Βυζαντινή Αυτοκρατορία
Απρίλιος – Σφαγή των Λατίνων: Οι Ανατολικοί Ορθόδοξοι κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης σφαγιάζουν τους Βενετούς, Γενουάτες και άλλους Λατίνους αξιωματούχους και εμπόρους που κυβερνούν ως πράκτορες της αυτοκράτειρας Μαρίας της Αντιόχειας. Είναι μητέρα και αντιβασιλέας του 12χρονου αυτοκράτορα Αλέξιου Β'.
Αύγουστος – Ο Ανδρόνικος Κομνηνός, ξάδερφος του αείμνηστου συζύγου της Μαρίας, αυτοκράτορα Μανουήλ Α' (Κομνηνός), συγκεντρώνει στρατό και μπαίνει στην πόλη, παριστάνοντας τον εαυτό του ως «προστάτη» του Αλεξίου. Ανακηρύσσεται συναυτοκράτορας με το όνομα Ανδρόνικος Α΄, και η Μαρία φυλακίζεται και αργότερα καταδικάζεται σε στραγγαλισμό – αναγκάζοντας την υπογραφή του Αλέξιου να θανατώσει τη μητέρα του.[1]
Σεπτέμβριος – Ο Αλέξιος Β' δολοφονείται μετά από 3 χρόνια βασιλείας στην Κωνσταντινούπολη. Ο 64χρονος Ανδρόνικος Α' ανακηρύσσεται αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ενώπιον του πλήθους στο πεζούλι της εκκλησίας του Χριστού της Χάλκης. Παντρεύεται τη χήρα του Αλέξιου, την 11χρονη Agnes της Γαλλίας, και τον Νοέμβριο συνάπτει συνθήκη με τη Βενετία στην οποία υποσχέθηκε ετήσια αποζημίωση ως αποζημίωση για τις απώλειες των Βενετών κατά τη Σφαγή των Λατίνων.[2]
Εγγύς Ανατολή
11 Μαΐου - Ο Σαλαντίν οδηγεί μια αιγυπτιακή εκστρατευτική δύναμη από το Κάιρο στη Συρία. Τον Ιούνιο, φτάνει στη Δαμασκό και μαθαίνει ότι ο ανιψιός του Φαρούχ Σαχ έκανε επιδρομή στη Γαλιλαία και λεηλάτησε τα χωριά κοντά στο όρος Ταβόρ. Στο δρόμο της επιστροφής, ο Farrukh Shah επιτίθεται στο φρούριο Habis Jaldak, λαξευμένο στον βράχο πάνω από τον ποταμό Yarmuk. Η φρουρά, χριστιανοί Σύροι χωρίς μεγάλη επιθυμία να πεθάνουν για τους Σταυροφόρους, παραδίδεται αμέσως.[3]
Ιούλιος – Αύγουστος – Μάχη του Κάστρου Belvoir: Ο Saladin περνά στην Παλαιστίνη στα νότια της Θάλασσας της Γαλιλαίας. Ο βασιλιάς Baldwin IV (ο Λεπρός) της Ιερουσαλήμ βαδίζει με τον στρατό του πίσω από το Oultrejordain και επιτίθεται στις δυνάμεις του Saladin κοντά στο κάστρο Belvoir (σύγχρονο Ισραήλ). Σε μια σκληρή μάχη, οι Σταυροφόροι αποκρούουν με επιτυχία την εισβολή του Σαλαντίν. Στο τέλος της ημέρας, κάθε πλευρά αποσύρεται, διεκδικώντας τη νίκη.[4]
Αύγουστος – Ο Σαλαντίν στέλνει έναν αιγυπτιακό στόλο να αποκλείσει τη Βηρυτό και οδηγεί τις δυνάμεις του στην κοιλάδα Μπεκάα. Η πόλη είναι ισχυρά οχυρωμένη και ο Βαλδουίνος Δ΄ ορμάει με τον στρατό του από τη Γαλιλαία – σταματώντας μόνο για να μαζέψει τα πλοία που κείτονταν στα λιμάνια της Άκρας και της Τύρου. Αποτυγχάνοντας να καταλάβει τη Βηρυτό με επίθεση πριν φτάσουν οι Σταυροφόροι, ο Σαλαντίν σπάει την πολιορκία και αποσύρεται.[3]
Σεπτέμβριος – Ο Σαλαντίν εισβάλλει στην περιοχή Τζαζίρα, τερματίζοντας την ανακωχή μεταξύ αυτού και των Ζαγκίδων. Μετά από μια προσποιητή επίθεση στο Χαλέπι, διασχίζει τον Ευφράτη. Οι πόλεις της Τζαζίρα πέφτουν μπροστά του. οι πόλεις Έδεσσα, Saruj και Nisibin καταλαμβάνονται τον Οκτώβριο. Ο Saladin πιέζει για τη Μοσούλη και αρχίζει την πολιορκία της πόλης στις 10 Νοεμβρίου.[5]
