.
Ο Λύντον Μπέινς Τζόνσον (Lyndon Baines Johnson, 27 Αυγούστου 1908 - 22 Ιανουαρίου 1973) ήταν ο 36ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Επίσης ήταν ο 37ος αντιπρόεδρος των Η.Π.Α. επί προεδρίας Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι.
Συχνά αναφέρεται στα αγγλικά με τα αρχικά του ονόματός του LBJ. Γεννήθηκε στο Τέξας στις 27 Αυγούστου 1908. Έγινε πρόεδρος στις 22 Νοεμβρίου του 1963, όταν ο Τζον Κένεντι δολοφονήθηκε στο Ντάλας. Ο Λύντον Τζόνσον απέδειξε ότι ήταν από τους ανθρώπους εκείνους που γνώριζαν πώς να αφήσουν το στίγμα τους στην ιστορία, έστω και αν το στίγμα αυτό είναι αμφιλεγόμενο: ο αγώνας του κατά του ρατσισμού στον αμερικανικό Νότο αλλά και η άμεση, καταστροφική, εμπλοκή των Η.Π.Α. στην τραγωδία του Βιετνάμ σφράγισαν την προεδρική του θητεία. Η προεδρία του, ωστόσο, άρχισε με τους καλύτερους οιωνούς. Δεινός διαπραγματευτής, ο Τζόνσον εκμεταλλεύτηκε το σύντομο διάστημα ανάμεσα στο Νοέμβριο του 1963 και το καλοκαίρι του 1964 για να πετύχει την ψήφιση, από ένα Κογκρέσο ακινητοποιημένο μέχρι τότε λόγω της διαμάχης προοδευτικών-συντηρητικών, του συνόλου του ριζοσπαστικού νομοθετικού έργου που άφησε πίσω του ο Κένεντι. Η κυριότερη επιτυχία του είναι αναμφισβήτητα ο νόμος περί Πολιτικών Δικαιωμάτων της 2ας Ιουλίου, με τον οποίο τέθηκαν οριστικά εκτός νόμου οι παρελκυστικές, ρατσιστικές μεθοδεύσεις των πολιτειών του Νότου. Έτσι, όταν τον Αύγουστο του 1964 ήρθε η ώρα του συνεδρίου των Δημοκρατικών, ο πανύψηλος, γεροδεμένος Τεξανός εξασφάλισε το χρίσμα δια βοής, μέσα σε ένα πραγματικό παραλήρημα ενθουσιασμού. Υποψήφιος αντιπρόεδρος επιλέχθηκε ο φιλελεύθερος Χιούμπερτ Χάμφρεϊ. Η εκλογή του Τζόνσον ως προέδρου αποδείχθηκε εύκολη, γιατί στην αντίπερα όχθη της πολιτικής σκηνής, το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα επέλεξε ως υποψήφιο έναν υπερσυντηρητικό που αυτοχαρακτηρίστηκε εξτρεμιστής: τον γερουσιαστή Μπάρι Γκολντγουότερ από την Αριζόνα, πολέμιο του αγώνα κατά του ρατσισμού και υπέρμαχο των "απλών λύσεων" για τα προβλήματα της χώρας, όπως τον πυρηνικό βομβαρδισμό του Βιετνάμ, την κατάληψη της Κούβας με εισβολή των Η.Π.Α. και την κατάργηση του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας. Αν και γνώριζε καλά ότι η νίκη του ήταν δεδομένη, ο Τζόνσον δεν επαναπαύθηκε. Διέσχισε απ' άκρου εις άκρον την Αμερική κυνηγώντας και την τελευταία ψήφο, υποσχόμενος ειρήνη για τη χώρα και τη δημιουργία της "Μεγάλης Κοινωνίας": μίας Αμερικής χωρίς φτώχεια, ανισότητα και ρατσισμό. Έτσι, στις 3 Νοεμβρίου του 1964, ο αμερικανικός λαός τού χάρισε μία σαρωτική εκλογική νίκη. Ο Τζόνσον έλαβε το 61,1% των ψήφων, κερδίζοντας 44 πολιτείες, έναντι μόλις 6 του Γκολντγουότερ[1].
Στις 21 Οκτωβρίου του 1966, κατά την επίσκεψή του στη Μελβούρνη, έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής από το πλήθος. Ξαφνικά, όμως, δύο νεαροί, διαμαρτυρόμενοι για τον πόλεμο του Βιετνάμ, διέσπασαν τον αστυνομικό κλοιό και εκσφενδόνισαν κόκκινη μπογιά εναντίον της αυτοκινητοπομπής. Ο ίδιος ο Τζόνσον τη γλίτωσε μάλλον φθηνά με λίγες πιτσιλιές και αποχαιρέτησε τα εμβρόντητα πλήθη υπό μάλλον ασυνήθιστες για πρόεδρο υπερδύναμης συνθήκες. Οι δύο νεαροί δράστες πέρασαν δύο εβδομάδες στη φυλακή[2].
Στις εκλογές του 1968 ο Λύντον Τζόνσον αποσύρθηκε και δεν έθεσε υποψηφιότητα. Πέθανε στις 22 Ιανουαρίου του 1973.
Παραπομπές
Ο Λ. Τζόνσον εκλέγεται πρόεδρος των ΗΠΑ, Ιστορικό Λεύκωμα 1964, σελ. 92-93, Καθημερινή (1997)
Λύντον Τζόνσον, ο... "κόκκινος" πρόεδρος!, Ιστορικό Λεύκωμα 1966, σελ. 117, Καθημερινή (1997)
Εγκυκλοπαίδεια Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
