Η Λωρίν Μπακόλ (αγγλ. Lauren Bacall, Αγγλική προφορά: [ˈlɔrən bəˈkɔːl], 16 Σεπτεμβρίου 1924 – 12 Αυγούστου 2014), γεννημένη Μπέττυ Τζόαν Πέρσκε (αγγλικά:Betty Joan Perske), ήταν Αμερικανίδα ηθοποιός του κινηματογράφου και του θεάτρου. Γνωστή για τη βραχνή φωνή της και την θελκτική της εμφάνιση, αποτέλεσε ίνδαλμα της μόδας κατά τη δεκαετία του 1940.
Είναι πιθανώς περισσότερο γνωστή ως πρωταγωνίστρια σε φιλμ νουάρ, όπως οι ταινίες Πάθος και αίμα (1946) και Σκοτεινή διάβασις (1947), αλλά και ως κωμικός, όπως για παράδειγμα στην ταινία του 1953 Πώς να παντρευτείτε έναν εκατομμυριούχο. Η Μπακόλ επίσης απόλαυσε επιτυχία πρωταγωνιστώντας στο Μπρόντγουεϊ, στα μιούζικαλ «Applause» (1970) και «Woman of the Year» (1981). Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την έχει κατατάξει εικοστή στη λίστα με τις 25 μεγαλύτερες σταρ όλων των εποχών.[1]
Πρώτα βήματα
Η Μπακόλ γεννήθηκε με το όνομα Μπέτυ Τζόαν Πέρσκε στη Νέα Υόρκη, ως μοναχοκόρη της Νάταλι (πατρικό όνομα Μπακόλ ή Βένσταϊν), μιας γραμματέως, και του Ουίλιαμ Πέρσκε, που ήταν πωλητής.[2] Οι γονείς της ήταν Εβραίοι μετανάστες, με τις δικές τους οικογένειες να προέρχονται από τη Γαλλία, την Πολωνία, τη Ρουμανία και τη Γερμανία.[3][4] Πρώτος της εξάδελφος ήταν ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος του Ισραήλ Σιμόν Πέρες (1923-2016). Οι γονείς της πήραν διαζύγιο όταν ήταν έξι ετών. Τότε ήταν που υιοθέτησε το επώνυμο της μητέρας της.[5] Η Μπακόλ δεν ξαναείδε τον πατέρα της και δέθηκε με τη μητέρα της, την οποία και πήρε μαζί της στην Καλιφόρνια όταν έγινε σταρ του σινεμά.
Η Μπακόλ σπούδασε την υποκριτική τέχνη για δεκατρία έτη, παρακολουθώντας μαθήματα στην Αμερικανική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης. Στο μεταξύ εργάστηκε ως ταξιθέτρια και μοντέλο. Ως Μπέτυ Μπακόλ, έκανε το ντεμπούτο της στο Μπρόντγουεϊ το 1942, στην παράσταση «Johnny 2 X 4». Σύμφωνα με την αυτοβιογραφία της, η Μπακόλ γνώρισε το είδωλό της, Μπέτι Ντέιβις στο ξενοδοχείο της τελευταίας. Χρόνια μετά, η Ντέιβις επισκέφτηκε την Μπακόλ στα παρασκήνια για να τη συγχαρεί για την ερμηνεία της στο «Applause», ένα μιούζικαλ βασισμένο στην ταινία που γύρισε η ίδια, το Όλα για την Εύα.
