Ο Τζέιμς Μπάτλερ Χίκοκ (James Butler Hickok) (27 Μαΐου 1837 – 2 Αυγούστου 1876), περισσότερο γνωστός ως Άγριος Μπιλ Χίκοκ, ήταν προσωπικότητα της Άγριας Δύσης. Οι ικανότητές του ως σκοπευτής και ανιχνευτής, καθώς και η φήμη του ως άνθρωπος του νόμου, τον έκαναν διάσημο αν και ορισμένα από τα κατορθώματά του είναι μυθιστορηματικά.
Ο Χίκοκ ήρθε στη Δύση ως οδηγός άμαξας και στη συνέχεια έγινε άνθρωπος του νόμου στα σύνορα των περιοχών του Κάνσας και της Νεμπράσκα. Πολέμησε στο πλευρό των Βορείων κατά τη διάρκεια του Αμερικανικού Εμφύλιου Πολέμου και έγινε γνωστός μετά τον πόλεμο ως ανιχνευτής, σκοπευτής, ηθοποιός και επαγγελματίας τζογαδόρος. Μεταξύ των τυχερών παιχνιδιών και του καθήκοντος της επιβολής του νόμου, τα οποία εύκολα επικαλύπτονταν, ο Χίκοκ είχε εμπλακεί και σε μερικές σημαντικές ανταλλαγές πυροβολισμών. Πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε ενώ έπαιζε πόκερ σε ένα σαλούν στην περιοχή Ντακότα.
Ζωή και σταδιοδρομία
Τα πρώτα χρόνια
Το μνημείο του Άγριου Μπιλ Χίκοκ
Ο Χίκοκ γεννήθηκε στο Χόμερ του Ιλινόι (σήμερα Τρόι Γκρόουβ) στις 27 Μαΐου 1837. Στο μέρος που γεννήθηκε υπάρχει σήμερα το Μνημείο του Άγριου Μπιλ Χίκοκ. Από πολύ νεαρή ηλικία είχε καλό σημάδι και αναγνωρίστηκε σε τοπικό επίπεδο ως εξαιρετικός σκοπευτής με πιστόλι[4].
Το 1855, σε ηλικία 18 ετών, ο Χίκοκ μετακόμισε στην περιοχή του Κάνσας μετά από έναν καυγά με τον Τσαρλς Χάντσον που είχε ως αποτέλεσμα να πέσουν κι οι δύο μέσα σ' ένα κανάλι. Νομίζοντας λαθασμένα ότι σκότωσε τον Χάντσον, ο Χίκοκ έφυγε και προσχώρησε σε μία ομάδα αυτόκλητων τιμωρών, γνωστή ως Κόκκινα Πόδια, με επικεφαλής τον στρατηγό Τζιμ Λέιν. Το 1858 γνώρισε τον 12χρονο Ουίλιαμ Κόντι (αργότερα γνωστό ως "Μπούφαλο Μπιλ"), ο οποίος, παρά την ηλικία του, ήταν ανιχνευτής του αμερικανικού στρατού κατά τη διάρκεια του πολέμου της Γιούτα[5].
Εξαιτίας της μύτης του και του προεξέχοντος άνω χείλους, ο Χίκοκ αποκαλούνταν και Ντακ Μπιλ ("Duck Bill"). Το 1861 άφησε μουστάκι και άρχισε να αποκαλεί τον εαυτό του "Άγριο Μπιλ"[6][7]. Όταν αργότερα εξιστορούσε τα κατορθώματά του στο κοινό, ο Χίκοκ υποστήριξε ότι το παρατσούκλι του μέχρι το 1861 ήταν "Σαγκάη Μπιλ", όνομα που του δόθηκε, όπως έλεγε, από τα Κόκκινα Πόδια εξαιτίας του ύψους του και του λεπτού του σωματότυπου[8]. Παρά το γεγονός ότι οι φωτογραφίες του Χίκοκ φαίνεται να τον δείχνουν με σκούρα μαλλιά, όλες οι σύγχρονές του περιγραφές επιβεβαιώνουν ότι στην πραγματικότητα τα μαλλιά του ήταν χρυσόξανθα (οι κοκκινωπές αποχρώσεις των μαλλιών εμφανίζονταν μαύρες στις πρώτες φωτογραφίες)[9].
Ο Χίκοκ χρησιμοποιούσε το όνομα Ουίλιαμ Χίκοκ (William Hickok) από το 1858 και Ουίλιαμ Χέικοκ (William Haycock) κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Συνελήφθη ως Χέικοκ το 1865, και στη συνέχεια χρησιμοποίησε το πραγματικό του όνομα, Τζέιμς Χίκοκ (James Hickok). Οι περισσότερες εφημερίδες συνέχισαν να χρησιμοποιούν το όνομα Ουίλιαμ Χέικοκ όταν αναφερόντουσαν στον Άγριο Μπιλ μέχρι το 1869. Μετά το 1865, τα στρατιωτικά αρχεία χρησιμοποιούσαν το σωστό του όνομα, μολονότι αναγνώριζαν ότι ήταν επίσης γνωστός και ως Χέικοκ[10][11].
Τα πρώτα χρόνια της σταδιοδρομίας του
Το 1857, ο Χίκοκ διεκδίκησε μία αγροτική έκταση 160 στρεμμάτων στην επαρχία Τζόνσον στο Κάνσας (στο σημερινό Λένεξα). Στις 22 Μαρτίου 1858, εξελέγη ως ένας από τους τέσσερις πρώτους αστυφύλακες του Μοντισέλο. Το 1859 εντάχθηκε στη μεταφορική εταιρεία Russell, Waddell, & Majors, την εταιρεία που ίδρυσε το Πόνυ Εξπρές. Την επόμενη χρονιά, τραυματίστηκε βαριά από μία αρκούδα καθώς ταξίδευε από το Ιντεπέντενς (Μιζούρι) στο Σάντα Φε (Τέξας). Σύμφωνα με τα λεγόμενα του ιδίου, βρήκε το δρόμο μπλοκαρισμένο από μία αρκούδα και τα δύο της κουτάβια. Ο Χίκοκ πλησίασε την αρκούδα και την πυροβόλησε στο κεφάλι αλλά η σφαίρα εξοστρακίστηκε στο κρανίο της. Η εξαγριωμένη αρκούδα τού επιτέθηκε συνθλίβοντάς τον με το σώμα της. Ο Χίκοκ κατάφερε να πυροβολήσει άλλη μία φορά, αχρηστεύοντας το ένα πόδι της αρκούδας. Η αρκούδα άρπαξε τότε το χέρι του στο στόμα της, αλλά ο Χίκοκ μπόρεσε να πιάσει το μαχαίρι του και να της κόψει το λαιμό, σκοτώνοντάς την. Βαριά τραυματισμένος με σπασμένο ώμο, χέρι και πλευρά, ο Χίκοκ ήταν κλινήρης για τέσσερις μήνες πριν σταλεί στο Σταθμό Ροκ Κρικ στη Νεμπράσκα για να δουλέψει στο στάβλο μέχρι να αναρρώσει. Ο Σταθμός χτίστηκε σε γη που η εταιρεία είχε αγοράσει πρόσφατα από έναν ντόπιο, τον Ντέιβιντ ΜακΚάνλες.
Το περιστατικό με τον ΜακΚάνλες
Το 1861 ο Χίκοκ συμμετείχε σε μία θανάσιμη ανταλλαγή πυροβολισμών με τον ΜακΚάνλες στο Σταθμό Ροκ Κρικ. Ο 40χρονος Ντέιβιντ ΜακΚάνλες μαζί με τον 12χρονο γιο του, Ουίλιαμ Μονρό ΜακΚάνλες, και τους εργάτες Τζέιμς Γουντς και Τζέιμς Γκόρντον απαίτησαν την καταβολή ενός χρέους που αφορούσε τη δεύτερη δόση για το ακίνητο (ένα γεγονός του οποίου η ακρίβεια εξακολουθεί να είναι το αντικείμενο μεγάλης συζήτησης). Λέγεται ότι ο Ντέιβιντ ΜακΚάνλες απειλούσε τον υπεύθυνο του σταθμού, Χόρας Ουέλμαν, όταν πυροβολήθηκε είτε από τον Χίκοκ (ο οποίος ήταν κρυμμένος πίσω από μία κουρτίνα) είτε από τον Ουέλμαν. Ο Χίκοκ, ο Ουέλμαν, η σύζυγος του Ουέλμαν κι ένας υπάλληλος, δικάστηκαν για φόνο αλλά κρίθηκαν ότι ενήργησαν βρισκόμενοι σε αυτοάμυνα[12]. Ο ΜακΚάνλες ήταν ο πρώτος άνδρας για τον οποίο φημολογήθηκε ότι τον σκότωσε ο Χίκοκ[13].
