.
Ο Πετρό Ολεξίοβιτς Ποροσένκο (Petro Poroshenko, Петро́ Олексі́йович Пороше́нко, γενν. 26 Σεπτεμβρίου 1965) υπήρξε ο πέμπτος πρόεδρος της Ουκρανίας[1]. Ο Ποροσένκο υπηρέτησε ως υπουργός Εξωτερικών από το 2009 ως το 2010, και ως υπουργός Εμπορίου και Οικονομικής Ανάπτυξης το 2012. Από το 2007 έως το 2012 ηγούνταν του Συμβουλίου της Ουκρανικής Εθνικής Τράπεζας.
Πέρα από την πολιτική, ο Ποροσένκο είναι επιτυχημένος επιχειρηματίας. Στην περιουσία του περιλαμβάνεται ο όμιλος «Ρόσεν», η μεγαλύτερη βιομηχανία σοκολάτας στην ανατολική Ευρώπη, που του έχει δώσει το προσωνύμιο «ο βασιλιάς της σοκολάτας»[2]. Ελέγχει επίσης τον όμιλο αυτοκινητοβιομηχανιών Μπόγκνταν, το ναυπηγείο Λένινσκα Κούζνια, τον τηλεοπτικό σταθμό 5 канал (μετάφραση: Κανάλι 5) καθώς και άλλες επιχειρήσεις.[3]
Στις 25 Μαΐου 2014 εκλέχθηκε Πρόεδρος της Ουκρανίας με ποσοστό περίπου 55%, κερδίζοντας από τον πρώτο γύρο τις προεδρικές εκλογές. Στις εκλογές της 21ης Απριλίου 2019 ο Ποροσένκο υπέστη συντριπτική ήττα με ποσοστό 73,22% από τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι (που μέχρι τότε ήταν γνωστός ως κωμικός, σεναριογράφος, ηθοποιός και διευθυντής της εταιρείας παραγωγών Κβαρτάλ 95).
Πολιτική καριέρα
Ο Ποροσένκο εξελέγη στη Βερχόβνα Ράντα, το ουκρανικό κοινοβούλιο, για πρώτη φορά το 1998. Αρχικά ήταν μέλος του Ενωμένου Σοσιαλιστικού Δημοκρατικού Κόμματος της Ουκρανίας (ΣΔΚΟ), όταν ήταν ηγέτης του ο τότε πρόεδρος της χώρας Λεονίντ Κούτσμα[4]. Το 2008 ο Ποροσένκο έφυγε από το ΣΔΚΟ και ίδρυσε το κεντροαριστερό κόμμα Αλληλεγγύη[4]. Ένα χρόνο μετά είχε σημαντική συμβολή στον σχηματισμό του Κόμματος των Περιφερειών αλλά η Αλληλεγγύη δεν έγινε μέλος του.[5]
Γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου Ασφάλειας και Άμυνας
Τον Δεκέμβριο του 2001 ο Ποροσένκο αποστασιοποιήθηκε από τον Κούτσμα και ανέλαβε την προεκλογική καμπάνια του αντιπολιτευόμενου κόμματιος Η δική μας Ουκρανία του Βίκτορ Γιουστσένκο. Ύστερα από τις βουλευτικές εκλογές του 2002 το κόμμα ήρθε πρώτο σε ψήφους και ο Ποροσένκο εξελέγη μαζί του στο κοινοβούλιο[6]. Θεωρείται πως ήταν στενός συνεργάτης του Γιουστσένκο, ο οποίος έχει βαφτίσει και τις κόρες του Ποροσένκο. Αναφέρθηκε επίσης συχνά ως ένας από τους κύριους χρηματοδότες της Πορτοκαλί Επανάστασης[7]. Όταν ο Γιουστσένκο κέρδισε τις προεδρικές εκλογές του 2004 διόρισε τον Ποροσένκο Γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου Ασφάλειας και Άμυνας.[6]