Η Μπακόλ εργαζόταν part-time ως μοντέλο. Η σύζυγος του σκηνοθέτη και παραγωγού Χάουαρντ Χωκς την πρόσεξε τον Μάρτιο του 1943 στο εξώφυλλο του Harper's Bazaar και παρότρυνε τον Χωκς να της κάνει δοκιμαστικό. Εκείνος προσκάλεσε τη Μπακόλ στο Χόλιγουντ για οντισιόν. Της προσέφερε επταετές προσωπικό συμβόλαιο, τη μετέφερε στο Χόλιγουντ, της παρείχε $100 την εβδομάδα, και ξεκίνησε να προωθεί την καριέρα της. Άλλαξε και το όνομά της σε Λωρίν Μπακόλ. Η Νάνσυ Χωκς την πήρε υπό την προστασία της.[6] Την έντυνε με στιλ και την καθοδηγούσε σε θέματα κομψότητας, τρόπων και γούστου. Η φωνή της Μπακόλ εκπαιδεύτηκε να γίνει χαμηλότερη, πιο αρρενωπή και σέξυ, κάτι που κατάληξε σε μια από τις πιο αναγνωρίσιμες φωνές στο Χόλιγουντ.[7]
Ντεμπούτο
Κατά τη διάρκεια των δοκιμαστικών για την ταινία Να έχεις και να μην έχεις (1944) ήταν νευρική, έτσι για να ελαχιστοποιήσει το τραύλισμά της, πίεζε το σαγόνι στο στήθος και για να κοιτά την κάμερα έστρεφε τα μάτια προς τα πάνω. Το εφέ έμεινε γνωστό ως «Το Βλέμμα», το σήμα κατατεθέν της ηθοποιού.[8] Η ερμηνεία της στην εν λόγω ταινία θεωρείται ένα από τα δυναμικότερα ντεμπούτα στην ιστορία του κινηματογράφου.
Λίγες εβδομάδες μετά την έναρξη των γυρισμάτων, ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, σύζυγος τότε της ηθοποιού Μάγιο Μέτχοτ, ξεκίνησε δεσμό με τη Μπακόλ.
Σε μια επίσκεψη στο National Press Club στην Ουάσιγκτον στις 10 Φεβρουαρίου 1945, ο υπεύθυνος τύπου της ηθοποιού, υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων της Warner Bros., Τσάρλι Ένφιλντ, ζήτησε από την εικοσάχρονη Μπακόλ να καθίσει στο πιάνο όπου έπαιζε ο Αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Χάρρυ Τρούμαν. Οι φωτογραφίες προκάλεσαν συζητήσεις και απασχόλησαν τον Τύπο σε όλο τον κόσμο.[9]
Σταδιοδρομία
Μετά την ταινία Να έχεις και να μην έχεις, η Μπακόλ βρέθηκε στο πλάι του Σαρλ Μπουαγιέ στην ταινία που αποδοκιμάστηκε από τους κριτικούς με τίτλο Confidential Agent (1945). Κατόπιν εμφανίστηκε με τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ στο φιλμ νουάρ Πάθος και αίμα (1946), Σκοτεινή διάβασις (1947), καθώς και στη μελοδραματική ταινία σασπένς Στη βοή της καταιγίδος (1948). Κατόπιν επιλέχθηκε να παίξει στο πλευρό του Γκάρι Κούπερ στην ταινία δράσης Αγάπησα και μίσησα (1950).
Η Μπακόλ απέρριπτε σενάρια που δεν έβρισκε ενδιαφέροντα και έτσι κέρδισε τη φήμη πως ήταν δύσκολη. Ωστόσο, για τους ρόλους που υποδύθηκε σε μια σειρά ταινιών δέχτηκε θετικές κριτικές. Στην ταινία Η Γυναίκα των χιμαιρών (1950), όπου συμπρωταγωνίστησε με την Ντόρις Ντέι και τον Κερκ Ντάγκλας, η Μπακόλ υποδύθηκε μια διπρόσωπη femme fatale με μια υποψία λεσβιασμού στον χαρακτήρα της. Η ταινία αυτή συχνά θεωρείται το πρώτο μεγάλου προϋπολογισμού φιλμ τζαζ.