Εμφύλιος Πόλεμος
Όταν ξέσπασε ο Εμφύλιος Πόλεμος τον Απρίλιο του 1861, ο Χίκοκ συμμετείχε ως οδηγός εμπορευμάτων του στρατού των Βορείων στο Σιντέιλια (Μιζούρι) αλλά το Σεπτέμβριο του 1862 απολύθηκε για άγνωστους λόγους. Για πάνω από ένα χρόνο δεν υπάρχουν καταγραφές των κινήσεών του (λέγεται ότι κατά τη διάρκεια αυτού του έτους ο Χίκοκ λειτουργούσε ως κατάσκοπος στην περιοχή των Συνομόσπονδων Πολιτειών). Στα τέλη του 1863 προσλήφθηκε από τον φρούραρχο του νοτιοδυτικού Μιζούρι ως ντετέκτιβ της αστυνομίας του Σπρίνγκφιλντ.
Τα καθήκοντα του Χίκοκ ως ντετέκτιβ της αστυνομίας ήταν ως επί το πλείστον κοινότυπα και περιελάμβαναν την καταμέτρηση των ένστολων που έπιναν εν ώρα υπηρεσίας, τον έλεγχο των αδειών των ξενοδοχείων για τα οινοπνευματώδη ποτά και τον εντοπισμό ατόμων που είχαν χρέη. Το 1864, ο Χίκοκ, καθώς και άλλοι ντετέκτιβ της αστυνομίας, δεν είχαν πληρωθεί για κάποιο χρονικό διάστημα και την ίδια χρονιά προσλήφθηκε από τον Στρατηγό Τζον Σάνμπορν ως ανιχνευτής (για 5 δολάρια την ημέρα, συν το άλογο και τον εξοπλισμό). Τον Ιούνιο του 1865, ο Χίκοκ απαλλάχθηκε της υπηρεσίας και αργότερα περνούσε το χρόνο του παίζοντας τυχερά παιχνίδια στο Σπρίνγκφιλντ[14].
Άνθρωπος του νόμου και κακόφημος πιστολάς
Ο "Άγριος Μπιλ" Χίκοκ το 1869
Στις 21 Ιουλίου 1865, στην πλατεία του Σπρίνγκφιλντ, ο Χίκοκ συνάντησε και σκότωσε τον Ντέιβις Τατ σε μία γρήγορη μονομαχία, την πρώτη στο είδος της. Οι δύο άντρες αντιμετώπισαν ο ένας τον άλλον στεκόμενοι όρθιοι πλευρικά (και όχι πρόσωπο με πρόσωπο όπως εμφανίζεται συνήθως στις ταινίες). Η φαντασία διέδωσε αργότερα αυτό το είδος της μονομαχίας ως μία τυπική διαδικασία, αλλά αυτή του Χίκοκ ήταν η πρώτη καταγεγραμμένη που ταίριαζε σ' αυτή την αναπαράσταση[15].
Ο Χίκοκ είχε συναντήσει για πρώτη φορά τον πρώην στρατιώτη των Νοτίων, Ντέιβις Τατ, στις αρχές του 1865, ενώ και οι δύο έπαιζαν τυχερά παιχνίδια στο Σπρίνγκφιλντ. Ο Χίκοκ συχνά δανειζόταν χρήματα από τον Τατ και αρχικά ήταν φίλοι[16], αλλά ήρθαν σε ρήξη για μία γυναίκα. Φημολογείτο ότι ο Χίκοκ είχε σχέση με την αδελφή του Τατ, με την οποία ίσως και να απέκτησε παιδί. Υπήρξε επίσης διαμάχη για μία φίλη του Χίκοκ, τη Σουζάνα Μουρ. Ο Χίκοκ αρνήθηκε να παίξει χαρτιά με τον Τατ, ο οποίος ανταπέδωσε χρηματοδοτώντας τους άλλους παίκτες σε μία προσπάθεια να οδηγήσει τον Χίκοκ στη χρεοκοπία.
Η διαμάχη έφτασε σε κρίσιμη καμπή όταν ο Τατ καθοδηγούσε έναν αντίπαλο του Χίκοκ κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού. Ο Χίκοκ κέρδιζε και ο Τατ ζήτησε να του επιστρέψει 40 δολάρια που του είχε δανείσει, το οποίο ο Χίκοκ έκανε αμέσως. Στη συνέχεια ο Τατ ζήτησε άλλα 35 δολάρια που όφειλε ο Χίκοκ από ένα προηγούμενο παιχνίδι. Ο Χίκοκ αρνήθηκε καθώς είχε ένα "μνημόνιο" που αποδείκνυε ότι το ποσό ήταν 25 δολάρια. Τότε ο Τατ πήρε το ρολόι του Χίκοκ, το οποίο ήταν πάνω στο τραπέζι, ως εγγύηση για τα 35 δολάρια. Σ' αυτό το σημείο ο Χίκοκ τον προειδοποίησε να μην το φορέσει αλλιώς θα τον πυροβολούσε. Την επόμενη μέρα ο Τατ εμφανίστηκε στην πλατεία φορώντας εμφανώς το ρολόι και ο Χίκοκ προσπάθησε να διαπραγματευτεί την επιστροφή του ρολογιού. Ο Τατ δήλωσε ότι δεν θα δεχόταν τώρα λιγότερα από 45 δολάρια, αλλά και οι δύο συμφώνησαν να μην τσακωθούν γι' αυτό το λόγο κι έτσι πήγαν μαζί για ένα ποτό. Ο Τατ έφυγε από το σαλούν αλλά επέστρεψε στην πλατεία στις 18:00, ενώ ο Χίκοκ που ήταν στην άλλη πλευρά τον προειδοποίησε να μην τον πλησιάσει ενόσω φοράει το ρολόι. Οι δύο άνδρες κοιτάχθηκαν πρόσωπο με πρόσωπο και πυροβόλησαν σχεδόν ταυτόχρονα. Ο Τατ αστόχησε αλλά όχι και ο Χίκοκ, που τον πέτυχε στα πλευρά από περίπου 70 μέτρα. Ο Τατ φώναξε "Παιδιά, σκοτώθηκα" (Boys, I'm killed) πριν καταρρεύσει και πεθάνει[17].
Δύο μέρες αργότερα ο Χίκοκ συνελήφθη για φόνο. Αφέθηκε ελεύθερος δίνοντας ως εγγύηση το ποσό των 2.000 δολαρίων και δικάστηκε στις 3 Αυγούστου 1865. Στο τέλος της δίκης, ο δικαστής έδωσε στο σώμα των ενόρκων δύο αντιφατικές οδηγίες. Πρώτα είπε ότι η καταδίκη ήταν η μόνη επιλογή που είχανε[18]. Και μετά είπε ότι θα μπορούσαν να εφαρμόσουν τον άγραφο νόμο του "δίκαιου αγώνα" και να τον απαλλάξουν[19]. Οι ένορκοι ψήφισαν την αθώωση του κατηγορουμένου, μία ετυμηγορία που δεν ήταν δημοφιλής εκείνη την εποχή.
