Ιδανικός σύζυγος , Oscar Wilde

.

Ιδανικός σύζυγος , Oscar Wilde

Σημείωση: Το τονικό σύστημα έχει αλλάξει από πολυτονικό σε μονοτονικό. Η ορθογραφία του βιβλίου κατά τα άλλα παραμένει ως έχει. Λέξεις με έντονους χαρακτήρες έχουν συμπεριληφθεί σε &&. Λέξεις με πλάγιους χαρακτήρες έχουν συμπεριληφθεί σε _.

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΦΕΞΗ

OSCAR WILDE (Οσκάρ Ουάιλδ)

ΔΡΑΜΑ ΕΙΣ ΤΕΣΣΑΡΑΣ ΠΡΑΞΕΙΣ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ Μ. ΧΑΤΖΗΓΑΒΡΙΗΛ

ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΕΞΗ 1917

ΠΡΟΣΩΠΑ

ΚΟΜΗΣ ΚΑΒΕΡΣΙΑΜ Κ. G. ΥΠΟΚΟΜΗΣ ΓΚΟΑΡΙΓΚ (υιός του). ΣΙΡ ΡΟΒΕΡΤ ΤΣΙΛΤΕΡΝ (Barv, Υφυπουργός των Εξωτερικών). ΥΠΟΚΟΜΗΣ ΔΕ ΝΑΝΖΑΚ (Ακόλουθος της Γαλλικής Πρεσβείας στο Λονδίνο). Κύριος ΜΟΝΤΦΩΡΤ. ΜΕΪΣΟΝ (Οικονόμος του Σερ Ρόβερτ Τσίλτερν). ΦΙΠΠΣ (Υπηρέτης του Λόρδου Γκόαριγκ). ΙΑΚΩΒΟΣ) ) Υπηρέται. ΧΑΡΩΛΤ ) ΛΑΙΔΗ ΤΣΙΛΤΕΡΝ. ΛΑΙΔΗ ΜΑΡΚΩΝ. ΚΟΜΗΣΣΑ ΜΑΡΤΣΜΟΝΤ. ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΜΑΠΕΛ ΤΣΙΛΤΕΡΝ (Αδελφή του Σερ Ρόβερτ Τσίλτερν). Κυρία ΣΙΕΒΕΛΕΫ.

ΙΔΑΝΙΚΟΣ ΣΥΖΥΓΟΣ

ΣΚΗΝΗ Οκτάγωνο δωμάτιο στο σπίτι του Σερ Ρόβερτ Τσίλτερν στην πλατεία Grosvenor. (Το δωμάτιον είναι κατάφωτο και γεμάτο επισκέπτες. Στο επάνω σκαλοπάτι στέκεται η Λαίδη Τσίλτερν, γυναίκα καθαράς ελληνικής ομορφιάς, είκοσι επτά περίπου χρόνων. Υποδέχεται τους ξένους που αναβαίνουν. Επάνω από το κιγκλίδωμα της σκάλας κρέμεται μεγάλο κηροπήγιο φωτίζοντας πλατειά γαλλική ταπετσαρία — που παριστά τον θρίαμβον του έρωτα από σχέδιο του Boucher — απλωμένην επάνω στον τοίχο της σκάλας. Δεξιά είναι η είσοδος της αιθούσης της μουσικής. Ακούεται ο ελαφρός ήχος κουαρτέτου. Η είσοδος αριστερά φέρνει σε άλλα δωμάτια υποδοχής. Η κυρία Μάρτσμοντ και η Λαίδη Μπάσιλτων, δύο εμορφώτατες γυναίκες, κάθονται μαζί απάνω σε σοφά ρυθμού Λουδοβίκου 16ου. Είναι τύποι διαλεκτής λεπτότητος. Οι αριστοκρατικοί τρόποι των έχουνε κάτι που μαγεύει. Ο Watteau θ' αρέσκετο να τις ζωγραφίση).

Κυρία Μάρτσμοντ. Θα πάτε απόψε στης Χάρτλοκ, Μαργαρίτα;

Λαίδη Μπάσιλτων. Έτσι νομίζω. Και σεις;

Κυρία Μάρτσμοντ. Ναι. Φοβερά κουραστικές οι εσπερίδες που δίνουν, δε σου φαίνεται;

Λαίδη Μπάσιλτων. Φοβερά κουραστικές αλήθεια! Δε μπορώ ποτέ να καταλάβω γιατί πηγαίνω. Μα ούτε κι' αλλού που πηγαίνω ξέρω γιατί πηγαίνω.

Κυρία Μάρτσμοντ. Εγώ έρχομ' εδώ για να διδαχθώ.

Λαίδη Μπάσιλτων. Α! εγώ αποστρέφομαι τη διδαχή.

Κυρία Μάρτσμοντ. Κ' εγώ το ίδιο. Εξ άλλου αυτό μας φέρνει σχεδόν στο ίδιο επίπεδο με τις εμπορικές τάξεις, δεν είναι έτσι; Μα έλα που η αγαπητή Γερτρούδη Τσίλτερν μου λέει πάντα πως πρέπει νάχω κάποιο σοβαρό σκοπό στη ζωή, γι' αυτό κ' εγώ έρχομ' εδώ.

Λαίδη Μπάσιλτων. (Κυττάζει γύρω με το λορνιό της). Δε βλέπω κανένα 'δώ απόψε που θα μπορούσε κανείς να πη πως έχει κάποιο σοβαρό σκοπό. Ο κύριος που με συνώδευσε στο μπυφέ όλο και μου μιλούσε για τη γυναίκα του.

Κυρία Μάρτσμοντ. Τι προστυχιά!

Λαίδη Μπάσιλτων. Φρικτή προστυχιά! Για τι σου έλεγε ο δικός σου;

Κυρία Μάρτσμοντ. Για μένα.

Λαίδη Μπάσιλτων. (Με χαμηλή φωνή). Κ' ευρήκες κανένα ενδιαφέρον;

Κυρία Μάρτσμοντ. (Κουνεί το κεφάλι). Ούτε το παραμικρό.

Λαίδη Μπάσιλτων. Τι μαρτύριο που τραβούμε αγαπητή Μαργαρίτα!

Κυρία Μάρτσμοντ. (Σηκώνεται). Και πόσον καλά μας ταιριάζει. Ολιβία! (Σηκώνονται και πηγαίνουν προς την αίθουσαν της μουσικής. Ο υποκόμης Νανζάκ, νεαρός ακόλουθος, γνωστός για τους λαιμοδέτας και την Αγγλομανία του, πλησιάζει με βαθειάν υπόκλισι, και λαμβάνει μέρος στη συνδιάλεξι).

Μέισον. (Στέκεται στο επάνω σκαλοπάτι και αγγέλλει νέους επισκέπτας). Ο Κύριος και η Λαίδη Ζαν Μπάρφορτ. Ο λόρδος Κάβερσιαμ (Μπαίνει ο Λόρδος Κάβερσιαμ γέρος εβδομηντάρης, με την ταινία και το παράσημο της περικνημίδας. Θαυμάσιος τύπος φιλελευθέρου ανθρώπου. Θα τον έπαιρνε κανείς για πορτραίτο του Lawrence.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Καλησπέρα, Λαίδη Τσίλτερν! Ήρθ' εδώ αυτός ο γυιός μου ο χασομέρης;

Μάπελ Τσίλτερν. (Πλησιάζει τον Λόρδο Κάβερσιαμ). Γιατί ονόμαζετ' έτσι τον Λόρδο Γκόαριγκ;

(Η Μάπελ Τσίλτερν είνε τέλειος Αγγλικός τύπος εμορφιάς. Έχει όλη την ευωδία και την ελευθερία του άνθους. Όλο κύματα λες από φως ηλιακό από τα μαλλιά της, και το μικρό της στόμα, έτσι με τα χείλη ανοικτά, γεμάτο από ελπίδα, σαν στόμα παιδιού. Έχει την τυρρανική γοητεία της νεότητος, και το εκπληκτικό θάρρος της αθωότητος. Σ' εκείνους που έχουν πολλές γνώσεις δεν θυμίζει κανένα έργο τέχνης. Μα είναι σαν άγαλμα Ταναγραίας κόρης και θα στενοχωρείτο πολύ αν της τόλεγε κανείς).

Λόρδος Κάβερσιαμ. Γιατί περνά μια ζωή τόσ' οκνηρή.

Μάπελ Τσίλτερν. Πώς μπορείτε να λέτε αυτό το πράμα; Μόνο και μόνο γιατί πάει κάθε πρωί στης δέκα ιππασία, γιατί πηγαίνει στην όπερα τρεις φορές την εβδομάδα, φορεί νέα φορέματα τουλάχιστον πέντε φορές την ημέρα, και τρώγει έξω κάθε βράδυ; Αυτό είνε που ονομάζετε οκνηρή ζωή; αυτό;

Λόρδος Κάβερσιαμ. (Την κυττάζει με γλυκό βλέμμα). Είσαστε θελκτική Δεσποινίς!

Μάπελ Τσίλτερν. Πόσον με κολακεύετε Λόρδε Κάβερσιαμ! Μα γιατί δεν έρχεστε πιο συχνά σπίτι μας; Το ξέρετε πως κάθε Τετάρτη δεχόμαστε ταχτικά, και τ' αστέρι εκείνο στο στήθος σας πηγαίνει τόσο έμορφα!

Λόρδος Κάβερσιαμ. Δεν πάω πουθενά τώρα. Έχω αηδιάσει την Κοινωνία του Λονδίνου. Δε με νοιάζει και πολύ αν έξαφνα με παρουσιάσουνε στο ράφτη μου. Αυτός πάντα δίνει τη ψήφο του εκεί που πρέπει. Μα μεγάλο κόπο μου φέρνει όταν έχω να συνοδεύσω στο μπουφέ την καπελλού της συζύγου μου. Ποτέ μου δεν έκαμα γούστο τα καπέλλα της Λαίδης Κάβερσιαμ.

Μάπελ Τσίλτερν. Ω! Σ' εμέν' αρέσει η Κοινωνία του Λονδίνου. Νομίζω πως έχει καλλιτερεύση σημαντικά. Απαρτίζεται τώρα ολότελα από ωραίους κουτούς και πρωτοφανείς τύπους τρελλών. Έτσι πρέπει νάνε μια Κοινωνία.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Μμ! Σε ποίαν από της δυο αυτές κατηγορίες υπάγεται ο Γκόαριγκ;

Μάπελ Τσίλτερν. (Σοβαρά). Εγώ τον Λόρδο Γκόαριγκ τον ξεχωρίζω από τους άλλους. Όσο πάει και διορθώνεται.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Σε τι;

Μάπελ Τσίλτερν. Ελπίζω να σας πω πολύ γρήγορα, Λόρδε Κάβερσιαμ!

Μέισον. (Αγγέλλει επισκέπτας). Η Λαίδη Μάρκων. Η κυρία Σιέβελεϋ.

(Μπαίνουν η Λαίδη Μάρκων και η Κυρία Σιέβελεϋ. Η Λαίδη Μάρκων είναι γυναίκα ευχάριστη, καλοκάγαθη, από όλους αγαπημένη, με μαλλιά σταχτιά δεμένα με κορδόνι, à la marquise. Η Κυρία Σιέβελεϋ, που τη συνοδεύει, είναι πολύ ψιλή και λίγο αδύνατη. Χείλη πολύ λεπτά και χονδροβαμμένα, μια άλικη γραμμή απάνω σε χλωμό πρόσωπο. Βενετικά κόκκινα μαλλιά, μύτη αητού, και μακρύς λαιμός. Το κοκκινάδι το δείχνει, φαίνεται πιο πολύ η φυσική χλωμάδα. Όλοι στρέφουν απάνω της περίεργα βλέμματα. Σωστό καλλιτέχνημα! η επίδρασις πολλών σχολών είναι φανερή απάνω της).

Λαίδη Μάρκων. Καλησπέρα, αγαπητή Γερτρούδη! Είσαστε τόσο καλή να μου επιτρέψετε να φέρω μαζί μου τη φιλενάδα μου, κυρία Σιέβελεϋ. Δυο τόσο θελκτικές γυναίκες πρέπει να γνωριστήτε.

Λαίδη Τσίλτερν. (Πλησιάζει την Κυρία Σιέβελεϋ με γλυκό χαμόγελο). Θαρρώ πως έχουμε κάπου ανταμωθεί με τη κυρία Σιέβελεϋ. Δεν το ήξερα πως έκαμε και δεύτερο γάμο.

Λαίδη Μάρκων. (Με φαιδρότητα). Α, τον σημερινό καιρό ο κόσμος πανδρεύεται όσο μπορεί συχνότερα, δεν είναι έτσι; Είναι πολύ του συρμού. (Στρέφεται προς την Δούκισσα του Maryborough). Αγαπητή Δούκισσα, τι κάνει ο Δουξ; Το μυαλό ακόμη αδύνατο, υποθέτω; Μ' αυτό ήτανε μοιραίο, δε σας φαίνεται; Και ο καλός πατέρας του το ίδιο. Είναι κληρονομικό, δεν είναι έτσι;

Κυρία Σιέβελεϋ. (Παίξει με τη βεντάλια της). Μ' αλήθεια έχουμε κάπου ανταμωθεί καμμιά φορά Λαίδη Τσίλτερν; Δε μπορώ να θυμηθώ πού. Έλειπα πολύ καιρό από την Αγγλία.

Λαίδη Τσίλτερν. Είμαστε μαζί στο σχολειό, κυρία Σιέβελεϋ.

Κυρία Σιέβελεϋ, (Με ύφος αγέρωχο). Αλήθεια; Εγώ δε θυμάμαι σχεδόν τίποτε από τα μαθητικά μου χρόνια. Έχω μονάχα μια αόριστη εντύπωση πως ήτανε δυσάρεστα χρόνια.

Λαίδη Τσίλτερν. (Ψυχρά). Αυτό δε μου κάνει καμμιά έκπληξι!

Κυρία Σιέβελεϋ. (Με το γλυκύτερο τρόπο της). Δεν ξέρετε, Λαίδη Τσίλτερν, πόσον επιθυμούσα να γνωρίσω τον σύζυγο σας. Από τον καιρό που μπήκε στο υπουργείο των Εξωτερικών, γίνεται τόσο μεγάλος λόγος γι' αυτόν στη Βιέννη. Και τα καταφέρνουνε πάντα οι εφημερίδες να γράφουν ορθά τόνομά του. Αυτό είναι κάτι τι.

Λαίδη Τσίλτερν. Δε βλέπω τι σχέσι μπορεί νάχη μαζί σας ο σύζυγος μου. κυρία Σιέβελεϋ! (Φεύγει).

Υποκόμης δε Νανζάκ. Ah, chère Madame, quelle surprise! Δε σας είδα από την τελευταία φορά που ανταμωθήκαμε στο Βερολίνο!

Κυρία Σιέβελεϋ. Από τότε που με είδετε στο Βερολίνο! Μ' από τότες επέρασαν πέντε χρόνια!

Υποκόμης δε Νανζάκ. Α! με κολακεύετε!

(Μπαίνει ο Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Σαραντάρης, μα φαίνεται κάπως νεώτερος. Φρεσκοξυρισμένος, με λεπτά χαρακτηριστικά, μαύρα μαλλιά και μαύρα μάτια. Προσωπικότης μεγάλης αξίας. Δεν είναι δημοτικός — λίγοι που έχουν αξίαν, είναι τέτοιοι. Μα μερικοί τον θαυμάζουνε υπερβολικά και βαθειά τον σέβονται οι πολλοί. Οι τρόποι του φανερώνουν άνδρα τέλειον, υπέροχον, με μικράν δόσιν υπερηφανείας. Καταλαμβάνει κανείς πως ο άνθρωπος αυτός έχει συναίσθησι της επιτυχίας που είχε στη ζωή του. Νευρικός, με κουρασμένο βλέμμα. Κάποια νευρικότητα στα ρουθούνια, στα χλωμά και λιγνά του χέρια. Ο Βαν Ντικ θα εζωγράφιζε ευχαρίστως το κεφάλι του).

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Καλησπέρα, Λαίδη Μάρκων! Ελπίζω να εφέρατε μαζί σας τον Σιρ Τζων.

Λαίδη Μάρκων. Ω! έφερα ένα πειο πολύ χαριτωμένο πλάσμα από τον Σιρ Τζων. Ο Σιρ Τζων από τον καιρό που αναμίχθηκε σοβαρά στην πολιτική, σου έκαμε ένα τρόπο ανυπόφορο. Αλήθεια, τώρα πεια που η Βουλή των Κοινοτήτων προσπαθεί να φανή χρήσιμη, κάνει μεγάλη ζημία.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Δεν πιστεύω, Λαίδη Μάρκων. Είναι αληθινό ότι εμείς προσπαθούμε να χάνουμε τον καιρό του κόσμου, δεν είναι έτσι; Μα ποιο είναι τέλος πάντων αυτό το χαριτωμένο πρόσωπο που είχετε την καλωσύνη να μας φέρετε;

Λαίδη Μάρκων. Ονομάζετε Κυρία Σιέβελεϋ! Από την οικογένεια των Σιέβελεϋ στο Τορσετσάιαρ, υποθέτω. Μα δεν είμαι βεβαία. Αι οικογένειαι είναι τόσο ανακατωμέναι σήμερα. Σας βγαίνει έξαφνα ένας στη μέση και σας λέει πως είναι κάτι. Αυτό είναι πεια ο γενικός κανών.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Κυρία Σιέβελεϋ; Νομίζω ότι την γνωρίζω.

Λαίδη Μάρκων. Μόλις έχει φθάση από τη Βιέννη.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Α! ναι. Νομίζω πως ξέρω ποιαν εννοείτε.

Λαίδη Μάρκων. Ω! αυτή στη Βιέννη ξέρει όλο τον κόσμο, κ' έχει και κάτι ωραία σκανδαλάκια με τον κόσμο εκεί. Πρέπει αλήθεια τον ερχόμενον χειμώνα να πάω κ' εγώ στη Βιέννη. Ελπίζω εκεί η Πρεσβεία να έχη καλούς μαγείρους.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Αν δεν είχε, ο Πρεσβευτής θα επαύετο χωρίς άλλο. Παρουσιάστε με παρακαλώ στη Κυρία Σιέβελεϋ. Επιθυμούσα να τη γνωρίσω.

Λαίδη Μάρκων. Να σας συστήσω. (Στην Κυρία Σιέβελεϋ). Αγαπητή μου, ο Σερ Ρόβερτ Τσίλτερν μ' έφαγε για να σας συστήσω!

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Υποκλίνεται). Καθ' ένας έχει την σφοδράν επιθυμίαν να γνωρίση την ξακουσμένη Κυρία Σιέβελεϋ. Οι ακόλουθοί μας στη Βιέννη για τίποτε άλλο δε μας γράφουνε.

Κυρία Σιέβελεϋ. Σας ευχαριστώ, Σιρ Ρόβερτ. Γνωριμία που αρχίζει με κομπλιμέντο, είναι βέβαιο πως θα κατάληξη σε μια πραγματική φιλία. Αρχίζει καθώς πρέπει. Και το ωραιότερον είναι που ανεκάλυψα πως γνωριζόμαστε με την Λαίδη Τσίλτερν.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Αλήθεια;

Κυρία Σιέβελεϋ. Ναι. Ακριβώς τώρα μου θύμισε πως είμαστε μαζί στο σχολειό. Πόσο καλά το θυμάμαι τώρα! Εκείνη πάντα έπαιρνε το βραβείο της καλής διαγωγής. Το θυμάμαι πολύ καλά. Η Κυρία Τσίλτερν έπαιρνε πάντα το βραβείο της καλής διαγωγής!

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Με χαμόγελο). Και σεις ποιο βραβείο επαίρνατε, Κυρία Σιέβελεϋ;

Κυρία Σιέβελεϋ. Εγώ άρχισα να παίρνω τα βραβεία μου από τη στιγμή που μπήκα στη ζωή. Δεν ενθυμούμαι να πήρα κανένα για καλή διαγωγή.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Είμαι βέβαιος πως θάτανε για κάποιο θέλγητρό σας!

Κυρία Σιέβελεϋ. Δεν ξέρω αν τις αμείβουν πάντα τις γυναίκες για τα θέλγητρά τους. Τυχαίνει πολλές φορές να τιμωρούνται γι' αυτά! Είναι βέβαιο, πως πολλές γυναίκες γερνούνε σήμερα από την αφοσίωσι εκείνων που τες θαυμάζουν παρ' από τίποτε άλλο. Αυτός τουλάχιστο είναι ο μόνος λόγος για τον οποίον οι περισσότερες από τις ωραίες γυναίκες σας στο Λονδίνο μοιάζουνε με τσίρους.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Τι απαισία που φαίνεται αυτή η φιλοσοφία σας, Κυρία Σιέβελεϋ. Να θέληση κανείς να σας χαρακτηρίση, θα ήτανε αναίδεια. Αλλά μπορώ να σας ερωτήσω με όλο το θάρρος, είσαστε αισιόδοξος ή απαισιόδοξος; Αυτές είναι οι μόνες θρησκείες της μόδας που μας έμειναν σήμερα.

Κυρία Σιέβελεϋ. Ω, δεν είμαι ούτε από το ένα ούτε από το άλλο. Η αισιοδοξία αρχίζει μ' ένα ζωηρό αγρίεμα των ματιών, και η απαισιοδοξία τελειώνει με μαβιά ματογιάλια. Εκτός τούτου, και το ένα και το άλλο είναι απλώς δίλημμα.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Προτιμάτε να είστε φυσιολάτρις;

Κυρία Σιέβελεϋ. Κάποτε. Μ' αυτό είναι τόσο δύσκολο πρόβλημα.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Τι θα λέγανε για μια τέτοια θεωρία οι σημερινοί ψυχολόγοι μυθιστοριογράφοι, για τους οποίους ακούμε τόσα πολλά;

Κυρία Σιέβελεϋ. Α! Η δύναμι των γυναικών πηγάζει από ένα πράμα που η ψυχολογία δε μπορεί να μας εξηγήση. Τους άνδρες είν εύκολο να τους αναλύση κανείς. Τις γυναίκες… αυτές είναι μόνο για να λατρεύωνται.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Νομίζετε πως η επιστήμη δε μπορεί ν' ασχοληθή με το γυναικείο ζήτημα;

Κυρία Σιέβελεϋ. Η επιστήμη δεν ασχολείται ποτέ της με τους παραλογισμούς. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον το γυναικείον ζήτημα θα μείνη άλυτο σ' αυτόν τον κόσμο.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Και μήπως οι γυναίκες δεν αντιπροσωπεύουνε το παράλογο;

Κυρία Σιέβελεϋ. Οι καλοφορεμένες γυναίκες μάλιστα.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Με ευγενική υπόκλισι). Φοβούμαι πως δύσκολα θα μπορούσα σ' αυτό να συμφωνήσω μαζί σας. Αλλά καθήστε. Και πέστε μου τώρα, τι σας κάνει να προτιμάτε το μελαγχολικό Λονδίνο από τη ζωηρή Βιέννη, ή μήπως η ερώτησίς μου είναι αδιάκριτη;

Κυρία Σιέβελεϋ. Οι ερωτήσεις δεν είναι ποτέ αδιάκριτοι. Οι απαντήσεις είναι κάποτε.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Οπωσδήποτε μπορώ να μάθω αν η εδώ παρουσία σας οφείλεται εις λόγους πολιτικούς ή σε απλή διασκέδαση.

Κυρία Σιέβελεϋ. Η πολιτική είναι η μόνη μου ευχαρίστησι. Είναι βλέπετε της μόδας σήμερο να μη φλερτάρη κανείς παρά σαν φθάσει στα σαράντα ή να μη γίνεται ρομαντικός προτού φθάσει τα σαρανταπέντε, έτσι κ' εμείς οι καϋμένες οι γυναίκες που είμαστε κάτω από τα τριάντα, ή λέμε πως είμαστε, δεν έχουμε να κάνωμε τίποτε άλλο παρά ν' ασχολούμεθα στην πολιτική και στη φιλανθρωπία. Η φιλανθρωπία σήμερα μου φαίνεται έγεινε απλώς το καταφύγιο εκεινών που θέλουνε να ενοχλούν τον πλησίον των. Εγώ προτιμώ την πολιτική. Νομίζω πως στέκει περισσότερο!

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Η πολιτική ζωή είναι ευγενικό στάδιο!

Κυρία Σιέβελεϋ. Κάποτε. Κάποτε είναι ευχάριστο παιγνίδι, Σιρ Ρόβερτ. Και κάποτε μεγάλος μπελάς.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Σεις πως την ευρίσκετε;

Κυρία Σιέβελεϋ. Εγώ; Κάτι και από τα τρία. (Αφήνει την βεντάλια της να πέση χάμου)

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Σηκώνει την βεντάλια). Επιτρέψατέ μου.

Κυρία Σιέβελεϋ. Σας ευχαριστώ.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Μα 'δε μου είπατε ακόμη σε τι οφείλεται η εδώ παρουσία σας. Η σαιζόν έχει περάσει πειά.

Κυρία Σιέβελεϋ. Ω! δε σκοτίζομαι για τη σαιζόν του Λονδίνου! Εδώ ο κόσμος καταγίνεται μονάχα σ' ερωτοδουλιές και σε τίποτε άλλο. Έρχεται, ή για να κυνηγήση συζύγους ή για να κρυφτή απ' αυτούς. Εμένα ο σκοπός μου ήτανε ν' ανταμώσω σας. Αυτή είναι η μόνη αλήθεια. Ξέρετε τι πράμα είναι η περιέργεια γυναικός. Όσο μεγάλη είναι κ' η περιέργεια του ανδρός. Επιθυμούσα υπερβολικά να σας ανταμώσω, και… να σας παρακαλέσω να κάμετε κάτι για μένα.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Ελπίζω πως δε θάνε μικρό πράμα, Κυρία Σιέβελεϋ. Εγώ ξέρω πως τα μικρά πράματα για να γίνουν έχουνε μεγαλύτερες δυσκολίες.

Κυρία Σιέβελεϋ. [Αφού σκεφθή για μια στιγμή). Όχι, δε μου φαίνεται πως είναι μικρό πράμα.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Χαίρομαι πολύ. Πέστε μου λοιπόν τι είναι.

Κυρία Σιέβελεϋ. Υστερότερα. (Σηκώνεται). Μπορώ τώρα να κάμω ένα γύρο μέσα στο ωραίο σας σπίτι; Ακούω πως έχετε θαυμάσιες εικόνες. Ο καϋμένος ο Βαρώνος Άρνχεϊμ — θυμάστε το Βαρώνο; — μου έλεγε πάντα πως έχετε εξαισίους Cerots.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Μ' ένα σχεδόν ανεπαίσθητο τρόμο). Εγνωρίζετε καλά τον Βαρώνο Άρνχεϊμ;

Κυρία Σιέβελεϋ. (Χαμογελώντας). Στενώτατοι φίλοι. Σεις;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Μια φορά.

Κυρία Σιέβελεϋ. Θαυμάσιος άνθρωπος, δεν ήτανε;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Σωπαίνει για λίγο). Ήταν έξοχος, σε πολλά πράματα.

Κυρία Σιέβελεϋ. Σκέπτομαι πολλές φορές τι κρίμα είναι που δεν έγραψε τ' απομνημονεύματά του. θα ήτανε πολύ μεγάλου ενδιαφέροντος.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Ναι: Πολλών ανθρώπων οίδεν άστεα και νόον έγνω, σαν ο αρχαίος Έλλην.

Κυρία Σιέβελεϋ. Χωρίς το φοβερό μειονέκτημα νάχη μια Πηνελόπη που να περιμένη σπίτι τον ερχομό του.

Μέισον. Ο Λόρδος Γκόαριγκ.

(Μπαίνει ο Λόρδος Γκόαριγκ. Τριάντα τεσσάρων χρόνων, πάντα λέει πως είναι νεώτερος. Με πρόσωπο καλοθρεμμένο, χωρίς καμμιά έκφρασι. Είναι ευφυής, μα δε θέλει να τον εκλαμβάνουν για τέτοιον. Τέλειος τύπος δανδή, θα στενοχωρείτο αν τον νομίζανε για ρομαντικό. Παίζει με τη ζωή, και τα έχει τελείως φτιασμένα με τον κόσμο. Του αρέσει να παρεξηγήται Αυτό του δίνει ένα πλεονέκτημα).

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Καλησπέρα, αγαπητέ μου Αρθούρε! Κυρία Σιέβελεϋ, επιτρέψατέ μου να σας παρουσιάσω τον Λόρδο Γκόαριγκ, τον οκνηρότερο άνθρωπο μέσα στο Λονδίνο.

Κυρία Σιέβελεϋ. Έχω παλαιότερα συναντηθεί με τον Λόρδο Γκόαριγκ.

Λόρδος Γκόαριγκ. (Υποκλίνεται). Δεν επίστευα πως θα με θυμάστε, Κυρία Σιέβελεϋ.

Κυρία Σιέβελεϋ. Το θυμητικό μου είναι πολύ γερό. Και είσαστε ακόμη άγαμος;

Λόρδος Γκόαριγκ. Έτσι… πιστεύω.

Κυρία Σιέβελεϋ. Τι ρωμαντικός που είσαστε!

Λόρδος Γκόαριγκ. Ω! δεν είμαι καθόλου ρωμαντικός. Δεν είμαι ακόμη γέρος. Αφήνω το ρωμαντισμό στους γεροντότερους μου. Μπορώ να μάθω αν θα μείνετε πολύ καιρό στο Λονδίνο Κυρία Σιέβελεϋ;

Κυρία Σιέβελεϋ. Αυτό εξαρτάται λίγο από τον καιρό, λίγο από τη μαγειρική, και λίγο από τον Σιρ Ρόβερτ.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Ελπίζω πως δε θα μας σπρώξετε σ' Ευρωπαϊκό πόλεμο;

Κυρία Σιέβελεϋ. Για την ώρα, δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος!

(Νεύει στον Λόρδο Γκόαριγκ, με γελαστά μάτια, κ' εξέρχεται με τον Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Ο Λόρδος Γκόαριγκ κλωθογυρίζει την Μάπελ Τσίλτερν).

Μάπελ Τσίλτερν. Αργήσατε πολύ!

Λόρδος Γκόαριγκ. Μ' ανεζητούσατε;

Μάπελ Τσίλτερν. Με όλη μου την καρδιά!

Λόρδος Γκόαριγκ. Τότε λυπούμαι που δεν άργησα ακόμη περισσότερο. Μ' αρέσει να με ζητούνε.

Μάπελ Τσίλτερν. Τι εγωισμός!

Λόρδος Γκόαριγκ. Είμαι πολύ αγωιστής.

Μάπελ Τσίλτερν. Όλο και μου μιλάτε για τα ελαττώματά σας, Λόρδε Γκόαριγκ.

Λόρδος Γκόαριγκ. Για τα μισά μονάχα σας έχω μιλήσει ως τώρα, Δεσποινίς Μάπελ!

Μάπελ Τσίλτερν. Είναι πολύ χειρότερα τ' άλλα;

Λόρδος Γκόαριγκ. Πολύ φοβερά! Όταν τα σκέπτομαι το βράδυ πηγαίνω αμέσως στο κρεβάτι.

Μάπελ Τσίλτερν. Καλά, χαίρω για τα ελαττώματά σας. Δεν ήθελα ούτ' ένα απ' αυτά να παραιτήσετε.

Λόρδος Γκόαριγκ. Η καλοσύνη σας! Μα εσείς είσαστε πάντα τόσο καλή. Α! καλά που θυμήθηκα, Δεσποινίς Μάπελ, θέλω να σας κάνω μια ερώτησι. Δε μου λέτε ποιος έφερ' εδώ την Κυρία Σιέβελεϋ; Την Κυρία αυτή που βγήκε τώρα έξω με τον αδερφό σας;

Μάπελ Τσίλτερν. Ω, νομίζω η Λαίδυ Μάρκων την έφερε. Γιατί ρωτάτε;

Λόρδος Γκόαριγκ. Έχω τώρα πολλά χρόνια να την δω, αυτό είναι όλο.

Μάπελ Τσίλτερν. Τι παράλογη αιτία!

Λόρδος Γκόαριγκ. Κάθε αιτία είναι παράλογη.

Μάπελ Τσίλτερν. Τι είδους γυναίκα είν' αυτή;

Λόρδος Γκόαριγκ. Ω! πνεύμα την ημέρα κ' εμορφιά το βράδυ!

Μάπελ Τσίλτερν. Δε μου χτύπησε καθόλου στο μάτι. Την αποστρέφομαι.

Λόρδος Γκόαριγκ. Αυτό δείχνει το θαυμάσιο γούστο που έχετε.

Υποκόμης δε Νανζάκ. (Πλησιάζει). Α, η νεαρή Αγγλίδα είναι μοντέλλο καλού γούστου, δεν είναι;

Λόρδος Γκόαριγκ. Έτσι μας λένε πάντα οι εφημερίδες.

Υποκόμης δε Νανζάκ. Διαβάζω όλες τις Αγγλικές σας εφημερίδες. Τις βρίσκω πολύ διασκεδαστικές.

Λόρδος Γκόαριγκ. Τότε, αγαπητέ μου Νανζάκ, πρέπει βέβαια να μαντεύετε τι κρύβεται ανάμεσα στις γραμμές.

Υποκόμης δε Νανζάκ. Θα το επιθυμούσα, μα ο καθηγητής μου δεν το θέλει. (Στην Μάπελ Τσίλτερν). Μου δίνετε την ευχαρίστησι να σας συνοδεύσω στην αίθουσα της Μουσικής Mademoisselle;

Μάπελ Τσίλτερν. (Φαίνεται πολύ δυσαρεστημένη). Ευχαρίστως. Υποκόμη, πολύ ευχαρίστως! (Στρέφεται στον Λόρδο Γκόαριγκ). Δεν έρχεστε στην αίθουσα της μουσικής;

Λόρδος Γκόαριγκ. Αν η μουσική εξακολουθεί, δεν έρχομαι δεσποινίς Μάπελ.

Μάπελ Τσίλτερν. (Αυστηρά). Η μουσική είναι Γερμανική. Δεν θα καταλαβαίνατε τίποτε. (Εξέρχεται με τον Υποκόμη δε Νανζάκ Ο Λόρδος Κάβερσιαμ πλησιάζει τον υιόν του).

Λόρδος Κάβερσιαμ. Λοιπόν, κύριε! Τι κάνεις εδώ πέρα; Σπαταλάς τη ζωή σου καθώς πάντα! Έπρεπε τώρα, να ήσαι στο κρεβάτι, κύριε. Μένεις έξω πολύ αργά! Άκουσα πως χθες το βράδυ στης Λαίδης Ρούφφορτ χόρευες ως τις τέσσαρες το πρωί!.

Λόρδος Γκόαριγκ. Μονάχα ως τις τέσσαρες παρά τέταρτο, πατέρα.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Δε μπορώ να καταλάβω πως υποφέρεις την Κοινωνία αυτή του Λονδίνου. Είναι μια Κοινωνία κατεστραμμένη, ένας σωρός από ελεεινούς τιποτένιους, που μιλούν χωρίς τίποτε να λένε.

Λόρδος Γκόαριγκ. Μ' αρέσει αυτό το είδος της ομιλίας, πατέρα. Είναι το μόνο πράμα εις το οποίο κάτι ξέρω κ' εγώ.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Μου φαίνεται πως εσύ ζης σ' αυτό τον κόσμο μονάχα για διασκέδασι.

Λόρδος Γκόαριγκ. Για τι άλλο πρέπει κάνεις να ζη, πατέρα; Τίποτε άλλο δε μας μακραίνει τη ζωή όσο η ευτυχία.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Είσαι άκαρδος, κύριε, πολύ άκαρδος!

Λόρδος Γκόαριγκ. Ελπίζω όχι, πατέρα. Καλησπέρα, Λαίδη Μπάσιλτων!

Λαίδη Μπάσιλτων. (Καμαρώνοντας δυο ωραία φρύδια) Εδώ είσαστε; Δεν είχα ιδέαν ότι συχνάζετε ποτέ σε πολιτικές συναθροίσεις!

Λόρδος Γκόαριγκ. Λατρεύω τις πολιτικές συναθροίσεις. Είναι οι μόνες συναθροίσεις εις στις οποίες ο κόσμος δεν μιλά για πολιτικά.

Λαίδη Μπάσιλτων. Εγώ τρελλαίνομαι για τα πολιτικά. Μπορώ να μιλώ μια ολάκερη μέρα. Μα δε μπορώ ν' ακούω άλλους να μιλάνε. Δεν ξέρω πώς οι δυστυχισμένοι εκείνοι μέσα στη Βουλή υποφέρουνε τις μακριές και απέραντες εκείνες συζητήσεις.

Λόρδος Γκόαριγκ. Μη δίνοντας ποτέ καμμιά προσοχή.

Λαίδη Μπάσιλτων. Αλήθεια;

Λόρδος Γκόαριγκ. (Με τον πιο σοβαρό τρόπο). Βέβαια. Είναι, ξέρετε, πολύ επικίνδυνο πράμα να δίνη κανείς προσοχή. Αν προσέξη κι' ακούση μπορεί και να πεισθή· και άνθρωπος που επιτρέπει στον εαυτό του να πείθεται από τα επιχειρήματα του άλλου είναι όλως διόλου παράλογος.

Λαίδη Μπάσιλτων. Α! αυτό εξηγεί πολλά πράμματα για τους άνδρες που ως τώρα ποτέ δε μπορούσα να καταλάβω, και πολλά για τις γυναίκες που οι σύζυγοι των δεν τις εκτιμούνε ποτέ!

Κυρία Μάρτσμοντ. (Με αναστεναγμό). Οι σύζυγοι μας δεν εκτιμούνε ποτέ τίποτε δικό μας. Γι' αυτό κ' εμείς τρέχουμε σε άλλους!

Λαίδη Μπάσιλτων. (Με έμφασι). Και, πάντοτε σ' άλλους, δεν είναι αλήθεια;

Λόρδος Γκόαριγκ. (Με χαμόγελο). Και αυτές είναι οι σκέψεις των δύο Κυριών που είναι γνωστό πως έχουνε τους πιο λαμπρούς συζύγους μέσα στο Λονδίνο.

Κυρία Μάρτσμοντ. Αυτό είναι ακριβώς εκείνο που δε μπορούμε να υποφέρουμε. Ο Ραϊνάλδος μου είναι σε απελπιστικό σημείο άμεμπτος. Τόσο μάλιστα που κάποτε γίνεται ανυπόφορος!

Λόρδος Γκόαριγκ. Τι φοβερό! Μ' αυτό πρέπει να το μάθη όλος ο κόσμος!

Λαίδη Μπάσιλτων. Ο Μπάσιλτων τα ίδια και χειρότερα· όλο και είναι τρυπωμένος σπίτι ως να ήτανε κανένας μπάτσελορ.

Κυρία Μάρτσμοντ. (Σφίγγει το χέρι της Λαίδης Μπάσιλτων). Καϋμένη μου Ολιβία! Επήραμε άνδρες τέλειους, και γι' αυτό καλά τιμωρούμαστε.

Λόρδος Γκόαριγκ. Εγώ θάλεγα πως οι άνδρες είν' εκείνοι, που τιμωρούνται.

Κυρία Μάρτσμοντ. (Σηκώνεται). Α, όχι αγαπητέ! Εκείνοι είναι όσο μπορούν ευτυχισμένοι. Όσο δα για την εμπιστοσύνη που έχουνε σ' εμάς, το πράμα είναι αρκετά τραγικό.

Λαίδη Μπάσιλτων. Τραγικότατο!

Λόρδος Γκόαριγκ. Κωμικότατο θέλετε να πήτε. Λαίδη Μπάσιλτων;

Λαίδη Μπάσιλτων. Καθόλου κωμικό, Λόρδε Γκόαριγκ. Είσαστε πολύ άδικος να σκέπτεστε τέτοιο πράμα!

Κυρία Μάρτσμοντ. Φοβούμαι πως ο Λόρδος Γκόαριγκ ευρίσκεται στο εχθρικό στρατόπεδο, όπως πάντοτε. Τον είδα μπαίνοντας να μιλά σ' εκείνη τη Κυρία Σιέβελεϋ.

Λόρδος Γκόαριγκ. Έμορφη γυναίκα η Κυρία Σιέβελεϋ!

Λαίδη Μπάσιλτων. (Με ψυχρότητα). Παρακαλούμε να μη επαινάτε άλλες γυναίκες μπροστά μας. Μπορούσατε να περιμένετε εμάς να το κάνωμ' αυτό.

Λόρδος Γκόαριγκ. Αρκετά επερίμενα.

Κυρία Μάρτσμοντ. Μάθετε λοιπόν πως δεν έχουμε καμμιά διάθεσι να της πλέξουμε κανένα εγκώμιο. Άκουσα πως επήγε στην Όπερα τη Δευτέρα το βράδυ, κ' είπε στο Τόμυ Ράφφωρτ πως τάχα, απ' ό,τι μπόρεσε να καταλάβη η Κοινωνία του Λονδίνου είναι όλη φτιασμένη από αφιλόκαλους και δανδήδες.

Λόρδος Γκόαριγκ. Έχει μεγάλο δίκαιο σ' αυτό. Δεν είναι αλήθεια πως οι άνδρες είναι όλοι αφιλόκαλοι κ' οι γυναίκες όλες δανδήδες, δεν είναι αλήθεια;

Κυρία Μάρτσμοντ. (Σιωπαίνει για λίγο). Ω! νομίζετε αλήθεια πως αυτό ήθελε να πη η Κυρία Σιέβελεϋ;

Λόρδος Γκόαριγκ. Βέβαια. Και είναι μια πολύ γνωστική παρατήρησι αυτή της Κυρίας Σιέβελεϋ.

(Μπαίνει η Μάπελ Τσίλτερν).

Μάπελ Τσίλτερν. Γιατί μιλάτε για την Κυρία Σιέβελεϋ; Δεν υπάρχει πεια άλλη ομιλία! Όλοι γι' αυτή μιλάνε! Η Λόρδος Γκόαριγκ λέει — τι είπετε Λόρδε Γκόαριγκ, για την Κυρία Σιέβελεϋ; Ω! ναι θυμάμαι· είπετε πως είναι πνεύμα την ημέρα κι' εμορφιά το βράδυ.

Λαίδη Μπάσιλτων. Τι φρικτός συνδυασμός! Όλως διόλου πάρα πολύ αφύσικος!

Κυρία Μάρτσμοντ. (Με τόνο μελαγχολικό). Μ' αρέσει να βλέπω εκείνους που έχουν πνεύμα, και ν' ακούω εκείνους που είναι έμορφοι.

Λόρδος Γκόαριγκ. Α! αυτό είναι υπερευαισθησία εκ μέρους σας, Κυρία Μάρτσμοντ!

Κυρία Μάρτσμοντ. (Τα μάτια της λάμπουν από αληθινή ευχαρίστησι). Χαίρομαι πολύ να σας ακούω να λέτε τούτο. Ήμουνα παντρεμένη με τον Μάρτσμοντ εφτά χρόνια και ποτέ μου δεν τον άκουσα να μου πη καμμιά φορά πως ήμουν υπερευαίσθητη. Οι άνδρες δεν είναι καθόλου παρατηρητικοί!

Λαίδη Μπάσιλτων. (Στρέφεται σ' αυτή). Εγώ τολεγα πάντοτε, αγαπητή Μαργαρίτα, πώς είσαστε το πειο υπερευαίσθητο, πλάσμα μέσα στο Λονδίνο.

Κυρία Μάτρσμοντ. Α! μα εσύ είσαι πάντοτε συμπαθητική Ολιβία!

Μάπελ Τσίλτερν. Δε μου λέτε ; Είναι υπερευαισθησία νάχη κανείς όρεξι για φαγί; Εγώ έχω μεγάλη όρεξι. Λόρδε Γκόαριγκ, μου δίνετε τίποτε να φάγω;

Λόρδος Γκόαριγκ. Ευχαρίστως, Δεσποινίς Μάπελ.(Αποσύρεται μαζί της).

Μάπελ Τσίλτερν. Τι φρικτός που καταντήσατε! Δε μου είπετε ούτε μια λέξι όλο το βράδυ!

Λόρδος Γκόαριγκ. Πώς μπορούσα; Εσείς εφύγατε με το μωρο-διπλωμάτη.

Μάπελ Τσίλτερν. Μπορούσες να μας ακολουθήσης. Μια καταδίωξι θάταν ευγενικό πράμα. Δε νομίζω πως σ' αγαπώ καθόλου απόψε.

Λόρδος Γκόαριγκ. Εγώ σ' αγαπώ υπερβολικά.

Μάπελ Τσίλτερν. Καλά, σας ήθελα όμως να το δείξετε με πιο φανερό τρόπο. (Κατεβαίνουν τη σκάλα).

Κυρία Μάρτσμοντ. Ολιβία, αισθάνομαι μια φοβερή ζάλη. Πρέπει κάτι να φάγω. Η πείνα με θερίζει.

Λαίδη Μπάσιλτων. Εγώ μου φαίνεται σε λίγο θα ποθάνω από την πείνα, Μαργαρίτα!

Κυρία Μάρτσμοντ. Οι άνδρες έτσι εγωισταί είναι πάντα, δε σκοτίζονται ποτέ τους γι' αυτά τα πράματα.

Λαίδη Μπάσιλτων. Οι άνδρες είναι υλισταί, υπερβολικά υλισταί!

(O Υποκόμης δε Νανζάκ μπαίνει από την αίθουσαν της μουσικής με μερικούς άλλους προσκαλεσμένους ξένους. Αφού κύτταξε προσεκτικά όλους που είν' εκεί, έρχεται σιμά στη Λαίδη Μπάσιλτων.

Υποκόμης δε Νανζάκ. Μου δίνετε την τιμή να σας συνοδεύσω κάτω στο δείπνο, Κόμησσα;

Λαίδη Μπάσιλτων. (Ψυχρά). Δεν τρώγω ποτέ το βράδυ, σας ευχαριστώ, Υποκόμη. (Ο Υποκόμης ετοιμάζεται να φύγη. Η Λαίδη Μπάσιλτων το αντιλαμβάνεται, σηκώνεται αμέσως και τον παίρνει από το χέρι). Θα 'ρθώ όμως κάτω μαζί σας μ' ευχαρίστησι.

Υποκόμης δε Νανζάκ. Μ' αρέσει να κάθουμε στο τραπέζι. Είμαι πολύ Εγγλέζος σ' όλα μου τα γούστα.

Λαίδη Μπάσιλτων. Φαίνεστε καθαυτό Εγγλέζος, Vicomte, καθαυτό Εγγλέζος.

(Περνούν έξω. Ο Κύριος Μόντφωρτ, ένας νεαρός δανδής, με τέλεια χαρακτηριστικά ιπποκόμου πλησιάζει την Κυρία Μάρτσμοντ).

Κύριος Μόντφωρτ. Αγαπάτε να πάρετε τίποτε, Κυρία Μάρτσμοντ;

Κυρία Μάρτσμοντ. (Νωθρά). Σας ευχαριστώ, Κύριε Μόντφωρτ. Το βράδυ δεν αγγίζω το φαγί, (Σηκώνεται έτσι βιαστικά και τον παίρνει από το χέρι). Μα θα καθίσω κοντά σας, να σας κυττάζω.

Κύριος Μόντφωρτ. Δεν ξέρω αν μ' αρέση να με κυττάζουνε καθώς τρώγω!

Κυρία Μάρτσμοντ. Τότε θα κυττάζω κανένα άλλον.

Κύριος Μόντφωρτ. Ούτε αυτό μου φαίνεται πως μ' αρέσει.

Κυρία Μάρτσμοντ. (Αυστηρά). Παρακαλώ, Κύριε Μόντφωρτ, μη κάνετε τέτοιες θλιβερές σκηνές ζήλιας μπροστά στον κόσμο! (Καταβαίνουν με τους άλλους, ενώ μπαίνει ο Σιρ Ρόμπερτ Τσίλτερν και η Κυρία Σιέβελεϋ).

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Και σκοπεύετε να πάτε σε καμμιά εξοχή προτού φύγετε από την Αγγλία, Κυρία Σιέβελεϋ;

Κυρία Σιέβελεϋ. Μπα, όχι! Δε μπορώ να υποφέρω τις συναναστροφές σας εδώ στην Αγγλία. Εδώ ο κόσμος προσπαθεί με κάθε τρόπο να φαντάζη στο πρόγευμα. Αυτό είνε φοβερό! Μονάχα οι κουτοί φαντάζουν στο πρόγευμα. Και ύστερα ο πρώτος της οικογενείας αρχίζει και διαβάζει ατέλειωτες προσευχές. Η διαμονή μου στην Αγγλία από σας εξαρτάται, Σιρ Ρόβερτ, (Κάθεται στον σοφά).

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Κάθεται σιμά της). Σοβαρά;

Κυρία Σιέβελεϋ. Σοβαρώτατα. Θέλω να σας μιλήσω για ένα μεγάλο πολιτικό και οικονομικό σχέδιο, γι' αυτήν, αλήθεια, την Εταιρεία της Αργεντινής Διώρυγος.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Τι οχληρό για σας, να μιλάτε για τέτοιο πρακτικό ζήτημα, Κυρία Σιέβελεϋ!

Κυρία Σιέβελεϋ. Ω, μ' αρέσουνε τα οχληρά και πρακτικά ζητήματα. Εκείνο που δε μ' αρέσει είναι οι οχληροί και πρακτικοί άνθρωποι. Υπάρχει πολύ μεγάλη διαφορά. Εκτός τούτου, ξέρω πως ενδιαφέρεσθε για έργα τόσο μεγάλα και διεθνή. Ήσασθε νομίζω, ο γραμματεύς του Λόρδου Ράτλεϋ όταν η Κυβέρνησις αγόρασε τις μετοχές της Διώρυγος του Σουέζ;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Ναι. Μα το Κανάλι του Σουέζ ήτανε μια πολύ μεγάλη και λαμπρά επιχείρησις. Μας έδωσε τη γραμμή ίσια στην Ινδία. Είχε ύψιστη αξία. Ήτανε ανάγκη τότε νάχουμε επίβλεψι στο έργο. Το Αργεντινό σχέδιο, που λέτε, είναι μια από τες συνηθισμένες αγυρτίες για να φαγωθούν χρήματα.

Κυρία Σιέβελεϋ. Μια κερδοσκοπία, Σιρ Ρόβερτ! Λαμπρά, τολμηρά κερδοσκοπία.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Πιστεύσατέ μου, Κυρία Σιέβελεϋ, είναι μια αγυρτία. Ας λέμε κάθε πράμα με τόνομά του. Έτσι τα ζητήματα γίνουνται απλούστερα. Για το έργο αυτό έχομε όλες τις σχετικές πληροφορίες στο υπουργείο των Εξωτερικών. Έστειλα μάλιστα ειδική επιτροπή να εξετάση ιδιαιτέρως το ζήτημα αυτό, κ' εκθέτει πως οι εργασίες μόλις ήρχισαν και όσο για τα χρήματα που συνάχθηκαν, κανείς δεν φαίνεται να ξέρη τι απέγειναν. Το όλο έργο είναι μια δεύτερη έκδοσι του Παναμά, χωρίς ακόμη νάχη και το τέταρτο της επιτυχίας που είχεν η ελεεινή εκείνη επιχείρησι. Ελπίζω πως δε θα μπλέξατε σ' αυτό το έργο. Είμαι βέβαιος πως είσαστε αρκετά έξυπνη για να μη το κάνετε.

Κυρία Σιέβελεϋ. Έμπλεξα και καλά μάλιστα.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Ποιος ετόλμησε να σας συμβουλεύση να κάνετε τέτοια ανοησία;

Κυρία Σιέβελεϋ. Ο παληός φίλος σας — και φίλος μου.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Ποιος;

Κυρία Σιέβελεϋ. Ο Βαρώνος Άρνχεϊμ.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.(Συνοφρυώνεται). Α! ναι. Θυμάμαι πως άκουσα, τον καιρό που απέθανε, πως ήταν ανακατεμένος σ' αυτή την υπόθεσι.

Κυρία Σιέβελεϋ. Ήτανε η τελευταία του φαντασιοπληξία. Η τελευταία μα και η μόνη, για να είμαστε δίκαιοι.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. {Σηκώνεται). Μα δεν είδατε ακόμη τους Corots μου. Είναι στην αίθουσα της μουσικής, θέλετε να τους ιδήτε;

Κυρία Σιέβελεϋ. (Κουνεί το κεφάλι). Δεν έχω διάθεσι απόψε γι' ασημένιες δύσεις και ροδοβαμμένες αυγούλες. Θέλω να μιλήσω για δουλειά. (Του νεύει με τη βεντάλια της να καθίση πάλι κοντά της.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Φοβάμαι πως δεν έχω να σας δώσω άλλη συμβουλή, Κυρία Σιέβελεϋ, παρά ότι πρέπει να ενδιαφέρεστε για πράματα ολιγώτερο επικίνδυνα. Η επιτυχία της Διώρυγος εξαρτάται, βέβαια από τη στάσι που θα λάβη η Αγγλία, και θα παρουσιάσω την έκθεσι της επιτροπής στη Βουλή αύριο το βράδυ.

Κυρία Σιέβελεϋ. Αυτό δεν πρέπει να το κάνετε. Για το συμφέρο σας, Σιρ Ρόβερτ, αν όχι για το δικό μου, δεν πρέπει να το κάνετε.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Την κυττάζει με έκπληξι). Για το συμφέρο μου; Αγαπητή μου Κυρία Σιέβελεϋ. τι θέλετε να πήτε;

(Κάθεται κοντά της).

Κυρία Σιέβελεϋ. Σιρ Ρόβερτ. θα είμαι αρκετά ειλικρινής μαζί σας. θέλω ν' αποσύρετε την έκθεσι που εσκοπεύατε να παρουσιάσετε στη Βουλή, με την πρόφασι πως έχετε λόγους να πιστεύετε πως η επιτροπή ήτανε επηρεασμένη ή κακά πληροφορημένη, ή κάτι τέτοιο. Ύστερα θέλω να πήτε λίγες λέξεις πως τάχα η Κυβέρνησι σκοπεύει ν' αναθεώρηση το ζήτημα και πως έχετε λόγους να πιστεύετε ότι η Διώρυγα, αν τελειώση, θα είναι μεγάλης διεθνούς αξίας. Εσείς δα ξέρετε τι είδους πράματα λένε οι υπουργοί σε τέτοιες περιστάσεις. Λίγες από τις συνηθισμένες σαχλαμάρες θα είναι αρκετό. Στη νεωτέρα ζωή τίποτε δεν μπορεί να φέρη αποτέλεσμα όσο μια καλή σαχλαμάρα. Γεννά τη συμπάθεια και το ενδιαφέρον όλου του κόσμου, θα το κάνετε αυτό προς χάρι μου;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Κυρία Σιέβελεϋ, δεν μπορεί να κάνετε σοβαρά μια τέτοια πρότασι!

Κυρία Σιέβελεϋ. Σας μιλώ σοβαρώτατα.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Ψυχρά). Σας παρακαλώ να μου επιτρέψετε να μη το πιστεύω.

Κυρία Σιέβελεϋ. (Μιλεί με μεγάλη περίσκεψι και έμφασι). Α! μα εγώ σοβαρεύομαι. Και αν κάμετε αυτό που σας λέω, θα… σας πληρώσω πολύ γενναία!

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Να με πληρώσετε!

Κυρία Σιέβελεϋ. Ναι.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Φοβούμαι πως δεν σας εννοώ καθόλου τι θέλετε να πήτε.

Κυρία Σιέβελεϋ. (Ακουμβά πίσω στο σοφά και τον κυττάζει). Τι μεγάλη απογοήτευσις! Κ' εγώ έκανα αυτό το μεγάλο ταξίδι από τη Βιέννη με την ελπίδα πως πολύ καλά θα μ' εννοούσατε.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Φοβούμαι όχι.

Κυρία Σιέβελεϋ. (Με τρόπο που φανερώνει μεγάλη αδιαφορία). Αγαπητέ μου, Σιρ Ρόβερτ, εσείς είστε ένας άνθρωπος του κόσμου κ' έχετε την αξία σας, υποθέτω. Κάθε ένας έχει την αξίαν του σήμερα. Το κακό είναι που πολλοί άνθρωποι είναι φοβερά πολυδάπανοι. Εγώ ξέρω πως έχω αυτό το ελάττωμα. Ελπίζω ότι θάστε πιο συγκαταβατικός στους όρους σας.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Σηκώνεται με αγανάκτησι). Αν μου επιτρέπετε, να φωνάξω να έρθη το αμάξι σας. Εζήσατε τόσον καιρό έξω, Κυρία Σιέβελεϋ, που φαίνεται δεν μπορείτε να συναισθανθήτε ότι μιλάτε σ' ένα Άγγλο τζέντλεμαν.

Κυρία Σιέβελεϋ. (Τον σταματά, αγγίζοντας τη βεντάλια της στο χέρι του, και την κρατεί εκεί όλο το διάστημα που του μιλεί). Το νοιώθω πως μιλώ σ' ένα άνθρωπο που εθεμέλιωσε την περιουσία του πωλώντας κάποιο μυστικό του υπουργείου σ' ένα κερδοσκόπο του χρηματιστηρίου.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Δαγκάνει τα χείλη του). Τι θέλετε να πήτε;

Κυρία Σιέβελεϋ. (Σηκώνεται και τον κυττάζει στα μάτια), θέλω να πω ότι ξέρω ποια ήταν η αρχή του πλούτου και του σταδίου σας, κ' έχω και το γράμμα σας, ακόμα.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Ποιο γράμμα;

Κυρία Σιέβελεϋ. (Με περιφρόνησι). Το γράμμα που εγράψατε στον Βαρώνο Άρνχεϊμ όταν ήσαστε γραμματεύς του Λόρδου Ράβλεϋ, λέγοντας στον Βαρώνο ν' αγοράση τις μετοχές της Διώρυγος του Σουέζ. Ένα γράμμα γραμμένο τρεις ημέρες προτού η Κυβέρνησι αναγγείλει τις αγορές της.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Με βραχνή φωνή). Δεν είναι αλήθεια.

Κυρία Σιέβελεϋ. Ενομίζατε πως το γράμμα εκείνο κατεστράφηκε. Τι τρέλλα! Το έχω στην κατοχή μου.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Η υπόθεσις αυτή που λέτε δεν ήταν άλλο παρά μια κερδοσκοπία. Η Βουλή των Κοινοτήτων δεν είχε ακόμη περάση το νομοσχέδιο· μπορούσε και ν' απορριφθή.

Κυρία Σιέβελεϋ. Ήτανε μια κατεργαριά, Σιρ Ρόβερτ. Ας λέμε κάθε πράμα με τόνομά του. Έτσι καθετί γίνεται απλούστερο. Και τώρα είμαι πρόθυμη να σας πουλήσω το γράμμα εκείνο και ως αντάλλαγμα ζητώ την υποστήριξί σας για το Αργεντινό σχέδιο. Εσείς εσχηματίσατε την περιουσία σας από μια διώρυγα. Πρέπει τώρα να βοηθήσετε εμέ και τους φίλους μου να σχηματίσωμε την ιδική μας από μιαν άλλη!

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Είναι άτιμο, αυτό που προτείνετε — άτιμο!

Κυρία Σιέβελεϋ. Μπα, όχι! Αυτό είναι το παιγνίδι της ζωής που όλοι μας πρέπει να το παίξωμεν έτσι, Σιρ Ρόβερτ, αργά ή γλίγωρα!

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Δε μπορώ να κάνω αυτό που μου ζητάτε.

Κυρία Σιέβελεϋ. θέλετε να πήτε πως δε μπορείτε να κάνετε αλλέως. Το ξέρετε ότι στέκεσθε στην άκρη του κρημνού. Και είσαστε υποχρεωμένος να δεχθήτε. Υποθέσωμεν ότι αρνείσθε.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Τι με τούτο:

Κυρία Σιέβελεϋ. Αγαπητέ μου Σιρ Ρόβερτ, τι με τούτο; Είστε κατεστραμμένος, αυτό είναι όλο! Συλλογιστήτε σε ποιο σημείο σας έφερε ο Πουριτανισμός σας στην Αγγλία. Στον παληό καιρό κανείς δεν υπεκρινόταν πως ήταν το παραμικρό καλύτερος από τον άλλο. Και για να ήταν κανείς το παραμικρό καλύτερος από τον άλλο, εθεωρείτο υπερβολικά πρόστυχος και της μεσαίας τάξεως άνθρωπος. Στο σημερινό καιρό, με τη νέα μανία μας για την ηθική, ο καθένα θέλει να ποζάρη ως τέλειος τύπος αγνότητος, ακεραιότητος και των άλλων επτά θανασίμων αρετών — και ποιο είναι το αποτέλεσμα; Όλοι πηγαίνετε κατά διαβόλου — ο ένας κατόπιν του άλλου. Δεν περνά χρόνος στην Αγγλία που να μην ακούσουμε την καταστροφή κάποιου. Τα σκάνδαλα επροσδίδανε θέλγητρο, ή ενδιαφέρο τουλάχιστο σ' ένα άνθρωπο — σήμερα τον κατασυντρίβουνε. Και το δικό σας είναι πολύ βρωμερό σκάνδαλο. Δεν θα μπορούσατε να επιζήσετε. Αν εγίνετο γνωστόν, έξαφνα, ότι νέος εσείς, γραμματεύς σ' ένα μεγάλο και σπουδαίο υπουργό, επουλήσατε ένα μυστικό του υπουργείου αντί μεγάλου ποσού χρημάτων, και ότι αυτό ήτανε η αρχή της περιουσίας σας και του σταδίου σας, θα γινόσασθε αποσυνάγωγος από τον κόσμο, και ολότελα θα κατεστρέφεσθε. Και ύστερ' από όλ' αυτά, Σιρ Ρόβερτ, γιατί να θέλετε να θυσιάσετε ολόκληρο το μέλλον σας παρά να μεταχειρισθήτε με διπλωματικό τρόπο τον εχθρό σας; Για την στιγμή εγώ είμαι εχθρός σας. Το παραδέχομαι! Και είμαι πάρα πολύ ισχυρότερος από σας. Το βαρύ πυροβολικό τόχω με το μέρος μου. Εσείς κατέχετε μια περιφανή θέσι, αλλ' αυτή η περιφανής σας θέσις σας κάνει να είστε ευκολοπρόσβλητος. Δεν σας ωμίλησα βέβαια για ηθική. Πρέπει να παραδεχθήτε δικαίως ότι σας εφείσθηκα γι' αυτό. Εδώ και κάμποσα χρόνια εκάνετε μια έξυπνη, ασυνείδητη πράξι, η οποία εστέφθηκε μ' επιτυχία. Σ' αυτήν οφείλετε την περιουσία και τη θέσι σας. Και τώρα ήρθε η ώρα να πληρώσετε γι' αυτό. Αργά ή γλίγωρα όλοι μας θα πληρώσουμε για τις πράξες μας. Εσείς θα πληρώσετε τώρα. Προτού σας αφήσω απόψε πρέπει να μου υποσχεθήτε πως θ' αποκρύψετε την έκθεσι και θα μιλήσετε στη Βουλή ευνοϊκά για το σχέδιο αυτό.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Αυτό που ζητάτε είναι αδύνατο.

Κυρία Σιέβελεϋ. Πρέπει να το κάνετε να γίνη δυνατό. Και θα το κάνετε. Σιρ Ρόβερτ, σεις ξέρετε τι πράμα είναι ο αγγλικός τύπος. Υποθέσατε ότι σαν φύγω απ' εδώ και τραβήξω με το αμάξι κάτω σ' ένα δημοσιογραφικό γραφείο, και τους διηγηθώ με το νι και με το σίγμα αυτό το σκάνδαλο και τους δώσω και τις αποδείξεις! Για σκεφθήτε την αηδιασμένη χαρά τους, την αγαλλίασι που θάχουν όταν θα σε σέρνουνε κάτω και θα σε χώνουνε μέσα στο βόρβορο και τη λάσπη. Σκεφθήτε τον υποκριτή εκείνο που με το συχαμερό του χαμόγελο θα γράφη το κύριό του άρθρο και θα σας στιγματίζη.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλνερν. Σωπάτε! θέλετε ν' αποσύρω την έκθεσι και να πω μερικά λόγια ότι τάχα πιστεύω πως υπάρχουνε κάποιες πιθανότητες επιτυχίας στο σχέδιο:

Κυρία Σιέβελεϋ. (Κάθεται απάνω στο σοφά). Αυτές είναι οι προτάσεις μου.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Με σιγανή φωνή). Θα σας δώσω όσα χρήματα θέλετε.

