Ο Έρολ Λέσλι Φλιν (Errol Leslie Flynn, 20 Ιουνίου 1909[9] – 14 Οκτωβρίου 1959) ήταν Αυστραλός ηθοποιός του κινηματογράφου, που έγινε γνωστός για τους ρομαντικούς ηρωικούς ρόλους του στις ταινίες του Χόλυγουντ και τον επιδεικτικό τρόπο ζωής του. Επίσης το 1942 αποπλάνησε μια ανήλικη κοπέλα όπου αυτό το συμβάν πήρε τον δρόμο για τα δικαστήρια όπου αθωώθηκε αλλά είχε ήδη κλονισει το Χόλιγουντ.
Καταγωγή και νεαρή ηλικία
Ο Έρολ Φλιν γεννήθηκε στο Χόμπαρτ της Τασμανίας, όπου ο πατέρας του Θίοντορ Τόμσον Φλιν (Theodore Thomson Flynn) ήταν λέκτορας (1909) και αργότερα καθηγητής (1911) της βιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Τασμανίας (UTAS). Το όνομα της μητέρας του ήταν αρχικά Λίλυ Μαίρη Γιανγκ (Lily Mary Young), αλλά μόλις παντρεύτηκε άλλαξε το Λίλυ Μαίρη σε Μαρέλ (Marelle).[10] Ο Φλιν περιέγραφε την οικογένεια της μητέρας του ως ναυτικούς[11] και σ' αυτό το γεγονός φαίνεται να οφείλεται το ενδιαφέρον του για τα πλοία και τη θάλασσα, καθόλη τη διάρκεια της ζωής του. Παρά τους ισχυρισμούς του Φλιν, τα στοιχεία δείχνουν ότι δεν καταγόταν από κανένα από τους στασιαστές του Μπάουντι.[12][13] Οι γονείς του παντρεύτηκαν στον Αγγλικανικό ναό του Αγίου Ιωάννη στο Μπάλμεϊν Νορθ του Σίδνεϊ, στις 23 Ιανουαρίου 1909.[14][15] Οι γονείς του είχαν γεννηθεί στην Αυστραλία από Ιρλανδούς, Άγγλους και Σκώτους προγόνους οι οποίοι είχαν φθάσει στην Τασμανία ως κατάδικοι, πολύ πριν τη γέννηση του Φλιν.[12][16] Το 1926, όταν ο Φλιν ζούσε στο Τσάτσγουντ του Σίδνεϊ, παρακολουθούσε το Αγγλικανικό Σχολείο του Σίδνεϊ (Sydney Church of England Grammar School),[17] όπου ήταν συμμαθητής του μετέπειτα πρωθυπουργού της Αυστραλίας Τζον Γκόρτον (John Gorton).[18] Εκδιώχθηκε από το σχολείο εξαιτίας της εμπλοκής του σε καβγάδες και, σύμφωνα με ισχυρισμούς, της σύναψης ερωτικής σχέσης με μια πλύντρια του σχολείου.[19] Εκδιώχθηκε επίσης και από αρκετά άλλα σχολεία της Τασμανίας. Σε ηλικία 20 ετών μετακόμισε στη Νέα Γουινέα όπου αγόρασε μια φυτεία καπνού, επιχείρηση η οποία απέτυχε. Επίσης απέτυχε σε μια επιχείρηση εξόρυξης χαλκού, την οποία ξεκίνησε στους λόφους κοντά στην κοιλάδα Λαλόκι (Laloki Valley), πίσω από τη σημερινή πρωτεύουσα Πορτ Μόρεσμπι.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, ο Φλιν έφυγε για το Ηνωμένο Βασίλειο και το 1933 κατάφερε να πιάσει δουλειά ως ηθοποιός στη θεατρική εταιρεία του Νορθάμπτον όπου εργάσθηκε για επτά μήνες στο Βασιλικό Θέατρο της πόλης. Επίσης έπαιξε το 1934 στο φεστιβάλ του Μάλβερν (Malvern Festival), στη Γλασκώβη και στο Γουέστ Εντ του Λονδίνου.[20]
Το 1933 πρωταγωνίστησε στην αυστραλιανή ταινία In the Wake of the Bounty που σκηνοθέτησε ο Τσαρλς Σόουβελ (Charles Chauvel). Το 1935 εμφανίστηκε στην ταινία Murder at Monte Carlo που γυρίστηκε στα βρετανικά στούντιο Τέντινγκτον της Warner Bros., ταινία η οποία πλέον θεωρείται απωλεσθείσα. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων αυτής της ταινίας τον ανακάλυψε ένα στέλεχος της εταιρείας, υπέγραψε συμβόλαιο και μετανάστευσε στις Η.Π.Α. ως ηθοποιός επί συμβολαίω. Το 1942 ο Φλιν έλαβε την αμερικανική ιθαγένεια.
