.
Ο Μπέρτον Στίβεν Λάνκαστερ (αγγλικά Burton Stephen "Burt" Lancaster) (2 Νοεμβρίου, 1913 - 20 Οκτωβρίου 1994), γνωστότερος ως Μπαρτ Λάνκαστερ, ήταν Αμερικανός ηθοποιός του κινηματογράφου βραβευμένος με Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία του 1960 Είμαστε Διεφθαρμένοι; (Elmer Gantry). Άλλες σημαντικές του συμμετοχές ήταν στις ταινίες: Οι Δολοφόνοι (The Killers, 1946), Ο δήμιος των κολασμένων (The Brute Force, 1947), Όσο υπάρχουν άνθρωποι (From Here To Eternity, 1953), Σκοτεινοί Δολοφόνοι (Sweet Smell Of Success, 1957), Ο βαρυποινίτης του Αλκατράζ (The Birdman Of Alcatraz, 1962) και Ατλάντικ Σίτι (Atlantic City, 1980). Πρώην ακροβάτης του τσίρκου ο Λάνκαστερ έχει μείνει γνωστός μέχρι και σήμερα, εκτός από τις ερμηνείες του και για την αθλητική του διάπλαση και το ξέφρενό του γέλιο. Οι πρώτες του προσπάθειες να αναδειχτεί στον κόσμο του θεάματος είχαν αποβεί άκυρες, καθώς οι παραγωγοί τον χαρακτήριζαν ως Ο κύριος μύες και δόντια. Ο Λάνκαστερ κατάφερε να αναρριχηθεί σιγά σιγά στην κορυφή, από τη στιγμή που άρχισε να υποδύεται αντιήρωες κατά τα τέλη της δεκαετίας του '50, έχοντας αποποιηθεί την εικόνα του κλασικού Αμερικανού ήρωα. Στην καλλιτεχνική του ωρίμανση συνετέλεσε και το γεγονός ότι ίδρυσε σε συνεργασία με τον Χάρολντ Χεχτ μια ανεξάρτητη εταιρία παραγωγής, μέσω της οποίας λάνσαρε μερικές από τις πιο επιτυχημένες ταινίες της δεκαετίας του 50', όπως το Μάρτι (Marty, 1955) και το Χωριστά Τραπέζια (Separate Tables, 1958). Ο Λάνκαστερ στα μέσα της δεκαετίας του 50' καταπιάστηκε και με τη σκηνοθεσία. Πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα ήταν η ταινία Οι αλυσίδες σπάζουν (Kentuckian, 1955), ενώ το δεύτερο σκηνοθετικό του εγχείρημα, η ταινία Ο άνθρωπος του μεσονυχτίου (The Midnight Man, 1974) ακολούθησε σχεδόν 20 χρόνια μετά το πρώτο.[1] Το 1999, το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον κατέταξε στην 19η θέση στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.[2]
Τα πρώτα χρόνια
Ο Λάνκαστερ γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη, στο σπίτι των γονιών του το 1913. Ήταν γιος του ταχυδρόμου Τζέιμς Χένρι Λάνκαστερ και της Ελίζαμπεθ Ρόμπερτς.[3] Και οι δύο γονείς του ήταν προτεστάντες, άνηκαν στην εργατική τάξη και είχαν ιρλανδική καταγωγή. Η πορεία της οικογένειας του Λάνκαστερ, σύμφωνα με το γενεαλογικό του δέντρο, ξεκινά από τη Γαλλία του 11 αιώνα,[3] όπου οι πρόγονοί του ονομάζονταν De Lancastre και μετανάστευσαν πρώτα στην Αγγλία και έπειτα στο Μπέλφαστ της Ιρλανδίας. Υπάρχει η πεποίθηση ότι η μητέρα του είχε συγγένεια με τον Κόμη Φρέντερικ Ρόμπερτς. Ο Λάνκαστερ μεγάλωσε στο Ανατολικό Χάρλεμ, όπου πέρασε ξέγνοιαστα παιδικά χρόνια σε δρόμους και αλάνες και ανέπτυξε μεγάλο ενδιαφέρον και ικανότητα στη γυμναστική, ενώ φοιτούσε στο σχολείο Ντε Γουίτ Κλίντον.[3] Η μητέρα του πέθανε από εγκεφαλική αιμορραγία πριν ο Λάνκαστερ τελειώσει το σχολείο, ενώ στη συνέχεια κέρδισε υποτροφία και κατάφερε να μπει στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, αλλά εγκατέλειψε τις σπουδές του.