Κυρία Σιέβελεϋ. Ακόμα δεν είσαστε αρκετά πλούσιος για να ξαγοράσετε το παρελθόν σας, Σιρ Ρόβερτ. Κανείς δεν είναι.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Δεν θα κάνω αυτό που μου ζητάτε. Όχι!

Κυρία Σιέβελεϋ. Πρέπει να το κάνετε. Αν όχι… (Σηκώνεται από το σοφά).

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Ταραγμένος και εκνευρισμένος). Περιμένετε μια στιγμή! Τι επροτείνετε; Είπατε πως θα μου δίνατε πίσω το γράμμα μου, δεν είναι έτσι;

Κυρία Σιέβελεϋ. Ναι. Αυτό ήταν η συμφωνία, θα είμαι στα γυναικεία θεωρεία της Βουλής αύριο βράδυ στις επτάμισυ. Αν κατά την ώρα εκείνη — και θα έχετε πολλές ευκαιρίες — κάμετε τη δήλωσι στη Βουλή σύμφωνα με την επιθυμία μου, θα σας δώσω πίσω το γράμμα σας με τις καλλίτερες μου ευχαριστήσεις, και τα καλλίτερα και τα πιο κατάλληλα κομπλιμέντα που μπορώ να φαντασθώ. Ο σκοπός μου είναι να φερθώ πολύ τίμια μαζί σας. Πρέπει κανείς πάντα να φέρεται τίμια… όταν απ' αυτόν εξαρτάται το παν. Ο Βαρώνος μού το δίδαξε αυτό… μαζί με άλλα πολλά πράματα.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Πρέπει να μου δώσετε καιρό να σκεφθώ.

Κυρία Σιέβελεϋ. Όχι· πρέπει τώρα ν' αποφασίσετε!

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Δώστε μου μια βδομάδα — τρεις μέρες!

Κυρία Σιέβελεϋ. Αδύνατο! Πρέπει να τηλεγραφήσω στη Βιέννη απόψε.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Θεέ μου, ποιος σας έφερε μπροστά μου;

Κυρία Σιέβελεϋ. Οι περιστάσεις. (Κάνει ένα βήμα προς τη θύρα).

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Μη φεύγετε. Συμφωνώ. Θ' αποσύρω την έκθεσι. Θα τα κανονίσω ώστε να μου γίνη μια επερώτησι.

Κυρία Σιέβελεϋ. Σας ευχαριστώ, το ήξερα δε πως θα κατελήγαμε σε φιλική συνεννόησι. Σας κατάλαβα από την αρχή. Σας είχα καλά ψυχολογήσει. Και τώρα μπορείτε να φωνάξετε τ' αμάξι μου, Σιρ Ρόβερτ. Κυττάζω πως οι προσκαλεσμένοι σας ετέλειωσαν το δείπνο και αναβαίνουν! οι Άγγλοι πάντα γίνουνται ρωμαντικοί ύστερα από το φαγί, κι' αυτό μ' ενοχλεί φοβερά. (Ο Ρόβερτ Τσίλτερν φεύγει).

(Μπαίνουν: η Λαίδη Τσίλτερν, η Λαίδη Μάρκων· ο Λόρδος Κάβερσιαμ η Λαίδη Μπάσιλτων, η Κυρία Μάρτσμοντ, ο Υποκόμης δε Νανζάκ και ο Κύριος Μόντφωρτ).

Λαίδη Μάρκων. Λοιπόν, αγαπητή Κυρία Σιέβελεϋ, ελπίζω να διασκεδάσατε. Πολύ διασκεδαστικός ο Σιρ Ρόβερτ, δεν είναι;

Κυρία Σιέβελεϋ. Διασκεδαστικώτατος! Μιλήσαμε ένα σωρό πράματα.

Λαίδη Μάρκων. Επέτυχε ένα πολύ λαμπρό στάδιο. Νυμφεύθηκε και μία εξαίσια γυναίκα. Η Λαίδη Τσίλτερν, χαίρομαι να το λέγω, έχει πολύ υγιείς αρχάς. Εμένα τώρα ποια η ηλικία μου δε μου το επιτρέπει να πολυσκοτίζωμαι για να δίνω καλά παραδείγματα, μα πάντα θαυμάζω 'κείνους που μπορούν να το κάνουν. Και η Λαίδη Τσίλτερν έχει μια πολύ εξευγενιστική επίδρασι στη ζωή, αν και τα γεύματά της είναι πολύ πληχτικά πολλές φορές. Αλλά κανείς δε μπορεί και να τα έχη όλα, δεν είναι έτσι; Και τώρα πρέπει να φύγω, αγαπητή. Να 'ρθώ αύριο να σας δω;

Κυρία Σιέβελεϋ. Ευχαριστώ.

Λαίδη Μάρκων. Μπορούσαμε κιόλας να πάμε με τ' αμάξι στο Πάρκο στες πέντε. Το καθετί φαίνεται τόσο δροσερό μέσα στο Πάρκο τώρα!

Κυρία Σιέβελεϋ. Όχι όμως και οι άνθρωποι!

Λαίδη Μάρκων. Μπορεί ο κόσμος νάνε λίγο εξαντλημένος από την υπερβολική κούρασι. Πολλές φορές έκανα την παρατήρησι πως η Σαιζόν, καθώς πηγαίνει, νερουλώνει τον εγκέφαλο. Εγώ νομίζω πως κάθε άλλο πράμα είναι προτιμώτερο από τη μεγάλη διανοητική κούρασι. Αυτή είναι το πιο χειρότερο απ' όλα. Κάνει τες μύτες των νέων κοριτσιών εξαιρετικά μεγάλες. Και δεν υπάρχει πιο δύσκολο για ένα κορίτσι που έχει μεγάλη μύτη παρά να βρη σύζυγο. Οι άνδρες τας αποστρέφονται. Καληνύκτα, αγαπητή! (Στη Λαίδη Τσίλτερν). Καληνύκτα, Γερτρούδη! (Φεύγει ακουμπισμένη στο μπράτσο του Λόρδου Κάβερσιαμ).

Κυρία Σιέβελεϋ. Τι μαγευτικό σπίτι που έχετε, Λαίδη Τσίλτερν! Επέρασα μια θαυμάσια βραδυά. Με κατευχαρίστησε η γνωριμία του συζύγου σας.

Λαίδη Τσίλτερν. Τι σας έκανε να θέλετε τη συνάντησι του συζύγου μου, Κυρία Σιέβελεϋ;

Κυρία Σιέβελεϋ. Ω, θα σας πω. Ήθελα να του προκαλέσω το ενδιαφέρο για το σχέδιο αυτό της Αργεντινής Διώρυγος, για το οποίο πιστεύω θ' ακούσατε. Και τον ευρήκα πολύ ευαίσθητο για το σκοπό, εννοώ. Σπάνιο πράμα για ένα άνδρα. Τον μετέπεισα σε δέκα λεπτά. Θα μιλήση αύριο βράδυ στη Βουλή ευνοϊκά για το ζήτημα. Πρέπει να πάμε στα γυναικεία θεωρεία να τον ακούσουμε, θα είναι μια λαμπρά ευκαιρία!

Λαίδη Τσίλτερν. Κάποιο λάθος θα συμβαίνη. Το σχέδιο εκείνο δεν μπορούσε ποτέ νάχη την υποστήριξι του συζύγου μου.

Κυρία Σιέβελεϋ. Ω, σας βεβαιώνω όλα είναι τελειωμένα. Τώρα πεια δε λυπούμαι για τ' οχληρό ταξίδι που έκαμα από τη Βιέννη. Ήτανε μια μεγάλη επιτυχία. Αλλά, βέβαια, το πράμα θα μένη πολύ μυστικό για εικοσιτέσσαρες ώρες.

Λαίδη Τσίλτερν. (Με χαμηλή φωνή). Μυστικό; Μεταξύ ποιών;

Κυρία Σιέβελεϋ. {Με λάμψι χαράς στα μάτια της). Μεταξύ του συζύγου σας κ' εμένα.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Μπαίνοντας). Το αμάξι σας είν' εδώ, Κυρία Σιέβελεϋ.

Κυρία Σιέβελεϋ. Ευχαριστώ! Καλησπέρα, Λαίδη Τσίλτερν! Καληνύκτα, Λόρδε Γκόαριγκ! Μένω στο Κλάριτσε. Δε νομίζετε πως μπορούσατε να περάσετε απ' εκεί;

Λόρδος Γκόαριγκ. Αν το επιθυμήτε, Κυρία Σιέβελεϋ.

Κυρία Σιέβελεϋ. Ω, μη γίνεσθε δα τόσο σοβαρός γι' αυτό, αλλέως θ' αναγκασθώ εγώ να περάσω από κοντά σας. Στην Αγγλία υποθέτω αυτό δύσκολα θα τόπαιρναν για en régle. Έξω εμείς είμαστε πιο πολιτισμένοι, θέλετε να με συνοδεύσετε κάτω Σιρ Ρόβερτ; Τώρα δα που έχουμε κι' οι δυο μας στην καρδιά τα ίδια συμφέροντα θα είμαστε μεγάλοι φίλοι ελπίζω!

(Πετιέται έξω ακουμπισμένη στο μπράτσο του Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Η Λαίδη Τσίλτερν πηγαίνει στο τελευταίο σκαλοπάτι και τους κυττάζει που κατεβαίνουν. Η έκφρασι του προσώπου της φανερώνει στενοχώρια. Ύστερα από λίγο συναντάται με μερικούς προσκαλεσμένους και απέρχεται μαζί τους σ' άλλο δωμάτιο υποδοχής).

Μάπελ Τσίλτερν. Τι αποτρόπαιη γυναίκα!

Λόρδος Γκόαριγκ. Να πάτε να κοιμηθήτε, Δεσποινίς Μάπελ.

Μάπελ Τσίλτερν. Λόρδε Γκόαριγκ!

Λόρδος Γκόαριγκ. Ο πατέρας μου μούπε να πάω να κοιμηθώ έχει τώρα μια ώρα. Δε βλέπω γιατί κ' εγώ να μη δώσω σ' εσάς την ίδια συμβουλή. Το κατ' εμέ πάντα περιφρονώ τις καλές συμβουλές. Αυτό είναι το μόνο που πρέπει να κάνη κανείς. Η καλή συμβουλή δε χρησιμεύει ποτέ σε κανένα.

Μάπελ Τσίλτερν. Λόρδε Γκόαριγκ, εσείς πάντα με διώχνετε από την αλήθεια. Αυτό εγώ το νομίζω μεγάλο θάρρος από μέρος σας. Αφού μάλιστα δεν έχω και διάθεσι να μένω στο κρεβάτι ολάκερες ώρες. (Πηγαίνει στο σοφά). Μπορείτε νάρθετε και να καθίσετε αν θέλετε, και να μιλήσετε για όποιο άλλο πράμα στο κόσμο, μα όχι για τη Βασιλική Ακαδημία, την κυρία Σιέβελεϋ, ή για μυθιστορήματα στη Σκωτική διάλεκτο. Αυτά δεν είναι ενδιαφέροντα ζητήματα. (Το βλέμμα της πέφτει απάνου σε κάτι που είναι μισοκρυμμένο κάτω από το μαξιλάρι του σοφά}. Τι είν' αυτό: Κάποιος θάρριξε μια διαμαντένια καρφίτσα! Πολύ έμορφη, δεν είναι; (Του την δείχνει). Ήθελα να την έχω γω, μα η Γερτρούδη δε με θέλει να φορώ άλλο τίποτε από μαργαριτάρια, και εγώ τα έχω τόσο αηδιάσει. Κάνουν κανένα να φαίνεται τόσο άσχημος, τόσο καλός και τόσο διανοητικός, θαυμάζω ποιου τάχα νάνε αυτή η καρφίτσα.

Λόρδος Γκόαριγκ. Ποιός τάχα να την έρριξε.

Μάπελ Τσίλτερν. Είναι ωραία καρφίτσα.

Λόρδος Γκόαριγκ. Είναι ωραίο βραχιόλι.

Μάπελ Τσίλτερν. Δεν είναι βραχιόλι, είναι καρφίτσα.

Λόρδος Γκόαριγκ. Μπορεί να το μεταχειρισθούνε και για βραχιόλι. Το παίρνει από το χέρι της, και, βγάζοντας ένα πράσινο πορτοφόλι τοποθετεί μέσα προσεκτικά το κόσμημα, και το βάζει πάλι στην από μέσα τσέπη του σάκκου του με τη μεγαλύτερη αταραξία).

Μάπελ Τσίλτερν. Τι κάνετε;

Λόρδος Γκόαριγκ. Δεσποινίς Μάπελ, Θέλω να σας κάνω μια πολύ περίεργη παράκλησι.

Μάπελ Τσίλτερν. (Με ζέσι). Ω, εμπρός παρακαλώ! Επερίμενα γι' αυτό όλο το βράδυ.

Λόρδος Γκόαριγκ. (Είναι λίγο ταραγμένος, μα συνέρχεται). Μη πήτε σε κανένα πως έχω κοντά μου αυτή τη καρφίτσα. Αν κανείς γράψη και τη ζητήση, πέστε μου το αμέσως.

Μάπελ Τσίλτερν. Αυτή είναι περίεργη παράκλησι.

Λόρδος Γκόαριγκ. Μάθετε λοιπόν πως αυτή την καρφίτσα την έδωσα σε κάποιον, χρόνια τώρα.

Μάπελ Τσίλτερν. Εσείς την εδώσατε;

Λόρδος Γκόαριγκ. Ναι.

(Η Λαίδη Τσίλτερν μπαίνει μονάχη. Οι άλλοι προσκαλεσμένοι φύγανε)·

Μάπελ Τσίλτερν. Τώρα βέβαια θα σας καληνυκτήσω. Γερτρούδη! (Φεύγει).

Λαίδη Τσίλτερν. Καληνύκτα, αγαπητή! (Στον Λόρδον Γκόαριγκ). Είδατε ποιαν έφερε μαζί της εδώ απόψε η Λαίδη Μάρκων.

Λόρδος Γκόαριγκ Ναι. Ήτανε μια δυσάρεστη έκπληξι. Για ποιο σκοπό ήλθ' εδώ;

Λαίδη Τσίλτερν. Για να προσπαθήση φαίνεται να πείση το Ροβέρτο να υποστηρίξη κάποιο δόλιο σχέδιο, στο οποίον αυτή ενδιαφέρεται. Πρόκειται για την Αργεντινή διώρυγα.

Λόρδος Γκόαριγκ. Ευρήκε και τον άνθρωπο! δεν είναι έτσι;

Λαίδη Τσίλτερν. Αυτή δεν είναι ικανή να καταλάβη ένα τίμιο χαρακτήρα σαν τον άνδρα μου!

Λόρδος Γκόαριγκ. Βέβαια. Και θα την έπαθε άσχημα υποθέτω αν εδοκίμασε να μπλέξη το Ροβέρτο στα δίκτυα της. Είναι περίεργο πώς οι έξυπνες γυναίκες κάνουνε τέτοια φοβερά σφάλματα.

Λόρδος Τσίλτερν. Του τέτοιου είδους τις γυναίκες εγώ δεν τις θεωρώ έξυπνες. Τις θεωρώ κουτές!

Λόρδος Γκόαριγκ. Το ίδιο σημαίνει επάνω-κάτω. Καληνύκτα. Λαίδη Τσίλτερν!

Λαίδη Τσίλτερν. Καληνύκτα!

(Μπαίνει ο Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν).

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Τι φεύγετε, αγαπητέ Αρθούρε; Σταματάτε λιγάκι!

Λόρδος Γκόαριγκ. Φοβούμαι πως δε θα μπορέσω, ευχαριστώ. Υπεσχέθηκα να περάσω μια ματιά από του Χάρτλωκ. Έχουν εκεί πιστεύω μια πάντα από Ουγγαρέζους μουσικούς, θα γυρίσω γρήγορα. Χαίρετε! (Φεύγει).

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Πόσον έμορφη φαίνεσαι απόψε, Γερτρούδη!

Λαίδη Τσίλτερν. Ροβέρτε, δεν είν' αλήθεια, αι; Δεν έχεις σκοπόν να βοηθήσης υποστηρίζοντας την Αργεντινή εκείνη κερδοσκοπία; Αδύνατο πράγμα!

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Ξαφνίζεται). Ποιος σου είπε πως έχω τέτοιο σκοπόν;

Λαίδη Τσίλτερν. Αυτή η γυναίκα που μόλις έφυγε, η Κυρία Σιέβελεϋ, ως ονομάζει τώρα τον εαυτό της. Ήθελε μ' αυτό να με βρίση, Ροβέρτε, εγώ ξέρω αυτή τη γυναίκα. Εσύ δεν τη ξέρεις. Ήμαστε μαζί στο σχολειό. Ήτανε μια ψεύτρα, άτιμη, κ' εξασκούσε χυδαία επιρροή απάνω σε όσους μπορούσε να κερδίση την εμπιστοσύνη και τη φιλία τους. Εγώ την εμισούσα, την περιφρονούσα. Έκλεφτε πράγματα. Ήτανε μια κλέφτρα. Τη διώξανε γιατ' ήταν κλέφτρα. Γιατί να την αφήνης να σε τραβά από την μύτη;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Γερτρούδη, ό,τι μου λες μπορεί νάν' αλήθεια, μα συνέβησαν εδώ και τόσα χρόνια τώρα. Είναι καλύτερα να λησμονηθούν! Η Κυρία Σιέβελεϋ μπορεί και νάλλαξε από τότε. Δεν πρέπει κανείς αποκλειστικά να κρίνεται από το παρελθόν του.

Λαίδη Τσίλτερν. (Με θλιβερό τόνο). Το παρελθόν είναι κείνο που δείχνει τον άνθρωπο ποιος είναι. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος που πρέπει να κρίνωνται οι άνθρωποι.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Αυτό είναι ένα ρητό πολύ σκληρό, Γερτρούδη!

Λαίδη Τσίλτερν. Είν' ένα αληθινό ρητό Ροβέρτε. Και τι ήθελε τάχα να πη με το να κομπάζη πως σε κατάφερε να τη βοηθήσης για ένα πράμα που χίλιες φορές σ' άκουσα να λες πως είναι το πιο άτιμο και δόλιο σχέδιο που φάνηκε ποτέ στην πολιτική ζωή;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Δαγκάνει τα χείλη του). Έσφαλα στις σκέψεις που έκανα. Όλοι μας μπορούμε να πέσωμε σε λάθη.

Λαίδη Τσίλτερν. Μα χθες ακόμα μούλεγες πως έλαβες την έκθεσι της Επιτροπής, και πως ολόκληρο το έργο είναι καταδικασμένο.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Βηματίζει απάνω-κάτω). Έχω λόγους τώρα να πιστεύω ότι η Επιτροπή ήτανε επηρεασμένη ή χωρίς άλλο, κακά πληροφορημένη. Εκτός τούτου. Γερτρούδη, ο δημόσιος και ιδιωτικός βίος είναι δυο πράγματα διαφορετικά. Έχουνε διαφορετικούς νόμους, και διαφορετικά ελατήρια.

Λαίδη Τσίλτερν. Έπρεπε και τα δυο να παρουσιάζουνε τον άνθρωπο, αληθινά ποιος είναι. Δεν βλέπω καμμιά διαφορά μεταξύ τους.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Σταματά). Στην παρούσα υπόθεσι, για ζήτημα πρακτικής πολιτικής, άλλαξα γνώμη. Αυτό είν' όλο.

Λαίδη Τσίλτερν. Όλο;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Αυστηρά). Ναι!

Λαίδη Τσίλτερν. Ροβέρτε! Ω! είναι φοβερό νάχω να σου κάνω μια τέτοια ερώτησι — Ροβέρτε, μου λες όλη την αλήθεια;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Γιατί μου κάνεις μια τέτοια ερώτησι;

Λαίδη Τσίλτερν. (Σε λίγο). Γιατί δεν απαντάς σ' ό,τι σε ερωτώ;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Κάθηται). Γερτρούδη, η αλήθεια είν' ένα πολύπλοκο πράμα κ' η πολιτική μια πολύπλοκη δουλειά. Υπάρχουνε τροχοί μέσα σε τροχούς. Μπορεί κανείς νάχη κάποιες υποχρεώσεις σε άλλους που πρέπει να τις πληρώση. Αυτά έχει η πολιτική, κι' αργά ή γρήγορα κανείς είναι υποχρεωμένος να τα συμβιβάζη. Έτσι γίνεται παντού.

Λαίδη Τσίλτερν. Να τα συμβιβάζη; Ροβέρτε, γιατί μιλάς τόσο διαφορετικά απόψε από άλλες φορές που σάκουσα να μιλάς; Γιατί άλλαξες;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Εγώ δεν άλλαξα. Μονάχα οι περιστάσεις αλλάσσουν τα πράγματα.

Λαίδη Τσίλτερν. Οι περιστάσεις δεν έπρεπε ποτέ ν' αλλάζουνε τις αρχές!

Σιρ Ρόμπερτ Τσίλτερν. Μ' αν σούλεγα.

Λαίδη Τσίλτερν. Τι;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Πώς ήταν ανάγκη, μεγάλη ανάγκη;

Λαίδη Τσίλτερν. Δε μπορεί ποτέ να είν' ανάγκη να κάμωμε κάτι τι που δεν είναι τίμιο. Δεν είναι, Ροβέρτε, ναι, πες μου πως δεν είναι. Γιατί νάνε; Τι κέρδος θάχες; Χρήματα; Δεν έχουμε ανάγκην από χρήματα! Και χρήματα που προέρχονται από μολυσμένη πηγή είν' εξευτελισμός. Δύναμι; Μα η δύναμι μονάχη δεν είναι τίποτε. Τι είναι λοιπόν; Ροβέρτε, πες μου γιατί θες να κάνης αυτό τ' άτιμο πράμα!

Σιρ Ρόμπερτ Τσίλτερν. Γερτρούδη, δεν έχεις δικαίωμα να μεταχειρίζεσαι αυτή τη λέξι. Σου είπα πως ήτανε ζήτημα λογικού συμβιβασμού. Δεν είναι τίποτε παραπάνω απ' αυτό.

Λαίδη Τσίλτερν. Ροβέρτε, αυτά όλα είναι καλά και άγια για κάθε άλλον, γι' ανθρώπους που θεωρούνε τη ζωή απλώς ως μια χυδαία κερδοσκοπία· μα όχι για σε. Ροβέρτε, όχι για σε. Εσ' είσαι διαφορετικός. Όλη τη ζωή σου εσύ την έζησες διαφορετικά από τους άλλους. Εσύ δεν άφησες ποτέ τον κόσμο να σε μολύνη. Μπροστά στον κόσμο καθώς και σ' εμένα εσύ ήσουνα πάντα ένας ιδεώδης. Ω! μένε ακόμη έτσι ιδεώδης. Τη μεγάλη αυτή κληρονομιά μη τη πετάξης — το φιλντισένιο αυτό πύργο μη τον καταστρέψης. Ροβέρτε, οι άνδρες μπορούν ν' αγαπήσουν ό,τι είναι κατώτερο απ' αυτούς — πράγματα ανάξια, στιγματισμένα άτιμα. Εμείς οι γυναίκες λατρεύουμε όταν αγαπούμε· και σαν χάσουμε τη λατρεία μας, χάνομε το παν. Ω! μη καταστρέψης την αγάπη που έχω για σένα, μη τη καταστρέψης!

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Γερτρούδη!

Λαίδη Τσίλτερν. Ξέρω πως υπάρχουνε άνθρωποι με τρομερά μυστικά στη ζωή τους — άνθρωποι που διεπράξανε κάποια αισχρότητα και που σε μια κρίσιμη στιγμή θα πληρώσουνε γι' αυτή, Ξανακάμνοντας μιαν άλλη αισχρότητα. — Ω! μη μου πης πως είσαι και συ τέτοιος σαν αυτούς! Ροβέρτε, είναι στη ζωή σου κανένα μυστικό άτιμο ή μισητό; Πες μου, πες μου αμέσως, ότι…

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Τι ότι;

Λαίδη Τσίλτερν. (Μιλεί με χαμηλή φωνή). Ότι μπορούμε να ζήσουμε χωριστά.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Να ζήσουμε χωριστά;

Λαίδη Τσίλτερν. Ότι μπορούμε να ζούμε χωριστά ολωσδιόλου, θάτανε καλλίτερο και για τους δυο μας.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Γερτρούδη, τίποτε δεν είναι στη περασμένη μου ζωή που συ να μη το ξέρης.

Λαίδη Τσίλτερν. Ήμουνα βεβαία γι' αυτό, Ροβέρτε, ήμουνα βεβαία γι' αυτό. Μα γιατί να πης εκείνα τα φοβερά πράματα, που ήτανε τόσον ανάρμοστα για σε; Ας μη ξαναμιλήσουμε γι' αυτό το ζήτημα. Θα γράψης, δεν είνε, στη Κυρία Σιέβελεϋ, και να της πης πως δε μπορείς να υποστηρίξης το σκανδαλώδες σχέδιο της; Αν της έδωσες καμμιά υπόσχεσι πρέπει να την πάρης πίσω, αυτό είν' όλο!

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Πρέπει να της γράψω και να της πω αυτό;

Λαίδη Τσίλτερν. Βέβαια, Ροβέρτε! Αμέ τι άλλο να κάνης;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Μπορούσα να την δω προσωπικώς, θάτανε καλύτερα.

Λαίδη Τσίλτερν. Δεν πρέπει να την ξαναδής ποτέ Ροβέρτε. Δεν είναι γυναίκα που πρέπει πεια να της μιλήσης. Δεν είναι άξια να μιλή σ' άνθρωπο καθώς εσέ. Όχι· πρέπει να της γράψης αμέσως, τώρα, αυτή τη στιγμή, και να της λες καθαρά ότι η απόφασί σου είναι τελείως αμετάτρεπτη!

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Να γράψω αυτή τη στιγμή!

Λαίδη Τσίλτερν. Ναι.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Μα είναι τόσο αργά. Πλησιάζουνε οι δώδεκα.

Λαίδη Τσίλτερν. Αυτό δεν πειράζει. Πρέπει να μάθη αμέσως ότι σε παρενόησε — και πως εσύ δεν είσαι άνθρωπος να κάνης τίποτε πρόστυχο δόλιο ή άτιμο. Γράψε δω, Ροβέρτε. Γράψε πως αρνείσε να υποστηρίξης το σχέδιο της, επειδή το θεωρείς για άτιμο σχέδιο. Ναι — γράψε τη λέξι άτιμο. Εκείνη ξέρει τη σημασία της. (Ο Ρόβερτ Τσίλτερν κάθεται και γράφει επιστολή. Η γυναίκα του την παίρνει και τη διαβάζει). Ναι, αυτό θάνε αρκετό. (Κτυπά το κουδούνι). Και τώρα το φάκελλο. (Εκείνος γράφει το φάκελλο σιγά-σιγά. Μπαίνει ο Μέισον). Στείλε αμέσως αυτό το γράμμα στο ξενοδοχείο Claridge. Δεν έχει απάντησι, (Ο Μέισον φεύγει. Η Λαίδη Τσίλτερν γονατίζει κοντά στο σύζυγό της και τον αγκαλιάζει με τα δυο της χέρια). Ροβέρτε, η αγάπη μας δίνει το ένστικτο να βλέπουμε καλύτερα τα πράγματα. Αισθάνομε απόψε, πως σ' έσωσα από κάτι που μπορούσε να είναι κίνδυνος για σε, από κάτι που μπορούσε να κάνη τον κόσμο να σε τιμά λιγώτερο απ' ό,τι σε τιμά. Δεν νομίζω πως νοιώθεις αρκετά, Ροβέρτε, ότι συ έφερες στην σύγχρονη πολιτική ζωή μια πιο ευγενική ατμόσφαιρα, μια ωραιότερη σχέσι προς τη ζωή, ένα πιο ελεύθερο αέρα αγνοτέρων σκοπών και υψηλοτέρων ιδανικών. Εγώ το ξέρω αυτό, και για τούτο σ' αγαπώ, Ροβέρτε.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Ω, να μ' αγαπάς πάντα, Γερτρούδη, να μ' αγαπάς πάντα!

Λαίδη Τσίλτερν. Πάντα θα σ' αγαπώ, γιατί πάντα θα ήσαι άξιος της αγάπης. Χρωστούμε ν' αγαπούμε το υπέροχο όταν το βλέπουμε! (Τον φιλεί σηκώνεται και φεύγει).

(Ο Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν βηματίζει απάνω-κάτω για μια στιγμή· κατόπιν κάθεται και κρύβει το πρόσωπο του μέσα στα χέρια του. Ο υπηρέτης μπαίνει κι' αρχίζει να σβύνη τα φώτα. Ο Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν κυττάζει απάνω).

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Σβύσε τα φώτα, Μέισον, σβύσε τα φώτα!

(Ο υπηρέτης σβύνει τα φώτα. Τα δωμάτιο σκοτεινιάζει σχεδόν. Το μόνο φως που υπάρχει έρχεται από το μεγάλο κηροπήγιο που κρέμαται απάνω από τη σκάλα και φωτίζει την ταπετσαρία που παριστά τον θρίαμβον του Έρωτα).

ΠΡΑΞΙΣ Β'.

ΣΚΗΝΗ

Δωμάτιο στο σπίτι του Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.

(Ο Λόρδος Γκόαριγκ, ντυμένος σύμφωνα με όλες τις απαιτήσεις της μόδας, είναι ξαπλωμένος σε μια πολυθρόνα. Ο Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν στέκεται μπροστά στη φωτιά. Είναι φανερό πως μεγάλη πνευματική ταραχή και θλίψι τον συνεπαίρνει. Την ώρα που η δράσις προχωρεί, αυτός βηματίζει νευρικά επάνω-κάτω).

Λόρδος Γκόαριγκ. Αγαπητέ μου Ροβέρτε. Αυτή είναι μια πολύ οχληρή υπόθεσι, αλήθεια πολύ οχληρή. Εσύ ώφειλες να πης στη γυναίκα σου τα πάντα. Να κρύφτη κανείς μυστικά από τις γυναίκες των άλλων είνε μια αναγκαία πολυτέλεια στη νεωτέρα ζωή. Έτσι, τουλάχιστο, μου λένε στη Λέσχη άνθρωποι που η φαλάκρα μαρτυρεί πως ξέρουνε καλλίτερα. Μα κανείς δεν πρέπει να κρύφτη μυστικά από τη γυναίκα του. Γιατί χωρίς άλλο θα τ’ ανακαλύψη. Οι γυναίκες είναι προικισμένες γι' αυτό μ' ένα θαυμάσιο ένστικτο. Μπορούν ν' ανακαλύψουν καθετί εξόν απ' ό,τι είναι ολοφάνερο.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Αρθούρε, δε μπορούσα να πω τίποτε στη γυναίκα μου. Πότε μπορούσα να το κάνω; Χθες το βράδυ; Όχι βέβαια! Αυτό θα γινότανε αφορμή να χωριστούμε για πάντα, και θάχανα την αγάπη της μόνης γυναίκας που μ' έκαμε να νοιώσω αγάπη μέσα μου. Χθες το βράδυ θάτανε ολωσδιόλου αδύνατο, θάστρεφε από με το πρόσωπό της με τρόμο… με τρόμο και περιφρόνησι.

Λόρδος Γκόαριγκ. Είναι τόσο τέλεια γυναίκα η Λαίδη Τσίλτερν καθώς τη λες;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Ναι η γυναίκα μου είναι τόσο τελεία καθώς τη λέω.

Λόρδος Γκόαριγκ. (Βγάζει το αριστερό του γάντι). Τι κρίμα! Σου ζητώ συγγνώμη, αγαπητέ φίλε, δεν εννοούσα ακριβώς τούτο. Μ' αν είν' αλήθεια ό,τι μου λες, θα επιθυμούσα νάχω μια σοβαρά ομιλία για τη ζωή με τη Λαίδη Τσίλτερν.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Θάτανε περιττό ολωσδιόλου.

Λόρδος Γκόαριγκ. Μπορώ να δοκιμάσω;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Ναι· μα τίποτε δεν θα μπορούσε να την κάνη ν' αλλάξη σκέψι.

Λόρδος Γκόαριγκ. Καλά, το πιο χειρότερο θάτανε απλώς μια ψυχολογική δοκιμή.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Όλες οι δοκιμές αυτού του είδους είναι τρομερά επικίνδυνες.

Λόρδος Γκόαριγκ. Κάθε πράγμα είναι επικίνδυνο, αγαπητέ μου φίλε. Αν δεν ήταν έτσι, η ζωή δε θάξιζε τον κόπον… Λοιπόν, είμαι υποχρεωμένος να πω ότι εγώ νομίζω πως έπρεπε να της τα πης όλα προ καιρού.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Πότε; Όταν ήμεθα αρραβωνισμένοι; Νομίζετε πως μέπαιρνε αν ήξερε με ποιο τρόπο γίνηκα πλούσιος, ποια ήταν η αρχή του σταδίου μου, και πώς έκανα κάτι που μπορούσαν, υποθέτω, πολλοί να τ' ονομάσουν αισχρό και άτιμο;

Λόρδος Γκόαριγκ. (Με χαμηλή φωνή). Ναι. Πολλοί άνθρωποι έτσι και χειρότερα θάλεγαν, Δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Με πικρία). Άνθρωποι που κάθε μέρα κάνουνε τα ίδια. Άνθρωποι, που καθένας απ' αυτούς, έχουνε χειρότερα μυστικά στη ζωή τους.

Λόρδος Γκόαριγκ. Αυτή είν' η αφορμή που τόσον ευχαριστούνται να μάθουνε του άλλου τα μυστικά. Αυτό κάνει τον κόσμο να προσέχη λιγώτερο στα δικά τους.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Και, το κάτω-κάτω, ποιόν έβλαψα εγώ μ' αυτά που έκανα; Κανένα.

Λόρδος Γκόαριγκ. (Τον κυττάζει στα μάτια καλά-καλά). Μονάχα τον εαυτό σου, Ροβέρτε.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Σε λίγο). Το βέβαιο είναι πως είχα ιδιαιτέρας πληροφορίας για κάποια υπόθεση που διαπραγματεύονταν η τότε Κυβέρνηση κ' εγώ επωφελήθηκα. Μα ποιος σήμερα μεγάλος πλούτος δεν είχε τη πηγή του από κάποιαν ιδιαιτέρα πληροφορία.

Λόρδος Γκόαριγκ. (Κτυπά το παπούτσι του με το μπαστούνι του) Και ποιο είναι το αποτέλεσμα. Το δημόσιο σκάνδαλο;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Αρθούρε, νομίζεις πως εκείνο που έκανα εδώ και δεκαοχτώ χρόνια πάνω-κάτω, θάβγη τώρα στη μέση εναντίο μου; Το νομίζεις δίκαιο να καταστραφή ολάκερο το στάδιο ενός άνθρωπου για σφάλμα που έκανε σχεδό στην παιδική του ηλικία; Ήμουν εικοσιδυό χρόνων τότε, κ' είχα τη διπλή δυστυχία νάμε από υψηλή καταγωγή και φτωχός, δυο ασυγχώρητα πράματα στη σημερινή εποχή. Είναι δίκαιο η ανοησία, το νεανικό αμάρτημα, αν ο κόσμος θε να τ' ονομάση αμάρτημα, ν' αφανίση μια ζωή σαν τη δική μου, να με αλυσοδέση και να μου γκρεμίση όλο ό,τι έκανα κ' έχτισα με την εργασία μου; Το βρίσκεις αυτό δίκαιο Αρθούρε;

Λόρδος Γκόαριγκ. Η ζωή δεν είνε ποτέ ευχάριστη, Ροβέρτε. Και ίσως αυτό είναι πολύ πράγμα για πολλούς από μας.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Κάθε άνθρωπος με φιλοδοξία είναι υποχρεωμένος να πολεμήση τον αιώνα του με τα δικά του όπλα. Εκείνο που λατρεύει ο αιώνας αυτός είναι ο πλούτος. Ο Θεός του αιώνα αυτού είναι ο πλούτος. Για να επιτύχη κανείς πρέπει νάχη πλούτο. Με κάθε θυσία κανείς πρέπει νάχη πλούτο.

Λόρδος Γκόαριγκ. Υποτιμάς τον εαυτό σου. Ροβέρτε. Πίστευσέ μου πως και χωρίς πλούτο μπορούσες να επιτύχης εξαίρετα.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Όταν θάμουνα γέρος, ίσως. Όταν θάχανα τον πόθο μου για τη δύναμι, ή δεν θα μπορούσα να τη χρησιμοποιήσω. Όταν θάμουν κουρασμένος, εξαντλημένος, απογοητευμένος. Εγώ ζητούσα την επιτυχία όταν ήμουνα νέος. Η νεότη είναι ο καιρός που πρέπει να κυνηγήση κανείς την επιτυχία. Δεν μπορούσα να περιμένω.

Λόρδος Γκόαριγκ. Μα εσύ είχες βέβαια τις επιτυχίες σου ενώ ήσουν ακόμη νέος. Κανείς άλλος σ' αυτήν την εποχή δεν είχε μια τέτοια επιτυχία. Υφυπουργός των Εξωτερικών στα σαράντα — αυτό είναι υπεραρκετότατο για κάθε ένα, νομίζω.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Κι' αν όλ' αυτά μου τα πάρουνε τώρα; Αν ξεσπάση το φοβερό σκάνδαλο και χάσω το παν; Αν μ' αποκλείσουν από το δημόσιο βίο;

Λόρδος Γκόαριγκ. Πώς μπόρεσες και πούλησες τον εαυτό σου για χρήματα;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Εξάπτεται). Δεν πούλησα τον εαυτό μου για χρήματα. Αγόρασα ακριβά την επιτυχία. Αυτό είν' όλο.

Λόρδος Γκόαριγκ. (Θλιβερά). Ναι· πλήρωσες βέβαια γι' αυτά ένα μεγάλο ποσό. Μα ποιοι σου είπανε πρώτα να σκεφθής να κάνης τέτοιο πράμα;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Ο Βαρώνος Άρνχεϊμ.

Λόρδος Γκόαριγκ. Κακοήθης, παληάνθρωπος!

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Όχι· ήταν άνθρωπος με οξύτατο και λεπτότατο πνεύμα. Άνθρωπος ανεπτυγμένος, γοητευτικός και με μεγάλη αξία. Ένας από τους πιο διανοητικούς ανθρώπους που έχω ποτέ συναντήσει.

Λόρδος Γκόαριγκ. Α! εγώ προτιμώ ένα ευγενικό τρελόν από κάθε άλλον. Για τη βλακία μπορεί κανείς να πη πολλά παραπάνω απ' ότι φαντάζεται ο κόσμος. Προσωπικώς εγώ έχω μεγάλο θαυμασμό για τη βλακία. Είν' ένα είδος συμπαθείας, υποθέτω, Μα πως τόκανες; Πες μου όλη την υπόθεσι.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Ρίπτεται σε μια πολυθρόνα κοντά στο γραφείο). Ένα βράδυ μετά το δείπνο στου Λόρδου Γάτλεϋ ο Βαρώνος άρχισε να μιλά περί επιτυχίας στη νεώτερη ζωή ως περί ενός πράγματος που μπορούσε κανείς να υποτάξη σε μια απολύτως ωρισμένη επιστήμη. Με την εξαίσια γοητευτική και σιγανή φωνή του μας ανέπτυξε την τρομερώτερη απ' όλες τις φιλοσοφίες, τη φιλοσοφία της δυνάμεως, μας εκήρυξε το θαυμασιότερο απ' όλα τα ευαγγέλια, το ευαγγέλιο του χρυσού. Νομίζω πως παρετήρησε την επίδρασι που έφεραν επάνω μου τα λόγια του, γιατί λίγες μέρες ύστερα μούγραψε και μ' επαρακαλούσε να πάγω να τον δω. Κατοικούσε τότε στο Παρκ Λέιν στο σπίτι που έχει τώρα ο Λόρδος Ούλκουμ. Θυμάμαι τόσο καλά πως μ' ένα αλλοιώτικο χαμόγελο στα ωχρά, κρεμασμένα χείλη του. με γύρισε πέρα και πέρα μέσα στη θαυμάσια πινακοθήκη του, μου έδειξε τις ταπετσαρίες του, τα σμάλτα του, τα διαμαντικά του, τα ελεφαντοκόλλητά του, μ' έκανε να θαυμάσω τη μεγάλη πολυτέλεια και τρυφά στην οποία ζούσε, και κατόπιν μου είπεν ότι η πολυτέλεια δεν ήταν παρά ένα βάθος, μια σκηνογραφία του δράματος, και πως η δύναμις, η δύναμις επί των άλλων ανθρώπων, η δύναμις επί του κόσμου, είναι το μόνο πράγμα που άξιζε τον κόπο νάχη κανείς, η μόνη υπέρτατη ηδονή που άξιζε να τη δοκιμάση, η μόνη χαρά που δε τη βαριέσαι, και πως στον αιώνα που ζούμε μονάχα οι πλούσιοι την κατέχουνε.

Λόρδος Γκόαριγκ. (Με μεγάλη συλλογή) Δόγμα ολωσδιόλου επιπόλαιο.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν (Σηκώνεται), Δεν εσκεπτόμουν τότε έτσι. Ούτε και τώρα ακόμα, Ο πλούτος μούδωσε τεράστια δύναμι. Μούδωσεν ελευθερίαν από τα πρώτα μου βήματα στη ζωή, κ' η ελευθερία είναι το παν. Εσύ δεν υπήρξες ποτέ σου φτωχός και δε ξέρεις τι είναι φιλοδοξία. Δεν μπορείς να νοιώσης πόσο θαυμάσια ευκαιρία μούδωσε ο Βαρώνος. Λίγοι άνθρωποι στάθηκαν τόσω τυχεροί να βρουν τέτοια ευκαιρία.

Λόρδος Γκόαριγκ. Ευτυχώς γι' αυτούς, αν κανείς πρέπει να κρίνη απ' τ' αποτελέσματα, Μα πες μου οριστικά, πως κατώρθωσ' επί τέλους ο Βαρώνος να σε πείση να — κάνης, τέλος πάντων, εκείνο που έκανες:

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Όταν ετοιμαζόμουν να φύγω μου είπε πως αν καμμιά φορά μπορούσα να του δώσω καμμιά ιδιαιτέρα πληροφορία που νάχη πραγματική αξία θα μέκαμνε πολύ πλούσιο άνθρωπο. Εγώ θαμβώθηκα από τις υποσχέσεις που μ' έδωσε, κ' η φιλοδοξία μου κι' ο πόθος μου για δύναμι τον καιρό εκείνο ήταν απεριόριστος. Έξη βδομάδες ύστερα μερικά εμπιστευτικά χαρτιά πέρασαν από τα χέρια μου.

Λόρδος Γκόαριγκ. (Όλο και κυττάζει σκυμμένος απάνω στο χαλί). Κυβερνητικά έγγραφα;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Ναι.

(Ο Λόρδος Γκόαριγκ αναστενάζει, κατόπιν φέρνει το χέρι τον στο μέτωπο του και κυττάζει απάνω).

Λόρδος Γκόαριγκ. Δεν εφανταζόμουν, για όλον τον κόσμο, πως εσύ θάχης τόσον ασθενή χαρακτήρα Ροβέρτε, ώστε να υποκύψης στον πειρασμόν αυτό του Βαρώνου Άρνχεϊμ.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Ασθενή χαρακτήρα; Ω, βαρέθηκα ν' ακούω και να λέω αυτή τη φράσι. Ασθενή χαρακτήρα; Και νομίζεις πράγματι, Αρθούρε. πως είνε αδυναμία χαρακτήρος να ενδίδη κανείς στον πειρασμό; Μάθε πως υπάρχουνε φοβεροί πειρασμοί στους οποίους για να υποκύψης, χρειάζεται δύναμις, δύναμις και θάρρος. Για να ριψοκινδυνεύση ολάκερη κανείς τη ζωή του σε μια μονάχα στιγμή, για να θυσιάση κανείς το παν έτσι δια μιας είτε για τον ένα είτε για τον άλλο λόγο, αδιάφορο, δεν είναι καθόλου αδυναμία χαρακτήρος. Χρειάζεται τρομερό θάρρος, τρομερό θάρρος. Εγώ είχα αυτό θάρρος. Κάθησα το ίδιο εκείνο απόγευμα κ' έγραψα στον Βαρώνο το γράμμα που η γυναίκα αυτή τώρα έχει ατά χέρια της. Εκείνος έκανε τρία τέταρτα του εκατομμυρίου απ' αυτή την υπόθεσι.

Λόρδος Γκόαριγκ. Κ' εσύ:

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Εγώ επήρα από το Βαρώνο εκατό δέκα χιλιάδες λίρας Στερλίνες.

Λόρδος Γκόαριγκ. Άξιζες να πάρης περισσότερα, Ροβέρτε.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Όχι· το ποσόν εκείνο μούδωσεν ακριβώς ό,τι εχρειαζόμουν, μ' έκαμε να κατισχύσω των άλλων. Αμέσως μπήκα στη Βουλή. Ο Βαρώνος μούδινε και οικονομικές συμβουλές από καιρού σε καιρό. Δεν έχει πέντε χρόνια που λίγο έλειψε να τριπλασιάσω την περιουσία μου. Από τότε κάθε πράγμα που άγγιζα βγήκε σε καλό. Σε κάθε χρηματική επιχείρησι είχα μια τόσο έκτακτη επιτυχία που σχεδόν μ' έκαμνε πολλές φορές να φοβούμαι. Θυμούμαι να διάβασα κάπου, σ' ένα περίεργο βιβλίο, πως όταν οι Θεοί θέλουνε να μας τιμωρήσουν υπακούουν στις προσευχές μας.

Λόρδος Γκόαριγκ. Μα πες μου, Ροβέρτε, δεν αισθάνθηκες ποτέ σου καμμιά μετάνοια για ό,τι έκαμες;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Όχι. Αισθάνθηκα πως επολέμησα τον αιώνα με τα ίδιά του τα όπλα κ' ενίκησα.

Λόρδος Γκόαριγκ. (θλιβερά). Ενόμισες πως ενίκησες.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Έτσι ενόμισα. (Μένει κάμποσες στιγμές σιωπηλός). Αρθούρε με, καταφρονείς για ότι σου είπα;

Λόρδος Γκόαριγκ. (Με βαθύ αίσθημα στη φωνή του). Σε λυπούμαι πολύ, Ροβέρτε, πολύ σε λυπούμαι αλήθεια

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Δεν λέω πως αισθάνθηκα καμμιά τύψι. Καμμιά τύψι δεν αισθάνθηκα, καθόλου. Μα πολλές φορές έκαμα μεγάλες χρηματικές θυσίες για να ξαλαφρώσω τη συνείδησί μου. Είχα πάντα μια παράξενη ελπίδα πως μπορούσα να ξαρματώσω την ειμαρμένη. Το ποσό που μούχε δώσει ο Βαρώνος Άρνχεϊμ διπλάσιο το μοίρασα από τότε σε φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Λόρδος Γκόαριγκ. Κυττάζει απάνω. Σε φιλανθρωπικούς σκοπούς; Αγαπητέ μου! Πόσο μεγάλο κακό θάκανες, Ροβέρτε!

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Ω. μη το λες αυτό. Αρθούρε· μη λες έτσι!

Λόρδος Γκόαριγκ. Δεν πειράζει για ό,τι λέω. Ροβέρτε! Εγώ λέω πάντα εκείνο που δεν πρέπει να λέω. Αλήθεια, λέω συνήθως εκείνο που πράγματι σκέπτομαι. Μεγάλο σφάλμα για τον καιρό αυτό που ζούμε. Τον εκθέτει κανένα σε παρεξηγήσεις. Όσο δα για τη τρομερή αυτή υπόσχεσι, θα σε βοηθήσω όπως μπορέσω. Αυτό βέβαια το ξέρεις.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Σ' ευχαριστώ. Αρθούρε, σ' ευχαριστώ. Μα τι πρέπει να γίνη; Τι μπορεί να γίνη;

Λόρδος Γκόαριγκ. (Γέρνει πίσω με τα χέρια του στις τσέπες). Καλά, οι Άγγλοι δε μπορούνε να υποφέρουν άνθρωπο που θέλει πάντα να λέη πως έχει δίκαιο, μα πολύ τους αρέσει εκείνος που παραδέχεται πως έχει άδικο. Αυτό είν' ένα από τα καλύτερα τους πράγματα. Οπωσδήποτε όμως, στη δική σου υπόθεσι, Ροβέρτε, μια ομολογία δεν θα είχε και καλό αποτέλεσμα. Το χρήμα, αν μου επιτρέπης να μιλήσω έτσι, είναι… οχληρό. Ξέχωρ' απ' αυτό, αν καθόσουνα τώρα να πης κουκιά καθαρισμένα όλη την υπόθεσι, δεν θα μπορούσες πεια να ηθικολογής. Και στην Αγγλία, άνθρωπος που δε μπορεί να ηθικολογή δυο φορές την εβδομάδα μπροστά σ' ένα μεγάλο, λαϊκό, ανήθικο ακροατήριο είναι τελείως χαμένος ως σοβαρός πολιτικός. Δεν θα υπήρχε πεια γι' αυτόν άλλο επάγγελμα παρά η Βοτανική ή η Εκκλησία. Μια ομολογία λοιπόν δε θα σε ωφελούσε, θα σε κατέστρεφε.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Θα με κατέστρεφε Αρθούρε· το μόνο που πρέπει τώρα να κάνω είναι να πολεμώ γι' αυτό μέχρι τέλους.

Λόρδος Γκόαριγκ. (Σηκώνεται από το κάθισμά του). Περίμενα από σε να τ' ακούσω αυτό, Ροβέρτε. Είναι το μόνο πράμα που πρέπει τώρα να κάνης. Και πρέπει ν' αρχίσης να πης στη γυναίκα σου όλη την ιστορία.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Αυτό δε θα το κάνω.

Λόρδος Γκόαριγκ. Ροβέρτε, πίστευσέ μου, έχεις άδικο.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Δεν θα μπορούσα να το κάνω. Θα σκότωνα την αγάπη που έχει σε μένα. Και τώρα ας μιλήσουμε γι' αυτή τη γυναίκα, αυτή τη Κυρία Σιέβελεϋ. Πώς μπορώ να υπερασπισθώ εναντίο της; Εσύ την ήξερες από πρωτήτερα, Αρθούρε, καθώς φαίνεται.

Λόρδος Γκόαριγκ. Ναι.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Την ήξερες καλά;

Λόρδος Γκόαριγκ. (Διορθώνει το λαιμοδέτη του). Τόσο λίγο που μια φορά την αραβωνιάστικα, όταν έμενα στο Τένμπυ. Η δουλειά εβάσταξε τρεις μέρες… πάνω κάτω.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Γιατί διαλύσατε;

Λόρδος Γκόαριγκ. (Φαιδρά). Ω, ξεχνώ. Αυτό δε μας ενδιαφέρει καθόλου τώρα. Έλα πες μου, τέλος πάντων την εδοκίμασες με χρήματα; Αυτή συνήθιζε νάναι μέχρις αηδίας ξετρελλαμένη για τα χρήματα.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Της πρόσφερα ό,τι ποσόν ήθελε, μα δεν εδέχθηκε.

Λόρδος Γκόαριγκ. Να λοιπό που το θαυμάσιο ευαγγέλιο του χρυσού δε μπορεί να σταθή κάποτε. Μ' όσα κι' αν λένε, οι πλούσιοι δε μπορούν να τα κάνουν όλα.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Όχι όλα. Υποθέτω πως έχεις δίκηο, Αρθούρε, αισθάνομαι πως η καταφρόνια του κόσμου με περιμένει από στιγμή σε στιγμή. Είμαι βέβαιος γι' αυτό. Δεν ήξερα πριν τι πράμα είναι ο τρόμος. Τώρα τον εγνώρισα. Είναι καθώς χέρι παγωμένο που αγγίζει την καρδιά.

Λόρδος Γκόαριγκ. (Χτυπά το κουδούνι). Ροβέρτε, πρέπει την πολεμήσης. Πρέπει να την πολεμήσης.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Μα πώς;

Λόρδος Γκόαριγκ Δε μπορώ τώρα να σου πω. Δεν έχω τη παραμικρήν ιδέα. Αλλά καθένας έχει και το τρωτό του σημείο. Όλοι μας έχουμε τα ελαττώματά μας. (Κάνει ένα γύρο, πηγαίνει κοντά στη φωτιά και κυττάζει τον εαυτό του μέσα στον καθρέφτη!. Ο πατέρας μου μού λέει πως κ' εγώ ακόμα έχω ελαττώματα. Μπορεί νάχω. Δεν ξέρω.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Υπερασπίζοντας τον εαυτό μου ενάντιο της Κυρίας Σιέβελεϋ, έχω το δικαίωμα να μεταχειρισθώ οποιοδήποτε όπλο μπορέσω ναύρω· δεν έχω το δικαίωμα;

Λόρδος Γκόαριγκ. (Ακόμα κυττάζοντας στον καθρέφτη). Αν ήμουνα στη θέσι σου δεν νομίζω πως θάχα τον παραμικρό δισταγμό να το κάνω. Αυτή έχει πολύ καλά τη δύναμι να φροντίση για τον εαυτό της.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Κάθεται κοντά στο τραπέζι και παίρνει στο χέρι του την πένναν). Λοιπόν, θα στείλω ένα κρυπτογραφικό τηλεγράφημα στη πρεσβεία της Βιέννης να εξετάση αν είναι τίποτε γνωστό εναντίο της. Μπορεί νάνε κανένα μυστικό σκάνδαλο που να φοβάτε.

Λόρδος Γκόαριγκ. (Διορθώνει το λουλούδι που έχει στην κομπότρυπα). Ω, εγώ φαντάζομαι πως η Κυρία Σιέβελεϋ είναι μια από τις νέες εκείνες γυναίκες της εποχής μας που κάθε νέο σκάνδαλο το υποδέχονται όπως κάθε νέο καπέλλο, και τα περιφέρουνε και τα δυο στο Πάρκο κάθε απόγευμα στις πεντέμισυ. Είμαι βέβαιος πως αυτή λατρεύει τα σκάνδαλα, και πως το μόνο που λυπάται τώρα στη ζωή της είναι που δεν μπορεί να κατορθώση νάχη αρκετά εις βάρος της.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Γράφοντας. Γιατί το λες αυτό;

Λόρδος Γκόαριγκ. (Στρέφει γύρω). Να, χθες το βράδυ είχεν απάνω της περισσότερα κοκκινάδια παρά ρούχα. Αυτό είναι πάντα απελπιστικό σημείο για μια γυναίκα.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Χτυπά ένα κουδούνι). Όπως κι' αν έχη όμως αξίζει τον κόπο να τηλεγραφήσω στη Βιέννη, δεν αξίζει;

Λόρδος Γκόαριγκ. Αξίζει πάντα τον κόπο να ρωτά κανείς, αν και δεν αξίζει πάντα τον κόπο κανείς ν' απαντά.

(Μπαίνει ο Μέισον).

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Είναι στα δωμάτιό του ο κύριος Τράφφωρτ;

Μέισον. Μάλιστα, Σιρ Ρόβερτ.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Βάζει τα γράμμα σ' ένα φάκελλο τον όποιον κλει κατόπιν προσεκτικά). Πες του να στείλη αυτό κρυπτογραφικά αμέσως. Χωρίς τη παραμικρή βραδύτητα.

Μέισον. Μάλιστα, Σιρ Ρόβερτ.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Ω! δος μου το πίσω μια στιγμή.

(Γράφει κάτι απάνω στο φάκελλο. Ο Μέισον κατόπιν εξέρχεται με το γράμμα).

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Αυτή πρέπει νάχε κάποια αλλοιώτικη επιρροή επάνω στο Βαρώνο Άρνχεϊμ. Απορώ τι νάτανε.

Λόρδος Γκόαριγκ. (Χαμογελώντας). Απορείς.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Θα την πολεμήσω μέχρι θανάτου, εφόσον η γυναίκα μου δεν ξέρει τίποτε.

Λόρδος Γκόαριγκ. (Δυνατά). Ω, πολέμα με κάθε τρόπο — με κάθε τρόπο.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Με χειρονομίαν απελπισίας). Αν η γυναίκα μου τ' ανεκάλυπτε, δεν θάχα και πολύ να πολεμήσω. Λοιπόν, άμα λάβω απάντησι από τη Βιέννη, θα σου πω τ' αποτέλεσμα. Είναι μια δοκιμή, ακριβώς μια δοκιμή, μα ελπίζω πως θα τα καταφέρω. Καθώς επολέμησα τον αιώνα με τα ίδια του τα όπλα, έτσι θα πολεμήσω κι' αυτήν με τα όπλα της. Είναι ευχάριστο. Κι' αυτή φαίνεται σαν γυναίκα με κάποιο παρελθόν, δε σου φαίνεται;

Λόρδος Γκόαριγκ. Αυτό συμβαίνει σε πολλές από τις έμορφες γυναίκες. Αλλ' υπάρχει μόδα στο παρελθόν ακριβώς όπως υπάρχει μόδα στα φουστάνια. Μπορεί το παρελθόν της Κυρίας Σιέβελεϋ νάνε λιγάκι ντεκολτέ, κι' αυτό αρέσει υπερβολικά στον κόσμο σήμερα. Ξέχωρ' απ' αυτό, αγαπητέ μου Ροβέρτε, εγώ δεν στηρίζω και μεγάλες ελπίδες σ' αυτό που λες, — να φοβερίσουμε δηλαδή την Κυρία Σιέβελεϋ. Δεν φαντάζομε πως η Κυρία Σιέβελεϋ είναι καμμιά γυναίκα που μπορούσε εύκολα να τρομάξη. Αυτή επέζησεν όλων των πιστωτών της, και δείχνει θαυμασίαν ετοιμότητα πνεύματος.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Ω! Εγώ τώρα ζω με τις ελπίδες. Αδράχνω κάθε περίστασι. Αισθάνομαι ως να είμαι μέσα σε πλοίο που βυθίζεται. Τα νερά αγγίζουν τα πόδια μου, κι' αυτός ο αέρας είναι δριμύς από καταιγίδα. Σιωπή! Ακούω τη φωνή της γυναίκας μου.

(Μπαίνει η Λαίδη Τσίλτερν με φόρεμα περιπάτου)

Λαίδη Τσίλτερν. Χαίρετε, Λόρδε Γκόαριγκ!

Λόρδος Γκόαριγκ. Χαίρετε, Λαίδη Τσίλτερν! Πήγατε στο Πάρκο;

Λαίδη Τσίλτερν. Όχι· μόλις επέστρεψα από την Φιλανθρωπική Εταιρεία των Κυριών, όπου, καλά που θυμήθηκα, Ροβέρτε, τ' όνομά σου γίνηκε δεκτό με δυνατά χειροκροτήματα, και τώρα ήρθα σπίτι να πάρω το τσάι μου. (Στον Λόρδο Γκόαριγκ). Θα μείνετε να πάρωμε το τσάι, δεν είναι;

Λόρδος Γκόαριγκ. Θα μένω λιγάκι, ευχαριστώ.

Λαίδη Τσίλτερν. Θα γυρίσω σε μια στιγμή. Πηγαίνω μόνο να βγάλω το καπέλλο μου.

Λόρδος Γκόαριγκ. (Σοβαρά). Ω! μη παρακαλώ. Είναι τόσο έμορφο. Ένα από τα ωραιότερα καπέλλα που είδα. Ελπίζω πως η Φιλανθρωπική Εταιρεία των Γυναικών το υπεδέχθηκε με ζωηρά χειροκροτήματα.

Λαίδη Τσίλτερν. (Με χαμόγελο): Έχουμε πιο πολύ σοβαρή εργασία να κάνουμε από το να κυττάξουμε η μια της άλλης τα καπέλλα, Λόρδε Γκόαριγκ.

Λόρδος Γκόαριγκ. Αλήθεια; Τι είδους εργασία;

Λαίδη Τσίλτερν. Ω! Χίλια δυο, πληχτικά, χρήσιμα, ευχάριστα πράγματα, εργατικά νομοσχέδια, περί του διορισμού των γυναικών ως επιθεωρητών, για το νομοσχέδιο περί οκταώρου εργασίας, για το δικαίωμα της ψήφου των γυναικών…για καθετί, αλήθεια, που εσείς δε θα το βρίσκατε καθόλου ενδιαφέρο.

Λόρδος Γκόαριγκ. Και καμμιά φορά για τα καπέλλα;

Λαίδη Τσίλτερν. (Με κοροϊδευτική αγανάκτησι). Για τα καπέλλα ποτέ, ποτέ!

{Η Λαίδη Τσίλτερν βγαίνει από τη θύρα που φέρνει στο ιδιαίτερο της δωμάτιο).

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Παίρνει το χέρι του Λόρδου Γκόαριγκ). Υπήρξες καλός φίλος σε με, Αρθούρε, ένας τέλειος καλός φίλος.

Λόρδος Γκόαριγκ, Δεν ξέρω αν κατώρθωσα να κάνω για σένα πολλά πράματα ακόμα, Ροβέρτε. Η αλήθεια είναι πως, καθώς καταλαβαίνω, δεν κατώρθωσα να κάνω τίποτε ακόμη για σένα. Είμαι ολότελα απογοητευμένος με τον εαυτό μου.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Μ' έφερες σε θέσι να σου πω την αλήθεια. Αυτό είναι κάτι τι. Η αλήθεια πάντα με στενοχωρούσε.

Λόρδος Γκόαριγκ. Α! η αλήθεια είν' ένα πράμα που αποφεύγω όσο μπορώ! Κακή συνήθεια ξέρεις. Μας κάνει πολύ αντιδημοτικούς στη λέσχη… στα αρχαιότερα ιδίως μέλη.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Ευχαριστώ τον Θεό που μπόρεσα να πω την αλήθεια… να υποφέρω την αλήθεια. Α! αυτό είναι μεγάλο πράμα στη ζωή, να υποφέρη κανείς την αλήθεια.(Αναστενάζει, και πηγαίνει προς τη θύρα.) θα σε δω γρήγορα πάλι, Αρθούρε, δεν είναι;

Λόρδος Γκόαριγκ. Βέβαια, Όποτε θες. Θα πάγω μια ματιά στο χορό των αγάμων απόψε, εκτός αν εύρω τίποτε καλύτερο να κάνω. Μα θάρθω ως εδώ αύριο το πρωί. Αν τύχη όμως και με χρειασθής απόψε, στείλε μου ένα γραμματάκι στην οδό Κούρτον.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Σ' ευχαριστώ.

(Καθώς πλησιάζει τη θύρα, η Λαίδη Τσίλτερν μπαίνει από το ιδιαίτερο της δωμάτιο.)

Λαίδη Τσίλτερν. Τι θα βγης, Ροβέρτε;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Έχω μερικά γράμματα να γράψω, αγαπητή μου.

Λαίδη Τσίλτερν. (Πηγαίνει κοντά του).Εργάζεσαι υπερβολικά, Ροβέρτε. Δε σκέπτεσαι ποτέ για τον εαυτό σου, και φαίνεσαι τόσο κουρασμένος.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Δεν είναι τίποτε, αγαπητή, τίποτε.

(Τη φιλεί και βγαίνει έξω).

Λαίδη Τσίλτερν. (Στον Λόρδο Γκόαριγκ) Καθήστε. Χαίρω πολύ που ήρθατε, θέλω να σας μιλήσω για… όχι, βέβαια, για τα καπέλλα, ή για τη Φιλανθρωπική Εταιρεία των Κυριών. Σας ενδιαφέρει τόσο περισσότερο για τα πρώτο ζήτημα όσο λιγώτερο για το δεύτερο.

