.
Η Μπάρμπαρα Στάνγουικ (αγγλ. Barbara Stanwyck), (16 Ιουλίου 1907 - 20 Ιανουαρίου 1990) ήταν Αμερικανίδα ηθοποιός του κινηματογράφου, του θεάτρου και της τηλεόρασης. Η Στάνγουικ είναι γνωστή για τη δυναμική κινηματογραφική της παρουσία, για το υποκριτικό της εύρος καθώς και για τις συνεργασίες της με μεγάλους σκηνοθέτες όπως ο Σέσιλ Μπι Ντε Μιλ, ο Φριτς Λανγκ, ο Φρανκ Κάπρα κι ο Μπίλι Γουάιλντερ. Η ηθοποιός έκανε το ντεμπούτο της στον κινηματογράφο στα τέλη της δεκαετίας του '20, μετά από ένα μικρό διάστημα, στο οποίο εργάστηκε ως μοντέλο. Η πορεία της στον κινηματογράφο διήρκεσε 38 χρόνια κατά τη διάρκεια των οποίων γύρισε 85 ταινίες κι έπειτα στράφηκε στην τηλεόραση. Η Στάνγουικ βραβεύτηκε με 3 Βραβεία Έμμυ και με 1 Χρυσή Σφαίρα. Προτάθηκε για τέσσερα βραβεία Όσκαρ χωρίς όμως να κερδίσει ποτέ, γι' αυτό το λόγο η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών της παραχώρησε Τιμητικό Όσκαρ το 1981. Ήταν επίσης μια από τις 7 γυναίκες ηθοποιούς που τιμήθηκαν με βραβείο συνεισφοράς στην 7η τέχνη από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την έχει κατατάξει επίσης στην 11η θέση στη λίστα με τις 25 μεγαλύτερες σταρ όλων των εποχών[1].
Πρώτα Χρόνια
Η Μπάρμπαρα Στάνγουικ γεννήθηκε ως Ρούμπι Στίβενς στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης το 1907[2]. Ήταν το πέμπτο και μικρότερο παιδί των Κάθριν Αν ΜακΦι και του Μπάιρον Ε. Στίβενς. Οι γονείς της άνηκαν στην εργατική τάξη. Η Στάνγουικ είχε σκωτσέζικη καταγωγή από την πλευρά της μητέρας της και αγγλική από την πλευρά του πατέρα της[3][4]. Η μητέρα της σκοτώθηκε όταν ένας μεθυσμένος άγνωστος την έσπρωξε ενώ βρισκόταν πάνω σε κινούμενο τραμ, αφήνοντας την ηθοποιό ορφανή σε ηλικία 4 ετών[5]. Δυο μήνες μετά την κηδεία ο πατέρας της έφυγε για να εργαστεί στην εκσκαφή της Διώρυγας του Παναμά και δεν επέστρεψε ποτέ στα παιδιά του[6]. Η ηθοποιός κι ο αδελφός της ανατράφηκαν από την μεγάλη τους αδελφή, Μίλντρεντ, που ήταν 5 χρόνια μεγαλύτερη. Αργότερα η Μίλντρεντ άρχισε να εργάζεται ως χορεύτρια και τα δυο παιδιά αναγκάστηκαν να ζήσουν σε διάφορα ορφανοτροφεία, απ' όπου η ηθοποιός προσπάθησε να το σκάσει[7]. Η Στάνγουικ άλλαξε επίσης πολλά σχολεία κατά την παιδική της ηλικία. Οι βαθμοί της ήταν χαμηλοί και συχνά έμπλεκε σε καυγάδες με τους συμμαθητές της[8].
