.
Ο Ντέιβιντ Κρόκετ ή Ντέιβυ Κρόκετ (David ή Davy Crockett, (17 Αυγούστου 1786 – 6 Μαρτίου 1836) ήταν ένας Αμερικανός κυνηγός, άριστος σκοπευτής, που εξελίχθηκε σε στρατιωτικό, πολιτικό και κατέληξε λαϊκός ήρωας, αλλά και εθνομάρτυρας μετά τον ηρωικό του θάνατο στη Μάχη του Άλαμο. Αντιπροσώπευσε το Τενεσί στην Αμερικανική Βουλή των Αντιπροσώπων.
Ο Κρόκετ μεγάλωσε στο Ανατολικό Τενεσί, όπου και κέρδισε φήμη ως κυνηγός και αφηγητής ιστοριών. Μετά από ολιγόχρονη σταδιοδρομία ως αξιωματικός στην τοπική εθνοφυλακή εκλέχθηκε στο νομοθετικό σώμα του Τενεσί το 1821 και στο Κογκρέσο των ΗΠΑ το 1826. Εκεί αντιτάχθηκε σφοδρά σε πολλές από τις πολιτικές του Προέδρου Άντριου Τζάκσον, ιδιαίτερα στην Πράξη Απομακρύνσεως των Ινδιάνων. Αυτές οι αντιθέσεις οδήγησαν στην ήττα του Κρόκετ στις εκλογές του 1834, γεγονός που τον έκανε να φύγει για το Τέξας (τότε πολιτεία υπαγόμενη στο Μεξικό) και να συμμετάσχει στην Επανάσταση του Τέξας το 1836. Ο Κρόκετ έγινε διάσημος ήδη πριν τον θάνατό του για θρυλικά κατορθώματα που διαδόθηκαν μέσα από θεατρικά έργα, λαϊκές φυλλάδες και αλμανάκ. Μεταθανατίως εξακολούθησαν να του αποδίδονται πράξεις μυθικών διαστάσεων. Μετά και τις απεικονίσεις του σε κινηματογραφικές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές κατά τον 20ό αιώνα, έγινε ένας από τους γνωστότερους Αμερικανούς λαϊκούς ήρωες[1].
Καταγωγή και γέννηση
Προσωπογραφία του Ντέιβιντ Κρόκετ (1834) από τον Τσέστερ Χάρντινγκ
Αναμνηστική πλάκα για τον Κρόκετ
Ο Ντέιβιντ Κρόκετ γεννήθηκε στη σημερινή Κομητεία Γκρην (Greene County) του Τενεσί, κοντά στο ποτάμι Nolichucky και το χωριό Λάιμστοουν. Εκείνη την εποχή η περιοχή αυτή ήταν μέρος ενός αυτόνομου εδάφους γνωστού ως «Πολιτεία του Φραγκλίνου». Σήμερα ένα πιστό αντίγραφο της καλύβας όπου γεννήθηκε στέκει κοντά στον τόπο της γεννήσεώς του, στο Davy Crockett Birthplace State Park[2].
Ο Κρόκετ ήταν απόγονος Ιρλανδών, Αγγλοαμερικανών, Σκωτσέζων και Γάλλων Ουγενότων αποίκων[3], με το οικογενειακό επώνυμο να προέρχεται από τον Monsieur de la Croquetagne, λοχαγό στη φρουρά του Γάλλου βασιλιά Λουδοβίκου ΙΔ΄[4]. Η οικογένεια προσηλυτίσθηκε στον Προτεσταντισμό και, ως Ουγενότοι, διέφυγαν από τις εναντίον τους διώξεις στη Γαλλία του 17ου αιώνα και εγκαταστάθηκαν στο Βασίλειο της Ιρλανδίας. Ο προπάππους και η προγιαγιά του Ντέιβιντ, οι Τζόζεφ Λούις Κρόκετ και Σάρα Στιούαρτ-Κρόκετ, μετανάστευσαν στη Νέα Υόρκη από την Ιρλανδία περί το 1708.
Ο Ντέιβιντ Κρόκετ ήταν το πέμπτο από τα εννέα παιδιά των Τζων Κρόκετ και Ρεμπέκα Χωκινς. Πήρε το όνομα του παππού του, ο οποίος είχε σκοτωθει το 1777 στο σπίτι του στο Τενεσί από Ινδιάνους Τσέροκι[5]. Ο Τζων Κρόκετ ήταν ένας από τους «Overmountain Men» που πολέμησαν στη μάχη του Κινγκς Μάουντεν κατά την Αμερικανική Επανάσταση. Πριν το 1795 οι Κρόκετ εγκαταστάθηκαν στο Μόριστάουν του Τενεσί, όπου έχτισαν μια ταβέρνα, η οποία έχει σήμερα ανακατασκευασθεί και φιλοξενεί το μουσείο Crockett Tavern Museum.
Παιδικά χρόνια και οικογένεια
Πιστό αντίγραφο της καλύβας όπου γεννήθηκε ο Κρόκετ.