Τον Σεπτέμβριο του 2005 βγήκαν στη δημοσιότητα αλληλοκατηγορίες για διαφθορά ανάμεσα στον Ποροσένκο και την Πρωθυπουργό Γιούλια Τιμοσένκο σχετικά με τις ιδιωτικοποιήσεις κρατικών εταιρειών. Ο Ποροσένκο κατηγορήθηκε για παράδειγμα πως υπερασπιζόταν τα συμφέροντα του Βίκτορ Πίντσουκ, ο οποίος είχε αποκτήσει μια κρατική εταιρεία με αποτίμηση στο $1 δισεκατομμύριο μόλις για $80 εκατομμύρια[8]. Ο Γιουστσένο αντιδρώντας απέλυσε όλο το Υπουργικό Συμβούλιο.[9]
Στις εκλογές του 2006 ο Ποροσένκο επανεξελέγη βουλευτής με το Η δική μας Ουκρανία αλλά το κόμμα του δεν συμμετείχε στον κυβερνητικό σχηματισμό. Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2007 δεν ήταν καν υποψήφιος.[6]
Υπουργός Εσωτερικών και Υπουργός Εμπορίου
Ο Ποροσένκο (δεξιά) με τον Γιώργο Παπανδρέου το 2009 στην Ελλάδα
Τον Οκτώβριο του 2009 ο Ποροσένκο ορίστηκε Υπουργός Εξωτερικών[10] ύστερα από πρόταση του Γιουστσένκο, ο οποίος τον επανατοποθέτησε και στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφάλειας και Αμυνας[11] . Ο Ποροσένκο ήταν υπέρ της συμμετοχής της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ αν και είχε δηλώσει πως η συμμετοχή δεν πρέπει να είναι αυτοσκοπός[12] . Τον Μάρτιο του 2011 ο νέος πρόεδρος Βίκτορ Γιανούκοβιτς τον απάλλαξε από τα υπουργικά του καθήκοντα.
Επανήλθε στην κυβέρνηση ως Υπουργός Εμπορίου και Οικονομικής Ανάπτυξης τον Μάρτιο του 2012 διορισμένος από τον Γιανούκοβιτς[13].
Петр Порошенко.jpg
Επιστροφή στο κοινοβούλιο
Ο Ποροσένκο επέστρεψε στη Βερχόβνα Ράντα όταν εξελέγη ως ανεξάρτητος υποψήφιος σε μια μονοεδρική περιφέρεια τις εκλογές του 2012[14]. Δε συμμετείχε σε κάποιο πολιτικό συνασπισμό[15].
Ουκρανικη εξέγερση του 2014
Ο Ποροσένκο στήριξε ενεργά τις διαδηλώσεις στην πλατεία Ευρωμαϊντάν από το Νοέμβριο του 2013 έως το Φεβρουάριο του 2014, τόσο πολιτικά όσο και υλικά, γεγονός που ενίσχυσε τη δημοτικότητα του[6]. Το 5 канал, ο τηλεοπτικός του σταθμός φαίνεται επίσης να στήριξε την αντιπολίτευση.[16]
Αρνήθηκε να συμμετάσχει στην κυβέρνηση Γιατσενιούκ και σε κάποιον από τους νέους κοινοβουλευτικούς συνασπισμούς[6].
Προεδρική εκστρατεία
Ύστερα από την έξωση του Γιανούκοβιτς από την προεδρία, προκηρύχθηκαν προεδρικές εκλογές για τις 25 Μαΐου του 2014[17] . Στις 29 Μαρτίου του 2014 ο Ποροσένκο ανακοίνωσε πως θα είναι υποψήφιος για την προεδρία της χώρας, εκμεταλλευόμενος τα υψηλά ποσοστά δημοτικότητας του[18].
Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας ο Ποροσένκο δεσμεύθηκε πως θα πουλούσε τον όμιλο Ρόσεν [19] αλλά όχι το 5 канал[20] . Δήλωσε πως η είσοδος στο ΝΑΤΟ δεν τύγχανε αρκετής στήριξης από το εκλογικό σώμα για να είναι μέρος της πολιτικής ατζέντας.[21]
Στις 29 Μαΐου του 2014 η Κεντρική Εκλογική Επιτροπή ανακοίνωσε πως ο Ποροσένκο είχε κερδίσει τις εκλογές με 54.7% της ψήφου
Προεδρία
Ύστερα από την εκλογή του ο Ποροσένκο δήλωσε πως η πρώτη του επίσκεψη ως πρόεδρος θα ήταν στο Ντόνμπας, όπου ένοπλοι ρωσσόφονοι αντάρτες είχαν ανακηρύξει τη Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονέτσκ και Λαϊκή Δημοκρατία του Λουγκάνσκ και ήλεγχαν σημαντικό μέρος της περιοχής[22] . Ο Ποροσένκο παρομοίασε τους αυτονομιστές με Σομαλούς πειρατές και δεσμεύτηκε να συνεχίσει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις για τον τερματισμό της εξέγερσης[23] . Κάλεσε τη Ρωσία για διαπραγματεύσεις με την παρουσία διεθνών μεσολαβητών, την ανάγκη των οποίων απέρριψε η Ρωσία[23]. Υποσχέθηκε επίσης να επιστρέψει την Κριμαία στην Ουκρανία, η οποία είχε ενταχθεί πρόσφατα στη Ρωσία με δημοψήφισμα[22]. Επίσης δεσμεύθηκε να προκηρύξει νέες κοινοβουλευτικές εκλογές εντός του 2014.[24]
Η ορκωμοσία του έγινε στις 7 Ιουνίου του 2014 με παρουσία εκπροσώπων από περίπου 50 χώρες.
Πολιτική
Ειρηνευτικό σχέδιο για την ανατολική Ουκρανία
Κατά την περίοδο της εκλογής του ένοπλοι ρωσόφονοι αντάρτες ανακήρυξαν τη Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονέτσκ και Λαϊκή Δημοκρατία του Λουγκάνσκ και έλεγξαν σημαντικό τμήμα της περιοχής. Ο Ποροσένκο ύστερα από την εκλογή του παρουσίασε ένα ειρηνευτικό σχέδιο, τα σημαντικότερα σημεία του οποίου ήταν η αναγνώριση των ουκρανικών προεδρικών εκλογών από τη Ρωσία, η κατάπαυση των εχθροπραξιών και η δημιουργία ενός ανθρωπιστικού διαδρόμου για τους αμάχους[25], ενώ προειδοποίησε πως έχει και εναλλακτικό σχέδιο σε περίπτωση που η ειρηνευτική του πρόταση δεν γίνει αποδεκτή από τους αυτονομιστές, τους οποίους αποκάλεσε τρομοκράτες[26].
Αποκέντρωση των εξουσιών
Τον Ιούνιο του 2014 ο Ποροσένκο ξεκίνησε τη διαδικασία της αλλαγής του Συντάγματος προς την κατεύθυνση της αποκέντρωσης των διοικητικών εξουσιών. Πρότεινε μια νέα διοικητική διάρθρωση και ανάμεσα σε άλλα σημεία το προσχέδιο του έδινε το δικαίωμα σε κάθε κοινότητα να αποφασίσει το στάτους της Ρωσικής γλώσσας και των άλλων μειονοτικών γλωσσών στην περιοχή της εντός των ορίων της, με τα Ουκρανικά να παραμένουν η επίσημη γλώσσα σε εθνικό επίπεδο. Το προσχέδιο του συνάντησε την αντίδραση μιας κύριας συνιστώσας της πλειοψηφίας στο κοινοβούλιο.
Εξωτερική πολιτική
Ο Ποροσένκο απέκλεισε κάθε στρατιωτική συνεργασία με τη Ρωσία[27] και δήλωσε πως οι διμερείς σχέσεις των δύο χωρών δεν μπορούν να κανονικοποιηθούν όσο η Κριμαία ανήκει στη Ρωσία.[28]
Στις 27 Ιουνίου του 2014 υπέγραψε Συμφωνία Σύνδεσης με την Ευρωπαϊκή Ένωση, την οποία χαρακτήρισε ως την πιο σημαντική μέρα στην ιστορία της Ουκρανίας μετά την ανεξαρτησία του 1991.