Λόρδος Γκόαριγκ. Θέλετε να μου μιλήσετε για την κυρία Σιέβελεϋ;

Λαίδη Τσίλτερν. Ναι. Καλά το μαντεύσατε. Ύστερα που φύγατε χθες το βράδυ βρήκα πως όσα είπεν εκείνη ήτανε πράγματι αληθινά. Εννοείται πως ανάγκασα το Ροβέρτο να της στείλη γράμμα αμέσως, και ν' αποσύρη την υπόσχεσί του.

Λόρδος Γκόαριγκ. Έτσι μούδωκε κ' εκείνος να καταλάβω.

Λαίδη Τσίλτερν. Αν κρατούσε την υπόσχεσί του θάτανε το πρώτο στίγμα ενός σταδίου που πάντα υπήρξεν ακηλίδωτο. Ο Ροβέρτος πρέπει νάνε υψηλά από κάθε μομφή. Δεν είναι όπως οι άλλοι άνθρωποι. Δεν είναι για να κάνη αυτός εκείνο που κάνουν οι άλλοι άνθρωποι. (Κυττάζει τον Λόρδο Γκόαριγκ, που μένει σιωπηλός). Δεν συμφωνάτε μαζί μου; Εσείς είστε ο καλύτερος φίλος του Ροβέρτου, είστε ο καλύτερος φίλος μας, Λόρδε Γκόαριγκ. Κανείς άλλος εξόν από με, δεν ξέρει καλλίτερα τον Ροβέρτο όσον εσείς. Δεν έχει μυστικά από μένα, και δεν υποθέτω πως θάχη κι' από σας.

Λόρδος Γκόαριγκ. Δεν έχει βέβαια μυστικά από μένα. Δεν το νομίζω τουλάχιστο.

Λαίδη Τσίλτερν. Δεν είναι λοιπόν δικαιολογημένη η εκτίμησις που έχω γι' αυτόν; Εγώ ξέρω πως είναι. Μα μιλήστε μου με ειλικρίνεια!

Λόρδος Γκόαριγκ. (Την κυττάζει στα μάτια). Με όλη την ειλικρίνεια;

Λαίδη Τσίλτερν. Βεβαιότατα. Δεν έχετε τίποτε να κρύψετε; Έχετε τίποτε;

Λόρδος Γκόαριγκ. Τίποτε. Αλλά, αγαπητή μου Λαίδη Τσίλτερν, νομίζω, αν μου επιτρέπετε να πω έτσι νομίζω πως στον πρακτικό βίο —

Λαίδη Τσίλτερν. (Χαμογελώντας). Για τον οποίο ξέρετε τόσο λίγο. Λόρδε Γκόαριγκ.

Λόρδος Γκόαριγκ. Για τον όποιον δεν ξέρω τίποτε εκ πείρας αν και ξέρω κάτι εκ παρατηρήσεως· Νομίζω πως στον πρακτικό βίο, σαν πρόκειται για επιτυχία, πραγματική επιτυχία υπάρχει κάτι που είναι λίγο ασυνείδητο, και κάτι που είναι ολότελα ασυνείδητο σαν πρόκειται για φιλοδοξία. Μια φορά που ένας άνθρωπος πάρη, με όλη τη καρδιά και τη ψυχή του, την απόφασι να φθάση σε κάποιο σημείο, αν έχη ν' ανεβή τον κρημνό, ανεβαίνει τον κρημνό, αν έχη να περπατήση μέσα στη λάσπη —

Λαίδη Τσίλτερν. Λοιπόν;

Λόρδος Γκόαριγκ. Περπατεί μέσα στη λάσπη. Εγώ βέβαια, μιλώ γενικώς για τη ζωή.

Λαίδη Τσίλτερν. (θλιβερά). Έτσι ελπίζω. Γιατί με κυττάζετε τόσο περίεργα, Λόρδε Γκόαριγκ;

Λόρδος Γκόαριγκ. Λαίδη Τσίλτερν, σκέφθηκα πολλές φορές πως… μπορεί νάστε λιγάκι αυστηρή στις ιδέες σας για τη ζωή. Νομίζω πως… πολλές φορές δεν κάνετε αρκετές παραχωρήσεις. Σε κάθε φύσιν υπάρχουνε στοιχεία αδυναμίας, ή κάτι χειρότερο από αδυναμία. Ας υποθέσωμε, προς στιγμή, πως — πως ένας οποιοσδήποτε πασίγνωστος άνθρωπος, ο πατέρας μου, ή ο Λόρδος Μέρτων, ή ο Ροβέρτος, λόγου χάριν, είχε, προ αρκετών χρόνων, γράψει ένα ανόητο γράμμα σε κάποιον…

Λαίδη Τσίλτερν. Τι θέλετε να πήτε με το ανόητο γράμμα;

Λόρδος Γκόαριγκ. Ένα γράμμα που να ενοχοποιή σοβαρά τη θέσι του. Εγώ τώρα μιλώ απλώς με τη φαντασία μου.

Λαίδη Τσίλτερν. Ο Ροβέρτος δεν είναι ικανός να κάμη τίποτε ανόητο όπως δεν είναι ικανός να κάμη και τίποτε άδικο.

Λόρδος Γκόαριγκ. (Μένει αρκετές στιγμές σιωπηλός). Κανείς δεν είναι ανίκανος να κάνη ανόητα και άδικα πράματα.

Λαίδη Τσίλτερν. Είστε Πεσσιμιστής; Τι θα 'πούνε οι άλλοι δανδήδες; Όλοι θ' αναγκασθούνε να πενθήσουνε για σας.

Λόρδος Γκόαριγκ, (Σηκώνεται). Όχι, Λαίδη Τσίλτερν, δεν είμαι Πεσσιμιστής. Μα την αλήθεια δεν είμαι βέβαιος αν ξέρω καλά-καλά τι σημαίνει Πεσσιμισμός. Το μόνο που ξέρω είναι πως η ζωή δε μπορεί να εννοηθή χωρίς πολλήν επιείκειαν, δεν μπορεί να είναι υποφερτή χωρίς πολλήν επιείκειαν. Αγάπη, και όχι γερμανική φιλοσοφία, είναι η πραγματική ερμηνεία αυτής της λέξεως, οποιαδήποτε κι' αν είναι η ερμηνεία της άλλης. Κι' αν ευρεθήτε καμμιά φορά σε στενοχώρια. Λαίδη Τσίλτερν, έχετε σε με απόλυτο πεποίθησι, κι' εγώ θα σας βοηθήσω όπως μπορέσω. Αν ποτέ με χρειασθήτε, ζητήσατε τη βοήθεια μου, και θα την έχετε. Ελάτε αμέσως κοντά μου.

Λαίδη Τσίλτερν. (Τον κυττάζει με έκπληξι). Λόρδε Γκόαριγκ, μιλήτε πολύ σοβαρά. Δε νομίζω να σας έχω ακούσει ως τώρα καμμιά φορά να μιλήτε σοβαρά.

Λόρδος Γκόαριγκ. (Γελά). Πρέπει να μου συγχωρήσετε, Λαίδη Τσίλτερν. Θα προσπαθήσω να μη το ξανακάνω.

Λαίδη Τσίλτερν. Μα μου αρέσετε να είστε σοβαρός.

(Μπαίνει η Μάπελ Τσίλτερν αιθέρια ντυμένη).

Μάπελ Τσίλτερν. Αγαπητή Γερτρούδη, μη λες τέτοιο φοβερό πράμα στο Λόρδο Γκόαριγκ. Η σοβαρότητα δεν θα του ταίριαζε καθόλου. Χαίρετε Λόρδε Γκόαριγκ! Μη κάνετε δα και πολύ το σπουδαίο!

Λόρδος Γκόαριγκ. Θα το επιθυμούσα, Δεσποινίς Μάπελ, μα φοβούμαι πως σήμερα δεν είμαι και… πολύ πρακτικός. Και εκτός τούτου, είμαι τώρα στο πόδι να φύγω.

Μάπελ Τσίλτερν. Ακριβώς τώρα που μπήκα γω! Τι κακούς τρόπους που έχετε! Είμαι βεβαία πως ελάβετε κακή ανατροφή.

Λόρδος Γκόαριγκ. Ναι.

Μάπελ Τσίλτερν. Θα ήθελα να σας δώσω εγώ ανατροφή!

Λόρδος Γκόαριγκ. Λυπούμαι που δεν το εκάνατε,

Μάπελ Τσίλτερν. Είναι τώρα πολύ αργά, υποθέτω;

Λόρδος Γκόαριγκ. (Χαμογελώντας). Δεν είμαι τόσο βέβαιος.

Μάπελ Τσίλτερν. Θα πάτε ιππασία αύριο το πρωί.

Λόρδος Γκόαριγκ. Ναι, στις δέκα.

Μάπελ Τσίλτερν. Μη ξεχάσετε.

Λόρδος Γκόαριγκ. Όχι βέβαια, δεν θα ξεχάσω. Καλά που θυμήθηκα, Λαίδη Τσίλτερν, δεν είδα σήμερα στο Μόρνιγκ Ποστ τα ονόματα των επισκεπτών σας. Το φύλλο φαίνεται ήταν γεμάτο από πρακτικά του ειρηνοδικείου, ή του επαρχιακού συμβουλίου, ή από κάτι τέτοια παραφορτώματα. Δε μπορούσατε να μου δώσετε ένα κατάλογο; Έχω ιδιαιτέρους λόγους να σας τον ζητήσω.

Λαίδη Τσίλτερν. Είμαι βεβαία πως ο κύριος Τράφφωρτ θα μπορέση να σας δώση.

Λόρδος Γκόαριγκ. Σας ευχαριστώ πολύ.

Μάπελ Τσίλτερν. Ο Τόμυς είναι ο πιο χρήσιμος άνθρωπος μέσα στο Λονδίνο.

Λόρδος Γκόαριγκ. Και ποιος είναι ο περισσότερο καλοφορεμένος:

Μάπελ Τσίλτερν. (θριαμβευτικά). Εγώ είμαι.

Λόρδος Γκόαριγκ. Τι εξυπνάδα να το μαντεύσετε! (Παίρνει το καπέλλο και το μπατούνι του). Χαίρετε Λαίδη Τσίλτερν! Θα θυμάστε κείνο που σας είπα. δεν είναι;

Λαίδη Τσίλτερν. Ναι, μα δε ξέρω γιατί μου το είπετε.

Λόρδος Γκόαριγκ. Κ' εγώ δεν ξέρω καλά-καλά. Χαίρετε, Δεσποινίς Μάπελ!

Μάπελ Τσίλτερν. (Με κάποια απογοήτευσι). Ήθελα να μη φύγετε. Είχα κάμποσες σήμερα έμορφες περιπέτειες. Μπορούσατε να μείνετε ν' ακούσετε μερικές.

Λόρδος Γκόαριγκ. Τι εγωισμός νάχετε τόσες πολλές. Δε θάμενε καμμιά για μένα.

Μάπελ Τσίλτερν. Δε σας ήθελα νάχετε καμμιά. Δε θάτανε καλό για σας.

Λόρδος Γκόαριγκ. Είναι η πρώτη φορά που σας ακούω να μου λέτε τέτοιο σκληρό πράμα. Πόσο χαριτωμένα το λέτε! Αύριο στις δέκα.

Μάπελ Τσίλτερν. Ακριβώς.

Λόρδος Γκόαριγκ. Ακριβέστατα. Μα μη φέρετε μαζί σας τον κύριο Τράφφωρτ.

Μάπελ Τσίλτερν. (Με μικρό κούνημα της κεφαλής). Βέβαια και δεν θα φέρω τον Τόμυ Τράφφωρτ. Ο Τόμυς Τράφφωρτ είναι υπό μεγάλην δυσμένεια.

Λόρδος Γκόαριγκ. Χαίρω που τ' ακούω. (Υποκλίνεται και φεύγει)

Μάπελ Τσίλτερν. Γερτρούδη, ήθελα συ να μιλήσης του Τόμυ Τράφφωρτ.

Λαίδη Τσίλτερν. Τι έκανε πάλι ο καϋμένος κύριος Τράφφωρτ. Ο Ροβέρτος λέει πως είναι ο καλλίτερος γραμματικός που είχεν ως τώρα.

Μάπελ Τσίλτερν. Λοιπόν, ο Τόμυς μου έκαμε πάλι πρότασι. Ο Τόμυς πεια δε κάνει άλλη δουλειά. Μου έκανε πρότασι χθες το βράδυ στην αίθουσα μέσα της μουσικής, τη στιγμή που εγώ δεν μπορούσα να υπερασπιστώ, επειδή επαίζετο ένα θαυμάσιο τρίο. Είναι περιττό να σου πω πως δεν τολμούσα να του δώσω καμμιά απάντησι καθώς πρέπει. Αν το έκανα η μουσική θα σταματούσεν αμέσως. Οι μουσικοί, ξέρεις, είναι άνθρωποι τόσο γελοίως παράλογοι. Θέλουνε νάνε κανείς βουβός ολωσδιόλου τη στιγμή που προτιμά νάνε τελείως κουφός. Κ' έπειτα ακόμα μου έκανε τη πρότασί του μέρα μεσημέρι, μπροστά σ' εκείνο το φοβερό άγαλμα του Αχιλλέως. Αλήθεια, τα όσα συμβαίνουνε μπροστά σ' εκείνο το καλλιτεχνικό έργο είναι φρικτότατα. Η αστυνομία πρέπει να επέμβη. Την ώρα του φαγητού αντιλήφθηκα από μια λάμψι στα μάτια του πως είχε πάλι σκοπό να μου προτείνη, μα 'γω κατώρθωσα να τον σταματήσω μ' ένα θαυμάσιο τρόπο! τον εβεβαίωσα πως ήμουνα διμεταλλιστής. Ευτυχώς δεν ξέρω τι σημαίνει διμεταλλισμός. Και δεν πιστεύω ούτε κανείς άλλος να ξέρη. Μα η παρατήρησι έκανε τον Τόμυ να μένη σαστισμένος για δέκα λεπτά. Εφαίνετο καθαυτό κλονισμένος. Κι' έπειτα ο τρόπος με τον οποίο κάνει τις προτάσεις του ο Τόμυς είναι τόσο οχληρός. Αν τις έκανε μ' ανοικτή φωνή, δεν θα μ' έννοιαζε και πολύ. Μ' αυτός τις κάνει μ' ένα απαίσιο εμπιστευτικό τρόπο. Σαν θέλει ο Τόμυς να φανή ρωμαντικός σας μιλεί καθαυτό σαν γιατρός. Πολύ μ' αρέσει ο Τόμυς, μα η μέθοδος που κάνει τις προτάσεις του είναι πολύ παλαιωμένες. Γι' αυτό, Γερτρούδη, θέλω να του μιλήσης εσύ, και να του πης πως μια φορά την εβδομάδα είναι αρκετό για να κάνη τις προτάσεις του, και πως πρέπει πάντα να γίνονται μ' ένα τρόπο που να ελκύη κάπως το ενδιαφέρο.

Λαίδη Τσίλτερν. Αγαπητή Μάπελ, μη μιλάς έτσι. Μάθε ακόμη πως ο Ροβέρτος έχει πολύ μεγάλην ιδέα για τον κύριο Τράφφωρτ. Πιστεύει πως έχει μπροστά του ένα θαυμάσιο μέλλον.

Μάπελ Τσίλτερν. Ω! εγώ για όλο τον κόσμο δεν θα πατρευόμουνα άνθρωπο με το νάχη μονάχα μπροστά του ένα οποιοδήποτε μέλλο.

Λαίδη Τσίλτερν. Μάπελ!

Μάπελ Τσίλτερν. Ξέρω τι λέω, αγαπητή. Συ παντρεύτηκες ένα άνθρωπο με μέλλον, δεν είναι έτσι; Μα έπειτα ο Ροβέρτος ήτανε πνεύμα, και συ έχεις ένα ευγενικό και γενναίο χαρακτήρα. Εσύ μπορείς να υποφέρης τους μεγαλοφυείς. Εγώ δεν έχω καθόλου χαρακτήρα, κι' ο Ροβέρτος είναι ο μόνος μεγαλοφυής που θα μπορούσα να υποφέρω ποτέ. Γενικώς, εγώ τους θεωρώ ανθρώπους πολύ δύσκολους. Οι μεγαλοφυείς έχουνε το κακό σύστημα να μιλούνε πολύ, δεν είναι έτσι; Κι' όλο σκέπτονται για τον εαυτό τους, εκεί που εγώ τους θέλω να σκέπτονται για μένα. Πρέπει τώρα να πάγω στης Λαίδη Μπάσιλτων για τις πρόβες. Το θυμάσε πως έχουμε ταμπλώ; Α! θα θριαμβεύσω! Τι θρίαμβος! Για τίποτε άλλο δε σκοτίζομαι. (Φιλεί τη Λαίδη Τσίλτερν και βγαίνει έξω, κατόπι πάλι γυρίζει πίσω τρέχοντας). Ω! Γερτρούδη, ξέρεις ποια έρχεται να σε δη; Η απαίσια εκείνη κυρία Σιέβελεϋ, μ' ένα πολύ χαριτωμένο φόρεμα. Εσύ την εζήτησες;

Λαίδη Τσίλτερν. (Σηκώνεται). Η κυρία Σιέβελεϋ! Έρχεται να με ιδή; Αδύνατο!

Μάπελ Τσίλτερν. Σε βεβαιόνω αυτή είναι, η ιδία κι' απαράλλακτη. Να που αναβαίνει τη σκάλα.

Λαίδη Τσίλτερν. Δεν είναι ανάγκη να περιμένης. Μάπελ. Μη ξεχνάς πως σε περιμένει η Λαίδη Μπάσιλτων.

Μάπελ Τσίλτερν. Ω! πρέπει να σφίξω το χέρι της Λαίδης Μάρκων. Είναι χαριεστάτη. Μ' αρέσει να μ' επιπλήττη.

(Μπαίνει ο Μέισον).

Μέισον. Η Λαίδη Μάρκων. Η Κυρία Σιέβελεϋ.

(Μπαίνουν η Λαίδη Μάρκων και η Κυρία Σιέβελεϋ)

Λαίδη Τσίλτερν. (Προχωρεί προς συνάντησί των). Αγαπητή, Λαίδη Μάρκων, τι ωραία που ήρθατε να με δήτε! (της πιάνει το χέρι, κ' υποκλίνεται, λίγο απομακρυσμένη, προς στη Κυρία Σιέβελεϋ).

Δεν κάθεστε. Κυρία Σιέβελεϋ;

Κυρία Σιέβελεϋ. Ευχαριστώ. Δεν είν' αυτή η Δεσποινίς Τσίλτερν; Πολύ επιθυμούσα να τη γνωρίσω.

Λαίδη Τσίλτερν. Μάπελ, η Κυρία Σιέβελεϋ επιθυμεί να σας γνωρίση. (Η Μάπελ Τσίλτερν κλίνει λιγάκι το κεφάλι).

Κυρία Σιέβελεϋ. (Κάθεται). Μου άρεσε το χαριτωμένο σας φόρεμα χθες το βράδυ, Δεσποινίς Τσίλτερν. Τόσο απλό και… νόστιμο.

Μάπελ Τσίλτερν. Αλήθεια; Πρέπει να το πω στη ράφτρα μου. Θα της κάνη μεγάλη έκπληξι. Χαίρετε, Λαίδη Μάρκων!

Λαίδη Μάρκων. Φεύγετε κι' όλας;

Μάπελ Τσίλτερν. Λυπούμαι πολύ, μα είμαι υποχρεωμένη να φύγω. Πηγαίνω για τις πρόβες, θα σταθώ με το κεφάλι κάτω σ' ένα ταπλώ.

Λαίδη Τσίλτερν. Με το κεφάλι σας κάτω, παιδάκι μου; Ω! Ελπίζω όχι· Πιστεύω πως αυτό είναι πολύ βλαβερό στην υγεία. (Κάθεται απάνω στον σοφά κοντά στη Λαίδη Τσίλτερν).

Μάπελ Τσίλτερν. Μα πρόκειται για ένα λαμπρά φιλανθρωπικό σκοπό· είναι για τους ανικάνους προς εργασία, τους μόνους για τους οποίους ενδιαφέρομαι αληθινά. Εγώ είμαι η γραμματεύς κι' ο Τόμυ Τράφφωρτ είναι ταμίας.

Κυρία Σιέβελεϋ. Και τι είναι ο Λόρδος Γκόαριγκ;

Μάπελ Τσίλτερν. Ω! ο Λόρδος Γκόαριγκ είναι πρόεδρος.

Συρία Σιέβελεϋ. Το αξίωμα αυτό θα του αρμόζει θαυμάσια, εκτός αν εχειροτέρευσεν από τον καιρό που τον εγνώρισα πρώτη φορά.

Λαίδη Μάρκων, (Σκεπτική). Είστε πάρα πολύ νεωτεριστική, Μάπελ. Λίγο παραπάνω απ' εκείνο που πρέπει, ίσως. Τίποτε άλλο δεν είναι τόσο επικίνδυνο από του να είναι κανείς πολύ νεωτεριστικός. Κινδυνεύει έτσι έξαφνα να μεταβληθή σε παλαιικόν. Γνώρισα πολλές τέτοιες περιπτώσεις.

Μάπελ Τσίλτερν. Τι τρομερή, μεταμόρφωσι!

Λαίδη Μάρκων. Α! αγαπητή μου. δεν είναι ανάγκη να γίνεστε νευρική, θα είστε πάντα όσο μπορείτε ωραία. Αυτή είναι η καλύτερη μόδα που υπάρχει, κ' η μόνη μόδα που η Αγγλία κατορθώνει να επιβάλη.

Μάπελ Τσίλτερν. (Ευγενικά). Σας ευχαριστώ πολύ. Λαίδη Μάρκων, εκ μέρους της Αγγλίας… κι' εκ μέρους μου..

(Βγαίνει έξω).

Λαίδη Μάρκων. (Στρέφεται προς την Λαίδη Τσίλτερν). Αγαπητή Γερτρούδη, ήρθαμε ακριβώς να μάθομε αν βρέθηκε η διαμαντένια καρφίτσα της Κυρίας Σιέβελεϋ.

Λαίδη Τσίλτερν. Εδώ;

Κυρία Σιέβελεϋ. Ναι, τη ζήτησα σαν πήγα πίσω στο ξενοδοχείο, κ' ενόμισα πως μπορούσε να μούπεσε κάπου εδώ.

Λαίδη Τσίλτερν. Δεν άκουσα τίποτε γι' αυτό. Μα θα φωνάξω την οικονόμο να τη ρωτήσω. (Αγγίζει το κουδούνι).

Κυρία Σιέβελεϋ. Ω, παρακαλώ μη ενοχλήστε, Λαίδη Τσίλτερν. Πολύ πιθανό να μούπεσε στην Όπερα, προτού έρθουμ' εδώ.

Λαίδη Μάρκων. Α ναι, υποθέτω πως θα χάθηκε στην Όπερα. Η αλήθεια είναι πως παλαίβουμε και σκουντιόμαστε τόσο πολύ σήμερα στις συναναστροφές μας, που απορώ κ' εγώ πως δε χάνουμε στο τέλος όλα που έχουμ' απάνω μας. Το ξέρω από τον εαυτό μου σαν γυρίζω από ένα σαλόνι αισθάνομαι πως δεν έχω τίποτ' απάνω μου παρά ένα μικρό θρύμμα υποφερτής υπολήψεως, μόλις αρκετό για να εμποδίζη τις κατώτερες τάξεις να κυττάζουν επίμονα ανάμεσα από τα παράθυρα της αμάξης. Η αλήθεια είναι πως η κοινωνία μας ολοένα πληθαίνει τρομαχτικά… Πράγματι, πρέπει κανείς ναύρη κανένα τρόπο να διευκολύνη τη μετανάστευσι. Αυτό θάκανε μεγάλο καλό.

Κυρία Σιέβελεϋ. Συμφωνώ πληρέστατα μαζί σας, Λαίδη Μάρκων. Είναι τώρα έξη χρόνια που έχω νάρθω στο Λονδίνο για τη Σαιζόν, και πρέπει να ομολογήσω πως η κοινωνία ενοθεύθηκε φοβερά. Όπου πάει κανείς βλέπει τον πιο παράξενο κόσμο.

Λαίδη Μάρκων. Αυτό είναι αληθέστατο, αγαπητή. Μα δεν είναι και ανάγκη να τους ξέρη κανείς όλους. Εγώ είμαι βεβαία πως δεν ξέρω ούτε το μισό κόσμο που έρχετε σπίτι μου. Πράγματι, απ' όσα ακούω, δεν επιθυμώ να τους ξέρω.

(Μπαίνει ο Μέισον).

Λαίδη Τσίλτερν. Τι είδους καρφίτσα είν' εκείνη που χάσατε Κυρία Σιέβελεϋ;

Κυρία Σιέβελεϋ. Μια διαμαντένια καρφίτσα σχήμα φειδιού μ' ένα ρουμπίνι, ένα αρκετά μεγάλο ρουμπίνι.

Λαίδη Μάρκων. Νομίζω είπατε πως είχε ένα ζαφείρι απάνω στο κεφάλι, αγαπητή;

Κυρία Σιέβελεϋ. (Χαμογελώντας). Όχι, Λαίδη Μάρκων — ένα ρουμπίνι.

Λαίδη Μάρκων. (Κουνεί το κεφάλι). Και είμαι βεβαία πως θάτανε πολύ νόστιμο πράμα.

Λαίδη Τσίλτερν. Βρήκατε καμμιά καρφίτσα διαμαντένια με ένα ρουμπίνι σε κανένα δωμάτιο σήμερα το πρωί, Μέισον;

Μέισον. Όχι, Λαίδη.

Κυρία Σιέβελεϋ. Σας βεβαιώνω δεν είναι και τίποτε σπουδαίο. Λαίδη Τσίλτερν. Λυπούμαι πολύ που σας έβαλα σε ενόχλησι.

Λαίδη Τσίλτερν. (Ψυχρά). Ω. δεν ήταν καμμιά ενόχλησι. Πολύ καλά Μέισον. Μπορείς να φέρης το τσάι.

(Ο Μέισον βγαίνει έξω.)

Λαίδη Μάρκων. Λοιπόν, πρέπει να πω πως είναι μεγάλος μπελάς να χάνη κανείς τίποτε. Θυμάμαι γω μια φορά στα λουτρά, χρόνια τώρα, έχασα μέσα στο δωμάτιο του ντους ένα πολύ έξοχο βραχιόλι που μούχε δώσει ο Σιρ Τζων. Δε νομίζω να μούδωσε πεια τίποτε από τότε, και το λέω με λύπη μου. Αυτός πεια έχει εκφυλισθή ελεεινά. Πράγματι, αυτή η απαισία Κάτω Βουλή μας καταστρέφει ολωσδιόλου τους συζύγους μας. Και νομίζω ακόμα πως το μεγαλύτερο χτύπημα στην ευτυχία ημών των υπάνδρων τόδωσε η Κάτω Βουλή από τον καιρό που επενόησε το φοβερό εκείνο πράμα που λέγεται Ανωτέρα γυναικεία εκπαίδευσις.

Λαίδη Τσίλτερν. Α, μα είν' κρίμα να μιλάτε έτσι σ' αυτό το σπίτι,

Λαίδη Μάρκων. Ο Ροβέρτος καθώς κ' εγώ, είμαστε φανατικοί πρόμαχοι της Ανωτέρας γυναικείας εκπαιδεύσεως.

Κυρία Σιέβελεϋ. Εκείνο που ήθελα γω είναι προπάντων η ανωτέρα εκπαίδευσι των ανδρών. Οι άνδρες έχουνε μεγάλη ανάγκη.

Λαίδη Μάρκων. Έχουνε αγαπητή, μα φοβούμαι πως η ανωτέρα εκπαίδευσι για τους άνδρας δεν θάχε καθόλου πραχτικό αποτέλεσμα. Δε μου φαίνεται πως οι άνδρες είναι και πολύ επιδεκτικοί για ανάπτυξι. Έχουνε κάποια ικανότητα, δε σου λέω, μα όχι κι' αρκετή, δεν είναι έτσι; Όσο για τις γυναίκες, λοιπόν, αγαπητή μου Γερτρούδη, εσείς ανήκετε στη νεωτέρα γεννεά κ' είμαι βεβαία πως θάστε εν τάξει αν την εγκρίνετε (την ανωτέρα εκπαίδευσι δηλαδή). Επί των ημερών μου βέβαια, εμείς διδασκόμαστε να μη καταλαβαίνουμε τίποτε. Αυτό ήτανε το παλαιό σύστημα, κ' ήτανε θαυμάσιο. Σας βεβαιώνω πως όλα εκείνα που εγώ κ' η αδελφή μου διδασκόμαστε να μη εννοούμε ήτανε πολύ παράδοξα. Μα οι σημερινές γυναίκες μανθάνω, δεν έχει τίποτε που να μη το καταλαβαίνουν.

Κυρία Σιέβελεϋ. Εξόν από τους συζύγους των. Αυτό είναι το μόνο πράγμα που οι σημερινές γυναίκες δε μπορούνε ποτέ να καταλάβουν.

Λαίδη Μάρκων. Κι' αυτό είναι πολύ καλό πράμα, τολμώ να πω. Μπορούσε να φέρη τη δυστυχία σε πολλά σπίτια. Όχι στο δικό σας Γερτρούδη, αυτό δεν είναι ανάγκη να σας το πω. Εσείς επήρατε ένα άνδρα που είναι υπόδειγμα συζύγου. Θα ηυχόμουν κ' εγώ νάχα την τύχη σας. Μ' από τον καιρό που ο Σιρ Τζων προτιμά να πηγαίνη ταχτικά στις συζητήσεις της Βουλής, πράμα που δεν τόκαμνε στα παληά καλά χρόνια, η γλώσσα του κατάντησε ανυπόφορη. Νομίζει φαίνεται πάντα πως αγορεύει στη Βουλή, και σαν αρχίζει να λέη και να λέη για το εργατικό ζήτημα, για το Εκκλησιαστικό και δεν ξέρω για πόσα άλλα ακόμα άπρεπα πράμματα, είμαι αναγκασμένη να βγάζω έξω από το δωμάτιο όλους τους υπηρέτες. Δεν είναι βέβαια ευχάριστο να βλέπη κανείς έξαφνα την οικονόμο που σου δουλεύει είκοσι τρία χρόνια τώρα να γίνεται κατακόκκινη από ντροπή πίσω από την ντουλάπα, και τους άλλους υπηρέτες να στριφογυρίζουνε στες γωνιές. Σας βεβαιόνω πως η ζωή μου είναι χαμένη αν δεν στείλουνε τον Τζων αμέσως στην Άνω Βουλή. Έτσι δε θα έχει πεια κανένα ενδιαφέρο για την πολιτική, δεν είναι; Η Βουλή των Λόρδων είναι πολύ γνωστική. Είναι μια συνέλευσι ευγενών τζέντλεμεν. Μα όπως είναι τώρα, ο Σιρ Τζων είναι αληθινά μεγάλο βάσανο. Γιατί, σήμερα το πρωί, προτού ακόμα μισοφάμε, στάθηκε απάνω στο ανάβαθρο της θερμάστρας έβαλε τα χέρια του στις τσέπες, και άρχισε ν' αγορεύη και να κάμνη επικλήσεις προς την πατρίδα με όλη τη δύναμι της φωνής του. Δεν είναι ανάγκη να σας πω πως εγώ άμα πήρα το δεύτερο φλιτζάνι του τσαγιού σηκώθηκα από το τραπέζι. Μα η φωνή του βροντούσε μέσα σ' όλο το σπίτι! Ελπίζω Γερτρούδη, πως ο Σιρ Ρόβερτ δεν είναι έτσι;

Λαίδη Τσίλτερν. Μα ενδιαφέρομαι πάρα πολύ για την πολιτική, Λαίδη Μάρκων. Μ' αρέσει ν' ακούω τον Ροβέρτο να μιλή για πολιτικά.

Λαίδη Μάρκων. Καλά, μα ελπίζω πως δε θάνε τόσο αφοσιωμένος στας Κυανάς Βίβλους όπως είν' ο Σιρ Τζων. Δε νομίζω πως μπορεί κανείς να ωφεληθή απ' αυτές.

Κυρία Σιέβελεϋ. (Ασθενώς. Εγώ δεν εδιάβασα ποτέ μου Κυανή Βίβλο. Προτιμώ τα βιβλία… με το κίτρινο δέσιμο.

Λαίδη Μάρκων. (Με φαιδρή, αδιαφορία). Το κίτρινο είναι πιο ζωηρόχρωμο, δεν είναι: Συνήθιζα πολύ να ντύνωμαι με κίτρινα στα πρώτα μου χρόνια, και θα τόκαμνα και τώρα, αν ο Σιρ Τζων δεν ήτανε τόσο φοβερά πειρακτικός στις παρατηρήσεις του, και ξέρετε δα πόσον γελοίοι είναι πάντα οι άνδρες στο ζήτημα του ντυσίματος.

Κυρία Σιέβελεϋ. Α, όχι! Νομίζω πως οι άνδρες είναι αυθεντίαι, για το ντύσιμο.

Λαίδη Μάρκων. Αλήθεια; Μ' αν κρίνη κανείς από τα είδη των καπέλλων που φορούνε, θάλεγε το εναντίο, δεν είναι έτσι;

(Μπαίνει η οικονόμος και την ακολουθεί ο υπηρέτης. Βάζουν το τσάι απάνω σε μικρό τραπέζι κοντά στη Λαίδη Τσίλτερν).

Λαίδη Τσίλτερν. Μπορώ να σας προσφέρω Λίγο τσάι, Κυρία Σιέβελεϋ;

Κυρία Σιέβελεϋ. Ευχαριστώ. (Η οικονόμος προσφέρει στη Κυρία Σιέβελεϋ ένα φλυτζάνι τσάι μέσα σε δίσκο).

Λαίδη Τσίλτερν. Λίγο τσάι, Λαίδη Μάρκων;

Λαίδη Μάρκων. Όχι ευχαριστώ, αγαπητή. (Οι υπηρέτες βγαίνουν έξω). Η αλήθεια είναι πως υπεσχέθηκα να πάγω να δω για δέκα λεπτά τη καϋμένη τη Λαίδη Πραγκάστερ. που είναι πολύ στενοχωρημένη. Η κόρη της, ένα πολύ καλοανατεθραμμένο κορίτσι, αρραβωνιάστηκε και καλά μ' ένα εφημέριο στο Σροπσάιαρ και θα παρθούνε. Είναι πολύ λυπηρό, πολύ λυπηρό, πράγματι. Δε μπορώ να καταλάβω αυτή πάλι τη νέα μανία για τους εφημερίους. Στον καιρό το δικό μου, εμείς τα κορίτσια τους κυττάζαμε που τρέχανε ολοένα δω κ' εκεί σαν κουνέλλια. Μα, είναι περιττό να σας πω. πως ποτέ δεν τους δίναμε καμμιά προσοχή. Σήμερα όμως, καθώς ακούω, σαν μελίσσια τρέχουνε σ' όλες τες εξοχές. Εγώ το νομίζω αυτό πολύ αντιθρησκευτικό. Και υστέρα, λοιπόν, ο μεγαλύτερος γιος φιλονίκησε με τον πατέρα και λεν πως άμα συναντηθούνε στη Λέσχη ο Λόρδος Πραγκάστερ κρύπτεται πάντα πίσω από το δελτίο των χρηματιστικών ειδήσεων των «Τάιμς». Όπως κι' αν συμβαίνη όμως, αυτό είναι πολύ κοινό πράμα σήμερα. Υπάρχουνε πολλά παιδιά που δε θέλουνε νάχουν καμμιά σχέσι με τους πατέρες των, όπως και πολλοί πατέρες που δε θέλουνε να μιλούνε στα παιδιά τους.. Εγώ αυτό το θεωρώ ένα πράμα για το όποιον πρέπει κανείς να λυπάται πολύ.

Κυρία Σιέβελεϋ. Κ' εγώ το ίδιο. Οι πατέρες έχουνε πολλά σήμερα να διδαχθούνε από τα παιδιά τους.

Λαίδη Μάρκων. Αλήθεια αγαπητή; Σαν τι:

Κυρία Σιέβελεϋ. Την τέχνην του πώς να ζουν. Η μόνη πράγματι ωραία τέχνη που ανεπτύξαμε στους νεωτέρους χρόνους!

Λαίδη Μάρκων. (Κουνεί το κεφάλι). Α! Φοβούμαι πως ο Λόρδος Πραγκάστερ ήξερε πολύ καλά πώς έπρεπε να ζη. Πιο πολύ και από την καϋμένη την γυναίκα του. (Στρέφει προς την Λαίδη Τσίλτερν). Ξέρετε τη Λαίδη Πραγκάστερ, δεν τι ξέρετε, αγαπητή;

Λαίδη Τσίλτερν. Την ξέρω λιγάκι. Έμενε στο Λάγκτον το περασμένο καλοκαίρι, όταν είμαστε μεις εκεί.

Λαίδη Μάρκων. Καθώς όλες οι χονδρές γυναίκες, έτσι κι' αυτή δείχνη την πραγματική εικόνα της ευτυχίας, καθώς βέβαια θα παρατηρήσατε. Μα κοντά σ' αυτή την υπόθεσι του εφημερίου, υπάρχουνε ακόμα πολλές τραγωδίες στην οικογένειά της. Η αδελφή της, η Κυρία Τζέκυλ, πέρασε μια ζωή πολύ δυστυχισμένη, χωρίς κανένα δικό της σφάλμα Στα τελευταία η καρδιά συντρίφτηκε τόσο που κατέφυγε σ' ένα μοναστήρι ή σε μια όπερα, ξεχνώ τώρα. Όχι, νομίζω ήτανε σ' ένα κατάστημα κεντημάτων. Ξέρω πως έχασε κάθε είδος χαρά σ' αυτό τον κόσμο, (Σηκώνεται). Και τώρα, Γερτρούδη, αν μου το επιτρέπετε, θ' αφήσω την Κυρία Σιέβελεϋ στη φροντίδα σας και θα τη ζητήσω σ' ένα τέταρτο. Ή μπορεί αγαπητή Κυρία Σιέβελεϋ, να μη σας νοιάζη αν περιμένετε στ' αμάξι όσο εγώ θάμε στης Λαίδη Πραγκάστερ. Επειδή είναι μονάχα μια συλλυπητήριος επίσκεψις δεν θ' αργίσω πολύ.

Κυρία Σιέβελεϋ. (Σηκώνεται). Δε με νοιάζει καθόλου, αν περιμένω στ' αμάξι, αρκεί να υπάρχη κάτι εκεί που να με διασκεδάζη.

Λαίδη Μάρκων. Καλά, ακούω, πως ο εφημέριος όλο και πηγαίνει κ' έρχεται γύρω από το σπίτι.

Κυρία Σιέβελεϋ. Φοβούμαι πως δε μ' αρέσει να κυττάζω ερωτευμένους.

Λαίδη Τσίλτερν. (Σηκώνεται). Ω, ελπίζω η Κυρία Σιέβελεϋ θα μείνη δω λιγάκι. Ήθελα να μιλήσω μαζί της για δέκα λεπτά.

Κυρία Σιέβελεϋ. Τι καλή που είσαστε. Λαίδη Τσίλτερν! Πιστεύσατέ μου πως τίποτε δεν είναι για με πιο ευχάριστο.

Λαίδη Μάρκων. Α! χωρίς άλλο κ' οι δυο σας έχετε πολλές ευχάριστες αναμνήσεις να πήτε από τον καιρό του σχολειού. Χαίρετε, αγαπητή Γερτρούδη! θα σας δω απόψε στης Λαίδης Μπόναρ; Αυτή ανεκάλυψε μια νέα θαυμάσια εξυπνάδα. Δεν κάνει… τίποτε όλη την ημέρα. Αυτό είναι μεγάλο κόμφορτ, δεν είναι;

Λαίδη Τσίλτερν. Ο Ροβέρτος κ' εγώ θα φάμε στο σπίτι απόψε μονάχοι, και δεν νομίζω πως θα πάω ύστερα πουθενά. Ο Ροβέρτος βέβαια, θάνε στη Βουλή. Μα δεν υπάρχει και τίποτε που ενδιαφέρει απόψε.

Λαίδη Μάρκων. Θα φάτε στο σπίτι μονάχοι; Κ' είναι καθόλου φρόνιμο; Α, λησμόνησα, ο άνδρας σας αποτελεί εξαίρεσι, ενώ ο δικός μου ακολουθεί πάντα τον γενικόν κανόνα, αυτό ακριβώς που κάνει εμάς τις γυναίκες να γερνούμε γλήγορα.

(Η Λαίδη Μάρκων φεύγει).

Κυρία Σιέβελεϋ. Θαυμάσια γυναίκα η Λαίδη Μάρκων δεν είναι; Μιλά περισσότερα και λέει λιγότερα από κάθε άλλον. Δικαιολογεί όλες τις φλυαρίες της Λαίδη Μάρκων. Γι' αυτό και μερικά λόγια της είναι κάπου- κάπου ακατάληπτα. Αυτή είναι γεννημένη για δημόσιος ρήτορας. Τόσο μάλιστα που δεν τη φθάνει ο σύζυγος της, ο οποίος είναι ένας τυπικώτατος Άγγλος χονδροκέφαλος και συχνά ευερέθιστος

Λαίδη Τσίλτερν. (Δεν της δίνει καμμιά απάντησι, κ' εξακολουθεί να στέκεται. Σε λίγο τα μάτια των δύο γυναικών συναντώνται. Η Λαίδη Τσίλτερν φαίνεται αγριεμένη και ωχρά. Η Κυρία Σιέβελεϋ φαίνεται μάλλον ευχαριστημένη). Κυρία Σιέβελεϋ, νομίζω πως είναι δίκαιο να σας πω ειλικρινέστατα πως, αν ήξερα ποια είσαστε πράγματι, δεν θα σας προσκαλούσα σπίτι μου χθες το βράδυ.

Κυρία Σιέβελεϋ. (Με αναιδές χαμόγελο). Αλήθεια;

Λαίδη Τσίλτερν. Δεν θα τόκανα.

Κυρία Σιέβελεϋ. Βλέπω πως ύστερα από τόσα χρόνιο δεν άλλαξες καθόλου, Γερτρούδη.

Λαίδη Τσίλτερν. Εγώ ποτέ δεν αλλάζω.

Κυρία Σιέβελεϋ. (Ψηλόνοντες τα φρύδια της). Δεν σε δίδαξε λοιπόν τίποτε η ζωή;

Λαίδη Τσίλτερν. Μ' εδίδαξε πως ένα πλάσμα που μια φορά κάνει μια άτιμη κ' αχρεία πράξι μπορεί να τη ξανακάνη και δευτέρα φορά, και πρέπει το πλάσμα αυτό να τ' αποφεύγουμε.

Κυρία Σιέβελεϋ. Θα εφήρμοζες αυτό τον κανόνα για όλους;

Λαίδη Τσίλτερν. Ναι, για κάθε ένα, χωρίς εξαίρεσι.

Κυρία Σιέβελεϋ. Τότε σε λυπούμαι, Γερτρούδη, σε λυπούμαι πολύ.

Λαίδη Τσίλτερν. Καταλαβαίνετε τώρα, είμαι βεβαία, πως για πολλούς λόγους δε μπορεί να υπάρχη καμμιά σχέσι μεταξύ μας όσον καιρό θα μείνετε στο Λονδίνο.

Κυρία Σιέβελεϋ. (Ακουμβά πίσω στο κάθισμα της). Ξέρεις, Γερτρούδη, πως εμέ δε με νοιάζει καθόλου που μιλείς για ηθική. Η ηθική είναι απλώς ένας τρόπος που λαμβάναμε απέναντι προσώπων για τα οποία έχουμε προσωπική αντιπάθεια. Εσύ με αντιπαθείς. Το ξέρω πολύ καλά. Κ' εγώ πάντα σ' αποστρεφόμουν. Και όμως ήρθα εδώ για να σου κάνω μια εκδούλευσι.

Λαίδη Τσίλτερν. (Περιφρονητικά). Καθώς την εκδούλευσι πούθελες να κάνης στον άνδρα μου χθες το βράδυ, υποθέτω. Ευχαριστώ το θεό, που τον έσωσα από τέτοια εκδούλευσι.

Κυρία Σιέβελεϋ. (Ανασηκώνεται) Συ ήσουνα που τον έκανες να μου γράψη εκείνο το αναίσχυντο γράμμα; Συ ήσουνα που τον έκανες να παραβή την υπόσχεσί του;

Λαίδη Τσίλτερν. Ναι.

Κυρία Σιέβελεϋ. Τότε πρέπει να τον κάνης να κρατήση την υπόσχεσί του. Σου δίνω καιρόν ως αύριο το πρωί — τίποτε παραπάνω. Αν ως αύριο το πρωί ο σύζυγος σου δεν αναλάβη επισήμως την υποχρέωσι να με βοηθήση στο μεγάλο αυτό σχέδιο που ενδιαφέρομαι…

Λαίδη Τσίλτερν. Αυτή τη δολία κερδοσκοπία.

Κυρία Σιέβελεϋ. Ονόμασέ τηνε όπως θες. Κρατώ τον άνδρα σου μέσα στη φούκτα μου, κι' αν είσαι φρόνιμη θα τον κάνης να πράξη εκείνο που του λέω.

Λαίδη Τσίλτερν. (Σηκώνεται και πηγαίνει κατ' επάνω της). Είσθε αναίσχυντη. Τι έχει να κάνη μαζί σου ο άνδρας μου; Με μια γυναίκα καθώς εσέ;

Κυρία Σιέβελεϋ. (Με πικρό γέλοιο) Σ' αυτό τον κόσμο ο όμοιος τον όμοιο. Επειδή ο άνδρας σου είναι ο ίδιος δόλιος και άτιμος γι' αυτό κ' οι δυο μας κάνουμε ωραίο ζευγάρι. Μεταξύ σου και εκείνου υπάρχει άβυσσος. Εκείνον και μένανε μας συνδέει κάτι περισσότερον από φιλία. Είμαστε εχθροί συνδεδεμένοι μαζί. Το ίδιο αμάρτημα μας ενώνει.

Λαίδη Τσίλτερν. Πώς τολμάς να βάζης τον άνδρα μου στην αυτή τάξι με σένα; Πώς τολμάς να φοβερίζης εκείνον ή εμένα; Φύγε από το σπίτι μου. Δεν είσαι άξια να είσαι δω μέσα.

(Ο Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν μπαίνει από την πίσω θύρα. Ακούει της συζύγου του τις τελευταίες λέξεις και αντιλαμβάνεται σε ποιαν απευθύνονται. Στο πρόσωπο του χύνεται νεκρική ωχρότης).

Κυρία Σιέβελεϋ. Το σπίτι σου! Σπίτι αγορασμένο με ατιμία. Σπίτι που καθετί μέσα του πληρώθηκε με απάτη. (Στρέφει γύρω και κυττάζει τον Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν). Αρώτησέ τον ποιά ήταν η αρχή του πλούτου! Ας σου πη με ποιο τρόπο επούλησε σε κάποιον χρηματιστή ένα μυστικό του υπουργείου. Μάθε απ' αυτόν σε τι οφείλεις τη θέσι σου.

Λαίδη Τσίλτερν. Δεν είναι αλήθεια! Ροβέρτε! Δεν είναι αλήθεια!

Κυρία Σιέβελεϋ. (Τον δείχνει με το δάκτυλό της). Κύτταξέ τον! Μπορεί να τ' αρνηθή; Τολμά να το κάνη;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Πήγαινε! Πήγαινε αμέσως. Ότι κακό μπορούσες να κάνης το έκανες πεια.

Κυρία Σιέβελεϋ. Κακό; Ακόμα δεν εξώφλησα ούτε μαζί σου, ούτε μαζί της. Σας δίνω και των δύο καιρό ως αύριο το μεσημέρι. Αν ως την ώρα εκείνη δεν κάνετε εκείνο μου σας διέταξα να κάνετε, όλος ο κόσμος θα μάθη το ποιόν του Ρόβερτ Τσίλτερν.

(Ο Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν χτυπά το κουδούνι Μπαίνει ο Μέισον).

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Οδήγησε έξω την Κυρία Σιέβελεϋ.

(Η Κυρία Σιέβελεϋ ανατινάσσεται· ύστερα υποκλίνεται με κάποιαν υπερβολικήν ευγένεια στη Λαίδι Τσίλτερν, η οποία δεν κάνει κανένα κίνημα αποκρίσεως. Καθώς διαβαίνει από μπροστά στον Σιρ Ρόμπερτ Τσίλτερν, ο όποιος στέκεται κοντά στην θύρα, σταματά για μια στιγμή και τον κυττάζει κατάματα. Κατόπιν βγαίνει έξω, ακολουθουμένη από τον υπηρέτην, ο όποιος κλει την θύρα πίσω του. Ο σύζυγος κ' η σύζυγος μένουν μόνοι. Η Λαίδη Τσίλτερν στέκεται καθώς ένας που βλέπει τρομαχτικό όνειρο. Ύστερα στρέφει γύρω και κυττάζει τον σύζυγο της. Τον κυττάζει με περίεργα μάτια ως να τον έβλεπε για πρώτη φορά).

Λαίδη Τσίλτερν. Επούλησες ένα μυστικό του Υπουργείου για χρήματα. Άρχησες τη ζωή σου με δόλο! Στερέωσες το στάδιο σου με ατιμία! Ω, έλα πες μου πως δεν είνε αλήθεια! Εμπιστεύσου σε με! Πες μου πως δεν είν' αλήθεια!

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Όσα είπεν η γυναίκα αυτή είναι όλα αληθινά. Μ' άκουσε μου, Γερτρούδη. Δεν μπορείς να καταλάβης πως παραπλανήθηκα. Άκου να σου τα πω όλα. (Πηγαίνει κατ' επάνω της).

Λαίδη Τσίλτερν. Μη με πλησιάζεις. Μη μ' αγγίζεις. Αισθάνομαι ως να μ' έχεις πεια μολύνει για πάντα. Ω! τι μάσκα φορούσες τώρα τόσα χρόνια! ένας κοινός κλέφτης θάταν καλλίτερος. Έβγαλες τον εαυτό σου σε πώλησι και σ' αγόρασεν ο μεγαλείτερος πλειοδότης! Πουλήθηκες μέσα στην αγορά. Ψεύσθηκες μπροστά σ' όλο τον κόσμο.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Ορμά κατ' επάνω της). Γερτρούδη! Γερτρούδη!

Λαίδη Τσίλτερν. (Σπρώχνοντάς τον πίσω μ' ανοιχτά χέρια). Όχι, μη μιλάς! Μη λες τίποτα! Η φωνή σου ξυπνά τρομερές αναμνήσεις — αναμνήσεις πραγμάτων που μ' έκαμαν να σ' αγαπήσω — αναμνήσεις λέξεων που μ' έκαμαν να σ' αγαπήσω — αναμνήσεις που τώρα μου είναι φριχτές. Και πόσο σ' ελάτρευα! Ήσουνα για μένα κάτι ξεχωριστό από την κοινή ζωή, ένα πράγμα αγνό, ευγενικό, τίμιο, χωρίς στίγμα. Ο κόσμος μου φαίνουνταν ωραιότερος γιατί σ' αυτόν ήσουνα συ, κ' η καλωσύνη πειο πραγματική γιατί ζούσες εσύ. Και τώρα — ώ, σαν σκέφτομαι πως έκαμα ένα άνδρα καθώς εσέ ιδανικό μου! Το ιδανικό της ζωής μου!

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Εδώ ήταν το σφάλμα σου. Εδώ ήταν το λάθος σου. Το λάθος που κάμνουν όλες οι γυναίκες. Γιατί σεις οι γυναίκες να μη μας αγαπάτε με όλα μας τα ελαττώματα; Γιατί να μας ανεβάζετε απάνω σε τερατώδεις στυλοβάτες: Είμαστε όλοι πλασμένοι από πηλό, γυναίκες καθώς και άνδρες· μα όταν εμείς οι άνδρες αγαπούμε γυναίκες, τις αγαπούμε γνωρίζοντας τις αδυναμίες των, τις τρέλλες των, τις ατέλειές των, και για όλ' αυτά ίσως, τις αγαπούμε πιο πολύ. Δεν είναι οι τέλειοι, αλλ' οι ατελείς που έχουν ανάγκην από αγάπη. Όταν πληγωνόμαστε με τα ίδιά μας τα χέρια, ή με τα χέρια των άλλων, τότε μόνον η αγάπη πρέπει νάρθη να μας θεραπεύση — αλλέως για τι άλλο είναι χρήσιμος η αγάπη; Όλα τα αμαρτήματα, η αγάπη πρέπει να τα συγχωρή. Σε όλες τις υπάρξεις, εκτός εκείνων που δεν έχουν αγάπη, η αληθινή αγάπη πρέπει να δίνη συγχώρησι. Έτσι είναι η αγάπη του ανδρός. Οι γυναίκες νομίζουν πως κάνουνε τους άνδρες ιδανικά των. Μα ό,τι κάνουν δεν είναι άλλο παρά ψεύτικα είδωλα. Εσύ μ' έκανες ένα ψεύτικο είδωλο, κ' εγώ δεν είχα το θάρρος να κατέβω, να σου δείξω τις πληγές μου, να σου πω τις αδυναμίες μου. Φοβούμουνα μήπως κέχανα την αγάπη σου, καθώς την έχασα τώρα. Κ' έτσι, χθες το βράδυ εσύ κατέστρεψες εκείνο που η γυναίκα αυτή ζήτησε από μένα· δεν ήταν τίποτε κατά σε ό,τι εκείνη μου πρόσφερε. Μου πρόσφερεν ασφάλεια, ησυχία, σταθερότητα. Το νεανικό μου το αμάρτημα, που το νόμιζα για θαμμένο, ωρθόθηκε τώρα μπροστά μου, φρικαλέο, τρομερό, με τα χέρια του στο λαιμό μου. Μπορούσα να το σκοτώσω για πάντα, να το στείλω πίσω στο μνήμα του, ν' αφανίσω κάθε του σημάδι, να κάψω τη μόνη μαρτυρία εναντία μου. Εσύ μ' εμπόδισες. Κανείς άλλος παρά εσύ, το ξέρεις. Και τώρα τι άλλο με περιμένει παρά του κόσμου η καταφρόνια, το τρομερόν αίσχος, η κοροϊδία του κόσμου, μια μονάχη ατιμασμένη ζωή, κ' ένας μια μέρα, ίσως, ατιμασμένος θάνατος; Ας μη κάνουνε πεια οι γυναίκες ιδανικά τους τους άνδρες! ας μη τους ανεβάζουνε απάνω σε βωμούς και να γονατίζουνε μπροστά τους, γιατί μπορούν να καταστρέψουν άλλες υπάρξεις ολότελα καθώς εσύ — εσύ που τόσο παράφορ' αγαπούσα — κατέστρεψες τη δική μου!

(Διαβαίνει το δωμάτιο. Η Λαίδη Τσίλτερν ορμά κατ' επάνω του. μα η θύρα κλει μόλις φθάση εκεί. Ωχρή από ψυχικόν πόνο, ταραγμένη, απροστάτευτος, λυγίζεται καθώς φυτό μέσ' στα νερά. Τα χέρια της, ανοιγμένα, φαίνονται ως να τρέμουν στον αέρα, καθώς άνθη στον άνεμο. Ύστερα ρίπτεται κάτω δίπλα στο σοφά και κρύβει το πρόσωπό της. Οι λυγμοί της είναι ίδιοι με λυγμούς παιδιού).

Α Υ Λ Α I Α

ΠΡΑΞΙΣ Γ'.

ΣΚΗΝΗ

Το σπουδαστήριον τον Λόρδου Γκόαριγκ. Δεξιά είνε η θύρα που φέρνει στην τραπεζαρία. Αριστερά η θύρα του καπνιστηρίου. Δυο θύρες που διπλώνονται στα οπίσω, ανοίγουν στο σαλόνι. Η φωτιά ανάβει. Ο Φιππς, ο οικονόμος, ταξιθετεί μερικές εφημερίδες επάνω στο γραφείο. Το διακριτικό του Φιππς είναι η απάθειά του. Οι αισθηματικοί τον αποκαλούν Ιδανικόν Οικονόμον. Η Σφιγξ δεν είναι τόσο μυστηριώδης. Για την πνευματική ή την αισθηματική ζωή του, η ιστορία τίποτε δε ξέρει. Αυστηρότατος σε όλους τους τύπους.

(Μπαίνει ο Λόρδος Γκόαριγκ με φράκο και σπάνιο άνθος στη κομβότρυπα. Φορεί μεταξένιο καπέλλο και λευκογαντομένος κρατεί μπαστούνι Λουδοβικίου 16ου. Ακολουθεί τον συρμόν με την πιο λεπτή φιλαρέσκεια. Καταλαβαίνει κανείς πως ο Λόρδος Γκόαριγκ βρίσκεται σε άμεσο σχέσι με τη νεωτέρα ζωή, και πως είναι κύριος αυτής. Είναι ο πρώτος κομψευόμενος φιλόσοφος στην ιστορία της σκέψεως).

Λόρδος Γκόαριγκ. Μούφερες και τάλλο άνθος Φιππς;

Φιππς. Μάλιστα, μυλόρδε. (Παίρνει το καπέλλο του, το μπαστούνι και το κασκόλ, και παρουσιάζει το άνθος μέσα σε δίσκο).

Λόρδος Γκόαριγκ. Έν αρκετά χαρακτηριστικό πράμα, Φιππς. Εγώ είμαι ο μόνος από τους τιποτένιους του Λονδίνου που βάζω άνθος.

Φιππς. Μάλιστα, μυλόρδε. Το παρετήρησα.

Λόρδος Γκόαριγκ. (Βγάζει το παλαιό άνθος). Κύτταζε, Φιππς. Μόδα είν' εκείνο που φορεί κανείς. Ο,τι δεν είναι μόδα είναι εκείνο που φορεί όλος ο άλλος κόσμος.

Φιππς. Μάλιστα, μυλόρδε.

Λόρδος Γκόαριγκ. Απαράλλακτα όπως προστυχιά είν' απλώς η διαγωγή όλου του άλλου κόσμου.

Φιππς. Μάλιστα, μυλόρδε.

Λόρδος Γκόαριγκ.{Βάζει το νέο άνθος). Και ψευδολογία είναι, η αλήθεια όλου του άλλου κόσμου.

Φιππς. Μάλιστα, μυλόρδε.

Λόρδος Γκόαριγκ. Όλος ο άλλος κόσμος είν' απαίσιος. Η μόνη υποφερτή κοινωνία είν' ο εαυτός μας.

Φιππς. Μάλιστα, μυλόρδε.

Λόρδος Γκόαριγκ. Το ν' αγαπά κανείς τον εαυτό του είναι η αρχή ενός παντοτεινού ρωμάντσου, Φιππς.

Φιππς. Μάλιστα, μυλόρδε.

Λόρδος Γκόαριγκ. (Κυττάζει τον εαυτό του μέσα στον καθρέφτη). Μη Θαρρείς πως μ' αρέσει και πολύ αυτό τ' άνθος, Φιππς. Με κάμνει σχεδόν να φαίνομαι λιγάκι παραπάνω γέρος. Με κάμνει σχεδόν να φαίνομαι μεσόκοπος, αι, Φιππς;

Φιππς. Δε βλέπω καμμιά μεταβολή στο εξωτερικό της εξοχότητός σας.

Λόρδος Γκόαριγκ. Δε βλέπεις, Φιππς;

Φιππς. Όχι, μυλόρδε.

Λόρδος Γκόαριγκ. Δεν είμαι πολύ βέβαιος. Στο εξής θέλω να μου φέρνης ένα πιο κοινό άνθος, Φιππς, κάθε Τρίτη βράδυ.

Φιππς. Θα μιλήσω στην ανθοπώλιδα, μυλόρδε μου. Της απέθανε κάποιος συγγενής της τώρα τελευταία, και γι' αυτό ίσως δε μπόρεσε να φέρη από τ' άνθη που προτιμάτε.

Λόρδος Γκόαριγκ. Έν' αρκετά παράδοξο πράγμα συμβαίνει με τες κατώτερες τάξεις στο Λονδίνο — συχνά χάνουνε τους συγγενείς τους.

Φιππς. Μάλιστα, μυλόρδε! Σ' αυτό είναι υπερβολικά ευτυχισμένοι.

Λόρδος Γκόαριγκ. (Στρέφει και τον κυττάζει. Ο Φιππς μένει απαθής), Μμ! Έχω κανένα γράμμα, Φιππς;

Φιππς. Τρία, μυλόρδε μου. (Δίνει τα γράμματα μέσα σε δίσκο).

Λόρδος Γκόαριγκ. (Παίρνει τα γράμματα). Θέλω το αμάξι μου σε είκοσι λεπτά.

Φιππς. Μάλιστα, μυλόρδε. (Πηγαίνει προς την θύρα).

Λόρδος Γκόαριγκ. (Κρατεί ψηλά ένα γράμμα μέσα σε τριανταφυλλί φάκελλο). Άκουσ' εδώ, Φιππς! Πότε ήρθε αυτό το γράμμα;

Φιππς. Μου τόδωκαν στο χέρι ύστερ' από λίγο που η εξοχότητά σας πήγε στη λέσχη.

Λόρδος Γκόαριγκ. Πολύ καλά. (Ο Φιππς βγαίνει έξω). Το γράψιμο της Λαίδης Τσίλτερν και το τριανταφυλλί χαρτί της Λαίδης Τσίλτερν. Αυτό είν' αρκετά περίεργο, θαρρούσα πως ο Ροβέρτος θάγραφε. Απορώ τι νάχη τάχα η Λαίδη Τσίλτερν να μου πη; (Κάθεται στο γραφείο, ανοίγει το γράμμα και το διαβάζει). «Σας χρειάζομαι. Σας εμπιστεύομαι. Έρχομαι κοντά σας, Γερτρούδη». (Αφήνει κάτω το γράμμα με βλέμμα απορίας. Κατόπιν το παίρνει και το ξαναδιαβάζει σιγαλά). «Σας χρειάζομαι. Σας εμπιστεύομαι. Έρχομαι κοντά σας». Θα τ' ανεκάλυψε λοιπόν όλα. Δυστυχισμένη γυναίκα! (Βγάζει το ρολόγι και το παρατηρεί). Μα τι ώρα θάρθη; Δέκα τώρα η ώρα! θ' αναγκασθώ λοιπόν να μη πάγω στον Μπεκσάιαρ. Είναι τέλος πάντων ωραίο να περιμένεσαι και να μη φθάνης. Δεν με περιμένουνε στον χορό των μπάτσελορς άρα θα πάγω κει χωρίς άλλο. Θα την κάνω αυτή την κυρία Τσίλτερν να παρασταθή του ανδρός της. Αυτό πρέπει να κάνη κάθε γυναίκα. Είναι η ηθικοποίησις των γυναικών που κάνει τον γάμον τόσο απελπιστικόν, μονομερή θεσμόν. Δέκα η ώρα. Έπρεπε τώρα να είναι δω. Πρέπει να παραγγείλω στον Φιππς αν έρθη κανείς άλλος και με ζητήση να πη πως δεν είμαι σπίτι. (Πηγαίνει προς το κουδούνι).

(Μπαίνει ο Φιππς).

Φιππς. Ο Λόρδος Κάβερσιαμ.

Λόρδος Γκόαριγκ. Ω, γιατί πάντα οι γονείς να φθάνουνε στην ακατάλληλη ώρα; Κάποιο περίεργο λάθος της φύσεως, υποθέτω. (Μπαίνει ο Λόρδος Κάβερσιαμ). Χαίρω πάρα πολύ που σας βλέπω, αγαπητέ μου πατέρα. (Πηγαίνει να τον προϋπαντήση).

Λόρδος Κάβερσιαμ. Βγάλε μου το παλτό.