Κατά τη διάρκεια των καλοκαιριών του 1916 και του 1917, η Στάνγουικ ακολούθησε την αδελφή της σε περιοδεία και επιχειρούσε να μάθει τα νούμερα της αδελφής της στα παρασκήνια. Πήρε την απόφαση να γίνει ηθοποιός όταν είδε για πρώτη φορά τις ταινίες της Περλ Γουάιτ, την οποία θεωρούσε είδωλό της[9]. Η Στάνγουικ εγκατέλειψε το σχολείο σε ηλικία 14 ετών και άρχισε να εργάζεται τυλίγοντας πακέτα σε πολυκατάστημα του Μπρούκλιν. Η ηθοποιός δεν πήγε στο Λύκειο. Αμέσως μετά έπιασε δουλειά σε γραφείο τηλεφωνίας του Μπρούκλιν, όπου συμπλήρωνε κάρτες για 14 δολάρια την εβδομάδα, μισθός που της επέτρεψε να γίνει οικονομικά ανεξάρτητη.[10]. Δεν της άρεσε καμιά από τις δυο δουλειές κι ήθελε να ασχοληθεί με τον κόσμο του θεάματος ακολουθώντας τα βήματα της αδελφής της, Μίλντρεντ. Η ιδέα αυτή όμως δεν έβρισκε σύμφωνη την αδελφή της. Η επόμενή της δουλειά ήταν να κόβει πατρόν για φορέματα για το Vogue. Απολύθηκε όμως, καθώς οι πελάτες δεν ήταν ευχαριστημένοι με τη δουλειά της[11]. Έπειτα εργάστηκε ως δακτυλογράφος για τη μουσική εταιρία "Jerome H. Remick", μια δουλειά που της άρεσε, αλλά αναγκάστηκε να παραιτηθεί για να ξεκινήσει τις εμφανίσεις της ως χορεύτρια, εφόσον η αδελφή της πλέον της επέτρεπε να ασχοληθεί με τον κόσμο του θεάματος[12].
Σταδιοδρομία
Κορίτσι της Επιθεώρησης
Η Μπάρμπαρα Στάνγουικ ως κορίτσι της Επιθεώρησης Ζίγκφελντ
Το 1923, μερικούς μήνες πριν τα 16α της γενέθλια, η Στάνγουικ πέρασε από ακρόαση για τη χορωδία του Strand Roof, ενός νυχτερινού κέντρου κοντά στο Θέατρο Strand στην Πλατεία Τάιμς[13]. Μήνες αργότερα έλαβε μέρος, ως χορεύτρια, στην επιθεώρηση Ζίγκφελντ. Χρόνια αργότερα η ηθοποιός δήλωσε: Ήθελα να επιβιώσω, να έχω να φάω και να έχω ένα ωραίο παλτό[14][15]. Εργάστηκε επίσης ως καθηγήτρια χορού σε νυχτερινά μαγαζιά για λεσβίες και ομοφυλόφιλους άνδρες[16]. Ο πιανίστας Όσκαρ Λεβάντ, φίλος της από εκείνη την περίοδο την περιέγραψε ως Μια γυναίκα που ήξερε να ξεχωρίζει τους διανοούμενους από τους ψεύτες[14].
Το 1926 ο Μπίλι ΛαΧίφ την σύστησε στο Γουίλαρντ Μακ, ο οποίος έψαχνε ηθοποιούς για τη θεατρική παράσταση The Noose[17]. Ο ΛαΧίφ του πρότεινε να αναθέσει το ρόλο της χορεύτριας σε μια πραγματική χορεύτρια. Ο Μακ συμφώνησε και μετά από μια επιτυχημένη ακρόαση ανέθεσε τον ρόλο στη Στάνγουικ[18]. Η παράσταση αρχικά δεν είχε επιτυχία, αλλά ο Μακ αποφάσισε να μεγαλώσει το ρόλο της Στάνγουικ και να του προσθέσει περισσότερο πάθος. Το έργο ανέβηκε ξανά στο Μπρόντγουεϊ τον Οκτώβριο του 1926 κι έγινε ένα από τα δημοφιλέστερα της περιόδου[19]. Κράτησε για 197 παραστάσεις, κάνοντας την Στάνγουικ αστέρι του θεάτρου[15]. Μετά από πρόταση του Μακ, η ηθοποιός άλλαξε το όνομά της σε Μπάρμπαρα Στάνγουικ, υιοθετώντας το όνομα του χαρακτήρα που υποδυόταν (Μπάρμπαρα Φρίτσι) και το επίθετο μιας άλλης ηθοποιού της παράστασης της Τζέιν Στάνγουικ[20].