Σταδιοδρομία στο τσίρκο και στον πόλεμο
Σε ηλικία 9 ετών ο Λάνκαστερ γνωρίστηκε με τον Νικ Κραβάτ, με τον οποίο συνεργάστηκε μέχρι και το θάνατό του. Αποτέλεσαν δίδυμο και έτσι συμμετείχαν σε θεατρικές παραγωγές ερασιτεχνικών τοπικών ομάδων, καθώς και σε παραστάσεις του τσίρκου ως ακροβάτες.[3] Ως δίδυμο με το ψευδώνυμο "Λανγκ και Κραβάτ" εντάχθηκαν στο προσωπικό του τσίρκου των αδελφών Κέι. Ωστόσο το 1939, ένας τραυματισμός ανάγκασε το Λάνκαστερ να εγκαταλείψει το επάγγελμα, παρά τη θέλησή του. Στη συνέχεια εργάστηκε προσωρινά, μέχρι και το 1942, είτε ως πωλητής για το πολυκατάστημα Μάρσαλ Φιλντς, ή ως σερβιτόρος τραγουδώντας σε διάφορα εστιατόρια.
Όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες μπήκαν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Λάνκαστερ κατατάχθηκε στο στρατό και αποτέλεσε μέλος της ψυχαγωγικής ομάδας που εμψύχωνε τους στρατιώτες προκειμένου να διατηρήσουν το ηθικό τους. Υπηρέτησε στη μονάδα του στρατηγού Μαρκ Κλαρκ στην Ιταλία από το 1943 μέχρι και το 1945.
Κινηματογραφική καριέρα
Πλάι στην Άβα Γκάρντνερ στην ταινία του Ρόμπερτ Σιόντμακ Οι δολοφόνοι
Αν και αρχικά δεν ενδιαφερόταν για την υποκριτική, όταν επέστρεψε από τον πόλεμο πέρασε από ακρόαση και του προσφέρθηκε ένας ρόλος στο Μπρόντγουεϊ. Η Θεατρική παράσταση, A Sound of Hunting, του Χάρι Μπράουν, δεν είχε επιτυχία, αλλά η ερμηνεία του Λάνκαστερ τράβηξε την προσοχή ενός πράκτορα του Χόλιγουντ, του Χάρολντ Χέχτ, ο οποίος τον σύστησε στον Χαλ Ουόλις, ο οποίος του ανέθεσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία Οι Δολοφόνοι (The Killers, 1946). Στην ταινία αυτή, που ήταν βασισμένη σε διήγημα του Έρνεστ Χέμινγουεϊ, συμπρωταγωνιστούσε με την Άβα Γκάρντνερ. Η ταινία είχε επιτυχία και ο Λάνκαστερ έλαβε αναγνώριση και εμφανίστηκε σε δύο ταινίες το επόμενο έτος, εκ των οποίων η μια είναι Ο δήμιος των κολασμένων (Brute Force) του Ζυλ Ντασέν. Συνέχισε τις κινηματογραφικές του εμφανίσεις κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 40', πρωταγωνιστώντας κυρίως σε φιλμ νουάρ, με εξαίρεση ίσως την κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού του Άρθουρ Μίλερ, Ήταν όλοι τους παιδιά μου (All My Sons, 1949). Στις ταινίες Η φλόγα και το βέλος (The Flame and the Arrow) και Ο κόκκινος κουρσάρος (The Crimson Pirate, 1952) συμμετείχε και ο φίλος από τα χρόνια του τσίρκου, Νικ Κραβάτ. Οι δυο ηθοποιοί εξέπληξαν τα πλήθη με τα ακροβατικά τους στις ταινίες αυτές.