Λόρδος Γκόαριγκ. Αξίζει τον κόπο, πατέρα;

Λόρδος Κάβερσιαμ. Βέβαια κι' αξίζει τον κόπο, κύριε. Ποια είναι η πιο αναπαυτική καρέκλα που έχεις εδώ μέσα;

Λόρδος Γκόαριγκ. Αυτή, πατέρα. Είναι η καρέκλα που κάθουμ' εγώ, σαν έχω ξένους.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Σας ευχαριστώ. Δεν υπάρχει ρεύμα, ελπίζω, σ' αυτό το δωμάτιο;

Λόρδος Γκόαριγκ. Όχι, πατέρα.

Λόρδος Κάβερσιαμ. (Κάθεται). Χαίρω πολύ. Δεν μπορώ να υποφέρω τα ρεύματα. Σπίτι δεν έχουμε ρεύματα.

Λόρδος Γκόαριγκ. Έχετε αρκετούς καυγάδες, πατέρα.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Αι; Αι; Δε καταλαβαίνω τι θέτε να πήτε. Θέλω να μιλήσω μαζί σας σοβαρά, κύριε.

Λόρδος Γκόαριγκ. Αγαπητέ μου πατέρα! Τέτοια ώρα;

Λόρδος Κάβερσιαμ. Κάλλιστα, κύριε, είναι μόλις δέκα η ώρα; Είναι νομίζω πολύ κατάλληλη η ώρα!

Λόρδος Γκόαριγκ. Η αλήθεια είναι, πατέρα, πως σήμερα δεν είναι η μέρα μου που μιλώ σοβαρά, Λυπούμαι πάρα πολύ, μα δεν είναι η μέρα μου.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Τι θέλετε να πήτε, κύριε;

Λόρδος Γκόαριγκ. Όλο το διάστημα της Σαιζόν, πατέρα, μιλώ μονάχα σοβαρά την πρώτη Τρίτη κάθε μηνός, από τις τέσσαρες ως τις επτά.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Καλά, υπόθεσε πως είναι Τρίτη, κύριε, υπόθεσε πως είναι Τρίτη.

Λόρδος Γκόαριγκ, Μα είναι περασμένες οι επτά, πατέρα, κι' ο γιατρός μου λέει πως δεν πρέπει να κάνω σοβαρές κουβέντες ύστερ' από τις επτά. Αυτό με κάνει να μιλώ τη νύχτα στον ύπνο μου.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Να μιλείς στον ύπνο σου κύριε: Μα τι πειράζει; Δεν είσαι παντρεμένος.

Λόρδος Γκόαριγκ. Όχι, πατέρα, δεν είμαι παντρεμένος.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Μμ! Γι' αυτό ακριβώς ήρθα να σου μιλήσω, κύριε. Πρέπει να παντρευτής, κι' αμέσως μάλιστα. Γιατί, σαν ήμουν εγώ στην ηλικία σου, κύριε, έμεινα απαρηγόρητος χήρος για τρεις μήνες, κ' εν τω μεταξύ τάφτιαξα με τη θαυμάσια μητέρα σου. Βάλτο καλά στο νου σου, κύριε, είναι καθήκο σου να παντρευτής. Δε μπορείς πάντα να ζης για τη διασκέδασι. Κάθε άνθρωπος που έχει μια κοινωνική θέσι σήμερα είναι παντρεμένος. Οι μπάτσελορς δεν είναι της μόδας πεια. Αυτοί είναι ελεεινοί άνθρωποι. Ο κόσμος δα τους ξέρει πολύ καλά. Πρέπει να πάρης μια γυναίκα, κύριε. Κύτταξε σε ποιο σημείο έφθασε ο φίλος σου ο Ροβέρτος Τσίλτερν με την τιμιότητα, την εργατικότητα, και τον φρόνιμο γάμο που έκανε με μια καλή γυναίκα. Γιατί δεν τον μιμήσαι, κύριε; Γιατί δεν τον έχεις για παράδειγμα;

Λόρδος Γκόαριγκ. Κομίζω πως θα το κάνω πατέρα.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Σου εύχομαι να το κάνης, κύριε. Τότε θάμαι ευτυχής. Τώρα όμως, εξ αιτίας σου, κάνω κ' εγώ τη καϋμένη τη μητέρα σου να λυπήται. Είσαι άκαρδος, κύριε είσαι άκαρδος.

Λόρδος Γκόαριγκ. Όχι ελπίζω, πατέρα.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Κι' έφθασε πεια ο καιρός σου να παντρευτής. Είσαι τώρα τριαντατεσσάρων ετών, κύριε.

Λόρδος Γκόαριγκ. Ναι, πατέρα, μα φαίνομαι μονάχα τριανταδυό — τριάντα ενός και μισό όταν έχω ένα αληθινά ωραίο άνθος. Αυτό που έχω τώρα δεν είναι…και πολύ κοινό άνθος.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Σου λέω πως είσαι τριαντατεσσάρων, κύριε. Κι' εκτός αυτού, μέσα στο δωμάτιο σου φυσά ρεύμα που κάνει τη διαγωγή σου πιο χειρότερη. Γιατί μούπες πως δεν υπάρχει ρεύμα κύριε; Νοιώθω το ρεύμα, κύριε, το νοιώθω πολύ καλά.

Λόρδος Γκόαριγκ. Κι' εγώ το ίδιο, πατέρα. Είναι φοβερό ρεύμα. Θάρθω να σε δω αύριο, πατέρα. Μπορούμε να μιλήσουμε για ό,τι θες. Άφησέ με να σου βοηθήσω να βάλης το παλτό σου, πατέρα.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Όχι, κύριε. Ήρθα δω απόψε με ωρισμένο σκοπό, και πρέπει να τελειώσουμε με κάθε θυσία και της υγείας μου και της υγείας σου. Άφησε κάτω το παλτό, κύριε.

Λόρδος Γκόαριγκ. Βέβαια, πατέρα. Μα έλα να πάμε σάλλο δωμάτιο. (Χτυπά το κουδούνι). Εδώ μέσα φυσάει φοβερό ρεύμα. (Μπαίνει ο Φιππς). Φιππς, ανάβει καλή φωτιά μες στο καπνιστήριο;

Φιππς. Μάλιστα, μυλόρδε.

Λόρδος Γκόαριγκ. Έλα κει μέσα, πατέρα· τα φταρνίσματά σου σπαράσσουνε καθαυτό την καρδιά.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Καλά, κύριε, έχω δικαίωμα να φταρνίζωμαι σαν θέλω;

Λόρδος Γκόαριγκ. (Απολογητικά). Βεβαιότατα, πατέρα. Εγώ απλώς εξέφρασα συμπάθεια.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Ω, ψευδοσυμπάθεια. Από τέτοιου είδους συμπάθειες ο κόσμος σήμερα είναι μαθημένος.

Λόρδος Γκόαριγκ, Συμφωνώ πληρέστατα μαζί σας πατέρα. Αν υπήρχε λιγότερη συμπάθεια στον κόσμο θα υπήρχαν και λιγώτερες πικρίες.

Λόρδος Κάβερσιαμ. (Πηγαίνοντας προς το καπνιστήριο). Αυτό είναι παραδοξολογία, κύριε· μισώ τις παραδοξολογίες.

Λόρδος Γκόαριγκ. Κι' εγώ το ίδιο, πατέρα. Όπου πάει κανείς σήμερα θ' ακούση και μια παραδοξολογία. Είναι μεγάλος μπελάς. Αυτό δείχνει σε ποια κοινωνία ζούμε.

Λόρδος Κάβερσιαμ. (Στρέφει και κυττάζει το γυιό του ανάμεσα από τα πυκνά φρύδια του). Καταλαβαίνεις πάντα εκείνο που λες, κύριε;

Λόρδος Γκόαριγκ. (Ύστερ' από μικρόν δισταγμόν). Ναι, πατέρα, αν ακούω προσεκτικά.

Λόρδος Κάβερσιαμ (Με αγανάκτησι). Αν ακούης προσεκτικά!… Φαντασμένο παλιόπαιδο!

(Διευθύνεται προς το καπνιστήριο μουρμουρίζοντας. Μπαίνει ο Φιππς).

Λόρδος Γκόαριγκ. Φιππς, θάρΘη μια κυρία να με δη απόψε για ένα ιδιαίτερο ζήτημα. Οδήγησέ τηνε στο σαλόνι σαν έλθη. Καταλαβαίνεις;

Φιππς. Μάλιστα, μυλόρδε.

Λόρδος Γκόαριγκ. Είναι για ένα ζήτημα πολύ σοβαρό, Φιππς.

Φιππς. Καταλαβαίνω, μυλόρδε.

Λόρδος Γκόαριγκ. Για κανένα λόγο δεν πρέπει κανείς άλλος να μπη μέσα, Φιππς.

Φιππς. Καταλαβαίνω, μυλόρδε. (Το κουδούνι χτυπά).

Λόρδος Γκόαριγκ. Α! Αυτή μπορεί νάνε. Θα τη δω γω ο ίδιος.

(Καθώς πηγαίνει προς την θύρα μπαίνει ο Λόρδος Κάβερσιαμ από το καπνιστήριο). Λοιπόν, κύριε; Θα σε περιμένω εδώ ακόμη πολύ;

Λόρδος Γκόαριγκ (Υπερβολικά σαστισμένος). Μια στιγμή, πατέρα. Συγχώρησέ μου. (Ο Λόρδος Κάβερσιαμ γυρίζει πίσω). Λοιπόν θυμού τες οδηγίες που σούδωκα, Φιππς — σ' εκείνο το δωμάτιο.

Φιππς. Μάλιστα, μυλόρδε.

Ο Λόρδοι Γκόαριγκ μπαίνει στο καπνιστήριο. Ο Χάρωλτ, ο υπηρέτης, εισάγει την Κυρία Σιέβελεϋ. Καθώς Λάμια ντυμένη αργυροπράσινα. Παλτό, από μαύρο ατλάζι, φοδραρισμένο με τριανταφυλλί μεταξωτό ανοικτού χρώματος).

Χάρωλτ. Τόνομά σας, μαντάμ;

Κυρία Σιέβελεϋ. (Στον Φιππς ο οποίος προχωρεί προς αυτήν). Δεν είν' εδώ ο Λόρδος Γκόαριγκ; Μου είπαν πως είναι μέσα.

Φιππς. Η εξοχότητά του έχει τώρα δουλειά μέσα με το Λόρδο Κάβερσιαμ μαντάμ.

(Γυρίζει και κυττάζει με ψυχρό, γυαλένιο μάτι τον Χάρωλτ, ο οποίος αμέσως φεύγει).

Κυρία Σιέβελεϋ. (Στον εαυτό της). Τι υική στοργή!

Φιππς. Η εξοχότητά του μούπε να σας παρακαλέσω, μαντάμ να λάβετε την καλωσύνη να τον περιμένετε στο σαλόνι. Η εξοχότητά του θα σας συναντήση εκεί.

Κυρία Σιέβελεϋ. (Με βλέμμα εκπλήξεως). Ο Λόρδος Γκόαριγκ περιμένει εμέ;

Φιππς. Μάλιστα μαντάμ.

Κυρία Σιέβελεϋ. Είστε τελείως βέβαιος;

Φιππς. Η εξοχότητά του μούπε πως αν έρθη καμμιά κυρία πρέπει να την παρακαλέσω να περιμένη στο σαλόνι. (Πηγαίνει προς την θύρα του σαλονιού και την ανοίγει). Αυτές ήταν οι οδηγίες που μούδωκεν η εξοχότητά του.

Κυρία Σιέβελεϋ. (Στον εαυτό της). Τι φρόνιμη σκέψι! Να περιμένη το απροσδόκητο, δείχνει πως έχει πνεύμα πολύ νεωτεριστικό. (Πηγαίνει προς το σαλόνι και κυττάζει μέσα). Πουφ! Τι ακατάστατο που φαίνεται πάντα το δωμάτιο ενός μπάτσελορ. Όλ' αυτά Θα τ' αλλάξω. (Ο Φιππς φέρνει την λάμπα από το γραφείο). Όχι, δε μ' αρέσει αυτή η λάμπα. Είναι πολύ Θαμβωτική. Άναψε λίγα καντηλέρια.

Φιππς. (Γυρίζει πίσω τη λάμπα). Όπως αγαπάτε, μαντάμ.

Κυρία Σιέβελεϋ. Ελπίζω τα καντηλέρια νάχουνε ταιριαστούς γλόμπους.

Φιππς. Ως τώρα δεν είχαμε γι' αυτούς κανένα παράπονο, μαντάμ.

(Μπαίνει στο σαλόνι κι' αρχίζει ν' ανάβη τα καντηλέρια).

Κυρία Σιέβελεϋ. (Στον εαυτό της). Είμαι περίεργη ποια γυναίκα περιμένει αυτός απόψε. Θάναι έξοχο να τον τσακώσω. Οι άνδρες πάντα φαίνονται τόσο κουτοί σαν τους τσακώση κανείς. Και το νόστιμο είναι που πάντα πέφτουν στην παγίδα. (Κυττάζει γύρω στο δωμάτιο και πλησιάζει το γραφείο). Τι ελκυστικό δωμάτιο! Τι θαυμασία εικόνα! Είμαι περίεργη να δω τι πράμα είναι η αλληλογραφία του. (Παίρνει στο χέρι της γράμματα). Ω, τι αποκρουστική αλληλογραφία! Λογαριασμοί, κάρτες, χρέη. Μα ποιος είναι προς Θεού, αυτός που του γράφει απάνω σε τριανταφυλλί χαρτί: Τι ανόητο πράμα να γράφης απάνω σε τριανταφυλλί χαρτί! Μοιάζεις με τις μεσαίες τάξεις σαν αρχίζουν τη ρωμάντσα τους. Το ρωμάντσο δεν πρέπει ποτέ ν' αρχίζη με αίσθημα. Πρέπει ν' αρχίζη με επιστήμη και να τελειώνη με αποκατάστασι. (Αφίνει το γράμμα και πάλι το παίρνει). Ξέρω αυτό το γράψιμο. Είναι της Γερτρούδης Τσίλτερν. Το θυμάμαι πολύ καλά. Οι δέκα εντολές σε κάθε στροφή της πέννας κι' ο ηθικός νόμος σε κάθε σελίδα από πάνω ως κάτω. Είμαι περίεργη για τι πράμα του γράφει η Γερτρούδη. Θάνε κάτι φρικτό για μένα, υποθέτω. Πόσο αποστρέφομαι αυτή τη γυναίκα! (Το διαβάζει.). «Σας χρειάζομαι. Σας εμπιστεύομαι. Έρχομαι κοντά σας, Γερτρούδη». «Σας χρειάζομαι. Σας εμπιστεύομαι. Έρχομαι κοντά σας».

(Ένας θρίαμβος ζωγραφίζεται στο πρόσωπο της. Ετοιμάζεται να κλέψη το γράμμα, οπότε μπαίνει ο Φιππς).

Φιππς. Τα καντηλέρια στο σαλόνι είν' αναμμένα, μαντάμ καθώς διετάξατε.

Κυρία Σιέβελεϋ. Σας ευχαριστώ. (Σηκώνεται βιαστικά και τρυπώνει το γράμμα κάτω από ένα μεγάλο ασημένιο κουτί που είναι απάνω στο τραπέζι).

Φιππς. Ελπίζω πως οι γλόμποι θάνε της αρεσκείας σας, μαντάμ. Ταιριάζουν καλά. Είναι το ίδιο φως που έχει η εξοχότητά του σαν ντύνεται για το γεύμα.

Κυρία Σιέβελεϋ. (Με χαμόγελο). Τότε είμαι βεβαία πως θάνε κατάλληλο.

Φιππς. (Σοβαρά). Σας ευχαριστώ, μαντάμ.

Η Κυρία Σιέβελεϋ μπαίνει στο σαλόνι. Ο Φιππς κλει την θύρα κι' αποσύρεται. Η θύρα ύστερα ανοίγει ελαφρά, και η Κυρία Σιέβελεϋ βγαίνει και με βήμα λαθραίο, πηγαίνει προς το γραφείο. Έξαφνα φωνές ακούονται από το καπνιστήριο. Η Κυρία Σιέβελεϋ ωχριάζει, και σταματά. Οι φωνές γίνονται δυνατότερες, και γυρίζει πίσω στο σαλόνι, δαγκάνοντας τα χείλη της).

(Μπαίνει ο Λόρδος Γκόαριγκ και ο Λόρδος Κάβερσιαμ.)

Λόρδος Γκόαριγκ. (Διαμαρτυρόμενος), Αγαπητέ μου πάτερα, αν πρόκειται να νυμφευθώ, θα μου επιτρέψης βέβαια να εκλέξω εγώ τον καιρό, το μέρος και το πρόσωπο, κυρίως το πρόσωπο.

Λόρδος Κάβερσιαμ. (Θυμωμένα). Αυτή ναι δική μου δουλειά κύριε. Εσύ μπορούσες να κάνης και καμμιά πολύ άσχημη εκλογή. Εγώ είμ' εκείνος που θα δώσω συμβουλές, και όχι συ. Η περιουσία κινδυνεύει. Δεν είναι δω ζήτημα συμπαθείας. Η συμπάθεια έρχεται με τον καιρό σαν γίνη ο γάμος.

Λόρδος Γκόαριγκ. Μάλιστα. Η συμπάθεια έρχεται όταν πεια το ανδρόγυνο αρχίζει κατά βάθος ν' αλληλομισείται, δεν είναι έτσι, πατέρα;

(Βοηθεί τον Λόρδο Κάβερσιαμ να βάλη το παλτό του).

Λόρδος Κάβερσιαμ. Βέβαια. κύριε. Εννοώ βέβαια όχι, κύριε. Μιλείς πολύ ανόητα απόψε. Εκείνο που λέω είναι πως ο γάμος είν' ένα ζήτημα κοινού νου.

Λόρδος Γκόαριγκ. Μα οι γυναίκες που έχουνε τον κοινό νου είναι τόσο περίεργα άσχημες, πατέρα· δεν είναι; Εγώ βέβαια κρίνω απ' όσα ακούω από τους άλλους.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Καμμιά γυναίκα, άσχημη ή έμορφη, δεν έχει καν τον κοινό νου, κύριε. Ο κοινός νους είναι το προνόμιο του φύλου μας.

Λόρδος Γκόαριγκ. Ακριβώς. Κ' εμείς οι άνδρες έχουμε τόση αυτοθυσία που ποτέ δεν τον χρησιμοποιούμε, δεν είναι, πατέρα;

Λόρδος Κάβερσιαμ. Εγώ όμως τον χρησιμοποιώ, κύριε. Τίποτε άλλο δεν χρησιμοποιώ.

Λόρδος Γκόαριγκ. Έτσι μου λέει η μητέρα μου.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Αυτό είναι το μυστικό της ευτυχίας της μητέρας σου. Είσαι πολύ άκαρδος, κύριε, πολύ άκαρδος.

Λόρδος Γκόαριγκ. Ελπίζω όχι, πατέρα.

(Βγαίνει έξω για μια στιγμή. Κατόπιν επιστρέφει, πολύ ταραγμένος μαζί με τον Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν).

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Αγαπητέ μου Αρθούρε, τι καλή τύχη να σας συναντήσω στο κατώφλι! Ο υπηρέτης σου μούλεγε ακριβώς τώρα πως δεν ήσουνα μέσα. Τι περίεργο!

Λόρδος Γκόαριγκ. Η αλήθεια είναι πως είμαι φοβερά απασχολημένος απόψε, Ροβέρτε, κ' έδωσα διαταγή να πούνε πως δεν είμαι σπίτι. Κι' ο πατέρας μου ακόμα έτυχε σχετικώς ψυχράς υποδοχής. Όλο και παραπονιέται για τα ρεύματα.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Α! για με όμως πρέπει να κάνης εξαίρεση Αρθούρε. Είσαι ο καλύτερος φίλος μου. Μπορεί ως αύριο νάσαι ο μόνος μου φίλος. Η γυναίκα μου ανεκάλυψε τα πάντα.

Λόρδος Γκόαριγκ. Α! μου επέρασε μια τέτοια υποψία!

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν (Τον κυττάζει). Αλήθεια! Πώς;

Λόρδος Γκόαριγκ. (Ύστερ' από μικρό δισταγμό) Ω, απλώς από κάτι στην έκφρασι του προσώπου σας όταν εμπαίνατε μέσα. Ποιος της τάπε;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Η Κυρία Σιέβελεϋ η ιδία. Κ' η γυναίκα π' αγαπώ ξέρει τώρα πως άρχισα το στάδιο μου με μια πράξι ποταπής ατιμίας, πως εστερέωσα τη ζωή μου απάνω στην αμμουδιά του αίσχους — πως επούλησα, καθώς ένας κοινός μεταπράτης, το μυστικό που μούχαν εμπιστευθεί ως προς τίμιο άνθρωπο. Ευχαριστώ το Θεό που ο δυστυχισμένος ο Λόρδος Ράτλεϋ πέθανε προτού μάθει πως τον απάτησα, θάμουν ευχαριστημένος από τον Θεό αν απέθνησκα προτού δοκιμάσω τέτοιο φοβερό μαρτύριο, και πάρω τέτοιο κατήφορο. (Κρύβει το πρόσωπό του μέσα στα χέρια του).

Λόρδος Γκόαριγκ. (Σε λίγο). Δεν έλαβες ακόμη καμμιά απάντησι από τη Βιέννη στο τηλεγράφημά σου;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Κυττάζει απάνω). Ναι. Πήρα ένα τηλεγράφημα από τον πρώτο γραμματέα στις οκτώ απόψε.

Λόρδος Γκόαριγκ. Λοιπόν;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Τίποτε απολύτως δεν είναι γνωστό εναντίο της. Εξ εναντίας κατέχει μια αρκετά ψηλή κοινωνική θέσι. Είν' ένα πάγκοινο μυστικό πως ο Βαρώνος Άρνχεϊμ της αφήκε το μεγαλύτερο μερίδιο της κολοσσαίας περιουσίας του. Εξόν απ' αυτό δεν κατώρθωσα να μάθω τίποτε άλλο.

Λόρδος Γκόαριγκ. Δε σου φαίνεται πως μπορούσε νάνε καμμιά κατάσκοπος;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Ω! οι κατάσκοποι δεν έχουν καμμιά πέρασι σήμερα. Δεν περνάει πεια η μπογιά τους. Τους αντικατεστήσανε οι εφημερίδες.

Λόρδος Γκόαριγκ. Και τα καταφέρνουν θαυμάσια.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Αρθούρε, καίομαι από τη δίψα. Μπορώ να χτυπήσω το κουδούνι να μου φέρουν κάτι τι; Λίγο κρασί του Ρήνου και σόδα;

Λόρδος Γκόαριγκ. Βέβαια. Άσε με. (Χτυπά το κουδούνι).

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Ευχαριστώ! Δεν ξέρω τι να κάνω και συ είσαι ο μόνος μου φίλος. Και τι φίλος! — Ο μόνος που μπορώ νάχω εμπιστοσύνη. Ο μόνος που μπορώ νάχω απόλυτο εμπιστοσύνη, δεν είναι έτσι;

(Μπαίνει ο Φιππς}.

Λόρδος Γκόαριγκ. Βέβαια αγαπητέ μου Ροβέρτε. Ω! (Στον Φιππς). Φέρε λίγο κρασί του Ρήνου και σόδα.

Φιππς. Μάλιστα, μυλόρδε.

Λόρδος Γκόαριγκ. Αι, Φιππς!…

Φιππς. Μάλιστα, μυλόρδε.

Λόρδος Γκόαριγκ. Μου επιτρέπεις μια στιγμή, Ροβέρτε; θέλω να δώσω μερικές οδηγίες στον υπηρέτη μου.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Βεβαίως.

Λόρδος Γκόαριγκ. Σαν έρθη εκείν' η κυρία πες της πως δε θάμαι σπίτι απόψε. Πες της πως έτσι ξαφνικά μούτυχε μια δουλειά κ' έφυγα από την πόλι. Καταλαβαίνεις;

Φιππς. Η κυρία είναι μέσα σ' εκείνο το δωμάτιο, μυλόρδε. Μούπατε να την οδηγήσω μέσα σ' εκείνο το δωμάτιο, μυλόρδε.

Λόρδος Γκόαριγκ. Έκανες πολύ καλά. (Ο Φιππς φεύγει). Τι μπελά ευρήκα! Όχι. Νομίζω πως θα τα καταφέρω, θα της δώσω ένα καλό μάθημα εκεί μέσα πούνε, αν κ' είναι αρκετά οχληρό.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Αρθούρε, πες μου εσύ τι πρέπει να κάμω. Η ζωή μου αφανίζεται. Μοιάζω σαν πλοίο χωρίς τιμόνι μέσα στη νύγτα που δεν λάμπει ουδ' έν αστέρι.

Λόρδος Γκόαριγκ. Ροβέρτε, αγαπάς τη γυναικά σου, δεν είναι έτσι:

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Την αγαπώ περισσότερο από κάθε άλλο στον κόσμο. Η φιλοδοξία θαρρούσα πως ήταν το παν. Δεν είναι. Η αγάπη είναι το παν στον κόσμο. Τίποτε άλλο παρά η αγάπη, και την αγαπώ. Μα είμαι τώρα εμπρός στα μάτια της σαν ένας ντροπιασμένος και περιφρονημένος. Αναμεταξύ μας τώρα υπάρχει μια μεγάλη άβυσσος. Ξέρει τώρα ποιος είμαι, Αρθούρε, το ξέρει.

Λόρδος Γκόαριγκ. Δεν έχει κάμει ποτέ στη ζωή της καμμιά ανοησία — καμμιά απερισκεψία — για να μη συγχωρή το δικό σου το αμάρτημα;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Η σύζυγος μου! Ποτέ! Δεν ξέρει τι είναι αδυναμία ή πειρασμός. Εγώ είμαι πλασμένος από πηλό καθώς οι άλλοι άνθρωποι. Εκείνη, όπως κάθε τέλεια γυναίκα, είναι άσπλαχνη ψυχρή, αυστηρή, χωρίς κανένα έλεος απάνω της, Αλλά την αγαπώ, Αρθούρε. Είμαστε χωρίς παιδιά, και δεν έχω ν' αγαπήσω άλλο κανένα, κανέναν άλλο να μ' αγαπήση. Αν ο Θεός ίσως μας έδινε παιδιά, αυτή μπορούσε νάνε πειο ευσπλαχνική σε με. Μα ο Θεός μας αφήκεν έρημους μέσα στο σπίτι. Κ' εκείνη ξέσχισε την καρδιά μου σε δυο. Ας μη μιλάμε πεια γι' αυτό. Της εφέρθηκα σαν χτήνος απόψε. Μα υποθέτω πως σαν μιλούνε στους αγίους οι αμαρτωλοί είναι πάντοτε χτήνη. Της είπα πράματα που ήταν η φρικτή αλήθεια, για με, για όλους τους άλλους ανθρώπους. Μ' ας μη μιλάμε πεια γι' αυτό.

Λόρδος Γκόαριγκ. Η γυναίκα σου θα σου συγχωρήση. Μπορεί αυτή τη στιγμή να σου συγχωρή. Σ' αγαπά, Ροβέρτε. Γιατί να μη συγχωρήση;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Ο Θεός να δώση! Ο Θεός να δώση! (Κρύβει το πρόσωπό του μέσ' στα χέρια του). Μα έχω κάτι ακόμα να σου πω, Αρθούρε.

(Μπαίνει ο Φιππς με τα ποτά).

Φιππς. (Προσφέροντας το κρασί του Ρήνου και τη σόδα στον Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν). Κρασί του Ρήνου και σόδα, κύριε.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Ευχαριστώ.

Λόρδος Γκόαριγκ. Είν' εδώ τ' αμάξι σου, Ροβέρτε;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Όχι· ήρθα πεζός από τη λέσχη.

Λόρδος Γκόαριγκ. Ο Σιρ Ρόβερτ θα πάρη τ' αμάξι μου, Φιππς.

Φιππς. Μάλιστα μυλόρδε.

Λόρδος Γκόαριγκ. Ροβέρτε, δε σε νοιάζει που σε διώχνω;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Αρθούρε, πρέπει να μου επιτρέψης ακόμη για πέντε λεπτά. Το έχω πάρει απόφασι τι θα κάνω απόψε στη Βουλή. Η συζήτησι για το Αργεντινό Καννάλλι θα αρχίση στις επτά. (Μια καρέκλα πέφτει στο σαλόνι). Τι είναι τούτο;

Λόρδος Γκόαριγκ. Τίποτε.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Άκουσα μια καρέκλα να πέση στο διπλανό δωμάτιο. Κάποιος θ’ ακροάζετο.

Λόρδος Γκόαριγκ. Όχι, όχι· δεν είναι κανείς εκεί.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Κάποιος Θάνε. Υπάρχουν φώτα στο δωμάτιο, κ' η πόρτα είναι μισανοιγμένη. Κάποιος θάκουσεν όλα τα μυστικά μου. Αρθούρε, τι σημαίνει αυτό;

Λόρδος Γκόαριγκ. Ροβέρτε, είσαι ταραγμένος, εκνευρισμένος. Σου λέω πως δεν είνε κανείς σ' εκείνο το δωμάτιο. Κάθησε κάτω, Ροβέρτε.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Μου δίνεις το λόγο σου πως δεν είναι κανείς εκεί μέσα;

Λόρδος Γκόαριγκ. Ναι.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Το λόγο της τιμής σου; (Κάθεται).

Λόρδος Γκόαριγκ. Ναι.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Σηκώνεται). Αρθούρε, άφησέ με να κυττάξω εγώ ο ίδιος.

Λόρδος Γκόαριγκ. Όχι, όχι.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Αν δεν είναι κανείς εκεί γιατί να μη κυττάξω; Αρθούρε, πρέπει να μ' αφήσης να μπω σ' εκείνο το δωμάτιο για να πεισθώ. Άσε με να δω πως κανένας ωτακουστής δεν άκουσε τα μυστικά της ζωής μου. Αρθούρε, δε βλέπεις τι υποφέρω;

Λόρδος Γκόαριγκ. Ροβέρτε, αυτό πρέπει να τελειώση. Σούπα πως δεν είναι κανείς σ' εκείνο το δωμάτιο — αυτό είν' αρκετό.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Ορμά προς την θύραν του δωματίου). Δεν είν' αρκετό. Επιμένω να μπω εκεί μέσα. Μούπες πως δεν είναι κανείς εκεί μέσα, για ποιο λόγο λοιπό να μου αρνήσαι;

Λόρδος Γκόαριγκ. Για τ' όνομα του θεού, μη! Είναι κάποιος που δεν πρέπει εσύ να δης.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Α, το σκέφθηκα!

Λόρδος Γκόαριγκ. Σου απαγορεύω να μπης σε κείνο το δωμάτιο.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Στάσου πίσω. Η ζωή μου είναι σε κίνδυνο. Και δε με νοιάζει ποιος είναι κει μέσα. Θα μάθω ποιος είν' αυτός που είπα το μυστικό και το αίσχος μου. (Μπαίνει στο δωμάτιο).

Λόρδος Γκόαριγκ. Ύψιστε θεέ! η γυναίκα του! (Ο Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν γυρίζει πίσω).

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Τι εξήγησι έχεις να μου δώσης για την παρουσία εκεί μέσα αυτής της γυναίκας;

Λόρδος Γκόαριγκ, Ροβέρτε, σου ορκίζομαι στην τιμή μου πως η γυναίκα αυτή είν' άσπιλος κι' αθώα από κάθε ηθική προσβολή εναντία σου.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Είναι μια αχρεία, μια άτιμη!

Λόρδος Γκόαριγκ. Μη μιλάτε έτσι Ροβέρτε! Είναι προς χάρι σου που ήρθ' εδώ. Είναι για να προσπαθήση να σε σώση που ήρθ' εδώ. Αγαπά εσέ και κανένα άλλον.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Είσαι τρελλός. Τι έχω γω να κάνω με τις ερωτοδουλειές σας; Χαίρου την. Ταιριάζετε αξιόλογα. Εκείνη, διεφθαρμένη κι' αναίσχυντος — συ, ψεύτης ως φίλος, κι' ως εχθρός ακόμη δόλιος.

Λόρδος Γκόαριγκ. Δεν είν' αλήθεια, Ροβέρτε. Μα τον Θεό δεν είν' αλήθεια. Μπροστά σ' εσέ και σ' εκείνη θα ξηγήσω τα πάντα.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Άσε με να περάσω, κύριε. Αρκετά ψεύστηκες στον λόγο της τιμής σου.

(Ο Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν βγαίνει έξω. Ο Λόρδος Γκόαριγκ ορμά προς την θύρα του σαλονιού, η Κυρία Σιέβελεϋ εξέρχεται, αχτινοβόλος και κατευχαριστημένη).

Κυρία Σιέβελεϋ. (Ειρωνικά). Καλησπέρα, Λόρδε Γκόαριγκ.

Λόρδος Γκόαριγκ. Η Κυρία Σιέβελεϋ! Ύψιστε Θεέ!… Μπορώ να μάθω τι εκάμνατε μέσ' στο σαλόνι μου;

Κυρία Σιέβελεϋ. Απλώς άκουα. Έχω μεγάλο πάθος ν' ακροάζομε πίσω από τις κλειδαρότρυπες, Έτσι κανείς ακούει πάντα τόσο θαυμάσια πράματα.

Λόρδος Γκόαριγκ. Δεν είν' αυτό μάλλον ένα είδος πειρασμού Θείας Προνοίας;

Κυρία Σιέβελεϋ. Ω! βέβαια η θεία Πρόνοια μπορεί ν' αντισταθή στον πειρασμό. (Του κάνει νεύμα να βγάλη το παλτό του, και το βγάζει).

Λόρδος Γκόαριγκ. Χαίρομαι που ήρθατε, θα σας δώσω μια καλή συμβουλή.

Κυρία Σιέβελεύ. Ω! μη σας παρακαλώ. Δεν πρέπει κανείς ποτέ να δίνη σε μια γυναίκα τίποτε που δε μπορεί να το φορέση τη νύχτα.

Λόρδος Γκόαριγκ. Κυττάζω πως εξακολουθείτε ακόμα να είσαστε πεισματάρα όπως πριν.

Κυρία Σιέβελεϋ. Πειο πολύ ακόμα. Έγεινα περισσότερο πεισματάρα. Απέχτησα περισσότερη πείρα.

Λόρδος Γκόαριγκ. Η μεγάλη πείρα είναι πάντα επικίνδυνο πράμα. Πάρτ' ένα σιγαρέττο παρακαλώ. Οι μισές από τις έμορφες γυναίκες στο Λονδίνο καπνίζουνε σιγαρέττα. Το κατ' εμέ προτιμώ εκείνες που δεν καπνίζουν.

Κυρία Σιέβελεϋ. Ευχαριστώ. Δεν καπνίζω ποτέ. Η ράφτρα μου δεν το θέλει, και το πρώτο καθήκον που έχει στη ζωή της μια γυναίκα είναι ν' ακούη τη ράφτρα της, δεν είναι έτσι; Ποιο είναι το δεύτερο καθήκον, ακόμη κανείς δεν το έχει εξακριβώση.

Λόρδος Γκόαριγκ. Ήρθατ' εδώ για να μου πουλήσετε το γράμμα του Ρόβερτ Τσίλτερν, δεν είναι γι' αυτό;

Κυρία Σιέβελεϋ. Να σας το προσφέρω με όρους. Πώς το μαντεύσατε;

Λόρδος Γκόαριγκ. Γιατί δεν αναφέρατε τίποτε γι' αυτό. Το έχετε μαζί σας;

Κυρία Σιέβελεϋ. (Κάθεται). Α, όχι! Ένα καλοραμμένο φόρεμα δεν έχει ποτέ τσέπες.

Λόρδος Γκόαριγκ, Πόσο ζητάτε γι' αυτό;

Κυρία Σιέβελεϋ. Τι γελοίος Εγγλέζος που είσαστε! Οι Εγγλέζοι θαρρούνε πως ένα τσεκ μπορεί να λύση κάθε πρόβλημα στη ζωή. Μάθετε, αγαπητέ μου Αρθούρε, πως έχω πιο πολλά χρήματα από σας, και τόσα ακριβώς όσα ο Ρόβερτ Τσίλτερν κατώρθωσε να σουφρώση. Δεν είναι χρήματα που ζητώ.

Λόρδος Γκόαριγκ. Τι θέτε λοιπόν, Κυρία Σιέβελεϋ;

Κυρία Σιέβελεϋ. Γιατί δε μ' ονομάζεις Λαύρα;

Λόρδος Γκόαριγκ. Δεν μ' αρέσει τ' όνομα.

Κυρία Σιέβελεϋ. Συνήθιζες να το λατρεύης άλλοτε.

Λόρδος Γκόαριγκ. Ναι. Αυτός είν' ο λόγος.

(Η Κυρία Σιέβελεϋ του νεύει να καθίση κοντά της. Εκείνος χαμογελάει, και κάθεται)

Κυρία Σιέβελεϋ. Αρθούρε, μ' αγαπούσες μια φορά.

Λόρδος Γκόαριγκ. Ναι.

Κυρία Σιέβελεϋ. Και μ' εζήτησες για γυναίκα σου.

Λόρδος Γκόαριγκ. Αυτό φυσικά τόκανα γιατί σ' αγαπούσα.

Κυρία Σιέβελεϋ. Και μ' επαραίτησες γιατί είδες, ή είπες πως είδες, τον καϋμένο το γέρο Λόρδο Μόρτλεϊκ που ζητούσε να κάνη μαζί μου σφοδρό φλερτ στο θερμοκήπιο στο Τέμπυ.

Λόρδος Γκόαριγκ. Είμαι με την εντύπωσι πως ο δικηγόρος μου έχει κανονίσει αυτό το ζήτημα μαζί σας με κάποιους όρους… που τους υπεβάλετε σεις η ιδία.

Κυρία Σιέβελεϋ. Εκείνο τον καιρό εγώ ήμουνα φτωχή· συ ήσουνα πλούσιος.

Λόρδος Γκόαριγκ. Ακριβώς. Γι' αυτό προσποιούσουνα πως μ' αγαπούσες.

Κυρία Σιέβελεϋ. (Υψώνοντας τους ώμους). Ο δυστυχισμένος ο γέρο-Λόρδο Μόρτλεϊκ, αυτός που για μόνο δυο πράματα πάντα μιλούσε, για τους ρευματισμούς του και για τη γυναίκα του! Ποτέ μου δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω για ποιο από τα δυο μιλούσε. Και για τα δυο μεταχειρίζετο την πιο απαισία γλώσσα. Ήσουν κουτός, Αρθούρε. Γιατί, ο Λόρδος Μόρτλεϊκ δεν ήτανε τίποτε άλλο για με παρά μια διασκέδασι. Μια από της σαχλές εκείνες διασκεδάσεις που βρίσκει κανείς μονάχα στις Αγγλικές εξοχές την Κυριακή! Δεν νομίζω πως μπορεί νάχη κανείς καμμιά ηθική ευθύνη για όσα συμβαίνουνε στις Αγγλικές αυτές εξοχές.

Λόρδος Γκόαριγκ. Ναι ξέρω πως πολύς κόσμος φρονεί έτσι.

Κυρία Σιέβελεϋ. Σ' αγαπούσα, Αρθούρε.

Λόρδος Γκόαριγκ. Αγαπητή μου Κυρία Σιέβελεϋ, υπήρξατε πάντα αρκετά έξυπνη για να ξέρετε τι σημαίνει αγάπη.

Κυρία Σιέβελεϋ. Σ' αγαπούσα. Και συ μ' αγαπούσες· το ξέρεις πως μ' αγαπούσες· κ' η αγάπη είν' ένα εξαίσιο πράμα. Υποθέτω πως ένας άνδρας μια π' αγαπήση μια γυναίκα, θα κάνη γι' αυτήν το παν, εκτός από του να παίζη την αγάπη του.

(Βάζει το χέρι της απάνω στο ιδικό του).

Λόρδος Γκόαριγκ. (Σέρνει πίσω το χέρι του ελαφρά)· Ναι: εκτός αυτού.

Κυρία Σιέβελεϋ. (Σε λίγο.) Κουράστηκα να ζω έξω. Θέλω να γυρίσω πίσω στο Λονδίνο, θέλω νάχω ένα έμορφο σπιτάκι εδώ. Θέλω νάχω ένα σαλόνι. Αν μπορούσε κανείς μονάχα να διδάξη τους Εγγλέζους πώς να μιλάνε, και τους Ιρλανδούς πώς ν' ακούνε, η κοινωνία δω θάταν αρκετά πολιτισμένη. Ξέχωρ' απ' αυτό, εγώ έχω φθάσει στο ρωμαντικό στάδιο. Όταν χθες το βράδυ σε είδα στου Τσίλτερν, ήξερα πως εσύ ήσουν ο μόνος για τον οποίον αισθάνθηκα ποτέ ενδιαφέρο, αν ποτέ αισθάνθηκα ενδιαφέρο για κανένα, Αρθούρε. Έτσι λοιπόν, το πρωί της ημέρας που θα με πάρης, θα σου δώσω το γράμμα του Ρόβερτ Τσίλτερν. Αυτή είναι η πρότασί μου. Θα σου το δώσω από τώρα, αν υπόσχεσαι να με νυμφευθής.

Λόρδος Γκόαριγκ. Τώρα;

Κυρία Σιέβελεϋ. (Χαμογελώντας). Αύριο.

Λόρδος Γκόαριγκ. Μιλείς, αλήθεια, σοβαρά;

Κυρία Σιέβελεϋ. Ναι, σοβαρώτατα.

Λόρδος Γκόαριγκ. Θα σου ήμουνα πολύ κακός σύζυγος.

Κυρία Σιέβελεϋ. Δε με σκοτίζουν οι κακοί σύζυγοι. Επήρα δύο. Αρκετά με διασκεδάσανε.

Λόρδος Γκόαριγκ. Θέτε να πήτε πως διασκεδάσατε τον εαυτό σας πολύ, δεν είν' αυτό;

Κυρία Σιέβελεϋ. Τι ξέρεις εσύ για τον έγγαμόν μου βίο;

Λόρδος Γκόαριγκ. Τίποτε: μα μπορώ να τον διαβάσω όπως ένα βιβλίο.

Κυρία Σιέβελεϋ, Τι βιβλίο;

Λόρδος Γκόαριγκ. (Σηκώνεται). Βιβλίο των Αριθμών.

Κυρία Σιέβελεϋ. Νομίζεις πως δεν είναι καθόλου ευγενικό για σε να φέρεσαι έτσι άσχημα σε μια γυναίκα μέσα στο σπίτι σου;

Λόρδος Γκόαριγκ. Όταν πρόκειται για πολύ γοητευτικές γυναίκες, τo φύλον είναι μια πρόκλησι· όχι υπεράσπισι.

Κυρία Σιέβελεϋ. Υποθέτω πως αυτό το λέτε για κομπλιμέντο. Αγαπητέ μου Αρθούρε, οι γυναίκες ποτέ δε ξιππάζουνται από κομπλιμέντα. Οι άνδρες μάλιστα. Αυτή είν' η διαφορά μεταξύ των ανδρών και των γυναικών.

Λόρδος Γκόαριγκ. Οι γυναίκες ποτέ δε ξιππάζουνται από τίποτε, απ' όσα γω ξέρω γι' αυτές.

Κυρία Σιέβελεϋ. (Σε λίγο.) Τότε λοιπόν θ' αφήσης τον καλλίτερο φίλο σου, Ρόβερτ Τσίλτερν, να καταστραφή μάλλον παρά να νυμφευθής μια γυναίκα π' αφήκε πίσω της μια τέτοια ζωή καθώς λες; Νόμιζα πως θα βρίσκεσο σε μεγαλήτερο ύψος αυτοθυσίας, Αρθούρε. Νομίζω πως έτσι έπρεπε να κάνης. Και το υπόλοιπο της ζωής σου μπορούσες να το ξοδεύσης σχεδιάζοντας την τελειοποίησί σου.

Λόρδος Γκόαριγκ. Ω! ναι αυτό το κάνω. Κ' η αυτοθυσία είν' ένα πράμα που πρέπει να το καταργήση ο νόμος. Εξαχρειώνει τόσο πολύ εκείνους για τους οποίους κανείς αποφασίζει να θυσιαστή. Τους κάνει χειρότερους απ' ό,τι είναι.

Κυρία Σιέβελεϋ. Ως εάν τίποτε μπορούσε να εξαχρειώση τον Ρόβερτ Τσίλτερν! Φαίνεται να λησμονής πως εγώ ξέρω τον αληθινό χαρακτήρα του.

Λόρδος Γκόαριγκ. Εκείνο που ξέρεις γι' αυτόν δεν είναι ο πραγματικός χαρακτήρας του. Ήταν μια ανόητη πράξι που έκανε στα νιάτα του, άτιμη πράξι, το παραδέχομαι, αισχρή, το παραδέχομαι, ανάξι' αυτού, το παραδέχομαι,.. όχι ο πραγματικός χαρακτήρας του.

Κυρία Σιέβελεϋ. Πώς εσείς οι άνδρες υπερασπίζετε ο ένας τον άλλο!

Λόρδος Γκόαριγκ. Πώς εσείς οι γυναίκες πολεμάτε η μια την άλλη!

Κυρία Σιέβελεϋ. (Με πικρία). Εγώ μια γυναίκα μονάχα πολεμώ: τη Γερτρούδη Τσίλτερν. Την μισώ. Την μισώ τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά.

Λόρδος Γκόαριγκ. Κι' αυτό γιατί της έφερες μια αληθινή τραγωδία στη ζωή της, υποθέτω.

Κυρία Σιέβελεϋ. (Ειρωνικά). Ω, μια μονάχα πραγματική τραγωδία υπάρχει στη ζωή μιας γυναίκας. Το γεγονός ότι το παρελθόν της είναι ο παντοτεινός εραστής της, και το μέλλον της ο σταθερός της σύζυγος.

Λόρδος Γκόαριγκ. Η Λαίδη Τσίλτερν δεν ξέρει τίποτε για το είδος αυτό της ζωής που υπαινίτεστε.

Κυρία Σιέβελεϋ. Γυναίκα που φορεί γάντια επτά και τρία τέταρτα δε μπορεί ποτέ να ξέρη πολλά πράματα. Το ξέρεις πως η Γερτρούδη φορεί πάντα επτά και τρία τέταρτα; Αυτή είναι μια από τις αιτίες που δεν υπήρξε ποτέ καμμιά ηθική συμπάθεια αναμεταξύ μας… Λοιπόν, Αρθούρε, υποθέτω πως αυτή η ρωμαντική συνέντευξι μπορεί να θεωρηθή ως τελειομένη· το παραδέχεσαι πως ήταν ρωμαντική, δεν είναι έτσι; Για το όφελος να γίνω σύζυγός σου, εγώ ήμουνα πρόθυμη να θυσιάσω μεγάλο κέρδος που θάταν ο πυρήν του διπλωματικού μου σταδίου. Συ αρνείσαι. Πολύ καλά. Εάν ο Σιρ Ρόβερτ δεν υποστηρίξη το σχέδιο μου για το Αργεντινό Κανάλλι, τον εκθέτω. Voilà tout.

Λόρδος Γκόαριγκ. Δεν πρέπει να το κάνης, θάτανε πρόστυχο, φρικτό, άτιμο.

Κυρία Σιέβελεϋ. (ψηλώνοντας τους ώμους). Ω! μη λες μεγάλα λόγια. Έχουνε τόσο μικρή σημασία. Αυτή είναι μια εμπορική δοσοληψία. Αυτό είναι όλο. Δεν ωφελεί ν' ανακατώνετε μέσα την αισθηματικότητα. Εγώ πρότεινα στον Ρόβερτ Τσίλτερν να του πουλήσω ένα πράμα. Αν δε μου πληρώσει όσ' αξίζει, θα πλήρωση στον κόσμο περισσότερα. Δε χωρούνε άλλα λόγια. Πρέπει να φύγω. Χαίρετε. Δε μου δίνεις το χέρι σου;

Λόρδος Γκόαριγκ. Σ' εσέ; Όχι. Η δοσοληψία σου με τον Ρόβερτ Τσίλτερν μπορεί να περάση ως μια σιχαμερή εμπορική δοσοληψία ενός σιχαμερού εμπορικού αιώνα· μα φαίνεται να λησμόνησες πως ήρθες εδώ απόψε να μιλήσης γι' αγάπη, συ της οποίας τα χείλη βεβήλωσαν τη λέξιν αγάπη, συ στην οποίαν η αγάπη είν' ένα βιβλίο σφικτά σφραγισμένο, πήγες σήμερα τ' απόγευμα στο σπίτι μιας από τις πιο ευγενικές κι' αγαθές γυναίκες στον κόσμο για να ξευτελίσης τον σύζυγο της μπρος στα μάτια της, και να δοκιμάσης να φονεύσης την αγάπη που έχει γι' αυτόν, να χύσης δηλητήριο στην καρδιά της, και πίκρα στη ζωή της, να θρυμματίσης το είδωλο της, και, ίσως, να διαφθείρης την ψυχή της. Δεν θα σου το συγχωρήσω αυτό. Γι' αυτό δεν υπάρχει καμμιά συγχώρησι.

Κυρία Σιέβελεϋ. Αρθούρε, είσαι άδικος για μένα. Πίστευσέ μου πως είσε πολύ άδικος. Δεν επήγα να υβρίσω καθόλου την Γερτρούδη. Δεν επήγα με τέτοιο σκοπό. Εγώ πήγα μαζί με τη Λαίδη Μάρκων απλώς να ρωτήσω αν ένα κόσμημα, ένα διαμαντικό, που έχασα κάπου χθες το βράδυ, βρέθη στο σπίτι της Τσίλτερν. Αν δεν πιστεύης σ' εμένα, μπορείς να ρωτήσης τη Λαίδη Μάρκων, θα σου πη όλη την αλήθεια. Η σκηνή συνέβηκε ύστερα πούφυγε η Λαίδη Μάρκων και μα την αλήθεια την προκάλεσε η Γερτρούδη με την αυθάδεια και τις ειρωνείες της. Εγώ πήγα χωρίς την παραμικρά κακία αλλ' απλώς να ρωτήσω αν μια διαμαντένια καρφίτσα μου βρέθηκε. Αυτό ήτανε όλη η αφορμή.

Λόρδος Γκόαριγκ. Μια διαμαντένια σαν φείδι καρφίτσα με ένα ρουμπίνι;

Κυρία Σιέβελεϋ. Ναι, πως το ξέρεις;

Λόρδος Γκόαριγκ. Γιατί βρέθηκε. Αν θες να μάθης την αλήθεια, τη βρήκα γω, και σαν βλάκας ξέχασα να πω τίποτε στον υπηρέτη την ώρα που έφευγα. (Πηγαίνει στο γραφείο και τραβά τα συρτάρια). Είναι σ' αυτό το συρτάρι. Όχι, στάλλο. Αυτή είναι η καρφίτσα, δεν είν' αυτή; (Την κρατάει ψηλά).

Κυρία Σιέβελεϋ. Ναι. Τι χαρά μου που βρέθηκε! Ήτανε.. δώρο.

Λόρδος Γκόαριγκ. Δε θέτε να τη βάλετε;

Κυρία Σιέβελεϋ. Βέβαια, αν μου την καρφώνετε. (Ο Λόρδος Γκόαριγκ ξαφνικά τη θηλυκώνει στο μπράτσο της). Γιατί τη βάζεις σαν βραχιόλι; Δεν τόξερα πως μπορούσε να φορεθή ως βραχιόλι.

Λόρδος Γκόαριγκ. Αλήθεια;

Κυρία Σιέβελεϋ. (Απλώνει τόμορφο μπράτσο της). Όχι· μα φαίνεται πως πολύ έμορφα μου πηγαίνει έτσι, δεν είναι;

Λόρδος Γκόαριγκ. Ναι· πολύ καλλίτερα από την τελευταία φορά που το είδα.

Κυρία Σιέβελεϋ. Πότε το είδετε τελευταία φορά;

Λόρδος Γκόαριγκ. (Με αταραξία). Ω, πάνε τώρα δέκα χρόνια, τη φορούσε η Λαίδη Παρησάιαρ, από την οποίαν την έκλεψες.

Κυρία Σιέβελεϋ. (Ξαφνίζεται). Τι θες να πης;

Λόρδος Γκόαριγκ. Θέλω να πω πως έκλεψες αυτό το κόσμημα από την εξαδέρφη μου, στην οποίαν εγώ τόδωσα ως γαμήλιο δώρο. Έπεσε υποψία απάνω σ' ένα άθλιο υπηρέτη, τον οποίον διώξανε κακήν κακώς. Το ανεγνώρισα χθες το βράδυ που το είδα. Απεφάσισα να μη πω τίποτε σε κανένα ωσότου εύρω τον κλέφτη. Βρήκα τώρα τον κλέφτη, κι' άκουσα την ιδία του ομολογία.

Κυρία Σιέβελεϋ. (Κουνεί το κεφάλι της). Δεν είν' αλήθεια.

Λόρδος Γκόαριγκ. Το ξέρεις πως είν' αλήθεια. Πώς όχι; Να, η κλεψιά είναι γραμμένη απάνω στο μέτωπο σου αυτή τη στιγμή.

Κυρία Σιέβελεϋ. Θα τ' αρνηθώ όλα απ' την αρχή ως το τέλος. Θα πω πως δεν είδα ποτέ μου αυτό το ελεεινό πράμα, πως ποτέ δεν τόχα στην κατοχή μου.

(Η Κυρία Σιέβελεϋ προσπαθεί να ξεκουμπώσει το βραχιόλι από το μπράτσο της, μα δεν το κατορθώνει. Ο Λόρδος Γκόαριγκ κυττάζει ευχαριστημένος. Τα λεπτά της δάκτυλα μάταια σχίζουνται απάνω στο διαμάντι. Ξεσπάει σε μια βλαστημιά).

Λόρδος Γκόαριγκ. Το λάθος του να κλέφτη κανείς ένα πράμα, Κυρία Σιέβελεϋ, είναι ότι δεν ξέρει ποτέ ποσόν ωραίον είναι αυτό το πράμα. Δε μπορείς να βγάλης αυτό το βραχιόλι, αν δε ξέρεις πού είναι η σούστα. Και βλέπω πως δε ξέρεις πού είναι η σούστα. Είναι πολύ δύσκολο να τη βρης.

Κυρία Σιέβελεϋ. Χτήνος! Άνανδρε! (Δοκιμάζει πάλι να ξεθηλυκώση το βραχιόλι, μα δεν το κατορθώνει).

Λόρδος Γκόαριγκ. Ω! μη λες μεγάλα λόγια. Έχουνε τόση μικρή σημασία.

Κυρία Σιέβελεϋ. (Ξεσκίζει πάλι τα χέρια της τραβώντας το βραχιόλι με παροξυσμούς λύσσας, και βάζει ανάρθρους φωνές). Τι σκοπεύεις να κάνης;

Λόρδος Γκόαριγκ. Σκοπεύω να χτυπήσω το κουδούνι νάρθη ο υπηρέτης μου. Είν' ένας θαυμάσιος υπηρέτης. Καθώς του χτυπήσετε το κουδούνι στη στιγμή παρουσιάζεται μπροστά σας. Σαν έρθη θα του πω να φέρη την αστυνομία.

Κυρία Σιέβελεϋ. (Τρεμουλιασμένη). Την αστυνομία: Γιατί;

Λόρδος Γκόαριγκ. Αύριο οι Παρησάιαρ θα σας φέρουνε ποινική αγωγή, Γι' αυτό χρειάζεται η αστυνομία.

Κυρία Σιέβελεϋ. (Βρίσκεται τώρα σε αγωνία φυσικού τρόμου. Το πρόσωπό της στραβώνει· το στόμα της στραβώνει. Μια μάσκα ως να έπεσεν απ' επάνω της. Αυτή τη στιγμή είναι φρικτή να την κυττάζη κανείς). Μη το κάνεις αυτό. Θα κάμω ό,τι θες. Καθετί που μπορείς να μου ζήτησης

Λόρδος Γκόαριγκ. Δος μου το γράμμα του Ρόβερτ Τσίλτερν.

Κυρία Σιέβελεϋ. Στάσου! Στάσου! Άσε με λίγο να σκεφθώ.

Λόρδος Γκόαριγκ. Δος μου το γράμμα του Ρόβερτ Τσίλτερν.

Κυρία Σιέβελεϋ. Δεν τόχω μαζί μου. Θα σου το δώσω αύριο.

Λόρδος Γκόαριγκ. Το ξέρεις πως λες ψέματα. Δόσμου το αμέσως. (Η Κυρία Σιέβελεϋ βγάζει το γράμμα και του το δίνει. Είναι τρομερά ωχρή). Αυτό είνε;

Κυρία Σιέβελεϋ. (Με βραχνιασμένη φωνή). Ναι.

Λόρδος Γκόαριγκ. (Παίρνει το γράμμα, το εξετάζει, και το καίει απάνω από τη λάμπα). Για μια γυναίκα τόσο καλοφορεμένη, σαν εσέ, Κυρία Σιέβελεϋ, έχεις στιγμές που δείχνεις θαυμάσια πως έχεις τον κοινόν νουν. Σε συγχαίρω.

Κυρία Σιέβελεϋ. (Ρίφτει το βλέμμα της απάνω στο γράμμα της Λαίδης Τσίλτερν, που μόλις φαίνεται κάτω από τ' ασημένιο κουτί). Φέρε μου ένα ποτήρι νερό, σε παρακαλώ.

Λόρδος Γκόαριγκ. Βεβαίως. (Πηγαίνει στην κώχη του δωματίου και χύνει ένα ποτήρι νερό Καθώς έχει την πλάτη στραμμένη η Κυρία Σιέβελεϋ κλέφτει το γράμμα της Λαίδης Τσίλτερν. Σαν επιστρέψη ο Λόρδος Γκόαριγκ με το ποτήρι αυτή το αρνείται με μια χειρονομία).

Κυρία Σιέβελεϋ. Σ' ευχαριστώ. Μου βοηθείς να βάλω το επανωφόρι μου;

Λόρδος Γκόαριγκ. Μ' ευχαρίστησι. (Της βάζει το επανωφόρι).

Κυρία Σιέβελεϋ. Ευχαριστώ. Δεν θα θελήσω πεια να δοκιμάσω να κάνω κακό στον Ρόβερτ Τσίλτερν.

Λόρδος Γκόαριγκ. Ευτυχώς δεν έχεις την ευκαιρία, Κυρία Σιέβελεϋ.

Κυρία Σιέβελεϋ. Καλά, μα κι' αν είχ' ακόμα την ευκαιρία, δεν θα τόκαμνα. Απ' εναντίας, σκοπεύω να του κάνω μια μεγάλη εκδούλευσι.

Λόρδος Γκόαριγκ. Μαγεύομαι να σ' ακούω να το λες αυτό. Είναι μια αναμόρφωσις για σε.

Κυρία Σιέβελεϋ. Ναι. Δε μπορώ να βλέπω ένα τόσο έντιμο Άγγλο τζέντλεμαν, να τον απατούνε τόσο αισχρά, και τόσο —

Λόρδος Γκόαριγκ. Λοιπόν;

Κυρία Σιέβελεϋ. Βρίσκω πως τα επιθανάτια λόγια κ' η ομολογία της Γερτρούδης Τσίλτερν παραστράτησαν κάπως και βρέθηκαν στην τσέπη μου.

Λόρδος Γκόαριγκ. Τι θες να πης;

Κυρία Σιέβελεϋ. (Με πικρόχολο τόνο θριάμβου στη φωνή της), θέλω να πω πως σκοπεύω να στείλω στον Ρόβερτ Τσίλτερν το ερωτικό γράμμα που η γυναίκα του σούγραψε απόψε.

Λόρδος Γκόαριγκ. Ερωτικό γράμμα;

Κυρία Σιέβελεϋ. (Γελώντας). «Σε χρειάζομαι. Σ' εμπιστεύομαι. Έρχομαι κοντά σας. Γερτρούδη».

(Ο Λόρδος Γκόαριγκ, ορμά στο γραφείο και παίρνει τον φάκελλο, τον βρίσκει κενόν, και στρέφει γύρω).

Λόρδος Γκόαριγκ. Πρόστυχη γυναίκα, πρέπει πάντα να κλέφτης; Δος μου πίσω το γράμμα. Θα σου το πάρω διά της βίας. Δε θα βγης από δω μέσα ωσότου το πάρω.

(Ορμά κατ' επάνω της, μα η Κυρία Σιέβελεϋ αμέσως βάζει το χέρι της στο ηλεκτρικό κουδούνι που είναι απάνω στο τραπέζι. Το κουδούνι χτυπά με διαπεραστικές απηχήσεις, και ο Φιππς εισέρχεται).

Κυρία Σιέβελεϋ. (Σε λίγο). Ο Λόρδος Γκόαριγκ κουδούνισε, απλώς για να με ωδηγήσετε έξω. Καληνύχτα, Λόρδε Γκόαριγκ!.

(Βγαίνει έξω ακολουθούμενη από τον Φιππς. Το πρόσωπό της φωτίζεται από διαβολικό θρίαμβο. Τα μάτια της γελούνε από χαρά. Τα νιάτα της φαίνονται σαν να γύρισαν πίσω. Το τελευταίο της βλέμμα μοιάζει με ταχύ βέλος. Ο Λόρδος Γκόαριγκ δαγκάνει τα χείλη του, και ανάβει σιγαρέττο).

ΑΥΛΑΙΑ

ΣΚΗΝΗ

Η ιδία σκηνογραφία της Β' πράξεως.

(Ο Λόρδος Γκόαριγκ στέκεται κοντά στη φωτιά με τα χέρια στις τσέπες. Φαίνεται υπερβολικά ταραγμένος).

Λόρδος Γκόαριγκ. {Βγάζει το ρολόγι του, το κυττάζει, και χτυπά το κουδούνι). Αυτός είναι μεγάλος μπελάς. Δε μπορώ νάβρω κανένα σ' αυτό μέσα στο σπίτι να μιλήσω. Κι' έχω τόσα πολλά σπουδαία πράματα.

(Μπαίνει ο υπηρέτης).

Ιάκωβος. Ο Σιρ Ρόβερτ είναι ακόμα στο υπουργείο των Εξωτερικών, μυλόρδε.

Λόρδος Γκόαριγκ. Η Λαίδη Τσίλτερν δεν κατέβηκε ακόμα;

Ιάκωβος. Η ευγενία της δεν βγήκε ακόμα από το δωμάτιο της. Η Δεσποινίς Τσίλτερν τώρα γύρισε από την ιππασία.

Λόρδος Γκόαριγκ. (Στον εαυτό του). Α! μ' αυτό είν' ευχάριστο.

Ιάκωβος. Ο Λόρδος Κάβερσιαμ περίμενε κάμποση ώρα στη βιβλιοθήκη του Σιρ Ρόβερτ. Του είπα πως η εξοχότη σας ήτανε δω.

Λόρδος Γκόαριγκ. Σ' ευχαριστώ. Λαμβάνεις την καλωσύνη να του πης πως έφυγα;

Ιάκωβος. (Υποκλίνεται), θα κάνω καθώς μου λέτε, μυλόρδε. (Ο υπηρέτης φεύγει).

Λόρδος Γκόαριγκ. Η αλήθεια είναι πως δε θέλω να συναντήσω τον πατέρα τρεις ημέρες τώρα κατά σειρά. Αυτό, για κάθε γιυό θάτανε πολύ ενοχλητικό. Ελπίζω στο Θεό πως δε θάβγη απάνω. Τους πατέρες δεν πρέπει κανείς ούτε να τους βλέπη ούτε να τους ακούη. Αυτή είναι η μόνη καλή βάσι της οικογενειακής ζωής. Οι μητέρες διαφέρουνε. Οι μητέρες είναι πολυαγαπημένα πλάσματα. (Ρίχνεται απάνω σε μια καρέκλα, παίρνει μια εφημερίδα και αρχίζη να διαβάζη).

(Μπαίνει ο Λόρδος Κάβερσιαμ).