Στην αυτοβιογραφία του ο Κρόκετ γράφει ότι τα πρώτα χρόνια του ήταν γεμάτα με περιπέτεια, κακουχίες και ταξίδια. Σε ηλικία 8 ετών είπε στον πατέρα του πως ήθελε να κυνηγήσει με τουφέκι. Του υποσχέθηκε ότι δεν θα έχανε ούτε ένα βόλι και άρχισε να κυνηγά με τους μεγαλύτερους αδελφούς του. Εγκατέλειψε το σχολείο σε ηλικία 13 ετών. Κατά τους ισχυρισμούς του, είχε δείρει κάποιο «νταή» που τον είχε ταπεινώσει την τέταρτη ημέρα του σχολείου. Ο Κρόκετ αποφάσισε να μην πάει σχολείο για τις επόμενες λίγες ημέρες, φοβούμενος ότι ο νταής θα επέστρεφε με φίλους του για υποστήριξη, καθώς και την τιμωρία από τον δάσκαλο. Αλλά ο δάσκαλος έγραψε στον πατέρα του Κρόκετ ρωτώντας γιατί ο γιος του δεν παρακολουθούσε το σχολείο. Ο Ντέιβιντ είπε στον πατέρα του την αλήθεια. Θυμωμένος που τα οικογενειακά εμπορικά αγαθά που είχε πουλήσει για τη μόρφωση του γιου του είχαν πάει χαμένα, ο πατέρας του αρνήθηκε να τον ακούσει. Τότε ο Ντέιβιντ έφυγε και από το σπίτι και πέρασε τρία χρόνια τριγυρίζοντας από πόλη σε πόλη. Αργότερα ισχυρίσθηκε ότι είχε επισκεφθεί τις περισσότερες κωμοπόλεις και χωριά του Τενεσί, μαθαίνοντας καλύτερο κυνήγι και πώς να στήνει δόκανα[6].
Κοντά στα 16α γενέθλιά του ο Ντέιβιντ γύρισε σπίτι. Συγκεκριμένα, σταμάτησε στην ταβέρνα του πατέρα του ως πελάτης για ένα γεύμα χωρίς να πει ποιος ήταν. Η μεγαλύτερη αδελφή του τον αναγνώρισε και φώναξε. Τότε βέβαια η οικογένειά του χάρηκε και τον καλοδέχθηκε σπίτι.
Λίγο καιρό μετά ο Κρόκετ αρραβωνιάστηκε την Μάργκαρετ `Ελντερ και, παρότι ο γάμος εκείνος δεν έγινε ποτέ, το σχετικό συμβόλαιο (με ημερομηνία 21 Οκτωβρίου 1805) έχει διασωθεί. Είναι καλώς τεκμηριωμένο ότι η υποψήφια σύζυγός του άλλαξε γνώμη και παντρεύτηκε κάποιον άλλο. Απογοητευμένος σε ηλικία 19 ετών ο Κρόκετ τότε πίστεψε πως «ήταν γεννημένος μόνο για κακοπέραση, δυστυχία και απογοήτευση»[7][8].
Στις 14 Αυγούστου 1806, ωστόσο, ο Κρόκετ πήρε για σύζυγό του τη Μαίρη (Πόλλυ) Φίνλεϋ στην Κομητεία Τζέφερσον του Τενεσί. Απέκτησαν δύο γιους: τον Τζων Γουέσλεϋ Κρόκετ στις 10 Ιουλίου 1807 και τον Γουίλιαμ Φίνλεϋ Κρόκετ το 1809. Απέκτησαν επίσης μία θυγατέρα, τη Μάργκαρετ, το 1812. Καθώς τα θηράματα λιγόστεψαν στην περιοχή τους, οι Κρόκετ εγκαταστάθηκαν στην Κομητεία Φράνκλιν το 1813. Μετά τον θάνατο της Πόλλυ, ο Ντέιβιντ Κρόκετ νυμφεύθηκε μία χήρα, την Ελίζαμπεθ Πάττον, το 1815, και απέκτησε μαζί της άλλα τρία παιδιά: τους Ρόμπερτ, Ρεμπέκα και Ματίλντα.
Αμερικανικό γραμματόσημο του 1967
Μετά τον θάνατο του Ντέιβιντ, το 1854, η Ελίζαμπεθ Κρόκετ εγκαταστάθηκε στο Τέξας, όπου και πέθανε to 1860. Ο ένας από τους γιους του, ο Τζων Γουέσλεϋ Κρόκετ, υπήρξε μέλος του Κογκρέσου των ΗΠΑ μεταξύ 1837 και 1841[9].
Στην εθνοφυλακή του Τενεσί
Στις 24 Σεπτεμβρίου 1813 ο Ντέιβιντ Κρόκετ εγγράφηκε στο 2ο Σύνταγμα Εθελοντών Εφίππων Τυφεκιοφόρων του Τενεσί (Tennessee Volunteer Mounted Riflemen) ως ιχνηλάτης για μια αρχική τρίμηνη θητεία και υπηρέτησε υπό τον συνταγματάρχη Τζων Κόφι στον Πόλεμο Κρηκ, προελαύνοντας νότια, στη σημερινή Αλαμπάμα, και συμμετέχοντας ενεργά στις μάχες. Επανεγγράφηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 1814 και έφθασε μέχρι τον βαθμό του αντισυνταγματάρχη του 57ου Συντάγματος της Εθνοφυλακής (Tennessee Militia), στις 27 Μαρτίου 1818[10].