Μερικές εβδομάδες αργότερα, ο Χίκοκ έδωσε συνέντευξη στον Συνταγματάρχη Τζορτζ Νίκολς και η συνέντευξη δημοσιεύθηκε σε περιοδικό. Χρησιμοποιώντας το όνομα "Άγριος Μπιλ Χίτσκοκ", το άρθρο εξιστόρησε τους "εκατοντάδες" άνδρες που υποτίθεται ότι σκότωσε προσωπικά ο Χίκοκ, και άλλα υπερβολικά γεγονότα. Το άρθρο προκάλεσε έντονες συζητήσεις στα μέρη όπου ήταν γνωστός ο Χίκοκ, και μερικές συνοριακές εφημερίδες αντέκρουσαν τους ισχυρισμούς του περιοδικού (ο Χίτσκοκ είναι γνωστό ότι σκότωσε πέντε άντρες -εκ των οποίων ένας κατά λάθος- και ήταν συνεργός στο θάνατο άλλων τριών και στον τραυματισμό ενός ακόμα).
Αναφέρεται ότι ο Χίκοκ μισούσε φανατικά τους Ινδιάνους, αλλά είναι δύσκολο να επιβεβαιωθεί αν ίσχυε κάτι τέτοιο. Μάρτυρες αναφέρουν στις 11 Μαΐου 1867 κι ενώ ο Χίκοκ έκανε ανίχνευση ξεκινώντας από το φρούριο Χάρκερ στο Κάνσας, δέχθηκε επίθεση από μία μεγάλη ομάδα Ινδιάνων, οι οποίοι διέφυγαν αφού ο Χίκοκ πυροβόλησε και σκότωσε δύο από αυτούς. Τον Ιούλιο, ο Χίκοκ είπε σ' έναν δημοσιογράφο ότι ήταν επικεφαλής μερικών στρατιωτών σε μία καταδίωξη Ινδιάνων που σκότωσαν τέσσερις άνδρες κοντά στο φρούριο στις 2 Ιουλίου. Ανέφερε ότι επέστρεψαν με πέντε αιχμαλώτους αφού σκότωσαν δέκα. Μάρτυρες επιβεβαιώνουν ότι η ιστορία ήταν αληθινή εν μέρει: η ομάδα ξεκίνησε όντως να βρει αυτούς που σκότωσαν τους τέσσερις άνδρες, αλλά επέστρεψε στο φρούριο χωρίς ούτε έναν ζωντανό ή νεκρό Ινδιάνο.
Το Σεπτέμβριο του 1865, ο Χίκοκ ήρθε δεύτερος στις εκλογές για τη θέση του αστυνόμου του Σπρίνγκφιλντ. Αφήνοντας το Σπρίνγκφιλντ, του προτάθηκε η θέση του αναπληρωτή αστυνόμου στο φρούριο Ρίλεϊ (Κάνσας). Αυτό ήταν κατά τη διάρκεια των Ινδιάνικων πολέμων, στους οποίους ο Χίκοκ χρησιμοποιήθηκε μερικές φορές ως ανιχνευτής του ιππικού του Στρατηγού Τζορτζ Κάστερ.
Το 1867, ο Χίκοκ μετακόμισε στους Καταρράκτες του Νιαγάρα, όπου προσπάθησε να παίξει σε μία παράσταση με τίτλο "Οι Τολμηροί Κυνηγοί Βουβάλων της Πεδιάδας" (The Daring Buffalo Chasers of the Plains)[20]. Απέδειξε ότι ήταν κακός ηθοποιός και επέστρεψε στη Δύση, όπου στις 5 Νοεμβρίου 1867 διεκδίκησε τη θέση του σερίφη στην επαρχία Έλσγουορθ του Κάνσας αλλά ηττήθηκε από έναν πρώην στρατιώτη.
Το Δεκέμβριο του 1867 οι εφημερίδες ανέφεραν την άφιξη του Χίκοκ στο Χέιζ (Κάνσας). Στις 28 Μαρτίου 1868 βρέθηκε ξανά στο Χέιζ ως αναπληρωτής αστυνόμος, μαζεύοντας 11 λιποτάκτες των Βορείων κατηγορούμενους για κλοπή κρατικών περιουσιακών στοιχείων και οι οποίοι επρόκειτο να μεταφερθούν στο Τόπικα (Κάνσας) για να δικαστούν. Ζήτησε μία στρατιωτική συνοδεία από το φρούριο Χέιζ, η οποία στελεχώθηκε από τον Ουίλιαμ Κόντι, ένα λοχία και πέντε ιδιώτες. Η ομάδα έφτασε στο Τόπικα στις 2 Απριλίου. Ο Χίκοκ ήταν ακόμα στο Χέιζ τον Αύγουστο του 1868, όταν έφερε 200 Ινδιάνους Τσεγιέν για να τους βλέπουν οι περιηγητές. Την 1η Σεπτεμβρίου ο Χίκοκ ήταν στην επαρχία Λίνκολν του Κάνσας, όπου προσλήφθηκε ως ανιχνευτής από το 10ο Σύνταγμα Ιππικού, μία διαχωρισμένη μονάδα Αφροαμερικανών. Στις 4 Σεπτεμβρίου, ο Χίκοκ τραυματίστηκε στο πόδι κατά την προσπάθεια διάσωσης μερικών κτηνοτρόφων που είχαν περικυκλωθεί από Ινδιάνους. Το 10ο Σύνταγμα έφτασε στο φρούριο Λάιον του Κολοράντο τον Οκτώβριο και παρέμεινε εκεί μέχρι το τέλος της χρονιάς.
Τον Ιούλιο του 1869, ο Χίκοκ ήταν ξανά στο Χέιζ και στις 23 Αυγούστου εξελέγη, σε ειδικές εκλογές, αστυνόμος του Χέιζ και σερίφης της επαρχίας Έλις στο Κάνσας. Η επαρχία είχε μία ιδιαίτερη δυσκολία στο να κρατάει σερίφηδες καθώς είχαν παραιτηθεί τρεις τους προηγούμενους 18 μήνες. Πιθανόν ο Χίκοκ να δρούσε ήδη σαν σερίφης όταν εξελέγη, καθότι μία εφημερίδα ανέφερε τη σύλληψη λιποτακτών από τον Χίκοκ στις 18 Αυγούστου και ο διοικητής του φρουρίου Χέιζ εξήρε το έργο του στην σύλληψη λιποτακτών σε μία επιστολή που έστειλε στις 21 Αυγούστου στον αναπληρωτή επιτελάρχη.
Οι προγραμματισμένες εκλογές της επαρχίας έλαβαν χώρα στις 2 Νοεμβρίου 1869 και ο Χίκοκ, ο οποίος κατέβηκε ως ανεξάρτητος, έχασε από τον βοηθό του, Peter Lanihan, ο οποίος κατέβηκε ως υποψήφιος των Δημοκρατικών. Ωστόσο, ο Χίκοκ και ο Lanihan παρέμειναν σερίφης και βοηθός αντίστοιχα.
Τον πρώτο μήνα ως σερίφης στο Χέιζ, ο Χίκοκ σκότωσε δύο άντρες σε συμπλοκές. Ο πρώτος ήταν ο Μπιλ Μάλβεϊ. Ο Χίκοκ κοίταξε πίσω από τον Μάλβεϊ και φώναξε "Μην τον πυροβολείτε στην πλάτη, είναι μεθυσμένος!", το οποίο ήταν αρκετό για να του αποσπάσει την προσοχή και να κερδίσει στη συμπλοκή.[21]. Ο δεύτερος ήταν ένας καουμπόη, ο Σάμιουελ Στρόχαν, ο οποίος αντιμετώπισε τον Χίκοκ και τον βοηθό σερίφη Lanihan τη 01:00 π.μ. στις 27 Σεπτεμβρίου, όταν κλήθηκαν σε ένα σαλούν όπου ο Στρόχαν προκαλούσε κάποια φασαρία. Αφού ο Στρόφαν καταφέρθηκε κατά του Χίκοκ, σκοτώθηκε ακαριαία από μία σφαίρα στο κεφάλι όταν ο Χίκοκ "προσπάθησε να αποκαταστήσει την τάξη". Στην ανάκριση που ακολούθησε, και παρά τις αντιφατικές μαρτυρίες, το δικαστήριο έκρινε τον πυροβολισμό δικαιολογημένο[22].