Η Μπακόλ πρωταγωνίστησε στην κωμωδία της «CinemaScope» με τίτλο Πώς να παντρευτείτε έναν εκατομμυριούχο (1953), μια μεγάλη επιτυχία όπου συναντήθηκε στην οθόνη με τη Μέριλιν Μονρόε και την Μπέτι Γκρέιμπλ. Η Μπακόλ έλαβε καλές κριτικές για τη μεταστροφή της στην έξυπνη τυχοδιώκτρια Πέιτζ. Σύμφωνα με την αυτοβιογραφία της, η Μπακόλ αρνήθηκε να αποτυπώσει το χέρι ή τα πέλματά της στο τσιμέντο έξω από το Grauman's Chinese Theatre στην πρεμιέρα της ταινίας στο Λος Άντζελες.
Η ταινία Γραμμένο στον άνεμο, που σκηνοθέτησε ο Ντάγκλας Σιρκ το 1956, αποτελεί πλέον ένα από τα κλασικότερα μελοδράματα της περιόδου. Στο πλευρό των Ροκ Χάντσον, Ντόροθι Μαλόουν και Ρόμπερτ Στακ, η Μπακόλ υποδύθηκε μια αποφασισμένη και δυναμική γυναίκα. Η Μπακόλ στην αυτοβιογραφία της αναφέρει πως δεν είχε σε μεγάλη υπόληψη το ρόλο. Όταν στο σπίτι πάλευαν με την ασθένεια του Μπόγκαρτ (καρκίνο του οισοφάγου), η Μπακόλ πρωταγωνίστησε στο πλευρό του Γκρέγκορι Πεκ στη σλάπστικ κωμωδία Η γυναίκα μου, εγώ κι ο πειρασμός. Σκηνοθέτης ήταν ο Βιντσέντε Μινέλλι και κυκλοφόρησε το 1957. Ο Μπόγκαρτ υπέκυψε τον ίδιο χρόνο.
Επόμενες δεκαετίες
Η καριέρα της Μπακόλ παρουσίασε κάμψη τη δεκαετία του 1960 με λίγες ταινίες στο ενεργητικό της. Στο Μπρόντγουεϊ όμως πρωταγωνίστησε στα Goodbye, Charlie (1959), Cactus Flower (1965), Applause (1970) και Woman of the Year (1981). Για την ερμηνεία της στα δύο τελευταία έλαβε Βραβείο Τόνυ. Οι λίγες ταινίες που η Μπακόλ γύρισε αυτή την περίοδο είχαν πολυπληθές καστ γνωστών ηθοποιών όπως το Σεξ και το μοναχικό κορίτσι (1964) με τους Χένρι Φόντα, Τόνι Κέρτις και Νάταλι Γουντ, FBI Φάκελος 17, Άκρως Εμπιστευτικόν (1966) με τους Πωλ Νιούμαν και Τζάνετ Λη, και Φόνος στο Οριάντ Εξπρές (1974), με τους Ίνγκριντ Μπέργκμαν, Άλμπερτ Φίννεϋ και Σων Κόννερυ.
Για τη δουλειά της στο θέατρο του Σικάγο, κέρδισε το βραβείο Sarah Siddons το 1972 και ξανά το 1984. Το 1976, η Μπακόλ συμπρωταγωνίστησε με τον Τζον Γουέιν στην τελευταία του ταινία, Με το δάχτυλο στη σκανδάλη. Οι δυο τους έγιναν φίλοι, παρόλο που ο Γουέιν ήταν συντηρητικός στην πολιτική, ενώ η Μπακόλ φιλελεύθερη. Παλαιότερα είχαν παίξει και πάλι μαζί στην ταινία του 1955, Blood Alley.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’80 η Μπακόλ εμφανίστηκε στη μέτριας αποδοχής ταινία The Fan (1981), καθώς επίσης στην ταινία HealtH (1980) και Ραντεβού με τον Θάνατο (ταινία). Το 1997, η Μπακόλ έλαβε υποψηφιότητα για το βραβείο Όσκαρ δεύτερου γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία Ο καθρέπτης έχει δύο πρόσωπα (1996), για την οποία είχε ήδη κερδίσει μια Χρυσή Σφαίρα. Πολλοί ανέμεναν να κερδίσει το βραβείο, ωστόσο τελικά αυτό απονεμήθηκε στη Ζυλιέτ Μπινός, για την ταινία Ο Άγγλος ασθενής.