Λόρδος Κάβερσιαμ. Λοιπόν, κύριε, τι κάνεις αυτού; Χάνεις τον καιρό σου όπως πάντα, υποθέτω;

Λόρδος Γκόαριγκ. (Αφήνει την εφημερίδα και σηκώνεται). Αγαπητέ μου πατέρα, όταν κανείς κάμνει μια επίσκεψι είναι με σκοπό να χάση τον καιρό των άλλων, κι' όχι τον ιδικό του.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Σκέφθηκες για το ζήτημα που σου μίλησα χθες το βράδυ;

Λόρδος Γκόαριγκ. Για τίποτε άλλο δε σκεπτόμουνα.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Δεν αρραβωνιάστηκες ακόμα;

Λόρδος Γκόαριγκ. (Φαιδρά). Όχι ακόμα· μα ελπίζω να το κάνω πριν της ώρας του προγεύματος.

Λόρδος Κάβερσιαμ. (Με καυστικότητα). Μπορούσες να περιμένης ως την ώρα του γεύματος αν σου ήτανε εύκολο;

Λόρδος Γκόαριγκ. Ευχαριστώ πάρα πολύ, μα νομίζω πως το ταχύτερο πρέπει ν' αρραβωνιαστώ πριν του προγεύματος.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Ουφ! Ποτέ δεν ξέρω πότε σοβαρεύεσαι και πότε όχι.

Λόρδος Γκόαριγκ. Ούτ' εγώ, πατέρα.

(Διακοπή).

Λόρδος Κάβερσιαμ. Υποθέτω πως διάβασες τους «Τάιμς» σήμερα το πρωί;

Λόρδος Γκόαριγκ. (Φαιδρά). Τους «Τάιμς»; Όχι βέβαια. Εγώ διαβάζω μονάχα το «Μόρνιγκ Ποστ».

Λόρδος Κάβερσιαμ. Θες να πης πως δε διάβασες το κύριο άρθρο των «Τάιμς» που γράφει για τον Ρόβερτ Τσίλτερν;

Λόρδος Γκόαριγκ. Ύψιστε θεέ! Όχι. Τι λέει;

Λόρδος Κάβερσιαμ. Τι θες να λέη, κύριε; Όλο επαινετικά, βέβαια. Η αγόρευσις του Τσίλτερν χθες το βράδυ για το σχέδιο αυτό της Αργεντινής Διώρυγος ήταν' ένα από τα ωραιότερα δείγματα ρητορικής που ακούστηκε ποτέ στη Βουλή από τον καιρό του Κάννιγκ.

Λόρδος Γκόαριγκ. Α! ποτέ μου δεν άκουσα τον Κάννιγκ. Ούτε ποτέ θέλω. Και… και ο Τσίλτερν υπεστήριξε το σχέδιο;

Λόρδος Κάβερσιαμ. Το υποστήριξε, κύριε; Πόσο λίγο τον ξέρεις! Το κατεδίκασε μάλιστα ορθά κοφτά, καθώς και ολόκληρο το οικονομικό σύστημα της νέας πολιτικής. Η αγόρευσί του αυτή είναι το κριτήριον του σταδίου του, καθώς υποδεικνύουν οι «Τάιμς». Έπρεπε να διαβάσης αυτό το άρθρο, κύριε, (Ανοίγει τους «Τάιμς»}. «Ο Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν… Ο μάλλον εύελπις των νεαρών πολιτευτών μας… Έξοχος ρήτωρ… Ακηλίδωτον στάδιον — Πασίγνωστος ακεραιότης χαρακτήρος… Εκπροσώπησις της τελειότητος εις τον Αγγλικόν δημόσιον βίον… Ευγενική αντίθεσις προς την χαλαρότητα των ηθών που είναι το κοινόν γνώρισμα των ξένων πολιτευτών.» Αυτά δεν θα λεχθούνε ποτέ για σε, κύριε.

Λόρδος Γκόαριγκ. Ειλικρινώς ελπίζω όχι, πατέρα. Οπωσδήποτε όμως, με χαροποιούνε όλ' αυτά που μου λες για τον Ρόβερτ Τσίλτερν, πολύ με χαροποιούνε. Αυτό δείχνει πως έχει κουράγιο.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Έχει κάτι παραπάνω από κουράγιο, κύριε, έχει μεγαλοφυία.

Λόρδος Γκόαριγκ. Α! εγώ προτιμώ το κουράγιο. Δεν είναι τόσο κοινό πράμα σήμερα, όπως είναι η μεγαλοφυία.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Θα σου ευχόμουν νάμπαινες στη Βουλή.

Λόρδος Γκόαριγκ. Αγαπητέ μου πατέρα, μονάχα άνθρωποι που φαίνονται ηλίθιοι κατορθώνουνε να μπουν στη Βουλή των Κοινοτήτων, και μονάχα οι βλάκες επιτυγχάνουν εκεί μέσα.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Γιατί δεν προσπαθάς να φανής χρήσιμος στη ζωή;

Λόρδος Γκόαριγκ. Είμαι ακόμη πολύ νέος.

Λόρδος Κάβερσιαμ. (Θυμωτά). Μισώ αυτή την προσποίησι της νεότητος, κύριε. Συνηθίζεται πάρα πολύ σήμερα.

Λόρδος Γκόαριγκ. Η νεότητα δεν είναι προσποίησι. Η νεότητα είναι μια τέχνη.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Γιατί δεν κάνεις πρότασι σε κείνη την ωραία δεσποινίδα Τσίλτερν;

Λόρδος Γκόαριγκ. Είμαι πολύ νευρικός αυτές τες ημέρες, εξαιρετικά το πρωί.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Στοιχηματίζω πως δεν υπάρχει η παραμικρά ελπίδα να δεχθή.

Λόρδος Γκόαριγκ. Δεν ξέρω τι σημασίαν έχουνε τα στοιχήματα σήμερα.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Αν δεχότανε θάτανε η πιο τρελλή μέσα σ' όλη την Αγγλία.

Λόρδος Γκόαριγκ. Μια τέτοια γυναίκα εγώ ακριβώς επιθυμούσα να πάρω. Γυναίκα με σωστά μυαλά θα με καταντούσε εντελώς ηλίθιο μέσα σ' έξη μήνες το περισσότερο.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Δεν είσαι άξιός της, κύριε.

Λόρδος Γκόαριγκ. Αγαπητέ μου πατέρα, αν εμείς οι άνδρες επαίρναμε γυναίκες που τους είμαστε άξιοι, πολύ θα κακοπερνούσαμε.

(Μπαίνει η Μάπελ Τσίλτερν.)

Μάπελ Τσίλτερν. Ω!… Πώς έχετε Λόρδε Κάβερσιαμ; Ελπίζω πως η Λαίδη Κάβερσιαμ είναι πολύ καλά;

Λόρδος Κάβερσιαμ. Η Λαίδη Κάβερσιαμ είν' όπως πάντοτε, όπως πάντοτε.

Λόρδος Γκόαριγκ. Καλημέρα Δεσποινίς Μάπελ!

Μάπελ Τσίλτερν. (Μη δίνοντας καμμιά προσοχή καθόλου στον Λόρδο Γκόαριγκ, κι' απευθυνομένη αποκλειστικά στον Λόρδο Κάβερσιαμ) Και τα bonnets της Λαίδης Κάβερσιαμ… είναι καθόλου καλλίτερα;

Λόρδος Κάβερσιαμ. Λυπούμαι να σας πω πως είχανε μια σοβαρά υποτροπή.

Λόρδος Γκόαριγκ. Καλημέρα Δεσποινίς Μάπελ!

Μάπελ Τσίλτερν. (Στον Λόρδο Κάβερσιαμ.) Ελπίζω πως δε θα γίνη ανάγκη από εγχείρησι.

Λόρδος Κάβερσιαμ. (Χαμογελώντας για την αυθάδειά της.) Αν γίνη, θ' αναγκαστούμε να δώσουμε υπνωτικό στη Λαίδη Κάβερσιαμ. Αλλέως δε θα θελήσση ποτέ να αγγίξουμε, ουδ' ένα φτερό.

Λόρδος Γκόαριγκ. (Μ' επιτεινομένη έμφασι). Καλημέρα, Δεσποινίς Μάπελ!

Μάπελ Τσίλτερν. (Στρέφει πίσω με προσποιημένη έκπληξι). Ω, εδώ είσαστε; Βεβαίως θα καταλάβετε πως ύστερα που δεν κρατήσατε το λόγο σας, δε σκοπεύω πεια να σας μιλήσω ποτέ.

Λόρδος Γκόαριγκ. Ω, παρακαλώ μη λέτε τέτοια πράματα. Είστε η μόνη μέσ' στο Λονδίνο που θέλω αληθινά να μ' ακούτε.

Μάπελ Τσίλτερν. Λόρδε Γκόαριγκ, δεν πιστεύω ποτέ ουδέ μια λέξι απ' ό,τι λέμε ο ένας στον άλλο.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Έχετε πληρέστατο δίκαιο, αγαπητή μου, πληρέστατο δίκαιον ως προς αυτόν εδώ τον ίδιο, θέλω να πω.

Μάπελ Τσίλτερν. Νομίζετε πως θάτανε δυνατό να κάνετε το γυιό σας να φέρεται κάπως καλλίτερα μέσα-μέσα; Ν' αλλάξη λιγάκι;

Λόρδος Κάβερσιαμ. Λυπούμαι να σας πω, Δεσποινίς Μάπελ, πως δεν έχω ουδέ την παραμικρή επιρροή απάνω του. Ήθελα νάχω. Κι' αν είχα, εγώ ξέρω τι θα του επέβαλλα να κάνη.

Μάπελ Τσίλτερν. Φοβούμαι πως είν' ένας από τους φοβερά ασθενείς εκείνους χαρακτήρες που δεν επιδέχεται καμμιά επιρροή.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Είναι πολύ άκαρδος, πολύ άκαρδος.

Λόρδος Γκόαριγκ. Μου φαίνεται πως η παρουσία μου εδώ πέρα σας είναι λιγάκι εμπόδιο.

Μάπελ Τσίλτερν. Είναι καλό για σας να ξέρετε τι λέει ο· κόσμος πίσω σας.

Λόρδος Γκόαριγκ. Δε μ' αρέσει καθόλου να ξέρω τι λέει πίσω μου ο κόσμος. Αυτό με κολακεύει πάρα πολύ.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Τότε λοιπόν, αγαπητή μου, εγώ πρέπει να σας αποχαιρετήσω και να φύγω.

Μάπελ Τσίλτερν. Ω! ελπίζω πως δε θα θελήσετε να μ' αφήσετε μονάχη με τον Λόρδο Γκόαριγκ. Και μάλιστα σε τέτοια πρωινή ώρα.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Φοβούμαι πως δε μπορώ να τον πάρω μαζί μου στο υπουργείο. Δεν είναι σήμερα η μέρα του υπουργού που δέχεται τους αέργους.

(Δίνει το χέρι του στη Μάπελ Τσίλτερν, παίρνει το καπέλλο και το μπαστούνι του, και βγαίνει έξω, αποχαιρετώντας τον Λόρδο Γκόαριγκ μ' ένα βλέμμα που φανερώνει αγανάκτησι).

Μάπελ Τσίλτερν. (Παίρνει τριαντάφυλλα κι' αρχίζει να τα ταξιθετή μέσα σ' ένα δοχείο απάνω στο τραπέζι). Εκείνοι που δε κρατούνε τις υποσχέσεις τους είναι απαίσιοι.

Λόρδος Γκόαριγκ. Μισημένοι.

Μάπελ Τσίλτερν. Χαίρομαι που το παραδέχεστε. Μα θα ηυχόμουν να μη είσαστε και πολύ ευχαριστημένος γι' αυτό.

Λόρδος Γκόαριγκ. Δεν μπορώ να κάνω αλλοιώτικα. Εγώ πάντα είμαι ευχαριστημένος σαν βρίσκομαι κοντά σας.

Μάπελ Τσίλτερν. (Θλιβερά). Τότε να υποθέσω πως είναι καθήκον μου να μένω κοντά σας;

Λόρδος Γκόαριγκ. Βέβαια.

Μάπελ Τσίλτερν. Μα το καθήκον μου είν' ένα πράμα που δεν το εκτελώ ποτέ, κατ' αρχήν. Πάντα με ταπεινώνει. Φοβούμαι λοιπόν πως πρέπει να σας αφήσω.

Λόρδος Γκόαριγκ. Μη παρακαλώ, δεσποινίς Μάπελ Έχω κάτι πολύ ιδιαίτερο να σας πω.

Μάπελ Τσίλτερν. (Ενθουσιασμένη). Ω! είναι καμμιά πρότασις;

Λόρδος Γκόαριγκ. (Κάπως θορυβημένος). Καλά, ναι, είναι — είμαι αναγκασμένος να πω ναι.

Μάπελ Τσίλτερν. (Μ αναστεναγμό ευχαριστήσεως). Χαίρω πολύ. Μ' αυτήν γίνονται δυο οι προτάσεις σήμερα που έλαβα.

Λόρδος Γκόαριγκ. (Αγανακτησμένος). Δυο σήμερα; Ποιος παληάνθρωπος, ποιο γαϊδούρι, είχε την αναίδεια να τολμήση να σου κάνη πρότασι προτήτερα από μένα;

Μάπελ Τσίλτερν. Ποιος άλλος από τον Τόμμυ Τράφφωρτ! Σήμερα είναι η μέρα του που μου κάνει πρότασι. Έχει τώρα όλο το διάστημα της Σαιζόν που μου κάνει πρότασι κάθε Τρίτη και Τετάρτη.

Λόρδος Γκόαριγκ. Δεν εδέχθηκες, ελπίζω;

Μάπελ Τσίλτερν. Τώχω ως κανόνα να μη δεχθώ ποτέ τον Τόμμυ. Γι' αυτό κι' όλο μου κάνει προτάσεις. Λίγο όμως έλειψε σήμερα το πρωί, αφού εσείς δε φανήκατε, να του πω το ναι.. Θάτανε έτσι έξοχο μάθημα και για τους δυο σας. Θα μαθαίνατε κι' οι δυο σας πώς να φέρεστε καλλίτερα.

Λόρδος Γκόαριγκ. Ω! ενοχλητικέ Τόμμυ Τράφφωρτ. Ο Τόμμυς είν' ένα παληογαϊδούρι. Σ' αγαπώ.

Μάπελ Τσίλτερν. Το ξέρω. Μα μπορούσες νομίζω να το πης ενωρίτερα. Είμαι βεβαία πως σας έδωκα ένα σωρό ευκαιρίες.

Λόρδος Γκόαριγκ. Μάπελ γίνου σοβαρή. Σε παρακαλώ γίνου σοβαρή,

Μάπελ Τσίλτερν. Α! ένα τέτοιο πράμα πάντα ο άνδρας συνηθίζει να λέη σ' ένα κορίτσι προτού το πάρη. Κατόπι δεν του λέει τίποτε γι' αυτό.

Λόρδος Γκόαριγκ. (Την πιάνει από το χέρι.) Μάπελ σου είπα πως σ' αγαπώ. Δεν μπορείς και συ να μ' αγαπάς λίγο που τόσο σ' αγαπώ:

Μάπελ Τσίλτερν. Τι κουτός πούσε Αρθούρε! Αν ήξερες κάτι που… κάτι, που δε ξέρεις, θα καταλάβαινες πόσο σε λατρεύω. Όλος ο κόσμος μέσα στο Λονδίνο το ξέρει και μονάχα εσύ δεν το ξέρεις. Κατάντησε πεια δημόσιο σκάνδαλο ο τρόπος που σε λατρεύω. Μέσα στους τελευταίους αυτούς έξη μήνες δεν έμεινε κανένας στο Λονδίνο που δεν του είπα πως σε λατρεύω. Δεξιά κι' αριστερά τόλεγα. Όπου καθόμουνα. Εξευτελίστηκα φοβερά, το καταλαβαίνω, κ' είμαι ευτυχής τουλάχιστο που το καταλαβαίνω.

Λόρδος Γκόαριγκ. (Την αρπάζει στην αγκαλιά του και την φιλεί. Διακοπή γεμάτη ευδαιμονία) Το ξέρεις πως φοβούμουνα φοβερά μήπως και μ' αρνηθής;

Μάπελ Τσίλτερν, (Κυτάζοντάς τον στα μάτια). Μα καμμιά ως τώρα δε σ' αρνήθηκε. Σ' αρνήθηκε ποτέ καμμιά, Αρθούρε; Δε μπορώ να φαντασθώ πως μπορούσε καμμιά να σ' αρνηθή.

Λόρδος Γκόαριγκ. (Ύστερα που τη φιλεί και πάλι) Βέβαια δεν είμαι και όλως διόλου άξιός σου, Μάπελ.

Μάπελ Τσίλτερν. (Συμμαζεύεται κοντά του.) Είμαι τόσο χαρούμενη, αγάπη μου. Φοβόμουν πως ήσουνα.

Λόρδος Γκόαριγκ. (Ύστερ' από μικρό δισταγμό.) Και είμαι… είμαι κάτι παραπάνω από τριάντα.

Μάπελ Τσίλτερν. Αγαπητέ, συ φαίνεσαι πολλές βδομάδες νεώτερος απ' ό,τι λες.

Λόρδος Γκόαριγκ. (Ενθουσιασμένος.) Τι γλυκά που το λες αυτό, φως μου!.,.. Αρκεί μονάχα να σου πω ειλικρινώς πως είμαι φοβερά υπερβολικός.

Μάπελ Τσίλτερν. Μα κ' εγώ το ίδιο, Αρθούρε. Έτσι είμαστε βέβαιοι πως θα συμφωνούμε. Και τώρα πρέπει να πάγω να δω τη Γερτρούδη.

Λόρδος Γκόαριγκ. Πρέπει να πας αλήθεια; (Τη φιλεί.)

Μάπελ Τσίλτερν. Ναι.

Λόρδος Γκόαριγκ. Τότε πες της πως θέλω να της μιλήσω ιδιαιτέρως. Έχω από το πρωί που περιμένω εδώ να μιλήσω σ' αυτήν ή στο Ροβέρτο.

Μάπελ Τσίλτερν. Θες να πης πως δεν ήρθες εδώ επίτηδες για να μου κάνης την πρότασι;

Λόρδος Γκόαριγκ. (Θριαμβευτικά.) Όχι· κείνο ήτανε μια έκλαμφις πνεύματος.

Μάπελ Τσίλτερν. Η πρώτη σου.

Λόρδος Γκόαριγκ. (Αποφασιστικά.] Η τελευταία μου.

Μάπελ Τσίλτερν. Χαίρομαι ν' ακούω τούτο. Τώρα μη κουνηθής απ' εδώ. Θα γυρίσω σε πέντε λεπτά. Και μη πέσης σε κανένα πειρασμό όσο γω θάμε μακρυά.

Λόρδος Γκόαριγκ. Αγαπητή Μάπελ όσο εσύ θάσαι μακρυά, δεν υπάρχει για με άλλος κανείς. Αυτό με κάνει φοβερά να εξαρτώμαι από σε.

(Μπαίνει η Λαίδη Τσίλτερν.)

Λαίδη Τσίλτερν. Καλημέρα, αγαπητή! Πόσον έμορφη φαίνεσαι!

Μάπελ Τσίλτερν. Πόσον ωχρή φαίνεσαι, Γερτρούδη! Σας κάνει πιο συμπαθητική!

Λαίδη Τσίλτερν. Καλημέρα, Λόρδε Γκόαριγκ!

Λόρδος Γκόαριγκ. (Υποκλίνεται.) Καλημέρα, Λαίδη Τσίλτερν.

Μάπελ Τσίλτερν. (Κατά μέρος στον Λόρδο Γκόαριγκ.) Θάμε στο θερμοκήπιο, κάτω από τη δεύτερη χουρμαδιά αριστερά.

Λόρδος Γκόαριγκ. Τη δεύτερη αριστερά;

Μάπελ Τσίλτερν. (Με βλέμμα πειρακτικής εκπλήξεως.) Ναι· τη συνηθισμένη χουρμαδιά.

(Του στέλνει με το χέρι ένα φιλί, απαρατήρητη από την Λαίδη Τσίλτερν, και βγαίνει έξω.)

Λόρδος Γκόαριγκ. Λαίδη Τσίλτερν, έχω ένα σωρό από καλά νέα να σας πω. Η Κυρία Σιέβελεϋ μου άφηκε το γράμμα του Ρόβερτ χθες το βράδυ, και τόκαψα. Ο Ροβέρτος είναι ασφαλισμένος.

Λαίδη Τσίλτερν, (Κάθεται στο σοφά.) Ασφαλισμένος! Ω! Τι χαρά μου. Τι καλός φίλος που είσαστε για κείνον — για μας!

Λόρδος Γκόαριγκ. Ένας μονάχα τώρα είναι που βρίσκεται σε κίνδυνο.

Λαίδη Τσίλτερν. Ποιος είν' αυτός;

Λόρδος Γκόαριγκ. (Κάθεται κοντά της.) Εσείς.

Λαίδη Τσίλτερν. Εγώ! Σε κίνδυνος Τι θέτε να πήτε;

Λόρδος Γκόαριγκ. Κίνδυνος είναι μια πολύ μεγάλη λέξι. Είναι μια λέξι που δεν έπρεπε να μεταχειρισθώ. Μα παραδέχομαι πως έχω κάτι να σας πω που μπορεί να σας ενοχλήση πολύ, κάτι που βασανίζει κι' εμένα. Χθες το βράδυ μου γράψατε ένα γράμμα, ένα πολύ έμορφο, χαριτωμένο γράμμα, και ζητούσατε τη βοήθειά μου. Μου γράψατε ως προς ένα από τους παλαιοτέρους σας φίλους, ένα από τους παλαιοτέρους φίλους του συζύγου σας. Η Κυρία Σιέβελεϋ έκλεψε το γράμμα εκείνο από το δωμάτιό μου.

Λαίδη Τσίλτερν. Καλά, σε τι μπορεί να της χρησιμεύση; Τι βλάφτει αν τόχη;

Λόρδος Γκόαριγκ. (Σηκώνεται). Λαίδη Τσίλτερν, θέλω νάμαι πολύ ειλικρινής μαζί σας. Η Κυρία Σιέβελεϋ αποδίδει κάποια σημασία στο γράμμα εκείνο και σκοπεύει να το στείλη στο σύζυγο σας.

Λαίδη Τσίλτερν. Μα τι σημασία μπορούσε να δώση σ' αυτό; Ω! όχι τέτοια! όχι βέβαια τέτοια σημασία. Αν εγώ, εγώ, στενοχωρημένη καθώς ήμουνα, είχα ανάγκη τη βοήθεια σας, σας είχα εμπιστοσύνη κ' ήθελα νάρθω κοντά σας… για να μου δώσετε τη συμβουλή σας… να με βοηθήσετε… Ω! υπάρχουνε γυναίκες τόσο απαίσιες όπως αυτή…: Και σκοπεύει να το στείλη στο σύζυγο μου; Πήτε μου τι συνέβηκε. Πήτε μου όλα που συνέβησαν.

Λόρδος Γκόαριγκ. Η Κυρία Σιέβελεϋ ήτανε κρυμμένη σ' ένα δωμάτιο που συνέχεται με το γραφείο μου, χωρίς εγώ να ξέρω τίποτε. Νόμισα πως εκείνη που καρτερούσε στο δωμάτιο να με δη ήσαστε σεις. Ο Ροβέρτος εμπήκε ξαφνικά μέσα. Μια καρέκλα ή κάτι άλλο έπεσε στο δωμάτιο. Εκείνος ώρμησε μέσα και την ανεκάλυψε. Είχαμε μια φοβερή σκηνή. Εγώ ως την ώρα εκείνη ακόμα νόμιζα πως ήσαστε σεις. Εκείνος έφυγε θυμωμένος. Αφού όλα πεια τελειώσανε η Κυρία Σιέβελεϋ πήρε το γράμμα σας — τόκλεψε. πότε και πώς, δε ξέρω.

Λαίδη Τσίλτερν. Κατά ποια ώρα συνέβηκε;

Λόρδος Γκόαριγκ. Στις δεκάμισυ. Και τώρα προτείνω να τα πούμε όλα στο Ροβέρτο αμέσως.

Λαίδη Τσίλτερν. (Τον κυττάζει με έκπληξι που μοιάζει με τρόμο). Μου ζητάτε να πω στον Ροβέρτο πως η γυναίκα που περιμένατε δεν ήτανε η Κυρία Σιέβελεϋ αλλ' εγώ; Πως εγώ ήμουνα κείνη που νομίζατε πως ήταν κρυμμένη σ' ένα δωμάτιο στο σπίτι σας, στις δεκάμισυ η ώρα το βράδυ; Με θέτε να του πω έτσι;

Λόρδος Γκόαριγκ. Νομίζω πως θάνε καλλίτερο να μάθη όλη την αλήθεια όπως έχει.

Λαίδη Τσίλτερν. (Σηκώνεται). Ω, θα μου ήταν αδύνατο, θα μου ήταν αδύνατο!

Λόρδος Γκόαριγκ. Μπορώ να το κάνω εγώ;

Λαίδη Τσίλτερν. Όχι.

Λόρδος Γκόαριγκ. (Θλιβερά). Έχετε άδικο, Λαίδη Τσίλτερν.

Λαίδη Τσίλτερν. Όχι. Το γράμμα πρέπει να παρθή πίσω. Αυτό είναι όλο. Μα πώς μπορώ να το κατορθώσω; Γράμματα του έρχουνται σε κάθε στιγμή της ημέρας. Οι γραμματικοί του τ' ανοίγουνε και ύστερα του τα δίδουνε. Δεν τολμώ να ζητήσω από τους γραμματικούς να φέρουν σ' εμένα τα γράμματα. Αυτό θάταν αδύνατο. Ω! γιατί δε μου λέτε τι να κάνω;

Λόρδος Γκόαριγκ. Παρακαλώ ησυχάσατε, Λαίδη Τσίλτερν, κι' απαντήσατε μου στις ερωτήσεις που θα σας κάνω. Είπατε πως οι γραμματικοί του ανοίγουν τα γράμματά του.

Λαίδη Τσίλτερν. Ναι.

Λόρδος Γκόαριγκ. Ποιος είναι μαζί του σήμερα; Ο Κύριος Τράφφωρτ, δεν είναι;

Λαίδη Τσίλτερν. Όχι. Ο Κύριος Μόντφωρτ, νομίζω.

Λόρδος Γκόαριγκ. Μπορείς νάχης εμπιστοσύνη σ' αυτόν;

Λαίδη Τσίλτερν. (Με χειρονομία απελπισίας). Ω! πώς να ξέρω;

Λόρδος Γκόαριγκ. Θάκανε ό,τι θα του ζητούσατε, δεν θάκανε;

Λαίδη Τσίλτερν. Έτσι νομίζω.

Λόρδος Γκόαριγκ. Το γράμμα σας ήταν γραμμένο σε τριανταφυλλί χαρτί, θα μπορούσε να το αναγνωρίση χωρίς να το διάβαση, δεν είναι; Από το χρώμα;

Λαίδη Τσίλτερν. Έτσι υποθέτω..

Λόρδος Γκόαριγκ. Είναι στο σπίτι τώρα;

Λαίδη Τσίλτερν. Ναι.

Λόρδος Γκόαριγκ. Τότε θα πάγω να τον δω γω ο ίδιος, και να του πω πως κάποιο γράμμα, γραμμένο απάνω σε τριανταφυλλί χαρτί, που είναι να σταλθή στον Ροβέρτο σήμερα, δεν πρέπει με κάθε θυσία να φθάση στα χέρια του. (Πηγαίνει προς τη θύρα και την ανοίγει). Ω! να ο Ροβέρτος π' αναβαίνει τη σκάλα με το γράμμα στο χέρι. Το πήρε κι' όλας.

Λαίδη Τσίλτερν. (Με κραυγή πόνου.) Ω! εσώσατε τη ζωή του· τι εκάνετε με τη δική μου;

(Μπαίνει ο Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Κρατεί το γράμμα και το διαβάζει. Πλησιάζει τη σύζυγο του, χωρίς να προσέξη την παρουσία του Λόρδου Γκόαριγκ).

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. «Σας έχω ανάγκη. Σας εμπιστεύομαι. Έρχομαι κοντά σας. Γερτρούδη.» Ω! αγάπη μου! Είν' αλήθεια; Μ' εμπιστεύεσαι αληθινά και με θέλεις; Αν είναι έτσι, εγώ έπρεπε νάρθω κοντά σου κι' όχι να μου γράψης πως θάρχεσο συ. Αυτό σου το γράμμα, Γερτρούδη, με κάμνει να αισθάνωμαι πως ό,τι δήποτε κι' αν κάνη ο κόσμος δεν μπορεί να με βλάψη. Με θέλεις, Γερτρούδη;

(Ο Λόρδος Γκόαριγκ, απαρατήρητος από τον Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν, κάμνει ένα παρακλητικό νεύμα στη Λαίδη Τσίλτερν να επωφεληθή της θέσεως και του λάθους του Σιρ Ρόβερτ).

Λαίδη Τσίλτερν. Ναι.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Μ' εμπιστεύεσαι, Γερτρούδη;

Λαίδη Τσίλτερν. Ναι.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Α! γιατί δεν πρόσθεσες πως μ' αγαπούσες;

Λαίδη Τσίλτερν. (Του πιάνει το χέρι.) Γιατί σ' αγαπούσα. (Ο Λόρδος Γκόαριγκ περνά στο θερμοκήπιο.)

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Την φιλεί) Γερτρούδη, δεν ξέρεις τι αισθάνομαι. Όταν ο Μόντφωρτ μου έβαλε το γράμμα σου επάνω στο γραφείο — τάνοιξε κατά λάθος υποθέτω, χωρίς να προσέξη το γράψιμο απάνω στο φάκελλο — και το διάβασα — ώ! δε μ' ένοιαζε ποιος εξευτελισμός ή τιμωρία μου επεφυλάττετο, μονάχα σκεπτόμουν πως μ' αγαπούσες ακόμα.

Λαίδη Τσίλτερν. Ούτε εξευτελισμός ούτε καμμιά τιμωρία σε περιμένει. Η Κυρία Σιέβελεϋ έδωσε στον Λόρδο Γκόαριγκ το έγγραφο που είχε στα χέρια της κ' εκείνος το κατέστρεψε.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Είσαι βεβαία γι' αυτό, Γερτρούδη!

Λαίδη Τσίλτερν. Ναι· ο Λόρδος Γκόαριγκ μου τόλεγε τώρα.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Τότε είμαι ασφαλής! Ω! τι έξοχο πράμα νάμαι ασφαλής! Δυο μέρες τώρα που βρίσκομαι σε αγωνία. Είμ' ασφαλής τώρα. Με τι τρόπο ο Αρθούρος κατέστρεψε το γράμμα μου; Πες μου.

Λαίδη Τσίλτερν. Τόκαψε.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Πόσον επιθυμούσα νάβλεπα το νεανικό μου κείνο αμάρτημα να γίνεται στάχτη. Πόσοι και πόσοι άνθρωποι σήμερα θάθελαν να βλέπανε τα περασμένα τους να καίονται και να γίνονται στάχτη μπροστά τους! Είν' ο Αρθούρος εδώ ακόμη;

Λαίδη Τσίλτερν. Ναι· είναι στο θερμοκήπιο.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν Πόσο χαίρουμαι τώρα που έκαμα κείνη την αγόρευσι χθες το βράδυ στη Βουλή, πόσο χαίρομαι. Την έκανα και σκεπτόμουνα πως θα εξευτελιζόμην κατόπιν από τον κόσμον. Μα δεν ήταν έτσι.

Λαίδη Τσίλτερν. Η τιμή του κόσμου υπήρξε τ' αποτέλεσμα.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Έτσι νομίζω. Έτσι φοβούμαι, τουλάχιστο. Γιατί αν και είμαι ασφαλής και δεν υπάρχει τρόπος να μ' ανακαλύψουν, αν και κάθε απόδειξι εναντίο μου κατεστράφηνε, υποθέτω, Γερτρούδη… υποθέτω πως πρέπει ν' αποσυρθώ από τον δημόσιο βίο.

(Κυττάζει τη γυναίκα του με ανυπομονησία.)

Λαίδη Τσίλτερν. (Με ζέσι) Ω ναι, Ροβέρτε, πρέπει να το κάνης. Είναι καθήκον σου να το κάνης.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Θάταν μεγάλη θυσία.

Λαίδη Τσίλτερν. Όχι· θάταν μεγάλο κέρδος.

(Ο Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν πηγαινοέρχεται στενοχωρημένος. Ύστερα πλησιάζει τη σύζυγό του, και βάζει το χέρι του στον ώμο της.)

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Και θάσουν ευτυχισμένη να ζούσες κάπου μονάχη μαζί μου, έξω ίσως, ή σε καμμιά εξοχή μακρυά από το Λονδίνο, μακρυά, στη μοναξιά. Δεν θάχες λύπες;

Λαίδη Τσίλτερν. Ω! καμμιά, Ροβέρτε.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Θλιβερά. Κ' η φιλοδοξία για με; Είχες πάντα φιλοδοξία για μένα.

Λαίδη Τσίλτερν. Ω, η φιλοδοξία μου! Δεν έχω τώρα καμμιά, παρά μόνο ν' αγαπούμε ο ένας τον άλλο. Ήταν η αυτή φιλοδοξία που σ' έκανε να πάρης κακό δρόμο. Ας μη μιλάμε πεια για φιλοδοξία.

(Ο Λόρδος Γκόαριγκ γυρίζει από το θερμοκήπιο, φαίνεται πολύ ευχαριστημένος από τον εαυτό του, και μ’ ένα όλως διόλου νέο άνθος που κάποιος του το πρόσφερε).

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Πηγαίνοντας προς αυτόν.) Αρθούρε, έχω να σ' ευχαριστήσω για ό,τι έκανες για μένα. Δεν ξέρω πώς να σου τ' ανταποδώσω. (Του παίρνει το χέρι).

Λόρδος Γκόαριγκ. Αγαπητέ μου φίλε, θα σου πω αμέσως. Αυτή τη στιγμή, κάτω από τη συνηθισμένη χουρμαδιά… Θέλω να πω στο θερμοκήπιο…

(Μπαίνει ο Μέισον).

Μέισον. Ο Λόρδος Κάβερσιαμ.

Λόρδος Γκόαριγκ. Αυτός ο θαυμάσιος πατέρας μου αλήθεια συνηθίζει να φανερώνεται σε κακή στιγμή. Είναι πολύ σκληρό εκ μέρους του, πολύ σκληρό πράγματι.

(Μπαίνει ο Λόρδος Κάβερσιαμ. Ο Μέισον βγαίνει έξω.)

Λόρδος Κάβερσιαμ. Καλημέρα, Λαίδη Τσίλτερν! Τα θερμότερα μου συγχαρητήρια, Ροβέρτε, για τη λαμπρά σου αγόρευσι χθες το βράδυ. Μόλις έφυγα τώρα από τον Πρωθυπουργό, και θα πάρης την κενή θέσι στο υπουργικό συμβούλιο.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Με βλέμμα χαράς και θριάμβου.) Θέσι στο υπουργικό συμβούλιο;

Λόρδος Κάβερσιαμ. Ναι, να και το γράμμα του Πρωθυπουργού.

(Δίνει γράμμα).

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Παίρνει το γράμμα και το διαβάζει). Θέσι στο υπουργικό συμβούλιο!

Λόρδος Κάβερσιαμ. Βέβαια, και σου αξίζει μάλιστα πολύ. Εσύ κατέχεις όλα που τόσο χρειαζόμαστε νάχη κάθε πολιτικός σήμερα — μεγάλο χαρακτήρα, μεγάλη ηθική δύναμι, μεγάλες αρχές. (Στο Λόρδο Γκόαριγκ). Καθετί που εσύ στερείσαι, κύριε, και ποτέ δε θα τόχης.

Λόρδος Γκόαριγκ. Δεν μ' αρέσει νάχω αρχές, πατέρα. Προτιμώ τες προλήψεις.

(Ο Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν ετοιμάζεται να δεχθή τη θέσι που του προσφέρει ο Πρωθυπουργός, ότε βλέπει τη σύζυγο του που τον κυττάζει με τα φωτεινά τ' αθώα της μάτια. Εκείνος τότε αντιλαμβάνεται πως αυτό είν' αδύνατο).

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Δεν μπορώ να δεχθώ τη θέσι. Λόρδε Κάβερσιαμ. Απεφάσισα να την αρνηθώ.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Να την αρνηθής, κύριε!

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Ο σκοπός μου είναι ν' αποσυρθώ αμέσως από τον δημόσιο βίο.

Λόρδος Κάβερσιαμ. (Με θυμό.) Ν' αρνηθής μια θέσι στο υπουργικό συμβούλιο, και ν' αποσυρθής από τον δημόσιο βίο. Ποτέ μου δεν άκουσα τέτοια φρικτή ανοησία σ' όλη μου τη ζωή. Σας ζητώ συγγνώμην, Λαίδη Τσίλτερν, Ροβέρτε, σου ζητώ συγγνώμην. (Στο Λόρδο Γκόαριγκ που χαμογελά βλοσυρά.) Μη δείχνεις έτσι τα δόντια σου, κύριε.

Λόρδος Γκόαριγκ. Όχι, πατέρα.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Λαίδη Τσίλτερν, εσείς είσαστε μια γνωστική γυναίκα, η πιο γνωστική μέσα σ' όλο το Λονδίνο, η πιο γνωστική γυναίκα που ξέρω. Λαμβάνετε την καλωσύνη να μποδίσετε το σύζυγο σας να κάνη μια τέτοια… να πάρη τέτοια… Λαμβάνετε την καλωσύνη να το κάνετε, Λαίδη Τσίλτερν;

Λαίδη Τσίλτερν. Νομίζω πως ο σύζυγος μου έχει δίκαιο στην απόφασί του, Λόρδε Κάβερσιαμ. Το επιδοκιμάζω.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Το επιδοκιμάζετε; Μέγας είσαι, Κύριε!

Λαίδη Τσίλτερν. (Παίρνει τον σύζυγό της από το χέρι), Τον θαυμάζω γι' αυτό. Τον θαυμάζω άπειρα γι' αυτό. Καμμιά φορά δεν τον εθαύμασα τόσο πολύ όπως τώρα. Είναι λαμπρότερος απ' ό,τι τον φανταζόμουνα. (Στον Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν). Θα πας να γράψης το γράμμα σου στον Πρωθυπουργόν, δε θα πας; Μη διστάζεις γι' αυτό, Ροβέρτε.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Με κάποια πικρία). Υποθέτω πως θάταν καλλίτερα να τη γράψω αμέσως, θα σε παρακαλέσω να μου επιτρέψης μια στιγμή, Λόρδε Κάβερσιαμ.

Λαίδη Τσίλτερν. Μπορώ νάρθω μαζί σου, Ροβέρτε, δεν μπορώ;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Ναι, Γερτρούδη.

(Η Λαίδη Τσίλτερν βγαίνει έξω μαζί του).

Λόρδος Κάβερσιαμ. Τι θα συμβαίνη μ' αυτή την οικογένεια; Κάτι διάβολος θάναι στη μέση, αι; (Χτυπά το μέτωπό του.) Βλακία; Κληρονομικό θάναι, υποθέτω. Κ' οι δυο τους το ίδιο πράμα. Άντρας και γυναίκα. Πολύ λυπηρό. Πολύ λυπηρό πράγματι. Και δεν είναι και καμμιά παλιά οικογένεια. Δεν μπορεί να το χωρέση ο νους μου.

Λόρδος Γκόαριγκ. Δεν είναι βλακία, πατέρα, σε βεβαιόνω.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Τι είναι λοιπόν, κύριε;

Λόρδος Γκόαριγκ. (Ύστερα από μικρό δισταγμό). Καλά, είναι κείνο που σήμερα τ' ονομάζουνε ηθική δύναμι, χαρακτήρα, πατέρα. Αυτό είναι όλο.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Αποστρέφομαι αυτά τα νεόβγαλτα ονόματα. Είναι το ίδιο πράμα που εμείς συνηθίζουμε να ονομάζωμεν βλακία εδώ και πενήντα χρόνια. Δεν μπορώ να σταθώ περισσότερο μέσα σ' αυτό το σπίτι.

Λόρδος Γκόαριγκ. (Τον παίρνει από το μπράτσο.) Ω! Έλα δω μέσα, πατέρα, μια στιγμή. Η τρίτη χουρμαδιά αριστερά, η συνηθισμένη χουρμαδιά.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Τι πράμα, κύριε:

Λόρδος Γκόαριγκ. Σου ζητώ συγγνώμην, πατέρα. λησμόνησα. Στο θερμοκήπιο, πατέρα, στο θερμοκήπιο — είναι κάποιος που θέλω να του μιλήσης.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Για τι πράμα, κύριε;

Λόρδος Γκόαριγκ. Για μένα. πατέρα.

Λόρδος Κάβερσιαμ. (Με ταραχή μεγάλη.) Όχι βέβαια για κανένα ζήτημα που χρειάζεται μεγάλη ευφράδεια.

Λόρδος Γκόαριγκ. Όχι, πατέρα· μα η κυρία μου μοιάζει εμένα. Δεν την νοιάζει και πολύ για την ευφράδεια την άλλην. Είν' ένα πράμα που το θεωρεί λίγο επιδεικτικό.

(Ο Λόρδος Κάβερσιαμ πηγαίνει στο θερμοκήπιο. Η Λαίδη Τσίλτερν μπαίνει μέσα.}

Λόρδος Γκόαριγκ. Λαίδη Τσίλτερν, γιατί θέλετε να κάνετε κείνο που ζητούσε η Κυρία Σιέβελεϋ να κάνη;

Λαίδη Τσίλτερν. (Τρομαγμένη.)Δεν σας καταλαβαίνω.

Λόρδος Γκόαριγκ. Η Κυρία Σιέβελεϋ έκανε μια απόπειρα να καταστρέψη το σύζυγό σας. Με σκοπό να τον απομακρύνη από τον δημόσιο βίο, ή να τον κάνη να πέση στην ατιμία. Από την τελευταία τραγωδία τον εσώσατε. Προσπαθείτε όμως να τον πείσετε για το πρώτο. Γιατί να θέτε να του κάνετε το κακό που η Κυρία Σιέβελεϋ δοκίμασε να κάνη κι' απέτυχε;

Λαίδη Τσίλτερν. Λόρδε Γκόαριγκ;

Λόρδος Γκόαριγκ. (Καταβάλλοντας κάθε μεγάλη προσπάθεια και δείχνοντας τον φιλόσοφο που κρύπτεται κάτω από τον δανδή). Λαίδη Τσίλτερν, επιτρέψατέ μου. Μου γράψατε ένα γράμμα χθες το βράδυ στο οποίο μου λέγατε πως είχατε σ' εμέ εμπιστοσύνη και ζητούσατε τη βοήθειά μου. Τώρα είναι η στιγμή που πράγματι έχετε ανάγκη τη βοήθειά μου, τώρα είναι ο καιρός που πρέπει να μ' εμπιστευθήτε, να έχετ' εμπιστοσύνη στη συμβουλή και στην κρίσι μου. Τον Ροβέρτο τον αγαπάτε, θέλετε να σκοτώσετε την αγάπη που αυτός έχει για σας: Πού θα καταντήση αν του στερήσετε τους καρπούς της φιλοδοξίας του, αν τον τραβήξετε μακρυά από την αίγλη ενός μεγάλου πολιτικού σταδίου, αν του κλείσετε κατάμουτρα τη θύρα του δημοσίου βίου, αν τον καταδικάσετε σε φοβερή χρεωκοπία, εκείνον που ήταν γεννημένος για θρίαμβο κ' επιτυχία; Οι γυναίκες δεν είναι για να μας κρίνουν, αλλά να μας συγχωρούνε σαν έχουμε ανάγκη από συγχώρησι. Η συγχώρησι, και όχι η τιμωρία, είναι η δική των αποστολή. Γιατί να τον παιδεύετε έτσι γι' αμάρτημα πούκανε στα νιάτα του, προτού γνωρίσει εσάς, προτού γνωρίση τον εαυτό του; Η ζωή ενός ανδρός είναι πιο πολύτιμη από τη ζωή μιας γυναικός. Έχει μεγαλήτερες συνέπειες, πλατύτερον ορίζοντα, περισσότερες φιλοδοξίες. Της γυναικός η ζωή περιστρέφεται όλο σε συγκινήσεις. Μα η ζωή του ανδρός είναι απάνω ατές γραμμές της φρονήσεως που προχωράει. Μη πέσετε σε κανένα φοβερό λάθος, Λαίδη Τσίλτερν. Μια γυναίκα που μπορεί να διατηρήση την αγάπη ενός ανδρός, και να τον ανταγαπά κι' αυτή, έπραξε παν ό,τι ο κόσμος ζητεί από τες γυναίκες, ή ό,τι θα ζητούσεν απ' αυτές.

Λαίδη Τσίλτερν. (Στενοχωρημένη και διστάζοντας.) Μα είναι ο ίδιος ο σύζυγός μου που θέλει ν' αποσυρθή από τον δημόσιο βίο. Αισθάνεται πως είναι καθήκον του. Είναι κείνος που το πρωτοείπε.

Λόρδος Γκόαριγκ. Παρά να χάση την αγάπη σου, ο Ροβέρτος θα προτιμούσε να πράξη το παν, να καταστρέψη το στάδιο του, καθώς είναι τώρα έτοιμος να το κάνη. Κάνει για σας μια φοβερή θυσία. Ακούσατε τη συμβουλή μου, Λαίδη Τσίλτερν, και μη δεχθήτε μια τόσο μεγάλη θυσία. Αν τη δεχθήτε, θάχετε υστερότερα να μετανοιώσετε πικρά. Εμείς, γυναίκες και άνδρες, δεν είμαστε πλασμένοι για να δεχόμαστε τέτοιες θυσίες ο ένας από τον άλλο. Δεν είμαστε άξιοι για τέτοιες θυσίες. Εκτός τούτου ο Ροβέρτος τιμωρήθηκε αρκετά.

Λαίδη Τσίλτερν. Κ' οι δυο μας τιμωρηθήκαμε. Τον ανύψωσα πάρα πολύ.

Λόρδος Γκόαριγκ. (Με βαθύ αίσθημα στη φωνή του.) Μη θελήσετε λοιπόν γι' αυτό να τον ταπεινώσετε τώρα τόσο πολύ. Αν έπεσε από τον στυλοβάτη του, μη τον σπρώξετε μέσα στη λάσπη. Αποτυχία για τον Ροβέρτο Θα σήμαινε το κατρακύλισμά του στην ατίμωσι. Η δύναμι είναι από το σφοδρό του αίσθημα! Θάχανε το παν, κι' αυτήν ακόμη τη δύναμι ν' αγαπά. Η ζωή του συζύγου σας είναι τώρα στα χέρια σας, του συζύγου σας η αγάπη είναι στα χέρια σας. Μη του τα καταστρέψετε και τα δυο.

(Μπαίνει ο Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.)

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Γερτρούδη, να το σχέδιο της επιστολής μου. Θες να σου διαβάσω:

Λαίδη Τσίλτερν. Να το δω.

(Ο Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν της δίνει το γράμμα. Εκείνη το διαβάζει, και ύστερα, με μια χειρονομία σφοδρού πάθους, το ξεσχίζει.)

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Τι κάνεις έτσι;

Λαίδη Τσίλτερν. Η ζωή του ανδρός είναι πιο πολύτιμη από τη ζωή μιας γυναικός. Έχει μεγαλήτερες συνέπειες, πλατύτερον ορίζοντα, περισσότερες φιλοδοξίες. Η ζωή η δική μας όλο περιστρέφεται σε συγκινήσεις. Είναι απάνω στες γραμμές της φρόνησις που η ζωή ενός ανδρός προχωράει. Μόλις το έμαθ' αυτό και πολλά άλλα μαζί, από τον Λόρδο Γκόαριγκ. Και δε θα καταστρέψω τη ζωή σας κι' ούτε σάς θ' αφήσω να την καταστρέψετε κάμνοντας για με μια θυσία, μια περιττή θυσία!

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Γερτρούδη! Γερτρούδη!

Λαίδη Τσίλτερν. Μπορείς να λησμονήσης. Οι άνδρες εύκολα λησμονούνε. Κ' εγώ συγχωρώ. Μ' αυτό τον τρόπο οι γυναίκες βοηθούνε τον κόσμο· τώρα το καταλαβαίνω.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Πνιγμένος από συγκίνησι την αγκαλιάζει). Γυναίκα μου! Γυναίκα μου! (Στον Λόρδο Γκόαριγκ) Αρθούρε, φαίνεται πως είναι πάντα γραφτό μου νάμαι υποχρεωμένος σ' εσέ.

Λόρδος Γκόαριγκ. Μπα, όχι αγαπητέ μου Ροβέρτε. Είναι στη Λαίδη Τσίλτερν πούσαι υποχρεωμένος κι' όχι σ' εμέ!

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Σου χρωστώ πολλά. Κ' έλα πες μου τώρα τι 'θελες να μου πης ακριβώς την ώρα που μπήκε μέσα ο Λόρδος Κάβερσιαμ.

Λόρδος Γκόαριγκ. Ροβέρτε, είσαι ο κηδεμόνας της αδελφής σου και θέλω τη συγκατάθεσί σου για τον γάμο μας. Αυτό είν' όλο.

Λαίδη Τσίλτερν. Ω, τι χαρά! Τι χαρά!

(Παίρνει το χέρι του Λόρδου Γκόαριγκ)

Λόρδος Γκόαριγκ. Σας ευχαριστώ, Λαίδη Τσίλτερν.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Ταραγμένος.) Η αδελφή μου να γίνη σύζυγος σου;

Λόρδος Γκόαριγκ. Ναι.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Μιλώντας με μεγάλη αποφασιστικότητα.) Αρθούρε, λυπούμαι πολύ, μ' αυτό δε δέχεται συζήτησι. Έχω υποχρέωσι να φροντίσω για την ευτυχία της Μάπελ. Και δεν μου φαίνεται πως η ευτυχία της θάταν ασφαλισμένη στα χέρια σου. Και δε μπορώ να την θυσιάσω!

Λόρδος Γκόαριγκ. Να τη θυσιάσετε;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Ναι, να την θυσιάσω ολότελα. Οι χωρίς αγάπη γάμοι είναι απαίσιοι. Μα υπάρχει ακόμα κάτι χειρότερο από ένα χωρίς καθόλου αγάπη γάμο. Ο γάμος στον όποιον υπάρχει αγάπη, μα μονάχα από το ένα μέρος, πέστε, μα μονάχα από το ένα μέρος και στον οποίον η μια από τες δυο καρδιές είναι βέβαιο πως θα συντριφτή.

Λόρδος Γκόαριγκ. Μα γω αγαπώ την Μάπελ. Καμμιά άλλη γυναίκα δεν έχει θέσι στην καρδιά μου.

Λαίδη Τσίλτερν. Ροβέρτε, αν αγαπούνται, γιατί να μη παρτούνε:

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Ο Αρθούρος δε μπορεί να δώση στην Μάπελ την αγάπη που της αξίζει.

Λόρδος Γκόαριγκ. Τι αφορμές έχεις να το λες αυτό;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν.(Σε λίγο) Το θες αλήθεια να σου πω;

Λόρδος Γκόαριγκ. Βεβαιότατα θέλω.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Όπως αγαπάς. Όπως ήρθα σπίτι σου χθες το βράδυ βρήκα την Κυρία Σιέβελεϋ κρυμμένη στα δωμάτιά σου. Ήταν η ώρα μεταξύ των δέκα κ' ένδεκα το βράδυ. Δε θέλω να πω τίποτε περισσότερο. Στες σχέσεις σου με την Κυρία Σιέβελεϋ, καθώς σου είπα και χθες το βράδυ, δεν έχω εγώ τίποτε απολύτως να κάνω. Ξέρω πως μια φορά ήσουν αρραβωνιασμένος μαζί της. Η γοητεία που εξασκούσε τότε απάνω σου φαίνεται ν' ανανεώθηκε. Μου μίλησες χθες το βράδυ γι' αυτήν όπως θα μιλούσες για μια γυναίκα αγνή κι' άσπιλο, μια γυναίκα που σέβεσο και τιμούσες. Αυτό μπορεί νάνε έτσι. Μα δε μπορώ ν' αφήσω την ζωή της αδελφής μου στα χέρια σου. Θα ' τανε σφάλμα μου. Θάτανε άδικο, φρικτό άδικο γι' αυτή.

Λόρδος Γκόαριγκ. Δεν έχω να πω τίποτε περισσότερο.

Λαίδη Τσίλτερν. Ροβέρτε, δεν ήτανε την Κυρία Σιέβελεϋ που περίμενε ο Λόρδος Γκόαριγκ χθες το βράδυ.

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Όχι την Κυρία Σιέβελεϋ! Ποιά ήτανε λοιπόν!

Λόρδος Γκόαριγκ. Λαίδη Τσίλτερν!

Λαίδη Τσίλτερν. Τη σύζυγό σου. Ροβέρτε, χθες το απόγευμα ο Λόρδος Γκόαριγκ μούπε πως αν καμμιά φορά βρισκόμουν σε στενοχωρία μπορούσα νάρθω κοντά του να με βοηθήση ως παλαιός που ήταν και καλός φίλος. Βραδύτερα, ύστερα από τη φοβερά εκείνη σκηνή σ' αυτό το δωμάτιο, τούγραψα λέγοντας του πως είχα σ' αυτόν κάθε εμπιστοσύνη, πως ζητούσα τη βοήθεια του, και πως ήθελα νάρθω κοντά του να μου δώση τη βοήθεια και τη συμβουλή του. (Ο Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν βγάζει το γράμμα από την τπέπη του). Ναι, κείνο το γράμμα. Μόλα ταύτα δεν πήγα στου Λόρδου Γκόαριγκ. Σκέφθηκα πως από μας μονάχα μπορούσε νάρθη βοήθεια. Η φιλοτιμία μ' έκανε να σκεφθώ έτσι. Πήγε η Κυρία Σιέβελεϋ. Έκλεψε το γράμμα μου και τόστειλε σ' εσέ ανωνύμως σήμερα το πρωί, για να υποθέσης.., Ω! Ροβέρτε, δε μπορώ να πω τι 'θελε να σε κάνη να υποθέσης…

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Τι! Ξέπεσα τόσο πολύ μπρος στα μάτια σου που νόμισες πως έστω και για μια στιγμή μπορούσα να αμφιβάλλω για την καλωσύνην σου; Γερτρούδη, Γερτρούδη, συ είσαι για με η λευκή εικόνα όλων των ωραίων πραγμάτων, κ' η αμαρτία δε μπορεί να σ' αγγίξη. Αρθούρε, μπορείς να πας στην Μάπελ, κ' έχεις τις καλλίτερές μου ευχές! Ω! στάσου μια στιγμή. Δεν υπάρχει όνομα στην αρχή αυτής της επιστολής. Η περίφημη Κυρία Σιέβελεϋ φαίνεται πως δεν το πρόσεξε. Έπρεπε να υπάρχη εδώ ένα όνομα.

Λαίδη Τσίλτερν. Άσε με να γράψω το δικό σου. Είσαι συ που πιστεύω κ' έχω ανάγκη. Σε και κανένα άλλο.

Λόρδος Γκόαριγκ. Τότε, λοιπόν, Κυρία Σιέβελεϋ, νομίζω πως πρέπει αλήθεια να πάρω πίσω το γράμμα μου.

Λαίδη Τσίλτερν (χαμογελώντας) Όχι· εσείς θα πάρετε την Μάπελ (Παίρνει το γράμμα και γράφει τ' όνομα του συζύγου της.

Λόρδος Γκόαριγκ. Καλά, ελπίζω πως δε θάλλαξε γνώμη. Είναι τώρα πάνω- κάτω είκοσι λεπτά που δεν την είδα.

(Μπαίνει η Μάπελ Τσίλτερν και ο Λόρδος Κάβερσιαμ).

Μάπελ Τσίλτερν. Λόρδε Γκόαριγκ, νομίζω πως η ομιλία μου με τον πατέρα σας είναι πιο αποτελεσματική παρά μαζί σας. Απ' εδώ κ' εμπρός όλο στον Λόρδο Κάβερσιαμ θα μιλώ, και πάντα κάτω από τη συνηθισμένη χουρμαδιά.

Λόρδος Γκόαριγκ. Αγάπη μου! (Την φιλεί).

Λόρδος Κάβερσιαμ. (Υπερβολικά ταραγμένος). Τι σημαίνει αυτό, κύριε; Δε θες να πης πως αυτό το χαριτωμένο, το έξυπνο κορίτσι είχε την ανοησία να σε δεχθή;

Λόρδος Γκόαριγκ. Βεβαιότατα, πατέρα! Κι' ο Τσίλτερν είχε τη φρόνησι να δεχθή τη θέσι στο υπουργικό Συμβούλιο.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Χαίρομαι πολύ να τ' ακούω αυτό,

Τσίλτερν… Σε συγχαίρω, κύριε. Αν η χώρα δε θέλη να πάη κατά διαβόλου και δε ψηφίση το Ριζοσπαστικό κόμμα, θα σ' έχουμε Πρωθυπουργό, μια μέρα.

(Μπαίνει ο Μέισον).

Μέισον. Το τραπέζι είναι έτοιμο, Λαίδη μου!

(Ο Μέισον φεύγει)

Μάπελ Τσίλτερν. Θα μείνετε να φάμε μαζί. Λόρδε Κάβερσιαμ, δε θα μείνετε;

Λόρδος Κάβερσιαμ. Μ' ευχαρίστηση και ύστερα θα σας πάρω μαζί μου με τ' αμάξι κάτω στο Υπουργείο, Τσίλτερν. Έχεις μεγάλο μέλλον μπροστά σου, μεγάλο μέλλον, (Στον Λόρδο Γκόαριγκ). Θα ευχόμουνα να μπορούσα να πω το ίδιο και για σε, κύριε. Μα το δικό σου στάδιο θάνε αποκλειστικά μέσα στο σπίτι.

Λόρδος Γκόαριγκ. Ναι, πατέρα, εγώ προτιμώ το σπιτικό.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Κι' αν δεν φανής σ' αυτό το κορίτσι ιδανικός σύζυγος, δε Θα κληρονόμησης από μένα πεντάρα.

Μάπελ Τσίλτερν. Ιδανικός σύζυγος! Ω, δε νομίζω πως μ' αρέσει αυτό. Φαίνεται ως νάνε κάτι για τον άλλο κόσμο.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Τι τον προτιμάς λοιπόν να σου είναι, αγαπητή;

Μάπελ Τσίλτερν. Μπορεί νάνε κείνο που προτιμά ο ίδιος. Το μόνο που εγώ θέλω είναι… είναι νάμαι… Ω! η αληθινή γυναίκα του.

Λόρδος Κάβερσιαμ. Μα την πίστι μου σ' αυτό μέσα υπάρχει αρκετή δόσις καλής σκέψεως, Λαίδη Τσίλτερν.

(Όλοι βγαίνουν έξω εκτός του Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. Ρίπτεται απάνω σε μια καρέκλα βυθισμένος σε σκέψεις. Σε λίγο η Λαίδη Τσίλτερν γυρίζει πίσω να δη τι γίνεται).

Λαίδη Τσίλτερν. (Ακουμπώντας στο πίσω μέρος της καρέκλας του). Δεν έρχεσαι μέσα, Ροβέρτε;

Σιρ Ρόβερτ Τσίλτερν. (Παίρνει το χέρι της). Γερτρούδη, είναι αγάπη που αισθάνεσαι για μένα ή απλώς οίκτο;

Λαίδη Τσίλτερν. (Τον φιλεί). Είναι αγάπη, Ροβέρτε. Αγάπη, και μόνο αγάπη. Μία νέα ζωή αρχίζει και για τους δυο μας.

ΤΕΛΟΣ.

ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΓΕΏΡΓΙΟΥ ΦΕΞΗ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΟΔΟΣ ΓΛΑΔΣΤΩΝΟΣ αριθ. 8

ΤΙΜΟΛΟΓΙΟΝ ΒΙΒΛΙΩΝ Ο ημέτερος Οίκος, θέλων να συντελέση εις την ευκολωτέραν και ευρυτέραν διάδοσιν των εκδόσεών του εφήρμοσεν εις την πώλησιν αυτών καινοτομίαν, η οποία και έγινε μ' ενθουσιασμόν αποδεκτή υπό πάντων.

Παραχωρούμεν επί πιστώσει και παραδίδομεν αμέσως εις πάντα ζητούντα βιβλία κατ' εκλογήν του, αξίας δρ. 100, εξοφλητέων εις 20 μηνιαίας δόσεις εκ δραχ. 5 εκάστην, προκαταβαλλομένης μόνον της πρώτης δόσεως, δηλ. δραχ 5.

Ούτω με δαπάνην εντελώς ανεπαίσθητον δρ. 5 κατά μήνα δύναται πας οπουδήποτε διαμένων να προμηθευθή βιβλία εκ του ημετέρου Οίκου.

Οι εν ταις επαρχίαις και τω εξωτερικώ επιβαρύνονται με τα έξοδα της αποστολής των βιβλίων, εκτός εάν προτιμώσι να τα παραδώσωμεν εις πρόσωπον εν Αθήναις διαμένον.

Πάσα αίτησις μετά συνημμένου καταλόγου των ζητουμένων βιβλίων πρέπει να περιέχη το όνομα, την διεύθυνσιν, την πατρίδα και το επάγγελμα του αγοραστού.

Τα ταχυδρομικά επιβαρύνουσι πάντοτε τον αγοραστήν.

ΒΙΒΛΙΑ 100 ΔΡΑΧΜΩΝ ΔΥΝΑΣΘΕ ΝΑ ΕΚΛΕΞΗΤΕ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΕΣ ΑΥΤΑ ΑΝΑ 5 ΔΡΑΧΜΑΣ ΚΑΤΑ ΜΗΝΑ

Δίδονται και δίπλασίας ή τριπλασίας αξίας βιβλία με διπλασίας ή τριπλασίας μηνιαίας δόσεις.

200 ΔΡΑΧ. ΒΙΒΛΙΑ ΑΓΟΡΑΖΕΤΕ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΕΣ ΑΝΑ 10 ΔΡΑΧ ΚΑΤΑ ΜΗΝΑ

ΟΜΗΡΟΣ

ΙΛΙΑΣ. Το αριστούργημα της παγκοσμίου ποιήσεως. Η επική διήγησις άρχεται από της έριδος Αγαμέμνονος και Αχιλλέως, ιστορεί δε τα κατόπιν μέχρι της ταφής του Έκτορος και επεισοδιακώς τα πρότερον συμβάντα του Τρωικού πολέμου. Η Ιλιάς είναι η λαμπρά εικών της σκέψεως, της ενεργείας και της ζωής του παναρχαίου Ελληνικού κόσμου.

Τεύχος Α'. Αι έξ πρώται ραψωδίαι Δρ. 1.50 Τεύχος Β'. Αι από της 7 μέχρι της 12 ραψωδίαι » 1.50 Τεύχος Γ'. Αι από της 13 μέχρι της 18 ραψωδίαι » 1.50 Τεύχος Δ'. Αι από της 19 μέχρι της 24 ραψωδίαι » 1.50 Η μετάφρασις ρυθμική υπό Ιω. Ζερβού.

Οδύσσεια Το πολυσύνθετον και πολυμερές έπος, το αφηγούμενον την δεκαετή περιπλάνησιν του Οδυσσέως και επεισοδιακώς συμπληρούν τα του Τρωικού πολέμου. Είναι οιονεί η ποιητική εικών του πολιτισμού, των θρησκειών και των ηθών των τότε λαών, όσους και όπως τους εγνώριζον οι Έλληνες της Ομηρικής εποχής.

Τεύχος Α'. Αι έξ πρώται ραψωδίαι Δρ. 1.50 Τεύχος Β'. Αι από της 7 μέχρι της 12 ραψωδίαι » 1.50 Τεύχος Γ'. Αι από της 13 μέχρι της 18 ραψωδίαι » 1.50 Τεύχος Δ'. Αι από της 19 μέχρι της 24 ραψωδίαι » 1.50 Η μετάφρασις έμμετρος υπό Ιακώβου Πολυλά.