Επόμενος θεατρικός της ρόλος στο Μπρόντγουεϊ ήταν στην παράσταση του 1927 Burlesque, για την οποία έλαβε διθυραμβικές κριτικές[21]. Ο ηθοποιός Πατ Ο'Μπράιεν δήλωσε σε συνέντευξή του κατά τη δεκαετία του '60, ότι η καλύτερη παράσταση που είδε ποτέ στο Μπρόντγουεϊ ήταν η παράσταση Burlesque.
Την ίδια χρονιά η Στάνγουικ πέρασε από ακρόαση για τον παραγωγό Μπομπ Κέιν, που έψαχνε για νέα ταλέντα για την βωβή ταινία του 1927 Broadway Nights. Έχασε τον πρωταγωνιστικό ρόλο επειδή δεν μπόρεσε να κλάψει στην ακρόαση, αλλά της ανέθεσαν ένα μικρό ρόλο στην ταινία. Αυτή ήταν η πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση της ηθοποιού[22].
Την περίοδο που εμφανιζόταν στην παράσταση Burlesque, o πιανίστας Όσκαρ Λεβάντε τη σύστησε στον ηθοποιό Φρανκ Φέι, τον οποίο ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε το 1928[23]. Έπειτα το ζευγάρι μετακόμισε στο Χόλιγουντ.
Κινηματογράφος
Η Μπάρμπαρα Στάνγουικ ως Φύλις Ντίτριχσον στο Φιλμ Νουάρ του Μπίλι Γουάιλντερ Κολασμένη Αγάπη
Πρώτη ομιλούσα ταινία της ηθοποιού ήταν η ταινία του 1929 The Locked Door κι έπειτα γύρισε το Mexicali Rose. Καμιά από αυτές τις δυο ταινίες δεν ήταν επιτυχημένη. Παρόλα αυτά το 1930 ο Φρανκ Κάπρα της ανέθεσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία Το Ξεβούρκωμα (Ladies of Leisure) κι η ερμηνεία της στέφθηκε με επιτυχία[15]. Ακολούθησαν επιτυχημένες εμφανίσεις στις ταινίες: Night Nurse, 1931, όπου υποδύθηκε μια νοσοκόμα που σώζει δυο κορίτσια τα οποία απειλούνται να πεθάνουν από ασιτία στα χέρια ενός κακοποιού που ερμηνεύει ο Κλαρκ Γκέιμπλ σε έναν από τους πρώτους του ρόλους, Shopworn, 1932, Σινικό τείχος (The Bitter Tea of General Yen, 1933), επίσης σε σκηνοθεσία του Κάπρα, Σκιες που Περνούν (Baby Face, 1933), στο ρόλο μιας γυναίκας που μπλέκει με τον υπόκοσμο, Στέλλα Ντάλας (Stella Dallas, 1937) στο ρόλο μιας μητέρας που αρνείται την ευτυχία της για το καλό της κόρης της καιΗ Μεγάλη Περιπέτεια (Union Pacific, 1939) σε σκηνοθεσία Σέσιλ Μπι Ντε Μιλ. Η ηθοποιός έλαβε την πρώτη της υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία Στέλλα Ντάλας (Stella Dallas) αλλά έχασε από την Λουίζ Ράινερ. Ήταν μια από τις πολλές ηθοποιούς που ο παραγωγός Ντέιβιντ Ο' Σέλζνικ σκέφτηκε για το ρόλο της Σκάρλετ Ο' Χάρα της ταινίας Όσα Παίρνει ο Άνεμος (Gone With the Wind, 1939), αλλά δεν πέρασε ποτέ από ακρόαση για το ρόλο.
Η Στάνγουικ στην ταινία του 1942 Οι Τρεις Αδελφές.