Στις 17 Ιουλίου 1870, στο Χέιζ, ο Χίκοκ συμμετείχε σε μία συμπλοκή με στρατιώτες του 7ου Ιππικού. Δύο στρατιώτες, ο Τζερεμάια Λόνεργκαν και ο Τζον Κάιλ, επιτέθηκαν στον Χίκοκ μέσα σ' ένα σαλούν. Ο Λόνεργκαν κράτησε τον Χίκοκ στο πάτωμα ενώ ο Κάιλ έβαλε το όπλο του στο αυτί του Χίκοκ. Το όπλο του Κάιλ έπαθε αφλογιστία, γεγονός που επέτρεψε στον Χίκοκ να φτάσει τα δικά του όπλα και να πυροβολήσει. Ο Λόνεργκαν τραυματίστηκε στο πόδι, ενώ ο Κάιλ, που πυροβολήθηκε δύο φορές, πέθανε την επόμενη μέρα[23].
Στις επόμενες εκλογές, ο Χίκοκ απέτυχε να επανεκλεγεί. Στις 15 Απριλίου 1871 ο Χίκοκ έγινε αστυνόμος του Άμπιλιν (Κάνσας) διαδεχόμενος τον Τόμας Σμιθ που είχε σκοτωθεί στις 2 Νοεμβρίου 1870. Ο εκτός νόμου Τζον Ουέσλεϊ Χάρντιν ήταν στο Άμπιλιν το 1871 και έκανε παρέα με τον Χίκοκ. Ο Χάρντιν υποστήριξε στην αυτοβιογραφία του (δημοσιεύθηκε μετά τον θάνατό του και 19 χρόνια μετά το θάνατο του Χίκοκ) ότι έχει αφοπλίσει τον Χίκοκ κατά τη διάρκεια μίας αποτυχημένης προσπάθειας να τον συλλάβει επειδή φορούσε πιστόλια μέσα σε σαλούν. Επιπλέον υποστήριξε ότι ο Χίκοκ είχε δύο όπλα που τον στόχευαν. Αυτή η ιστορία θεωρείται απόκρυφη ή τουλάχιστον υπερβολική, καθώς ο Χάρντιν την αφηγήθηκε όταν ο Χίκοκ είχε ήδη πεθάνει και δεν μπορούσε να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Πάντως ο Χάρντιν ήταν ένας εξαιρετικά ολοκληρωμένος και γνωστός πιστολάς και είναι γνωστό ότι σκότωσε πάνω από 27 ανθρώπους κατά τη διάρκεια της ζωής του. Ο Χάρντιν λάτρευε τον Χίκοκ και ταυτίστηκε με τον Άγριο Μπιλ[24]. Αναφέρεται ότι όταν ο ξάδελφος του Χάρντιν, Μάνεν Κλέμεντς, φυλακίστηκε επειδή σκότωσε δύο καουμπόηδες, ο Χίκοκ -κατόπιν αιτήματος του Χάρντιν- οργάνωσε την απόδρασή του[25].
Στο Άμπιλιν, ο Χίκοκ βρισκόταν σε συνεχή διαμάχη με τον Φιλ Κο, έναν ιδιοκτήτη σαλούν. Ο Κο ήταν επιχειρηματικός εταίρος του γνωστού πιστολά Μπεν Τόμπσον, με τον οποίο ήταν συνιδιοκτήτης του σαλούν Bull's Head. Στις 5 Οκτωβρίου 1871, συνέβη μία φιλονικία στο δρόμο κατά την οποία ο Κο πυροβόλησε δύο φορές. Ο Χίκοκ διέταξε τη σύλληψή του και ο Κο, εξηγώντας ότι πυροβόλησε έναν αδέσποτο σκύλο[26], έστρεψε ξαφνικά το όπλο του στον Χίκοκ, ο οποίος πυροβόλησε πρώτος και σκότωσε τον Κο. Τότε ο Χίκοκ αντιλήφθηκε με μια φευγαλέα ματιά την κίνηση κάποιου προς το μέρος του και γρήγορα πυροβόλησε αντανακλαστικά άλλες δύο φορές, σκοτώνοντας κατά λάθος τον Μάικ Γουίλιαμς, τον ειδικό βοηθό αστυνόμου στο Άμπιλιν, ο οποίος ερχόταν να τον βοηθήσει. Το γεγονός στοίχειωσε τον Χίκοκ για το υπόλοιπο της ζωής του. Υπάρχει και μία άλλη μαρτυρία για τον πυροβολισμό του Κο. Ο Τεόφιλους Λιτλ, δήμαρχος του Άμπιλιν και ιδιοκτήτης του ξυλουργείου της πόλης, κατέγραψε τις ημέρες του στο Άμπιλιν σε ένα σημειωματάριο, το οποίο δόθηκε στην Ιστορική Εταιρεία του Άμπιλιν. Εκεί αναφέρει λεπτομερώς τον θαυμασμό του για τον Χίκοκ και περιλαμβάνει μία παράγραφο σχετικά με το γεγονός που διαφέρει σημαντικά από την αποδεκτή άποψη[27].
"Ο Φιλ Κο ήταν από το Τέξας και είχε το Bull’s Head, ένα σαλούν και λημέρι τζογαδόρων, όπου πουλούσε ουίσκι και τις ψυχές των αντρών. Ήταν ο πιο άθλιος χαρακτήρας που γνώρισα ποτέ και για κάποιο λόγο μισούσε τον Άγριο Μπιλ και ορκιζόταν ότι θα σκότωνε τον αστυνόμο. Μην έχοντας το θάρρος να το κάνει ο ίδιος, μία μέρα πότισε περίπου 200 καουμπόηδες με ουίσκι με σκοπό να τους βάλει σε μπελάδες με τον Άγριο Μπιλ, ελπίζοντας ότι μέσα στη συμπλοκή θα πυροβολούσαν τον αστυνόμο. Αλλά ο Κο "υπολόγισε χωρίς τον οικοδεσπότη". Ο Άγριος Μπιλ είχε μάθει το σχέδιο και στρίμωξε τον Κο τραβώντας δύο πιστόλια. Τη στιγμή που τραβούσε τις σκανδάλες, ένας από τους αστυνομικούς μπήκε ανάμεσα στον Κο και τα πιστόλια, με αποτέλεσμα και οι δύο σφαίρες να μπουν στο σώμα του και να σκοτωθεί ακαριαία. Αμέσως ο Χίκοκ τράβηξε ξανά τις σκανδάλες, στέλνοντας δύο σφαίρες στην κοιλιά του Κο (ο Κο έζησε μία ή δύο μέρες) και στρέφοντας τα δύο όπλα του προς το μεθυσμένος πλήθος των καουμπόηδων είπε "και τώρα κάντε ό,τι θέλετε με τις υπόλοιπες σφαίρες". Ούτε μια λέξη δεν ειπώθηκε".
Ο Χίκοκ απαλλάχθηκε των καθηκόντων του ως αστυνόμος σε λιγότερο από δύο μήνες αφότου σκότωσε κατά λάθος τον βοηθό Μάικ Γουίλιαμς, και εξαιτίας αυτού του περιστατικού βγήκε στην επιφάνεια μία σειρά αμφίβολων πυροβολισμών και περιστατικών ανάρμοστης συμπεριφοράς.
Τα αγαπημένα όπλα του Χίκοκ ήταν ένα ζευγάρι 36άρια Colt του 1851, τα οποία φορούσε μέχρι το θάνατό του. Ήταν επάργυρα με λαβές από ελεφαντόδοντο και ήταν χαραγμένες οι λέξεις "J.B. Hickock-1869". Τα φορούσε προς τα πίσω σε μία ζώνη ή ταινία (ανάλογα με τα ρούχα) και σπάνια φορούσε πιστολοθήκες.