Η Μπακόλ έλαβε το Βραβείο Kennedy Center το 1997. Το 1999 ψηφίστηκε ως μια από τις σημαντικότερες γυναίκες σταρ στην ιστορία από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου. Από τότε η καριέρα της γνώρισε νέα άνθιση και προσέλκυσε την αναγνώριση των κριτικών με τη συμμετοχή της σε πρότζεκτ υψηλού προφίλ όπως οι ταινίες Dogville (2003) με τη Νικόλ Κίντμαν, The Limit (2003) με την Κλαιρ Φορλάνι, και Γέννηση (2004), και πάλι με την Κίντμαν. Επίσης πρωταγωνίστησε στην ταινία του Πωλ Σρέντερ για το 2007, «The Walker».
Τον Μάρτιο του 2006, εμφανίστηκε στην 78η απονομή των Όσκαρ παρουσιάζοντας ένα φιλμάκι αφιερωμένο στα φιλμ νουάρ. Επίσης έκανε μια εμφάνιση στην τηλεοπτική σειρά The Sopranos τον Απρίλιο του 2006, όπου και έπεσε θύμα ληστείας από το μασκοφόρο Κρίστοφερ Μολτισάντι.
Το Σεπτέμβρη του 2006, η Μπακόλ έλαβε το «πρώτο Μετάλλιο Κάθριν Χέπμπορν», το οποίο αναγνωρίζει «γυναίκες των οποίων η ζωή, το έργο και οι συνεισφορές ενσαρκώνουν την εξυπνάδα, το κίνητρο και την ανεξαρτησία της τέσσερις φορές βραβευμένης με Όσκαρ ηθοποιού». [10]
Τον Σεπτέμβριο του 2008 η Μπακόλ, μαζί με τη Σούζαν Σαράντον, τιμήθηκε και με το «Τιμητικό μετάλλιο Μπέτι Ντέιβις». Η τελετή έλαβε μέρος στο ίδρυμα αφιερωμένο στη μνήμη του ειδώλου της, της Μπέτι Ντέιβις.[11]
Στις 14 Νοεμβρίου 2009, η Μπακόλ έλαβε τιμητικό Όσκαρ για την πολύχρονη καριέρα της και την προσφορά της στην έβδομη τέχνη.[12]
Προσωπική ζωή
Λωρήν Μπακόλ (1989)
Στις 21 Μαΐου 1945 η Μπακόλ παντρεύτηκε τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ. Ο γάμος και το ταξίδι του μέλιτος έλαβαν χώρα στη Φάρμα Μάλαμπαρ, στο Οχάιο. Ήταν η εξοχική κατοικία του βραβευμένου με Πούλιτζερ συγγραφέα Λούις Μπρόμφιλντ, στενού φίλου του Μπόγκαρτ. Η Μπακόλ ήταν 20 και ο Μπόγκαρτ 45. Έμειναν μαζί μέχρι τον θάνατο του Μπόγκαρτ από καρκίνο το 1957. Ο Μπόγκαρτ συνήθιζε να την αποκαλεί «Μωρό», ακόμη κι όταν αναφερόταν σε αυτή μπροστά σε άλλους. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας Η Βασίλισσα της Αφρικής, το ζεύγος έπιασε φιλία με την Κάθριν Χέπμπορν και τον σύντροφό της Σπένσερ Τρέισι. Η Μπακόλ επίσης άρχισε να έρχεται σε επαφή και με κύκλους εκτός υποκριτικής, αποκτώντας φιλία με τον ιστορικό Άρθουρ Σκλέσινγκερ Τζούνιορ και τον δημοσιογράφο Άλιστερ Κουκ. Το 1952 έδωσε μια σειρά από ομιλίες για τον υποψήφιο των Δημοκρατικών Άντλαϊ Στίβενσον.
