ART

 

.

Ολλανδία Ολλανδία

Ολλανδία

Οι Κάτω Χώρες (Ολλανδικά: Nederland) ή Ολλανδία είναι το ευρωπαϊκό τμήμα του Βασιλείου των Κάτω Χωρών (Ολλανδικά: Koninkrijk der Nederlanden), και είναι Κοινοβουλευτική Δημοκρατία με συνταγματικό μονάρχη. Στο βασίλειο ανήκουν και η Αρούμπα, το Κουρασάο και ο Άγιος Μαρτίνος (πρώην μέρη των Ολλανδικών Αντίλλων). Λέγεται συχνότερα Ολλανδία, αν και αυτό το όνομα αναφέρεται συγκεκριμένα σε δύο μόνο από τις δώδεκα επαρχίες της, τη Βόρεια Ολλανδία (Ολλανδικά: Noord Holland) και τη Νότια Ολλανδία (Ολλανδικά: Zuid Holland). Η χώρα βρίσκεται στην βορειοδυτική Ευρώπη και περιβάλλεται από τη Βόρεια Θάλασσα, το Βέλγιο και την Γερμανία. Περίπου το 1/4 της χώρας βρίσκεται κάτω από την στάθμη της θάλασσας. Έτσι, 3.000 χιλιόμετρα φραγμάτων προστατεύουν τη χώρα.


View Larger Map

Ιστορία

Αψβουργικές Κάτω Χώρες (1519 - 1581)
Η καθημερινή ζωή κατά τη «χρυσή εποχή» της Ολλανδίας.

Η ευρύτερη περιοχή της σημερινής Ολλανδίας, μαζί με το σημερινό Βέλγιο, το Λουξεμβούργο και όμορα εδάφη, αναφέρεται ως μέρος των Δεκαεπτά Επαρχιών των Κάτω Χωρών, κατά τη βασιλεία του Καρόλου του Ε΄, Άγιου Ρωμαίου Αυτοκράτορα και βασιλιά της Ισπανίας κατά τον 16ο αιώνα. Το 1568 είναι η αρχή του ογδηκονταετούς πολέμου μεταξύ των επαρχιών αυτών και της Ισπανίας για τα κυριαρχικά δικαιώματα σε αυτές. Το 1579, το βόρειο τμήμα των δεκαεπτά επαρχιών σχημάτισε την Ένωση της Ουτρέχτης, η οποία ουσιαστικά αποτέλεσε μία συμφωνία αλληλοϋποστήριξης μεταξύ τους στην άμυνα απέναντι στον ισπανικό στρατό. Η Ένωση της Ουτρέχτης αναφέρεται και ως το πρώτο ιστορικό σημείο εμφάνισης των Κάτω Χωρών ως ξεχωριστή θεσμική οντότητα. Το 1581 οι βόρειες επαρχίες υιοθέτησαν τη Δήλωση της Άρνησης, με την οποία διακήρυξαν την ανεξαρτησία τους και αποκήρυξαν τον Φίλιππο τον Β΄ της Ισπανίας. Ο αγώνας των Ολλανδών ενάντια στους Ισπανούς επηρέασε τη βασίλισσα Ελισάβετ η Α΄ της Αγγλίας, η οποία το 1585 υπέγραψε συνθήκη μαζί τους με την υπόσχεση αποστολής στρατού για την υποστήριξή τους στον πόλεμο για την ανεξαρτησία τους. Το Δεκέμβριο του ίδιου έτους, σχεδόν 7.500 στρατιώτες έφτασαν στην Ολλανδία από την Αγγλία κάτω από τις διαταγές του Ρόμπερτ Ντάντλεϊ, πρώτου κόμη του Λέστερ. Ο αγγλικός στρατός όμως αναλώθηκε σε ανώφελες εκστρατείες στην ευρύτερη περιοχή, χωρίς να έχει κάποιο ουσιαστικό αντίκτυπο στην ολλανδική εξέγερση. Ο Ντάντλεϊ επέστρεψε το 1586 στην Ολλανδία με στρατό, αλλά ούτε και τότε συνεισέφερε σε κάποιο σημαντικό αποτέλεσμα. Ο Φίλιππος ο Β΄ της Ισπανίας, γιος του Καρόλου του Ε΄, δεν ήταν διατεθειμένος να παραδώσει τις Κάτω Χώρες και ο πόλεμος συνεχίστηκε μέχρι και το 1648, όταν ο βασιλιάς Φίλιππος ο Δ΄ τελικά αναγνώρισε την ανεξαρτησία των επτά βορειοδυτικών επαρχιών της περιοχής με τη συνθήκη ειρήνης του Μίνστερ. Τμήματα των νότιων επαρχιών παρέμειναν στην κατοχή των Ολλανδών και έτσι αποτέλεσαν και αυτά μέρος του νέου ανεξάρτητου κράτους.

Postcard 161 - NL-83378

Ολλανδική Δημοκρατία (1581–1795)

Μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας τους οι επαρχίες Ολλανδία, Ζηλανδία, Χρόνινγκεν, Φρίσλαντ, Ουτρέχτη, Οφεράισσελ και Χέλρε σχημάτισαν μία συνομοσπονδία γνωστή ως η Δημοκρατία των Επτά Ενωμένων Κάτω Χωρών. Όλες οι επαρχίες παρέμειναν αυτόνομες και είχαν τη δική τους κυβέρνηση, την πολιτεία της επαρχίας, όπως έμεινε γνωστή. Η κυβέρνηση της συνομοσπονδίας και οι ύπατοι κυβερνήτες των επαρχιών είχαν έδρα τη Χάγη, ενώ αποτελούνταν από αντιπροσώπους των μελών της συνομοσπονδίας. Η αραιοκατοικημένη περιοχή Ντρέντε ήταν μέρος της δημοκρατίας, αν και δεν θεωρούταν επαρχία. Η Ντρέντε είχε τους δικούς τους αξιωματούχους, αλλά ο κυβερνήτης της διορίζονταν από τους ύπατους κυβερνήτες. Παράλληλα, η δημοκρατία κατείχε και ορισμένες περιοχές εκτός των παραδοσιακών συνόρων των επαρχιών, γνωστές ως Γενικές Εκτάσεις, οι οποίες διοικούταν απευθείας από τους ύπατους κυβερνήτες, χωρίς δικούς τους αντιπροσώπους ή εξουσία. Η πλειοψηφία των περιοχών αυτών είχε καταληφθεί από τους Ολλανδούς κατά τη διάρκεια του ογδονταετούς πολέμου και κατοικούνταν κυρίως από καθολικούς. Οι περιοχές αυτές αποτελούσαν μια ουδέτερη ζώνη ανάμεσα στη δημοκρατία και τις νότιες Κάτω Χώρες.

Η ολλανδική αυτοκρατορία αναπτύχθηκε και σταδιακά εξελίχθηκε σε μια από τις μεγαλύτερες ναυτικές και οικονομικές δυνάμεις του 17ου αιώνα. Στην ονομαζόμενη ολλανδική Χρυσή Εποχή ιδρύθηκαν αποικίες και εμπορικοί σταθμοί σε όλο τον κόσμο. Η εγκατάσταση των Ολλανδών στη βόρεια Αμερική ξεκίνησε με την ίδρυση του οικισμού Νέο Άμστερνταμ στο νότιο άκρο του Μανχάταν το 1614. Οι Ολλανδοί ίδρυσαν την Αποικία του Ακρωτηρίου στη Νότια Αφρική το 1652. Μέχρι το 1650 ο ολλανδικός στόλος αριθμούσε 16.000 εμπορικά πλοία[4], ενώ παράλληλα ο πληθυσμός αυξήθηκε σε περίπου 2 εκατομμύρια από 1.5 μέσα στον 17ο αιώνα.
Χάρτης των επτά Ηνωμένων Επαρχιών.

Πολλοί ιστορικοί και οικονομολόγοι θεωρούν την Ολλανδία ως την πρώτη καπιταλιστική χώρα στην παγκόσμια ιστορία. Στην πρώιμη σύγχρονη Ευρώπη, η Ολλανδία είχε την πιο πλούσια εμπορική πόλη, το Άμστερνταμ, και το πρώτο πλήρως λειτουργικό χρηματιστήριο. Η εφευρετικότητα των εμπόρων οδήγησε στη θεσμοθέτηση κεφαλαίου ασφάλισης και σύνταξης, καθώς και σε λιγότερο ευχάριστα φαινόμενα, όπως στο φαύλο οικονομικό κύκλο, την πρώτη παγκόσμια πληθωριστική φούσκα, τη μανία της τουλίπας μεταξύ 1636 και 1637, και στον πρώτο παγκόσμιο τυχοδιώκτη του χρηματιστηρίου, ο οποίος κατέβαζε τις τιμές των μετοχών πουλώντας για να τις αγοράσει ξανά με χαμηλότερη τιμή. Η δημοκρατία κατέπεσε σε γενική παρακμή στα τέλη του 18ου αιώνα με τον έντονο οικονομικό ανταγωνισμό από την Αγγλία και συνεχείς εσωτερικές προστριβές ανάμεσα στις δύο κύριες πολιτικές ομάδες της χώρας, τους ρεπουμπλικάνους και τους βασιλικούς.

Netherlands NL-171084

Τον 17ο αιώνα συνεχίστηκαν οι διαμάχες με την Αγγλία για ανταγωνιστικές αποικίες και εμπορικούς σταθμούς σε όλο τον κόσμο. Οι Ολλανδοί είχαν ιδρύσει αποικίες φυτειών κατά μήκος των ακτών και των ποταμών της Γουιάνας στη νότια Αμερική, παράλληλα με τους Άγγλους. Μετά από συνεχόμενες διαμάχες, οι δύο χώρες κατέληξαν σε συμφωνία αποχώρησης των Άγγλων και παραχώρησης των εκτάσεών τους στους Ολλανδούς, με τη συνθήκη της Μπρέντα. Η συμφωνία προέβλεπε την ανταλλαγή των εκτάσεων με την αποικία των Ολλανδών στη βόρεια Αμερική, το Νέο Άμστερνταμ, έναν μικρό εμπορικό σταθμό, ο οποίος μετέπειτα εξελίχθηκε στη σημερινή Νέα Υόρκη.
Γαλλική κυριαρχία: 1795–1815

Στις 19 Ιανουαρίου του 1795, μία ημέρα μετά τη διαφυγή του κυβερνήτη Γουλιέλμου Ε' της Οράγγης στην Αγγλία, ανακηρύχθηκε η Δημοκρατία της Μπατάβια με στόχο την ένωση των Κάτω Χωρών σε ένα ενιαίο κράτος. Από το 1795 ως και το 1806 με το καθεστώς αυτό η Ολλανδία απέκτησε μία κρατική δομή παρόμοια με αυτή της τότε νεοσύστατης [[Η Πρώτη Γαλλική Δημοκρατία και η περίοδος της Γαλλικής Δημοκρατίας.