Ο Ντέιβυ Κρόκετ από τον Γουίλιαμ Χ. Χαντλ (1889)
Ο Κρόκετ ως πολιτικός
Στις 17 Σεπτεμβρίου 1821 ο Κρόκετ εκλέχθηκε στην «Επιτροπή Προτάσεων και Παραπόνων» (Committee of Propositions and Grievances), και στη συνέχεια αποφάσισε να κατεβεί στις εκλογές ως υποψήφιος βουλευτής. Δεν εκλέχθηκε στην πρώτη του προσπάθεια το 1824, αλλά στις επόμενες εκλογές, το 1826 ,εκλέχθηκε στην Αμερικανική Βουλή των Αντιπροσώπων με το κόμμα του Τζάκσον και επανεκλέχθηκε το 1829 με το αντίθετο κόμμα, το Εθνικό Ρεπουμπλικανικό[11].
Ως βουλευτής ο Κρόκετ υποστήριξε τα δικαιώματα όσων είχαν καταλάβει δημόσια γη, στους οποίους είχε απαγορευθεί να αγοράζουν γη στη Δύση αν δεν είχαν ήδη αγορασμένη ακίνητη περιουσία. Πήρε το μέρος των «αντι-Τζακσονικών» κατά της Πράξεως Απομακρύνσεως των Ινδιάνων του Προέδρου Άντριου Τζάκσον, μια απόφαση που του στοίχισε την επανεκλογή του το 1830. Ωστόσο επανεκλέχθηκε το 1832.
Το 1834 δημοσιεύθηκε η αυτοβιογραφία του Ντέιβιντ Κρόκετ υπό τον τίτλο A Narrative of the Life of David Crockett. Written by Himself[12]. Ο Κρόκετ ταξίδεψε στα ανατολικά για να προωθήσει το βιβλίο με αποτέλεσμα να χάσει για μερικούς ψήφους την επανεκλογή του. Είπε τότε: «Ανακοίνωσα στους ψηφοφόρους μου ότι θα τους υπηρετούσα το ίδιο πιστά όσο και πριν (αν επανεκλεγόμουν), αλλά αν όχι ... μπορείτε να πάτε όλοι στο διάολο κι εγώ θα πάω στο Τέξας.» Μετά την ήττα του έπραξε ακριβώς αυτό[13].
Κατά την παραμονή του στην πρωτεύουσα Ουάσινγκτον για το Κογκρέσο ο Κρόκετ έγινε Μασόνος. Πριν φύγει για το Τέξας εμπιστεύθηκε τη μασονική ποδιά του στη Στοά Weakly Lodge του Τενεσί, όπου και σώζεται μέχρι σήμερα[14].
Στην Επανάσταση του Τέξας
O Ντέιβιντ Κρόκετ από τον Τζων Τσάπμαν
Από τον Δεκέμβριο 1834 ο Κρόκετ έγραφε ήδη σε φίλους σχετικά με την πρόθεσή του να αποδημήσει στο Τέξας αν ο Μάρτιν Βαν Μπιούρεν εκλεγόταν. Το 1835 συζήτησε με τον φίλο του Μπέντζαμιν Μακάλοχ τη συγκρότηση ομάδας εθελοντών που θα έπαιρνε μαζί του με την προσδοκία ότι θα ξεσπούσε επανάσταση[15]. Μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των εκλογών τον Αύγουστο η αναχώρησή του καθυστέρησε εξαιτίας μιας εμφανίσεώς του στο δικαστήριο στα τέλη Oκτωβρίου σχετικά με τα κτήματα του αποθανόντος πεθερού του. Τελικά άφησε το σπίτι του κοντά στο Ράδερφορντ του δυτικού Τενεσί την 1η Νοεμβρίου 1835 και ξεκίνησε για το Τέξας με τρεις μόνο άλλους άνδρες[16]. Το μικρότερο παιδί του, η Ματίλντα, έγραψε αργότερα ότι θυμόταν ιδιαίτερα την τελευταία φορά που είδε τον πατέρα της: «Ντυμένος με τα κυνηγετικά ρούχα του, φορώντας ένα καπέλο από δέρμα ρακούν, κουβαλούσε ένα φίνο τουφέκι που του είχαν δωρίσει φίλοι του από τη Φιλαδέλφεια ... έμοιαζε γεμάτος αυτοπεποίθηση το πρωί που έφευγε, πως σύντομα θα μας έγραφε να τον συναντήσουμε όλοι στο Τέξας»[17].
Από το σπίτι του πήγε πρώτα στο Τζάκσον του Τενεσί, όπου έβγαλε ένα λόγο από τα σκαλιά του δικαστικού μεγάρου της Κομητείας Μάντισον, και μετά καβάλησε το άλογό του και ταξίδεψε νοτιοδυτικά, στο Μπολίβαρ του Τενεσί, όπου πέρασε τη νύχτα στην κατοικία του Δρα. Κάλβιν Τζόουνς, μαζεύοντας και πάλι κόσμο, που τον ξεπροβόδισε το άλλο πρωί[18]. Πέρασε τον Μισισιπή στο Μέμφις περί τις 9 Νοεμβρίου και συνέχισε στο Αρκάνσας[19]. Στις 12 Νοεμβρίου έφθασε στο Λιτλ Ροκ. Οι τοπικές εφημερίδες ανέφεραν ότι εκατοντάδες άνθρωποι συνέρρευσαν στην πόλη για να τον δουν από κοντά τον Κρόκετ, ενώ εξέχοντα μέλη της τοπικής κοινωνίας παρέθεσαν δείπνο προς τιμή του σε ξενοδοχείο. Ο Κρόκετ μίλησε «κυρίως επί του θέματος της ανεξαρτησίας του Τέξας», καθώς και για τα πολιτικά της Ουάσινγκτον[20].
Δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς μπήκε στο Τέξας, πάντως έφθασε στο Nacogdoches του Τέξας στις αρχές Ιανουαρίου 1836. Στις 14/1 υπέγραψε μαζί με 65 άλλους άνδρες έναν όρκο ενώπιον του δικαστή Τζων Φορμπς προς την Προσωρινή Κυβέρνηση του Τέξας: «Ενέγραψα το όνομά μου ως εθελοντή και θα ξεκινήσω για το Ρίο Γκράντε εντός ολίγων ημερών μετά των εθελοντών από τις ΗΠΑ...» Στις 6 Φεβρουαρίου ο Κρόκετ και 4-5 άλλοι άνδρες ίππευσαν μέχρι το Σαν Αντόνιο δε Μπεχάρ (San Antonio de Bexar) και κατασκήνωσαν έξω από την κωμόπολη.
Ο Κρόκετ έφθασε στο Άλαμο στις 8 Φεβρουαρίου[21]. Στις 23 του μήνα, προς έκπληξη των ανδρών που είχαν σταθμεύσει εκεί, μεξικανικός στρατός υπό τον στρατηγό Αντόνιο δε Σάντα Άννα έφθασε και άρχισε αμέσως την πολιορκία τους. Ο Σάντα Άννα διέταξε το πυροβολικό του να διατηρεί σχεδόν συνεχή βομβαρδισμό, με τα κανόνια να μετακινούνται πλησιέστερα κάθε μέρα, αυξάνοντας την αποτελεσματικότητά τους.
Η πτώση του `Αλαμο του Robert Jenkins Onderdonk δείχνει τον Κρόκετ να κραδαίνει το τουφέκι του προς τις μεξικανικές δυνάμεις που παραβίασαν τη νότια πύλη.
Καθώς η πολιορκία συνεχιζόταν, ο διοικητής των υπερασπιστών του `Αλαμο Γουίλιαμ Μπάρετ Τρέιβις έστειλε πολλά μηνύματα ζητώντας ενισχύσεις. Το 1876 η επιζήσασα της Μάχης του Άλαμο Σουζάνα Ντίκινσον ανέφερε ότι ο Τρέιβις έστειλε τρεις άνδρες το βράδυ της 3ης Μαρτίου, πιθανώς ως απάντηση στην άφιξη μεξικανικών ενισχύσεων. Οι τρεις, μεταξύ των οποίων και ο Ντέιβιντ Κρόκετ, στάλθηκαν να βρουν τις δυνάμεις του Τζέιμς Φάνιν, της μόνης άλλης επίσημης ομάδας Τεξανών επαναστατών στρατιωτών[22]. Κατά τον Λίντλεϋ, λίγο πριν τα μεσάνυχτα ο Κρόκετ και ένας από τους άλλους δύο άνδρες βρήκαν δυνάμεις των Τεξανών που περίμεναν κατά μήκος του ρυακιού Θίμπολο (Cibolo Creek), έχοντας προχωρήσει κοντύτερα στο Άλαμο. Λίγο πριν την αυγή της 4ης Μαρτίου, μέρος αυτής της δύναμης κατόρθωσε να διασπάσει τις μεξικανικές γραμμές και να εισέλθει στο Άλαμο. Μία δεύτερη ομάδα καταδιώχθηκε στο λιβάδι από το μεξικανικό ιππικό[23].
Η πολιορκία έληξε στις Μαρτίου 1836, όταν οι Μεξικανοί επιτέθηκαν μόλις πριν την αυγή, ενώ οι πολιορκούμενοι κοιμούνταν. Ξύπνησαν ωστόσο, και η τελική μάχη άρχισε. Σύμφωνα με τη διήγηση της Ντίκινσον, προτού τρέξει στη θέση μάχης του ο Κρόκετ σταμάτησε για λίγο στο παρεκκλήσιο της ιεραποστολής για να πει μια προσευχή[24]. Μόλις οι Μεξικανοί στρατιώτες κατέλαβαν τα βόρεια εξωτερικά τείχη του συγκροτήματος, οι περισσότεροι Τεξανοί υπεχώρησαν στα κελιά και στο παρεκκλήσιο, όπως είχαν προσχεδιάσει[25]. Ο Κρόκετ και οι άνδρες του ήταν πολύ μακριά από εκεί ώστε να καλυφθούν[26] και έμειναν η τελευταία ακάλυπτη ομάδα. Υπερασπίσθηκαν το χαμηλό τοίχωμα μπροστά από το παρεκκλήσιο, χρησιμοποιώντας τα τουφέκια τους ως ρόπαλα και λίγα μαχαίρια, καθώς η δράση ήταν πολύ γρήγορη για να επιτρέπει το ξαναγέμισμα των τουφεκιών. Μετά από μία ομοβροντία και έφοδο με εφ' όπλου λόγχη, οι Μεξικανοί στρατιώτες ώθησαν τους λίγους εναπομείναντες υπερασπιστές προς την εκκλησία[27]. Η μάχη εκείνη την ημέρα κράτησε σχεδόν 90 λεπτά[28].