Λίγο καιρό μετά τον θάνατο του Μπόγκαρτ το 1957, η Μπακόλ ξεκίνησε δεσμό με τον τραγουδιστή και ηθοποιό Φρανκ Σινάτρα. Είπε στον Ρόμπερτ Όσμπορν, της Turner Classic Movies (TCM) σε μία συνέντευξη πως έδωσε τέλος στο ρομάντζο. Ωστόσο, στην αυτοβιογραφία της έγραψε πως ο Σινάτρα διέκοψε ξαφνικά τη σχέση, θυμωμένος που η πρόταση γάμου προς την Μπακόλ έφτασε στα αυτιά του Τύπου. Κατόπιν εκείνος μετέβη στο Λας Βέγκας.
Η Μπακόλ ήταν παντρεμένη με τον ηθοποιό Τζέισον Ρόμπαρτς κατά την περίοδο 1961 έως 1969. Σύμφωνα με την αυτοβιογραφία της Μπακόλ, πήραν διαζύγιο εξαιτίας του εθισμού του στο αλκοόλ. Η Μπακόλ απέκτησε δύο παιδιά από τον γάμο της με τον Μπόγκαρτ και ένα με τον Ρόμπερτς. Πρόκειται για το Στήβεν Μπόγκαρτ, παραγωγό ειδήσεων, δημιουργό ντοκιμαντέρ και συγγραφέα, τη Λέσλι Μπόγκαρτ, καθηγήτρια της γιόγκα και το Σαμ Ρόμπαρτς, ηθοποιό.
Η Μπακόλ δεν παντρεύτηκε άλλη φορά. Στην αυτοβιογραφία της, μνημονεύει ένα δεσμό της με τον Λεν Κάριου, συμπρωταγωνιστή της στο «Applause».
Η ηθοποιός έγραψε δυο αυτοβιογραφίες με τίτλους Lauren Bacall By Myself (1978) και Now (1994). Το 2005, επανέκδωσε τον πρώτο τόμο προσθέτοντας ένα κεφάλαιο ακόμη. Ο νέος του τίτλος ήταν «By Myself and Then Some».
Πολιτική
Η Μπακόλ κάθεται στην κορυφή του πιάνο ενώ ο Αντιπρόεδρος Χάρι Τρούμαν παίζει πιάνο στο National Press Club Canteen. (10 Φεβρουαρίου 1945)
Η Μπακόλ εμφανίστηκε στο πλευρό του Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ σε μια φωτογραφία που τυπώθηκε στο τέλος ενός άρθρου που έγραψε ο ίδιος με τίτλο «Δεν είμαι κομμουνιστής» στην έκδοση του Μαΐου 1948 του περιοδικού Photoplay. Το άρθρο γράφτηκε για να αντιμετωπίσει την αρνητική δημοσιότητα που ακολούθησε την εμφάνισή του ενώπιον της «House Unamerican Activities Committee». Το Οκτώβριο του 1947, το ζεύγος ταξίδεψε στην Ουάσιγκτον μαζί με άλλους σταρ του Χόλιγουντ, μια ομάδα που αυτοαποκαλούνταν Committee for the First Amendment. Στο άρθρο ο Μπόγκαρτ θέτει τις αποστάσεις του από τους Δέκα του Χόλιγουντ.
Λαϊκή κουλτούρα
Το 1980, η Κάθρην Χάρολντ υποδύθηκε τη Μπακόλ στην τηλεοπτική ταινία Μπόγκι που σκηνοθέτησε ο Βίνσεντ Σέρμαν, βασισμένη στο μυθιστόρημα του Τζο Χίμανς. Τον Μπόγκαρτ υποδύθηκε ο Κέβιν Ο’ Κόννορ, ενώ η ταινία επικεντρωνόταν στη διάλυση του τρίτου γάμου του ηθοποιού με τη Μάγιο Μέτχοτ, την οποία υποδύθηκε η Ανν Γουέτζγορθ, όταν ο Μπόγκαρτ γνώρισε την Μπακόλ και ξεκίνησε μαζί της σχέση.