Νοέμβριος – Ο Αλ-Νασίρ, χαλίφης του Χαλιφάτου των Αββασιδών, σοκάρεται από τον πόλεμο μεταξύ ομο-μουσουλμάνων και προσπαθεί να διαπραγματευτεί μια ειρήνη. Ο Σαλαντίν, ματαιωμένος από τις ισχυρές οχυρώσεις της Μοσούλης, υποχωρεί στο Σιντζάρ. Βαδίζει για να κατακτήσει το Ντιαρμπεκίρ, το πλουσιότερο και μεγαλύτερο φρούριο της περιοχής Τζαζίρα (με την καλύτερη βιβλιοθήκη στο Ισλάμ).[5]
Δεκέμβριος – Ο Βαλδουίνος Δ΄ πραγματοποιεί επιδρομές μέσω του Χάουραν και φτάνει στη Βόσρα, ενώ ο Ραϊμόνδος της Τρίπολης ανακαταλαμβάνει τον Χάμπις Τζαλντάκ. Λίγες μέρες αργότερα, ο Baldwin ξεκινά με μια δύναμη σταυροφόρων για τη Δαμασκό και στρατοπέδευσε στη Dareiya στα προάστια. Αποφασίζει να μην επιτεθεί στην πόλη και αποσύρεται φορτωμένος με λάφυρα, για να περάσει τα Χριστούγεννα στην Τύρο.[6]
Winter – Ο Raynald of Châtillon, άρχοντας του Oultrejordain, διατάζει την κατασκευή πέντε πλοίων που μεταφέρονται στον Κόλπο της Άκαμπα στο βόρειο άκρο της Ερυθράς Θάλασσας. Μέρος του στόλου του πραγματοποιεί επιδρομή κατά μήκος της ακτής, απειλώντας την ασφάλεια των ιερών πόλεων στο νησί του Φαραώ (ή Île de Graye).[7]
Ευρώπη
Άνοιξη - Ο βασιλιάς Φίλιππος Β' (Αύγουστος) κατάσχει όλα τα εδάφη και τα κτίρια των Εβραίων και τους διώχνει από το Παρίσι. Τα μέτρα είναι κερδοφόρα βραχυπρόθεσμα – μόνο τα λύτρα φέρνουν 15.000 μάρκα και πλουτίζουν τους Χριστιανούς σε βάρος των Εβραίων. Ενενήντα εννέα Εβραίοι καίγονται ζωντανοί στο Brie-Comte-Robert.[8]
12 Μαΐου - Ο βασιλιάς Valdemar I (ο Μέγας) πεθαίνει μετά από 28 χρόνια βασιλείας κατά την οποία κέρδισε την ανεξαρτησία του από την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Τον διαδέχεται ο 19χρονος γιος του Canute VI, ο οποίος γίνεται ηγεμόνας της Δανίας.
Ο Mieszko III (ο Παλαιός), δούκας της Μεγάλης Πολωνίας, συμφωνεί με τον γιο του Odon του Poznań να μοιράσει τα εδάφη μεταξύ τους: ο Mieszko κρατά τα δυτικά του εδάφη και ο Odon δέχεται τα ανατολικά εδάφη νότια του ποταμού Obra.
Μάιος – Ιούνιος – Ο Béla III, βασιλιάς της Ουγγαρίας, καταστρέφει την περιοχή του Βελιγραδίου και του Barancs (σημερινό Braničevo). Εν τω μεταξύ, η Σερβία συμμαχεί με την Ουγγαρία για να αποκτήσει ανεξαρτησία.[9]
14 Σεπτεμβρίου - Θρύλος του Ναζαρέ: Ο Ντομ Φουάς Ρουπίνιο, ο αλκάλεμος του Πόρτο ντε Μος, εμπνέεται από ένα θαύμα της Μαρίας για να στήσει το Ιερό της Παναγίας του Ναζαρέ με θέα στο Ναζαρέ της Πορτογαλίας. Αργότερα φέτος, ενώ προσπαθούσε να μπει αιφνιδιαστικά στο λιμάνι της Θέουτα για να βυθίσει μουσουλμανικά πλοία, εντοπίζεται και σκοτώνεται.[10]
Μια Σικελική προσπάθεια να εκτοπίσει τον μαυριτανικό στόλο από τη Μαγιόρκα αποτυγχάνει.[11]
Αγγλία
Ο Ουίλιαμ Μάρσαλ, Νορμανδός ιππότης και αρχηγός της οικογένειας του Ερρίκου του Νεαρού Βασιλιά, κατηγορείται ότι είχε σχέση με τη σύζυγο του Ερρίκου, τη βασίλισσα Μαργαρίτα της Γαλλίας. Αν και οι σύγχρονοι χρονικογράφοι αμφιβάλλουν για την αλήθεια αυτών των κατηγοριών. Ο Ερρίκος ξεκινά τη διαδικασία για την ακύρωση του γάμου του, ο Γουίλιαμ φεύγει από τη βασιλική ακολουθία, περνώντας μια περίοδο αυτοεξορίας και πηγαίνει για προσκύνημα στην Κολωνία.[12]
Ασία
Μάιος - Η εποχή Yōwa, που χαρακτηρίζεται από λιμό, τελειώνει κατά τη διάρκεια της βασιλείας του αυτοκράτορα Antoku στην Ιαπωνία.