Το 1941 γύρισε τρεις επιτυχημένες ταινίες: Ο Λαός Προστάζει (Meet John Doe, 1941) σε σκηνοθεσία Φρανκ Κάπρα, Ο Καθηγητής και η Γυμνή Χορεύτρια (Ball of Fire, 1941) σε σκηνοθεσία Χάουαρντ Χοκς και Η γυναίκα πειρασμός (The Lady Eve, 1941) του Πρέστον Στέρτζις. Έλαβε τη δεύτερή της υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου για την ταινία Ο Καθηγητής και η Γυμνή Χορεύτρια (Ball of Fire) όπου ερμηνεύει την Σούγκαρπους Ο' Σέι μια χορεύτρια μπλεγμένη με τη μαφία που προσπαθεί να ξελογιάσει ένα διανοούμενο που προσπαθεί να γράψει μια εγκυκλοπαίδεια για να κρυφτεί από την αστυνομία. Έχασε όμως το βραβείο από την Τζόαν Φοντέιν για την ταινία του Άλφρεντ Χίτσκοκ Υποψίες (Suspicion). To 1944 ερμήνευσε τον πιο αξιομνημόνευτο ρόλο της καριέρας της στο Φιλμ Νουάρ του Μπίλι Γουάιλντερ Κολασμένη Αγάπη (Double Indemnity) στο ρόλο μιας αδίστακτης γυναίκας που εμπλέκει έναν ασφαλιστή στο έγκλημα του συζύγου της. Η ερμηνεία της της χάρισε την τρίτη υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου, αλλά έχασε το βραβείο από την Ίνγκριντ Μπέργκμαν νικήτριας για την ερμηνεία της στην ταινία Εφιάλτης (Gaslight). Την ίδια χρονιά η Στάνγουικ ήταν η πιο ακριβοπληρωμένη ηθοποιός του Χόλιγουντ[15]. Το 1945 πρωταγωνίστησε στην χριστουγεννιάτικη ταινία Ό,τι Ποθώ Απόψε (Christmas in Connecticut) και ένα χρόνο αργότερα εμφανίστηκε πλάι σε έναν πρωτοεμφανιζόμενο Κερκ Ντάγκλας στο Φιλμ Νουάρ Αμαρτωλές Γυναίκες (The Strange Love of Martha Ivers). Το 1948 έλαβε την τελευταία της υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου για τη συμμετοχή της στο Φιλμ Νουάρ Στον Ίσκιο του Δολοφόνου (Sorry, Wrong Number), αλλά έχασε από την Τζέιν Γουάιμαν.
Η ηθοποιός συνέχισε τις επιτυχημένες εμφανίσεις κατά τη δεκαετία του '50 με ταινίες όπως το Φιλμ Νουάρ του Ρόμπερτ Σιόντμακ Ο Φάκελος της Θέλμα Τζόρντον (The File on Thelma Jordon, 1950), την ταινία του Φριτς Λανγκ Σύγκρουση Εραστών (Clash by Night, 1952) πλάι στη Μέριλιν Μονρόε, την ταινία Τιτανικός (Titanic) του 1953 με θέμα το ναυάγιο του ομώνυμου πλοίου, το δράμα του 1954 Ο Πύργος των Φιλόδοξων (Executive Suite) όπου εμφανίστηκε στο πλευρό του φίλου της Γουίλιαμ Χόλντεν. Τελευταία της αξιόλογη ταινία ήταν Το Σπίτι της Αμαρτίας (Walk on the Wild Side) όπου υποδυόταν την ιδιοκτήτρια οίκου ανοχής. Η τελευταία της κινηματογραφική εμφάνιση ήταν στην ταινία τρόμου Βήματα Μες τη Νύχτα (The Night Walker) στο πλευρό του πρώην της συζύγου Ρόμπερτ Τέιλορ κι έπειτα έκανε επιτυχημένο πέρασμα στην τηλεόραση.
Τηλεόραση
Η Μπάρμπαρα Στάνγουικ ως Βικτόρια Μπέρκλεϊ στη σειρά Η Μεγάλη Κοιλάδα.
Η καριέρα της ηθοποιού άρχισε να φθίνει στα τέλη της δεκαετίας του '50 και από το 1957 άρχισε να αναλαμβάνει τηλεοπτικούς ρόλους. Την περίοδο 1961 - 1962 πρωταγωνίστησε στη σειρά The Barbara Stanwyck Show που δεν ήταν επιτυχημένη σε ακροαματικότητα αλλά της χάρισε το πρώτο της Βραβείο Έμμυ[15]. Επόμενος τηλεοπτικός της ρόλος ήταν εκείνος της μητέρας της οικογένειας Μπέρκλεϊ στη σειρά γουέστερν Η Μεγάλη Κοιλάδα (The Big Valley) που προβλήθηκε από το 1965 εώς το 1969 και της χάρισε ακόμη ένα Βραβείο Έμμυ.[15].