Καριέρα
Ο Φλιν στον ρόλο του κάπτεν Μπλαντ στην ομώνυμη ταινία του 1935
Ο Έρολ Φλιν έκανε αμέσως αίσθηση με τον πρώτο πρωταγωνιστικό ρόλο του στην ταινία Κάπτεν Μπλαντ το 1935. Γρήγορα καθιερώθηκε ως ηθοποιός σε ρόλους όπου υποδυόταν τον άφοβο, ρομαντικό, ριψοκίνδυνο και ικανό ξιφομάχο ήρωα, που προσπαθεί να κερδίσει την καρδιά μιας όμορφης γυναίκας, σώζοντας ταυτόχρονα την κοινωνία από τα νύχια ενός θρασύδειλου κακού. Η επόμενη ταινία του ήταν Η επέλασις της ελαφράς ταξιαρχίας το 1936. Μετά την εμφάνισή του στον ρόλο τού Μάιλς Χέντον στην ταινία Πρίγκηψ και πτωχός (The Prince and the Pauper) το 1937, ερμήνευσε τον πλέον επιτυχημένο ρόλο του, υποδυόμενος τον Ρομπέν των Δασών στην ομώνυμη ταινία το 1938. Άλλες κινηματογραφικές επιτυχίες του ήταν Αι αερομαχίαι του Δυτικού Μετώπου (τίτλος επανέκδοσης Αποστολή θανάτου) (The Dawn Patrol) όπου εμφανίστηκε μαζί με τον στενό φίλο του Ντέιβιντ Νίβεν το 1938, Ο κατακτητής το 1939, Ο αετός των θαλασσών (The Sea Hawk) το 1940 και Δον Ζουάν (Adventures of Don Juan) το 1948.
Ο Φλιν έχοντας εκπαιδευθεί στην ξιφομαχία από τους καλύτερους δασκάλους ξιφομαχίας των ηθοποιών του Χόλυγουντ, είχε γίνει ικανότατος στο να μάχεται με ταχύτητα, όπως φαίνεται στις ταινίες Ο Ρομπέν των Δασών, Ο αετός των θαλασσών και Κάπτεν Μπλαντ.[21]
Ο Φλιν συμπρωταγωνίστησε με την Ολίβια Ντε Χάβιλαντ σε οκτώ ταινίες: Κάπτεν Μπλαντ (Captain Blood, 1935), Η επέλασις της ελαφράς ταξιαρχίας (The Charge of the Light Brigade, 1936), Ο Ρομπέν των Δασών (The Adventures of Robin Hood, 1938), Μοντέρνος Καζανόβας (Four's a Crowd, 1938), Ο κατακτητής (Dodge City, 1939), Ελισάβετ και Έσσεξ (τίτλος επανέκδοσης Βασίλισσα Ελισάβετ) (The Private Lives of Elizabeth and Essex, 1939), Σάντα Φε (Santa Fe Trail, 1940) και Η επέλασις των δραγώνων (They Died with Their Boots On, 1941). Αν και ο Φλιν γνώριζε την έλξη την οποία ασκούσε πάνω της, οι ισχυρισμοί του ιστορικού του κινηματογράφου Ρούντι Μπέλμερ ότι είχαν ένα ρομαντικό ειδύλλιο κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας Ο Ρομπέν των Δασών αμφισβητήθηκαν από την ίδια τη ντε Χάβιλαντ. Σε μια συνέντευξη στο τηλεοπτικό κανάλι Turner Classic Movies, ανέφερε ότι η σχέση τους ήταν πλατωνική, κυρίως διότι ο Φλιν ήταν ήδη παντρεμένος με τη Λίλι Νταμίτα. Η ταινία Ο Ρομπέν των Δασών ήταν η πρώτη ταινία του Φλιν που γυρίστηκε σε Technicolor.
Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας Ελισάβετ και Έσσεξ (1939), ο Φλιν και η συμπρωταγωνίστριά του Μπέτι Ντέιβις μάλωσαν εκτός γυρισμάτων, γεγονός το οποίο υποτίθεται ότι οδήγησε τη Ντέιβις να τον χτυπήσει δυνατότερα από ότι έπρεπε στο γύρισμα μιας σκηνής. Αν και οι σχέσεις τους ήταν πάντοτε τεταμένες, η Warner Bros. τους έβαλε να συμπρωταγωνιστήσουν δύο φορές. Η εκτός σκηνής σχέση τους αργότερα αποκαταστάθηκε, με αποτέλεσμα να υπογραφεί συμβόλαιο για τη συμμετοχή τους στους πρωταγωνιστικούς ρόλους της ταινίας Όσα παίρνει ο άνεμος, χωρίς όμως αυτό να υλοποιηθεί.
Ο Φλιν ως λοχαγός Νέλσον στην ταινία του 1945 Λαίλαψ στην Μπούρμα (Objective, Burma!).
Μετά την είσοδο των Η.Π.Α. στον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, ο Φλιν συχνά κατηγορήθηκε επειδή δεν κατατάχθηκε, ενώ συνέχιζε να ερμηνεύει ρόλους πολεμικών ηρώων σε ταινίες. Στην πραγματικότητα, είχε προσπαθήσει να καταταγεί σε όλους τους κλάδους για στρατιωτική υπηρεσία, αλλά είχε απορριφθεί από παντού λόγω υγείας.[22] Η αποτυχία των κινηματογραφικών στούντιο να αντιμετωπίσουν αυτήν την κατηγορία, οφειλόταν, στην πραγματικότητα, στην επιθυμία τους να κρύψουν την κακή κατάσταση της υγείας του. Ο Φλιν, όχι μόνο είχε μεγαλοκαρδία, η οποία είχε φέρει ως αποτέλεσμα τουλάχιστον μία καρδιακή προσβολή, αλλά υπέφερε επίσης από φυματίωση, πόνους στην πλάτη (τους οποίους από μόνος του αντιμετώπιζε με χρήση μορφίνης, και αργότερα ηρωίνης), και κρίσεις ελονοσίας από την οποία είχε προσβληθεί στη Νέα Γουινέα.
Τη δεκαετία του 1950 ο Φλιν είχε γίνει μια κακή απομίμηση του εαυτού του. Η κατάχρηση αλκοόλ και ναρκωτικών είχε ως αποτέλεσμα να φαίνεται πρόωρα γερασμένος, ενώ και το πρόσωπό του ήταν πρησμένο. Παρ' όλα αυτά κέρδισε την αναγνώριση στον ρόλο ενός άχρηστου μπεκρή στην ταινία Ο ήλιος ανατέλλει ξανά (The Sun Also Rises, 1957), και στον ρόλο του ειδώλου του Τζον Μπάριμορ (John Barrymore) στην ταινία Too Much, Too Soon (1958). Η αυτοβιογραφία του My Wicked, Wicked Ways κυκλοφόρησε λίγο μετά τον θάνατό του και περιέχει χιουμοριστικά ανέκδοτα σχετικά με το Χόλυγουντ. Σύμφωνα με τον βιβλιοκριτικό Σάιμον Κάτερσον, το βιβλίο "παραμένει μία από τις πιο συγκλονιστικές και αποκρουστικές αυτοβιογραφίες που έχει γραφτεί ποτέ από ένα αστέρα του Χόλυγουντ ή οποιοδήποτε άλλον γι' αυτό το θέμα."[23] Ο Φλιν ήθελε να ονομάσει το βιβλίο In Like Me, αλλά ο εκδότης του αρνήθηκε. Το 1984, το CBS γύρισε μια τηλεταινία βασισμένη στην αυτοβιογραφία του, στην οποία πρωταγωνίστησε ο Ντάνκαν Ρεγκίρ (Duncan Regehr) στον ρόλο του Φλιν.