Ανά θέμα
Θρησκεία
Η Μαρωνιτική Εκκλησία αποκαθιστά τη σχέση της με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.
Γεννήσεις
11 Σεπτεμβρίου - Minamoto no Yoriie, ιαπωνικό σογκούν (π. 1204)
19 Σεπτεμβρίου - Reginald de Braose, Νορμανδός ευγενής (π. 1228)
Αλέξιος Α' (Μέγας Κομνηνός), αυτοκράτορας της Τραπεζούντας (π. 1222)
Αλέξιος Δ' (Άγγελος), Βυζαντινός αυτοκράτορας (κατά προσέγγιση ημερομηνία)
Alice of Vergy, δούκισσα και αντιβασιλέας της Βουργουνδίας (π. 1251)
Bouchard IV, Γάλλος ευγενής (Οίκος των Avesnes) (π. 1244)
Eleanor of Aragon, Ισπανίδα πριγκίπισσα και κόμισσα (π. 1226)
Ενγκεράν Γ΄, Γάλλος ευγενής (Οίκος Κουσί) (π. 1242)
Φραγκίσκος της Ασίζης, ιδρυτής του Τάγματος των Φραγκισκανών (π. 1226)
Fujiwara no Tomoie, Ιάπωνας ευγενής και ποιητής (π. 1258)
Jochi, Μογγόλος στρατηγός και γιος του Τζένγκις Χαν (π. 1227)
Lutgardis (ή Lutgarde), Φλαμανδή μοναχή και αγία (π. 1246)
Μαρία του Μονπελιέ, βασίλισσα σύζυγος της Αραγονίας (π. 1213)
Sakya Pandita, Θιβετιανός βουδιστής ηγέτης (π. 1251)
Βερντιάνα, Ιταλίδα αρχόντισσα και αγία (π. 1242)
Θάνατοι
13 Ιανουαρίου – Άγκνες της Αυστρίας, βασίλισσα της Ουγγαρίας (γεν. 1154)
12 Μαΐου - Βαλντεμάρ Α' (ο Μέγας), βασιλιάς της Δανίας (γεν. 1131)
16 Μαΐου – Ιωάννης Κομνηνός Βατάτζης, Βυζαντινός στρατηγός
Ιούλιος – Μαρία Κομνηνή, Βυζαντινή πριγκίπισσα (δηλητηριασμένη) (γεν. 1152)[13]
Ιούλιος – Ρενιέ του Μονφεράτου (ο Καίσαρας Ιωάννης), Ιταλός σύζυγος της Μαρίας Κομνηνής (δηλητηριασμένη) (γεν. 1162)[13][14]
25 Ιουλίου - Μαρία Α', κόμισσα της Βουλώνης (γεν. 1136)
1 Αυγούστου – Πιέτρο ντα Παβία, Ιταλός καρδινάλιος-επίσκοπος
15 Σεπτεμβρίου - Ροβέρτος Γ', Ιταλο-Νορμανδός ευγενής
6 Οκτωβρίου - Richard Peche, επίσκοπος του Coventry
Ahmed-Al-Kabeer, Άραβας ιεροκήρυκας και δάσκαλος (γεν. 1119)
Farrukh Shah, Αγιουμπίδης ηγεμόνας και ανιψιός του Saladin
Fujiwara no Kiyoko, Ιάπωνα αυτοκράτειρα (γεν. 1122)
Ερρίκος Α΄, κόμης των Γκέλντερς και Ζουτφέν (γεν. 1117)
Ούγκο Αιθεριανός, Ιταλός καρδινάλιος και σύμβουλος (γεν. 1115)
Κύριλλος Τουρόφ (ή Κύριλλος), Ρώσος επίσκοπος (γεν. 1130)
Μαρία Αντιοχείας, Βυζαντινή αυτοκράτειρα (γεν. 1145)
Sonam Tsemo, Θιβετιανός βουδιστής ηγέτης (γεν. 1142)
Zhao Boju, Κινέζος τοπιογράφος (γεν. 1120)
|
◄ | 11ος αιώνας | 12ος αιώνας | 13ος αιώνας | ► ◄◄ | ◄ | 1178 | 1179 | 1180 | 1181 | 1182 | 1183 | 1184 | 1185 | 1186 | ► | ►► |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