Το 1953, ο Λάνκαστερ πρωταγωνίστησε σε ένα από τα πιο αξιομνημόνευτα δράματα του κινηματογράφου, το Όσο υπάρχουν άνθρωποι (From Here To Eternity) του Φρεντ Τσίνεμαν, πλάι στον Μοντγκόμερι Κλιφτ, τη Ντέμπορα Κερ και τον Φρανκ Σινάτρα. Η σκηνή της ταινίας στην οποία ο Λάνκαστερ και η Κερ κάνουν έρωτα ανάμεσα στα κύματα, σε μια παραλία της Χαβάης, θεωρείται από τις θρυλικότερες ερωτικές σκηνές όλων των εποχών, σύμφωνα με το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου. Ο ρόλος αυτός του χάρισε την πρώτη υποψηφιότητα για όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου, το οποίο έχασε από τον Γουίλιαμ Χόλντεν για την ταινία Ο καταδότης του θαλάμου 17 (Stalag 17, 1953). Στα μέσα της δεκαετίας του '50, ο Λάνκαστερ άρχισε να αναλαμβάνει πιο απαιτητικούς ρόλους και την ανεξάρτητη εταιρία Hecht-Lancaster Productions, σε συνεργασία με τον Χάρολντ Χεχτ, αποτελώντας έναν από τους πρωτοπόρους του ανεξάρτητου κινηματογράφου. Η εταιρία παραγωγής του λάνσαρε την ταινία Μάρτι (Marty, 1955), που βραβεύτηκε με όσκαρ καλύτερης ταινίας το 1955, καθώς και τις ταινίες Τόπο στα νιάτα (A Catered Affair, 1956) με τη Μπέτι Ντέιβις και το Χωριστά τραπέζια (Separate Tables) που χάρισε το όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου στο Ντέιβιντ Νίβεν το 1958. Ο Λάνκαστερ έλαβε την αναγνώριση που του άξιζε το 1960, όταν τιμήθηκε το Όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου, χρυσή σφαιρα και βραβείο των κριτικών Νέας Υόρκης, για την ταινία Είμαστε Διεφθαρμένοι; (Elmer Gantry, 1953). Το 1968, σε ηλικία 52 ετών, ο Λάνκαστερ εμφανίστηκε γυμνός στην ταινία του Φρανκ Πέρι, Αναζητώντας το παρελθόν (The Swimmer).
Ο Λάνκαστερ συμπρωταγωνίστησε σε πολλές ταινίες με τον Κερκ Ντάγκλας, με σημαντικότερες τις: Ματωμένες αλυσίδες (I Walk Alone, 1948), Gunfight at the O.K. Corral (Gunfight στο OK Corral, 1957), 'Επαναστάται του διαβόλου (The Devil's Disciple 1959), και Επτά Ημέρες του Μαΐου (Seven Days in May, 1964). Ο Ντάγκλας αναλάμβανε πάντοτε δευτερεύοντα ρόλο σε αυτές τις ταινίες.
Κατά τα τελευταία χρόνια της καριέρας του, ο Λάνκαστερ εγκατέλειψε τα ακροβατικά και τις χολιγουντιανές περιπέτειες και άρχισε να ερμηνεύει πιο διακεκριμένους χαρακτήρες. Έτσι εκείνη την περίοδο συμμετείχε σε διάφορες ευρωπαϊκές παραγωγές, με σκηνοθέτες όπως το Λουκίνο Βισκόντι και το Μπερνάρντο Μπερτολούτσι. Η συνεργασία του με το Γάλλο σκηνοθέτη Λουί Μαλ το 1980, στην ταινία Ατλαντικ Σίτι (Atlantic City), πλάι στη Σούζαν Σαράντον του χάρισε διθυραμβικές κριτικές από τους κριτικούς του κινηματογράφου. Ο Λάνκαστερ αναζήτησε απαιτητικούς ρόλους και δεχόταν πολύ χαμηλότερη αμοιβή σε περίπτωση που του άρεσε κάποιος ρόλος ή κάποιος σκηνοθέτης. Συνέβαλε επίσης στη χρηματοδότηση και στην υποστήριξη ταινιών που θεωρούσε ότι είχαν μεγάλη καλλιτεχνική αξία. Υπήρξε μέντορας για τους σκηνοθέτες Σίντνεϊ Πόλακ και Τζον Φράνκενχαϊμερ, ενώ σκηνοθέτησε και ο ίδιος δυο ταινίες.
Για τη συμβολή του στη βιομηχανία κινηματογράφου, ο Λάνκαστερ έχει ένα αστέρι στο Hollywood Walk of Fame στο νούμερο 6801 της Λεωφόρου του Χόλιγουντ.
Προσωπική ζωή
Σχέσεις και γάμοι
Ο Λάνκαστερ κρατούσε απόρρητη την ιδιωτική του ζωή. Υπήρξε παντρεμένος τρεις φορές και οι δυο πρώτοι του γάμοι κατέληξαν σε διαζύγιο. Με τη δεύτερη σύζυγό του, Νόρμα Άντερσον, απέκτησε πέντε παιδιά, ενώ το 1990 παντρεύτηκε την τρίτη του σύζυγο, Σούζαν Μάρτιν. Παρέμεινε παντρεμένος με τη Μάρτιν μέχρι και τον θάνατό του το 1994.