Με την άνοδο του Ναπολέοντα στην εξουσία της Γαλλίας, στις Κάτω Χώρες καθιερώθηκε το Βασίλειο της Ολλανδίας από το 1806 μέχρι το 1810, υποτελές στη Γαλλία με βασιλιά τον αδελφό του Ναπολέοντα, Λουδοβίκο Βοναπάρτη, με πλήρες έλεγχο των εξουσιών από τους Γάλλους. Για την ονομασία του βασιλείου αυτού χρησιμοποιήθηκε το όνομα της κύριας επαρχίας, της Ολλανδίας, το οποίο και καθιερώθηκε από τότε και στο εξής ως ταυτόσημο των Κάτω Χωρών. Το Βασίλειο της Ολλανδίας κάλυπτε την έκταση της σημερινής χώρας εκτός από την επαρχία του Λίμπουρχ και τμήματα της επαρχίας Ζέελαντ, τα οποία άνηκαν στη Γαλλία. Το 1807 προστέθηκαν στο βασίλειο η ανατολική Φρισία, πρότερη κτήση της Πρωσίας, και η περιοχή του Γιέβερ. Το 1809 όμως, μετά από μία αποτυχημένη Βρετανική εισβολή, η Ολλανδία υποχρεώθηκε να παραχωρήσει όλα τα εδάφη της νότια του Ρήνου στη Γαλλία.

Ο βασιλιάς Λουδοβίκος δεν ικανοποίησε τις προσδοκίες του Ναπολέοντα, καθώς υποστήριζε τα τοπικά συμφέροντα περισσότερο από τα γαλλικά, και υποχρεώθηκε σε παραίτηση το 1810. Τον διαδέχθηκε ο πεντάχρονος γιος του, Ναπολέοντας Λουδοβίκος Βοναπάρτης, ο οποίος βασίλεψε ως Λουδοβίκος ο Β΄ για δέκα μόλις ημέρες, αφού ο Ναπολέοντας δεν αναγνώρισε την εξουσία του στο θρόνο και κατέλαβε άμεσα την Ολλανδία, καταλύοντας το βασίλειο. Έτσι, οι Κάτω Χώρες έγιναν τμήμα της Γαλλικής Αυτοκρατορίας, στην οποία και παρέμειναν ως και το 1813, όταν, μετά την ήττα του στη μάχη της Λειψίας, ο Ναπολέοντας υποχρεώθηκε να αποσύρει τα στρατεύματά του από τη χώρα.
Βασίλειο των Κάτω Χωρών
Αναχρονιστικός χάρτης της ολλανδικής Αυτοκρατορίας.

Ο Γουλιέλμος ο Α΄ των Κάτω Χωρών, γιος του τελευταίου κυβερνήτη Γουιλιέλμου του Ε΄ της Οράγγης, επέστρεψε στην Ολλανδία το 1813 και ανακηρύχθηκε ισόβιος πρίγκιπας των Κάτω Χωρών, ενώ το 1815 ο τίτλος του εξελίχθηκε σε Βασιλιάς των Κάτω Χωρών.

Το Συνέδριο της Βιέννης το 1815 εγκαθίδρυσε το Ενωμένο Βασίλειο των Κάτω Χωρών με την επέκταση της επικράτειάς του στο Βέλγιο, ώστε να δημιουργήσει μία ισχυρή κρατική οντότητα στα βόρεια σύνορα της Γαλλίας. Παράλληλα, ο Γουλιέλμος έγινε κληρονόμος του τίτλου του Μεγάλου Δούκα του Λουξεμβούργου. Έτσι, το Λουξεμβούργο παραχωρήθηκε στον Γουλιέλμο ως προσωπική ιδιοκτησία σε ανταλλαγή με τις κτήσεις του στη Γερμανία, δηλαδή στο Νασάου-Ντίλενμπουργκ, το Ζίγκεν, το Χανταμάρ και το Ντιζ.

Το 1830 το Βέλγιο επαναστάτησε και τελικά κέρδισε την ανεξαρτησία του, ενώ η προσωπική ένωση μεταξύ του Λουξεμβούργου και των Κάτω Χωρών καταλύθηκε το 1890, όταν ο βασιλιάς Γουλιέλμος ο Γ΄ των Κάτω Χωρών πέθανε χωρίς να αφήσει πίσω του αρσενικούς κληρονόμους. Οι νόμοι της διαδοχής απαγόρευαν στην κόρη του Βασίλισσα Βιλελμίνα να πάρει τον τίτλο της Μεγάλης Δούκισσας, με συνέπεια ο θρόνος του Λουξεμβούργου να μεταφερθεί από τον οίκο Οράνιε-Νασάου στον οίκο Νασάου-Βάιλμπουργκ, θυγατρικό του οίκου του Νασάου.

Η μεγαλύτερη ολλανδική αποικία εκείνη την περίοδο στο εξωτερικό ήταν η Αποικία του Ακρωτηρίου, η οποία είχε ιδρυθεί από τον Γιαν βαν Ρίμπεκ για λογαριασμό της Ολλανδικής Εταιρίας των Ανατολικών Ινδιών το 1652 στην Πόλη του Ακρωτηρίου. Ο Πρίγκηπας του Οράνιε συναίνεσε στην κατάληψη και έλεγχο της αποικίας από τους Βρετανούς το 1788. Η Ολλανδία είχε και άλλες αποικίες, αλλά το Ακρωτήριο ήταν η πολυπληθέστερη, με τις Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες (σημερινή Ινδονησία) και το Σουρινάμ να ακολουθούν. Αυτές οι αποικίες αρχικά διοικούνταν από την Ολλανδική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών και αντίστοιχα την Ολλανδική Εταιρία των Δυτικών Ινδιών, οι οποίες ήταν συλλογικές ιδιωτικές επιχειρήσεις. Τρεις αιώνες αργότερα οι εταιρίες αυτές είχαν οικονομικά προβλήματα και οι περιοχές που διοικούσαν πέρασαν στον έλεγχο της Ολλανδικής κυβέρνησης το 1815 και το 1791 αντίστοιχα. Τότε μόνο έγιναν και τυπικά επίσημα αποικίες.