Κατά τη δεκαετία του '80 έλαβε δευτερεύοντες αλλά σημαντικούς ρόλους στις σειρές Τα Πουλιά Πεθαίνουν Τραγουδώντας (The Thorn Birds) και το 1985 εμφανίστηκε στη σειρά του Άαρον Σπέλινγκ Οι Κόλμπις (The Colbys), spin-off της σειράς Δυναστεία (Dynasty). Ο ρόλος της στη σειρά Τα Πουλιά Πεθαίνουν Τραουδώντας της χάρισε το τρίτο της Έμμυ[15]. Κατα τις αρχές της δεκαετίας του '80, οι παραγωγοί της σειράς Falcon Crest της πρότειναν τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Άντζελα Τσάνινγκ, αλλά εκείνη τον απέρριψε και τον ανέλαβε τελικά η φίλη της Τζέιν Γουάιμαν.
Προσωπική ζωή
Η Μπάρμπαρα Στάνγουικ με το δεύτερο σύζυγό της τον ηθοποιό Ρόμπερτ Τέιλορ το 1941.
Την περίοδο που εμφανιζόταν στο Μπρόντγουεϊ στη θεατρική παράσταση The Noose', η Στάνγουικ ερωτεύτηκε τον ήδη παντρεμένο της συμπρωταγωνιστή, Ρεξ Τσέριμαν. Δυο χρόνια αργοτερα, οι δυο τους αρραβωνιάστηκαν. Ο Τσέριμαν αρρώστησε στις αρχές του 1928 κι θεράποντας ιατρός του τον συμβούλεψε να ταξιδέψει μέχρι και τη Γαλλία. Ο Τσέριμαν αναχώρησε για τη Γαλλία, όπου επρόκειτο να συναντηθεί με τη Στάνγουικ, με το πλοίο κι απεβίωσε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, σε ηλικία 31 ετών[24].
Στις 26 Αυγούστου της ίδιας χρονιάς η ηθοποιός παντρεύτηκε με το σύμπρωταγωνιστή της στο θεατρικό Burlesque, Φρανκ Φέι. Οι δυο τους δεν είχαν καλές σχέσεις αρχικά, αλλά ο θάνατος του Τσέριμαν τους έφερε κοντά[7]. Μετακόμισαν στο Χόλιγουντ αμέσως μετά το γάμο τους και το Δεκέμβριο του 1928 υιοθέτησαν τον Ντιον Άντονι Φέι. Ο γάμος τους ήταν ταραχώδης καθώς ο Φέι, σε αντίθεση με τη σύζυγό του, δεν κατάφερε να κάνει επιτυχημένη μετάβαση από το θέατρο στον κινηματογράφο. Αυτό τον οδήγησε στο πιοτό και σε βιαιοπραγίες εις βάρους της ηθοποιού[25]. Το ζευγάρι χώρισε το Δεκέμβριο του 1935 κι η Στάνγουικ κέρδισε την κηδεμονία του θετού τους γιου[26].
Το 1936 κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας Ένοχος Πόθος (His Brother's Wife), η ηθοποιός ερωτεύτηκε τον συμπρωταγωνιστή της Ρόμπερτ Τέιλορ. Λίγους μήνες αργότερα οι δυο τους άρχισαν να συζούν, αλλά η Στάνγουικ δεν ήθελε να παντρευτεί ξανά, καθώς ήταν απογοητευμένη από τον πρώτο της αποτυχημένο γάμο. Παρόλα αυτά ενέδωσε και παντρεύτηκε τον Τέιλορ το 1939. Φημολογείται ότι ο γάμος της με τον Τέιλορ είχε κανονιστεί από την εταιρία παραγωγής Metro-Goldwyn-Mayer με την οποία συνεργαζόταν ο Τέιλορ. Οι δυο τους αγόρασαν ένα ράντσο στα δυτικά του Λος Άντζελες, όπου περνούσαν τις ώρες τους απολαμβάνοντας την ηρεμία της υπαίθρου. Το 1950 όμως οι δυο τους είχαν απομακρυνθεί κι αποφάσισαν να πάρουν διαζύγιο με κοινή συνενέσει. Οι φήμες πάνω στους λόγους του διαζυγίου τους οργίαζαν στους κύκλους του Χόλιγουντ. Υπήρχε η πεποίθηση ότι τόσο η Στάνγουικ, όσο και η Τέιλορ διατηρούσαν εξωσυζυγικές σχέσεις. Φίλοι και γνωστοί του ζευγαριού υποστήριξαν όμως ότι οι δυο τους απομακρύνθηκαν μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Οι δυο τους συμπρωταγωνίστησαν, δεκατέσσερα χρόνια μετά τον χωρισμό τους, στην ταινία τρόμου του 1964 Βήματα Μες τη Νύχτα (The Night Walker). Ο ξαφνικός θάνατος του Τέιλορ, το 1969 γέμισε την ηθοποιό με θλίψη κι αποφάσισε να αποσυρθεί για μικρό χρονικό διάστημα από τον κινηματογράφο και την τηλεόραση[27]. Η Λίντα Έβανς που υποδυόταν την κόρη της στη σειρά Η Μεγάλη Κοιλάδα δήλωσε σε συνέντευξή της χρόνια αργότερα ότι η Στάνγουικ της είχε εκμυστηρευτεί ότι ο Τέιλορ ήταν ο μεγάλος έρωτας της ζωής της.