Είχε πολλές κατακτήσεις κατά τη διάρκεια της καριέρας του. Είχε συνάψει ερωτικές σχέσεις με τη Τζόαν Μπλόντελ, ενώ διατηρούσε σχέση με τη Ντέμπορα Κερ κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του Όσο υπάρχουν άνθρωποι.[3] Το 1980 η Σέλλεϊ Γουίντερς αποκάλυψε στην αυτοβιογραφία της, ότι οι δυο τους είχαν μακροχρόνια ερωτική σχέση.
Πολιτικές και κοινωνικές πεποιθήσεις
Είχε φιλελεύθερες απόψεις, υπήρξε υποστηρικτής του Δημοκρατικού Κόμματος στις ΗΠΑ και τάχθηκε υπέρ των δικαιωμάτων των φυλετικών μειονοτήτων. Εξαιτίας των φρονημάτων του, υπήρχε η φήμη, κάποια περίοδο, ότι ήταν μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος. Είχε ταχθεί ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ και σε πολιτικά κινήματα όπως εκείνο του μακαρθισμού. Το 1985, ο Λάνκαστερ μίλησε ανοιχτά για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων και υποστήριξε την καταπολέμηση της νόσου του AIDS, αφότου ο στενός του φίλος, Ροκ Χάντσον, προσβλήθηκε από τη νόσο. Έκανε εκστρατεία για τον Μάικλ Δουκάκη στις προεδρικές εκλογές του 1988.
Θάνατος
Όσο ο Λάνκαστερ μεγάλωνε, τα καρδιακό του πρόβλημα τον απομάκρυνε όλο και περισσότερο από την εργασία. Τον Ιανουάριο του 1980 κατά τη διάρκεια μιας επέμβασης ρουτίνας της χοληδόχου κύστης κόντεψε να πεθάνει, ενώ το 1983, μετά από δύο ελαφρά καρδιακά επεισόδια, υποβλήθηκε σε τετραπλό μπάι πας. Το οξύ έμφραγμα που υπέστη το Νοέμβριο του 1990 τον άφησε εν μέρει παράλυτο και με περιορισμένη ομιλία. Ο Λάνκαστερ πέθανε από καρδιακό επεισόδιο, σε ηλικία 80 ετών, στο διαμέρισμά του στο Λος Άντζελες τον Οκτώβριο του 1994. Η κηδεία του έγινε στο Λος Άντζελες.
Φιλμογραφία
Κινηματογράφος
| Έτος | Ταινία | Ελληνικός τίτλος | Σημειώσεις |
|---|---|---|---|
| 1946 | The Killers | Οι Δολοφόνοι | |
| 1947 | Brute Force | Ο δήμιος των κολασμένων | |
| 1947 | Desert Fury | Θύελλα στην έρημο / Μια θέση στην κόλαση | |
| 1948 | I Walk Alone | Ματωμένες αλυσίδες | |
| 1948 | All My Sons | Ήταν όλοι τους παιδιά μου | |
| 1948 | Sorry, Wrong Number | Στον ίσκιο του δολοφόνου | |
| 1948 | Kiss the Blood Off My Hands | Φίλησε το αίμα των χεριών μου | |
| 1949 | Criss Cross | Πουλημένη στην αμαρτία / Ο κόκκινος δαίμονας του Λος Άντζελες | |
| 1949 | Rope of Sand | Σχοινί και άμμος | |
| 1950 | The Flame and the Arrow | Η φλόγα και το βέλος | |
| 1950 | Mister 880 | Ο παραχαράκτης | |
| 1951 | Vengeance Valley | Η κοιλάδα της εκδίκησης | |
| 1951 | Jim Thorpe: All-American | Μπρούτζινα κορμιά | |
| 1951 | Ten Tall Men | Η κόρη του σεΐχη | |
| 1952 | The Crimson Pirate | Ο κόκκινος κουρσάρος | |
| 1952 | Come Back, Little Sheba | Ξαναγύρισε, Μικρή μου Σέμπα | |
| 1953 | South Sea Woman | Ο λιποτάχτης της Σαγκάης | |
| 1953 | From Here to Eternity | Όσο υπάρχουν άνθρωποι | Νίκη - Βραβεία Κύκλου Κριτικών Νέας Υόρκης (Καλύτερος ηθοποιός) Υποψηφιότητα - Όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου |
| 1953 | Three Sailors and a Girl | Ένα κορίτσι και τρεις ναύτες | |