Στον επίλογο του καρτούν του Μπαγκς Μπάνι με τίτλο «Slick Hare» (1947) εμφανίζεται μια ξανθιά που θυμίζει την Μπακόλ, την οποία τόσο ο Μπόγκαρτ, όσο και ο Μπαγκς αποκαλούν «Μωρό». Η Μπακόλ επίσης εμφανίζεται σε μια παρωδία της ταινίας Μαρτινίκα με τίτλο Η Μπακόλ στα Όπλα (1946) – Bacall to Arms, παρήχηση του Call to Arms – στην οποία πρωταγωνιστούν οι «Λώρι Μπικούλ» και «Μπόγκι Γκόκαρτ» σε ένα φιλμ μέσα στο καρτούν.
Στο μιούζικαλ του Άντριου Λόιντ Βέμπερ Εβίτα, στο τραγούδι «Rainbow High», η πρωταγωνίστρια Εύα Περόν, παραγγέλλει στους στυλίστες της να την κάνουν είδωλο του στιλ με τη φράση «Lauren Bacall me», σε ελεύθερη απόδοση «Μεταμορφώστε με σε Λωρίν Μπακόλ».
Αναφέρεται στο ρεφρέν του τραγουδιού «Car Jamming» από το πανκ ροκ συγκρότημα The Clash.
Γίνεται επίσης αναφορά σε αυτήν στο τραγούδι Vogue της Μαντόνα, μαζί με άλλα είδωλα του στιλ περασμένων δεκαετιών.
Στο τραγούδι των Μπον Τζόβι Captain Crash And The Beauty Queen From Mars αναφέρεται τόσο η ίδια, όσο και ο Μπόγκαρτ.
Το τραγούδι της Μπέρτι Χίγκινς Key Largo έχει σαν ρεφραίν «We had it all, just like Bogie and Bacall».
Η Μπακόλ επίσης εμφανίζεται σε ένα επεισόδιο της σειράς κινουμένων σχεδίων The Simpsons, με τίτλο «Smoke on the Daughter». Εμφανίστηκε στη Λίζα υπό τη μορφή φαντάσματος.
Φιλμογραφία
Έτος Τίτλος Ελληνικός τίτλος
1944 To Have and have Not Η σειρήνα της Μαρτινίκα ή
Να έχεις και να μην έχεις
1945 Confidential Agent Ο εμπρηστής
1946 The Big Sleep Πάθος και αίμα
1947 Dark Passage Σκοτεινή διάβασις
1948 Key Largo Στη βοή της καταιγίδος
1950 Young Man with a Horn Η γυναίκα των χιμαιρών
Bright Leaf Αγάπησα και μίσησα
1953 How to Marry a Millionaire Πώς να παντρευτείτε έναν
εκατομμυριούχο
1954 Woman's World
1950 Producers Showcase (TV)
The Cobweb Ασυγκράτητα πάθη
Blood Alley Κίτρινος χείμαρρος
1956 Ford Star Jubilee (TV)
Blithe Spirit
Written on the Wind Γραμμένο στον άνεμο
1957 Designing Woman Η γυναίκα μου, εγώ κι
ο πειρασμός
1958 The Gift of Love Τι είναι αυτό που το λένε
Αγάπη;
1959 North West Frontier
1964 Sex and the Single Girl Το σεξ και το μοναχικό κορίτσι
1966 Harper F.B.I. Φάκελλος 17, Άκρως εμπιστευτικόν
1973 Applause
1974 Murder on the Orient Express Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές
1976 The Shootist Με το χέρι στην σκανδάλη
1978 Perfect Gentlemen
1980 HealtH
1981 The Fan
1988 Appointment with Death Ραντεβού με τον θάνατο
Mr. North
1989 Tree of Hands
Dinner at Eight (TV)
1990 A Little Piece of Sunshine (TV)
Misery
1991 A Star for Two
All I Want for Christmas
1993 The Portrait (TV)
The Parallax Garden (TV)
A Foreign Field
1994 Prêt-à-Porter
1995 From the Mixed-Up Files of
Mrs. Basil E. Frankweiler
1996 The Mirror Has Two Faces Ο καθρέφτης έχει δύο πρόσωπα
My Fellow Americans
1997 Le Jour et la Nuit
1999 Too Rich: The Secret Life
of Doris Duke (TV)
Madeline: Lost in Paris
Diamonds