Ο Άγριος Μπιλ, ο Τέξας Τζακ και ο Μπούφαλο Μπιλ το 1873
Το 1873 ο Μπούφαλο Μπιλ και ο Τέξας Τζακ, μετά την επιτυχία που γνώρισαν, κάλεσαν τον Χίκοκ να συμμετάσχει σε μία νέα παράσταση με τίτλο "Ανιχνευτές των Πεδιάδων"[28]. Ο Χίκοκ και ο Τέξας Τζακ έφυγαν τελικά από την παράσταση πριν ο Μπούφαλο Μπιλ ανεβάσει το Buffalo Bill's Wild West Show το 1882[29].
Το 1876, ο Χίκοκ διαγνώστηκε από έναν γιατρό στο Κάνσας Σίτι (Μιζούρι) με γλαύκωμα και οφθαλμία, μία κατάσταση για την οποία εκείνη την εποχή οι εχθροί του Χίκοκ διέδωσαν ευρέως τη φήμη ότι ήταν το αποτέλεσμα διαφόρων σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νόσων. Στην πραγματικότητα φαίνεται πως είχε πληγεί από τράχωμα, μία κοινή διαταραχή στην αντίληψη του χρόνου. Η σκοπευτική του δεινότητα και η υγεία του είχαν εμφανώς υποφέρει για κάποιο χρονικό διάστημα, καθώς ο Χίκοκ έχει συλληφθεί αρκετές φορές για αλητεία, παρότι κέρδιζε ένα καλό εισόδημα από τα τυχερά παιχνίδια και από τις επιδείξεις της δεινότητάς του μόλις λίγα χρόνια νωρίτερα. Στις 5 Μαρτίου 1876, ο Χίκοκ παντρεύτηκε την Άγκνες Θάτσερ Λέικ, μία 50χρονη ιδιοκτήτρια τσίρκου στο Τσεγιέν της περιοχής Ουαϊόμινγκ. Λίγους μήνες αργότερα, ο Χίκοκ άφησε τη σύζυγό του για να βρει την τύχη του στα χρυσωρυχεία της Νότιας Ντακότα. Η Καλάμιτι Τζέιν ισχυρίστηκε στην αυτοβιογραφία της ότι ήταν παντρεμένη με τον Χίκοκ και ότι τον χώρισε ώστε να μπορέσει να παντρευτεί την Άγκνες Λέικ, αλλά δεν έχουν βρεθεί στοιχεία που να υποστηρίζουν τον ισχυρισμό της Τζέιν[30]. Οι δυο τους πιστεύεται ότι συναντήθηκαν για πρώτη φορά όταν η Τζέιν απελευθερώθηκε από το φυλάκιο του φρουρίου Λάραμι και βρέθηκε στο ίδιο τρένο με το οποίο ταξίδευε ο Χίκοκ. Το τρένο έφτασε στο Ντέντγουντ τον Ιούλιο του 1876[31]. Η Τζέιν επιβεβαίωσε το γεγονός σε μία συνέντευξή της σε εφημερίδα το 1896, αν και ισχυρίστηκε ότι ήταν νοσηλευόμενη και όχι κρατούμενη.
Λίγο πριν το θάνατό του, ο Χίκοκ έγραψε ένα γράμμα στη νέα του σύζυγο όπου σ' ένα σημείο γράφει: "Άγκνες Αγάπη μου, αν είναι γραφτό να μην ξανασυναντηθούμε ποτέ, όταν θα δίνω τον τελευταίο μου πυροβολισμό θα ψιθυρίσω απαλά το όνομα της συζύγου μου - Άγκνες - και με τις ευχές ακόμα και των εχθρών μου θα κάνω το μεγάλο βήμα και θα προσπαθήσω να κολυμπήσω στην απέναντι όχθη".
Ο θάνατος
Ο Άγριος Μπιλ είχε ένα προαίσθημα ότι το Ντέντγουντ θα ήταν ο τελευταίος του σταθμός και εξέφρασε την πεποίθηση αυτή στον φίλο του, Τσάρλι Άτερ (γνωστό και ως Κολοράντο Τσάρλι) , και σε άλλους με τους οποίους ταξιδεύανε μαζί[32]. Στις 2 Αυγούστου 1876, ο Χίκοκ έπαιζε πόκερ στο σαλούν Nuttal & Mann's στο Ντέντγουντ της περιοχής Ντακότα. Ο Χίκοκ, ως προληπτικό μέτρο, καθόταν συνήθως με την πλάτη του στον τοίχο. Εκείνη την ημέρα, όμως, η μόνη διαθέσιμη θέση που υπήρχε όταν μπήκε στο παιχνίδι του πόκερ, ήταν μία καρέκλα με την πλάτη στην πόρτα. Δύο φορές ζήτησε από άλλον παίκτη, τον Τσαρλς Ριτς, να αλλάξουν θέση αλλά και στις δύο περιπτώσεις ο Ριτς αρνήθηκε[33].
Ένας πρώην κυνηγός βουβαλιών ονόματι Τζον ΜακΚολ μπήκε μέσα απαρατήρητος. Έφτασε λίγα μόλις μέτρα από τον Άγριο Μπιλ και ξαφνικά τράβηξε ένα πιστόλι και φώναξε "Πάρε αυτό!" (Take That!) πριν πυροβολήσει. Η σφαίρα βρήκε τον Χίκοκ στο πίσω μέρος του κεφαλιού σκοτώνοντάς τον ακαριαία, στη συνέχεια βγήκε από το δεξί μάγουλο του Άγριου Μπιλ και χτύπησε τον λοχαγό Massie στον αριστερό καρπό.
"Το φύλλο του νεκρού"
Όταν πυροβολήθηκε, ο Χίκοκ κρατούσε ένα ζευγάρι άσσων και ένα ζευγάρι οκτάρια, όλα μαύρα. Η ταυτότητα του πέμπτου φύλλου είναι άγνωστη, καθώς το φύλλο δεν είχε παιχτεί και μπορεί να είχε απορριφθεί[34]. Το 1979, ο Χίκοκ εισήχθη στο Poker Hall of Fame.
Το κίνητρο για τη δολοφονία του Χίκοκ είναι άγνωστο. Ο ΜακΚολ μπορεί να είχε πληρωθεί για την πράξη, αλλά το πιο πιθανό είναι να είχε εξοργιστεί με τη συμπεριφορά του Χίκοκ, ο οποίος την προηγούμενη μέρα τού άφησε λίγα χρήματα ίσα για το πρωινό καθότι ο ΜακΚολ είχε χάσει όλα του τα λεφτά παίζοντας πόκερ.
Στη δίκη που επακολούθησε, διάρκειας δύο ωρών, ενώπιον ενός "δικαστηρίου ανθρακωρύχων" (μία τοπική ομάδα από ανθρακωρύχους και επιχειρηματίες που συγκεντρώθηκε γι' αυτό το σκοπό) ο ΜακΚολ ισχυρίστηκε ότι ήταν πράξη εκδίκησης επειδή ο Χίκοκ είχε σκοτώσει τον αδερφό του, γεγονός που μπορεί να είναι αλήθεια. Είναι γνωστό ότι κάποιος άντρας ονόματι Λου ΜακΚολ είχε σκοτωθεί από έναν άνθρωπο του νόμου στο Άμπιλιν, αλλά είναι άγνωστο αν αυτός ο ΜακΚολ ήταν συγγενής του δολοφόνου και επιπλέον το όνομα του ανθρώπου του νόμου δεν έχει καταγραφεί. Ο ΜακΚολ αθωώθηκε για τη δολοφονία, με αποτέλεσμα η εφημερίδα Black Hills Pioneer να δημοσιεύσει ένα κείμενο: "Αν ποτέ έχουμε την ατυχία να σκοτώσουμε έναν άνθρωπο ... απλά θα ζητήσουμε η δίκη μας να λάβει χώρα σε κάποιον από τους καταυλισμούς ανθρακωρύχων αυτών των λόφων". Υπήρξε η φήμη ότι η Καλάμιτι Τζέιν τέθηκε επικεφαλής ενός όχλου που απειλούσε τον ΜακΚολ με λιντσάρισμα, αλλά εκείνη την εποχή η Τζέιν κρατείτο από τις στρατιωτικές αρχές[35].