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Αγαμέμνων. Το πρώτον δράμα της Τριλογίας «Ορέστεια» αναφερόμενον εις τον φόνον του Αγαμέμνονος υπό της συζύγου του και του εραστού της Αιγίσθου. Μετάφρ. Ι. Ν. Γρυπάρη. Δρ. 1.50

Χοηφόροι. Περιέχουσι την κυρίαν πράξιν, την μητροκτονίαν του Ορέστου, εφ' ης στηρίζεται το ηθικόν πρόβλημα της Τριλογίας. Μετά τον φόνον ο νους του Ορέστου σαλεύεται, αι Ερινύες τον καταδιώκουν και φεύγει εξόριστος. Μετάφρ. Ι. Ν. Γρυπάρη. Δρ. 1.50

Ευμενίδες. Διεξάγεται το δράμα εν Δελφοίς, οπόθεν ο Απόλλων φυγαδεύει τον Ορέστην, και είτα εν Αθήναις, όπου κατ' απόφασιν της Αθηνάς δικάζεται υπό του Αρείου Πάγου ο μητροκτόνος και απαλλάσσεται της ευθύνης. Μετάφρ. Ι. Ν. Γρυπάρη. Δρ. 1.50

Επτά επί Θήβας. Το δράμα της μονομαχίας και του αμοιβαίου φόνου των δύο υιών του Οιδίποδος. Ο ύμνος των Ερινύων και ο θρήνος της Αντιγόνης είναι εκ των λυρικωτέρων της αρχαίας τραγωδίας. Μετάφρ. Ι. Ν. Γρυπάρη. Δρ. 1.50

Πέρσαι. Ο ύμνος της νίκης των Ελλήνων κατά των Περσών. Η εν τω δράματι αφήγησις της εν Σαλαμίνι ναυμαχίας είναι μοναδικόν υπόδειγμα επικολυρικής περιγραφής. Μετάφρ. Ι. Ζερβού. Δρ. 1.50

Προμηθεύς Δεσμώτης. Το υψιπετέστερον έργον του παγκοσμίου θεάτρου. Ο Προμηθεύς προσηλούται επί του Καυκάσου υπό των θεών διά την αγάπην του προς τους ανθρώπους. Μετάφρ. Ι. Ζερβού. Δρ. 1.50

Ικέτιδες. Αι Δαναΐδες εξ Αιγύπτου φεύγουσαι τον διά βίας γάμον, φιλοξενούνται υπό των Αργείων και λυτρούνται από τολμηθείσης αρπαγής. Μετάφρ. έμμετρος Μ. Αυγέρη. Δρ. 1.50

ΣΟΦΟΚΛΗΣ

Αντιγόνη. Παρουσιάζει αντίμαχον τον φυσικόν νόμον προς τον κοινωνικόν, όστις επικρατεί μεν και συντρίβει δια του θανάτου της Αντιγόνης, δεν ισχύει όμως να ταπεινώση την ευγένειαν της ηθικής επιταγής. Μετάφρασις Κ. Χρηστομάνου. Δρ. 1.50

Ηλέκτρα. Μετά την αναγνώρισιν των δύο αδελφών Ορέστου και Ηλέκτρας αποτολμάται υπ' αυτών ο φόνος της μητρός και του εραστού της προς εκδίκησην της πατρικής δολοφονίας. Μετάφρασις Μ. Αυγέρη. Δρ. 1.50

Οιδίπους Τύραννος. Ο τραγικός θρύλος της ακουσίας πατροκτονίας του Οιδίποδος και του γάμου με την μητέρα του δραματοποιείται ως αποκάλυψις θεόθεν επερχομένη και εξελισσομένη διά της αυτοκτονίας της αιμομίκτου μητρός και της εκουσίας τυφλώσεως του Οιδίποδος. Μετάφρασις Α. Καμπάνη. Δρ. 1.50

Τραχίνιαι. Υπόθεσις είναι ο οικτρός θάνατος του Ηρακλέους δι' ερωτικών φίλτρων υπό της συζύγου του Δηιανείρας, ακουσίως παρασυρθείσης από υπερβολικήν αγάπην. Μετ. Α. Καμπάνη. Δρ. 1.50

Φιλοκτήτης. Ο Νεοπτόλεμος διά να λάβη τα πατρικά όπλα από τον Φιλοκτήτην σύμφωνα με χρησμόν, μεταχειρίζεται κατ' αρχάς δόλον, ως συνεβούλευσεν ο Οδυσσεύς. Αλλά συγκινούμενος από την γενναιοψυχίαν του ήρωος μετανοεί, φανερώνει τον δόλον και παραιτείται των σχεδίων του. Ο Ηρακλής, από μηχανής Θεός, δίδει λύσιν σύμφωνον προς την Ομηρικήν παράδοσιν. Μετάφρασις Α. Καμπάνη. Δρ. 1.50

Αίας μαστιγοφόρος. Αναφέρεται εις τον Ομηρικόν ήρωα παραφρονήσαντα κατά θείαν βουλήν διά την αλαζονείαν του. Συνελθών ο Αίας και αισχυνόμενος αυτοκτονεί. Κατ' επέμβασιν του αδελφού αυτού Τεύκρου και του αντιπάλου του Οδυσσέως κηδεύεται λαμπρώς. Μετάφρασις Κ. Βάρναλη. Δρ. 1.50

Οιδίπους επί Κολωνώ. Το ύστατον του Σοφοκλέους δράμα παρουσιάζον τας τελευταίας περιπετείας του Οιδίποδος και καταλήγον εις τον θάνατόν του παρά τον Κολωνόν. Μετάφρασις Η. Βουτιερίδου Δρ. 1.50

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ

Φοίνισσαι. Η τραγική παράδοσις της αδελφοκτονίας Ετεοκλέους και Πολυνείκους. Μετ. έμμετρος Ν. Ποριώτη. Δρ. 1.50

Ηρακλής μαινόμενος. Ο Ηρακλής απολυτρώνων τα τέκνα του καταλαμβάνεται κατόπιν υπό μανίας και τα φονεύει. Συνερχόμενος θέλει ν' αυτοκτονήση, αλλά σώζεται υπό του φίλου του Θησέως. Μετ. έμμετρος Κ. Βάρναλη. Δρ. 1.50

Ίων. Υπόθεσιν έχει τους κινδύνους, την αναγνώρισιν και την αναγόρευσιν έπειτα του Ίωνος ως κληρονόμου του βασιλέως της Αττικής Ξούθου. Μετάφρ. Π. Δημητρακοπούλου. Δρ. 1.50

Ικέτιδες. Δράμα πολιτικόν και πατριωτικόν, αναγόμενον εις τον ήρωα Θησέα, ο οποίος θάπτει τους προ των Θηβών πεσόντας Αργείους. Μετάφρ. έμμετρος Ν. Ποριώτη. Δρ. 1.50

Ιφιγένεια εν Αυλίδι. Αι προσπάθειαι του Αγαμέμνονος προς σωτηρίαν της θυγατρός, η αργά επελθούσα συμπάθεια του Μενελάου προς το θύμα, η τολμηρά του Αχιλλέως αντίστασις εναντίον του στρατού υπέρ της μνηστής του είναι η υπόθεσις του δράματος. Μετάφρ. Ιω. Φραγκιά. Δρ. 1.50

Κύκλωψ. Δράμα σατυρικόν, ανάγεται εις την γνωστήν Ομηρικήν περιπέτειαν του Οδυσσέως, την μέθην και τύφλωσιν του Κύκλωπος και την σωτηρίαν του ήρωος και των συντρόφων. Μετάφρ. Γ. Τσοκοπούλου. Δρ. 1.50

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ

Οι Όρνιθες. Είναι σάτυρα της πολιτικής διαφθοράς και των θεωριών περί νέων πολιτευμάτων. Ο μύθος πλέκεται περί δύο πολίτας Αθηναίους ερχομένους προς τα πτηνά, διά να ιδρύσουν εκεί νέαν πολιτείαν. Μετάφρ. έμμετρος Πολ. Δημητρακοπούλου. Δρ. 3. —

Οι Βάτραχοι. Φιλολογικού θέματος κωμωδία, γελοιοποιεί πολλούς των ποιητών και σατιρίζει την κατάπτωσιν της τέχνης. Υπαινιγμοί καταχρήσεων και διαφθορών δίδουν εις τους «Βατράχους» μέγα κοινωνικόν ενδιαφέρον. Μετάφρ. έμμετρος Πολ. Δημητρακοπούλου. Δρ. 3. —

Αι Νεφέλαι. Είναι διακωμώδησις των σοφιστών. Τοιούτος εκλαμβάνεται και ο Σωκράτης, περί τον οποίον δρώσι θαυμάσιοι κωμικοί τύποι. Μετ. έμμετρος Πολ. Δημητρακοπούλου. Δρ. 2. —

Η Λυσιστράτη. Επικρίνει την πολεμομανίαν των Αθηναίων. Διά να παύση ο Πελοποννησιακός πόλεμος, αι γυναίκες απέχουν κάθε συναφείας με τους άνδρας των, πλέκεται δε ούτω κωμικώτατα ο μύθος. Μετ. έμμετρος Πολ. Δημητρακοπούλου. Δρ. 2. —

Ειρήνη. Σατυρίζει την πολυπραγμοσύνην και την φιλοπόλεμον τάσιν των Αθηναίων και των άλλων Ελλήνων. Διά συμβολικής πλοκής εξέρχεται εις το φως η ενταφιασθείσα υπό των θεών Ειρήνη, εξυμνούνται δε τα εξ αυτής αγαθά. Μετ. έμμετρος Μ. Αυγέρη. Δρ. 2.50

Σφήκες. Γελοιοποιούν την μανίαν των Αθηναίων διά δικαστήρια και δίκας, παρουσιάζουν δε τα ηθικά και κοινωνικά άτοπα εκ της τότε δικαστικής καταστάσεως. Οι δικασταί εμφανίζονται ως χορός σφηκών. Μετ. έμμετρος Μ. Αυγέρη. Δρ. 2.50

Αχαρνής. Χορός Αχαρνέων αγροτών επικρίνει τους ρήτορας και τους πολιτικούς ως αιτίους του Πελοπον. πολέμου και της ολεθρίας δια τας Αθήνας φιλόδοξου πολιτικής. Τα επεισόδια παρέχουν ζωντανήν εικόνα του τότε αστικού βίου. Μετ. έμμετρος Μ. Αυγέρη. Δρ. 2.50

Ιππής. Κωμωδία καυτηριάζουσα τον δημοκόπον Κλέωνα, τον βυρσοδέψιν, και την στρατηγίαν αυτού εις Πύλον. Ο χορός απετελέσθη εκ της τάξεως των Ιππέων, διότι ούτοι είχον καταδικάσει άλλοτε τον Κλέωνα διά δωροδοκίαν. Μετ. έμμετρος Μ. Αυγέρη. Δρ. 2.50

Πλούτος. Η γενικότερου θέματος και παραστατικωτέρα κωμωδία του Αριστοφάνους. Γέρων ενάρετος και πτωχός, συμμορφούμενος με χρησμόν, συναντά τον Πλούτον, τυφλόν. Θεραπεύσας αυτόν πλουτεί, ως και άλλοι ενάρετοι, διότι αποκατέστη η πρέπουσα τάξις και έπαυσεν η επικράτησις της ανηθικότητος, η πρότερον κρατούσα ένεκα της τυφλότητος του Πλούτου. Μετ. έμμετρος Μ. Αυγέρη. Δρ. 2.50

Θεσμοφοριάζουσαι. Σάτυρα εναντίον του Ευριπίδου, όστις, διά να σωθή από τας γυναίκας ο πενθερός του, καταφεύγει εις την βοήθειαν δύο γυναίων. Μετ. έμμετρος Μ. Αυγέρη. Δρ. 2.50

Αι Εκκλησιάζουσαι. Γελοιοποιούν την περί γυναικείας ελευθερίας ιδεολογίαν και ιδίως τας περί κοινογαμίαις και κοινοκτημοσύνης θεωρίας. Μετ. έμμετρος Πολ. Δημητρακοπούλου. Δρ. 2. —

ΞΕΝΟΦΩΝ

Τα Απομνημονεύματα. Είναι η περίληψις της διδασκαλίας του Σωκράτους, περιέχουν δε κυρίως τας ηθικάς αναλήψεις αυτού. Μετ. Κ. Βάρναλη. Δρ. 2.50

Κύρου ανάβασις. Ιστορία της εκστρατείας του Κύρου και της επιστροφής των δέκα χιλιάδων Ελλήνων υπό την στρατηγίαν του Ξενοφώντος. Μετ. Δ. Αναστασοπούλου. Δρ. 5

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ

Ορέστης. Ο Ορέστης υπό των Αργείων καταδικάζεται εις θάνατον, ο δε θείος του Μενέλαος εκ δειλίας τον εγκαταλείπει. Εξαγριούμενος εκείνος θέλει να φονεύση την σύζυγον του Μενελάου και την θυγατέρα των Ερμιόνην. Αλλά δια του από μηχανής θεού μεταπείθεται και νυμφεύεται την Ερμιόνην. Μετάφρ. Ι. Ζερβού. Δρ. 1.50

Ρήσος. Είναι εκ των νεωτέρων δραμάτων της Αττικής τραγωδίας, αποδιδόμενον μεν παλαιόθεν εις τον Ευριπίδην, αλλ' ήδη τασσόμενον εις την σχολήν του Φιλοκλέους. Ανάγεται εις την αρπαγήν της Ελένης υπό του Πάριδος. Μετ. Α. Καμπάνη. Δρ. 1.50

Ανδρομάχη. Εικονίζει θαυμασίως τα αισθήματα ζηλοτυπίας, μίσους και στοργής. Ο Νεοπτόλεμος, χωρισθείς από την Ανδρομάχην, νυμφεύεται την Ερμιόνην, θυγατέρα του Μενελάου, ήτις μετά τούτου συνεννοείται να φονεύσουν τον από του πρώτου γάμου υιόν του συζύγου. Ο πάππος Πηλεύς τον σώζει, αλλ' ο Μενέλαος δι' επιβουλής φονεύει τον Νεοπτόλεμον. Μετάφρ. έμμετρος Γ. Τσοκοπούλου. Δρ. 1.50

Άλκηστις. Κατά του θεού τον όρον ο Άδμητος θα ελάμβανε την αθανασίαν, αν συγγενής του εθυσιάζετο προς τούτο. Οι γονείς αποφεύγουν, αλλ' η σύζυγος Άλκηστις προσφέρεται προθύμως να θυσιασθή. Μετάφρ. έμμετρος Γ. Τσοκοπούλου. Δρ. 1.50

Μήδεια. Το τραγικώτερον δράμα του Ευριπίδου. Προδοθείσα από τον Ιάσονα η Μήδεια καταπνίγει την μητρικήν στοργήν και φονεύει τα δύο τέκνα των, διά να τον εκδικηθή. Μετ. Α. Τανάγρα. Δρ. 1.50

Ηλέκτρα. Ο Ορέστης και η αδελφή του Ηλέκτρα θανατώνουν τον φονέα του πατρός των Αίγισθον και την μητέρα των Κλυταιμνήστραν. Η κάθαρσις διά του από μηχανής θεού παρέχει εξάγνισιν των μητροκτόνων. Μετάφρ. Α. Τανάγρα. Δρ. 1.50

Ιππόλυτος. Προς τον υιόν του συζύγου της Θησέως, τον Ιππόλυτον, η Φαίδρα αισθάνεται ανόσιον έρωτα, αποκρουομένη δε αυτοκτονεί, συκοφαντούσα τον υιόν προς τον πατέρα. Ο Θησεύς εξορίζει τον Ιππόλυτον. Αλλ' η συκοφαντία φανερώνεται και ο Ιππόλυτος αποθνήσκει θρηνούμενος και συγχωρών. Μετάφρ. Α. Τανάγρα. Δρ. 1.50

Ιφιγένεια η εν Ταύροις. Η Ιφιγένεια, θυσιαζομένη από τον πατέρα της εις την Αυλίδα, σώζεται υπό της θεάς Αρτέμιδος εις την χώραν των Ταύρων. Εκείθεν μετά του Ορέστου αποκομίζουσι το άγαλμα της Αρτέμιδος εις Αθήνας. Μετάφρ. Ν. Κυπαρίσση. Δρ. 1.50

Βάκχαι. Ο Πενθεύς και η μήτηρ του Αγαύη, απιστούντες προς τα θεία, τιμωρούνται υπό του θεού Διονύσου, διότι δεν ηθέλησαν να δεχθούν την λατρείαν του εις Θήβας. Μετ. Κ. Βάρναλη. Δρ. 1.50

Ηρακλείδαι. Αναφέρονται εις την περίθαλψιν των Ηρακλείδων εν τη Αττική και εξυμνούν την τότε ανδρείαν των Αργείων και Αθηναίων ηρώων. Μετάφρ. έμμετρος Κ. Βάρναλη. Δρ. 1.50

Εκάβη. Η βασίλισσα της Τροίας, συγκρατούσα την θλίψιν διά τον θάνατον του υιού της Πολυδώρου, επιτελεί τον όλεθρον του δολοφόνου. Μετάφρ. έμμετρος Ν. Ποριώτη. Δρ. 1.50

Ελένη. Αντιθέτως προς την παράδοσιν παριστωμένη ως πιστή σύζυγος, η Ελένη κατορθώνει να λυτρωθή του γάμου προς τον αιγύπτιον βασιλέα, βοηθουμένη εις τούτο υπό του συζύγου της Μενελάου. Μετάφρ. Α. Καμπάνη. Δρ. 1.50

Τρωάδες. Η σφαγή της Πολυξένης, ο φόνος του Αστυάνακτος, η όψις της πυρπολουμένης Τροίας δίδουν δραματικήν εικόνα της αλώσεως. Μετάφρ. Α. Καμπάνη. Δρ. 1.50

ΠΛΑΤΩΝ

Φαίδων. Εν μέσω των μαθητών του ο Σωκράτης εις τας τελευταίας ώρας της ζωής του διδάσκει τον θείον προορισμόν του ανθρώπου και την αθανασίαν της ψυχής. Μετάφρ. Αρ. Χαροκόπου. Δρ. 2.50

Κρίτων. Ο Σωκράτης παρακινούμενος υπό του Κρίτωνος να φύγη διά να μη υποστή την άδικον τιμωρίαν, αρνείται τούτο και διδάσκει διατί και πώς πρέπει να σεβώμεθα την πατρίδα και τους νόμους. Μετάφρ. Ν. Γκινοπούλου. Δρ. 0.80

Θεαίτητος. Το έργον διερευνά τα της ανθρωπίνης γνώσεως και καθορίζει τι είναι επιστήμη. Μετάφρ. Κ. Ζάμπα. Δρ. 3. —

Κρατύλος. Με λεπτήν επίνοιαν και με περίτεχνον αναλυτικότητα εξετάζει ο διάλογος πώς παρήχθη η γλώσσα, πώς εξεταστέα η μουσική ετυμολογία των λέξεων και μέχρι τίνος σημείου η σκέψις δύναται να χειραφετηθή από τας ατελείας της γλώσσης. Μετ. Κ. Ζάμπα. Δρ. 2.50

Σοφιστής. Τολμηροτάτη φιλοσοφική έξαρσις προς εξακρίβωσιν των ορίων της ανθρωπίνης νοήσεως, και συνάμα ο κατά την λογικήν και την λεπτότητα του συλλογισμού πολυτροπώτερος και οξύτερος των πλατωνικών διαλόγων. Μετάφρ. Κ. Ζάμπα. Δρ. 2.50

Πολιτικός. Φιλοσοφικώς αναλύει ο διάλογος την ανθρωπίνην ενέργειαν εις πράξιν και θεωρίαν, διά μεγάλου δε μύθου κατόπιν παρουσιάζει άλλο νέον πολίτευμα, ενώ συνάμα υποδεικνύει τας ατελείας των υπαρχόντων πολιτευμάτων. Μετάφρασις Κ. Ζάμπα. Δρ. 2.50

Χαρμίδης. Αποτελεί επισκόπησιν της ηθικής, εξετάζει τι είναι σωφροσύνη και συμπεραίνει ότι και αυτή, όπως τόσαι άλλαι ηθικαί αξίαι, είναι σχετική. Μετάφρ. Α. Καμπάνη. Δρ. 0.80

Παρμενίδης. Ο Παρμενίδης και ο Ζήνων, υποστηρίζουν την ενιαιότητα του Σύμπαντος, δεικνύοντες διά μεταφυσικών ισχυρισμών το αδύνατον της πολλαπλότητος των όντων. Ο Σωκράτης δι' αλλεπαλλήλων ερωτήσεων περιάγει αυτούς εις αντιφάσεις και αποδεικνύει σφαλερόν πάντα δογματισμόν. Μετάφρ. Π. Γρατσιάτου. Δρ. 2. —

Συμπόσιον ή περί έρωτος. — Εις συμπόσιον εορταστικόν της νίκης του πλουσίου ποιητού Αγάθωνος αποφασίζουν οι συνδαιτυμόνες να είπη έκαστος εγκώμιον του έρωτος. Τελευταίος ο Σωκράτης, ορίζων πρώτον ότι έρως, ως κοινώς εννοείται, είναι επιθυμία του κάλλους, διηγείται διάλογόν του μετά της φίλης του Διοτίμας· εις την διήγησίν του περιλαμβάνεται ο μύθος περί γενέσεως του Έρωτος ενέχων υψηλόν και βαθύτερον μυστικισμόν. Μετάφρασις Ν. Κουντουριώτη. Δρ. 2.50

Ευθύδημος. Σφοδρά επίκρισις των αμφιγνωμιών, των στρεβλών συλλογισμών, της ηθικής νοσηρότητος και της κενότητος των σκέψεων των σοφιστών. Μετάφρ. Α. Χαροκόπου. Δρ. 1.50

Μένων. Από τους πλέον λιτούς των διαλόγων, αλλά δεικνύων το πολυσχιδές της πλατωνικής σκέψεως, αναλύει την αρετήν, αν και κατά πόσον είναι εις τον άνθρωπον έμφυτος. Μετ. Χ. Παπαντωνίου Δρ. 1.50

Φίληβος ή περί ηδονής — Εις την ερώτησιν πού βασίζεται το αγαθόν, ο μεν Φίληβος απαντά προβάλλων την ηδονήν, ο δε Σωκράτης αντιπροβάλλει την φρόνησιν. Μετάφρ. Κ. Ζάμπα. Δρ. 2.50

Θεάγης — Περί δικαίου — Περί αρετής. Εις τον «Θεάγην» όπου και γίνεται πολύς λόγος περί του δαιμονίου του Σωκράτους, εξετάζεται τι είναι σοφία και αν δύναται να διδαχθή. — Εις τον «Περί δικαίου» διερευνάται αν η αντίληψις του δικαίου είναι έμφυτος ή επίκτητος. — Εις δε τον «Περί αρετής», σκοπείται αν είναι διδακτή ή όχι η αρετή. Μετάφρ. Σ. Λιμπεροπούλου. Δρ. 0.80

Πρωταγόρας. Συζήτησις μεταξύ του διασήμου σοφιστού και του Σωκράτους όστις φέρων εις αδιέξοδον τον σοφιστήν, αποδεικνύει ότι η αρετή είναι αυτοδίδακτος, και κατόπιν αντιθέτως πάλιν ότι αύτη είναι αποτέλεσμα γνώσεως. Μετ. Α. Χαροκόπου. Δρ. 2. —

Κριτίας. Αναφερόμενος εις την μυθολογουμένην χώραν Ατλαντίδα διατυπώνει κοινωνικόν σύστημα ιδεώδες, συνδυασμόν μοναρχίας και ομοσπονδιακής οργανώσεως. Μετ. Α. Χαροκόπου. Δρ. 1. —

Λάχης. Θέτει ως βάσιν της κοινωνικής ανατροφής την ανδρείαν, ηθικώς άμα και υλικώς λαμβανομένην. Μετ. Α. Καμπάνη. Δρ. 1. —

Λύσις. Διάλογος περί της φιλίας της αρμοζούσης εις τους νέους προς τους πρεσβυτέρους και γενικώτερον επισκόπησις της φιλίας ως κοινωνικής αρετής. Μετάφρ. Α. Καμπάνη. Δρ. 0.80

Απολογία Σωκράτους. Το δράμα της δίκης και καταδίκης του Σωκράτους, απλή και σοφή ιστόρησις της ζωής και της διδασκαλίας του. Μετ. Α. Μωραϊτίδου. Δρ. 1.50

Ευθύφρων. Εξετάζει τι είναι οσιότης, τουτέστιν ευσέβεια, αρετή και νομιμοφροσύνη. Μετάφρ. Α. Μωραϊτίδου. Δρ. 1.20

Γοργίας. Συζήτησις του Σωκράτους μετά του σοφιστού, διδάσκοντος ότι η τυπική μόρφωσις επαρκεί εις ανύψωσιν του ανθρώπου. Αποδεικνύεται υπό του Σωκράτους ότι αληθής μόρφωσις είναι μόνον η θεμελιουμένη επί της φιλοσοφίας. Μετ. Α. Φειλαδελφέως. Δρ. 3. —

Μενέξενος. Εγκώμιον πεσόντων Αθηναίων, συνταχθέν δήθεν υπό της Ασπασίας, αλλά πράγματι λεπτή ειρωνεία πάντων των ρητόρων της εποχής. Μετάφρ. Ι. Ζερβού. Δρ. 1. —

Τίμαιος. Μεταφυσική περί γενέσεως του κόσμου και περί φύσεως του άνθρωπου, συγγενώς με τας Πυθαγορείους θεωρίας. Ο Τίμαιος αναπτύσσει τας βαθυτάτας εν τω διαλόγω μυστικιστικάς ιδέας «περί κόσμου φύσεως», ο δε Σωκράτης διευκρινίζει. Μετ. Π. Γρατσιάτου. Δρ. 3. —

Ίων, Μίνως, Δημόδοκος, Σίσυφος, Κλειτοφών. Ο πρώτος των διαλόγων τούτων, ορίζει εις τι συνίστανται η μερική και η συνολική γνώσις. — Ο «Μίνως» αναφέρεται εις τας περί δικαίου και αρετής γενικάς και σχετικάς αντιλήψεις, ο «Δημόδοκος», εις την εξέτασιν του τρόπου και του ποιού της επικτήτου μορφώσεως, ο «Σίσυφος» δεικνύει τι είναι σκέψις πρακτική και θεωρητική και ο «Κλειτοφών» την σχετικότητα των ηθικών αντιλήψεων. Μετάφρ. Ν. Καζαντζάκη. Δρ. 2. —

Πολιτεία. Το πρωτοτυπώτερον των πλατωνικών έργων εκ 10 βιβλίων. Το πρώτον βιβλίον, περί δικαιοσύνης, είναι αφετηρία διατυπώσεως εις τα επόμενα ενός ιδανικού πολιτεύματος. Η ισότης των πολιτών, η ίση εργασία, η κατανομή των πολιτών εις τρεις τάξεις, η εξίσωσις ανδρών και γυναικών, η κοινογαμία και κοινοκτημοσύνη, ο αποκλεισμός των ποιητών, ο περιορισμός της αυξήσεως του πληθυσμού, αποτελούσι τας εν τη Πολιτεία νέας και κοινωνιστικάς θεωρίας. Μετάφρ. Ι. Ν. Γρυπάρη. Δρ. 6. —

Νόμοι και Επινομίς. Το ωραιότερον και πραγματικώτερον του Πλάτωνος έργον. Δεν παρουσιάζεται πλέον διδάσκων ο Σωκράτης, αλλ' είς ανώνυμος Αθηναίος διατυπών την ώριμον φιλοσοφικήν αντίληψιν του Πλάτωνος εις πολιτικόν σύστημα επιδεκτικόν εφαρμογής. — Η «Επινομίς» αποτελεί συνέχειαν των «Νόμων» και ενιαχού επεξήγησιν αυτών. Μετάφρ. Κ. Ζάμπα. Δρ. 8. —

Επιστολαί και όροι. Αι υπό της αρχαιότητος ήδη αποδιδόμεναι εις τον Πλάτωνα επιστολαί, αναφερόμενοι εις τας φιλοσοφικάς αυτού αντιλήψεις και παρέχουσαι λεπτομερείας περί του βίου του. — Οι «Όροι», είναι ερμηνεία των ειδικών λέξεων και όρων, των εις χρήσιν υπό του Πλάτωνος. Μετ. Κ. Ζάμπα. Δρ. 2.

Φαίδρος. Διάλογος περιμάχητος διά τας παρατόλμους περί ηθικής ιδέας του. Πραγματεύεται περί έρωτος, περί ωραιότητος και περί σχετικών συναισθημάτων της ψυχής. Μετάφρ. Κ. Γούναρη. Δρ. 2. —

Ιππίας μείζων και ελάσσων. Εις τον «Ιππίαν μείζονα» ο Σωκράτης περιάγει εις αντιφάσεις τον σοφιστήν Ιππίαν, προκαλών να ορίση το ωραίον. Ερευνάται αν ωραίον είναι το πρέπον ή το χρήσιμον ή το ικανόν ή γενικώτερον ακόμη αν είναι το αγαθού αίτιον ή θετικώτερον απλώς το ηδονικόν την όρασιν και την ακοήν. Όλους τούτους τους ορισμούς ελέγχει ο Σωκράτης ως ατελείς, υποδεικνύων εν τούτοις ως ευχάριστον την τοιαύτην πολλαπλήν επισκόπησιν των γενικών ζητημάτων. — Όμοιον έχει συμπέρασμα ο «Ιππίας ελάσσων», έχων θέμα, το αν και κατά πόσον η αλήθεια διαφέρει του ψεύδους. Μετάφρ. Κ. Ζάμπα. Δρ. 2.50

Αλκιβιάδης, Αλκιβιάδης δεύτερος. Η αυτοεπίγνωσις τίθεται ως αφετηρία και βάσις της εξυψώσεως του ανθρώπου. Ούτως αι αντιλήψεις του διαλόγου τούτου είναι ο πυρήν όλης της Νεοπλατωνικής Φιλοσοφίας. Ο επισυναπτόμενος διάλογος «Αλκιβιάδης δεύτερος», αφορμώμενος εκ του ότι προσεύχονται οι άνθρωποι ζητούντες πολλάκις επιβλαβή πράγματα, άγεται εις το συμπέρασμα ότι αγνοούμεν τι είναι το ωφέλιμον και τι το αγαθόν. Μεταφρ. Ν. Καζαντζάκη. Δρ. 2.50

Ίππαρχος — Αντερασταί. Ερευνάται εις τον «Ίππαρχον» τι είναι η αγάπη του κέρδους και γενικώτερον η τάσις της εκ των άλλων ωφελείας και συμπεραίνεται ως φυσική ροπή η φιλοκέρδεια. — Εις τους «Αντεραστάς» εξετάζεται τι είναι φιλοσοφία και κατά πόσον και πώς ωφελεί. Μετ. Ι. Ζερβού. Δρ. 0.80

Ερυξίας, Αξίοχος, Αλκυών. Ο «Ερυξίας» ερευνά τι είναι πλούτος και κατά πόσον είναι ωφέλιμος. — Εις τον «Αξίοχον» γίνεται επισκόπησις της περί ψυχής εσωτέρας πίστεως του ανθρώπου. Εις την «Αλκυόνα» διεξηγείται μετά τινος μυστικισμού η μεταμορφωτική της ύλης δύναμις της φύσεως. Μετάφρ. Γ. Μάνεση. Δρ. 1. —

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ

Ηθικά Νικομάχεια. Εξετάζονται, αναλύονται και διατυπούνται από θεωρητικής και πρακτικής απόψεως αι αρχαί της κοινωνικής της πολιτικής και της ατομικής ηθικής. Μετάφρασις Κ. Ζάμπα. Δρ. 5. —

Περί ψυχής. Εις το περιλάλητον τούτο έργον διετύπωσεν ο Αριστοτέλης τας μεταφυσικάς περί ψυχής θεωρίας του, βασιζομένας επί των δεδομένων του φυσικού κόσμου και του ορθού λόγου. Μετάφρ. Π. Γρατσιάτου. Δρ. 3.—

Μικρά Φυσικά. Τα πορίσματα των προ αυτού φυσικών και φιλοσόφων, μάλιστα δε τα εξαγόμενα της κολοσσαίας αυτού προσωπικής εργασίας επί των φυσικών και βιολογικών φαινομένων. Μετάφρ. Π. Γρατσιάτου. Δρ. 3.—

Αθηναίων Πολιτεία. Ιστορία πολιτική και πολιτειακή των Αθηνών η κυριωτέρα της μεγάλης «περί πολιτευμάτων» συγγραφής του Αριστοτέλους. Μετ. Ι. Ζερβού. Δρ. 3. —

ΗΡΟΔΟΤΟΣ

Μούσαι. Το θαυμάσιον έργον, το ιστορούν την ζωήν των αρχαίων Ασιατικών εθνών, των βαρβάρων λαών και της Αιγύπτου και Ελλάδος. Οι εθνικοί και θρησκευτικοί μύθοι, αι περιγραφαί τόπων, ηθών και εθίμων συμπληρούσι την ιστορίαν. Μετ. Α. Σκαλίδου, επιθεωρ. υπό Ι. Ζερβού. Τόμοι 4. Δρ. 12. —

ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ

Πελοποννησιακός πόλεμος. Η πλήρης ιστορία του μακρού εμφυλίου πολέμου των Ελλήνων. — Ανατρέχων εις τα απώτατα αίτια ο Θουκυδίδης εξηγεί τα της αναπτύξεως του Ελληνισμού από των αρχαιοτάτων χρόνων και περιγράφει την σύστασιν και την ζωήν των καθέκαστα πολιτειών. Η μετάφρασις υπό του κ. Ι. Ζερβού. Τόμοι 4. Δρ. 10 —

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ

Ο περί του στεφάνου λόγος. Απολογία του πολιτικού του βίου. Ο πλούτος εις εξάρσεις και ρητορικά τεχνάσματα καθιστά τον λόγον τούτον το αριστούργημα ρητορικής. Μετάφρ. Α. Μωραϊτίδου. Δρ. 2. —

Οι τρεις Ολυνθιακοί. Φανέρωσις της πολιτικής του Φιλίππου και επίκρισις της αδρανείας των Αθηναίων κατ' εξοχήν δε πολιτικοί λόγοι. Μετ. Ν. Γκινοπούλου. Δρ. 1. —

Οι τέσσαρες Φιλιππικοί. Δριμυτάτη επίθεσις κατά του Φιλίππου και πρόκλησις εις άμεσον κατ' αυτού ενέργειαν. Μετ. Ν. Γκινοπούλου. Δρ. 1.50

ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΣ

Χαρακτήρες. Το ηθογραφικόν και ψυχολογικόν έργον του φιλοσόφου απομείναν πρότυπον εις το είδος του, αποτελεί περιγραφήν κοινωνικών και ατομικών ελαττωμάτων. Μετ. Μ. Σιγούρου Δρ. 1 —

ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ

Άπαντα. ΤΟΜΟΣ Α'. Όνειρον ή βίος του Λουκιανού. — Προς εκείνον όστις είπεν: είσαι Προμηθεύς εις το έργα σου — Πλοίον ή ευχαί. — Περί πένθους. — Τίμων ο μισάνθρωπος. — Εγκώμιον μυίας. — Θεών διάλογοι. — Κρίσεις θεών. — Προς Νιγρίνον επιστολή. — Νιγρίνος ή περί φιλοσοφικού χαρακτήρος. — Δίκη φωνηέντων.

ΤΟΜΟΣ Β'. — Διάλογοι θαλασσίων θεών. — Αλκυών ή περί μεταμορφώσεως. — Προμηθεύς ή Καύκασος. — Νεκρικοί διάλογοι. — Μένιππος ή νεκρομαντεία. — Φιλοψευδής ή απιστών. — Πώς πρέπει να γράφεται η ιστορία.

ΤΟΜΟΣ Γ'. Αληθής ιστορία. — Τυραννοκτόνος. — Αποκηρυττόμενος. — Φάλαρις λόγος. — Αλέξανδρος ή ψευδόμαντις. — Ο Ηρακλής. — Ο Διόνυσος. — Ψευδολογιστής.

ΤΟΜΟΣ Δ'. Δις κατηγορούμενος ή δικαστήρια. — Περί παρασίτου. — Ανάχαρσις. — Προς τον απαίδευτον και πολλά βιβλία αγοράζοντα. — Ότι δεν πρέπει να πιστεύωμεν εύκολα την διαβολήν. — Ζευς ελεγχόμενος. — Ρητόρων διδάσκαλοι. — Ικαρομένιππος ή Υπερνέφελος.

ΤΟΜΟΣ Ε'. Ιππίας ή περί του λουτρού. — Μακρόβιοι. — Ο θάνατος του Περεγρίνου. — Οι δραπέται. — Περί του ηλέκτρου ή των κύκνων. — Περί του οίκου. — Πατρίδος εγκώμιον. — Περί των διψάδων. — Περί ορχήσεως. — Ευνούχος. — Βίος Δημώνακτος. — Διάλεξις με τον Ησίοδον. — Χάρων ή επισκοπούντες.

ΤΟΜΟΣ ΣΤ'. — Εικόνες. — Υπέρ των εικόνων. — Εταιρικοί διάλογοι. — Όνειρος ή αλεκτρυιών. — Συμπόσιον ή Λαπίθαι. — Θεών εκκλησία. — Βίων Πράσις. — Αλιεύς. — Ψευδοσοφιστής. — Περί Συρίης Θεού. — Ζευς Τραγωδός. Η μετάφρασις υπό Ι. Κονδυλάκη. Το όλον έργον τόμοι 6. Δρ. 18. —

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ

Θησεύς — Ρωμύλος, Λυκούργος Νουμάς. — Ο ήρως των Αθηνών παραβάλλεται προς τον ιδρυτήν της Ρώμης. Και ο νομοθέτης Λυκούργος προς τον Νουμάν. Τόμος Α'. Δρ. 3. —

Σόλων — Ποπλικόλας. Θεμιστοκλής — Κάμιλλος, Περικλής — Φάβιος Μάξιμος. — Ο νομοθέτης των Αθηνών αντικρίζεται προς τον μεταρρυθμιστήν Ποπλικόλαν. Ο δε νικητής των Περσών Θεμιστοκλής προς τον Κάμιλλον. Και ο πολιτικός Περικλής προς τον συνετόν πολιτικόν της Ρώμης Φάβιον Μάξιμον. Τόμος Β'. Δρ. 3. —

Αλκιβιάδης — Κοριολανός, Τιμολέων — Αιμίλιος Παύλος, Πελοπίδας — Μάρκελλος. — Ο επιτήδειος και αλλοπρόσαλλος Αθηναίος συγκρίνεται προς τον ικανόν, αλλά πολεμήσαντα την πατρίδα του Κοριολανόν. Ο ενάρετος Τιμολέων προς τον αγαθόν στρατηγόν της Ρώμης. Και των Θηβών ο υπερασπιστής παραβάλλεται προς τον Μάρκελλον. Τόμος Γ'. Δρ. 3 —

Αριστείδης — Κάτων, Φιλοποίμην — Φλαμινίνος, Πύρρος — Μάριος. Ο Αριστείδης τίθεται παράλληλος προς τον Κάτωνα. Ο τελευταίος της Ελλάδος στρατηγός προς τον Φλαμινίνον. Και ο ηρωικός Πύρρος προς τον στρατηγόν Μάριον. Τ. Δ'. Δρ.3. —

Λύσανδρον — Σύλλας, Κίμων — Λούκουλλος, Νικίας — Κράσσος. — Ο κακώς αποθανών βασιλεύς της Σπάρτης παραβάλλεται προς τον ομότυχον Σύλλαν. Ο Αθηναίος Κίμων προς τον ομοίως παραγνωρισθέντα στρατηγόν Λούκουλλον. Και ο δυστυχήσας στρατηγός Νικίας προς τον Κράσσον. Τόμος Ε' Δρ. 3. —

Σερτώριος — Ευμένης, Αγησίλαος — Πομπήιος. — Η από μικρών ανύψωσις εις μεγάλα του Σερτωρίου και του Ευμένους και του Αγησίλαου και του Πομπηίου η πρώτη λαμπρά τύχη και η κατόπιν συμφορά παραβάλλονται. Τόμος ΣΤ'. Δρ. 3. —

Αλέξανδρος — Ιούλιος Καίσαρ, Φωκίων — Κάτων. — Παραλληλίζονται οι δύο μέγιστοι και δυναστικοί της Ελλάδος και της Ρώμης στρατηγοί. Εις τους επομένους δύο βίους ο Φωκίων συγκρίνεται προς τον Κάτωνα. Τόμ. Ζ'. Δρ. 3. —

Άγις και Κλεομένης, Τιβέριος και Γάιος Γράκχος, Δημοσθένης — Κικέρων. — Οι δύο αναμορφωταί της Σπάρτης παραβάλλονται προς τους δύο Ρωμαίους και ο υπέροχος Δημοσθένης προς τον μεγάλον της Ρώμης ρήτορα. Τόμος Η'. Δρ. 3. —

Αρταξέρξης — Δημήτριος, Αντώνιος — Ο πολιτικός Πέρσης βασιλεύς παραλληλίζεται προς τον Δημήτριον. Έπεται μόνος ο βίος του Αντωνίου. Τόμος Θ'. Δρ. 3. —

Δίων — Βρούτος, Άρατος — Γάλβας, Όθων. — Ο περιπετειώδης βίος του Συρακουσίου Δίωνος παραβάλλεται προς τον βίον του Βρούτου, και ο του στρατηγού των Αχαιών Αράτου προς τον του αυτοκράτορος Γάλβα. Έπεται ο βίος του αυτοκράτορας Όθωνος. Τ. Ι'. Δρ 3. — Μετάφρ. Α. Ρ. Ραγκαβή. — Οι δέκα δραχ. 30. —

ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ

Εγχειρίδιον. Αι περί κόσμου, περί ανθρώπου, περί ηθικής γνώμαι του επιφανούς στωικού φιλοσόφου συγκεντρώθησαν εις το έργον τούτο. Μετάφρ. Α. Καμπάνη. Δρ. 0.80

ΘΕΟΚΡΙΤΟΣ

Ειδύλλια. Τα σωζόμενα ποιήματά του, βουκολικά, ερωτικά και άλλα παρέχοντα ζωντανήν εικόνα του αρχαίου βίου και παρουσιάζοντα καταπληκτικήν νεωτεριστικότητα. Μετ. έμμ. Ι. Πολέμη. Αρ. 2. —

ΜΕΤΑΦΡΑΣΜΕΝΟΙ από όλους τους λογογράφους μας ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ εις 120 τόμους δεμένους αξίας δραχ. 315με 10 Δραχ. Κατά μήνα

ΕΞΕΔΟΘΗΣΑΝ

ΑΙΣΧΥΛΟΥ Πέρσαι, Μετάφρ. Ιωάννου Ζερβού 1.50 Αγαμέμνων, Μετάφρασις Ιω. Γρυπάρη 1.50 Χοηφόροι, Μετάφρ. Ιω. Γρυπάρη 1.50 Ολόκληρος ο Αισχύλος εις 7 τόμους 10.50

ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ Αντιγόνη, Μεταφρ. Κ. Χρηστομάνου 1.50 Τραχίνιαι, Μεταφρ. Α. Καμπάνη 1.50 Οιδίπους Τύραννος, Μετ. Α. Καμπάνη 1.50 Φιλοκτήτης, Μετάφρ. Α. Καμπάνη 1.50 Αίας, Μετάφρασις Κ. Βάρναλη 1.50 Ηλέκτρα, Μετάφρ, Μ. Αυγέρη 1.50 Οιδίπους επί Κολ. Μ. Ηλ. Βουτιερίδου1.50 Ολόκληρος ο Σοφοκλής εις 7 τόμους 10.50

ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ Ιφιγένεια η εν Ταύρ, Μτ. Κυπαρίσση 1.50 Ιππόλυτος ο Στεφαν, Μτ Α. Τανάγρα 1.50 Φοίνισσαι, Μετάφρ. Ν. Ποριώτη 1.50 Άλκηστις, Μετάφρ. Γ. Τσοκοπούλου 1.50 Βάκχαι, Μετάφρ. Κ. Βάρναλη 1.50 Μήδεια, Μετάφρ. Ά. Τανάγρα 1.50 Ικέτιδες, Μετάφρ. Ν. Ποριώτη 1.50 Κύκλωψ, Μετάφρ. Γ. Τσοκοπούλου 1.50 Ίων, Μετάφρ. Π. Δημητρακοπούλου 1.50 Ανδρομάχη, Μετάφρ. Γ. Τσοκοπούλου 1.50 Ηλέκτρα, Μετάφρ. Α. Τανάγρα 1.50 Ηρακλής μαινόμενος, Μετ. Κ. Βάρναλη 1.50 Ιφιγένεια η εν Αυλίδι, Μτ Ι. Φραγκιά 1.50 Ηρακλείδαι, Μετάφρ. Κ. Βάρναλη 1.50 Ρήσος, Μετάφρασις Α. Καμπάνη 1.50 Ελένη, Μετάφρασις Α. Καμπάνη 1.50 Ορέστης, Μεταφρ. Ιω. Ζερβού 1.50 Εκάβη, Μετάφρασις Ν. Ποριώτη 1.50 Τρωάδες, Μετάφρασις Α. Καμπάνη 1.50 Ολόκληρος ο Ευριπίδης εις 19 τόμους 28.50

ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ

Ειδύλλια, Μετάφρασις Ιω. Πολέμη 2. —

ΟΜΗΡΟΥ Ιλιάς, Μτ. έμμετρ. Ι. Ζερβού, τόμ.6 6. — Οδύσσεια, Μτ. έμμ. Ι. Πολυλά τόμ. 6 6. —

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ

Εκκλησιάζουσαι, Μτ. Π. Δημητρακοπ. 2. — Όρνιθες, Μετ. Π. Δημητρακοπούλου 3 — Βάτραχοι, Μετ. Π. Δημητρακοπούλου 3. — Λυσιστράτη, Μετ. Π. Δημητρακοπούλου 2. — Νεφέλαι, Μετ. Π. Δημητρακοπούλου 2. — Αχαρνής, Μετάφρ. Μ. Αυγέρη 2.50. — Ιππής, Μετάφρασις Μ. Αυγέρη 2.50. — Σφήκες, Μετάφρασις Μ. Αυγέρη 2.50. — Ειρήνη, Μετάφρασις Μ. Αυγέρη 2.50. — Πλούτος, Μετάφρασις Μ. Αυγέρη 2.50. — Θεσμοφοριάζουσαι, Μετ. Μ. Αυγέρη 2.50. —

Ολόκληρος ο Αριστοφάνης εις 11 τόμ. 27. —

ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ

Απομνημονεύματα, Μετ. Κ. Βάρναλη 2.50. — Κύρου Ανάβασις, Μ. Δ. Αναστασ. τόμ. 2 5. —

ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΥ

Χαρακτήρες, Μετάφρ. Μ. Σιγούρου 1. —

ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ

Πελοπονν. πόλεμ. Μτ. Ι. Ζερβού τ.4 10. —

ΛΟΥΚΙΑΝΟΥ

Άπαντα, Μτ. Ιω. Κονδυλάκη, τομ 6 18. —

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ

Αθηναίων Πολιτεία, Μετ. Ιω. Ζερβού 3. — Ηθικά Νικομάχεια, Μετ Κ. Ζάμπα 5. — Περί ψυχής, Μεταφρ. Π. Γρατσιάτου 3. — Μικρά Φυσικά, Μετ. Π. Γρατσιάτου 3. —

ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ

Οι Τρεις Ολυνθιακοί, Μτ. Ν. Γκινοπούλ. 1. — Ο περί στεφάνου λόγος, Μ. Γκινοπούλ. 2. — Οι τέσσερες φιλιππικοί, Μτ. Γκινοπούλ. 1.50 —

ΠΛΑΤΩΝΟΣ

Ευθύφρων, Μετ. Αλ. Μωραϊτίδου 1.20. — Απολογία Σωκράτ. Μτ. Α. Μωραϊτίδου 1.50. — Κρίτων, Μετάφρ. Ν. Γκινοπούλου 0.80. — Φαίδων, Μετάφρ. Αρ. Χαροκόπου 2.50. — Κρατύλος, Μετάφρασις Κ. Ζάμπα 2.50. — Θεαίτητος, Μετάφρασις Κ. Ζάμπα 3. — Σοφιστής, Μετάφρασις Κ. Ζάμπα 2.50. — Πολιτικός, Μετάφρασις Κ. Ζάμπα 2.50. — Παρμενίδης, Μετάφρ. Π. Γρατσιάτου 2. — Φίληρος, Μετάφρασις Κ. Ζάμπα 2.50. — Συμπόσιον, Μετ. Ν. Κουντουριώτου 2.50. — Φαίδρος, Μετάφρασις Κ. Γούναρη 2. — Αλκιβιάδης Α' και Β', Μτ. Καζαντζάκη 2.50. — Ίππαρχος — Αντερασταί, Μετάφρασις Κ. Κωνσταντινίδου 0.80. — Χαρμίδης, Μετάφρασις Α. Καμπάνη 0.80. — Λάχης, Μετάφρασις Α. Καμπάνη 2. — Λύσις, Μετάφρασις Α. Καμπάνη 2. — Ευθύδημος, Μετάφρ. Ιω. Γρυπάρη 1.50 Πρωταγόρας, Μετάφρ. Α. Χαροκόπου 2. — Γοργίας, Μετάφρ. Αλ. Φιλαδελφέως 3. — Μένων, Μετάφρ. Χ. Παπαντωνίου 1.50. — Ιππίας μείζων και ελάσσων, Μτ. Ζάμπα 2.50. — Μενέξενος, Μετάφρ. Ιω. Ζερβού 1. — Πολιτεία, Μετ. Ιω. Γρυπάρη, τόμοι 2 6. — Τίμαιος, Μετάφρ. Π. Γρατσιάτου 3. — Κριτίας, Μεταφρ. Α Χαροκόπου 1. — Νόμοι και Επινομίς, Μετ. Ζάμπα, τόμ.2 8. — Ερυξίας — Αξίοχος — Αλκυών, Μτ. Μάνεση 1. — Δημόδοκος — Σίσυφος — Κλειτοφών — Ίων — Μίνως, [Μετ. Ν. Καζαντζάκη 2. — Θεάγης — περί Δικαίου — περί Αρετής, Μετάφρασις [Λιμπεροπούλου 0.80. — Επιστολαί και Όροι, Μετ. Κ. Ζάμπα 2. —

Ολόκληρος ο Πλάτων εις 33 τόμους 65.70. —

ΗΡΟΔΟΤΟΥ

Μούσαι, Μετ. Α Σκαλίδου, τόμ. 4 12. —

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ

Βίοι Παράλληλοι, Μτ. Α. Ραγκαβή, τ. 10 30. —

ΕΠΙΚΤΗΤΟΥ

Εγχειρίδιον, Μετ. Α. Καμπάνη 0.50. —

ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΦΕΞΗ Εκδιδομένη υπό την διεύθυνσιν του Δρος I. ΖΕΡΒΟΥ!!

E. Renan Οι Απόστολοι Μετ. Μπάμπη Αννίνου Εις την σειράν της Ιστορίας των αρχών του Χριστιανισμού, έργου όπερ, ανεξαρτήτως θεολογικών και θρησκευτικών γνωμών, παρέχει τας πλέον σημαντικάς και βασίμους πληροφορίας διά την ανάπτυξιν της χριστιανικής θρησκείας, «Οι Απόστολοι» είναι το κατ' εξοχήν ιστορικόν σύγγραμμα περί της εξελίξεως του πρώτου χριστιανικού κλήρου, περί των συσταθεισών τότε αποστολικών εκκλησιών και των αρχικών σχέσεων της χριστιανικής θρησκείας προς τον Εβραϊσμόν, τον Ελληνισμόν και τας εκ τούτων αιρέσεις. Είναι συνεπώς υψίστου ενδιαφέροντος, ο δε φιλοσοφικός νους, η ποίησις και η παραστατικότης του ύφους, ίδια χαρίσματα του συγγραφέως, το καθιστώσι κατ' εξοχήν τερπνόν. Δρ.5. —

O. Lombroso Ο πνευματισμός και ο υπνωτισμός Μετάφρ. Μ. Καΐρη Το τελευταίον έργον του ιατρού ψυχολόγου και διασήμου εγκληματολόγου Λομπρόζο. Εν αυτώ περιλαμβάνονται, διερευνώνται και συσχετίζονται τα πνευματιστικά και υπνωτιστικά πειράματα εφ' όσον παρουσιάζουσιν εκδηλώσεις εξαιρετικών ιδιοτήτων της ανθρωπινής ψυχής. Εκ πάντων δε τούτων μια πίστις εις την μετά θάνατον ζωήν προσκομίζεται υπό του φυσιολόγου συγγραφέως. Δρ.4. —

Paul de Régla Μετ. Ν. Κουντουριώτου Η Γυναίκα Βιβλίον νεωτεριστηκόν, αποτελούν μελέτην αρτίαν περί της γυναικός ως ατόμου, ως μέλους οικογενείας και ως κοινωνικού παράγοντος από ψυχολογικής, κοινωνιολογικής και φιλοσοφικής απόψεως. Τα αισθήματα, τα ελαττώματα και αι αρεταί της γυναικός, ο έρως, η στοργή, η ματαιότης, η τρυφερότης, η αφοσίωσις, η κρυψίνοια, η κομψότης κλπ. εικονίζονται και ψυχολογούνται με οξείαν παρατηρητικότητα και ακρίβειαν. Δρ. 3. —

Charles Richet Γενική Ψυχολογία Μετ. Ν. Κουντουριώτου Γενικεύων τα φυσιολογικά πορίσματα και τας ψυχολογικάς παρατηρήσεις και συστηματικώς συσχετίζων περιέλαβε τα θετικά συμπεράσματά του ο Richet εις έν έργον υπό τον τίτλον &Γενική Ψυχολογία&, όρου το πρώτον ήδη τιθεμένου. Προαγόμενος εκ του βιολογικού πορίσματος ότι ανακλαστική πράξις, ένστικτον, νόησις αποτελούσι την ανυπέρβλητον περιοχήν, εν η αναγκαστικώς διατρίβει και αναστρέφεται πάσα ψυχολογική έρευνα από του απλουστέρου ζώου μέχρι του ανθρώπου, εξετάζει την ερεθισιμότητα, το νευρικόν σύστημα, την ανακλαστικήν κίνησιν, το ένστικτον, την συνείδησιν, την αίσθησιν, την μνήμην κλπ. Δρ.4. —

J. Rogues de Fursac Η φιλαργυρία Μετ. Ν. Κουντουριώτου Εμβριθής μελέτη φιλοσοφική, ψυχολογική και φυσιολογική του πάθους της φιλαργυρίας από θετικιστικής απόψεως. Δεδομένου ότι η φιλαργυρία είναι υπερτροφία του ενστίκτου της αποταμιεύσεως, εξετάζεται βιολογικώς η εξέλιξις του ενστίκτου τούτου από του πρωτοκυττάρου διά του φυτικού και ζωικού κόσμου μέχρι του ανθρώπου. Ακολουθεί η παθολογική έρευνα, συμπτώματα, αιτιολογία, διάγνωσις. Έν δε μόνον κεφάλαιον λείπει, η θεραπεία, καθόσον η φιλαργυρία είναι πάθος ανίατον, όπερ τείνει ευτυχώς να εκλείψη χάρις εις τας οσημέραι υπό της κοινωνικής προόδου καταπολεμήσεις των αιτίων αυτής. Δρ. 3. —

E. Haeckel Η καταγωγή του ανθρώπου Μετ. Α. Φαρμακοπούλου Εμβριθής ερμηνευτής και εκλαϊκευτής της Δαρβινίου θεωρίας της εξελίξεως ο Χαίκελ εξετάζει εις το βιβλίον του τούτο και αναλύει τα της εξελίξεως του ζωικού βασιλείου μέχρι του ανθρώπου και τους σταθμούς της προόδου αυτού μέχρι του σημερινού τύπου. Δρ. 2 —

J. Loahbock Πώς να ζήτε Μετ. Θ. Φλωρά Είναι έν από τα χρησιμότερα και τερπνότερα σοβαρά βιβλία δια κάθε αναγνώστην. Αφηγηματικόν, μεστόν ωφελίμων γνωμών φιλοσοφικών και εμπειρικών, με ανέκδοτα και με συμπερασματικήν σκέψιν απηρτισμένον, αποτελεί πρακτικόν οδηγόν της χρησιμοποιήσεως της ζωής Δρ. 3. —

W. James (Τζέιμς) Η θεωρία της συγκινήσεως Μετ. Ν. Καζαντζάκη Θεμελιώδης ενέργεια του ανθρωπίνου οργανισμού είναι η συγκίνησις, ήτοι αφ' ενός η εκ του εξωτερικού κόσμου αίσθησις και αντίληψις και αφ' ετέρου η υποκειμενική διαμόρφωσις και φανέρωσις, από των πλέον στοιχειωδών και κοινών συγκινήσεων μέχρι των πλέον συνθέτων τελειοτέρων. Τοιουτοτρόπως εξετάζων και αναλύων την συγκίνησιν ο Τζέιμς παρέχει πρωτοτύπως και διαφωτιστικώς ιδίαν θεωρίαν φυσιολογικής ψυχολογίας. Δρ. 3. —

Fr. Paulhan Η ηθική της ειρωνείας Μετ. Χ. Δαραλέξη Μετά φιλοσοφικήν επισκόπησιν των ανθρωπίνων σκέψεων και των κοινωνικών σχέσεων, επί τη βάσει δε της φυσιολογικής ψυχολογίας εξετάζει το βιβλίον τούτο και αναλύει την ειρωνείαν ως σκέψιν και ως έκφρασιν και χαρακτηρίζει την ηθικήν και την ανήθικον όψιν αυτής εις τας καθημερινάς εκδηλώσεις και εις τας καλλιτεχνικάς και γενικωτέρας μορφάς αυτής. Δρ. 8. —.

X. Dastre Η ζωή και ο θάνατος Μετ. Ι. Στρατηγοπούλου Από βιολογικής και φιλοσοφικής απόψεως εξετάζεται και εξηγείται το φαινόμενον της ζωής και το εναλλάσσον φαινόμενον του θανάτου εις τον ενόργανον κόσμον, ιδίως δε εις τον άνθρωπον. Η έκθεσις και εξέλεγξις όλων των σχετικών θεωριών, τα κρατήσαντα εκάστοτε δόγματα, τα δεδομένα της ζωικής ιστορίας, τα εκ της χημείας και γενικώς εκ της επιστήμης συμπεράσματα παρατίθενται παράλληλα με την παρεχομένην θεμελιώδη δι' επιστημονικών τρόπων εξήγησιν της ζωής και του θανάτου. Δρ. 4. —

Gast. Danville Η ψυχολογία του έρωτος Μετ. Χ. Δαραλέξη Επιστημονική αλλά και ποιητικά διατυπωμένη εξήγησις του ανθρωπίνου έρωτος εις όλας τας εκδηλώσεις αυτού δίδεται διά του έργου τούτου, που περιέχει συνάμα ό,τι διά τον έρωτα εγνωμάτευσεν η φιλοσοφία, η ποίησις και η επιστήμη από της αρχαιότητος μέχρι σήμερον. Συμπέρασμα δε προκύπτει ότι ο έρως είναι φυσική και όχι ανώμαλος, υπερτέρα και όχι έκφυλος λειτουργία της ζωής. Δρ. 3. —

W. Wundt Σύστημα Φιλοσοφίας Μετ. Α. Δαλεζίου Το σημαντικώτατον σύγγραμμα του μεγάλου συγχρόνου φιλοσόφου της Γερμανίας. Έρευνα περί της αιτίας, της σκοπιμότητος και της ανάγκης της φιλοσοφίας, ήτις είναι η σύνδεσις και η σύνθεσις των εμπειρικών επιστημών εις μίαν κοσμοθεωρίαν, ανταποκρινομένην προς τας ανάγκας της διανοήσεως και του συναισθήματος. Επισκόπησις των μαθηματικών επιστημών και των τρόπων του συλλογισμού εις αυτάς, συσχέτισις των επιστημών προς αλλήλας, ιεραρχία και συνάρτησίς των και διατύπωσις των μεθόδων της δυνατής ανθρωπίνης λογικής και συναφώς της ψυχολογίας. Αντιδιαστολή της επιστημονικής και της φιλοσοφικής σκέψεως, διαίρεσις των φιλοσοφικών εννοιών εις κοσμολογικάς, ψυχολογικάς και οντολογικάς και τέλος διχασμός τούτων εις φιλοσοφίαν της φύσεως και φιλοσοφίαν της διανοίας. Τοιαύτα τα κεφάλαια, αποτελούντα την εισαγωγήν και την αφετηρίαν του φιλοσοφικού συστήματος του Wundt, συγκεντρούνται κατόπιν εις συνολικόν συμπέρασμα, καθ' ο κοινωνικώς μεν συνάγεται ροπή της ανθρωπότητος προς συνένωσιν όλων των πολιτισμένων εις μίαν μόνην κοινότητα, φιλοσοφικώς δε διαπιστούται ότι η ανθρωπίνη ζωή σκοπεί την προϊούσαν διανοητικήν κοσμοεξέλιξιν. Έπονται δύο κεφάλαια περί φιλοσοφίας της Θρησκείας και περί Αισθητικής. Το έργον δίτομον, μεταφρασθέν εκ της τελευταίας γερμανικής εκδόσεως τιμάται Δρ.18. —

Ernest Renan Ο Βίος του Ιησού Μετ. Α. Καμπάνη Το πολύκροτον σύγγραμμα του μεγάλου Ασιανολόγου και φιλοσόφου Ρενάν, διά του οποίου ηθέλησε ναποκαταστήση εν όλαις ταις λεπτομερείαις την ζωήν και το έργον του Ιησού και να συναγάγη ηθικά και γενικώτερον φιλοσοφικά συμπεράσματα περί της ιδρύσεως του Χριστιανισμού, της εξελίξεώς του και των αποτελεσμάτων του. Η μετάφρασις εκ της οριστικής εκδόσεως πλήρης μετά των σημειώσεων, των σχολίων και των παραπομπών. Δρ. 8.50

M. Maeterlingk Ο Θάνατος Μετ. Χ. Δαραλέξη Το άπειρον μυστήριον του θανάτου, η μεγάλη απορία του αν υπάρχη μετά θάνατον ζωή και υπάρχουσα ποία τις είναι, αποτελούσι το θέμα της εξόχως βαθυστοχάστου και υποβλητικής μελέτης του Βέλγου ποιητού φιλοσόφου. Αι πίστεις και αι υποθέσεις των θρησκειών, των φιλοσοφικών θεωριών, των επιστημονικών αντιλήψεων διερευνώνται με σαφήνειαν. Καθορίζεται δε τι εξ όλων αυτών είναι άξιον αποδοχής και τι παρουσιάζεται ως δημιούργημα αυθαιρέτου ηθικής σκοπιμότητος. Αντί άλλης περιλήψεως παραθέτομεν τίτλους τινών κεφαλαίων: «Η αδικία μας προς τον θάνατον». — «Η επικοινωνία με τους νεκρούς». — «Η μετενσάρκωσις». — «Δύο απόψεις του απείρου». Δρ. 3. —

Th. Ziehen Εγκέφαλος και ψυχή Μετ. Α. Δαλεζίου Η σχέσις του εγκεφάλου προς την ψυχήν από βιολογικής και φιλοσοφικής συνάμα απόψεως μετ' επισκοπήσεως του τι εν τω παρελθόντι επιστεύετο ή εδιδάσκετο περί τούτου υπό των θρησκειών, των φιλοσοφικών θεωριών και των επιστημονικών υποθέσεων, αποτελεί το θέμα του έργου τούτου, όπερ καταλήγει εις θετικήν τινα επισκόπησιν του προβλήματος επί τη βάσει της νεωτάτης θεωρίας της γνώσεως. — Δρ. 2.50

Ch. Darwin Περί της γενέσεως των ειδών Μετ. Ν. Καζαντζάκη Το κεφαλαιώδες περί της εξελίξεως έργον του μεγάλου φυσιολόγου, το αναλυτικόν και εύληπτον, μεταφρασθέν, εκ της οριστικής τελευταίας εκδόσεως. Επί τη βάσει των εμπειρικών και των επιστημονικών παρατηρήσεων, όσας παρέσχον αι θετικαί επιστήμαι και ιδίως η φυσική, η γεωλογία, η φυτολογία, η ζωολογία μετά βαθείας αντιλήψεως και επιστημονικώς φιλοσοφικού πνεύματος αποκαθίστανται, διατυπούνται και καθορίζονται εις τας λεπτομερείας των οι θεμελιώδεις νόμοι της εξελίξεως, ο του αγώνος της υπάρξεως και ο της επιλογής των ειδών, με τοιαύτην σαφήνειαν και φιλολογικότητα, ώστε το κλασσικόν τούτο σύγγραμμα, με όλην την αυστηράν επιστημονικήν υφήν του, αποτελεί έν των τερπνοτέρων και μάλλον ψυχαγωγικών μελετημάτων. Δρ. 9. —

P. Β. Chanterie de la Saussaye Ιστορία της θρησκείας, Σινών, Ιαπώνων Μετάφρ. Α. Δαλεζίου Πλήρης επιστημονική και φιλολογικώς εύληπτος έκθεσις των Σινο — Ιαπωνικών θρησκειών Βουδδισμού, Κονφουκιανισμού, Ταοϊσμού κλπ., κατά τε την ιστορικήν αυτών εξέλιξιν, φιλοσοφικήν, κοινωνικήν, ηθικήν, δογματικήν και την ασκουμένην ήδη λατρείαν. Πλήρης βιβλιογραφία επιτάσσεται του έργου. Δρ. 1.50. —

A. Schopenhauer Σκέψεις και αποσπάσματα Μεταφρ. Ν. Κουντουριώτου Χαρακτηριστική εκλογή εκ των έργων του διασήμου φιλοσόφου και ηθικολόγου γενομένη υπό του συγχρόνου γάλλου συγγραφέως κ. Bourdeau, προτάσσοντος βιογραφίαν και επιτυχή κρίσιν περί του Σοπενάουερ, ως ανθρώπου και ως συγγραφέως. Τα κυριώτερα των εν τω τόμω αποσπασμάτων είνε τα περί οδυνών του κόσμου, περί θανάτου, περί τέχνης, περί εγωισμού, η πολύκροτος μεταφυσική του έρωτος και το περί γυναικός δοκίμιον Δρ. 4. —

A. Schopenhauer Επί της θρησκείας Μεταφρ. Ν. Κουντουριώτου Εις το πρώτον μέρος του βιβλίου συζητείται κατά τον Πλατωνικόν διαλογικόν τρόπον τι είνε αι θρησκείαι, κατά πόσον αι αλληγορίαι των υποκρύπτουν επιστημονικάς αληθείας και αν η θρησκεία εν γένει χρειάζεται και ωφελεί. Έπονται αναλύσεις περί του Χριστιανισμού εν συναρτήσει προς τον Ιουδαϊσμόν, τον Βουδδισμόν και γενικώτερον τον θεϊσμόν, γνώμαι περί του ορθολογισμού, του πανθεϊσμού κλπ. Εν τέλει παρατίθενται αι διάσημοι μελέται του Σοπενάουερ: άρνησις της θελήσεως του ζην, το μηδέν της υπάρξεως και περί της αυτοκτονίας. Δρ. 3. —

Η. Βercson Το γέλοιο Μετ. Ν. Καζαντζάκη Σπανίως δύναται να ευρεθή έργον κατά φιλολογικήν πρωτοτυπίαν, τερπνήν σαφήνειαν και φιλολογικήν διατύπωσιν εφάμιλλον προς το έργον τούτο του κορυφαίου συγχρόνου φιλοσόφου της Γαλλίας. Εν αυτώ αναλύεται με καταπληκτικήν γενικότητα, μέθοδον, σαφήνειαν και ουχ ήττον διά συγκεκριμένων παραδειγμάτων η ψυχολογία του γέλωτος, η αιτία του, ο τρόπος της παραγωγής του, ήτοι το αστείον, το κωμικόν, η ειρωνεία, η φαιδρά παράστασις, το λεκτικόν τέχνασμα κλπ. δι' αναδρομής εις την παγκόσμιον φιλολογίαν και δι' οξείας επισκοπήσεως των σχετικών κοινωνικών φαινομένων. Δρ. 3.