The Venice Project
Presence of Mind
2003 The Limit
Dogville
2004 Amália Traïda
Hauru no ugoku shiro Το κινούμενο κάστρο
Birth Γέννηση
2005 Firedog
Manderlay
2006 These Foolish Things
2007 The Walker
2008 Wide Blue Yonder
Επιλεγμένες θεατρικές παραστάσεις
January Two by Four (1942)
Goodbye Charlie (1959)
Cactus Flower (1965)
Applause (1970)
V.I.P. Night on Broadway (1979) (benefit concert)
Woman of the Year (1981)
Angela Lansbury: A Celebration (1996) (benefit concert)
Waiting in the Wings (1999)
Βραβεύσεις
Βραβεία Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου
Υποψηφιότητα:
1997: Β΄ Γυναικείου Ρόλου για την ταινία Ο Καθρέφτης έχει Δύο Πρόσωπα
Βράβευση:
2009: Τιμητικό Όσκαρ
Βραβεία Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου
Υποψηφιότητα:
1977: Βραβείο BAFTA Καλύτερης Ηθοποιού για την ταινία Με το δάχτυλο στην σκανδάλη
1997: Βραβείο BAFTA Β' Γυναικείου Ρόλου για την ταινία Ο καθρέφτης έχει δύο πρόσωπα
Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου
Βράβευση:
1997: Berlinale Camera
Βραβεία Critic's Choice
Βράβευση:
1997: Βραβείο Συνολικής Προσφοράς στον Κινηματογράφο
Βραβεία Σεζάρ
Βράβευση:
1996: Τιμητικό Βραβείο Σεζάρ
Βραβεία Έμμυ
Υποψηφιότητα:
1973: Βραβείο Α΄ Γυναικείου Ρόλου για την τηλεταινία Applause
1980: Βραβείο Α΄ Γυναικείου Ρόλου σε Δραματική Σειρά για The Rockford Files
1988: Βραβείο Outstanding Informational Special για Bacall on Bogart
Χρυσές Σφαίρες
Βράβευση:
1993: Τιμητικό Βραβείο Cecil B. DeMille
1997: Β΄ Γυναικείου Ρόλου για την ταινία Ο καθρέφτης έχει δύο πρόσωπα
Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Σαν Σεμπαστιάν
Βράβευση:
1992: Βραβείο Συνολικής Προσφοράς στον Κινηματογράφο
Βραβεία Satellite
Υποψηφιότητα:
1997: Β΄ Γυναικείου Ρόλου σε Κωμική Ταινία ή Μιούζικαλ για την ταινία Ο καθρέφτης έχει δύο πρόσωπα
Βραβεία Αμερικανικού Σωματείο Ηθοποιών
Βράβευση:
1997: Β΄ Γυναικείου Ρόλου για την ταινία Ο καθρέφτης έχει δύο πρόσωπα
Πλήρης Κατάλογος Βραβείων: εδώ
Υποσημειώσεις
Commons logo
Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα
Λωρίν Μπακόλ
«AFI's 100 Years...100 Stars». American Film Institute. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2006.
Βιογραφία της Λωρίν Μπακόλ (1924-)
«The Religious Affiliation of Lauren Bacall: great American actress». Adherents.com. 30 Ιουλίου 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2006.
BBC NEWS | Entertainment | Lauren Bacall: Hollywood's Baby turns 80
Meyers 1997, σελ. 164.
Sperber και Lax 1997, σελ. 246.
Sperber και Lax 1997, σελ. 245.
«The Official Website of Lauren Bacall - "The Look"». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2021.
Photos Century. - Nandotimes.com. - Ανακτήθηκε: 2007-05-08
«Bryn Mawr College - Katharine Houghton Hepburn Center». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαρτίου 2011. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2008.