Στη συνέχεια ο ΜακΚολ συνελήφθη και πάλι αφού καυχιόταν για την πράξη του, και μία νέα δίκη έλαβε χώρα. Οι αρχές έκριναν ότι η πρώτη δίκη ήταν αντικανονική καθώς το Ντέντγουντ δεν ήταν αναγνωρισμένο στις Η.Π.Α. ως νόμιμα συσταθείσα πόλη. Η νέα δίκη έλαβε χώρα στο Γιάνκτον (Νότια Ντακότα), πρωτεύουσα της περιοχής. Ο αδελφός του Χίκοκ, Λορέντζο Μπάτλερ Χίκοκ, ταξίδεψε από το Ιλινόι για να παρευρεθεί στη δίκη και μίλησε στον ΜακΚολ μετά τη δίκη, σημειώνοντας ότι ο κατηγορούμενος δεν έδειξε μεταμέλεια. Αυτή τη φορά ο ΜακΚολ κρίθηκε ένοχος και καταδικάστηκε σε θάνατο. Ο δημοσιογράφος Λίντερ Ρίτσαρντσον πήρε συνέντευξη από τον ΜακΚολ λίγο πριν το θάνατό του. Ο Ρίτσαρντσον έγραψε στο μηνιαίο περιοδικό Scribner's Monthly (τεύχος Απριλίου 1877):
"Ο φονιάς του Άγριου Μπιλ συνελήφθη ξανά από τις αμερικανικές αρχές και έπειτα από δίκη καταδικάστηκε σε θάνατο για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως. Τώρα βρίσκεται στο Γιάνκτον της Νότιας Ντακότα περιμένοντας την εκτέλεσή του. Στη δίκη αποδείχθηκε ότι ο δολοφόνος είχε προσληφθεί από τζογαδόρους που φοβόντουσαν τον Μπιλ Χίκοκ."[36]
Ο ΜακΚολ απαγχονίστηκε την 1η Μαρτίου 1877 και τάφηκε στο Ρωμαιοκαθολικό νεκροταφείο. Το 1881 το νεκροταφείο μεταφέρθηκε και όταν εκτάφηκε το σώμα του ΜακΚολ, βρέθηκε να έχει τη θηλιά γύρω από το λαιμό του. Στο Ντέντγουντ κάθε καλοκαίρι γίνεται καθημερινά αναπαράσταση του φόνου του Άγριου Μπιλ και της σύλληψης του Τζακ ΜακΚολ.
Κηδεία και ταφή
Ο Στιβ και ο Τσάρλι Άτερ στον τάφο του Άγριου Μπιλ Χίκοκ
Ο Τσάρλι Άτερ, φίλος του Χίκοκ, καταχώρησε την ανακοίνωση της κηδείας του Χίκοκ στην τοπική εφημερίδα Black Hills Pioneer. Η κηδεία έλαβε χώρα στο Ντέντγουντ την Πέμπτη 3 Αυγούστου 1876 στις 16:00, στον καταυλισμό του Τσάρλι Άτερ. Σχεδόν ολόκληρη η πόλη παρευρέθηκε στην κηδεία και ο Άτερ τοποθέτησε στον τάφο μία ξύλινη επιγραφή:
"Ο Άγριος Μπιλ, Τζ. Μπ. Χίκοκ δολοφονήθηκε από τον Τζακ ΜακΚολ στο Ντέντγουντ, Μπλακ Χιλς, στις 2 Αυγούστου 1876. Φίλε, θα συναντηθούμε πάλι ευτυχισμένοι εκεί στον άλλο κόσμο για να μη χωρίσουμε πια ποτέ. Αντίο. Κολοράντο Τσάρλι, Τσ. Χ. Άτερ."
Ο Χίκοκ αρχικά τάφηκε στο Κοιμητήριο Ίνγκελσαϊντ στο Ντέντγουντ. Όμως το νεκροταφείο γέμισε γρήγορα εμποδίζοντας την περαιτέρω χρήση. Το 1879, τρία χρόνια μετά την αρχική ταφή, ο Άτερ πλήρωσε για να μετακινηθεί ο τάφος του Χίκοκ στο νέο κοιμητήριο (Mount Moriah Cemetery).
Ο Άτερ επέβλεπε τη μετακίνηση και παρατήρησε ότι το σώμα του Χίκοκ διατηρήθηκε τέλεια και ήταν σχεδόν ταριχευμένο. Αυτό οφειλόταν στο ανθρακικό ασβέστιο του περιβάλλοντος εδάφους που αντικατέστησε τη σάρκα και οδήγησε στην απολίθωση του. Ένας από τους εργάτες, ο Τζόζεφ ΜακΛίντοκ, έγραψε μία λεπτομερή περιγραφή της επαναταφής. Ο ΜακΛίντοκ χρησιμοποίησε ένα ραβδί και μ' αυτό χτύπησε ελαφρά το σώμα, το πρόσωπο και το κεφάλι, και δεν βρήκε πουθενά μαλακούς ιστούς. Παρατήρησε ότι ο ήχος ήταν παρόμοιος με το χτύπημα σ' έναν τούβλινο τοίχο και πίστευε ότι τα λείψανα ζύγιζαν πλέον περισσότερο από 180 κιλά. Ο Ουίλιαμ Όστιν, φύλακας του νεκροταφείου, υπολόγισε το βάρος σε 230 κιλά, γεγονός που κατέστησε δύσκολο για τους άνδρες να μεταφέρουν τόσο βάρος. Η αυθεντική επιγραφή μετακινήθηκε κι αυτή στο νέο χώρο, αλλά το 1891 καταστράφηκε από κυνηγούς αναμνηστικών που την πελέκησαν. Η επιγραφή αντικαταστάθηκε από ένα άγαλμα που κι αυτό καταστράφηκε και αντικαταστάθηκε το 1902 από ένα γλυπτό από ψαμμίτη στο φυσικό μέγεθος του Χίκοκ. Κι αυτό παραμορφώθηκε άσχημα, γεγονός που οδήγησε στην πλήρη περίφραξή του ώστε να προστατευθεί. Η περίφραξη κόπηκε από τυμβωρύχους τη δεκαετία του 1950 και το άγαλμα αφαιρέθηκε[37].
Ο Χίκοκ είναι σήμερα θαμμένος σε ένα χώρο 3 τετραγωνικών μέτρων στο κοιμητήριο Mount Moriah και περιβάλλεται από έναν φράχτη από χυτοσίδηρο ενώ έχει τοποθετηθεί κοντά και η σημαία των Η.Π.Α. Επίσης έχει κατασκευαστεί ένα μνηνείο. Έχει αναφερθεί ότι η Καλάμιτι Τζέιν έχει ταφεί δίπλα του επειδή αυτή ήταν η επιθυμία της. Ωστόσο, τέσσερις από τους άνδρες που σχεδίασαν την κηδεία της Καλάμιτι δήλωσαν αργότερα ότι από τη στιγμή που ο Μπιλ δεν έδωσε καμία σημασία στην Τζέιν στην επίγεια ζωή, αποφάσισαν να κάνουν ένα μεταθανάτιο αστείο στον Χίκοκ τοποθετώντας δίπλα του την Καλάμιτι Τζέιν για πάντα[38].
Ο Χίκοκ είναι μία από τις προσωπικότητες που τιμήθηκαν με αστέρι στο Texas Trail of Fame (Φορτ Γουόρθ, Τέξας).
Αναφορές στις τέχνες
Είναι δύσκολο να διαχωριστεί η αλήθεια από τη φαντασία σε ό,τι αφορά τον Χίκοκ. Τόσο στα μυθιστορήματα όσο και στα κόμικς, τα κατορθώματα του Χίκοκ παρουσιάστηκαν με ηρωικό τρόπο ενώ στην πραγματικότητα οι περισσότερες από αυτές τις ιστορίες ήταν ιδιαίτερα υπερβολικές ή κατασκευασμένες τόσο από τους συγγραφείς όσο και από τον ίδιο.