| 1954 | His Majesty O'Keefe | Ο βασιλεύς των τροπικών | |
| 1954 | Apache | Ο σκλάβος που δε λύγισε ποτέ | |
| 1954 | Vera Cruz | Βέρα Κρουζ | |
| 1955 | The Kentuckian | Οι αλυσίδες σπάζουν | Σκηνοθέτης Υποψηφιότητα - Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου Χρυσή άρκτος |
| 1955 | The Rose Tattoo | Το Στιγματισμένο Ρόδο | |
| 1956 | Trapeze | Βαριετέ | Νίκη - Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου Αργυρή άρκτος[4] |
| 1956 | The Rainmaker | Έτσι αρχίζει η ζωή | Υποψηφιότητα - Χρυσή σφαίρα καλύτερης ανδρικής ερμηνείας σε κωμωδία ή μιούζικαλ |
| 1957 | Gunfight at the O.K. Corral | Αίμα στον πράσινο βάλτο | |
| 1957 | Sweet Smell of Success | Σκοτεινοί Δολοφόνοι | |
| 1958 | Run Silent Run Deep | Τα γεράκια των θαλασσών | |
| 1958 | Separate Tables | Χωριστά Τραπέζια | |
| 1959 | The Devil's Disciple | Επαναστάται του διαβόλου | |
| 1960 | The Unforgiven (1960 film | Οι Ασυγχώρητοι | |
| 1960 | Elmer Gantry | Είμαστε Διεφθαρμένοι; | Νίκη - Όσκαρ Α' Ανδρικού ρόλου Νίκη - Χρυσή σφαίρα καλύτερης ανδρικής ερμηνείας σε δράμα Νίκη - Βραβεία Κύκλου Κριτικών Νέας Υόρκης (Καλύτερος ηθοποιός) Υποψηφιότητα - Βραβείο καλύτερης ανδρικής ερμηνείας της Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου (BAFTA) |
| 1961 | The Young Savages | Άγρια Νιάτα | |
| 1961 | Judgment at Nuremberg | Τα απόρρητα της Νυρεμβέργης / Η Δίκη της Νυρεμβέργης | |
| 1962 | Birdman of Alcatraz | Ο βαρυποινίτης του Αλκατράζ | Νίκη - Βραβείο καλύτερης ανδρικής ερμηνείας της Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου (BAFTA) Νίκη - Κύπελλο Βόλπι στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας Υποψηφιότητα - Όσκαρ Α' Ανδρικού ρόλου Υποψηφιότητα - Χρυσή σφαίρα καλύτερης ανδρικής ερμηνείας σε δράμα |
| 1963 | A Child is Waiting | Σε περιμένει το παιδί μας | |
| 1963 | The Leopard | Ο γατόπαρδος / (Η λεοπάρδαλη της Σικελίας) | |
| 1963 | The List of Adrian Messenger | Οι πέντε ύποπτοι | Σύντομο πέρασμα |
| 1964 | Seven Days in May | Επτά Ημέρες του Μαΐου | |
| 1964 | The Train | Το τρένο | |
| 1965 | The Hallelujah Trail | Το μεγάλο καραβάνι | |
| 1966 | The Professionals | Οι επαγγελματίες | |
| 1967 | All About People | Μικρού μήκους | |
| 1968 | The Scalphunters | Γκουερίλλο | |
| 1968 | The Swimmer | Αναζητώντας το παρελθόν / Ο κολυμβητής | |
| 1969 | Castle Keep | Η μεγάλη μάχη της Φλάνδρας | |
| 1969 | The Gypsy Moths | Οι δαίμονες των ουρανών | |
| 1970 | Airport | Διεθνές αεροδρόμιο | |
| 1971 | Lawman | Ο άνθρωπος του νόμου | |
| 1971 | Valdez Is Coming | Έρχεται ο Βαλντέζ | |
| 1972 | Ulzana's Raid | Η μεγάλη επιδρομή | |
| 1973 | Scorpio | Ο σκορπιός | |
| 1973 | Executive Action | Η δολοφονία ενός προέδρου | |
| 1974 | The Midnight Man | Ο άνθρωπος του μεσονυχτίου | Σκηνοθεσία |
| 1974 | Gruppo di famiglia in un interno (Conversation Piece) | Η γοητεία της αμαρτίας | Νίκη - Ντάβιντ Ντι Ντονατέλο καλύτερης ανδρικής ερμηνείας από ξένο ηθοποιό |
