις υπό τον Béla IV σταματούν την εισβολή των Μογγόλων στην Ουγγαρία και την Κροατία. Ο Μπέλα ανοικοδομεί τη χώρα και διατάζει την κατασκευή οχυρώσεων μέσω του βασιλείου του.
Πολιορκία της Σέρνυα: Μογγολικές δυνάμεις με επικεφαλής τον Σουμπουτάι πολιορκούν και καταλαμβάνουν τη Σέρνια. Κατά τη διάρκεια της πολιορκίας, η βασίλισσα Narchat σκοτώνεται καθώς αυτή και μια μικρή ομάδα πολεμιστών προσπαθούν να φύγουν από την πόλη.[5]
Ο Μπατού Χαν ιδρύει τη Χρυσή Ορδή στο Σαράι και αποσύρει τις δυνάμεις του αφού αγγελιοφόροι φθάνουν με την είδηση ότι ο Μεγάλος Χαν Ογκεντέι Χαν πέθανε (βλ. 1241).
Αγγλία
Μάιος – Η Ισαβέλλα του Ανγκουλέμ, μητέρα του Ερρίκου Γ΄, τον πείθει να οργανώσει μια αποστολή για να ανακαταλάβει το Πουατού. Στις 20 Μαΐου, ο Ερρίκος φτάνει στο Royan και ενώνεται με τους επαναστατημένους Γάλλους ευγενείς - σχηματίζοντας στρατό (περίπου 30.000 άνδρες). Ο Λουδοβίκος Θ' ανταλλάσσει επιστολές με τον Ερρίκο για να επιλύσει τη σύγκρουση, αλλά η διαμάχη κλιμακώνεται περαιτέρω.
Αφρική
Καλοκαίρι – Στο Μαγκρέμπ, μετά από μια σειρά επιτυχιών εναντίον του Χαλιφάτου Αλμοχάντ, οι δυνάμεις των Χαφσίδων υπό τον σουλτάνο Αμπού Ζακάρια Γιαχία, κατακτούν την πόλη Τλεμτσέν (σημερινή Αλγερία). Το Βασίλειο του Tlemcen γίνεται υποτελές του Abu Zakariya, και σχηματίζεται σε μια σειρά από μικρά κράτη μεταξύ της κυριαρχίας του και των κρατών του Δυτικού Μαγκρέμπ.[6]
ανυψώθηκε
Άνοιξη - Οι Ναΐτες Ιππότες εισέβαλαν στην πόλη της Χεβρώνας. Εν τω μεταξύ, ο An-Nasir Dawud, Αγιουβίδης ηγεμόνας της Δαμασκού, στέλνει δυνάμεις για να κόψουν το δρόμο προς την Ιερουσαλήμ και να επιβάλουν διόδια στους προσκυνητές και τους εμπόρους που περνούν.[7]
Ασία
10 Φεβρουαρίου - Ο 10χρονος αυτοκράτορας Shijō (ή Mitsuhito) πεθαίνει ξαφνικά, παρά τη διαμάχη για το ποιος θα έπρεπε να τον ακολουθήσει ως κυρίαρχο, ο Go-Saga (γιος του πρώην αυτοκράτορα Tsuchimikado) ανεβαίνει στον θρόνο της Ιαπωνίας.
Ανά θέμα
Θρησκεία
Ο Γουλιέλμος της Μόντενας, Ιταλός επίσκοπος και παπικός διπλωμάτης, ιδρύει τέσσερις επισκοπές στην Πολωνία, συμπεριλαμβανομένης της Αρχιεπισκοπής της Βαρμίας.
Επιστήμη
Ο Ibn al-Nafis, Άραβας πολυμαθής και συγγραφέας, προτείνει ότι η δεξιά και η αριστερή κοιλία της καρδιάς είναι χωριστές και περιγράφει τη μικρότερη κυκλοφορία του αίματος.