Louis Büchner Ο κατ' Επιστήμην άνθρωπος. Μετ. Αν. Φαρμακοπούλου Το έργον διαιρούμενον εις τρία μέρη εξετάζει από βιολογικής κυρίως απόψεως: Πόθεν ερχόμεθα; Ποίοι είμεθα; Πού βαίνομεν; Η πρωτογενής του ανθρώπου κατάστασις, η κατ' εξέλιξιν καταγωγή του, η σημερινή φυσιολογία και η κοινωνική, ηθική και πολιτική του υπόστασις εκτίθενται με το αναλυτικόν πνεύμα και την εξαιρετικήν ευρυμάθειαν του διασήμου επιστήμονος, τον οποίον απέδωκε με ακρίβειαν ο γνωστός συγγραφεύς δημοσιολόγος κ. Φαρμακόπουλος. Αρ. 4. —

A. Debay Φιλοσοφία του γάμου. Μετ. Θ. Ορφανίδου Ο φυσιολόγος συγγραφεύς, του οποίου όλα τα έργα εσημείωσαν καταπληκτικήν επιτυχίαν εκδόσεων εν Γαλλία και πανταχού της Ευρώπης, πραγματεύεται τα του έρωτος, της ευτυχίας, της συζυγικής πίστεως, της ζηλοτυπίας, της μοιχείας, του διαζυγίου, της αγαμίας από βιολογικής και ηθικής απόψεως. Η μετάφρασις έγινεν εκ της 115ης εκδόσεως. Δρ. 8. —

A. Fouillé Η φιλοσοφία του Σωκράτους. Βράιλα Αρμένη Το δίτομον σπουδαίον σύγγραμμα του Φουγιέ περί της φιλοσοφίας του Σωκράτους ως ιδεολογίας και ως ηθικής συνέπτυξεν ο Έλλην συγγραφεύς εις βιβλίον γενικώς προσιτόν δια την σαφήνειαν, την λογικήν μέθοδον και το ύφος του. Εις αυτό διευκρινίζονται αι Σωκρατικοί αντιλήψεις επί τη βάσει των έργων του Πλάτωνος και του Ξενοφώντος, φαίνεται δε εναργώς το ύψος και η έκτασις της διδασκαλίας του μεγάλου φιλοσόφου. Δρ. 2. —

Ernest Renan Ο Αντίχριστος. Ο φιλόσοφος και καλλιτέχνης συγγραφεύς, ο μέγας Ασσυριανολόγος και Εβραϊστής Ρενάν εξιστορεί με το θαυμάσιον ύφος του τα της παραδόσεως περί Αντιχρίστου κατά τους πρώτους μετά Χριστόν χρόνους επί τη βάσει των αυθεντικών κειμένων. Η φανέρωσις της τότε κοινωνικής και πολιτικής καταστάσεως, η ανάπτυξις της Χριστιανικής θρησκείας και όλα τα συναφή θέματα φιλοσοφικά και ιστορικά καθορίζονται εις το έργον τούτο. Δρ. 3. —

Max Nordau Ψυχολογική φυσιολογία. Μετ. Η. Οικονομοπούλου Υπέρμαχος των ηθικών της κοινωνίας βάσεων, απολογητής των παλαιών αξιών κατά τρόπον όχι δογματικόν, αλλά ορθολογιστικόν, παρουσιάζεται ο Νορντάου εις το έργον του υπό τον τίτλον «Ψυχολογική φυσιολογία του πνεύματος και της ιδιοφυίας». Καταπολεμεί την επαναστατικήν ροπήν εις την ιδεολογίαν και ιδίως αναλύει και καθορίζει από φυσιολογικής απόψεως τι είναι ο ορθός νους, η ιδιοφυία και η μεγαλοφυία. Δρ. 2. —

C. Flammarion Ο Θεός εν τη φύσει. Μετάφρασις Α. Ζάρκου Τας επιστημονικάς περί του σύμπαντος γνώσεις, κυρίως τας αναγομένας εις τον ευρύν ορίζοντα των φυσικών νόμων και της αστρονομίας, παρουσιάζει εις το βιβλίον του αυτό ο Φλαμμαριών. Αφορμώμενος από το δόγμα του Θεϊσμού και καταλήγων εις αναγνώρισιν της λογικής και της αρμονίας του κόσμου, από τους πλέον γενικούς νόμους έως εις τας ελαχίστας λεπτομερείας των υπάρξεων, παρουσιάζει με πειστικότητα την υπόστασιν Ανωτάτου Όντος δημιουργού της ζωής. Δρ. 4. —

Léon Tolstoï Η σονάτα του Κρόυτζερ. Μετ. Σ. Φραγκοπούλου Υπό τύπον διηγήματος, με ιδιαιτέραν φιλολογικήν αξίαν, συνάμα δε και με δύναμιν συλλογισμού, αναπτύσσει ο Τολστόη τας γνώμας του περί γάμου και περί των αιτίων της ανηθικότητος καθώς και τας βασιζομένας εις τον Χριστιανισμόν αρχάς του περί ατομικής και κοινωνικής ηθικής. Δρ. 2. —

Léon Tolstoï Το σχολείον Γιασνάιας Πολιάνας. Μετάφρ. Βλ. Σκορδέλη Είναι αι ιδέαι του Τολστόη περί εκπαιδεύσεως και ηθικής ανατροφής των παίδων, βασιζόμεναι εις φυσιολογικάς, ψυχολογικάς και κοινωνικάς παρατηρήσεις. Προς εφαρμογήν αυτών ο συγγραφεύς ίδρυσε πρότυπον σχολείον εις το κτήμα του Γιασνάια Πολιάνα και τα συμπεράσματα και ταποτελέσματα της διδασκαλίας περιλαμβάνει επίσης εις το βιβλίον, το οποίον ούτως είναι μεγίστου κοινωνικού και παιδαγωγικού ενδιαφέροντος. Δρ. 3. —

C. Flammarion Το άγνωστον Μετάφρ. Aλ. Γεωργιάδου Τα ανεξήγητα φαινόμενα, τα θετικώς ήδη βεβαιούμενα υπό παρατηρητών και επιστημόνων αξιοπίστων, εκτίθενται εις το βιβλίον τούτο του αστρονόμου μεταφυσικού. Εμφανίσεις και εκδηλώσεις θνησκόντων, οπτασίαι, τηλεπάθεια, όρασις εξ αποστάσεως, ψυχικαί επικοινωνίαι, προφητείαι και προρρήσεις του μέλλοντος και όνειρα αξιοσημείωτα εξηγούνται ούτως, ώστε να προκύπτη το συμπέρασμα, ότι υπάρχει ψυχή, έχουσα δυνάμεις αγνώστους εις την επιστήμην, ενεργούσα πέραν των αισθήσεων και προγινώσκουσα το πεπρωμένον. Δρ. 3. —

Léon Tolstoï Η ανάστασις. Μετ. Οικονομοπούλου Πολέμιος του ηθικού καθεστώτος, μισών τας προλήψεις και τα συμβατικά ψεύδη, υπέρμαχος της ισότητος και της αλληλοβοηθείας παρουσιάζει ο Τολστόη υπό καλλιτεχνικόν τύπον αφηγήσεως τα άτοπα της σημερινής κοινωνίας και υποδεικνύει τρόπους εξαγνίσεως του άνθρωπου. Αφ' ότου εδημοσιεύθη «η Ανάστασις» εξακολουθεί να διαδίδεται καταπληκτικώς και η εξ αυτής επίδρασις εν Ρωσία και αλλαχού είναι μεγίστη. Δρ. 3. —

Léon Tolstoï Αι νέαι ιδέαι Μετ. Οικονομοπούλου Επιτομή της ιδεολογίας και των ηθικών και κοινωνικών αρχών του Τολστόη είναι το βιβλίον τούτο, εις το οποίον εξετάζονται πώς είναι τώρα και πώς πρέπει να είναι η Ζωή, ο Άνθρωπος, η Κοινωνία, η Θρησκεία, η Εξουσία, η Πατρίς, ο Πλούτος, η Εργασία, η Επιστήμη, η Τέχνη, ο Έρως, η Γυνή, το Αγαθόν, η Αλήθεια κλ. Πολλά αξιώματα και γνωμικά εξ όλων των έργων του Τολστόη περιλαμβάνονται επίσης εις το βιβλίον τούτο. Δρ. 2. —

Μαx Nordau Ο εκφυλισμός. Μετ. Αγγέλου Βλάχου Ιατρός και φρενολόγος ο Νορδάου ενέκυψεν εις την μελέτην της συγχρόνου κοινωνίας και των νοσηρών εκδηλώσεων της· συμπέρασμα δε των μελετών του είναι «ο Εκφυλισμός», όπου περιγράφονται αι παθολογικαί πνευματικαί τάσεις του κοινού και των καλλιτεχνών και ιδεολόγων. Πολλοί συγγραφείς και ποιηταί νεώτεροι, ο Ίψεν, ο Τολστόη, ο Ζολά, ο Βάγνερ, ο Βερλαίν, ο Γκωτιέ κλ., παρουσιάζονται ως έκφυλοι· εν τέλει δε υποδεικνύονται τα μέτρα αντιδράσεως εναντίον της προϊούσης κοινωνικής εκφυλίσεως. Δρ. 2. —

Tolstoï Η νέα ζωή Μετ. Σ. Φραγκοπούλου Το πλέον ριζοσπαστικόν κοινωνιολογικόν έργον του Τολστόη είναι «Η νέα ζωή» που εξετάζει με ζοφερά χρώματα τας σημερινάς κοινωνίας, εικονίζει θαυμαστά την αθλιότητα των εργατικών τάξεων, βαίνουσαν από του κακού εις το χειρότερον, διδάσκει δε την απλοποίησιν των κοινωνικών συνθηκών και τον φυσικόν και αγροτικόν βίον ως το μόνον μέσον σωτηρίας από της αθλιότητος. Δρ. 2.50. —

B. Dangennes Η θέλησις Μετ. Η. Οικονομοπούλου Ο,τι σχετικόν με την άσκησιν και την ενίσχυσιν της θελήσεως και όσα είναι τα εξ αυτής ωφελήματα του ατόμου και της κοινωνίας, περιελήφθησαν εις το βιβλίον τούτο. Μεθοδικά ταξινομημέναι και ερμηνευμέναι, με αφηγηματικότητα δε και χάριν, παρετέθησαν αι περί θελήσεως γνώμαι αρχαίων και νέων σοφών μαζί με τα διδάγματα της κοινωνικής πείρας. Δρ. 3. —

John Caird Η φιλοσοφία της θρησκείας Μετ. Π. Γρατσιάτου Η επιστημονική και μεταφυσική δικαιολογία της θρησκείας επί τη βάσει της ανέκαθεν σκέψεως της ανθρωπότητος και σύμφωνα με τας νεωτέρας γνώσεις διατυπούται σαφώς και μεθοδικώς εις το φιλοσοφικόν τούτο έργον, θεωρούμενον υπό της κριτικής ως κλασσικόν εις το είδος του. Δρ. 3. —

Ιω. Ζερβού Ιστορία της ιδέας Η εξέλιξις των ανθρωπίνων ιδεών, θεολογικώς, μεταφυσικώς και επιστημονικώς και τα εξαγόμενα των ιδεών τούτων εις θρησκευτικάς πίστεις, εις ηθικά δόγματα και εις τας άλλας κοινωνικάς εφαρμογάς διατυπώνονται εις τα δύο βιβλία του έργου — τον Γαβατάμαν και τον Αστάρην — περιληπτικώς και κατά τρόπους μεταφορικούς, χωρίς να παραβλεφθή εκ τούτου η ακρίβεια. Ως συνάθροισμα και ολοκλήρωσις των ιστορουμένων ιδεών προκύπτει τέλος κεντρική φιλοσοφική ιδέα, εξηγούσα, συναρμόζουσα και ενώνουσα όλας τας ανέκαθεν κοινωνικάς πίστεις και φιλοσοφικάς δοξασίας. Δρ. 4. —

E. Haeckel Ο Μονισμός Μετ. Α. Φαρμακοπούλου Εξετάζων από βιολογικής απόψεως και ιδίως σύμφωνα με την κρατούσαν θεωρίαν της εξελίξεως ο Χαίκελ την κίνησιν, την σύνθεσιν και την ανάπτυξιν της ύλης παρουσιάζει τον Μονισμόν, ήτοι την απλήν και εξ ενός στοιχείου σύστασιν της ύλης ως την μόνην πραγματικήν και εναργώς αληθή φιλοσοφικήν περί του κόσμου αντίληψιν. Δρ. 2. —

V. Hugo Φιλοσοφία και φιλολογία Μετ. Γερ. Βουτσινά Με οξυδέρκειαν και με δύναμιν εις ύφος εναργές και ποιητικόν ο Ουγκώ διερευνά εις αυτό το έργον του την παγκόσμιον σκέψιν ως προς την καλλιτεχνικήν ιδίως εκδήλωσιν αυτής. Η ανάλυσις του έργου του Αισχύλου κατά συμπαραβολήν με το έργον του Σαίξπηρ εκτεινόμεναι περιλαμβάνουν γενικήν επισκόπησιν του αρχαίου ιδεώδους και του νεωτέρου. Δρ. 2.50. —

John Lubbeck Αι απολαύσεις της ζωής Μετ. Α. Μαρπουτσόγλου Αισιόδοξος ο συγγραφεύς εξετάζει τα αγαθά και τα δεινά, τας ευτυχίας και τας συμφοράς της ζωής, παρουσιάζων δε μέγα το πλεονέκτημα των απολαύσεων, διδάσκει πώς και εις τας ταλαιπωρίας ακόμη να ευρίσκωμεν την απόλαυσιν και να κατορθώνωμεν την αποσόβησιν ή ελάττωσίν των. Δρ. 3. —

Richard Ο Σοσιαλισμός Μετ. Η. Οικονομοπούλου Μελέτη της ιστορίας του σοσιαλισμού, έκθεσις περιληπτική των νεωτέρων σοσιαλιστικών συστημάτων και των εφαρμογών των, ιδίως εξέλεγξις αυτών σύμφωνα με τας αντιλήψεις της συγχρόνου οικονομολογικής επιστήμης είναι το έργον τούτο, το οποίον παρέχει ιδίως πολλάς και πολυτίμους περί του σοσιαλισμού γνώσεις και πληροφορίας. Δρ. 3. —

Pappalardo Η Τηλεπάθεια Μετ. Α. Καμπάνη Όλα τα φαινόμενα παλαιά και νέα, όσα εξηκριβώθησαν σχετικά με την εξ αποστάσεως αίσθησιν, ήτοι τα φαινόμενα της τηλεπαθείας ή άλλως λεγομένης έκτης αισθήσεως, συνάμα δε και όλας τας διατυπουμένας υπό διαφόρων υποθέσεις προς εξήγησιν του φαινομένου, συνεκέντρωσεν ο συγγραφεύς μεθοδικά εις το βιβλίον αυτό, ώστε η ανάγνωσίς του παρέχει σαφή ιδέαν του τι είναι και πώς κρίνεται σήμερον η τηλεπάθεια. Δρ. 2.50. —

Rousseau Περί της ανισότητος των ανθρώπων Μετ. Α. Κωτίτη Είναι το τολμηρότερον έργον του Ρουσσώ, περιέχον περιληπτικώς τας φιλοσοφικάς του ιδέας όπως ανεπτύχθησαν εις το «Κοινωνικόν Συμβόλαιον», εις τας «Εξομολογήσεις» του κ.τ.λ. Υποστηρίζει ότι τα δεινά της ανισότητος προέκυψαν του πολιτισμού και υποδεικνύει την επαναστροφήν του ανθρώπου εις την αρχέγονον κατάστασιν. Δρ. 3. —

Rousseau Κοινωνικόν Συμβόλαιον Μετ. Ι. Ζερβού Βασιζόμενος ο Ρουσσώ εις την ιδέαν ότι αι Κοινωνίαι εσχηματίσθησαν βαθμηδόν και με το να συμβληθούν μεταξύ των οι άνθρωποι, εξετάζει κατά πόσον το Κοινωνικόν αυτό Συμβόλαιον είναι διατηρήσιμον και δίκαιον ή δικαιοφανές. Και καθ' όσον οι πλειότεροι άνθρωποι αδικούνται από τους ολίγους κρίνει ο Ρουσσώ ως δικαίαν την επανάστασιν. Από κοινωνιολογικής απόψεως το Κοιν. Συμβόλαιον είναι σπουδαιότατον έργον, ιστορικώς δε υπήρξεν η κυριωτέρα θεωρητική διδασκαλία της Γαλ. Επαναστάσεως. Δρ. 3. —

Schopenhauer Συγγραφείς και Ύφος Μετ. Α. Ζάρκου Ο μέγας της Γερμανίας νεώτερος φιλόσοφος, βαθύς και πρωτότυπος, υπερέχει συνάμα και εις κομψότητα ύφους. Εις την σειράν δε των έργων του των υπό τίτλον «Πάρεργα και Παραλειπόμενα» περιέλαβε το από τον άνω τίτλον σύγγραμμα, όπου με διαύγειαν φιλοσόφου και πείραν μεγάλου καλλιτέχνου ορίζει τους κανόνας του καλού ύφους, τους τρόπους της διατυπώσεως των ιδεών και εν γένει της συγγραφής, επιτίθεται δε δριμύτατα εναντίον των διαστροφέων της γλώσσης και των κενολόγων καλλιτεχνών. Δρ. 3. —

Max Nordau Κοινωνιολογικά παράδοξα. Το δεύτερον μέρος των φιλοσοφικών αντιλήψεων του Νορντάου, σχετικών προς την υπόστασιν της σημερινής κοινωνίας και προς τας τάσεις της μελλούσης κοινωνικής εξελίξεως, περιέχεται εις το έργον τούτο επιστημονικώς ριζοσπαστικόν και φιλοσοφικώς φιλελεύθερον. Δρ. 3. —

Π. Βράιλα Αρμένη Στοιχεία φιλοσοφίας. Συμπλήρωσις του έργου «Περί πρώτων ιδεών και αρχών» και διδασκαλία ιδεολογίας, ηθικής ψυχολογίας και φιλοσοφίας είναι το έργον αυτό του φιλοσόφου Βράιλα, ο οποίος εις τον κύκλον των γνώσεων τούτων περιέλαβε και τας περί Γλυπτικής, Ζωγραφικής, Μουσικής, Ποιήσεως μεταφυσικάς αντιλήψεις, καθώς και τας περί δικαίου θεωρίας. Δρ. 3. —

Félix le Dantec Ο αθεϊσμός Μετάφρασις Αρ. Καμπάνη Το σύστημα του Οριστικισμού (déterminisme), ήτοι η φιλοσοφία ως συμπέρασμα των εξηκριβωμένων επιστημονικών γνώσεων, διατυπούται με πολυμάθειαν, με ισχυρόν λογικόν ειρμόν και με συγγραφικήν χάριν εις το έργον τούτο του καθηγητού Νταντέκ σχετικώς με τας κοσμολογικάς και θρησκευτικάς θεωρίας. Χωρίς να διδάσκη καθαυτό τον αθεϊσμόν, συνοψίζει τας σχετικάς παλαιοτέρας και συγχρόνους θεωρίας, πολεμεί κυρίως την αυθαίρετον σκέψιν εις κάθε δόγμα είτε θεϊστικόν είτε υλιστικόν και υποδεικνύει ορίζοντα ελευθέρας σκέψεως, υποταγμένης εις τους μαθηματικούς, φυσικούς, χημικούς και βιολογικούς νόμους. Ώστε ανεξαρτήτως πεποιθήσεων και ιδεών παρέχει ουσιαστικώς πλήθος γνώσεων εις κάθε άνθρωπον της σκέψεως. Η μετάφρασις επιμελημένη υπό του λογογράφου κ. Αρ. Καμπάνη Δρ. 4. —

Θ. Καΐρη Φιλοσοφικά. Είναι το κεφαλαιώδες έργον του εξόχου της νεωτέρας Ελλάδος ηθικολόγου, μεταφυσικού φιλοσόφου και αιρεσιάρχου Θ. Καΐρη, ο οποίος έσχε μεγάλην επίδρασιν παλαιότερα και έως σήμερον. Αι ιδέαι του περί Θεϊσμού, περί Ηθικής, περί Νόμων, περί Λογικής, περί Κόσμου κ.τ.λ. διατυπούνται εις το βιβλίον τούτο εύληπτα και σύντομα. Δρ. 2. —

H. Taine Φιλοσοφία της τέχνης εν Ελλάδι. Μετ. Αγαθονίκου Η επιστημονική και κοινωνιολογική κριτική του διασήμου Ταιν περί των λόγων της αναπτύξεως της Καλλιτεχνίας, Ποιήσεως, Τραγωδίας, Γλυπτικής, Ζωγραφικής εν τη αρχαία Ελλάδι περιέχονται εις το βιβλίον αυτό. Η ποικιλία των γνώσεων, η κομψότης των αντιλήψεων, η γοητεία του ύφους το κάμνουν εξαιρετικά ελκυστικόν και προσιτόν εις κάθε αναγνώστην. Η μετάφρασις επιμελημένη υπό του Αχ. Αγαθονίκου. Δρ. 2.50. —

H. Taine Φιλοσοφία της τέχνης εν Ιταλία. Μετ. Αγαθονίκου Εις το έργον τούτο επί τη βάσει της θεωρίας του «του περιβάλλοντος» περιγράφει ο Ταιν την κοινωνικήν ζωήν των χρόνων της Αναγεννήσεως και εξηγεί πώς εφανερώθη εντός ολίγου χρόνου τόση ακμή τέχνης εν Ιταλία με τον Ραφαήλ, τον Μιχαήλ Άγγελον, τον ντα Βίντσι και τους άλλους κορυφαίους ζωγράφους, γλύπτας και καλλιτέχνας εν γένει. Δρ. 2.50. —

Γ. Εγέλου Η Λογική Μετ. Π. Γρατσιάτου Κεφαλαιώδες σύγγραμμα του μεγάλου Γερμανού φιλοσόφου, εν ω με καταπληκτικήν ακρίβειαν και μαθηματικήν μέθοδον διατυπώνει τους νόμους τους διέποντας την νόησιν και τας μορφάς αυτής, αποβλέπων εις την αδιάσπαστον συνάφειαν του τύπου και της ουσίας, κατ' αντίθεσιν της παλαιάς λογικής, και αποδεικνύων ότι τάξις και νόμος, ενότης εν τη διαφορά, υπάρχει πανταχού. Ούτως αφετηρία του Εγελιανού συστήματος, όπερ ο Wundt εκάλεσε φιλοσοφίαν της πραγματικότητος, δύναται να θεωρηθή το παρόν έργον. Δρ. 4. —

Friedrich Nietzsche Η Γένεσις της Τραγωδίας Μετ. Ν. Καζαντζάκη Το θαυμάσιον ποιητικόν και φιλοσοφικόν έργον του Νίτσε περί της αρχαίας τραγωδίας. Εμβριθής γνώστης της Ελληνικής ιστορίας, βαθύς δε ψυχολόγος της Ελληνικής ιδέας, με ποιητικήν πρωτοτυπίαν και με κριτικήν ισχυράν έρριψεν αποκαλυπτικόν φως επί της αρχαίας τραγωδίας και γενικώτερον επί όλων των εκδηλώσεων της Ελληνικής ζωής. Δρ. 3. —

Wilhelm Wundt Υπνωτισμός και Υποβολή Μετ. Δ. Πολυμέρη Ο κορυφαίος σύγχρονος φιλόσοφος της Γερμανίας, δεινός βιολόγος, ψυχολόγος και μελετητής των κοινωνικών φαινομένων, ιδρυτής ιδέας φιλοσοφικής θεωρίας, συμπληρούσης την μεταφυσικήν αντίληψιν διά της επιστήμης και τανάπαλιν, εξετάζει και αναλύει τα φαινόμενα του υπνωτισμού και της υποβολής από φυσικής, χημικοζωικής και κοινωνιολογικής απόψεως. Δρ. 3. —

Cesare Lombroso Ο εγκληματίας άνθρωπος Μετ. Μπάμπη Αννίνου Το πολύκροτον επιστημονικόν και κοινωνιολογικόν σύγγραμμα του Λομπρόζο, το προκαλέσαν σημαντικάς τροποποιήσεις των θεωριών και των εφαρμογών του Ποινικού Νόμου. Επί τη βάσει των δεδομένων της ψυχοπαθείας και της εμπειρικής ψυχολογίας, διά κλινικών δε και ποικίλων στατιστικών παραδειγμάτων αποδεικνύει ότι οι εγκληματίαι είναι έκφυλοι, συνεπώς ανεύθυνοι. Το δίτομον τούτο είναι προσιτόν και εξόχως ενδιαφέρον εις πάντα αναγνώστην, απαραίτητον δε εις τους επιστήμονας, ιατρούς και νομικούς. Δρ. 8. —

Léon Tolstoï Η Αναγέννησις Μετ. Σπ. Φραγκοπούλου Αι μελέται της τελευταίας συγγραφικής περιόδου του μεγάλου ποιητού της Ρωσσίας και φιλοσόφου περιλαμβάνονται εις τον τόμον τούτον. Θρησκευτικαί, κοινωνικοί, ηθικαί, σοσιαλιστικαί, όλαι διαυγείς και ήρεμοι εις την διατύπωσιν, αλλά ρηξικέλευθοι και επαναστατικαί κατ' ουσίαν. Δρ. 2.50. —

H. Poincaré Επιστήμη και υπόθεσις Μετ. Π. Ζερβού Το βαθύ και αποκαλυπτικόν έργον του κορυφαίου του αιώνος μας φιλοσόφου επιστήμονος. Επισκοπείται εις αυτό και καθορίζεται η σχετικότης και η αξία της επιστήμης και καταδεικνύεται η σημασία της υποθέσεως είτε επιστημονική είτε καθαρώς φιλοσοφική είναι αύτη. Ούτω τίθενται τα όρια της ανθρωπίνης σκέψεως, δείκνυται δε ο ορίζων της επί τα πρόσω νοήσεως. Δρ. 4. —

Max Nordau Ψυχολογικά παράδοξα Μετ. Ν. Κουντουριώτου Το βιβλίον αποτελεί το πρώτον μέρος των φιλοσοφικών αντιλήψεων του Νορντάου. Τολμηρόν εις φυσιολογικάς αναλύσεις και εις συμπεράσματα περί έρωτος, αισιοδοξίας και απαισιοδοξίας, περί προλήψεων ηθικής και αληθείας και περί του πού έγκειται η αλήθεια. Το αδρόν ύφος και η ζωντανή διατύπωσις του Νορντάου απεδόθησαν γλαφυρώς και με ακρίβειαν από τον κ. Κουντουριώτην. Δρ. 3. —

Friedrich Nietzche Γνώμαι και περικοπαί. Μετάφρασις Ιωάννου Ζερβού Η πρωτοτυπία της σκέψεως, ο απότολμος λυρισμός, η οξεία φιλοσοφική και κοινωνιολογική αντίληψις του υπερόχου συγγραφέως κρατούν υπό την γοητείαν και την επίδρασίν των σήμερον την παγκόσμιον εκλεκτήν φιλολογίαν. Και μέχρι της φιλοσοφίας ακόμη έφθασεν ο αντίλαλος τον Νιτσεϊσμού. Τα έργα του Νίτσε: «Η Γέννησις της Τραγωδίας», «Θεωρίαι ασύγχρονοι», «Ανθρώπινα πράγματα, πολύ ανθρώπινα», «Ξημέρωμα», «Φαιδρά Γνώσις», «Ζαρατούστρας», «Αντίχριστος», «Ίδε ο Άνθρωπος» κτλ. έκαμαν κατάπληξιν, μεταφρασμένα εις κάθε φιλολογικήν γλώσσαν. Απ' όλα αυτά ο καθηγητής του εν Παρισίοις Πανεπιστημίου Λιχτεμπερζέ έκαμεν εκλογήν, την οποίαν ηκολούθησεν ο κ. Ζερβός, αποδώσας εις την γλώσσαν μας ζωντανά τον δαιμόνιον συγγραφέα. Θαυμαστή βιογραφία και ανάλυσις προτάσσεται του έργου. Δρ. 3. —

Osipe Lourié Η φιλοσοφία του Τολστόη. Μετ. Γεωργίου Βουτσινά Αι θρησκευτικαί, αι ηθικαί, αι φιλοσοφικαί ιδέαι, που ανέπτυξεν εις τα τόσα συγγράμματά του φιλοσοφίας, δογματικής, μυθιστορήματος, δράματος, διηγήματος ο διάσημος Τολστόη — ο Ρώσος επαναστάτης φιλόσοφος, ο Νεοχριστιανικός — ευρίσκονται εις το βιβλίον τούτο, συστηματοποιηθείσαι από αξιοσημείωτον συγγραφέα, τον κ. Οσσίπ-Λουριέ και κατά μετάφρασιν του δοκίμου δημοσιογράφου κ. Βουτσινά. Δρ. 3. —

Louis Büchner Δύναμις και ύλη Αι χημικαί και βιολογικαί θεωρίαι του διασήμου Γερμανού φυσιολόγου Μπύχνερ, τείνουσαι εις υποστήριξιν των υλιστικών γνωμών, διατυπούνται εις το πολύκροτον τούτο βιβλίον, άξιον μελέτης διά τον επιστημονικόν αυτού χαρακτήρα ανεξαρτήτως γνωμών και πεποιθήσεων. Δρ. 4. —

Βράιλα Αρμένη Περί πρώτων ιδεών και αρχών Η φιλοσοφική διδασκαλία του Βράιλα περιλαμβάνεται εις το έργον τούτο, πού αποτελεί συνάμα και περίληψιν πολλών φιλοσοφικών συστημάτων μεταφυσικής και καθαράς λογικής από Αριστοτέλους μέχρι Καντ. Δρ. 3. —

Léon Tolstoï Μετ. Σ. Φραγκοπούλου Το τέλος της εποχής μας. Είναι το βιβλίον, που εξέδωκεν ο Τολστόη μετά τον Ρωσοϊαπωνικόν πόλεμον, φιλοσοφικός αντίπαλος των διαθέσεων της Ρωσικής ψυχής, αναφερόμενον όμως εις γενικότητας θεωριών εφαρμοσίμων εις κάθε λαόν και εις κάθε κοινωνίαν. Ο υπέρμαχος του δικαίου, ο απολογητής της ισότητος, ο κήρυξ της ειρήνης Τολστόη μας παρουσιάζει νέας απόψεις μέλλοντος της ανθρωπότητος εις το έργον του τούτο. Δρ. 1.50. —

Σ. Αποστολίδου Αι ψυχώσεις. Σύγγραμμα επιστημονικόν, όπου τα πλέον ενδιαφέροντα κεφάλαια της φυσιολογίας, η εγκληματικότης, αι μονομανίαι, αι γενετήσιοι διαστροφαί, ο εκφυλισμός, η ανισόρροπος ευφυία, αι ψευδαισθήσεις διερευνώνται και περιγράφονται σαφώς μετά περιέργων παραδειγμάτων εξ όλης της ιστορίας και κατά τρόπον αφηγηματικόν, δυνάμενον να ελκύση το ενδιαφέρον κάθε αναγνώστου. Δρ. 4. —

A. Debay Υγιεινή και φυσιολογία του γάμου Μετ. Τ. Καρδαρά Ήτοι φυσική και ιατρική ιστορία των συζύγων. Επιστημονική, αλλά και εύληπτος δι' όλους διδασκαλία των συζυγικών καθηκόντων, της τερπνής συμβιώσεως και της γεννήσεως υγιών τέκνων, συνάμα δε και υπόδειξις των μεγάλων εξ αγνοίας σχετικών νοσημάτων. Η μετάφρασις έγινεν εκ της 221ης γαλλικής εκδόσεως υπό του ιατρού Τ. Καρδαρά. Δρ. 3. —

A. Debay Υγιεινή των ηδονών και τέρψεων Μετ. Τρ. Ευαγγελίδου Επιστημονική εξήγησις περί του μέτρου των γενετησίων ορμών παρά τω ανθρώπω, περί του τρόπου της χρήσεως σχετικώς με την ιδιοσυγκρασίαν, την ηλικίαν, τας εποχάς, τας κοινωνικάς συνθήκας κτλ. Η φωτισμένη διά του έργου τούτου ανάπτυξις των σχετικών κεφαλαίων της βιολογίας του εξησφάλισαν παγκόσμιον και συνεχή επιτυχίαν. Δρ. 3. —

Π. Βράιλα Αρμένη Περί ενότητος των Λογικών Στοιχείων Εξακολουθών την ανάπτυξιν της νεωτέρας μεταφυσικής φιλοσοφίας εις το έργον αυτό ο Βράιλας εξηγεί επί τη βάσει των γενικών φυσικών φαινομένων πώς εμορφώθησαν οι θεμελιώδεις νόμοι της εφηρμοσμένης λογικής, οι οποίοι πάντες αποδεικνύουν την ύπαρξιν Θεού και ψυχής και παρουσιάζουν αναμφισβήτητον την ανωτέραν του ανθρώπου υπόστασιν. Δρ. 1. —

Jean Finot Η επιστήμη της ευτυχίας. Μετ. Α. Γεωργιάδου Παγκοσμίως γνωστός διά την επιστημονικήν και φιλολογικήν αξίαν των έργων του, που τα διαπνέει όλα φιλοσοφική αισιοδοξία, πραγματεύεται εις το βιβλίον του αυτό ο κ. Finot πώς δύνανται κάθε άτομον και κάθε κοινωνία να ενισχύσουν το έμφυτον εις την ζωήν κεφάλαιον ευτυχίας και να το πολλαπλασιάσουν, ώστε η αποκαρτέρησις και ο απελπισμός — νοσηρά συμπτώματα — να περιορισθούν εις το ελάχιστον. Η φιλοσοφικότης, η ηθικολογία, ο επιστημονισμός του έργου συνδυάζονται με τερπνήν αφηγηματικότητα. Δρ. 3. —

Π. Βράιλα Αρμένη Φιλοσοφικαί μελέται. Το υπό τον τίτλον «Φιλοσοφικαί μελέται περί Χριστιανισμού» έξοχον θεολογικής και μεταφυσικής φιλοσοφίας έργον του Αυγ. Νικολάι εις το οποίον διατυπούνται αι θεωρίαι περί Θεού, αθανασίας της ψυχής, θρησκευτικής αποκαλύψεως, προορισμού του ανθρώπου κτλ., συνδυασμέναι με τα δεδομένα των σημερινών γνώσεων, απεδόθη υπό του Έλληνος φιλοσόφου Βράιλα εις την γλώσσαν μας τόσον αρτίως, ώστε ν' αποτελή ίδιον αυτού έργον, φιλολογικόν και επιστημονικόν. Το όλον έργον τόμοι 3. Δρ. 12. —

Geriolles — Gaustier Αι ξέναι χώραι. Μετάφρασις Ν. Ποριώτη Καλλιτεχνική και εν ταυτώ ακριβής περιγραφή χωρών και λαών, πολιτισμού και θρησκειών και εθίμων, γεωργίας, εμπορίου, ναυτιλίας κ.λ.π. των μάλλον περιέργων και αγνώστων πόλεων και τόπων της γης. Προς συγγραφήν του έργου συνειργάσθησαν επιφανείς συγγραφείς περιηγηταί. Δρ. 5. —

Κ. Κυπριάδου Μελετήματα Κοινωνιολογικά και Εγκληματολογικά. Αι νεώτεροι παρατηρήσεις, κοινωνιολογικοί αντιλήψεις και ηθικά πορίσματα επί διαφόρων κοινωνικών θεσμών και ιδίως επί των εγκληματικών τάσεων και των περί ποινής θεωριών. Δρ. 1.20. —

Fred. Nietzche Ο Ζαρατούστρας. Μετ. Ν. Καζαντζάκη Το υπέροχον και κυριώτατον έργον του μεγάλου συγχρόνου ποιητού και φιλοσόφου της Γερμανίας, όπου κυρίως εκτίθενται αι ριζοσπαστικαί θεωρίαι του περί της παλαιάς — της μέχρι σήμερον — ηθικής και της εν γένει κοινωνικής οργανώσεως με τρόπον θαυμασίως ποιητικόν και όπου παρουσιάζεται πλήρης η πολύκροτος νιτσεϊκή θεωρία του Υπερανθρώπου. Δρ. 4.50. —

Γ. Σωτηριάδου Ιστορία της αρχαιότητος. Όλη η αρχαία ιστορία από των πρώτων φαραωνικών εποχών της Αιγύπτου μέχρι της υποδουλώσεως της Ελλάδος υπό των Ρωμαίων, συγγραφείσα υπό του εν τω Εθνικώ Πανεπιστημίω καθηγητού της ιστορίας. Επιστημονική ακρίβεια και κριτική διαύγεια διακρίνουσι το έργον. Δρ. 4. —

Ι. Π. Καραβία Η οροθεραπεία. Ο νεώτατος και κατ' εξοχήν σπουδαίος θεραπευτικός ούτος κλάδος της ιατρικής, η οροθεραπεία, εκτίθεται ευλήπτως διά πάντα αναγνώστην και διεξηγείται εις το σύγγραμμα τούτο, γραφέν επί τη βάσει των επί του θέματος νεωτέρων αυθεντικών έργων της ιατρικής επιστήμης. Δρ. 3 —

B. Spinosa Ηθική. Μετ. Μ. Κουντουριώτου Το κεφαλαιώδες έργον του μεγάλου πανθεϊστού φιλοσόφου. Εν αυτώ δι' επιστημονικής και κατ' εξοχήν κριτικής μεθόδου ανάγεται ο συγγραφεύς εις γενικωτάτας και καθωρισμένας αντιλήψεις περί θεού, περί αρχής και φύσεως της ψυχής, περί συναισθημάτων και παθών, περί κοινωνίας, κοινωνικής εξαρτήσεως του ανθρώπου κλπ. Αι υψηλαί και υπέροχοι θεωρίαι του αποτελούσι κυριωτάτην βάσιν της νέας φιλοσοφίας. Δρ. 5. —

C. A. Lalsant Η Αγωγή. Μετ. Ν. Καζαντζάκη Η αγωγή των παίδων επί τη βάσει της επιστήμης είναι ο πλήρης τίτλος και το θέμα του έργου τούτου, όπερ ενέχει μέγα ενδιαφέρον όχι μόνον διά τους παιδαγωγούς, αλλά και δια πάντα περί την κοινωνιολογίαν και την ηθικήν ασχολούμενον. Η μύησις εις τα μαθηματικά και εις τας φυσικάς επιστήμας, η επιστημονική ανατροφή, η ψυχολογία και το πρόβλημα της ανατροφής είναι τα κυριώτερα ζητήματα του βιβλίου. Δρ. 3. —

I. Stuart Mill Ο Ωφελιμισμός Μετ. Ιω. Ζερβού Ο επιφανέστερος φιλόσοφος της ωφελιμιστικής θεωρίας είναι ο Μιλλ. Και το σύγγραμμα τούτο είναι η κατ' εξοχήν ερμηνεία ανάπτυξις και απολογία της φιλοσοφικής ταύτης θεωρίας, ήτις εν μεγάλω κύκλω επεκράτησε κατά τους τελευταίους χρόνους εις την κοινωνιολογίαν ??? ??? εις την ηθικήν, την παιδαγωγίαν, την πολιτειολογίαν κ.λ.π. Εξαιρετική σαφήνεια και καθαρότης συλλογισμού καθιστώσι το έργον γενικώς προσιτόν. Δρ. 2. —

Th. Ribot Αι ασθένειαι της προσωπικότητος Μετ. Π. Ψηλορείτη Αι μελέται του επιφανούς φυσιολόγου και ψυχολόγου περί του πώς η προσωπικότης εσχηματίσθη εις τον άνθρωπον, πώς λειτουργεί, πώς σχετίζεται με τον εσώτερον οργανισμόν, ήτοι τον νουν, και πώς με τον εξωτερικόν, ήτοι το σώμα, και πώς ευρίσκεται μέσα εις το αντικειμενικόν περιβάλλον. Συνάμα καθορίζεται έως πού υπάρχει φυσιολογική ενέργεια του προσώπου και από που αρχίζει αύτη να γίνεται νοσηρά. Δρ. 3. —

Th. Ribot Αι ασθένειαι της βουλήσεως Μετ. Π. Ψηλορείτη Η βούλησις αληθώς είναι η αφετηρία οιασδήποτε ενεργείας και εκδηλώσεως του ανθρώπου, συναφής με την νόησιν, επιδρώσα επ' αυτής και υφισταμένη την επίδρασιν της. Ειδικεύων τας ψυχολογικάς μελέτας του ο κ. Ριμπώ εξηγεί πώς μορφώνεται κληρονομικώς και προσωπικώς η θέλησις, πώς εξωτερικεύεται και επιδρά εις την πνευματικήν παραγωγήν, εις την ψυχικήν φανέρωσιν και εις την κοινωνικήν κατάστασιν. Δρ. 3. —

Louis Figuier H επαύριον του θανάτου Μετ. Α. Πολυμέρη Επί τη βάσει της αστρονομίας, φυσικής, βιολογίας κλ. ο συγγραφεύς παρουσιάζει ως αναμφίσβητον την ύπαρξιν ψυχής και μελλούσης μετά θάνατον ζωής. Αι θεμελιώδεις επιστημονικαί γνώσεις καθώς και όλη η φιλοσοφία των ιδεολόγων και των θρησκευτικών, διατυπωμέναι με απλότητα και με σαφήνειαν, κάμνουν εξαιρετικά ενδιαφέρουσαν την ανάγνωσιν του έργου. Δρ. 4. —

Ludwig Büchner Ο Δαρβινισμός Μετ. Α. Φαρμακοπούλου Ο διάσημος φυσιοδίφης και βιολόγος της Γερμανίας Βύχνερ εξηγεί εις το σύγγραμμα τούτο τους νόμους και τας υποθέσεις της Δαρβινικής θεωρίας περί εξελίξεως και επιλογής των ειδών, περί ιεραρχίας των όντων κλ., συνάμα δε εξάγει γενικά συμπεράσματα περί της αρχής και περί του προορισμού του ανθρώπου. Δρ. 4. —

Léon Tolstoï Τα Ευαγγέλια Μετ. Σ. Ζησίδη Επιχειρών να συστηματοποιήσει την χριστιανιακήν διδασκαλίαν επί τη βάσει των Ευαγγελίων και καθ' όσον περιέχουν αυτά γενικάς εντολάς, κατήρτισεν ο Τολστόη σύνολον εκ των τεσσάρων Ευαγγελιστών, λαμβάνων υπ' όψιν του και την όλην χριστιανικήν παράδοσιν. Θεμελιώδης ιδέα του Νεοχριστιανικού φιλοσόφου είναι να συναρμόση την σημερινήν κοινωνικήν αντίληψιν και ζωήν προς τα γενικά χριστιανικά δόγματα. Δρ. 2.50. —

Τh. Ribot Προβλήματα της ψυχολογίας των συναισθημάτων. Μετ. Ν. Δαραλέξη Φυσιολόγος και φιλόσοφος ο συγγραφεύς επιχειρεί εις το έργον τούτο διά της επιστημονικής άμα και της ιδεολογικής μεθόδου την διερεύνησιν και εξήγησιν των πλέον περιπλόκων και μυχίων εκδηλώσεων της ανθρωπίνης ζωής. Δρ.3. —

M. Maeterlincq Ο θησαυρός των ταπεινών. Σειρά φωτεινών μελετών επί συγκεκριμένων θεμάτων και αφηρημένων ζητημάτων, ως αι υπό τους τίτλους το ξύπνημα της ψυχής — οι προειδοποιημένοι (περί του θανάτου) — Νοβαλίς — η καθ' ημέραν τραγικότης κ.λ.π., αποτελούντα σύνολον πρωτοτύπου ψυχολογίας και κοινωνικής φιλοσοφίας. Δρ. 3. —

Osipe Lourié Η φιλοσοφία του Ίψεν. Μετ. Γ. Τσοκοπούλου Η φιλοσοφική σκέψις η εμπνεύσασα το όλον έργον του Ίψεν, η βασιζομένη εις τας συγχρόνους βιολογικάς δοξασίας, παρουσιάζεται εις ενιαίον σύστημα. Εν ταυτώ γίνεται συσχέτισις όλων των δραμάτων του μεγάλου Νορβηγού συγγραφέως, παρέχεται δε ακριβής ανάλυσις ενός εκάστου αυτών. Δρ. 3. —

A. Metchnikoff Μελέται περί της ανθρωπίνης φύσεως. Μετ. Α. Γεωργιάδου Ο διάσημος εν Γαλλία βιολόγος θέτει διά του έργου τούτου απόψεις νέας ηθικής, μη δεχόμενος ως ηθικήν βάσιν την ιδέαν της μετά θάνατον ζωής προβάλλων δε ως τοιαύτην την επιδίωξιν της μακροβιότητος. Παραλλήλως δε ως κοινωνικόν παράγοντα περιόδου και ως μέσον ηθικοποιήσεως υποδεικνύει αντί της φιλανθρωπίας την συναίσθησιν αμοιβαίας ωφελιμότητος. Δρ.4. —

H. Eckermann Συνομιλίαι Έκκερμαν και Γκαίτε. Μετ. Ν. Καζαντζάκη Αι φιλοσοφικαί αντιλήψεις, αι περί φιλολογίας και τέχνης γνώμαι και ο ιδιωτικός βίος του Γκαίτε κατά την ώριμον της ζωής του περίοδον περιλαμβάνονται εις το έργον τούτο. Δρ. 3. —

F. Viault και F. Jolyet Φυσιολογία του ανθρώπου. Μετ. Αλ. Γεωργιάδου Εξήγησις επιστημονική του ανθρωπίνου οργανισμού και περιγραφή των λειτουργιών του σώματος ευμεθόδως και αναλυτικώς, παρέχουσαι και ειδικάς και εγκυκλίους γνώσεις, απαραιτήτους διά την κατανόησιν της βιολογίας της κοινωνιολογίας και της καθόλου φιλοσοφίας. Δρ. 12. —

A. Schopenhauer Το αυτεξούσιον. Μετ. Α. Πολυμέρη Ορμώμενον εκ της εμπειρικής ψυχολογίας και συνδυάζον τας παρατηρήσεις αυτής προς τα εκ της φυσιολογίας πορίσματα το έργον τούτο διερευνά αν πραγματικώς υπάρχη ελευθερία βουλήσεως εις τον άνθρωπον, κατά πόσον δε ούτος υφίσταται αναπόδραστον επίδρασιν προηγουμένων και συγχρόνων του έξωθεν ενεργειών, είναι δηλαδή ούτος αποτέλεσμα μάλλον ή αίτιον. Επί τη βάσει δε της ίδιας αυτού θεωρίας περί τούτων προβαίνων ο Σοπενάουερ αναπτύσσει συναφώς τας περί ηθικής αντιλήψεις του, πόρισμα της όλης φιλοσοφίας του. Δρ. 3. —

Papus Απόκρυφος επιστήμη — ψυχισμός Μετ. Ν. Κουντουριώτου Ο συγγραφεύς γνωστότατος εν Παρισίοις ιατρός και εκ των επιφανεστέρων μυστών του αποκρυφισμού εξωθεί την τόλμην της σκέψεως μέχρι των ακροτάτων ορίων εν τη εκθέσει των αντιλήψεων του αποκρυφισμού επί του Σύμπαντος, του Θεού και της Ψυχής, την οποίαν παρακολουθεί από της ελεύσεώς της μέχρι της οριστικής διά των διαδοχικών μετενσαρκώσεων τελειώσεώς της. Το βιβλίον έκαμε κατάπληξιν εν Γαλλία, τοιαύτην δε αναμφιβόλως θα προξενήση και παρ' ημίν τόσον εις τον γενικώς σκεπτόμενον κόσμον και τον επιστημονικόν, όσον και εις τους κοινονιολογούντας ιδιαιτέρως. Δρ. 4· —

Paul Lefert Επιτομή Φυσιολογίας. Μετάφρ. Α. Καλλιβωκά Εγκυκλοπαιδικόν επιστημονικόν έργον, περιγράφον και εξηγούν τα του ανθρωπίνου οργανισμού, ήτοι την σύστασιν και κυκλοφορίαν του αίματος, την λειτουργίαν της θρέψεως και της πέψεως, τα των μυών, νεύρων κλπ. κατά τρόπον ευχάριστον και αντιληπτόν εις όλους. Δρ. 5. —

Emerson Λόγια του κόσμου. Μεταφρ. Θ. Χ. Φλωρά Σειρά μελετών κοινωνικών, ψυχολογικών και φιλοσοφικών εκ των εξοχωτέρων του μεγάλου Σάξωνος συγγραφέως, τας οποίας διαπνέει και καθιστά εις όλους γοητευτικάς και αντιληπτάς μία υπέροχος πνοή ποιήσεως, με παραστατικότητα και ενάργειαν ύφους. Προηγείται βιογραφία κριτική του συγγραφέως υπό του μεταφραστού και έπονται αι μελέται: Προορισμός — Πλούτος — Λατρεία — Αυτεξούσιον — Χαρακτήρ — Θάρρος. Δρ. 3. —

Martin — Viel κλπ. Νόσοι και Θεραπείαι. Μετ. Α. Καλλιβωκά Μετ' επιμελή έρευναν συνεκεντρώθησαν υπό του μεταφραστού αι καλύτεραι ειδικαί μελέται εξόχων επιστημόνων, τοιαύται ώστε να δύνανται ν' αναγνωσθώσιν υφ' όλων και να είναι αντιληπταί, ευχάριστοι και οδηγητικαί επί των κυριωτέρων ασθενειών. Πλην της περιγραφής περιέχουσι διάγνωσιν και κυρίως οδηγίας προληπτικάς και θεραπευτικάς. Δρ. 5. —

N. Cuyau Στοιχεία ελευθέρας ηθικής. Μετ. Ν. Κουντουριώτου Βιβλίον πολύκροτον. Η ηθική διδασκαλία του Γκιγιώ, ανεξάρτητος από παντός θρησκευτικού δόγματος και ηθικής κυρώσεως, τοιαύτην επροξένησεν εντύπωσιν εν Γαλλία, ώστε έγινεν αντικείμενον ιδιαιτέρας συζητήσεως εις την Γαλλικήν Φιλοσοφικήν Εταιρείαν. Οι γνωρίζοντες τας φιλοσοφικάς αντιλήψεις του Νίτσε θα εκπλαγούν βλέποντες πώς δύο υπέροχοι διάνοιαι, από της αυτής βάσεως ορμηθείσαι, κατέληξαν εις συμπεράσματα εντελώς αντίθετα, ήτοι εις ένα εντελώς διαφορετικόν υπεράνθρωπον. Δρ. 5. —

Ν. Vaschide Ο ύπνος και τα όνειρα. Μετ. Ν. Κουντουριώτου Το αρτιώτερον προϊόν της περί ονείρων μελέτης είνε το έργον τούτο, εν ω εκτίθενται όλαι αι από της αρχαιότητος μέχρι σήμερον έρευναι πάντων των σοφών, θίγονται δε ζητήματα σπουδαιοτάτης πρακτικής σημασίας, ως το της επιδράσεως των ονείρων επί της πραγματικής ζωής, της διαγνωστικής αυτών σημασίας, της χρησιμοποιήσεώς των ως παθογνωμονικών ενδείξεων κλπ. Δρ.4. —

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΦΕΞΗ Εκδιδομένη υπό την διεύθυνσιν το Δρος Ι. ΖΕΡΒΟΥ

Διονυσίου Σολωμού Τα Έργα Όλα τα ποιητικά και πεζά έργα του εθνικού ποιητού, μετά των παραλλαγών στίχων και διορθώσεών του — ποιήματα εθνικά, επικολυρικά, σατυρικά, λυρικά, επιγράμματα, σημειώσεις και μελετήματα φιλολογικά, ιστορικά και κριτικά εν οις «ο διάλογος του ποιητή, φίλου και σοφολογιωτάτου», εις ένα τόμον κατά την διαρρύθμισιν και την τάξιν της κριτικής εκδόσεως Ιακ. Πολυλά. — Η έκδοσις επί χάρτου κοινού. Δρ. 2.50. —

Ιω. Ζερβού Μύθοι της Ζωής. Διηγήματα και παραμύθια, συγχρονιστικά αλλά και αναγόμενα εις θρύλους και παραδόσεις της Ανατολής, πρωτότυπα δε εις το ύφος και εις την καθόλου μορφήν. Το πρώτον μέρος, αι «Ιστορίαι του Δισκεψίου» εικονίζουν υπό ιδεολογικόν τύπον, αλλά με ωμόν κατ' ουσίαν ρεαλισμόν, τους ανθρώπους με τας ορμάς και τα πάθη των εις αντίθεσιν προς τα ιδανικά των. Το δεύτερον μέρος, αι «Ιστορίαι του Τρισκεψίου» παρουσιάζουν ως τρίτον παράγοντα της ζωής την υπερτέραν και γενικήν αντίληψιν του νου, την μοιραίως ειρωνευομένην κάθε πραγματικήν ενέργειαν και κάθε ενδιάθετον ροπήν. Δρ. 3. —

W. Gœthe (Γκαίτε) Βέρθερος. Μυθιστόρημα, του οποίου η φιλολογική και κοινωνική επίδρασις υπήρξε μοναδική, μεστόν λυρισμού, τρυφερότητος και πάθους είναι ο Βέρθερ του κορυφαίου της Γερμανίας ποιητού Γκαίτε. Ο έρως εξεταζόμενσς από της πλέον αισθηματικής και ιδεολογικής απόψεως, αποτελεί την βάσιν του ρωμαντικού αλλά και ψυχολογικού τούτου μυθιστορήματος. Η έκδοσις επί χάρτου κοινού. Δρ. 2. —

Αριστοτέλους Βαλαωρίτου Έργα. Το έξοχον ποιητικόν έργον του υμνητού της ελληνικής πατρίδος και των ελληνικών ιδανικών, του αποδώσαντος συγχρονιστικώς την δημοτικήν μας της Ηπείρου και της Ρούμελης ποίησιν. Τα προλεγόμενα και αι φιλολογικαί, ιστορικαί και άλλαι σημειώσεις του ποιητού συμπεριλαμβάνονται εις τον τόμον τούτον. — Η έκδοσις επί χάρτου κοινού. Δρ. 5. —

Ι. Κονδυλάκη Ο Πατούχας Το δυνατόν και συνάμα κλασσικώς λιτόν ύφος του συγγραφέως, η ενάργεια και η παραστατικότης και η αλήθεια της περιγραφής, η ανεπιτήδευτος αλλά και βαθεία ψυχολογία των κοινωνικών και των κατ' άτομον εκδηλώσεων της ζωής, προσόντα διακρίνοντα εξαιρετικώς το συγγραφικόν τάλαντον του κ. Ι. Κονδυλάκη, συγκεντρούνται και παρέχονται πλούσια και άφθονα εις τον Πατούχαν. Ώστε το αληθώς Ελληνικόν τούτο έργον, ηθογραφικόν άμα και ψυχολογικόν, να είναι ισάξιον προς τα τελειότερα του είδους του εις την ξένην φιλολογίαν. Δρ. 3. —

Εμμανουήλ Ροΐδου Συριανά Διηγήματα. Δημιουργός ελληνικού φιλολογικού ύφους είναι ο Ροΐδης συνδυάσας πολυμάθειαν και ανθηρότητα φράσεως, σκέψιν και σαφήνειαν, σκώμμα οξύ και χαριτωμένην λεπτότητα. Τα κατεσπαρμένα πολλαχού ηθογραφικά διηγήματά του, μερικά επιθεωρημένα υπ' αυτού του ιδίου, περιλαμβάνονται εις τον τόμον τούτον μετά πλήρους βιογραφικής και κριτικής μελέτης περί του συγγραφέως υπό του κ. Α. Μ. Ανδρεάδου. Δρ. 3. —

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ. Εμμ. Ροΐδης, Βιογραφία. — Ψυχολογία Συριανού συζύγου. — Ιστορία ενός σκύλλου. — Ιστορία μιας γάττας. — Το ξεστούπωμα. — Το παράπονο του νεκροθάπτου. — Ιστορία ορνιθώνος.

Ανδρέου Κάλβου Η Λύρα. Αι εικοσιτέσσαρες θαυμασταί ωδαί, αι δημοσιευθείσαι υπ' αυτού εις δύο τεύχη, ήτοι το όλον ποιητικόν αυτού έργον, το διάφορον, αλλά και παράλληλον και εφάμιλλον του έργου του Σολωμού, εκδίδονται εις τον τόμον τούτον. Προτάσσεται βιογραφία του Κάλβου υπό τον κ. Ι. Ζερβού, εν τέλει δε παρατίθεται η συνταχθείσα υπό του ποιητού μετρική των ωδών του. Δρ 2. —

Δ. Γ. Καμπούρογλου Θρύψαλα. Εντυπώσεις υπό πρωτότυπον διηγηματικόν τύπον, κριτικαί γνώμαι, φιλοσοφικαί, ηθικαί, φιλολογικαί, εκ των οποίων άλλαι εκτενέστεροι κι άλλαι κομψώς επιγραμματικαί, εις ύφος εν συνόλω επίχαρι αλλά μεστόν λεπτής ειρωνείας, περιλαμβάνονται εις το πρωτότυπον τούτο έργον του κ. Καμπούρογλου, το οποίον δύναται να χαρακτηρισθή ως αποστάλαγμα πολυετούς και ανθηράς φιλολογικής εργασίας. Δρ 2. —

W. Shakspear (Σαίξπηρ) Κοριολανός. Μετάφρασις Μ. Δαμιράλη Η ζωή του Κοριολανού, του ηρωικού προασπιστού της πατρίδος του Ρώμης και κατόπιν προδότου και πολεμίου αυτής, αποτελεί την υπόθεσιν του θαυμασίου εις πέντε πράξεις δράματος, το οποίον οι κριτικοί θέτουν εφάμμιλλον του «Βασιλέως Ληρ», του «Μάκβεθ» και του «Οθέλλου», ήτοι μεταξύ των αριστουργημάτων του κορυφαίου νεωτέρου τραγικού Δρ 2. —

Λεοπάρδη Ηθικά έργα. Το αριστούργημα του υπερόχου της Ιταλίας φιλοσόφου και ποιητού Λεοπάρδη είναι τα «ηθικά έργα» του. Η παραστατικότης των ιδεών, ο λυρισμός, η πρωτοτυπία και το κλασσικόν ύφος παρέχουν εις το έργον μοναδικήν γοητείαν και χάριν. Ενώ η εμβρίθεια, αι φιλοσοφικαί αντιλήψεις και η ευρύτης της σκέψεως το αναδεικνύουν εξόχως υποβλητικόν συνάμα και μορφωτικόν. Του έργου προτάσσεται πρόλογος εμβριθής περί του βίου και των έργων Λεοπάρδη υπό του καλλιτεχνικώς μεταφράσαντος κ. Α. Καμπάνη. Δρ. 3. —

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ: Βίος και έργα του Λεοπάρδη. — Διάλογος του δόκτορος Rush με τες μούμιες. — Διάλογος του Πλωτίνου και του Πορφυρίου. — Διάλογος ενός Ισλανδού με την μητέρα Φύσιν. — Διάλογος της Φύσεως και μιας ψυχής. — Εγκώμιον των πουλιών. — Ιστορία του ανθρωπίνου γένους. — Σκέψεις.