Μετά τη θανάτωση όλων των υπερασπιστών, ο Σάντα `Αννα διέταξε τους άνδρες του να συγκεντρώσουν τις σορούς τους σε ένα κοντινό σύδεντρο με ξύλα από πάνω. Εκείνο το βράδυ άναψαν μία φωτιά και τις έκαψαν[29].
Οι στάχτες τους έμειναν άθικτες μέχρι τον επόμενο Φεβρουάριο, όταν ο Χουάν Seguin επέστρεψε στο Μπεχάρ με το ιππικό του για να επισκοπήσει τα ερείπια. Τότε ένας ντοπιος ξυλουργός κατασκεύασε ένα λιτό φέρετρο και οι στάχτες από τη νεκρική πυρά τοποθετήθηκαν σε αυτό. Τρία ονόματα χαράχθηκαν στο χείλος του: των Τρέιβις, Κρόκετ και Μπόουι. Πιστεύεται ότι το φέρετρο αυτό τάφηκε σε έναν οπωρώνα με ροδακινιές, αλλά το σημείο δεν σημάνθηκε και δεν μπορεί πλέον να βρεθεί[30].
Περί των συνθηκών θανάτου του Κρόκετ
Η «Πηγή Ντέιβιντ Κρόκετ» στο Κρόκετ του ανατολικού Τέξας.
Επισήμως ο Ντέιβιντ Κρόκετ σκοτώθηκε μαχόμενος στο `Αλαμο το πρωί της 6ης Μαρτίου 1836, σε ηλικία 49 ετών. Σύμφωνα με πολλές μαρτυρίες, μεταξύ 5 και 7 Τεξανών παραδόθηκαν κατά τη μάχη, πιθανώς στον στρατηγό Καστρίγιον[31][32]. Προσβεβλημένος από το ότι οι διαταγές του να μη συλληφθούν αιχμάλωτοι είχαν αγνοηθεί, ο Σάντα Άννα απαίτησε την άμεση εκτέλεση των επιζησάντων. Παρά την άρνηση των Καστρίγιον και πολλών άλλων Μεξικανών αξιωματικών, βαθμοφόροι που δεν είχαν συμμετάσχει στη μάχη τράβηξαν τα ξίφη τους και σκότωσαν τους άοπλους Τεξανούς[33].
Κάποιες εβδομάδες μετά τη μάχη άρχισαν να διαδίνονται φήμες ότι ο Κρόκετ ήταν ανάμεσα σε αυτούς που είχαν παραδοθεί και εκτελέσθηκαν[32] Ωστόσο, ο Μπεν, ένας Αμερικανός πρώην δούλος που τον είχε για μάγειρα ένας από τους αξιωματικούς του Σάντα Άννα, επέμενε ότι το σώμα του Κρόκετ είχε βρεθεί στους προμαχώνες περιβαλλόμενο από «όχι λιγότερα των δεκαέξι πτωμάτων Μεξικανών», με το μαχαίρι του Κρόκετ βυθισμένο σε ένα από αυτά[34]. Οι ιστορικοί διαφωνούν για το ποια εκδοχή είναι ακριβής. Σύμφωνα όμως με τον Petite, «η κάθε παραλλαγή της ιστορίας με την παράδοση-εκτέλεση του Κρόκετ προέρχεται από έναν ορκισμένο αντίπαλο (είτε πολιτικό, είτε στρατιωτικό) του Σάντα Άννα». Πιστεύεται ότι πολλές ιστορίες όπως αυτή πλάστηκαν και διαδόθηκαν προκειμένου να απαξιώσουν τον Σάντα Άννα και να ενισχύσουν τον ρόλο του ως «κακού»[35].
Το 1955 ο Jesús Sánchez Garza εξέδωσε ο ίδιος ένα βιβλίο με τίτλο La Rebelión de Texas—Manuscrito Inédito de 1836 por un Ofical de Santa Anna, που υποτίθεται ότι ήταν απομνημονεύματα του Χοσέ Ενρίκε δε λα Πένια (José Enrique de la Peña), ενός Μεξικανού αξιωματικού που ήταν παρών στη Μάχη του `Αλαμο. Το 1975 το βιβλίο μεταφράσθηκε στα αγγλικά και εκδόθηκε στις ΗΠΑ με τίτλο Με τον Σάντα `Αννα στο Τέξας: Μία προσωπική αφήγηση της Επαναστάσεως. Η έκδοση προκάλεσε τεράστιο θόρυβο, χαρακτηριζόμενο και ως «σκάνδαλο», στις ΗΠΑ, καθώς το βιβλίο έγραφε ότι ο Κρόκετ δεν είχε σκοτωθεί μαχόμενος[36]. Ωστόσο ιστορικοί όπως ο Μπιλ Γκρόνεμαν έχουν σοβαρά επιχειρήματα που αμφισβητούν την εγκυρότητα του κειμένου, όπως ότι το ημερολόγιο των απομνημονευμάτων αποτελείται από αρκετούς διαφορετικούς τύπους χαρτιού, που προέρχονται από διαφορετικούς κατασκευαστές χαρτιού και κόπηκαν εκ των υστέρων ώστε να ταιριάζουν στο μέγεθος[37]. Καμιά άλλη μαρτυρία για την επιβίωση του Κρόκετ μετά τη μάχη δεν έχει βγει στην επιφάνεια εκτός από το ημερολόγιο του δε λα Πένια. Κανένα ντοκουμέντο στα αρχεία του κράτους του Μεξικού, καμιά προσωπική καταγραφή άλλων παρόντων στη μάχη δεν δίνει κάποια υπόνοια έστω για την ύπαρξη επιζώντων ανάμεσα στους πολιορκημένους, πολύ λιγότερο για τον Κρόκετ ανάμεσα σε αυτούς. Τα απομνημονεύματα του δε λα Πένια, ακόμα και αν είναι γνήσια, έχουν αμφισβητηθεί και ως προς την ικανότητά του να ταυτοποιήσει έστω και ένα από τους υπερασπιστές του οχυρού με το όνομά του. Ο δε λα Πένια μπορεί να παρέστη στην εκτέλεση ή να τον πληροφόρησαν για αυτή, αλλά ούτε ο ίδιος ούτε οι σύντροφοί του γνώριζαν ποιοι ήταν αυτοί οι άνδρες.