Επικρίσεις
Το 2006 ο Τζον Χερμπστ, πρέσβης των ΗΠΑ στην Ουκρανία, σε εσωτερικές επικοινωνίες χαρακτήρισε τον Ποροσένκο ως έναν ατιμασμένο ολιγάρχη. Αργότερα την ίδια χρονιά η Σίλα Γκουόλτνι, στέλεχος της αμερικανικής πρεσβείας στο Κίεβο, είχε πει γι'αυτόν πως "βαρύνεται από βάσιμες κατηγορίες διαφθοράς".[29]. Σύμφωνα με το BBC News ο Σεργκέι Γλάζιεφ, σύμβουλος του Βλάντιμιρ Πούτιν, δήλωσε ότι ο Πέτρο Ποροσένκο είναι "Ναζί" και ότι η υποστήριξη της συμφωνίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι "παράνομη"[30], άποψη από την οποία ρητά και επίσημα αποστασιοποιήθηκε το Κρεμλίνο.[31]
Σύμφωνα με άρθρο του Βίκτορ Σάπινοφ, πολιτικού αντιπάλου του, ενώ ο Πέτρο Ποροσένκο προσπαθεί εμφανώς να είναι μετριοπαθής, τελεί σε καθεστώς ομηρίας από οργανωμένη μειονότητα εξτρεμιστών. Θεωρεί, επίσης, ότι η διοίκηση του Ποροσένκο δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τους φασίστες, προς τους οποίους διατηρεί σχέσης αλληλεξάρτησης, αναφέροντας τις διαφορές τους λίγο-πολύ τυπικές[32]
Το κομμουνιστικό κίνημα έχει χαρακτηρίσει την κυβέρνηση, την οποία στηρίζει ο πρόεδρος Ποροσένκο[33][34], αντιδραστική και ναζιστική[35][36][37][38][39][40], κατηγορία που επανέλαβαν[35][36] με αφορμή τη διάλυση της κοινοβουλευτική ομάδας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ουκρανίας από τον πρόεδρο του κοινοβουλίου με δικαιολογία την αποχώρηση έξι βουλευτών της[41], αφού είχε προηγηθεί αλλαγή του κανονισμού του κοινοβουλίου η οποία θεωρείται φωτογραφική για το συγκεκριμένο κόμμα[42].
Παραπομπές
«Poroshenko sworn in as Ukrainian president». interfax-Ukraine. 7 Ιουνίου 2014.
«Profile: Ukraine 'chocolate king' President Poroshenko» (στα Αγγλικά). BBC News.
Άρης Χατζηστεφάνου «Η πικρή σοκολάτα της Ουκρανίας» Αρχειοθετήθηκε 2014-05-28 στο Wayback Machine. στο INFOWAR.GR, ανάκτηση 26/05/2014
«Poroshenko, President of Ukraine» (στα Αγγλικά). 28 Μαΐου 2014.
New «region» formed in Ukrainian Parliament. Central European University. 26 Μαρτίου 2001.
Poroshenko, President of Ukraine, Centre for Eastern Studies (28 May 2014)
Events by themes: Poroshenko family, UNIAN
Hanly, Ken (25 Μαΐου 2014). «Op-Ed: Petro Poroshenko the oligarch poised to become Ukraine president». Digital Journal. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2014.
Alex Rodriguez (27 Σεπτεμβρίου 2005). «In Ukraine, old whiff of scandal in new regime». Chicago Tribune. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2008-12-01. Ανακτήθηκε στις 2014-07-26.
«Biography» (στα ru). Korrespondent.net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2008-12-01. Ανακτήθηκε στις 2014-07-26.
«Rada appoints Poroshenko Ukraine's foreign minister». Interfax-Ukraine. 9 Οκτωβρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-05-23. Ανακτήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 2009.
«Poroshenko put on Ukraine's NSCD». Kyiv Post. Interfax-Ukraine. 12 Οκτωβρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-04-19. Ανακτήθηκε στις 2014-07-26.
«Poroshenko: Ukraine could join NATO in 1–2 years, with political, public will». Kyiv Post. Interfax-Ukraine. 4 Δεκεμβρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2008-12-01. Ανακτήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 2009.
«President:Prime Minister nominated Petro Poroshenko for Minister of Economy». President.gov.ua. 23 Φεβρουαρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιανουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2012.
(Ουκρανικά) Candidates single-mandate constituency № 12, RBC Ukraine
«Poroshenko not intending to join any faction». Kyiv Post. Interfax-Ukraine. 12 Δεκεμβρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2008-12-01. Ανακτήθηκε στις 14 December 2012.