Τηλεόραση
Ο Γκάι Μάντισον υποδύθηκε τον Μπιλ Χίκοκ στην τηλεοπτική σειρά "Οι Περιπέτειες του Άγριου Μπιλ Χίκοκ" (The Adventures of Wild Bill Hickok, 1951-1958) καθώς και στην ομώνυμη ραδιοφωνική σειρά (271 ημίωρα προγράμματα από το 1951 έως το 1954).
Ο Λόιντ Μπρίτζες τον υποδύθηκε σε ένα επεισόδιο της σειράς "Η Μεγάλη Περιπέτεια" (The Great Adventure, 1964).
Ο Τζος Μπρόλιν τον υποδύθηκε στη σειρά "The Young Riders" (1989-1992).
Στην τηλεοπτική ταινία "Κορίτσια της Άγριας Δύσης" (Buffalo Girls, 1995), που βασίστηκε στο ομώνυμο μπεστ σέλερ του Λάρι ΜακΜέρτρι, τον Μπιλ Χίκοκ υποδύθηκε ο Σαμ Έλιοτ, και η Αντζέλικα Χιούστον την Καλάμιτι Τζέιν. Η ταινία (όπως και το βιβλίο στο οποίο βασίζεται) απεικονίζει το μύθο ότι η Καλάμιτι Τζέιν είχε μια κόρη από τον Μπιλ Χίκοκ.
Ο Ουίλιαμ Ρας τον υποδύθηκε στο επεισόδιο "The Life, Death and Life of Wild Bill Hickok" της σειράς "Legend" (1996). Το επεισόδιο εμφανίζει τον Μπιλ Χίκοκ να σκηνοθετεί το θάνατό του ώστε να μπορεί να αποσυρθεί ειρηνικά.
Ο Σαμ Σέπαρντ τον υποδύθηκε στην τηλεοπτική ταινία "Η Κάθαρση" (Purgatory, 1999).
Ο χαρακτήρας του Μπιλ Χίκοκ εμφανίστηκε στο επεισόδιο "North America" της αμερικανικής σειράς κινουμένων σχεδίων "Histeria!" (1999), σε ένα σκετς όπου η Λίντια Καραόκε φιλοξενεί ένα τηλεπαιχνίδι στο οποίο οι διαγωνιζόμενοι πρέπει να μαντέψουν το επάγγελμα του Μπιλ Χίκοκ.
Ο Κιθ Κάρανταϊν τον υποδύθηκε στη δραματοποιημένη σειρά "Ντέντγουντ" (Deadwood, 2004-2006).
Κινηματογράφος
Ο Ουίλιαμ Σ. Χαρτ υποδύθηκε τον Μπιλ Χίκοκ στην ταινία "Άγριος Μπιλ Χίκοκ" (Wild Bill Hickok, 1923).
Ο Γκάρι Κούπερ τον υποδύθηκε στην ταινία "Ο Λυτρωτής" (The Plainsman, 1936), σκηνοθεσίας του Σεσίλ Μπι ΝτεΜίλ.
Στη μικρού μήκους ταινία των Τρίο Στούτζες "Goofs and Saddles" (1937), ο χαρακτήρας του Μο Χάουαρντ λέγεται Wild Bill Hiccup (Hiccup = λόξυγκας).
Ο Ουάιλντ Μπιλ Έλιοτ τον υποδύθηκε στην ταινία "Οι Μεγάλες Περιπέτειες του Άγριου Μπιλ Χίκοκ" (The Great Adventures of Wild Bill Hickok, 1938).
Ο Ρόι Ρότζερς τον υποδύθηκε στην ταινία "Young Bill Hickok" (1940), σκηνοθεσίας του Τζόζεφ Κέιν.
Ο Μπρους Κάμποτ τον υποδύθηκε στην ταινία "Wild Bill Hickok Rides" (1942).
Ο Χάουαρντ Κιλ τον υποδύθηκε στην ταινία "Καλάμιτι Τζέιν" (Calamity Jane, 1953).
Ο Φόρεστ Τάκερ τον υποδύθηκε στην ταινία "Πόνυ Εξπρές" (Pony Express, 1953).
Ο Τομ Μπράουν τον υποδύθηκε στην ταινία "I Killed Wild Bill Hickok" (1956).
Ο Ρόμπερτ Καλπ τον υποδύθηκε στην ταινία "The Raiders" (1963).
Ο Τσαρλς Μπρόνσον τον υποδύθηκε στην ταινία "Ο Σκληροτράχηλος" (The White Buffalo, 1977).
Ο Ρίτσαρντ Φάρνσγουορθ τον υποδύθηκε στην ταινία "Ο Θρύλος της Άγριας Δύσης" (The Legend of the Lone Ranger, 1981).
Ο Τζεφ Μπρίτζες τον υποδύθηκε στην ταινία "Wild Bill" (1995).
Μυθιστορήματα
Το Μεγάλο Ανθρωπάκι (Little Big Man, 1964), Τόμας Μπέργκερ
The Lawless, 7ο μέρος από το The Kent Family Chronicles (1978), Τζον Τζέικς
Darlin' Bill: A Love Story of the Wild West (1980), Τζέρομ Τσάριν
Aces & Eights (1981), Loren D. Estleman
Ντέντγουντ (Deadwood, 1986), Πιτ Ντέξτερ
The Memoirs of Wild Bill Hickok (1996), Ρίτσαρντ Μάθεσον
The Return of Little Big Man (1999), Τόμας Μπέργκερ
And Not to Yield (2004), Randy Lee Eickoff
Under the Stars and Bars, J. T. Edson
A Breed Apart, Max McCoy
Κόμικς
Κλασσικά Εικονογραφημένα, Νο 1034, Ο Τολμηρός Μπιλ Χίκοκ, Εκδόσεις Μ. Πεχλιβανίδη & Σία
Cowboy Western #62, Wild Bill Hickok (1957)
Ο νεαρός Μπιλ Χίκοκ εμφανίζεται ως μέλος μίας ομάδας εφήβων ηρώων από διαφορετικές εποχές στο κόμικ Supreme, που έγραψε ο Άλαν Μουρ περίπου το 1994.
Ο Χίκοκ έχει δευτερεύοντα αλλά εξέχοντα ρόλο στα κόμικς "Jonah Hex: Two Gun Mojo", όπου επέζησε του πυροβολισμού αλλά θάφτηκε ζωντανός για να επιστρέψει ως ανεγκέφαλο ζόμπι.
Μουσική
"Deadwood Mountain", Big and Rich
"Wild Bill Hickup", παρωδία του Spike Jones
"Aces and Eight", David John
"The Ace of Spades", Motörhead[39]
"Rhymes of the Renegades", Michael Martin Murphey
"The Burial Of Wild Bill", Norman Blake
"Philadelphia Lawyer", Woodie Guthrie
"Rambling, Gambling Willie", Bob Dylan
"Wild Bill," Blue Highway
Σημειώσεις
«Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Wild-Bill-Hickok. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
(Αγγλικά) SNAC. w6pv6kbf. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
(Αγγλικά) Find A Grave. 479. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
James Butler "Wild Bill" Hickok, Early Deadwood" Black Hills Visitor Magazine
George Martin, "Guns of the Gunfighters", Peterson Publishing Company (1975) ISBN 0822700956
"Wild Bill" Hickok Court Documents Nebraska State Historical Society
Martin Fido, "The Chronicle of Crime" σελ.24 (1993) ISBN 1844426238
D. M. Kelsey, "Our Pioneer Heroes and Their Daring Deeds" σελ.355-391, Kessinger Publishing (1883) ISBN 1417963050
Οι πρώτες φωτογραφικές πλάκες ήταν ευαίσθητες κυρίως στο γαλάζιο φως, σύμφωνα με τον Joseph G. Rosa, "They Called Him Wild Bill" σελ.306, University Press of Oklahoma (1979)
Nyle H. Miller, "Why the West was Wild" σελ.184-191, University Press of Oklahoma (2003) ISBN 0806135301
Joseph G. Rosa, "Wild Bill Hickok, gunfighter: an account of Hickok's gunfights", University Press of Oklahoma (2003) ISBN 0806135352
Σύμφωνα με τον Joseph G. Rosa, βιογράφο του Χίκοκ, ο πυροβολισμός προήλθε από το εσωτερικό του σπιτιού, μία ιστορία που μπορεί να επινόησαν οι φίλοι του Άγριου Μπιλ Χίκοκ για να τον προστατεύσουν από το νόμο και από την ευρύτερη οικογένεια του ΜακΚάνλες. Παραμένει άγνωστο ποιος πυροβόλησε τελικά. Ο Rosa εικάζει ότι ο Ουέλμαν είχε πολύ μεγαλύτερο κίνητρο να σκοτώσει τον ΜακΚάνλες, μία πεποίθηση που υποστηρίζεται και από τον γιο του ΜακΚάνλες. Υπήρχαν επίσης γυναίκες στο σπίτι, πιθανόν οπλισμένες με καραμπίνες.