Κατά την περίοδο της αποικιοκρατίας, η Ολλανδία εμπλεκόταν ιδιαίτερα στο εμπόριο σκλάβων. Οι ολλανδοί άποικοι και ιδιοκτήτες φυτειών βασίζονταν στους αφρικανούς σκλάβους για τις καλλιέργειες καφέ, κακάο, ζαχαροκάλαμου και βαμβακιού κατά μήκος των διαφόρων ποταμών. Η μεταχείριση των σκλάβων ήταν ιδιαίτερα άσχημη και αρκετοί δραπέτευαν. Η δουλεία καταργήθηκε από την Ολλανδία στο Σουρινάμ το 1863, αλλά το σύνολο των σκλάβων δεν απελευθερώθηκε παρά μόνο μέχρι το 1873 μετά από μία υποχρεωτική δεκαετή περίοδο μετάβασης, κατά την οποία δούλευαν στις φυτείες για τον ελάχιστο μισθό και χωρίς βασανιστήρια. Με την επίσημη απελευθέρωση οι περισσότεροι έφυγαν από τις φυτείες και προτίμησαν να εγκατασταθούν στην κύρια πόλη του Σουρινάμ, το Παραμαρίμπο.

Κατά το 19ο αιώνα η Ολλανδία εκβιομηχανίστηκε σχετικά αργά σε σύγκριση με τις γειτονικές της χώρες, κυρίως λόγω της μεγάλης πολυπλοκότητας του εκσυγχρονισμού των υποδομών της, οι οποίες κύρια αποτελούνται από υδάτινες οδούς, αλλά και λόγω του σημαντικού ρόλου της αιολικής ενέργειας στη βιομηχανία της χώρας.

Αν και η Ολλανδία παρέμεινε ουδέτερη κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αναμείχθηκε ιδιαίτερα σε αυτόν. Ο κόμης Σλίφεν αρχικά είχε σχεδιάσει να καταλάβει την Ολλανδία κατά την προέλασή του στη Γαλλία. Το σχέδιο αυτό άλλαξε από τον Χέλμουτ φον Μόλτκε τον νεότερο, ώστε να διατηρηθεί η ολλανδική ουδετερότητα. Αργότερα, αυτή η ουδετερότητα αποδείχθηκε κρίσιμη για την επιβίωση της Γερμανίας μέχρι το εμπάργκο που ολοκληρώθηκε με την εισδοχή των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας το 1916, και την αδυναμία εισαγωγών από την Ολλανδία στα γερμανικά εδάφη. Παρόλ' αυτά, οι Ολλανδοί παρέμειναν ουδέτεροι χρησιμοποιώντας τη διπλωματία τους και την ικανότητά τους στο εμπόριο.
Β' Παγκόσμιος Πόλεμος
Το Ρότερνταμ μετά τις αεροπορικές επιδρομές της Λούφτβαφε το 1940.

Η Ολλανδία επιθυμούσε να παραμείνει ουδέτερη κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως και στο παρελθόν, αλλά τα σχέδια των στρατών του Βελγίου, της Γαλλίας και της Μεγάλης Βρετανίας ήταν διαφορετικά. Χωρίς ενδοιασμούς, η ναζιστική Γερμανία εισέβαλε στην Ολλανδία λόγω της στρατηγικής της θέσης στις 10 Μαΐου του 1940, ως μέρος της εκστρατείας κατά των Συμμάχων. Η επίπεδη διαμόρφωση του εδάφους της χώρας διευκόλυνε την ανάπτυξη των γερμανικών στρατευμάτων και ο ολλανδικός στρατός υπέκυψε σε 4 μέρες, παρά την επίμονη αρχική αντίστασή του. Η κυβέρνηση της χώρας και η βασίλισσα εξορίστηκαν στο Λονδίνο.

Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και υπό τη διοίκηση του στυγνού Άρτουρ Ζάις-Ίνκβαρτ 100.000 Ολλανδοί Εβραίοι μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αρκετοί ήταν επίσης οι Ολλανδοί - περίπου 50.000, που κατετάγησαν εθελοντικά στην Ες Ες[5]. Παρά το κόστος της κατοχής σε ζωές και χρήμα, η Ολλανδία είχε πολύ καλύτερη μεταχείρηση από το ναζιστικό καθεστώς σε σχέση με χώρες της Ανατολής, καθώς οι Ολλανδοί θεωρούνταν από τους Γερμανούς «τευτονικός» λαός. Επιπλέον μιας και η Γερμανία δεν είχε αρκετά ισχυρό στόλο για να «σιγουρέψει» τις ολλανδικές αποικίες, όφειλε να φερθεί ήπια ώστε να πείσει τους Ολλανδούς να συνεργαστούν[6]. Έτσι καθ'όλη τη διάρκεια της κατοχής ο προπολεμικός κρατικός μηχανισμός παρέμεινε άθικτος και οι Ολλανδοί ανώτεροι κρατικοί υπάλληλοι διεκπεραίωναν το πραγματικό κομμάτι της διοίκησης, με σχετικά μικρό αριθμό Γερμανών να επιβλέπει τη χώρα[7].

