Ο Γκρέγκορι Μπράιτ (Gregory Breit, Ρωσικά: Григорий Альфредович Брейт-Шнайдер, Grigory Alfredovich Breit-Shneider; 14 Ιουλίου 1899, Mykolaiv, Kherson Governorate - 13 Σεπτεμβρίου 1981, Salem, Oregon) ήταν Ρώσος γεννημένος Εβραίος Αμερικανός φυσικός [1 NYU (1929–1934), U. Wisconsin – Madison (1934–1947), Yale (1947–1968) και Buffalo (1968–1973). [2] Το 1921, ήταν βοηθός του Paul Ehrenfest στο Leiden.
Βιογραφία
Το 1925, ενώ στο Ίδρυμα Carnegie της Ουάσινγκτον, ο Breit συνεργάστηκε με τον Merle Tuve χρησιμοποιώντας έναν παλμικό ραδιοπομπό για να προσδιορίσει το ύψος της ιονόσφαιρας, μια τεχνική σημαντική αργότερα στην ανάπτυξη ραντάρ. [3]
Μαζί με τον Eugene Wigner, ο Breit έδωσε μια περιγραφή καταστάσεων συντονισμού σωματιδίων με τη σχετικιστική κατανομή Breit – Wigner το 1929 και με τον Edward Condon, περιέγραψε για πρώτη φορά τη σκέδαση πρωτονίων-πρωτονίων. Είναι γνωστός απο την εξίσωση Breit. [4] Το σύστημα αναφοράς Breit πήρε το όνομά του. [5]
Το 1934, μαζί με τον John A. Wheeler, ο Breit περιέγραψε τη διαδικασία Breit-Wheeler. Το 1939 εξελέγη στην Εθνική Ακαδημία Επιστημών. Τον Απρίλιο του 1940, πρότεινε στο Εθνικό Συμβούλιο Έρευνας ότι οι Αμερικανοί επιστήμονες τηρούν μια πολιτική αυτο λογοκρισίας λόγω της πιθανότητας ότι το έργο τους χρησιμοποιείται για στρατιωτικούς σκοπούς από εχθρικές δυνάμεις στον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο. [6]
Κατά τα πρώτα στάδια του πολέμου, ο Breit επιλέχθηκε από τον Arthur Compton για να επιβλέπει τον πρώιμο σχεδιασμό της πρώτης ατομικής βόμβας κατά τη διάρκεια μιας πρώτης φάσης σε αυτό που αργότερα θα γινόταν το έργο του Μανχάταν. Ο Breit παραιτήθηκε από τη θέση του το 1942, θεωρώντας ότι η δουλειά πήγε πολύ αργά και ότι υπήρξαν παραβιάσεις ασφαλείας στο έργο. η δουλειά του πήγε στον Robert Oppenheimer, ο οποίος αργότερα διορίστηκε ως επιστημονικός διευθυντής ολόκληρου του έργου.
Το 2014, οι πειραματιστές πρότειναν έναν τρόπο επικύρωσης μιας ιδέας των Breit και John A. Wheeler ότι ο σχηματισμός της ύλης θα μπορούσε να επιτευχθεί με την αλληλεπίδραση ελαφρών σωματιδίων ("διαδικασία Breit-Wheeler"). [7]
Ο Breit ήταν Αναπληρωτής Εκδότης της Φυσικής Επισκόπησης τέσσερις φορές (1927-1929, 1939-1941, 1954-1956 και 1961-1963).
Του απονεμήθηκε το μετάλλιο Franklin το 1964. Το 1967, του απονεμήθηκε το Εθνικό Μετάλλιο Επιστημών. [8]
Hull, Jr., McAllister H. (October 1983). "Obituary: Gregory Breit". Physics Today. 36 (10): 102–104. Bibcode:1983PhT....36j.102H. doi:10.1063/1.2915289. Archived from the original on 2013-09-29.
Gregory Breit, nndb biography
Breit, G., and M. A. Tuve; "A Test of the Existence of the Conducting Layer," Phys. Rev., vol. 28, p. 554, 1926
Bethe, H. A., and E. E. Salpeter; Quantum Mechanics of One- and Two-Electron Atoms, Plenum Press, 1977, p. 181
Hughes, Vernon; Iachello, Francesco; Kusnezov, Dimitri (2001). The Gregory Breit Centennial Symposium: Yale University, USA. Singapore River Edge, N.J: World Scientific. p. 9. ISBN 978-981-02-4553-5.
Weart, Spencer R.; "Scientists with a Secret," Physics Today, vol. 29, 1974, pp. 23-30
"Press release: Scientists discover how to turn light into matter after 80-year quest". Imperial College London. 19 May 2014.
National Science Foundation - The President's National Medal of Science
Εγκυκλοπαίδεια Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
