Ο Ντον Μακνίλ (αγγλικά: William Donald "Don" McNeill, Τσικάσα, Οκλαχόμα, 30 Απριλίου 1918 – Βέρο Μπιτς, Φλόριντα, 28 Νοεμβρίου 1996) ήταν Αμερικανός πρωταθλητής της αντισφαίρισης.
.jpg)
Ο Μακνίλ κέρδισε τον πρώτο σημαντικό του τίτλο το 1938 στο εθνικό πρωτάθλημα αντισφαίρισης των Η.Π.Α. σε κλειστό χώρο[4]. Το 1939 έγινε ο δεύτερος Αμερικανός πού κέρδισε τον τίτλο του γαλλικού πρωταθλήματος μετά τον Ντον Μπατζ όταν νίκησε τον συμπατριώτη Μπόμπι Ριγκς στον τελικό. Στη συνέχεια έπαιξε στο Γουίμπλεντον, η μόνη φορά που συμμετείχε και έχασε στον δεύτερο γύρο του απλού, έφτασε στον τρίτο γύρο στο διπλό και στον προημιτελικό στο μικτό. Κέρδισε την ίδια χρονιά το All England Plate, έναν διαγωνισμό αντισφαίρισης που διεξήχθη στο πρωτάθλημα Γουίμπλεντον ανάμεσα στους παίκτες που αποκλείστηκαν στον δεύτερο γύρο του απλού[5]. Το 1939 στο Πρωτάθλημα αντισφαίρισης Ανατολικής Μεσογείουήταν πρώτος στο απλό, δεύτερος στο διπλό με συμπαίκτη τον Τσαρλς Χάρις, και πρώτος στο μεικτό με συμπαίκτρια την Γκάμπι Κέρτις[6].
Τον Ιούνιο του 1940 κέρδισε τον τίτλο του απλού στο Πανεπιστημιακό πρωτάθλημα των ΗΠΑ στο Σικάγο[7]. Τον Αύγουστο του ίδιου έτους κέρδισε επίσης το τουρνουά του Σαουθάμπτον, δύο εβδομάδες αργότερα κέρδισε το τουρνουά του Νιούπορτ καζίνο[8]. Τον Σεπτέμβριο κέρδισε τον δεύτερο τίτλο σε Γκραμ σλαμ, όταν νίκησε τον Ριγκς στον τελικό του Εθνικού πρωταθλήματος των Η.Π.Α.[9].
Δεν υπήρξαν "επίσημες" ερασιτεχνικές κατατάξεις κατά τη διάρκεια του Β' παγκοσμίου πολέμου - ο Μακνίλ έφθασε στο υψηλότερο επίπεδο του κόσμου, Νο 7 στην ερασιτεχνική κατάταξη του Gordon Lowe κατά το 1939[10]. Κατά τη διάρκεια του πολέμου ο Μακ Νάιλ υπηρέτησε ως υπολοχαγός στο Ναυτικό των Η.Π.Α. και υπηρέτησε στην πρεσβεία των ΗΠΑ στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του εκεί κέρδισε το πρωτάθλημα της Αργεντινής το 1942 και το 1943[11][12].
Μετά τον πόλεμο ο Μακνίλ αποφάσισε να επικεντρωθεί στην επαγγελματική του σταδιοδρομία. Το 1950 κέρδισε τον δεύτερο τίτλο του στο εσωτερικό πρωταθλήμα των ΗΠΑ, δώδεκα χρόνια μετά τη κατάκτηση του πρώτου, στον τελικό νίκησε τον Φρέντερικ Κοβαλέσκι σε τέσσερα σετ. Επιπρόσθετα υπήρξε επιλαχόντας το 1940 και το 1946[13].
Εκλέχθηκε στην Διεθνή αίθουσα Τένις της Φήμης το 1965. Μετά την καριέρα του στην αντιφαίριση έγινε διαφημιστικό στέλεχος στη Νέα Υόρκη[14]. Ο Μακνίλ πέθανε στις 28 Νοεμβρίου 1996 στο Βέρο μπίτς λόγω επιπλοκών από την πνευμονία που τον ταλαιπωρούσε[15].
Παραπομπές
Bud Collins: «The Bud Collins History of Tennis» (Αγγλικά) New Chapter Press. Νέα Υόρκη. 2010. σελ. 613. ISBN-13 978-0-942257-70-0.
www.nytimes.com/1996/11/30/sports/w-donald-mcneill-78-a-us-tennis-champion.html.
Bud Collins: «The Bud Collins History of Tennis» (Αγγλικά) New Chapter Press. Νέα Υόρκη. 2010. σελ. 612. ISBN-13 978-0-942257-70-0.
«Don McNeill Wins Indoors Tennis Singles Crown». Palm Beach Daily News. Mar 6, 1938.
Alan Little, επιμ. (2011). 2011 Wimbledon Compendium. London: The All England Lawn Tennis and Croquet Club, σελ. 493–497. ISBN 9781899039364.
Αθλητική Ηχώ, φύλο 29-8-1955
«Don McNeill Defeats Riggs in Tennis Finals». St. Petersburg Times. Jun 25, 1940.
«McNeill Wins Both Titles at Newport». The News. Aug 18, 1940.
«McNeill Takes Rigss' Crown». The Tuscaloosa News. Sep 10, 1940.
United States Lawn Tennis Association (1972). Official Encyclopedia of Tennis (First Edition), p. 425.
«McNeill Wins Tennis Title». The Montreal Gazette. Nov 22, 1943.
«Tennis to Promote Pan-Americanism». The Milwaukee Journal. Jun 9, 1944.
«Aging Don McNeill is Spry Enough to regain Net Title». The Milwaukee Journal. Mar 27, 1950.
Collins, Bud (2010). The Bud Collins History of Tennis (2nd έκδοση). [New York]: New Chapter Press, σελ. 612,613. ISBN 978-0942257700.
«W. Donald McNeill, 78, a U.S. Tennis Champion». The New York Times. November 30, 1996.
Εγκυκλοπαίδεια Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