Ονομάσθηκαν προς τιμή του
Ανδριάντας του συνταγματάρχη Κρόκετ στην πλατεία του Λώρενσμπουργκ
Στο Τενεσί
Το Πάρκο Ντέιβιντ Κρόκετ στην Κομητεία Λώρενς του Τενεσί
Η Κομητεία Κρόκετ (Crockett County) του Τενεσί με έδρα το Άλαμο του Τενεσί
Στο Τέξας
Η Κομητεία Κρόκετ (Crockett County) του Τέξας
Η κωμόπολη Κρόκετ στην Κομητεία Χιούστον
Η Λίμνη Ντέιβυ Κρόκετ στην Κομητεία Φάννιν
Ο Εθνικός Δρυμός Ντέιβυ Κρόκετ (Davy Crockett National Forest) στην Κομητεία Αντζελίνα
Το Φρούριο Κρόκετ (Fort Crockett) στην Κομητεία Γκάλβεστον
Το Σχολείο Ντέιβυ Κρόκετ στο Ντάλας
Το Γυμνάσιο Ντέιβιντ Κρόκετ στο `Ωστιν
Διάφορα
Το οπλικό σύστημα «M28 - Davy Crockett»: ένα μικρό σύστημα πυρηνικού όπλου, το μικρότερο που αναπτύχθηκε ποτέ από τις ΗΠΑ, το οποίο θα μπορούσε να εκτοξευθεί από ένα ελαφρό όχημα, ή ακόμα και από ένα εκτοξευτή του ώμπου[38].
Το «Κενοτάφιο του `Αλαμο»
Μνημεία
Το «Κενοτάφιο του `Αλαμο» στο Σαν Αντόνιο, έργο του γλύπτη Pompeo Coppini
Ανδριάντας του Ντέιβιντ Κρόκετ στην Οζόνα του Τέξας, έργο του γλύπτη Γουίλιαμ Μακβέυ
Ανδριάντας σε φυσικό μέγεθος του Ντέιβιντ Κρόκετ στην πλατεία του Λώρενσμπουργκ του Τενεσί
Ο Κρόκετ στον λαϊκό πολιτισμό
Τηλεόραση
Ο Φες Πάρκερ στον ρόλο του Κρόκετ βγάζει λόγο στη Φιλαδέλφεια, στη μίνι τηλεοπτική σειρά του Ντίσνεϋ
Ντίσνεϋ
Ο θρύλος του Κρόκετ αναγννήθηκε σε μία τηλεοπτική σειρά της δεκαετίας του 1950 από τον Ουώλτ Ντίσνεϋ, η οποία εισήγαγε και το θρυλικό του καπέλο από δέρμα ρακούν. Από το 1948 ο Ντίσνεϋ είχε αναφέρει στην αρθρογράφο Χέντα Χόπερ ότι ήταν «καιρός να γνωρίσουμε, ή να ανανεώσουμε τη γνωριμία μας με, τους ρωμαλέους, εύθυμους, δραστήριους και αντιπροσωπευτικούς λαϊκούς ήρωες»[39]
MythBusters
Επεισόδιο της σειράς MythBusters του Discovery Channel (προβάλλεται και στην Ελλάδα) αφιερώθηκε σε μία ιστορία από τα θρυλικά κατορθώματα του Κρόκετ: ότι μπορούσε να στερεώσει ένα τσεκούρι σε ένα κορμό δένδρου και με την καραμπίνα του από απόσταση 40 γιάρδες να χτυπήσει την κόψη του με τέτοια ακρίβεια΄ώστε η σφαίρα να σχιστεί στα δύο. Μετά από πρακτική εξάσκηση ο Tory Belleci μπόρεσε να το κατορθώσει για τη μισή απόσταση (20 γιάρδες), με το όπλο να στηρίζεται πάνω σε σάκκους άμμου, και να «επαληθεύσει» τον μύθο, αιτολογώντας ότι ο Κρόκετ, με πολύ περισσότερη εμπειρία, θα το κατόρθωνε και για τις 40.
Μουσική
Η «Μπαλάντα του Ντέιβυ Κρόκετ από την τηλεοπτική σειρά του Ντίσνεϋ είχε 4 διαφορετικές επιτυχημένες εκδοχές, τραγουδισμένες μεταξύ άλλων από τους Μπιλ Χέυς, Φες Πάρκερ και Τενεσί `Ερνι Φορντ.