Γεννήσεις
27 Ιανουαρίου - Μαργαρίτα της Ουγγαρίας, Ουγγρική μοναχή (π. 1270)
17 Μαρτίου - Μοντ ντε Πρέντεργκαστ, Ιρλανδή αρχόντισσα (π. 1272)
25 Ιουνίου - Βεατρίκη της Αγγλίας, Αγγλίδα πριγκίπισσα (π. 1275)
24 Ιουλίου – Κριστίνα φον Στόμελν, Γερμανίδα μυστικίστρια (π. 1312)
15 Δεκεμβρίου - Μουνετάκα, ιαπωνικό σογκούν (π. 1274)
Al-Ashraf Umar II, Άραβας ηγεμόνας και αστρονόμος (π. 1296)
Βεατρίκη της Καστίλλης, βασίλισσα σύζυγος της Πορτογαλίας (π. 1303)
Βεατρίκη της Ναβάρρας, δούκισσα της Βουργουνδίας (π. 1295)
Γεώργιος Παχυμέρης, Βυζαντινός ιστορικός (π. 1310)
Hōjō Tokimura, Ιάπωνας ευγενής (rensho) (π. 1305)
Πάτρικ Δ' (του Ντάνμπαρ), Σκωτσέζος ευγενής (π. 1308)
Stephen I Kotromanic, Βόσνιος ευγενής (π. 1314)
Theobald Butler, Νορμανδός επικεφαλής κυβερνήτης (π. 1285)
Θεόδωρος του Λάντσμπεργκ, Γερμανός ευγενής (π. 1285)
Γουλιέλμος Α΄, Γερμανός ευγενής και αρχιεπίσκοπος (π. 1308)
William de Leybourne, Άγγλος ευγενής (π. 1310)
Θάνατοι
10 Φεβρουαρίου
Shijō (ή Mitsuhito), αυτοκράτορας της Ιαπωνίας (γεν. 1231)
Βερντιάνα, Ιταλίδα αρχόντισσα και αγία (γεν. 1182)
12 Φεβρουαρίου - Ερρίκος Ζ', βασιλιάς της Γερμανίας (γεν. 1211)
26 Μαρτίου – Γουίλιαμ ντε Φορζ, Άγγλος ευγενής (γεν. 1190)
28 Μαρτίου – Theoderich von Wied, Γερμανός αρχιεπίσκοπος
22 Απριλίου – Αμπουμπακάρ ιμπν Γκουσόμ, Άραβας ποιητής (γεν. 1168)
13 Μαΐου - Gerard of Villamagna, Ιταλός ερημίτης (γεν. 1174)
15 Μαΐου - Muiz ud-Din Bahram, Ινδός ηγεμόνας (γεν. 1212)
26 Ιουνίου – Thomas de Beaumont, Άγγλος ευγενής
1 Ιουλίου - Chagatai Khan, γιος του Τζένγκις Χαν (γεν. 1183)
14 Ιουλίου - Hōjō Yasutoki, Ιάπωνας αντιβασιλέας (γεν. 1183)
7 Οκτωβρίου - Juntoku, αυτοκράτορας της Ιαπωνίας (γεν. 1197)
12 Νοεμβρίου - Jocelin of Wells, Άγγλος επίσκοπος
20 Νοεμβρίου - Narchat, βασίλισσα Moksha (γεν. 1216)
2 Δεκεμβρίου – Αλ-Μουστανσίρ, Αββασίδης χαλίφης (γεν. 1192)
9 Δεκεμβρίου - Ρίτσαρντ λε Γκρας, Άγγλος ηγούμενος και επίσκοπος
26 Δεκεμβρίου - Hugh de Lacy, Νορμανδός ευγενής (γεν. 1176)
Aimeric de Belenoi, Γάλλος κληρικός, τροβαδούρος και συγγραφέας
Archambaud VIII (ο Μέγας), Γάλλος ευγενής (γεν. 1189)
Ceslaus, Πολωνός ευγενής, νομικός και ιεραπόστολος (γεν. 1184)
Da'ud Abu al-Fadl, Ayyubid Εβραίος γιατρός (γεν. 1161)
Ενγκεράν Γ΄, Γάλλος ευγενής και ιππότης (γεν. 1182)
Muhammad Aufi, Πέρσης ιστορικός και συγγραφέας (γεν. 1171)
Nuño Sánchez, Ισπανός ευγενής και ιππότης (γεν. 1185)
Ogasawara Nagakiyo, Ιάπωνας σαμουράι (γεν. 1162)
Richard de Morins, Άγγλος αρχιδιάκονος και νομικός
Richard Mór de Burgh, Νορμανδός ευγενής (γεν. 1194)
Sasaki Yoshikiyo, Ιάπωνας ευγενής (γεν. 1161)
|
◄ | 12ος αιώνας | 13ος αιώνας | 14ος αιώνας | ► ◄◄ | ◄ | 1238 | 1239 | 1240 | 1241 | 1242 | 1243 | 1244 | 1245 | 1246 | ► | ►► |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