Η χώρα απελευθερώθηκε στις 5 Μαΐου 1945 με την παράδοση των τελευταίων γερμανικών στρατευμάτων στους Συμμάχους. Την ίδια περίοδο στην Ινδονησία, η οποία είχε τελέσει υπό ιαπωνική κατοχή κατά τη διάρκεια του Β' ΠΠ, ξεκινούσε ο αγώνας για την αποτίναξη του ολλανδικού αποικιοκρατικού ζυγού.
1945 - σήμερα

Τις επόμενες δεκαετίες η Ολλανδία παράλληλα με την ανάπτυξη της οικονομίας της προώθησε τη σύσφιξη των σχέσεών της με τις γειτονικές χώρες. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ένωσης Benelux, του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα που μετεξελίχθηκε στη σημερινή ΕΕ. Το 1975 απέκτησε την ανεξαρτησία του από την Ολλανδία και το Σουρινάμ. Στις 10 Οκτωβρίου 2010 οι Ολλανδικές Αντίλλες εντάχθηκαν στην ολλανδική επικράτεια[8].
Γεωγραφία και κλίμα
Οι περιοχές της Ολλανδίας που είναι πάνω από το επίπεδο της θάλασσας.
Το φράγμα Άφσλαουτνταϊκ, αριστερά η Βόρεια Θάλασσα, δεξιά το Άισελμεερ

Η Ολλανδία έχει έκταση 33.491 τετ. χλμ ξηράς και, αν ληφθεί υπ' όψιν και το 20% της θαλάσσιας έκτασης συνολική επιφάνεια: 41.526.χ.λ.μ Η μισή χώρα βρίσκεται λιγότερο από ένα μέτρο πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, ενώ το 1/4 κάτω από το επίπεδο της θάλασσας. Το ψηλότερο σημείο της χώρας είναι το Φάαλσερμπερχ (Vaalserberg) στα νότια της χώρας, στα σύνορα με το Βέλγιο και τη Γερμανία και έχει υψόμετρο μόλις 321 μέτρα. Το χαμηλότερο σημείο της χώρας βρίσκεται στο δήμο Νίουερκερκ αν ντεν Άισελ (Ολλανδικά: Nieuwerkerk aan den IJssel) και βρίσκεται 6,76 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, αποτελώντας έτσι το χαμηλότερο σημείο της Ευρώπης. Το τοπίο είναι γενικά πιο λοφώδες στα ανατολικά και νότια της χώρας.

Πολλά τμήματα της Ολλανδίας, όπως ολόκληρη η επαρχία Φλέβολαντ (Ολλανδικά: Flevoland) δεν ήταν πάντα στεριά αλλά θάλασσα που οι Ολλανδοί διεκδίκησαν. Τα μέρη που διεκδικήθηκαν από τη θάλασσα ονομάζονται Πόλντερ. Το 18,4% της συνολικής έκτασης της Ολλανδίας είναι υδάτινες επιφάνειες. Η λίμνη Άισελμεερ (IJsselmeer) χωρίζεται από την θάλασσα με το φράγμα Άφσλαουτνταϊκ μήκους 29 χιλιομέτρων, το οποίο χτίστηκε το 1932. Οι σημαντικότεροι ποταμοί της χώρας είναι ο Ρήνος, ο Μάας και ο Σχέλντε. Η Ολλανδία είναι, επί της ουσίας, το δέλτα που δημιουργούν αυτά τα τρία ευρωπαϊκά ποτάμια. Εκτός από τη γεωγραφική τους σημασία, αυτά τα ποτάμια χωρίζουν τη χώρα -σε γενικές γραμμές- πολιτιστικά και θρησκευτικά σε βόρεια και νότια.

Το κλίμα είναι ωκεάνιο με δυτικούς ανέμους ως επί το πλείστον. Οι βροχές είναι άφθονες όλο τον χρόνο(εκτός του χειμώνα), ενώ οι θερμοκρασίες είναι σχετικά ήπιες το χειμώνα και δροσερές το καλοκαίρι. Χιονοπτώσεις συμβαίνουν κυρίως από τις αρχές Δεκεμβρίου έως και τα τέλη Φεβρουαρίου. Βροχές έχει όλον τον υπόλοιπο χρόνο και κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες. Η θερμοκρασίες κυμαίνονται από -1,-2 έως 4-5 βαθμούς το χειμώνα και από 11-12 έως 20-22 βαθμούς το καλοκαίρι. Παρατηρούμε πως η διαφορά καλοκαίρι και χειμώνα είναι σχετικά μικρή, και αυτό συμβαίνει διότι το χειμώνα, ένα ζεστό ρεύμα, το οποίο έρχεται κάθε χρόνο από τον κόλπο του Μεξικού επηρεάζει τη θερμοκρασία της θάλασσας, με αποτέλεσμα να μην παγώνει σχεδόν ποτέ. Εάν δεν συνέβαινε αυτό, υπολογίζεται πως το Άμστερνταμ το χειμώνα θα είχε μέση θερμοκρασία γύρω στους -10 βαθμούς κελσίου.
Δημογραφία
Δημογραφικά στοιχεία της Ολλανδίας (FAOSTAT 2005).

Η Ολλανδία με συνολικό πληθυσμό, σύμφωνα με το CIA World Factbook, 16.783.092 κατοίκους (εκτ. 2010), κατατάσσεται στην 23η θέση των χωρών ανά πυκνότητα πληθυσμού, με 395 κατοίκους ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο (ή 482/km2 αν δεν ληφθεί υπ' όψιν το 20% της θαλάσσιας έκτασης). Αποτελεί την πιο πυκνοκατοικημένη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της στατιστικής υπηρεσίας της χώρας, οι εθνικότητες των κατοίκων ποικίλλουν: το 80,8% του πληθυσμού είναι Ολλανδοί, το 5,6% Ευρωπαίοι (με 2,4% Γερμανούς), το 2,4% Ινδονήσιοι, το 2,2% Τούρκοι, το 2,0% από το Σουρινάμ, το 1,9% Μαροκινοί, το 0,8% από τις πάλαι ποτέ Ολλανδικές Αντίλλες και την Αρούμπα, ενώ το 4,2% είναι άλλης εθνικότητας. Η χώρα δεν διαθέτει καμία πόλη με πληθυσμό άνω του ενός εκατομμυρίου, ωστόσο οι τέσσερις μεγαλύτερες πόλεις (Άμστερνταμ, Ρότερνταμ, Χάγη και Ουτρέχτη) καθώς και άλλες περιοχές των περιχώρων, θεωρούνται συχνά ως ένα ενιαίο πολεοδομικό σύμπλεγμα, το οποίο ονομάζεται Ράντσταντ (Randstad) και περιλαμβάνει περίπου 7 εκατομμύρια κατοίκους. Οι Ολλανδοί έχουν προσδόκιμο ζωής, με βάση εκτιμήσεις το 2010, τα 76,94 χρόνια οι άνδρες και τα 82,3 οι γυναίκες, με το σύνολο του πληθυσμού να ζει 79,55 χρόνια.
Γλώσσες