Κινηματογράφος
Σε ταινίες τον ρόλο του Κρόκετ έχουν υποδυθεί, μεταξύ άλλων και οι παρακάτω ηθοποιοί:
Τσαρλς K. Φρεντς (Davy Crockett – In Hearts United, 1909, βωβή)[40]
Ντάστιν Φάρνουμ (Davy Crockett, 1916, βωβή)[41]
Κάλεν Λάντις (Davy Crockett at the Fall of the Alamo, 1926, βωβή)[42]
Τζακ Περέν (The Painted Stallion, 1937)[43]
Ρόμπερτ Μπάρατ (Man of Conquest, 1939)[44]
Τρέβορ Μπαρντέτ (The Man from the Alamo, 1953)
Φες Πάρκερ (Davy Crockett, King of the Wild Frontier, 1955, και Davy Crockett and the River Pirates, 1956, παίχθηκαν ως τηλεταινίες από το ABC)[42]
Τζέιμς Γκρίφιθ (The First Texan, 1956)[45]
Τζον Γουέιν (Το Άλαμο, 1960)[42]
Μπίλ Μπομπ Θόρντον (The Alamo, 2004). Στη σύγχρονη αυτή προσέγγιση της ιστορίας ο Κρόκετ απεικονίζεται ως ένας άνθρωπος που προσπαθεί να ξεφύγει από τον θρύλο του, αλλά στο τέλος αδυνατεί να το κάνει.
Θεατρικά έργα
Davy Crockett, μιούζικαλ (ημιτελές) του Κουρτ Βάιλ, Ιανουάριος - Απρίλιος 1938[46]
Δείτε επίσης
Επανάσταση του Τέξας
Σημειώσεις-παραπομπές
Michael Lofaro: το λήμμα "David Crockett" στην The Encyclopedia of Appalachia (Knoxville, Tenn.: University of Tennessee Press, 2006), σσ. 300–301.
Davy Crockett Birthplace State Park
Crockett (1834), 17.
Jean-Baptiste Nadeau, Julie Barlow: The Story of French, σελ. 106, ISBN 0-312-34183-0.
Pat Alderman: The Overmountain Men, 1970:38.
Woodburn, Moran (1922), σελ.238
Program #1001. Antiques Roadshow, PBS. Tampa Convention Center. Original broadcast 2006-01-09
TN Secretary of State announces 2010 return of document to Dandridge courthouse
«Davy Crockett's Family». Granbury, Texas. Ανακτήθηκε στις 24 January 2013.
Wallis (2011) σελ.156
«Crockett, David, (1786–1836)». Biographical Directory of the United States Congress. United States Congress. Ανακτήθηκε στις January 4, 2013.
Hubbell, Jay B.: The South in American Literature: 1607–1900. Durham, North Carolina: Duke University Press, 1954: 664.
* απόσπασμα του Κρόκετ από την εφημερίδα Niles Weekly Register, 9/4/1836
Crockett, Davy. «Grand Lodge of Texas». Masonic Research. Grand Lodge of Texas. Ανακτήθηκε στις 29 July 2012.
Cobias, 21–22.
Derr, 225-26.
Cobias, 25
Cobias, 28–29
Cobias, 29, 36
Cobias, 40–44
Hardin (1994), σελ. 117.
Lindley (2003), σελ. 140.
Lindley (2003), σελ. 142.
Edmondson (2000), σελ. 363.
Todish et al. (1998), σελ. 53.
Lord (1961), σελ. 162.
Edmondson (2000), σελ. 368.
Petite (1998), σελ. 114.
Petite (1998), σελ. 139.
Petite (1998), σελ. 132.
Edmondson (2000), σελ. 373.
Petite (1998), σελ. 123.
Hardin (1994), σελ. 148.
Tinkle (1985), σελ. 214.
Petite (1998), σελ. 124.
Todish et al. (1998), σελ. 120
Groneman (1999), σελ. 136.
«The Davy Crockett». The Brookings Institution. Ανακτήθηκε στις 24 January 2013.
Roberts and Olson (2001), σελ. 238.
The Moving Picture World, Volume 4. Moving Pictures Exhibitors Association. 1909, σελ. 653, 690, 734, 760, 769, 780, 811, 885.
Cozad, W. Lee (2002). Those Magnificent Mountain Movies: The Golden Years 1911–1939. Rim of the World Historic Society, σελ. 229, 30. ISBN 978-0-9723372-1-2.
Niemi, Robert (2006). History in the Media: Film And Television. ABC-CLIO, σελ. 10–16. ISBN 978-1-57607-952-2.
Reid, John Howard (2005). Movie Westerns: Hollywood Films the Wild, Wild West. Lulu.com, σελ. 109–112. ISBN 978-1-4116-6610-8.
Langman, Larry; Ebner, David (2001). Hollywood's Image of the South: A Century of Southern Films. Greenwood, σελ. 52, 53. ISBN 978-0-313-31886-3.
Langman, Larry (1992). A Guide to Silent Westerns. Greenwood, σελ. 107. ISBN 978-0-313-27858-7.
«Davy Crockett musical play». Allmusic.com. Ανακτήθηκε στις 25 January 2013.
Πηγές
Crockett, David (1834). A Narrative of the Life of David Crockett (6th έκδοση). Philadelphia: E. L. Carey and A. Hart..