Το 1956 ο Φλιν πρωταγωνίστησε στην τηλεοπτική σειρά The Errol Flynn Theatre γυρισμένη στην Αγγλία, στην οποία παρουσίαζε τα επεισόδια και μερικές φορές εμφανιζόταν σ' αυτά.[24]
Ο Φλιν και η Μπέβερλι Άαντλαντ (Beverly Aadland) συναντήθηκαν με τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ (Stanley Kubrick) για να συζητήσουν για την κοινή εμφάνισή τους στην ταινία Λολίτα.[25] Η περιπετειώδης νουβέλα του Showdown εκδόθηκε το 1946. Το πρώτο του βιβλίο Beam Ends είχε εκδοθεί το 1937.
Σημειώσεις και παραπομπές
Γερμανική Εθνική Βιβλιοθήκη, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 24 Απριλίου 2014.
(Γαλλικά) BNF authorities. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11902986c. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
«Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Errol-Flynn. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
SNAC. w6q24gf5. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
(Αγγλικά) Find A Grave. 349. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
(Αγγλικά) Discogs. 1428293. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
filmportal.de. 080f882e242b47ce89f6e905c3ed9048. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
Γερμανική Εθνική Βιβλιοθήκη, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014.
McNulty, Thomas (2004). «One: from Tasmania to Hollywood 1909–1934». Errol Flynn: the life and career. McFarland, σελ. 5. ISBN 978-0-7864-1750-6. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2009.
Ο Φλιν την ονομάζει πάντοτε Μαρέλ στην αυτοβιογραφία του.
"seafaring folk", Flynn, My Wicked, Wicked Ways, σ.33.
Fasano,Debra.:[1],"Young Blood - The Making of Errol Flynn", 2009. ISBN 978-0-9806703-0-1
Flynn, My Wicked, Wicked Ways, σ.33. "She was a descendant of Midshipman Ned Young." (Ήταν απόγονος του ανθυποπλοίαρχου Νεντ Γιανγκ.)
«Flynn, Errol Leslie (1909 - 1959)». Australian Dictionary of Biography Online. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2010.
«Biography for Errol Flynn». imdb.com. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2010.
Flynn, My Wicked, Wicked Ways, σ.25.
Moore,John Hammond: "Young Errol:Flynn before Hollywood", 1975. ISBN 0-207-13158-9
Shaw, John (2002-05-22). «New York Times, 22 Μαΐου 2002». Nytimes.com. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2010.
My Wicked, Wicked Ways (essay)
Connelly, Gerry (1998). Errol Flynn in Northampton. Domra Publications. ISBN 978-095-2441724.
«TheOneRing.net, TORn exclusive with 'Reclaiming The Blade,' Director, May 15th, 2009 by MrCere». Theonering.net. 2009-05-15. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2010.
Thomas, Tony Errol Flynn: The Spy Who Never Was
"remains one of the most compelling and appalling autobiographies written by a Hollywood star, or anyone else for that matter." Caterson, Simon, "Genius for living driven by lust for death", Australian Literary Review, 3 Ιουνίου 2009, ανάκτηση 21 Απριλίου 2010 http://www.theaustralian.news.com.au/story/0,25197,25542210-25132,00.html
http://www.imdb.com/title/tt0050015/
Robert Osborne (5 Ιουνίου 2007). «Errol Flynn's daughter remembers notorious dad». Reuters. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2010.
Εγκυκλοπαίδεια Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