Η επίσημη και πλειοψηφική γλώσσα με 16 εκατομμύρια ομιλητές είναι τα Ολλανδικά, που είναι γερμανική γλώσσα της Δύσης από την ομάδα των κάτω Γερμανικών. Επίσημα αναγνωρισμένες τοπικές διάλεκτοι είναι τα Λιμβουργιανά, τα Κάτω-σαξονικά και τα Φριζικά, που ομιλούνται στην επαρχία Φρίσλαντ, και συνδέονται έντονα με τα Ολλανδικά αλλά και τα Αγγλικά. Από τις 10 Οκτωβρίου 2010 επίσημη γλώσσα αποτελούν και τα Παπιαμέντο.

Στην Ολλανδία ομιλούνται επίσης κυρίως από μετανάστες τα τουρκικά και τα αραβικά από περίπου 192.000 και 100.000 κατοίκους αντίστοιχα, ακολουθούμενα από άλλες γλώσσες.
Θρησκείες

Η Ολλανδία, από παλιά χριστιανική χώρα, είναι σήμερα μία από τις πλέον αγνωστικιστικές χώρες. Περίπου το 40% των κατοίκων της δεν αυτοπροσδιορίζεται ως ακόλουθος καμίας θρησκείας. Υπάρχουν έτσι πολλοί άθεοι. Το υπόλοιπο 60% του πληθυσμού χωρίζεται περίπου ως εξής:

στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία (5 εκατομμύρια μέλη, 31%)
στην Προτεσταντική Εκκλησία της Ολλανδίας (2,5 εκατομμύρια μέλη, 21%)
στις διάφορες μικρές Αναμορφωμένες εκκλησίες (συνολικά περίπου 700.000 μέλη)
στο Ισλάμ (εκτιμ. 900.000 μέλη, 6,1%)
στον Ινδουισμό (εκτιμ. 100.000 μέλη, 1,5%)
στο Βουδισμό (εκτιμ. 80.000 μέλη)
στον Ιουδαϊσμό (εκτιμ. 40.000 μέλη).

Οι καθολικοί βρίσκονται κυρίως στο νότιο τμήμα της χώρας, ενώ οι προτεστάντες στο βόρειο.
Τέχνες και πολιτισμός

Η Ολλανδία είναι γνωστή παγκοσμίως για τους ζωγράφους της και τους εν γένει εικαστικούς καλλιτέχνες. Ο οικονομικός πλούτος του 17ου αιώνα γέννησε μια πλειάδα αριστουργηματικών καλλιτεχνών, όπως τον Ρέμπραντ και τον Γιοχάνες Βερμέερ, ενώ η νεότερη εποχή συνδέθηκε με τα ηχηρά ονόματα του Βίνσεντ βαν Γκογκ και του Πητ Μοντριάν. Τα έργα του χαράκτη Μαουρίτς Κορνέλις Έσερ αφήνουν ακόμη και σήμερα τα αποτυπώματά τους στα έργα άλλων καλλιτεχνών.

Από τον κόσμο των γραμμάτων, τα ονόματα Έρασμος και Σπινόζα κατέχουν μια θέση στην παγκόσμια ιστορία, αμφότεροι φιλόσοφοι με έδρα την Ολλανδία. Μεγάλης αξίας είναι και το έργο του Καρτέσιου, που πραγματοποιήθηκε ως επί τω πλείστω στην Ολλανδία, όπως επίσης και η εφεύρεση του εκρεμούς ρολογιού από τον Κρίστιαν Χόυχενς.
Διακυβέρνηση

Από το τέλος της Γαλλικής Κατοχής το 1815, η Ολλανδία αποτελεί Βασιλευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία με τον βασιλικό οίκο Οράγγης-Νάσσαου στην εξουσία.
Αρχηγός κράτους

Αρχηγός κράτους από το 1980 είναι η βασίλισσα Βεατρίκη. Ο γιος της Γουλιέλμος-Αλέξανδρος είναι ο διάδοχος του θρόνου. Μαζί με την γυναίκα του Μαξίμα έχουν 3 κόρες. Σύμφωνα με το Σύνταγμα, η Βεατρίκη είναι μέλος της Κυβέρνησης.
Κοινοβούλιο

Το Ολλανδικό Κοινοβούλιο αποτελείται από 2 σώματα. Η εκλογή των 150 μελών του δεύτερου σώματος γίνεται κάθε 4 χρόνια. Αυτό το σώμα είναι ουσιαστικά το Κοινοβούλιο, η εκπροσώπηση του λαού στην κυβέρνηση. Το πρώτο σώμα, που ονομάζεται γερουσία, αποτελείται από 75 αντιπροσώπους όλων των κοινοβουλίων των επαρχιών, οι οποίοι εκλέγονται επίσης κάθε 4 χρόνια. Η δουλειά του πρώτου σώματος είναι να παρακολουθεί και να αξιολογεί τους νόμους τους οποίους έχει επεξεργαστεί το δεύτερο σώμα. Εκλογές για το δεύτερο σώμα (Tweedekamer) έγιναν στις 9 Ιουνίου 2010.
Κοινωνική πολιτική

Η Ολλανδία φημίζεται για την πολύ ελεύθερη κοινωνική πολιτική που διατηρεί. Υπάρχει πολύ χαλαρή νομική ρύθμιση για τα ναρκωτικά, την πορνεία (οι ιερόδουλες είναι ασφαλισμένες κοινωνικά) και τον γάμο ομοφυλοφίλων, όπου η Ολλανδία ήταν η πρώτη χώρα στον κόσμο όπου έγινε νόμιμος ο γάμος ομοφυλοφίλων, την 1η Απριλίου του 2001.