| 1976 | Buffalo Bill and the Indians, or Sitting Bull's History Lesson | Μπούφαλο Μπιλ | |
| 1976 | 1900 (Novecento) | 1900 | |
| 1976 | The Cassandra Crossing | Το πέρασμα της Κασσάνδρας | |
| 1977 | Twilight's Last Gleaming | Τελεσίγραφο | |
| 1977 | The Island of Dr. Moreau | Η μυστηριώδης νήσος του Δρ. Μορό / Στη φωλιά του λυκανθρώπου | Υποψηφιότητα — Βραβείο Saturn |
| 1978 | Go Tell the Spartans | Βρώμικες νίκες | |
| 1979 | Zulu Dawn | Col. Anthony Durnford | |
| 1980 | Atlantic City | Ατλάντικ Σίτι | Νίκη - Βραβείο καλύτερης ανδρικής ερμηνείας της Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου (BAFTA) Νίκη - Βραβεία Κύκλου Κριτικών Βοστώνης (Καλύτερος ηθοποιός) Νίκη - Ντάβιντ Ντι Ντονατέλο καλύτερης ανδρικής ερμηνείας από ξένο ηθοποιό Νίκη - Βραβεία Ένωσης Κριτικών του Κάνσας (Καλύτερος ηθοποιός) Νίκη - Βραβεία Ένωσης Κριτικών του Λος Άντζελες (Καλύτερος ηθοποιός) Νίκη - Βραβεί Εθνικού Κύκλου Κριτικών Κινηματογράφου - Καλύτερη ανδρική ερμηνεία Νίκη - Βραβεία Κύκλου Κριτικών Νέας Υόρκης (Καλύτερος ηθοποιός) Υποψηφιότητα - Όσκαρ Α' Ανδρικού ρόλου Υποψηφιότητα - Χρυσή σφαίρα καλύτερης ανδρικής ερμηνείας σε δράμα Υποψηφιότητα— Βραβείο Τζίνι καλύτερης ανδρικής ερμηνείας |
| 1981 | Cattle Annie and Little Britches | Η πιο άγρια συμμορία της δύσης | |
| 1981 | La pelle | Το δέρμα | |
| 1983 | Local Hero | Το ίνδαλμα της πόλης | Υποψηφιότητα - Βραβείο Β' ανδρικής ερμηνείας της Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου (BAFTA) |
| 1983 | The Osterman Weekend | Όστερμαν, το 48ωρο των κατασκόπων | |
| 1985 | Little Treasure | ||
| 1986 | Tough Guys | Τα σκληρά καρύδια | |
| 1987 | Il Giorno prima | ||
| 1988 | Rocket Gibraltar | ||
| 1989 | Field of Dreams | Ο ξυπόλητος Τζο | |
| 1989 | La Bottega dell'orefice |
Τηλεοπτικές παραγωγές
| Έτος | Τηλεταινία / Τηλεοπτική σειρά |
|---|---|
| 1974 | Moses the Lawgiver |
| 1976 | Victory at Entebbe |
| 1978 | The Unknown War |
| 1982 | Marco Polo |
| 1982 | Verdi |
| 1985 | Scandal Sheet |
| 1986 | Väter und Söhne - Eine deutsche Tragödie |
| 1986 | On Wings of Eagles |
| 1989 | I Promessi sposi |
| 1990 | The Phantom of the Opera |
| 1990 | Voyage of Terror: The Achille Lauro Affair |
| 1991 | Separate But Equal |
Παραπομπές
Buford, Kate (2008). Burt Lancaster: An American Life. Aurum Press. ISBN 1845133854.
«AFI's 100 Years...100 Stars». American Film Institute. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2006.
Buford, Kate (2008). Burt Lancaster: An American Life. Aurum Press. ISBN 1845133854. Ανακτήθηκε στις 2010-08-07.
«6th Berlin International Film Festival: Prize Winners». berlinale.de. Ανακτήθηκε στις 2009-12-27.
Βιβλιογραφία
Μπάφορντ, Κέιτ (2008). Burt Lancaster: An American Life. Aurum Press. ISBN 1845133854.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Μπαρτ Λάνκαστερ στο IMDb (Αγγλικά)
Ο Μπαρτ Λάνκαστερ στο cine.gr
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