«Interview with Ukrainian presidential candidate Petro Poroshenko». The Washington Post. 25 Απριλίου 2014.
«Ukraine: Speaker Oleksandr Turchynov named interim president». BBC News. 23 Φεβρουαρίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-02-23. Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2014.
«Ukraine protests timeline». BBC News. 23 Φεβρουαρίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2008-12-01. Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2014.
Главная | Центр соціальних та маркетингових досліджень SOCIS. Socis.kiev.ua. Retrieved 28 May 2014.
«Poroshenko ready to sell Roshen if elected president». Interfax-Ukraine. 2 Απριλίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2008-12-01. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2014.
«Poroshenko Declares Victory in Ukraine Presidential Election». The Wall Street Journal. 25 May 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-05-25. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2014.
«Question of Ukraine's membership of NATO may split country – Poroshenko». Interfax-Ukraine. 2 April 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2008-12-01. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2014.
«Ukraine crisis timeline». BBC News Online. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-05-27. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2014.
«Poroshenko promises calm 'in hours' amid battle to control Donetsk airport». The Guardian. 26 Μαΐου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-05-26. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2014.
«In Ukrainian election, chocolate tycoon Poroshenko claims victory». The Washington Post. 25 Μαΐου 2014.
«Poroshenko doesn't rule out roundtable in Donetsk involving parties to conflict». Interfax-Ukraine. 12 Ιουνίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-07-01. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2014.
"«Poroshenko warns of ‘detailed Plan B’ if Ukraine ceasefire fails». Al Jazeera. 22 Ιουνίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-07-01. Ανακτήθηκε στις 2014-07-26.
«Порошенко заборонив будь-яку співпрацю з Росією у військовій сфері» (στα uk). Ukrayinska Pravda. 16 Ιουνίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-06-17. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2014.
«Ukraine cannot normalize relations with Russia without return of Crimea, says Poroshenko». Interfax-Ukraine. 26 Ιουνίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-06-27. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2014.
The not-very-nice things U.S. officials used to say about Ukraine’s new president, The Washington Post (29 Μαΐου 2014)
«Ukraine: Putin aide brands Poroshenko 'Nazi' ahead of EU deal». BBC News. 27 June 2014. Ανακτήθηκε στις 29 July 2014.
«EU signs pacts with Ukraine, Georgia and Moldova» (στα Αγγλικά). BBC news. 27 Ιουνίου 2014. "In a BBC interview, he said that Mr Poroshenko had no constitutional right to sign the treaty, which would damage the Ukrainian economy. However, President Putin's spokesman Dmitry Peskov told Russian media that Mr Glazyev's comments did not reflect the official Kremlin position."
Shapinov, Victor (11 Ιουλίου 2014). «Dissecting Ukraine’s ‘democracy’: Poroshenko and the neo-Nazis». Workers World. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2014.
«The World's Billionaires: Petro Poroshenko» (στα Αγγλικά). Forbes. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2014.
«Poroshenko counts on further cooperation with Yatsenyuk, entire cabinet» (στα Αγγλικά). Kyiv Post. 26 Ιουλίου, 2014. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2014.
«Δ. Κουτσούμπας: Να απομονωθεί η ναζιστική κυβέρνηση της Ουκρανίας». Ναυτεμπορική. 24/07/2014. Ανακτήθηκε στις 24/07/2014.
«Остановить геноцид населения Донецкой и Луганской народных республик! Заявление Президиума ЦК КПРФ». КПРФ. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2014.
«Joint Statement of Communist and Workers' Parties on the recent developments in Ukraine». Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2014.
«Κοινή ανακοίνωση 20 Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων για την Ουκρανία». news.in.gr. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2014.
«Κοινή ανακοίνωση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων για την Ουκρανία». ΕΡΤopen. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2014.
«Κοινή ανακοίνωση Κομμουνιστικών Νεολαιών για τις εξελίξεις στην Ουκρανία». Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2014.
«Communist Party Ousted From Ukraine Parliament» (στα Αγγλικά). The Moscow Times.
Κατρούγκαλος, Γιώργος (2014-07-28). «Μια χώρα σε αυταρχικό κατήφορο». Εφημερίδα των Συντακτών. Ανακτήθηκε στις 2014-07-29.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