Μετά τον χωρισμό της με τον Τέιλορ, η Στάνγουικ, σύναψε ερωτικές σχέσεις με άνδρες μικρότερους από εκείνη, όπως το Ρόμπερτ Βάγκνερ και τον Φάρλεϊ Γκρέιντζερ.[28][29].
Φημολογούταν επίσης ότι η Στάνγουικ ήταν αμφισεξουαλική κι ότι είχε ερωτικές σχέσεις με την υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων της, Χέλεν Φέργκιουσον, καθώς και με την ηθοποιό Τζόαν Κρόφορντ[30][31].
Θάνατος
Η Στάνγουικ απεβίωσε στις 20 Ιανουαρίου του 1990, σε ηλικία 82 ετών, από συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια και από χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια στο Κέντρο Υγείας Saint John[32]. Η ηθοποιός ήταν φανατική καπνίστρια μέχρι και τέσσερα χρόνια πριν από το θάνατό της.
Βραβεία
Βραβεία Ακαδημίας Κινηματογράφου
Υποψηφιότητα:
1937: Α' Γυναικείου Ρόλου για την ταινία Στέλλα Ντάλας
1941: Α' Γυναικείου Ρόλου για την ταινία Ο Καθηγητής και η Γυμνή Χορεύτρια
1944: Α' Γυναικείου Ρόλου για την ταινία Κολασμένη Αγάπη
1948: Α' Γυναικείου Ρόλου για την ταινία Στον Ίσκιο του Δολοφόνου
Χρυσές Σφαίρες
Νίκη
1984: Β' Γυναικείου Ρόλου σε τηλεοπτική σειρά ή τηλεταινία για Τα Πουλιά Πεθαίνουν Τραγουδώντας
Υποψηφιότητα:
1966: Γυναικείας Ερμηνείας στην τηλεοπτική σειρά Η Μεγάλη Κοιλάδα
1967: Γυναικείας Ερμηνείας στην τηλεοπτική σειρά Η Μεγάλη Κοιλάδα
1968: Γυναικείας Ερμηνείας στην τηλεοπτική σειρά Η Μεγάλη Κοιλάδα
Βραβεία Έμμυ
Βράβευση:
1961: Γυναικείας Ερμηνείας για την τηλεοπτική σειρά The Barbara Stanwyck Show
1966: Γυναικείας Ερμηνείας στην τηλεοπτική σειρά Η Μεγάλη Κοιλάδα
1983: Γυναικείας Ερμηνείας στην τηλεοπτική σειρά Τα Πουλιά Πεθαίνουν Τραγουδώντας
Υποψηφιότητα:
1967: Γυναικείας Ερμηνείας στην τηλεοπτική σειρά Η Μεγάλη Κοιλάδα
1968: Γυναικείας Ερμηνείας στην τηλεοπτική σειρά Η Μεγάλη Κοιλάδα
Τιμητικά βραβεία
Βραβεία Ακαδημίας Κινηματογράφου
Βράβευση:
1982: Τιμητικό Όσκαρ για την έξοχη δημιουργικότητα και τη μοναδική συνεισφορά της στην τέχνη της ηθοποιίας.
