1152

Γεγονότα

Εγγύς Ανατολή

Άνοιξη - Ο βασιλιάς Βαλδουίνος Γ' και η μητέρα του, βασίλισσα Μελισέντε, καλούνται να παρέμβουν σε μια διαμάχη μεταξύ της θείας του Βαλδουίνου, Χοντιέρνα και του συζύγου της Ραϋμόνδου Β', κόμη της Τρίπολης. Η Hodierna αποφασίζει να κάνει πολλές διακοπές και ταξιδεύει στην Ιερουσαλήμ, ενώ ο Raymond τη συνοδεύει στο δρόμο προς τα νότια. Στο δρόμο της επιστροφής στην Τρίπολη, μια ομάδα Δολοφόνων τον μαχαιρώνει μέχρι θανάτου στη νότια πύλη της πόλης. Η φρουρά ορμάει στα όπλα και ξεχύνεται στους δρόμους, σκοτώνοντας κάθε Μουσουλμάνο στο δρόμο τους, αλλά οι Δολοφόνοι καταφέρνουν να ξεφύγουν. Το κίνητρο της πράξης τους δεν είναι ποτέ γνωστό.[1]
Ο Βαλδουίνος Γ' απαιτεί περισσότερη εξουσία και κατηγορεί τον Μανασσή, ηγεμόνα της Ράμλα, για παρέμβαση στη νόμιμη διαδοχή του ως ηγεμόνας της Ιερουσαλήμ. Απαιτεί μια δεύτερη στέψη από τον Πατριάρχη Fulcher που χωρίστηκε από τη Melisende. Ο Φούλχερ αρνείται και σαν ένα είδος αυτοστέψης ο Μπάλντουιν παρελαύνει στους δρόμους της πόλης με δάφνινα στεφάνια στο κεφάλι. Ενώπιον του Ανώτατου Δικαστηρίου (Haute Cour) λαμβάνεται η απόφαση για διαίρεση του βασιλείου σε δύο περιφέρειες.
Ο Βαλδουίνος Γ' ξεκινά έναν εμφύλιο πόλεμο εναντίον της Μελισέντε και εξαπολύει εισβολή στο νότο. Καταλαμβάνει το κάστρο του Μιραμπέλ, το οποίο υπερασπίζεται ο Μανασσής. Ο Baldwin χαρίζει τη ζωή του και εξορίζεται, η Nablus παραδίδεται αμέσως μετά. Η Μελισέντε αναζητά καταφύγιο στον Πύργο του Δαβίδ με τον μικρότερο γιο της, τον 16χρονο Αμαλρίκ. Ο Baldwin εισέρχεται στην Ιερουσαλήμ, επιτρέπει στη μητέρα του να διατηρήσει τη Nablus και τη γειτονιά ως προίκα της.[2]
Καλοκαίρι - Ο Nur al-Din, Σελτζούκος ηγεμόνας (atabeg) του Χαλεπίου, καταλαμβάνει εκ νέου το μεγαλύτερο μέρος της επικράτειας των Σταυροφόρων στην κοιλάδα του Orontes - μειώνοντας το Πριγκιπάτο της Αντιόχειας σε λίγο περισσότερο από μια στενή παράκτια λωρίδα κατά μήκος της Μεσογείου. Η Κομητεία της Τρίπολης παραμένει αμετάβλητη και η Ιερουσαλήμ παραμένει μια πιθανή απειλή με φιλοδοξίες να επεκταθεί προς τα ανατολικά, ενώ επίσης προσπαθεί να κυριαρχήσει στο Χαλιφάτο των Φατιμιδών στην Αίγυπτο.[3]

Ευρώπη

15 Φεβρουαρίου - Ο βασιλιάς Conrad III πεθαίνει μετά από 14 χρόνια βασιλείας στο Bamberg. Τον διαδέχεται ο 29χρονος ανιψιός του Φρειδερίκος Α' (Μπαρμπαρόσα), δούκας της Σουηβίας, ο οποίος στέφεται βασιλιάς των Γερμανών στο Άαχεν αρκετές ημέρες αργότερα, στις 9 Μαρτίου. Ο Φρειδερίκος γίνεται μοναδικός ηγεμόνας της Γερμανίας και λαμβάνει τα βασιλικά διακριτικά , παρά το γεγονός ότι ο Κόνραντ έχει έναν γιο 6 ετών, τον Φρειδερίκο Δ', ο οποίος γίνεται δούκας της Σουηβίας.
21 Μαρτίου - Ο βασιλιάς Λουδοβίκος Ζ' αποκηρύσσει τον γάμο του με την Ελεονώρα της Ακουιτανίας και τον ακυρώνει για λόγους ανάρμοστης συμπεριφοράς και συγγένειας - επιστρέφοντας τα εδάφη και τους τίτλους της. Μέσα σε 6 εβδομάδες, η Eleanor ξαναπαντρεύτηκε τον Henry of Anjou, ο οποίος είχε διεκδικήσει τις κομητείες Anjou και Maine, και την επαρχία Touraine μετά το θάνατο του πατέρα του Geoffrey Plantagenet (του Fair), τον προηγούμενο χρόνο. Με την προσθήκη των εδαφών της Eleanor, ελέγχει τώρα την περιοχή που εκτείνεται αδιάσπαστη, από το Cherbourg έως τη Bayonne.[4]
Η πόλη Gorodets, που βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Βόλγα, ιδρύθηκε από τον Yuri Dolgorukiy, Μεγάλο Πρίγκιπα του Κιέβου.