Ωστόσο τα τελευταία χρόνια έχουν ανακύψει ορισμένα προβλήματα στη συμβίωση των μουσουλμάνων με τον υπόλοιπο ολλανδικό πληθυσμό και σημειώθηκαν περιστατικά όπως η δολοφονία, το 2004, του σκηνοθέτη Τέο Βαν Γκογκ, που ασκούσε κριτική στο Ισλάμ, από έναν νεαρό Μουσουλμάνο[9]. Παγκοσμίως διάσημος για την ισχυρή πολεμική του ενάντια στο Ισλάμ έχει γίνει ο Ολλανδός πολιτικός Γκερτ Βίλντερς[10].
Επαρχίες

Κύριο λήμμα: Επαρχίες της Ολλανδίας

Η Ολλανδία είναι ένα ενιαίο κράτος με 12 επαρχίες. Σε όλη την ιστορία της χώρας υπήρχαν διοικητικές διαιρέσεις, ως επαρχίες, με τις παλαιότερες να υπάρχουν από το 1579, ενώ η νεότερη είναι το Φλέβολαντ που αναγνωρίστηκε το 1986 ως επαρχία, η οποία δημιουργήθηκε με επέκταση στη θάλασσα (IJsselmeer) κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα.
Οι επαρχίες της Ολλανδίας

Σημαία Επαρχία Πρωτεύουσα Μεγαλύτερη πόλη Έκταση (τετρ.χλμ.) Πληθυσμός[12] Πυκνότητα
(ανά τετρ.χλμ.)
Ντρέντε Άσσεν Άσσεν 2,641 486,197 184
Φλέβολαντ Λέλυσταντ Αλμέρε 1,417 374,424 264
Φρίσλαντ Λέουβαρντεν Λέουβαρντεν 3,341 642,209 192
Χέλντερλαντ Άρνεμ Ναϊμέχεν 4,971 1,979,059 398
Χρόνινχεν Χρόνινχεν Χρόνινχεν 2,333 573,614 246
Λιμβουργία (Ολλανδία) Μάαστριχτ Μάαστριχτ 2,150 1,127,805 525
Βόρεια Βραβάντη Ντεν Μπος Αϊντχόφεν 4,916 2,419,042 492
Βόρεια Ολλανδία Χάαρλεμ Άμστερνταμ 2,671 2,613,070 978
Οφεράισσελ Ζβόλε Ενσχέντε 3,325 1,116,374 336
Ουτρέχτη Ουτρέχτη Ουτρέχτη 1,385 1,190,604 860
Ζηλανδία Μίντελμπουρχ Μίντελμπουρχ 1,787 380,497 213
Νότια Ολλανδία Χάγη Ρότερνταμ 2,814 3,455,097 1228


Οικονομία

Η Ολλανδία διαθέτει ένα καλά οργανωμένο οικονομικό σύστημα. Κυρίαρχη είναι η βιομηχανία τροφίμων, η χημική βιομηχανία και η κατασκευή ηλεκτρικών ειδών. Η σύγχρονη γεωργία είναι επίσης πολύ παραγωγική. Εκτός από δημητριακά, λαχανικά και φρούτα, η ανθοκομία παίζει μεγάλο ρόλο στην οικονομία. Ιδιαίτερα η καλλιέργεια τουλιπών είναι ευρέως διαδεδομένη. Η κτηνοτροφία και κυρίως η γαλακτοκομία χαρίζουν στη χώρα το καλό όνομα για τα περίφημα ολλανδικά τυριά και κασέρια. Παρόλο που η ολλανδική γεωργία απασχολεί μόνο το 4% του συνολικού πληθυσμού, παίζει μεγάλο ρόλο στις εξαγωγές. Η Ολλανδία είναι μετά τις ΗΠΑ και τη Γαλλία ο τρίτος μεγαλύτερος παγκοσμίως εξαγωγέας γεωργικών προϊόντων.
Φυσικές πηγές

Η Ολλανδία διαθέτει πηγές με φυσικό αέριο, ιδιαίτερα στην Βόρεια Θάλασσα, οι οποίες επαρκούν για να καλύψουν ένα μέρος από τις ενεργειακές ανάγκες της χώρας. Στην παγκόσμια κλίμακα, η Ολλανδία βρίσκεται 5η στην παραγωγή φυσικού αερίου. Επιπλέον, στα σύνορα με την Γερμανία βρίσκονται μικρές πετρελαιοπηγές. Εκτός από την κοπριά, η Ολλανδία δεν διαθέτει άλλες φυσικές πηγές ή ορυκτά.