Χρυσές Σφαίρες
Βράβευση:
1986: Τιμητικό βραβείο Cecil B. DeMille
Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου (AFI)
Βράβευση:
1987: Βραβείο συνεισφοράς στον κινηματογράφο
Επιλεγμένη Φιλμογραφία
Η ηθοποιός στο τρέιλερ της ταινίας Η γυναίκα πειρασμός (Lady Eve).
1927 Broadway Nights
1929 The Locked Door
1929 Mexicali Rose
1930 Το Ξεβούρκωμα (Ladies of Leisure)
1931 Night Nurse
1932 Shopworn
1933 Σινικόν τείχος / Το πικρό Ρύζι του Στρατηγού Γιεν (The Bitter Tea of General Yen, 1932)
1933 Σκιες που Περνούν (Baby Face)
1935 Άννι Όκλεϊ (Annie Oakley)
1936 Ένοχος Πόθος (His Brother's Wife)
1937 Στέλλα Ντάλας (Stella Dallas)
1937 Μπροστά στο Ικρίωμα (This Is My Affair)
1938 Γυναίκες Ντετέκτιβ (The Mad Miss Manton)
1939 Golden Boy
1939 Η Μεγάλη Περιπέτεια (Union Pacific)
1940 Αγάπησα μια Κλέφτρα (Remember the Night)
1941 Ο Λαός Προστάζει (Meet John Doe)
1941 Ο Καθηγητής και η Γυμνή Χορεύτρια / Γιαμ-Γιαμ (Ball of Fire)
1941 Η γυναίκα πειρασμός (The Lady Eve)
1941 Είσαι Δική Μου (You Belong to me)
1942 Ο Άρχων του Χρυσού (The Great Man's Lady)
1942 Οι Τρεις Αδελφές (The Gay Sisters)
1943 Γυναίκα Σατανάς (Lady of Burlesque)
1944 Κολασμένη Αγάπη / Με Διπλή Ταυτότητα (Double Indemnity)
1945 Ό,τι Ποθώ Απόψε (Christmas in Connecticut)
1946 Αμαρτωλές Γυναίκες (The Strange Love of Martha Ivers)
1947 Ερωτικός Σαδισμός (The Two Mrs. Carrolls)
1947 Καλιφόρνια (California)
1948 Στον Ίσκιο του Δολοφόνου (Sorry, Wrong Number)
1949 Η Κρυφή Ζωή μου (East Side, West Side)
1950 Ο Φάκελος της Θέλμα Τζόρντον (The File on Thelma Jordon, 1950)
1951 Ο Άνθρωπος με το Μανδύα (The Man with a Cloak)
1952 Σύγκρουση Εραστών (Clash by Night, 1952)
1953 Τιτανικός (Titanic)
1953 Μια Μητέρα με Παρελθόν (All I Desire)
1954 Ο Πύργος των Φιλόδοξων (Executive Suite)
1955 Οι Τρομοκράτες (The Violent Men)
1957 40 Πιστόλια (Forty Guns)
1962 Το Σπίτι της Αμαρτίας (Walk on the Wild Side)
1964 Βήματα Μες τη Νύχτα (The Night Walker)
Παραπομπές
"AFI's 100 Years...100 Stars." American Film Institute. Retrieved: November 17, 2011.
Madsen 1994, p. 8.
Callahan 2012, pp. 5–6.
"Ruby Catherine Stevens “Barbara Stanwyck”. Rootsweb; retrieved April 17, 2012.
Callahan 2012, p. 6.
Madsen 1994, p. 9.
Nassour and Snowberger 2000.[Χρειάζεται σελίδα]
Madsen 1994, p. 10.
Callahan 2012, p. 222.
Madsen 1994, pp. 11–12.
Madsen 1994, p. 12.
Madsen 1994, pp. 12–13.
Madsen 1994, p. 13.
Callahan 2012, p. 9.
Prono 2008, p. 241.
Madsen 1994, pp. 17–18.
Madsen 1994, p. 21.
Madsen 1994, p. 22.
Madsen 1994, p. 25.
Madsen 1994, p. 26.
Smith 1985, p. 8.