Mark Shanahan & Paysha Rhone (19 Σεπτεμβρίου 2008). «Bringing together big-screen royalty». Boston Globe. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2008.
Career Oscars Are Awarded in an Intimate Setting - NYTimes.com
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημος ιστότοπος (Αγγλικά)
Λορίν Μπακόλ στην IMDb (Αγγλικά)
Συνέντευξη στον Λάρι Κίνγκ στο CNN
«Η Μαγική Ζωή της Λορίν Μπακόλ», φωτογραφικό αφιέρωμα στον ιστότοπο της εφημερίδας «Η Καθημερινή», 13 Αυγούστου 2014.
Βραβείο Σέσιλ Ντε Μιλ (Cecil B. DeMille)
Σέσιλ Ντε Μιλ (1952) Ουώλτ Ντίσνεϊ (1953) Ντάριλ Ζάνουκ (1954) Τζιν Χέρσολτ (1955) Τζακ Γουόρνερ (1956) Μέρβιν Λι Ρόϊ (1957) Μπάντι Άντλερ (1958) Μορίς Σεβαλιέ (1959) Μπινγκ Κρόσμπυ (1960) Φρεντ Ασταίρ (1961) Τζούντι Γκάρλαντ (1962) Μπομπ Χόουπ (1963) Τζόσεφ Ε. Λιβάιν (1964) Τζέιμς Στιούαρτ (1965) Τζον Γουέιν (1966) Τσάρλτον Ίστον (1967) Κερκ Ντάγκλας (1968) Γκρέγκορι Πεκ (1969) Τζόαν Κρόφορντ (1970) Φρανκ Σινάτρα (1971) Άλφρεντ Χίτσκοκ (1972) Σάμιουελ Γκόλντουιν (1973) Μπέτι Ντέιβις (1974) Χαλ Μπ. Ουόλις (1975) Ουόλτερ Μίρις (1977) Ρεντ Σκέλτον (1978) Λουσίλ Μπολ (1979) Χένρι Φόντα (1980) Τζιν Κέλι (1981) Σίντνεϊ Πουατιέ (1982) Λόρενς Ολίβιε (1983) Πολ Νιούμαν (1984) Ελίζαμπεθ Τέιλορ (1985) Μπάρμπαρα Στάνγουικ (1986) Άντονι Κουίν (1987) Κλιντ Ίστγουντ (1988) Ντόρις Ντέι (1989) Όντρεϊ Χέπμπορν (1990) Τζακ Λέμμον (1991) Ρόμπερτ Μίτσαμ (1992) Λορίν Μπακόλ (1993) Ρόμπερτ Ρέντφορντ (1994) Σοφία Λόρεν (1995) Σον Κόνερι (1996) Ντάστιν Χόφμαν (1997) Σίρλεϊ Μακ Λέιν (1998) Τζακ Νίκολσον (1999) Μπάρμπαρα Στρέιζαντ (2000) Αλ Πατσίνο (2001) Χάρισον Φορντ (2002) Τζιν Χάκμαν (2003) Μάικλ Ντάγκλας (2004) Ρόμπιν Ουίλιαμς (2005) Άντονι Χόπκινς (2006) Γουόρεν Μπίτι (2007) Στίβεν Σπίλμπεργκ (2009) Μάρτιν Σκορτσέζε (2010) Ρόμπερτ Ντε Νίρο (2011) Μόργκαν Φρίμαν (2012) Τζόντι Φόστερ (2013) Γούντι Άλεν (2014) Τζορτζ Κλούνεϊ (2015) Ντένζελ Ουάσινγκτον (2016) Μέριλ Στριπ (2017) Όπρα Γουίνφρεϊ (2018) Τζεφ Μπρίτζες (2019) Τομ Χανκς (2020) Τζέιν Φόντα (2021)
Κινηματογράφος, Ηθοποιοί, Σκηνοθέτες, Ταινίες
Εγκυκλοπαίδεια Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
