.
Η Λαρίσα Πέτριβνα Κόσαχ-Κβίτκα (Lesya Ukrainka, Лариса Петрівна Косач-Квітка, 25 Φεβρουαρίου [Π.Η. 13 Φεβρουαρίου] 1871 – 1 Αυγούστου [Π.Η. 19 Ιουλίου] 1913), γνωστή με το λογοτεχνικό ψευδώνυμό της Λέσια Ουκραΐνκα (Леся Украї́нка), ήταν Ουκρανή ποιήτρια και συγγραφέας και η πιο επιφανής γυναίκα συγγραφέας στην Ουκρανική λογοτεχνία, καθώς και κύρια μορφή στο κίνημα του μοντερνισμού.
Βιογραφία
Η Ουκραΐνκα γεννήθηκε το 1871 στη πόλη Νόβοχραντ-Βολίνσκι της Ουκρανίας και ήταν το δεύτερο παιδί της Ουκρανής συγγραφέως Όλια Ντραχομάνοβα-Κόσαχ, γνωστή με το λογοτεχνικό ψευδώνυμο Ολένα Πτσίλκα, και του Πέτρο Αντόνοβιτς Κόσαχ. Τα παιδικά της χρόνια τα πέρασε σε διάφορες πόλεις της Βολινίας, όπως το Λουτσκ, όπου μετακόμισε με την οικογένειά της το 1879. Η Λέσια είχε μάθει τις κύριες ευρωπαϊκές και σλαβικές γλώσσες, δηλαδή αγγλικά, γερμανικά, γαλλικά, ιταλικά, ελληνικά, λατινικά, πολωνικά, ρωσικά, βουλγαρικά και τη μητρική της γλώσσα, τα ουκρανικά.[5] Το 1881 διαγνώστηκε με φυματίωση και από τότε ταξίδευε συχνά για να θεραπευτεί.
Σε ηλικία δεκατριών ετών δημοσιεύτηκε το πρώτο της ποίημα, «το Κρίνο της Κοιλάδας», στην εφημερίδα Ζόρια στο Λβιβ. Ήταν η πρώτη φορά που χρησιμοποίησε το ψευδώνυμό της, το οποίο το πρότεινε η μητέρα της, επειδή η Ρωσική Αυτοκρατορία απαγόρευε τις εκδόσεις στα ουκρανικά. Η πρώτη ποιητική συλλογή της Ουκραΐνκα δημοσιεύθηκε μυστικά στη δυτική Ουκρανία και μετά δημοσιεύθηκε στο Κίεβο με ψευδώνυμο.[6]
Τα ποιήματα και τα θεατρικά έργα της Ουκραΐνκα συνδέονται με τη θέλησή της για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της Ουκρανίας. Η έμπνευση για τα πρώτα ποιήματά της ήταν τα έργα των Ταράς Σεβτσένκο και Ιβάν Φράνκο και είχαν ως θέμα τη μοναξιά του ποιητή, την κοινωνική απομόνωση και την αγάπη για την ανεξαρτησία της Ουκρανίας.[7] Ανάμεσα στο 1895 και 1897 έγινε μέλος της Λογοτεχνικής και Καλλιτεχνικής Κοινότητας του Κιέβου, η οποία απαγορεύτηκε το 1905 λόγω της συσχέτισής της με επαναστάτες ακτιβιστές.[8] Το 1888, όταν ήταν 17, ίδρυσε μαζί με τον αδελφό της ένα λογοτεχνικό κύκλο γνωστό ως «Πλειάδες», με στόχο να προωθήσουν την ανάπτυξη της ουκρανικής λογοτεχνίας και τη μετάφραση ξένων κλασσικών συγγραφέων στα ουκρανικά. Στις συναντήσεις του κύκλου, οι οποίες λάμβαναν χώρα σε διαφορετικά σπίτια, λάμβαναν μέρος επίσης οι Μικόλα Λίσενκο, Π. Κόσαχ, Κοστιαντίν Μιχάλτσουκ, Μιχαΐλο Σταρίτσκι κ.ά.[9] Ανάμεσα στα έργα που μετέφρασε ήταν το Απόγευμα σε μια φάρμα κοντά στη Ντικάνκα του Νικολάι Γκόγκολ και το Κομμουνιστικό Μανιφέστο (το 1902).
Η Ουκραΐνκα έγραψε επικά ποιήματα, δράματα, πρόζα, αρκετά άρθρα λογοτεχνικής κριτικής και κοινωνικοπολιτικά δοκίμια. Τα πιο γνωστά έργα της είναι το θεατρικό έργο Μπογιαρίνια (1914), μια ψυχολογική τραγωδία με επίκεντρο την ουκρανική οικογένεια του 17ου αιώνα με αναφορές στην ουκρανική ιστορία, και το τραγούδι του Δάσους (1912), με χαρακτήρες που περιλαμβάνουν πλάσματα από την ουκρανική λαογραφία.[7]
Η Λέσια Ουκραΐνκα πέθανε την 1η Αυγούστου 1913 σε ένα κέντρο υγείας στο Σουράμι, στην κεντρική Γεωργία.
Παραπομπές
(Αγγλικά) Find A Grave. 9608. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
(Αγγλικά) Find A Grave. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2019.
(Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. ukrajinka-lessja. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
«Store norske leksikon». (Μποκμάλ, Νεονορβηγικά) Μεγάλη Νορβηγική Εγκυκλοπαίδεια. 1978. Lesia_Ukrainka.
Bida, konstantyn (1968). Lesya Ukrainka. Toronto. σελ. 259.
«Lessya Ukrainka». Bibliography. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2011.
Ukrainka Lesya. Brittanica Centre 310 South Michigan Avenue Chicago IL 60604 United States of America: Encyclopædia Britannica. 2010.
«Lessya Ukrainka». Biography. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2011.
«Pleiada». Encyclopedia of Ukraine, Vol.4. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2011.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