Αγγλία

6 Απριλίου - Ο βασιλιάς Στέφανος ορκίζεται πίστη στον γιο του Ευστάσιο, ως νόμιμο διάδοχο του αγγλικού θρόνου. Ο Theobald, αρχιεπίσκοπος του Canterbury, και άλλοι επίσκοποι αρνούνται να στέψουν τον Eustace ευνοώντας τον Henry of Anjou να διεκδικήσει τον θρόνο. Ο Stephen κατάσχει την περιουσία τους και ο Theobald αναγκάζεται να εξοριστεί στη Φλάνδρα.
Ο Stephen νικά το Newbury Castle και κρατά τον νεαρό William ως όμηρο για να εξασφαλίσει ότι ο πατέρας του, John Marshal, θα κρατήσει την υπόσχεσή του να παραδώσει το κάστρο. Όταν ο Τζον αρνείται να συμμορφωθεί, ο Στίβεν απείλησε να πετάξει το νεαρό αγόρι πάνω από τους τοίχους. Μετά από αυτό, ο William παραμένει όμηρος του στέμματος για πολλούς μήνες.[5]

Αφρική

Το Χαλιφάτο Αλμοχάντ κατακτά το Μαγκρίμπ αλ-Αουσάτ (σημερινή Αλγερία). Η πόλη Béjaïa γίνεται μια από τις κύριες ναυτικές βάσεις των Almohads.[6]

Μεσοαμερική

Ο Matlacohuatl γίνεται κυβερνήτης της πόλης-κράτους Azcapotzalco που βρίσκεται στην κοιλάδα του Μεξικού (μέχρι το 1222).

Ανά θέμα
θρησκεία

Σύνοδος Kells-Mellifont: Καθιερώνεται το σημερινό επισκοπικό σύστημα της Ιρλανδίας (με μεταγενέστερες τροποποιήσεις) και αναγνωρίζεται η πρωτοκαθεδρία του Armagh.
Ιδρύεται η Αρχιεπισκοπή Nidaros στην πόλη Nidaros (σημερινό Trondheim) της Νορβηγίας.

γεννήσεις

4 Μαΐου - Πέτρος της Αραγονίας, Ισπανός ευγενής (π. 1164)
10 Μαΐου - Gangjong, Κορεάτης ηγεμόνας του Goryeo (π. 1213)
Δαβίδ της Σκωτίας, Σκωτσέζος Πρίγκιπας (π. 1219)
Diego López II, Ισπανός ευγενής (π. 1214)
Geoffrey, νόθος γιος του Ερρίκου Β' (π. 1212)
Han Tuozhou, Κινέζος πολιτικός (π. 1207)
Imai Kanehira, Ιάπωνας στρατηγός (π. 1184)
James of Avesnes, Γάλλος ευγενής (π. 1191)
Μαρία Κομνηνή, Βυζαντινή πριγκίπισσα (π. 1182)
Πάτρικ Α΄, Σκωτσέζος ευγενής (κατά προσέγγιση)
Roger IV, δούκας της Απουλίας και της Καλαβρίας (π. 1161)
Ρομάν Μστισλάβιτς, πρίγκιπας του Κιέβου (π. 1205)
Taira no Tomomori, Ιάπωνας ευγενής (π. 1185)

θάνατοι

8 Ιανουαρίου – Conrad I, Γερμανός ευγενής (γεν. 1090)
18 Ιανουαρίου – Albero de Montreuil, Γερμανός αρχιεπίσκοπος
15 Φεβρουαρίου - Κόνραδος Γ', βασιλιάς της Ιταλίας και της Γερμανίας
3 Μαΐου - Ματίλντα της Βουλώνης, βασίλισσα της Αγγλίας
12 Ιουνίου - Ερρίκος της Σκωτίας, Σκωτσέζος ευγενής
1 Αυγούστου – Άλμπρεχτ Α΄, Γερμανός επίσκοπος Μάισεν
13 Σεπτεμβρίου - Ghiyath ad-Din Mas'ud, Σελτζούκος σουλτάνος
12 Οκτωβρίου - Αδόλφος Γ', κόμης Μπεργκ και Χόβελ (γεν. 1080)
14 Οκτωβρίου — Ραλφ Α' (ή Ραούλ), Γάλλος ευγενής
24 Οκτωβρίου – Jocelin of Soissons, Γάλλος θεολόγος
13 Νοεμβρίου — Γουίλιαμ του Αγίου Μπάρμπε, Νορμανδός επίσκοπος
Adelard of Bath, Άγγλος φιλόσοφος (γεν. 1080)
Gilbert Fitz Richard de Clare, 1ος κόμης του Hertford
Νικόλαος Δ', πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (γεν. 1070)
Raymond II (ή Raimundus), κόμης της Τρίπολης
Robert of Selby, Άγγλος κυβερνήτης και καγκελάριος
Theobald II (ο Μέγας), Γάλλος ευγενής (γεν. 1090)
Θεοφάνης Κεραμεύς, Ιταλός επίσκοπος (γεν. 1129)
Thethmar (ή Theodemar), Γερμανός ιεραπόστολος
Volodymyrko Volodarovych, Γαλικιανός πρίγκιπας (γεν. 1104)

◄ | 11ος αιώνας | 12ος αιώνας | 13ος αιώνας | ► ◄◄ | ◄ | 1148 | 1149 | 1150 | 1151 | 1152 | 1153 | 1154 | 1155 | 1156 | ► | ►►