Joseph C. Rosa, "Wild Bill Hickok: the man and his myth", University Press of Kansas (1996)
James "Wild Bill" Hickok Joseph Rosa
Wild Bill Hickok Spartacus Educational
Joseph G. Rosa, σελ.116 (1996)
Joseph G. Rosa, σελ.116-123 (1996)
"Ο κατηγορούμενος δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι βρισκόταν σε αυτοάμυνα εφόσον ήταν πρόθυμος να συμμετάσχει σε μία μάχη με νεκρούς. Για να έχει το δικαίωμα να αθωωθεί με το σκεπτικό της αυτοάμυνας, θα έπρεπε να προσπαθούσε να αποφύγει τη σύγκρουση και να είχε χρησιμοποιήσει όλα τα εύλογα μέσα για να το κάνει. Εάν ο αποθανών και ο κατηγορούμενος συμμετείχαν πρόθυμα σε έναν αγώνα ή σε μία σύγκρουση, και ο κατηγορούμενος σκότωσε τον θανόντα, τότε είναι ένοχος για το αδίκημα για το οποίο κατηγορείται, έστω και αν ο θανόντας πυροβόλησε πρώτος".
"Όταν ένας άνθρωπος κινδυνεύει, δεν είναι υποχρεωμένος να στέκεται με σταυρωμένα χέρια μέχρι να είναι πολύ αργά για να αντισταθεί επιτυχώς. Αν το σώμα των ενόρκων πιστεύει ότι βάσει των στοιχείων ο Τατ ήταν ένας μαχητικός χαρακτήρας και επικίνδυνος άνθρωπος και ότι [ο κατηγορούμενος] γνώριζε πως ήταν αυτός ο χαρακτήρας του και ο Τατ τη στιγμή που πυροβολήθηκε είχε προλάβει και πυροβόλησε με το δικό του πιστόλι και στο παρελθόν είχε απειλήσει και είχε προκαλέσει σωματικές βλάβες στον κατηγορούμενο ... και ότι ο κατηγορούμενος πυροβόλησε τον Τατ για να αποφευχθεί μία επικείμενη βλάβη [τότε] το σώμα των ενόρκων θα τον αθωώσει."
James Butler Hickok/"Wild Bill" Margaret Odrowaz-Sypniewska B.F.A.
"Στεκόμουν κοντά στον Άγριο Μπιλ στον οδό Μέιν, όταν κάποιος άρχισε να πυροβολεί στο ανατολικό άκρο του δρόμου. Ήταν ο Μπιλ Μάλβεϊ, ένας διαβόητος δολοφόνος από το Μιζούρι, γνωστός ως επιδέξιος στο όπλο... Ο Μάλβεϊ εμφανίστηκε προς το μέρος μας με το γκρι άλογό του και με το όπλο στο χέρι. Όταν ο Άγριος Μπιλ είδε τον Μάλβεϊ, βγήκε για να τον συναντήσει, κουνώντας εμφανώς το χέρι του σε κάποιους φίλους πίσω από τον Μάλβεϊ και φωνάζοντάς τους: "Μην τον πυροβολείτε στην πλάτη, είναι μεθυσμένος". Ο Μάλβεϊ σταμάτησε το άλογό του και στρίβοντάς το σημάδεψε με το τουφέκι του προς την κατεύθυνση του υποτιθέμενου άνδρα στον οποίο νόμιζε ότι απευθυνόταν ο Άγριος Μπιλ. Αλλά πριν συνειδητοποιήσει το τέχνασμα, ο Άγριος Μπιλ τον στόχευσε με το εξάσφαιρο και πυροβόλησε μία φορά. Ο Μάλβεϊ έπεσε από το άλογό του νεκρός. Η σφαίρα είχε διαπεράσει τον κρόταφό του και πέρασε μέσα από το κεφάλι του.".
—Σύμφωνα με μαρτυρία του Miguel Otero από το βιβλίο του "My Life on the Frontier, 1864–1882" (1936)
Nyle H. Miller, σελ.192
Ο Τζον Κάιλ είχε κερδίσει το Μετάλλιο της Τιμής για ηρωισμό που επέδειξε στις 8 Ιουλίου 1869 στον ποταμό Ριπάμπλικαν κατά τη διάρκεια εκστρατείας κατά των Ινδιάνων.
Joseph G. Rosa, σελ.110 (1996)
John Wesley Hardin Collection Texas State University–San Marcos
Ο πυροβολισμός αδέσποτων ζώων εντός των ορίων της πόλης ήταν νόμιμος και καταβάλονταν από την πόλη 50 σεντς αμοιβή για κάθε σκοτωμένο σκύλο.
Theophilus Little in the Wickedest Town in the World-Abilene, Kansas
F. E. Bliss, "The life of Hon. William F. Cody, known as Buffalo Bill, the famous hunter, scout and guide. An autobiography" σελ.329, Hartford, Conn (1879)
Buffalo Bill Museum & Grave
Michael Griske, "The Diaries of John Hunton" σελ.89-90, Heritage Books (2005) ISBN 0-7884-3804-2
Charlie Utter, Early Deadwood περιοδικό Black Hills Visitor
John S. McClintock, “Pioneer Days in the Black Hills”
Hickok's death chair
Το "φύλλο του νεκρού" ήταν ήδη καθιερωμένο ως ιδίωμα του πόκερ για πολλά διαφορετικά φύλλα πολύ πριν το θάνατο του Χίκοκ. Το 1886, δέκα χρόνια μετά το θάνατο του Χίκοκ, μία εφημερίδα της Βόρειας Ντακότα εξήγησε ότι το "φύλλο του νεκρού" είναι τρεις βαλέδες και ένα ζευγάρι δεκάρια και ότι ο όρος αποδόθηκε σε ένα συγκεκριμένο παιχνίδι που έλαβε χώρα στο Ιλινόι 40 χρόνια νωρίτερα. Ωστόσο, οι άσσοι και τα οκτάρια που κρατούσε ο Χίκοκ έγιναν τελικά ευρέως αποδεκτά ως το "φύλλο του νεκρού". Η ιστορία του φύλλου του νεκρού
Griske, σελ.87
Ο ΜακΚολ ισχυρίστηκε ότι ο Τζον Βαρνς, ένας τζογαδόρος του Ντέντγουντ, τον πλήρωσε για να σκοτώσει τον Άγριο Μπιλ. Όταν ήταν αδύνατο να βρεθεί ο Βαρνς, ο ΜακΚολ ενέπλεξε τον Τιμ Μπράντι. Ο Μπράντι, όπως και ο Βαρνς, είχε εξαφανιστεί από το Ντέντγουντ και ήταν αδύνατο να βρεθεί.
Joseph G. Rosa, "They Called Him Wild Bill" σελ.305, University Press of Oklahoma (1979)
Griske, σελ.89
Ace Of Spades - Motorhead Άρθρο του Κωνσταντίνου Παυλικιάνη στο MusicHeaven.gr
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Εφημερίδα "Το Βήμα": 'Ενας αιώνας γουέστερν
Wild Bill Hickok collection στο Nebraska State Historical Society
Εγκυκλοπαίδεια Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