Woodburn, James Albert; Moran, Thomas Francis (1922). The Makers of America. Longsman, Green and Co..
Shackford, James A. (1956). David Crockett: The Man and the Legend. Chapel Hill: University of North Carolina Press..
Tinkle, Lon (1985). 13 Days to Glory: The Siege of the Alamo. College Station, TX: Texas A&M University Press. ISBN 0-89096-238-3.. Reprint. Originally published: Νέα Υόρκη: McGraw-Hill, 1958
Lord, Walter (1961). A Time to Stand. Lincoln, NE: University of Nebraska Press. ISBN 0-8032-7902-7.
Kilgore, Dan (1978). How Did Davy Die?. College Station and London: Texas A&M University Press. ISBN 0-89096-049-6..
Lofaro, Michael A., επιμ. (1985). Davy Crockett: The Man, The Legend, The Legacy, 1786–1986. Knoxville: University of Tennessee Press. ISBN 0-87049-459-7..
Nofi, Albert A. (1992). The Alamo and the Texas War of Independence, September 30, 1835 to April 21, 1836: Heroes, Myths, and History. Conshohocken, PA: Combined Books, Inc.. ISBN 0-938289-10-1.
Hardin, Stephen L. (1994). Texian Iliad. Austin, TX: University of Texas Press. ISBN 0-292-73086-1.
Peña, José Enrique de la (1997). With Santa Anna in Texas: A Personal Narrative of the Revolution. College Station, TX: Texas A&M University Press. ISBN 978-0-89096-527-6..
Todish, Timothy J.; Todish, Terry; Spring, Ted (1998). Alamo Sourcebook, 1836: A Comprehensive Guide to the Battle of the Alamo and the Texas Revolution. Austin, TX: Eakin Press. ISBN 978-1-57168-152-2.
Groneman, Bill (1999). Death of a Legend: The Myth and Mystery Surrounding the Death of Davy Crockett. Plano, TX: Republic of Texas Press. ISBN 978-1-55622-688-5.
Petite, Mary Deborah (1999). 1836 Facts about the Alamo and the Texas War for Independence. Mason City, IA: Savas Publishing Company. ISBN 1-882810-35-X.
Edmondson, J.R. (2000). The Alamo Story-From History to Current Conflicts. Plano, TX: Republic of Texas Press. ISBN 1-55622-678-0.
Scott, Robert (2000). After the Alamo. Plano, TX: Republic of Texas Press. ISBN 978-1-55622-691-5.
Whitburn, Joel (2000). Top Pop Singles 1955–1999. Menomonee Falls, Wisconsin: Record Research, Inc.. ISBN 0-89820-139-X.
Winders, Richard Bruce (2001). Davy Crockett: The Legend of the Wild Frontier. Rosen Publishing Group. ISBN 978-0-8239-5747-7.*
Roberts, Randy; Olson, James S. (2001). A Line in the Sand: The Alamo in Blood and Memory. The Free Press. ISBN 0-684-83544-4.
Cobia, Manley F., Jr. (2003). Journey into the Land of Trials: The Story of Davy Crockett's Expedition to the Alamo. Franklin, TN: Hillsboro Press. ISBN 1-57736-268-3..
Lindley, Thomas Ricks (2003). Alamo Traces: New Evidence and New Conclusions. Lanham, MD: Republic of Texas Press. ISBN 1-55622-983-6.
Crisp, James E. (2005). Sleuthing the Alamo: Davy Crockett's Last Stand and Other Mysteries of the Texas Revolution. Νέα Υόρκη: Oxford University Press. ISBN 0-19-516350-8..
Groneman, William (2005). David Crockett: Hero of the Common Man. Forge Books. ISBN 978-0-76531-067 +5.
Jones, Randell (2006). In the Footsteps of Davy Crockett. Winston-Salem: John F. Blair. ISBN 0-89587-324-9.
Wallis, Michael (2011). David Crockett: The Lion of the West. W. W. Norton & Company. ISBN 978-0-393-06758-3.
Επιπλέον Μελέτη
`Αλαμο: Ο θρύλος του Ντέιβιντ Κρόκετ, εκδόσεις Χάρη Πάτση - σειρά «Τα 100 αριστουργήματα», Αθήνα
Boylston, James R. και Allen J. Weiner: David Crockett in Congress: The Rise and Fall of the Poor Man's Friend, Bright Sky Press, ISBN 1-933979-51-8
Crockett, David: A Narrative of the Life of David Crockett of the State of Tennessee, University of Nebraska Press, ISBN 0-8032-6325-2
Derr, Mark: The Frontiersman. Davy Crockett, William Morrow and Co, ISBN 0-688-09656-5
Davis, William C.: Lone Star Rising - The Revolutionary Birth of the Texas Republic, Free Press, ISBN 0-684-86510-6
Davis, William C.: Three Roads to the Alamo, Harper Collins, ISBN 0-06-017334-3
Levy, Buddy: The Real Life Adventures of David Crockett, Putnam Press, ISBN 0-399-15278-4
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ο επίσημος ιστοτόπος των απογόνων του Ντέιβιντ Κρόκετ
"An account of Col. Crockett's tour to the North and down East, in the year of our Lord one thousand eight hundred and thirty-four ... έργο του Ντέιβιντ Κρόκετ, δημοσιευμένο το 1835
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