"Barbara Stanwyck." Arabella-and-co.com. Retrieved: June 19, 2012.
Wayne 2009, p. 20.
Madsen 1994, p. 32.
Wayne 2009, p. 37.
Callahan 2012, p. 85.
Callahan 2012, p. 77.
Wagner and Eyman 2008, p. 64.
Granger and Calhoun 2007, p. 131.
Callahan 2012, p. 163.
Wayne 2009, p. 166.
Flint, Peter B. "Barbara Stanwyck, Actress, Dead at 82." The New York Times, January 22, 1990, p. D11.
Βιβλιογραφία
Madsen, Axel. Stanwyck: A Biography. New York: HarperCollins, 1994. ISBN 0-06-017997-X.
Wayne, Jane. Life and Loves of Barbara Stanwyck. London: JR Books Ltd, 2009. ISBN 978-1-906217-94-5.
Callahan, Dan. Barbara Stanwyck: The Miracle Woman. Jackson, Mississippi: University Press of Mississippi, 2012. ISBN 978-1-61703-183-0.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Μπάρμπαρα Στάνγουικ, σελίδα στον ιστότοπο Cine.gr (Ελληνικά)
Μπάρμπαρα Στάνγουικ στο IMDb (Αγγλικά)
Βραβείο Σέσιλ Ντε Μιλ (Cecil B. DeMille)
Σέσιλ Ντε Μιλ (1952) Ουώλτ Ντίσνεϊ (1953) Ντάριλ Ζάνουκ (1954) Τζιν Χέρσολτ (1955) Τζακ Γουόρνερ (1956) Μέρβιν Λι Ρόϊ (1957) Μπάντι Άντλερ (1958) Μορίς Σεβαλιέ (1959) Μπινγκ Κρόσμπυ (1960) Φρεντ Ασταίρ (1961) Τζούντι Γκάρλαντ (1962) Μπομπ Χόουπ (1963) Τζόσεφ Ε. Λιβάιν (1964) Τζέιμς Στιούαρτ (1965) Τζον Γουέιν (1966) Τσάρλτον Ίστον (1967) Κερκ Ντάγκλας (1968) Γκρέγκορι Πεκ (1969) Τζόαν Κρόφορντ (1970) Φρανκ Σινάτρα (1971) Άλφρεντ Χίτσκοκ (1972) Σάμιουελ Γκόλντουιν (1973) Μπέτι Ντέιβις (1974) Χαλ Μπ. Ουόλις (1975) Ουόλτερ Μίρις (1977) Ρεντ Σκέλτον (1978) Λουσίλ Μπολ (1979) Χένρι Φόντα (1980) Τζιν Κέλλυ (1981) Σίντνεϊ Πουατιέ (1982) Λόρενς Ολίβιε (1983) Πολ Νιούμαν (1984) Ελίζαμπεθ Τέιλορ (1985) Μπάρμπαρα Στάνγουικ (1986) Άντονι Κουίν (1987) Κλιντ Ίστγουντ (1988) Ντόρις Ντέι (1989) Όντρεϊ Χέπμπορν (1990) Τζακ Λέμμον (1991) Ρόμπερτ Μίτσαμ (1992) Λορίν Μπακόλ (1993) Ρόμπερτ Ρέντφορντ (1994) Σοφία Λόρεν (1995) Σον Κόνερι (1996) Ντάστιν Χόφμαν (1997) Σίρλεϊ Μακ Λέιν (1998) Τζακ Νίκολσον (1999) Μπάρμπαρα Στρέιζαντ (2000) Αλ Πατσίνο (2001) Χάρισον Φορντ (2002) Τζιν Χάκμαν (2003) Μάικλ Ντάγκλας (2004) Ρόμπιν Ουίλιαμς (2005) Άντονι Χόπκινς (2006) Γουόρεν Μπίτι (2007) Στίβεν Σπίλμπεργκ (2009) Μάρτιν Σκορτσέζε (2010) Ρόμπερτ Ντε Νίρο (2011) Μόργκαν Φρίμαν (2012) Τζόντι Φόστερ (2013) Γούντι Άλεν (2014) Τζορτζ Κλούνεϊ (2015) Ντένζελ Ουάσινγκτον (2016)
Εγκυκλοπαίδεια Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