De Geschiedenis van het Grieksche Volk, E.M. Tappan

Woordenboek der Grieksche en Romeinsche oudheid, Dr. J. G. Schlimmer and Dr. Z. C. de Boer

Marathon , G. H. Betz

------

The Rise of the Dutch Kingdom, Hendrik Willem van Loon

Erasmus and the Age of Reformation, Johan Huizinga

A Wanderer in Holland, E. V. Lucas

De Nederlandsche Geslachtsnamen, Johan Winkler

De Nederlandsche Nationale Kleederdrachten, Th. Molkenboer (Dutch)

Rembrandt's Amsterdam , Frits Lugt

In de Amsterdamsche Jodenbuurt , Jan Feith

Langs Rotte, Maas en Schie. I., J.M. Droogendijk and J.S. Verburg

The First Governess of the Netherlands, Margaret of Austria, Eleanor E. Tremayne

De Lof der Zotheid, Desiderius Erasmus

--

Mythen en Legenden van Egypte, Lewis Spence and J. W. van Rooijen

Bolivia.--Een in wording zijnde Staat aan den Stillen Oceaan, Emile Barbier

Het moderne Egypte: Wat er te zien en te hooren valt tusschen Kaïro en Faschoda, A. B. de Guerville

Een feudale familie in Egypte , Émile Amélineau

Reisbrieven uit Afrika en Azië, Aletta Henriëtte Jacobs

De beklimming van den Fuji-yama, J. Philipson-Radersma

Door Centraal-Oceanië, P. de Myrica

Door Holland met pen en camera , Lud. Georges Hamön

Door Noorwegen, G. Bosch

Op het Balkan-schiereiland , Percy E. Henderson

De monumenten van den Girnar, D. Menant

Achter den Sluier in Perzië en Turksch Arabië, by M. E. Hume-Griffith , Percy E. Henderson

In Portugal, Gérard de Beauregard and Louis de Fouchier

----

Art

All Vincent van Gogh Paintings

Artists from The Netherlands

ENGLISH

The art of the Dutch Republic, 1585-1718, Mariët Westermann

The Standard Galleries - Holland, Esther Singleton

Rembrandt, With a Complete List of His Etchings Arthur Mayger Hind

Rembrandt: the painter at work, Ernst van de Wetering

Rembrandt and the female nude, Eric Jan Sluijter

Fashion and fancy: dress and meaning in Rembrandt's paintings, Marieke de Winkel

The rise of the cult of Rembrandt: reinventing an old master in nineteenth century France ,Alison McQueen

A study of Vermeer, Edward A. Snow

Vermeer's Wager: speculations on art history, theory, and art museums , Ivan Gaskell

Vermeer's camera: uncovering the truth behind the masterpieces, Issue 2002, Philip Steadman

Vermeer and His Milieu: A Web of Social History, John Michael Montias

Love letters: Dutch genre paintings in the age of Vermeer, Peter C. Sutton, Lisa Vergara, Ann Jensen Adams, Bruce Museum, National Gallery of Ireland

Van Gogh

Sculpture in Rotterdam

Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ολλανδία Wiktionary logo

Overheid.nl, επίσημος κόμβος της ολλανδικής κυβέρνησης (Ολλανδικά)
Government.nl, επίσημο site της ολλανδικής κυβέρνησης (Αγγλικά)
Πληροφορίες για τη διοικητική διαίρεση της χώρας (Αγγλικά)
Γενικές πληροφορίες από την ιστοσελίδα της ΕΕ
Πληροφορίες χώρας (The World Factbook) (Αγγλικά)
CBS - Στοιχεία της ολλανδικής διεύθυνσης στατιστικών (Αγγλικά)

Παραπομπές

↑ Eurostat
↑ Στατιστικά στοιχεία του ΟΗΕ (αρχείο σε μορφή .pdf)
↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Έκθεση Οκτωβρίου 2010 ΔΝΤ
↑ "The Middle Colonies: New York ". Digital History.
↑ Georg Tessin, Verbände und Truppen der deutschen Wehrmacht und Waffen SS 1939-1945, Biblio Verlag, vol. 2 for Nederland, vol. 14 for Landstorm Nederland
↑ Mark Mazower, Η Αυτοκρατορία του Χίτλερ: Ναζιστική Εξουσία στην Κατοχική Ευρώπη, εκδόσεις Αλεξάνδρια, ISBN 978-960-221-466-4, σελ.105
↑ W. Warmbrunn, The Dutch under German occupation, 1940-1945 (Στάνφορντ, 1963), 27-8
↑ Antillen opgeheven op 10-10-2010 ΝΟS news
↑ The Murder of Theo Van Gogh. Mohammed Bouyeri sentenced, TRUtv Crime Library
↑ Dutch Politician Plans on Global Spread of Anti-Islam Party
↑ "Regionale Kerncijfers Nederland" (στα Dutch). Statistics Netherlands. 2007. Ανακτήθηκε την 2007-10-13.
↑ "Bevolking per regio naar leeftijd, geslacht en burgerlijke staat" (στα Dutch). Statistics Netherlands. 2007. Ανακτήθηκε την 2007-10-13.

Χώρες της Ευρώπης

Άγιος Μαρίνος | Αζερμπαϊτζάν1 | Αλβανία | Ανδόρρα | Αρμενία2 | Αυστρία | Βατικανό | Βέλγιο | Βοσνία και Ερζεγοβίνη | Βουλγαρία | Γαλλία | Γερμανία | Γεωργία2 | Δανία | Δημοκρατία της Ιρλανδίας | Ελβετία | Ελλάδα | Εσθονία | Ηνωμένο Βασίλειο | Ισλανδία | Ισπανία | Ιταλία | Κροατία | Κύπρος2 | Λεττονία | Λευκορωσία | Λιθουανία | Λιχτενστάιν | Λουξεμβούργο | Μάλτα | Μαυροβούνιο | Μολδαβία | Μονακό | Νορβηγία | Ολλανδία | Ουγγαρία | Ουκρανία | ΠΓΔΜ | Πολωνία | Πορτογαλία | Ρουμανία | Ρωσία1 | Σερβία | Σλοβακία | Σλοβενία | Σουηδία | Τουρκία1 | Τσεχία | Φινλανδία

Κτήσεις: Ακρωτήρι3 | Δεκέλεια3 | Νήσοι Φερόες | Γιβραλτάρ | Γκέρνσεϋ | Τζέρσεϋ | Νήσος Μαν

1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία.

Εγκυκλοπαίδεια Ολλανδίας

Κόσμος

Αλφαβητικός κατάλογος

Hellenica World - Scientific Library

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License