W. Goethe Φάουστ Μετάφρ. Μ. Αυγέρη Το κυριώτατον φιλοσοφικόν και ποιητικόν αριστούργημα του Γκαίτε — το κορυφαίον έργον της Γερμανικής φιλολογίας. Από τον θρύλον του σοφού που επώλησε την ψυχήν του εις τον Σατανάν και γύρω εις τα μεγάλα ιδεώδη της σοφίας, της ωραιότητος και της αρετής εξελίσσεται μία έντονος αλληλουχία των παθών, των ορμών, των εξάρσεων και των ιδεωδών του ανθρώπου. Υπερτέρα ποιητική πνοή ζωογονεί την βαθυτάτην σκέψιν, θαυμαστή πλαστικότης συναρμόζει την πολύπλοκον δραματικήν αυτού σύνθεσιν και εταστική ειρωνεία αισιοδόξου σοφίας ζωογονεί το σύνολον. Δρ. 4. —

Sienkiewicz Quod Vadis ?(Πού υπάγεις;) Όλη η τόσον δραματική ζωή των χρόνων του Νέρωνος, η εξελισσομένη εν μέσω όλβου αμυθήτου και δυστυχίας απαραμίλλου, πολυτελείας, φιληδονίας, συμφορών και αθλιοτήτων, με πιστήν εξιστόρησιν των καταπληκτικών οργίων του Νέρωνος εκ παραλλήλου και κατ’ αντίθεσιν της ηθικής και της αγιότητος των πρώτων χριστιανών της κοσμοκρατείρας Ρώμης, περιπλεκόμενα εις έν περιπαθές μυθιστόρημα έρωτος και στοργής αποτελούσι το θέμα του ωραίου και πολυπλόκου έργου, που εντός ολίγων ετών αριθμεί χιλιάδας εκδόσεων εις όλας τας γλώσσας του κόσμου. Η ανέκδοτος μέχρι τούδε μετάφρασις του κ. Δρακοπούλου είναι η μόνη πλήρης και ακριβής. — Δρ. 5. —

Δ. Ταγκοπούλου. Σκόρπιες μολυβιές Σειρά ψυχολογικών διηγημάτων, ηθογραφικών εντυπώσεων και περιγραφών της ελληνικής φύσεως αποτελούσι τον τόμον τούτον. Εις αυτάς με απλότητα, πρωτοτυπίαν και καλλιτεχνικήν διατύπωσιν παρέχονται ενδιαφέρουσαι και ζωνταναί εικόνες από την σύγχρονον εθνικήν μας ζωήν. Δρ. 2. —

Henri Gilbert Τέχνη για τα παιδιά. Μετάφρ. Γ. Τσοκοπούλου Από τα δυσκολώτερα συγγραφικά κατορθώματα είναι η σύνθεσις καλλιτεχνικών, τερπνών και διδακτικών έργων, ικανών να ελκύουν το ενδιαφέρον της παιδικής ψυχής και να συντελούν εις την αισθητικήν και ηθικήν αυτών ανάπτυξιν. «Η τέχνη για τα παιδιά» παρέχει εις ένα τόμον εκλεκτάς συνθέσεις, διηγήσεις, διαλόγους, έργα παιδαγωγικά εξόχων λογογράφων, ικανά συνάμα να παράσχουν τέρψιν εις πάντα ανεπτυγμένον. Δρ. 2.50. —

G. Flaubert Ο πειρασμός του αγ. Αντωνίου Μετάφρ. Κ. Βάρναλη Το χαρακτηριστικώτερον και φανταστικώτερον έργον του μεγάλου λογογράφου της Γαλλίας. Από το γνωστόν συναξάρι της χριστιανικής παραδόσεως, που παρουσιάζει τον μέγαν άγιον ασκητήν των αφρικανικών ερήμων ενοχλούμενον σαρκικώς και ψυχικώς υπό του πειρασμού, εδημιούργησεν ο συγγραφεύς γοητευτικήν, πολύπλοκον και περιπετειώδη διήγησιν όχι μόνον βαθύτατα ψυχολογικήν και φιλοσοφικήν, αλλά και παρέχουσαν ζωηράν εικόνα των έξεων, των ιδεωδών και των συνθηκών του βίου των πρώτων χριστιανικών αιώνων της Ανατολής. Δρ. 3. —

Κονδυλάκη, Ευστρατιάδου κλπ. Από την εθνικήν εποποιίαν Σελίδες της μεσαιωνικής και της νεωτέρας ιστορίας μας γραφείσαι από λογοτέχνας και αφηγούμεναι πιστώς μετά παραστατικότητος και λυρισμού τα μεγάλα και δραματικά γεγονότα, εν οις οι αγώνες των βουλγαροκτόνων αυτοκρατόρων, η άλωσης της Κων]πόλεως, η ολοκαύτωσις του Αρκαδίου κλπ. Δρ. 2.50. —

Σπύρου Μελά Το άσπρο και το μαύρο Το τελευταίον δυνατόν και συγκλονιστικόν δράμα του Έλληνος συγγραφέως, δι' ου προβάλλονται ζωηρώς και αναλύονται επιδεξίως και εξελέγχονται θεσμοί και ηθικά προβλήματα της συγχρόνου κοινωνίας Δρ. 1.50. —

Δ. Γρ. Καμπούρογλου Αναδρομάρης Ποικίλαι, άγνωστοι, διαφωτιστικοί λεπτομέρειαι από την θρησκευτικήν, την πολιτικήν και την κοινωνικήν ζωήν του έθνους από των χρόνων της δουλείας μέχρι και της παρελθούσης γενεάς. Εκάστη περιλαμβάνεται εις αυτοτελή διήγησιν, φιλολογικώς επαγωγόν, απαρτίζεται δ' εν συνόλω πρωτότυπον έργον αναδρομικής επισκοπήσεως της όλης Ελληνικής ζωής Δρ. 3. —

Αννίνου, Μωραϊτίνη, Τσοκοπούλου κλπ. Ήρωες και μάρτυρες Η ζωή και η πολεμική και κοινωνική δράσις των μεγάλων της Ελληνικής επαναστάσεως πρωτεργατών. Ο Ρήγας, ο Βύρων, ο Αθανάσιος Διάκος, ο Καραϊσκάκης, ο Κολοκοτρώνης, ο Μιαούλης κλπ. αποτελούσι την ιστορικήν άμα και λογοτεχνικήν σειράν βιογραφιών του τόμου τούτου Δρ. 2. —

Π. Νιρβάνα Η βοσκοπούλα με τα μαργαριτάρια Εκλεκτά διηγήματα αναφερόμενα κυρίως εις την Ελληνικήν παράδοσιν, ζωογονούμενα από ωραίαν ψυχολογίαν. Μεταξύ των διηγημάτων του τόμου: Το βασιλόπουλο που χαμογελούσε, το αγαπημένο ανδρόγυνο, ο γάμος της πεντάμορφης, η εκδίκησις του καμπούρη, ψεύτρα αγάπη κλπ Δρ. 2. —

Κονδυλάκη, Τσοκοπούλου κλπ. Μεγαλουργήματα του 21 Τα λαμπρότερα και επικώτερα κατορθώματα του αγώνος της Ελληνικής ανεξαρτησίας, με ιστορικήν ακρίβειαν και περιγραφικότητα από εκλεκτούς λογογράφους μας. Η Γραμβούσα — Η πολιορκία της Ακροπόλεως — Η άλωσις της Τριπολιτσάς — Η έξοδος του Μεσολογγίου — Η ναυμαχία του Ναυαρίνου κλπ. περιλαμβάνονται εις τον τόμον τούτον Δρ. 2. —

Ειρ. Π. Δημητρακοπούλου Η υιοθετημένη Μυθιστόρημα πρωτότυπον, ειλημμένον εκ της πραγματικής ζωής, δι' ου εικονίζεται η τραγική θέσις του δι' υιοθεσίας αποσπωμένου από την φυσικήν οικογένειάν του και από το πρώτον περιβάλλον της ζωής του Δρ. 3. —

Μολιέρου Τα ερωτικά πείσματα Μετ. Ν. Ποριώτη Μία από τας ωραιοτέρας κωμωδίας του Μολιέρου, αληθινά ψυχολογημένη, με χαρακτηρισμούς προσώπων, ελαττωμάτων και παθών, με αλλεπάλληλα κωμικά επεισόδια και πλουσίαν σκηνικήν πλοκήν, μεταφρασθείσα φιλολογικώς και πιστώς εις μέτρον υπό του κ. Ν. Ποριώτη. Δρ. 1.50. —

Ε. Ροΐδου Τα είδωλα Η μεγάλη και πολύκροτος γλωσσική μελέτη του Ροΐδου, η οποία αποτελεί και εμβριθή φιλολογικήν κριτικήν όλης της νεωτέρας ελληνικής φιλολογίας. Μετ’ αυτής συνεξεδόθη και η συμπληρωματική απάντησις του Ροΐδου εις βιβλιογραφικήν επίκρισιν του Πολυλά. Δρ. 4. —

Αλεξ. Παπαδιαμάντη Τα Άπαντα Η Ελληνική ψυχή με τα εθνικά της ιδεώδη, τας οικογενειακάς παραδόσεις, τα συναξάρια και τους θρύλλους και την ποίησιν της παρουσιάσθησαν από τον Παπαδιαμάντην εις αριστοτεχνικά μυθιστορήματα και διηγήματα. Εις τον έξοχον διηγηματογράφον η Ορθοδοξία εύρε τον θαυμάσιον ραψωδόν της και η ελληνική φύσις τον έξοχον υμνητήν αυτής.

Τα έργα του αφανώς ζήσαντος και προ ολίγου καιρού εν πενία, αποθανόντος μεγάλου Έλληνος συγγραφέως εξεδόθησαν εις τους εξής 11 τόμους:

Η Γυφτοπούλα Δρ. 4. — Η Φόνισσα 3. — Η Μάγισσες 3. — Πασχαλινά Διηγήματα 1. — Χριστουγενιάτικα διηγήματα 1. — Ο πεντάρφανος 3. — Πρωτοχρονιάτικα διηγήματα Δρ. 1. — Τα ρόδινα ακρογιάλια 2.50. — Η χολεριασμένη 2.50. — Η Νοσταλγός 2. — Τα Χριστούγεννα του Τεμπέλη 3. —

Οι ένδεκα τόμοι Δρ. 25. —

Πλ. Ροδοκανάκη Το βυσσινί τριαντάφυλλο Ωραία παθητική ιστορία έρωτος, με λυρισμόν και ψυχολογίαν ιδιότυπον. Μετ' αυτού συνεξεδόθησαν δύο σειραί ανεκδότων διηγημάτων του κ. Ροδοκανάκη υπό τους τίτλους «Παιδιάτικες Αγάπες» και «Ιστορίες» Δρ. 2. —

Ed. de Amicis Σκηναί του στρατιωτικού βίου Μετάφρ. Ν. Σαράδου Η ζωή του στρατώνος και η ζωή του πολέμου με την χαράν αλλά και τας φρικαλεότητας και την θλίψιν της περιγράφονται αριστοτεχνικά από τον καλλιτέχνην συγγραφέα εις την σειράν των εξής διηγημάτων: ο Θάνατος, ο Πληγωμένος, ο Νεοσύλλεκτος, ο Σκοπός, ο Υπηρέτης, η Μήτηρ κλπ. Δρ. 2. —

Π. Δημητρακοπούλου Σκουπιδιάδα Ιδιόρρυθμος, δυνατή και μοναδική εις την φιλολογίαν μας σάτυρα εις 16 ραψωδίας, σατυρίζουσα ελαττώματα και αδυναμίας, προλήψεις και κοινωνικά άτοπα της εποχής και της ζωής μας. Δρ. 1. —

Jean Richepin Ισπανικά παραμύθια Μετάφρασις Ν. Ποριώτη Κομψά εις ύφος και ποιητικά εις έκφρασιν διηγήματα του Γάλλου ακαδημαϊκού συγγραφέως. Είναι ειλημμένα εκ των ηθών, των εθίμων, των παραδόσεων και των θρύλων της Ισπανίας, την οποίαν ο Richepin επί μακρόν περιηγήθη. Ούτω διακρίνονται όλα διά το πρωτότυπον, την απλότητα και την ιδιορρυθμίαν των. Δρ. 3. —

G. d’ Annunzio Όνειρον εαρινής πρωίας Μετάφρασις Γ. Λαμπελετ Παθητικόν όραμα έρωτος, εξελισσόμενοι εις περίτεχνον πλοκήν και διαπνεομένων από την δυνατήν παραστατικότητα και τον ζωηρόν λυρισμόν, τον διακρίνοντα τον κορυφαίον σύγχρονον συγγραφέα της Ιταλίας. Δρ. 0.60. —

Κωστή Παλαμά Τα πρώτα κριτικά. Σειρά εμβριθών και εμπνευσμένων κριτικών μελετών επί της Νεοελληνικής φιλολογίας και των νεωτέρων Ελλήνων συγγραφέων — του Ρήγα, του Σολωμού, του Κάλβου, του Μαρκορά, του Πολυλά, του Λασκαράτου, του Ροΐδου, του Βιζυηνού, του Καρκαβίτσα, του Ψυχάρη κ.λπ. Αι μελέται αύται, πλην των γενικών περί της τέχνης αντιλήψεων και προς τη κριτική του έργου ενός εκάστου των κρινόμενων, περιλαμβάνουσι και ενδιαφέρουσας περί των συγγραφέων πληροφορίας. Δρ. 3.50. —

Pedro Calderon Το στοιχειό. Ο Αλκάδης της Θαλαμέας. Μετάφρ. Ι. Καμπούρογλου Έν από τα εντεχνότερα δράματα του κορυφαίου δραματικού της Ισπανίας είναι «το Στοιχειό» αναγόμενον εις τους μεσαιωνικούς χρόνους. — «Ο Αλκάδης της Θαλαμέας», εν ω εικονίζεται η υπερηφάνεια και το αίσθημα της τιμής των Ισπανών, θεωρείται ως το τελειότερον έργον του Κάλδερον. Έκαστον Δρ.1. —

Γρ. Ξενοπούλου Στέλλα Βιολάντη. Ωραία και παθητική ιστορία έρωτος και θελήσεως, — ο Έρως Εσταυρωμένος — με ηθογραφίαν επαρχιακήν, αλλά με αντιλήψεις και χαρακτηρισμούς αποβλέποντας εις γενικωτάτας κοινωνικάς προλήψεις. Δρ. 3. —

Edgar Poe Ιστορίες αλλόκοτες. Μετ. Ν. Σπανδωνή Σειρά παραδόξων διηγημάτων του Πόε, εν οις το Πηγάδι και το εκκρεμές, Η Λίγεια, Ο δαίμων της διαφθοράς. Η συνάντησις κ.λ.π. Δρ. 3. —

H. Van Dyk Διηγήματα. Μετ. Α. Μαρμπουτζόγλου Τα ωραιότερα διηγήματα του επιφανεστέρου συγχρόνου Αμερικανού διηγηματογράφου, εν οις «Η πηγή — Μία φούχτα πηλός — Το γαλάζιο λουλούδι — Το πρώτο δένδρο των Χριστουγέννων» κλπ. Δρ. 2.50. —

Εμμανουήλ Ροΐδου Διηγήματα. Τα ποικίλα, πολύμορφα και πολύτροπα διηγήματα του συγγραφέως της Παπίσσης, ηθογραφίαι, σάτυραι, ιστορικαί εικόνες, όλα λεπτά εις σκέψιν, και καλλίτεχνα εις διατύπωσιν, περιελήφθησαν εις τον τόμον τούτον. Δρ. 3. —

Κ. Χρηστομάνου Η κερένια κούκλα. Αληθινόν εις ψυχολογίαν, εις περιγραφήν, εις ηθογραφίαν έργον, αντάξιον του συγγραφέως της «Αυτοκρατείρας Ελισάβετ», είναι η «Κερένια κούκλα». Ελληνικόν και ιδίως Αθηναϊκόν μυθιστόρημα, το οποίον και δημοσιεύομεν ήδη ως το πρώτον και το πρότυπον του είδους του. Η κομψότης, η πλαστικότης και η χάρις του ύφους και κάποια υποβλητική δύναμις η χαρακτηρίζουσα τον κ. Χρηστομάνον ως συγγραφέα, παρέχουν και εις το έργον του αυτό εξαιρετικήν δύναμιν, γοητείαν και θέλγητρον. Δρ. 3. —

Αργύρη Εφταλιώτη Νησιώτικες Ιστορίες Κατ' εξοχήν ζωγράφος της Ελληνικής ζωής, δυνηθείς εις απλάς το ύφος, φωτεινάς δε και μεστάς λυρισμού ηθογραφίας να δώση μορφήν ιδιοτύπου διηγήματος, είναι ο κ. Εφταλιώτης. Αι «νησιώτικες ιστορίες» του, των οποίων τινές ανέκδοτοι, όλαι δε επιθεωρηθείσαι και συμπληρωθείσαι υπό του συγγραφέως, τας οποίας εκδίδαμεν ήδη, είναι ωραίαι και πλήρεις ενδιαφέροντος εικόνες και περιγραφαί της ζωής των ελληνικών παραλίων. Δρ. 3. —

Σ. Βασιλειάδου. Αττικαί Νύκτες. Τα ποιητικά και πεζά έργα του Βασιλειάδου, λυρικά και δραματικά, ηθογραφίαι και διηγήματα, σκέψεις και χρονογραφήματα, περιλαμβάνονται υπό τον άνω τίτλον. — Η έκδοσις επί χάρτου κοινού. Δρ. 6. —

Εμμανουήλ Ροΐδου Κριτικαί μελέται. Ο κατ' εξοχήν κριτικός εν Ελλάδι, ο διαφωτίσας, ο ποδηγετήσας, ο χαρακτηρίσας ιδίως την συγγραφικήν εν Ελλάδι παραγωγήν υπήρξεν ο Ροΐδης. Γνώμαι φωτειναί, γνώσεις πλούσιαι, αναλήψεις οξείαι, χαρακτηρισμοί επιτυχείς προσώπων και πραγμάτων καθιστώσι τερπνάς και πάντοτε μορφωτικάς τας κριτικάς μελέτας του, τας περιληφθείσας εις τον τόμον τούτον. Δρ. 3. —

Μουσαίου Ηρώ και Λέανδρος. Μετ. Σίμου Μενάρδου Το θαυμάσιον ποίημα λυρισμού και έρωτος, αποδοθέν εις την σημερινήν μας γλώσσαν εμμέτρως από τον κ. Σίμον Μενάρδον. Η μετάφρασις ενθυμίζουσα τα κρητικά και κυπριώτικα τραγούδια, γενομένη ούτω διά να αποδοθή η τεχνοτροπία του Μουσαίου, παρέχει ακεραίαν την καλλιτεχνίαν και την χάριν του πρωτοτύπου. Δρ. 0.70. —

W. Shakspear (Σαίξπηρ) Αντώνιος και Κλεοπάτρα. Μετάφρασις Μ. Δαμιράλη Ο έρως του Αντωνίου του μεγάλου της Ρώμης στρατηλάτη [??] προς την Κλεοπάτραν την γόησσαν βασίλισσαν της Αιγύπτου [??] και το τραγικόν τέλος αυτών παρουσιάζονται[??] θεωρούμενον ως έν των αριστουργημάτων του Σαίξπηρ. Δρ. ?. —

Κωστή Παλαμά Οι καημοί της λιμνοθάλασσας, και τα σατυρικά γυμνάσματα. «Οι καημοί της λιμνοθάλασσας» είναι εις αρμονικάς στροφάς λυρικοί στοχασμοί εμπνευσμένοι από τας ωραιότητας της Ελληνικής γης. «Τα σατυρικά γυμνάσματα» είναι δριμεία σάτυρα των ατοπημάτων της φυλής. Δρ. 2. —

Γρ. Ξενοπούλου Ο κακός δρόμος κι’ άλλα καινούργια διηγήματα. Είναι όλα τα νέα διηγήματα του συγγραφέως γοητευτικά δια την τεχνικήν πλοκήν, ωραία εις το ύφος, αληθινά εις περιγραφήν και ψυχολογίαν. Δρ.3. —

Γ. Β. Τσοκοπούλου Η θεατρίνα. Έν εκτενές με δυνατήν πλοκήν διήγημα ηθογραφικόν και ψυχολογικόν — η θεατρίνα — μαζί με άλλα ανέκδοτα διηγήματα του κ. Τσοκοπούλου, όλα εξαιρετικού ενδιαφέροντος περιλαμβάνονται εις τον τόμον τούτον. Δρ. 3. —

Émile Zola Η ταβέρνα. — Η Γη. Μετ. Χ. Νεοκλέους — Μπ. Αννίνου. Ρεαλιστικά μυθιστορήματα του Ζολά, εκ της τραγικής κοινωνικής εποποιίας των Ρουγκών Μακάρ, όπου αι κοινωνικαί αθλιότητες και τ' άμεσα αποτελέσματά των ζωγραφίζονται εκ του πραγματικού πιστά και αληθινά. Έκαστον μυθιστόρημα Δρ. 4.50. —

Γ. Ζαλοκώστα. Ποιήματα. Ολόκληρον το πολυμερές ποιητικόν έργον του Ζαλοκώστα, πρωτότυπα και μεταφράσεις, πατριωτικά ποιήματα, λυρικά και ερωτικά. Δρ. 3.50. —

Molière (Μολιέρου) Ταρτούφος — Αγαθόπουλος — Αρχοντοχωριάτης. Σάτυρα της υποκρισίας είναι ο Ταρτούφος, διακωμώδησις του επαρχιωτισμού είναι ο Αγαθόπουλος και γελοιοποίησις της αλαζονείας του νεοπλούτου είναι ο Αρχοντοχωριάτης. Και τα τρία έργα ομού Δρ. 3.20. —

H. Ibsen (Ε. Ίψεν) Οι Βρυκόλακες. — Το σπίτι της κούκλας. Τραγικήν αναπαράστασιν της κληρονομικότητος αποτελούν οι «Βρυκόλακες». Πολεμική κατά των οικογενειακών θεσμών και των κοινωνικών προλήψεων είναι το «Σπίτι της κούκλας». Και τα δύο έργα ομού Δρ. 2.40. —

Σπύρου Μελά Πολεμικαί σελίδες. Πιστή, ακριβής και κατ' εξοχήν περιγραφική ιστορία του τελευταίου Ελληνοτουρκικού πολέμου 1912, ιδίας από Ελληνικής απόψεως και ως προς την δράσιν του Ελληνικού στρατού εν Μακεδονία. Η αφήγησις αρχομένη από των πρώτων ημερών της επιστρατεύσεως προχωρεί επεισοδιακώς μέχρι των τελευταίων εις τας ανακληθείσας χώρας πολεμικών επιχειρήσεων, είναι δε ούτω συνηρμοσμένη, ώστε, ενώ ιστορείται και διεξηγείται σαφώς η πολεμική δράσις, παρέχονται συνάμα αριστοτεχνικαί περιγραφαί των τόπων και των λαών του θεάτρου του πολέμου, ψυχολογούνται δε με δύναμιν και ασφαλή οξυδέρκειαν άνθρωποι και γεγονότα. Αι πρώτοι μικρομάχαι, η σύρραξις του Σαρανταπόρου, το πάθημα του Σόροβιτς, ο αγών των Γιαννιτσών, η κατάληψις της Θεσσαλονίκης, όπως τα περιέγραψε και τα εξιστόρησεν ο κ. Μελάς, είναι δυναταί ιστορικαί σελίδες, μέσα εις τας οποίας ζωντανά καθρεπτίζονται ο μέγας αγών και ο θρίαμβος των Ελληνικών όπλων. Δρ. 5. —

Ε. Ροΐδου Μελέται Φιλολογικαί, Καλλιτεχνικαί, Φιλοσοφικαί. Αι κατ' εξοχήν εμβριθείς και διαφωτιστικαί κρίσεις του Ροΐδου επί της Νεοελληνικής φιλολογίας και ποιήσεως, μεστοί γνώσεων, πληροφοριών, διδαγμάτων και χαριτολόγου σκώμματος, περιλαμβάνονται εν τω τόμω τούτω μετά των επιστολών του προς τον Βαλαωρίτην και της μετά του κ. Ψυχάρη αλληλογραφίας του, το πρώτον νυν δημοσιευομένης. Το δεύτερον του τόμου μέρος αποτελούσιν αι περί καλλιτεχνίας μελέται του Ροΐδου, το δε τρίτον μέρος αι φιλοσοφικαί τοιαύται περί Αριστοτέλους, περί Αλεξανδρινής Σχολής, κλπ. Δρ. 4. —

Ε. Ροΐδου Πάρεργα και Παραλειπόμενα. Διηγήματα, φιλολογικαί πραγματείαι, άρθρα αισθητικά και κριτικαί, μη περιληφθέντα εις τους άλλους τόμους του Ροΐδου, προς δε τούτοις ποικίλαι μελέται επιστημονικαί, κοινωνιολογικαί κλπ. παρέργως συγγραφείσαι υπ' αυτού. Δρ. 4. —

Ε. Ροΐδου Το πνεύμα του Ροΐδου. Φιλολογικόν και κριτικόν μελέτημα του κ. Α. Ανδρεάδου περί του πνεύματος του Ροΐδου, περιλαμβάνον πλείστα και τα ιδίως χαρακτηριστικά της ιδιοφυίας του κρινομένου συγγραφέως. — Το δεύτερον μέρος του βιβλίου αποτελούσι πολιτικαί διατριβαί του Ροΐδου, εν αις και η επί των εξωτερικών ζητημάτων πολύκροτος μελέτη «Γεννηθήτω φως», η παρέχουσα σημαντικάς διασαφήσεις επί των Ελληνικών πραγμάτων κατά την εποχήν του Βερολινείου Συνεδρίου. Δρ. 3. —

Γ. Βιζυηνού Το αμάρτημα της μητρός μου. Τα διηγήματα του εκλεκτού και ιδιοτύπου συγγραφέως και ποιητού, ψυχολογικά και ηθογραφικά, τα οποία κρίνονται ως τα πρώτα καθαυτό Ελληνικά διηγήματα. Μεταξύ τούτων «Το αμάρτημα της μητρός μου», ο «Μοσκώβ Σελίμ» κλπ. Δρ. 3. —

Όσκαρ Ουάιλδ Στοχασμοί. Μετ. Α. Μαρπουτσόγλου Όλη η σειρά των πρωτοτύπων και περιφήμων κριτικών και αισθητικών, μελετών του μεγάλου Άγγλου συγγραφέως περί ποιήσεως, περί ύφους, περί ζωγραφικής και περί τέχνης εν γένει. Εκάστη των μελετών τούτων αποτελεί λογοτεχνικόν αριστούργημα οξυτάτης κρίσεως, διαυγούς πολυμαθείας και θαυμασίου ύφους. Δρ. ?. —

Ανδ. Λασκαράτου Ποιήματα Συλλογή όλων των σατυρικών και άλλων ποιημάτων του οξυτέρου και τεχνικωτέρου Έλληνος σατυρικού. — «Το Ληξούρι», «Η βάρκα κανονιέρα», Η σάτυρα της γεννήσεώς του, η παρωδία της πρώτης ραψωδίας της Ιλιάδος κ.λ.π, ήτοι όλον το εκδεδομένον εις τόμον υπ' αυτού του ποιητού έργον. Εις την έκδοσίν μας, πλην εκτενούς βιογραφικού προλόγου υπό του κ. Μ. Σιγούρου, προσετέθησαν «Η Στιχουργική» και η «Ποιητική» του. Δρ. 4. —

Π. Νιρβάνα Το συναξάρι του Παπα-Παρθένη Τα ωραία ηθογραφικά και ποιητικά διηγήματα του Νιρβάνα, κατ' εκλογήν και κατάταξιν του ιδίου εκδεδομένα εις τόμον. «Το Συναξάρι του Παπα- Παρθένη — Στον αφρό της θάλασσας — Κρασοκατάνυξις — Το άχτι της γενιάς μου — Νυν απωλύοις — Τα σκυλιά — Ιδού ο Νυμφίος έρχεται — Ένας θάνατος — Ο Τρακοσάρης» — και άλλα πολλά. Δρ. 3. —

Ούγου Φωσκόλου Οι τάφοι Μετ. Γ. Καλοσγούρου Το ποιητικόν αριστούργημα του Ζακυνθίου την καταγωγήν μεγάλου Ιταλού ποιητού μετά του ομοίου τίτλου ποιήματος του Πινδεμόντι μεταφρασμένα εμμέτρως από τον Κερκυραίον λόγιον Καλοσγούρον. Της μεταφράσεως προτάσσεται πρόλογος του κ. Σιγούρου, περιέχων ακριβείς και λεπτομερείς πληροφορίας περί του βίου και του όλου έργου του Φωσκόλου. Δρ. 2.50. —

Δ. Παπαρρηγοπούλου Άπαντα Όλα τα ποιητικά έργα του επιφανούς λυρικού λογοτέχνου, φιλοσοφικά, κοινωνικά και ερωτικά, εν οις η συλλογή «Στόνοι», «Η Αγορά», «Χαρακτήρες», «Συζύγου εκλογή» κλπ., εις τα οποία προσετέθησαν και άλλα μη υπάρχοντα εις τας μέχρι τούδε εκδόσεις, περιελήφθησαν εις την έκδοσιν ταύτην, προτασσομένου βιογραφικού και κριτικού προλόγου του κ. Ι. Ζερβού. Δρ. 5. —

Π. Νιρβάνα Το βιβλίον του κυρίου Ασόφου Υπό τον τίτλον αυτόν περιέλαβεν ο συγγραφεύς τρία συναφούς είδους έργα του, ήτοι: 1ον Λογοτεχνικούς διαλόγους με θέματα φιλοσοφικά, κοινωνικά και αισθητικά. 2ον Της «Ομιλίες με τον εαυτό μου», που αποτελούν ψυχολογικήν αυτοεξομολόγησιν του ποιητού, και 3ον Τα «Γράμματα απ’ το χωριό», με τα οποία ο κύριος Άσοφος υπό τύπον επιστολών προς τον μαθητήν του πραγματεύεται ποικίλα θέματα με μίαν ιδιόρρυθμον φιλοσοφικήν και ποιητικήν αντίληψιν υπό το πνεύμα λεπτής ειρωνείας. Δρ. 3. —

Σουβαρίν — [Μπουρέντι?] Η Μήδεια Μετ. Κ. Κοκόλη Ο αρχαίος τραγικός μύθος της παιδοκτονίας, διασκευασθείς εις δράμα κατά διάφορον παρ’ ό,τι η αρχαία παράδοσις ειρμόν, παρουσιάζεται νεωτερίζων υπό των Ρώσσων συγγραφέων υπό άλλην ηθικήν εκδοχήν. Δρ. 1.20. —

P. Giacometti Ελισάβετ Μετ Μ. Τυπάλδου Από τα ωραιότερα έργα του Ιταλού δραματικού. Ο χαρακτήρ και η ζωή της Ελισάβετ, εν δράσει προς τα κυριώτερα ιστορικά πρόσωπα της εποχής της, εν οις ο Βάκων και ο Σαίξπηρ απεικονίζονται εντέχνως. Δρ. 1.20. —

Fr. Copée Σεβέρος Τορέλλης — Ιακωβίται

Σεβέρος Τορέλλης. — Ερωτικόν επεισόδιον εκ της μεσαιωνικής ζωής της Ιταλίας, συντεθέν εις δραματικωτάτην πλοκήν υπό του ποιητού. Δρ. 1. —

Οι Ιακωβίται. — Δραματική περιπέτεια εκ της ιστορίας της Σκωτίας περί τα μέσα του 18ου αιώνος, με ήρωα τον Εδουάρδον Στούαρτ. Δρ. 1. — Πάτερ ημών. — Βραβευμένον υπό της Γαλλικής Ακαδημίας έργον του ποιητού, με υπόθεσιν αναφερομένην εις τα περιστατικά της Κομμούνας, βασιζόμενον δε επί της χριστιανικής ηθικής. Δρ. 0.40. —

Paul Ervié Η λαμπαδοδρομία Μετ. Η. Βεργοπούλου Δράμα τετράπρακτον του γάλλου Ακαδημαϊκού, γραφέν επίτηδες διά την διάσημον ηθοποιόν Ρεζάν. Θέμα του η στοργή των γονέων προς τα τέκνα και τους απογόνους, συνδετικός κρίκος των γενεών και των φυλών. Δρ. 1.20. —

H. Sudermann Η Τιμή Μετ. Χ. Αννίνου Δράμα του αρχηγού της εν Γερμανία ρεαλιστικής σχολής, παρέχον εν ζωηρά απεικονίσει του συγχρόνου κοινωνικού βίου την θεωρίαν ότι η τιμή και γενικώτερον το πλείστον της ηθικής είναι σχετικαί έννοιαι. Δρ. 1.20. —

Δ. Κορομηλά Ο αγαπητικός της Βοσκοπούλας Το πρώτον Ελληνικόν δραματικόν ειδύλλιον, απεικονίζον εις ωραίαν πλοκήν τα ήθη και τους τρόπους του συγχρόνου αγροτικού βίου εν Ελλάδι. Δρ.1.20. —

A. Dumas, père Ο ηθοποιός Κην Έν από τα επιτυχέστερα δράματα της ρομαντικής σχολής, με πλοκήν εξόχως ενδιαφέρουσαν και συγκινητικά επεισόδια, χαρακτηριστικόν δε της ιδιοφυίας και της τέχνης του μεγάλου μυθιστοριογράφου. Δρ. 1.40. —

Giacosa Έρωτος θρίαμβος Μετ. Αγ. Γιαννοπούλου Περιπαθές επεισόδιον έρωτος κατά την μεσαιωνικήν εποχήν της Ιταλίας του 14ου αιώνος, περιπετειώδες και με δραματικώς επιτυχή λύσιν. Δρ. 0.60. —

G. Rovetta Οι άτιμοι Μετ. Χ. Αννίνου Έν από τα γνωστότερα δράματα της Ιταλικής ρομαντικής σχολής, με υπόθεσιν ειλημμένην εκ του συγχρόνου κοινωνικού βίου. Δρ. 0.80. —

H. Ibsen Ροσμερσχόλμ Μετ. Ι. Ζερβού Εκ των τελειωτέρων έργων. [???] του μεγάλου Νορβηγού δραματουργού. Οι σοσιαλισταί είχον [???] το έργον τούτο ως απολογίαν των αρχών των, αλλά και οι συντηρητικοί το ερμήνευσαν ως υποστήριξιν του καθεστώτος. Εντεύθεν προεκλήθη πολεμική, ήτις έπειτα εστράφη κατά του συγγραφέως, όταν απέκρουσε και τας δύο γνώμας, εξηγήσας ότι το έργον του απέβλεψε μόνον εις την τέχνην. 1.50. —

H. Ibsen Ο εχθρός του λαού Μετ. Μ. Αυγέρη Δράμα, θέτον εν απόψει με λιτήν πλοκήν, αλλ' αριστοτεχνικήν σύνθεσιν έν από τα γενικώτερα ζητήματα της κοινωνικής οργανώσεως και των κοινωνιολογικών θεωριών. 1.50. —

H. Ibsen Ο αρχιτέκτων Σόλνες Μετ. Μ. Αυγέρη Το λυρικώτερον έργον του Ίψεν, βασιζόμενον επί θρύλου, εις ον έδωκεν ο συγγραφεύς την όψιν μεγάλου φιλοσοφικού συμβόλου. Διά τον Σόλνες είχε λεχθή ότι είναι υψηλόν ποίημα φιλοσοφικής απαισιοδοξίας. Δρ. 1.50. —

Κ. Σάθα Δοκίμιον περί του θεάτρου Ιστορική εν ταυτώ και κριτική μελέτη περί της δραματικής μας φιλολογίας από της εποχής των τελευταίων βυζαντινών χρόνων μέχρι της εθνικής αναγεννήσεως, με γενικάς περί του Ελλ. Θεάτρου πληροφορίας, ανέκδοτα κείμενα, παραλληλισμούς προς την ξένην φιλολογίαν κλπ. Δρ. 3.50. —

C. Goldoni Η Λοκαντιέρα Μετ. Ν. Ποριώτη Μία από τας σκηνικώς επιτυχεστέρας κωμωδίας του μεγαλυτέρου κωμικού της Ιταλίας, διακρινομένη συνάμα και διά την εξαιρετικώς επιτυχή σκιαγράφησιν χαρακτήρων της εποχής μας. Δρ. 1.40. —

G. Feydean Ο Ράπτης των Κυριών Μετ. Κ. Γιαννακάκη Έργον υποδειγματικόν εις το είδος του — φάρσα με ωραίαν πλοκήν και σκηνικήν σύνθεσιν τεχνικωτάτην, συγκαλύπτουσαν την απιθανότητα και αποφεύγουσαν προς έκρηξιν γέλωτος την κατάπτωσιν εις το χυδαίον. Δρ. 1.20. —

Vic. Sardou Πατρίς — Φαιδώρα — Τόσκα

Πατρίς. — Κοινωνικόν δράμα με θέσιν. Η ηθική πάλη μεταξύ του αισθήματος της οικογενειακής τιμής και ανωτέρας τινός κοινωνικής υποχρεώσεως πλέκεται εις περίτεχνον δραματικήν υπόθεσιν. Δρ. 1.20. —

Φαιδώρα. — Δραματική σύνθεσις με ρομαντικωτάτην πλοκήν και δεξιωτάτην σκηνικήν διασκευήν, συγγραφείσα επίτηδες προς ανάδειξιν του ταλάντου της διασήμου ηθοποιού Σάρρας Μπερνάρ. Δρ. 1.20. —

Τόσκα. — Περίπλοκον έργον ρομαντικής υποθέσεως, διακρινόμενον ιδίως διά την τέχνην της σκηνικής διασκευής και την γοργότητα της δράσεως. Δρ. 1. —

H. Lavedan Ο μαρκήσιος Πριολά Μετ. Γ. Τσοκοπούλου Κοινωνικόν δράμα, της συγχρόνου νεορομαντικής τέχνης, με ψυχολογικάς σκιαγραφίας και ιδίως λεπτήν σκηνικήν τέχνην. Δρ. 1.20. —

Αθαν. Χριστοπούλου Τα ποιήματα Από τους πλέον γνωστούς και αξίους παλαιούς ποιητάς μας ο Αθανάσιος Χριστόπουλος έχει γράψει ποικίλους στίχους ερωτικούς, βακχικούς, σατυρικούς κ. ά., επονομασθείς υπό των συγχρόνων του Νέος Ανακρέων. Όλα τα ποιήματά του, ομού με εξηκριβωμένον σημείωμα περί του ποιητού συντεθέν υπό του κ. Ι. Ζερβού, περιελήφθησαν εις τον τόμον τούτον. Δρ. 2.50. —

Αλεξ. Ρ. Ραγκαβή Ποιήματα Από την ογκώδη ποιητικήν παραγωγήν του πολυγραφωτέρου και πολυμαθεστέρου των συγγραφέων μας της παρελθούσης γενεάς έγινε μετ' επιμελείας εκλογή όλων των δοκιμωτέρων χαρακτηριστικών ποιημάτων, πατριωτικών, ερωτικών, λυρικών κ.λ. Μεταξύ τούτων η «Ταξιδεύτρια, Διονύσου πλους, Ο Γοργός ιέραξ, Ο θάνατος του παλληκαριού, Ο κλέφτης κ. ά». Προς τούτοις βιογραφία του ποιητού, υπό του κ. Ι. Ζερβού. Δρ.2. —

Παναγιώτου Σούτσου Ποιήματα Ο πανελληνίως γνωστός ως ποιητής του «Οδοιπόρου» έχει γράψει και πλείστα ποιήματα, λυρικάς σατύρας, ερωτικά πατριωτικά κλπ περιλαμβανόμενα εις τον υπ' αυτού εκδοθέντα τόμον υπό τον τίτλον «Η Κιθάρα». Τα ποιήματα ταύτα μετά του «Οδοιπόρου», και του καλυτέρου του δράματος «Καραϊσκάκης» συνεκδίδονται προτασσομένης βιογραφίας υπό του κ. Ι. Ζερβού. Δρ. 3. —

Ιωάννου Βηλαρά Τα ποιήματα Επαναστάτης εις την γλώσσαν, αλλά και καλαίσθητος νεωτεριστής εις την νεοελληνικήν φιλολογίαν, κατέλιπεν ο παλαιότερος Ηπειρώτης, ποιητής αξιόλογον ποιητικόν έργον, επιδράσαν, ως κρίνει ο Ροΐδης, σημαντικώτατα και παραλλήλως προς την ποίησιν του Αλεξ. Σούτσου και του Χριστοπούλου.

Όλα τα ποιήματα ταύτα του Βηλαρά περιλαμβάνονται εις τον τόμον τούτον, προτασσομένης βιογραφίας υπό του κ. Ι. Ζερβού. Δρ. 2.50. —

Κώστα Κρυστάλλη Τα ποιήματα Τα «Αγροτικά», τα θαυμάσια τραγούδια «Του χωριού και της στάνης», το ειδυλλιακόν ποίημα «Η Γκόλφω», τα πατριωτικά «Σκιαί του Άδου» και «Ο Καλόγηρος της Κλεισούρας του Μεσσολογγίου», προς δε και όλα τάλλα ποιήματα του νέου εθνικού ποιητού, του σημειώσαντος σταθμόν φωτεινόν εις την φιλολογίαν μας, περιέχονται εις ένα τόμον, μετά βιογραφίας του Κρυστάλλη και κριτικής περί του έργου του γραφείσης υπό του κ. Ι. Ζερβού. Δρ. 3.50. —

Ηλία Τανταλίδου Ποιήματα Όλα τα ερωτικά ανακρεόντεια, λυρικά και άλλα ποιήματα του τελευταίου Φαναριώτου ποιητού, τα περιλαμβανόμενα εις την υπ’ αυτού εκδοθείσαν Συλλογήν υπό τον τίτλον «Παίγνια», και προς τούτοις όσα εκλεκτά εκ των έκτοτε υπ’ αυτού δημοσιευθέντων περιλαμβάνονται εις ένα τόμον, προτασσομένου βιογραφικού σημειώματος περί του ποιητού και του έργου του. Δρ. 1.50.. —

Θ. Ορφανίδου Τα άπαντα Το Τίρι-Λίρι, η περίφημος κοινωνική σάτυρα του Ορφανίδη, ήτις εις τον απλούν μύθον της έριδος περί ενός κούκου περιέλαβε τας πλείστας εκδηλώσεις της αστικής Ελληνικής ζωής, σατυρίσασα πολιτικούς, επιστήμονας, διδασκάλους, εμπόρους, λογίους κλπ. υπήρξε κατά το πλείστον το υπόδειγμα της συγχρόνου σατυρικής στιχουργίας μας. Πλην όμως του έργου τούτου ο λογοτέχνης καθηγητής της βοτανικής έγραφε και άλλον τόμον σατυρών υπό τον τίτλον Μένιππος, προς δε και λυρικά, τον Πύργον της Πέτρας, τον Άγιον Μηνάν, την Χίον δούλην κλπ., συνεκδοθέντα ήδη εις ένα τόμον. Δρ. 5. —

Bernard Shaw Ο άνθρωπος και τα όπλα Μετάφρ. Δ. Παλαμά Έν από τα πλέον χαρακτηριστικά και πλέον πρωτότυπα έργα του κορυφαίου των ζώντων θεατρικών συγγραφέων. Μία βαθυτάτη και τολμηρά ψυχολογία, ωμώς ρεαλιστική, με τεχνικωτάτας αντιθέσεις, ένας δριμείας σατύρας πλαγιασμός εναντίον του νεωτέρου πολέμου και των ηρωισμών του, εφηρμοσμένα πάντα ταύτα εις υπόθεσιν διεξαγομένην κατά τον Σερβοβουλγαρικόν πόλεμον και απολήγουσαν εις πίκρας ειρωνείας κωμικοτραγικήν λύσιν παρουσιάζουσι το έργον τούτο έν από τα πλέον αξιοσημείωτα και ενδιαφέροντα της συγχρόνου φιλολογίας. Δρ. 1.50. —

Γ. Βιζυηνού Τα ποιήματα Ο κατ' εξοχήν εισηγητής της νέας σημερινής τεχνοτροπίας εις την ποίησίν μας, όστις δύναται να χαρακτηρισθή και ως ο ενωτικός σύνδεσμος της Επτανησιακής ποιήσεως και της Φαναριωτικής στιχουργίας — ποιητής ουχ ήττον αυτός ο ίδιος εκ των κορυφαίων της φιλολογίας μας, είναι ο Βιζυηνός. Όλα του τα σημαντικά ποιήματα από της πρώτης εμφανίσεώς του μέχρι των τελευταίων στίχων, όσους έγραψεν εις φωτεινά διαλείμματα της τραγικής ασθενείας του, περιελήφθησαν εις ένα τόμον, μετά συντόμου βιογραφικού και κριτικού σημειώματος γραφέντος υπό του κ. Ι. Ζερβού. Δρ. 2.50. —

Αλεξάνδρου Σούτσου Άπαντα Όλα τα ποιήματα του πανελληνίως γνωστού ποιητού των πρώτων χρόνων του Ελληνικού Κράτους, τα πατριωτικά του, αι σάτυραί του κατά του Καποδιστρίου, του Όθωνος και των επιφανών τότε πολιτικών, τα λυρικά του, εν οις ο Περιπλανώμενος, η Τουρκομάχος Ελλάς, το Πανόραμα, αι Ωδαί κλπ. συνεξεδόθησαν εις ένα τόμον. Δρ 5. —

Σπ. Περσιάδου Θεατρικά έργα Ολόκληρον το έργον του λαϊκού έλληνος ηθογράφου και θεατρικού συγγραφέως, ήτοι ο _Χορός του Ζαλόγγου — Εσμέ — Σκλάβα — Γκόλφω. Δρ. 2.50. —

Ιουλίου Τυπάλδου Τα ποιήματα Τα πατριωτικά, ερωτικά, λυρικά, κλπ. ποιήματα του αριστοτέχνου Επτανησίου ποιητού, μαθητού του Σολωμού, αλλά και λεπτού μιμητού της εξαιρέτου Ιταλικής ποιήσεως. Της εκδόσεως προτάσσεται βιογραφικόν και κριτικόν σημείωμα υπό του κ. Μ. Σιγούρου. Δρ 3. —

Όσκαρ Ουάιλδ Ιδανικός σύζυγος Μετ. Μ Χατζηγαβριήλ Με ωραιοτάτην πλοκήν περιγραφή και λεπτή κατειφώνευσις των αισθημάτων, των συνηθειών και των προλήψεων, της ψυχολογίας και της ζωής των νεωτέρων κοινωνιών. Το θέλγητρον του έρωτος και η ορμή του πάθους εμψυχούσι την δράσιν, δι’ ης φυσικώτατα εξελίσσεται η οξεία παρατήρησις και η ρηξικέλευθος κριτική του επαναστάτου εις την ηθικήν διασήμου συγγραφέως. Δρ. 2. —

Κ. Χατζοπούλου Υπεράνθρωπος Αληθινά σατυρικόν μυθιστόρημα, με τύπους και χαρακτήρας ειλημμένους από τον κύκλον των συγχρόνων λογοτεχνών μας, τους οποίους βαθύτατα εψυχολόγησε και ζωντανά απεικόνισεν ο συγγραφεύς. Κάποιος ελαφρός σαρκασμός διαπνέει το έργον, ενώ η ωραία περιγραφή και η απέριττος αλλά τεχνική πλοκή κρατούσιν αδιάπτωτον το ενδιαφέρον. Δρ. 3. —

W. Goethe Έρμαν και Δωροθέα Μετ. Ι. Ζερβού Έν από τα ωραιότερα έργα του Γκαίτε, γραφέν ως εποποιία κατόπιν λεπτολόγου συζητήσεως με τον Σίλλερ περί του χαρακτήρος και της μορφής του νεωτέρου έπους. Κατ' ουσίαν λυρικόν μυθιστόρημα θαυμασίας περιγραφής και παθητικότητος. Ο Σίλλερ το έκρινεν υπέρτερον όλης της γερμανικής ποιήσεως και ο ίδιος ο Γκαίτε δεν ηδύνατο να το αναγνώση αδάκρυτος. Δρ. 1.50. —

Φρ. Νίτσε ECCE HOMO Μετάφρ. Ι. Ζερβού Μοναδικόν εις το είδος του, είναι το τελευταίον τούτο έργον του Νίτσε — ψυχολογική και αισθητική αυτοβιογραφία του ποιητού φιλοσόφου. Οξύ και διαυγές εις την σύλληψιν της ιδέας, υστάτη φωτεινή αναλαμπή της μεγαλοφυίας, ήτις μετ’ ολίγας ημέρας έμελλε να βυθισθή εις το σκότος, ωμόν και ανεπιφύλακτον εις την διατύπωσιν, εκπηγάζον εξ αυτοεπισκοπήσεως όλης της πνευματικής και ηθικής ζωής του συγγραφέως διά να απλωθή μέχρι των πλέον γενικών και αφηρημένων προβλημάτων της ιδεολογίας και της ηθικής, είναι έργον ψυχολογίας και τέχνης εξόχως υποβλητικόν. Δρ. 3. —

Ιωάν. Κονδυλάκη Όταν ήμουν δάσκαλος Ένας τόμος από τα διηγήματα του εξαιρετικού μας λογοτέχνου κατ' εκλογήν του. Πρωτοτυπία εις την διήγησιν, αφέλεια και συνάμα βαθύτης και αλήθεια εις την ψυχολογικήν παρατήρησιν, διαύγεια ύφους, ακριβής παρατήρησις και περιγραφή χαρακτηρίζουν όλα τα διηγήματα αυτά Ελληνικής υποθέσεως. Το πρώτον εξ αυτών: «Όταν ήμουν δάσκαλος» εις ολίγας αριστοτεχνικάς σελίδας αποτελεί ωραίαν Κρητικήν ηθογραφίαν, περιλαμβάνει δε, εις γοργήν διήγησιν, μίαν υπόθεσιν ολοκλήρου τραγωδίας. Δρ. 3. —

Κ. Χατζοπούλου Ο πύργος του Ακροπόταμου Μέσα εις λιτήν αλλ’ εντέχνως εκτυλισσομένην πλοκήν απέριττος και εξόχως ενδιαφέρουσα περιγραφή επαρχιωτικών ηθών. Η σκηνή υπόκειται εις μίαν πόλιν της Ρούμελης, την διάλεκτον της οποίας ομιλούν οι υπαξιωματικοί των ευζώνων εις τας διασκεδάσεις των και τους έρωτάς των με τας ηρωίδας του μυθιστορήματος, των οποίων η ψυχολογία και η τραγική ζωή έχει απεικονισθή εκεί από την πραγματικότητα και την αλήθειαν Δρ. 3. —

Γουλιέλμου Σαίξπηρ Μάκβεθ Μετ. Μ. Αυγέρη Το σκηνικώς αρτιώτερον και τεχνικώς πλέον σύμμετρον των έργων του Σαίξπηρ. Η εξόχως υποβλητική σκηνή των μαγισσών, η δολοφονία του αθώου βασιλέως, η εριννύς της ?, η παραφροσύνη της συνενόχου συζήγου, η μοιραία τιμωρία πληρούσι φρίκης την μοναδικήν αυτήν τραγωδίαν του εγκλήματος και του εξιλασμού. Δρ. ?. —

Γουλιέλμου Σαίξπηρ Ο βασιλεύς Ληρ Μετ. Μ. Αυγέρη Η μυσαρά αχαριστία τέκνων προς ευεργέτην πατέρα, η κατ' αντίθεσιν ευγενής αφοσίωσις της αδικηθείσης θυγατρός, η εγκατάλειψις, ο πόνος και ο σπαραγμός του αλήτου γέροντος, στερηθέντος του θρόνου, της εστίας και της στοργής, αποτελούσι την τραγικήν σύνθεσιν του δράματος τούτου. Μία αλλόκοτος φιλοσοφική ειρωνεία των ανθρωπίνων πραγμάτων υπό του γελωτοποιού του Ληρ ευρύνει την φιλοσοφικήν αντίληψιν του εκτυλισσομένου δράματος και παρέχει εις αυτό εξαιρετικήν γοητείαν. Δρ. 1.50. —

Γουλιέλμου Σαίξπηρ Η τρικυμία Μετ. Ιακ. Πολυλά Υπό πολλών κριτικών θεωρείται ως το αριστούργημα της Σαιξπηρείου δημιουργίας. Μέσα εις θαυμάσιον πλαίσιον συμβολισμού, εις ένα αρμονικόν σύνδεσμον του υπερφυσικού και της πραγματικότητος, κινούνται και ζώσι τα πρόσωπα του δράματος τούτου, όπερ αναμφισβητήτως είναι η πλέον παράδοξος και η πλέον πρωτότυπος ποιητική και θεατρική σύνθεσις εις την παγκόσμιον φιλολογίαν. Δρ. 1.50. —

Γουλιέλμου Σαίξπηρ Ο έμπορος της Βενετίας Μετ. Μ. Αυγέρη Εξαιρετική δράσις χαρακτηρίζει το έργον τούτο, στηριγμένον κυρίως εις τας συνθήκας και τας εκδηλώσεις της καθ' ημέραν κοινωνικής ζωής. Κάποιος κριτικός το εχαρακτήρισεν ως το κοινωνιολογικώτερον δράμα του Σαίξπηρ. Η φιλαργυρία, το μίσος, η κακία, η ποταπότης συνδέονται και συνυφαίνονται με την αγαθότητα, την αρετήν και την ευθύτητα εις σκηνάς δραματικής περιπετείας και αλληλοδιαδόχου μεταπτώσεως παθών. Δρ. 1.50. —

Γουλιέλμου Σαίξπηρ Οθέλος Μετ. Μ. Αυγέρη Δύο μεγάλα πάθη ανθρώπινα, ο φθόνος και η ζηλοτυπία, αναπαρίστανται εις την πλέον βδελυράν και πλέον τραγικήν εξέλιξίν των. Ο φθονερός Ιάγος, ο ζηλότυπος Οθέλος, η αθώα Δεσδαιμόνα απέμειναν διά του δράματος τούτου θαυμάσιοι και αριστοτεχνικοί τύποι μέσα εις τον περίβολον της ανθρωπίνης διανοήσεως. Δρ. 1.50. —

Γουλιέλμου Σαίξπηρ Ρωμαίος και Ιουλιέτα Μετ. Μ. Αυγέρη Η λυρικωτέρα από σκηνής απεικόνισις και εξύμνησις του έρωτος, εις την πλέον ευγενή εκδήλωσίν του. Γύρω από τα υψηλόν πάθος των δύο αγαπωμένων όντων συνωθούνται και μάχονται πλήθος ποταπών ανθρωπίνων παθών, υπέρ την τύρβην δε και την βοήν της συγκρούσεώς των επικρατεί και ακούεται διονυσιακός ο διθύραμβος του αιωνίου έρωτος. Δρ. 1.50. —

Λέοντος Τολστόη Ο διάβολος Μετάφρ. Π. Αξιώτου Εκ των τελευταίων έργων του ποιητού φιλοσόφου, διηγήματα δημοσιευθέντα μετά θάνατον. Η γοητεία της αφηγήσεως, το ενδιαφέρον του μύθου, η δύναμις της ψυχολογικής αναλύσεως τα χαρακτηρίζουσιν. Ζωηρός δε μυστικισμός πλαισιωμένος μέσα εις τον νεοχριστιανικόν φιλοσοφικόν οραματισμόν της τελευταίας εξελίξεως του Τολστόη, καθιστά ταύτα εκ των πλέον ενδιαφερόντων της όλης δημιουργίας του. Η μετάφρασις εκ του ρωσσικού. Δρ. 2.75. —

Ιακώβου Πολυλά Διηγήματα. Εις το εκλεκτόν και πολύτιμον φιλολογικόν έργον του επιφανεστέρου φίλου και μαθητού του Σολωμού εξαιρετικήν θέσιν κατέχουσι τα διηγήματά του, δημοσιευόμενα ήδη εις ένα τόμον μετά δύο φιλολογικών του συγγραφέως λόγων και μετά κριτικού προλόγου του κ. Μ. Σιγούρου. Δρ. 2.75. —

Αυγ. Στρίνμπεργ Ο δανειστής. Μετάφρ. Πέτρου Λυδού Έν από τα μάλλον ανατέμνοντα την γυναικείαν ψυχήν νέα δράματα, χαρακτηρισθέν υπό της κριτικής ως ρεαλισμός υπό ρωμαντικόν περίβλημα. Εν μέρει υπαινιγμός των οικογενειακών περιπετειών του συγγραφέως. Δρ. 1.50. —

Αυγ. Στρίνμπεργ Οι συνάδελφοι. Μετάφρ. Πέτρου Λυδού Ο φεμινισμός παρουσιάζεται εις το δράμα τούτο του μισογύνη συγγραφέως υπό την πλέον δυσμενή από ηθικής απόψεως μορφήν. Η εγωπάθεια, αι φαντασιοπληξίαι, η ανειλικρίνεια και η εν γένει ηθική κατάπτωσις της χειραφέτου γυναικός, εξελισσόμενα μέσα εις περιβάλλον καλλιτεχνών, χρωματίζονται με τον δριμύν του Στρίνμπεργ σαρκασμόν. Δρ. 1.50. —

Αυγ. Στρίνμπεργ Ο πατέρας. Μετάφρ. Πέτρου Λυδού Η αθλία οικογενειακή σύνθεσις — φαινόμενον σύνηθες εις την σύγχρονον αστικήν κοινωνίαν — απεικονίζεται με εταστικήν παρατήρησιν της ζωής και εξαιρέτως τεχνικήν σκηνικήν εμφάνισιν. Η στοργή παλαίουσα προς ενδόμυχον αμφιβολίαν περί της πατρότητος δίδει τραγικόν τόνον εις το έργον. Δρ. 1.50. —

Αυγ. Στρίνμπεργ Δεσποινίς Τζούλια. Μετάφρ. Πέτρου Λυδού Εκ των πρωτοτυποτέρων έργων του συγχρόνου θεάτρου ως προς την επινόησιν και την σκηνικήν σύνθεσιν, προσπάθεια νεωτέρας τραγωδίας κατά τους κλασσικούς όρους. Η υπόθεσις εμπνεομένη από τας αντιλήψεις της φυσιολογικής σχολής και ωμώς πλεκομένη περί το γεννετήσιον ένστικτον απηχεί την πεσσιμιστικήν γνώμην περί του ανθρώπου. Δρ. 1.50. —

Παν. Αξιώτου Η Λενιώ. Σειρά πρωτοτύπων διηγημάτων του νησιώτου συγγραφέως, απεικονιζόντων και ψυχολογούντων την λαϊκήν ελληνικήν ζωήν. Η λιτή σύνθεσις, η αφελής αφήγησις, η ακρίβεια της περιγραφής και ύφος απέριττον, κάτι εν συνόλω ωσάν κινηματογραφική απόδοσις της ζωής των απλών ανθρώπων, παρέχουσιν ιδιάζον θέλγητρον και πολύ ενδιαφέρον εις τα διηγήματα ταύτα. Δρ. 3. —

ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΦΕΞΗ εκδιδομένη υπό την διεύθυνσιν του Δρος Ι. ΖΕΡΒΟΥ

ΕΞΕΔΟΘΗΣΑΝ

Π. Βράιλα Αρμένη Φιλοσοφικαί μελέται περί Χριστιανισμού (Αυγ. Νικολάυ), Τόμοι 3 Δρ. 12. Φιλοσοφία του Σωκράτους 2 Στοιχεία θεωρητικής και πρακτικής φιλοσοφίας 3. Περί πρώτων ιδεών και αρχών 3. Περί ενότητος Λογικών Στοιχείων 1.

Σ. Αποστολίδου Αι ψυχώσεις 4.

Louis Büchner Ο Δαρβινισμός 4. Ο κατ’ επιστήμην άνθρωπος 4. Δύναμις και Ύλη 4.

H. Bercson Το γέλοιο 3.

John Caird Η Φιλοσοφία της θρησκείας. Μετάφρ. Π. Γρατσιάτου 3

Felix le Dantec Ο Αθεϊσμός. Μετ. Α. Καμπάνη 4

A. Debay Φιλοσοφία του γάμου 3. Υγιεινή και φυσιολογία του γάμου. Μετ. Τιμ. Καρδαρά 3. Υγιεινή ηδονών και τέρψεων. Μετ. Τρ. Ευαγγελίδου 3.

Ch. Darwin Περί της Γενέσεως των ειδών 9.

Gaston Danville Η Ψυχολογία του έρωτος. Μετ. Χρ. Δαραλέξη 3.

B. Dangennes Η Θέλησις. Μετ. Οικονομοπούλου 3.

X. Daste Η Ζωή και ο θάνατος, Μετ. Ιδομ. Στρατηγοπούλου 4.

Επικτήτου Εγχειρίδιον. Μετ. Α. Καμπάνη 0.80.

H. Eckermann Συνομιλίαι Έκκερμαν με τον Γκαίτε. Μετάφρ. Ν. Καζαντζάκη 3.

Emerson Λόγια του κόσμου. Μετ. Θ. Φλωρά. 3.

Θεοφράστου Χαρακτήρες. Μετ. Μ. Σιγούρου 1.

Louis Figuier Η επαύριον του θανάτου. Μετ. Αντ. Πολυμέρη 4.

Flammarion Ο Θεός εν τη φύσει 4. Το άγνωστον και τα ψυχικά προβλήματα 3.

Jean Finot Η επιστήμη της Ευτυχίας. Μετ. Αλεξ. Γεωργιάδου 3.

J. Rogues Fursac Η Φιλαργυρία. Μετάφρ. Ν. Κουντουριώτου 3.

N. Guyau Στοιχεία ελευθέρας ηθικής Μετ. Ν. Κουντουριώτου 5.

V. Hugo Φιλοσοφία και Φιλολογία. Μετ. Γερασίμου Βουτσινά.

Ernest Haeckel Η καταγωγή του ανθρώπου 2. Ο Μονισμός 2.

W. James (Τζέιμς) Η θεωρία της συγκινήσεως. Μετ. Ν. Καζαντζάκη 3.

Θ. Καΐρη Φιλοσοφικά 3.

Lombroso Πνευματισμός και Υπνωτισμός 4. Ο εγκληματίας άνθρωπος 8.

Ossip Lourié Η Φιλοσοφία του Τολστόη. Μετ. Γεωργίου Βουτσινά 3. Η Φιλοσοφία του Ίψεν. Μετ. Γεωργ. Τσοκοπούλου 3.

G. Leopardi Ηθικά έργα. Μετ. Α. Καμπάνη 3.

John Loubbock Πώς να ζήτε. Μετ. Θ. Φλωρά 3. Αι απολαύσεις της ζωής. Μετ. Α. Μαρπουτσόγλου 3.

M. Maeterlincq Ο θησαυρός των Ταπεινών. Μετ. Ν. Καζαντζάκη 2.

ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΦΕΞΗ Εκδιδομένη υπό την διεύθυνσιν του Δρος Ι. ΖΕΡΒΟΥ

ΕΞΕΔΟΘΗΣΑΝ A. Metchnikoff Μελέται περί της ανθρωπίνης φύσεως 4.

Max. Nordau Κοινωνιολογικά παράδοξα 3. Ψυχολογική φυσιολογία της μεγαλοφυίας και της ιδιοφυίας 2. Εκφυλισμός 2. Ψυχολογικά παράδοξα 3.

F. Nietzsche (Νίτσε) Γνώμαι και περικοπαί, Μετάφρασις Ιω. Ζερβού 3. Η Γέννησις της τραγωδίας. Μετ. Ν Καζαντζάκη 3. Ο Ζαρατούστρας. Μετ. Καζαντζάκη 4.50

A. Pappalardo Η Τηλεπάθεια. Μετάφρασις Αρ. Καμπάνη 2.50

Fr. Paulhan Η ηθική της ειρωνείας 3.

H. Poincaré Επιστήμη και υπόθεσις. Μετ. Παν. Ζερβού 4.

Papus Απόκρυφος επιστήμη — Ψυχισμός Μετάφρ. Ν. Κουντουριώτου 4

Th. Ribot Προβλήματα της ψυχολογίας των συναισθημάτων 3. Αι ασθένειαι της προσωπικότητος. Μετάφρ. Π. Ψηλορείτη 3. Αι ασθένειαι της Βουλήσεως. Μετ. Π. Ψηλορείτη 3.

Ch. Richet Δοκίμιον Γενικής Ψυχολογίας. Μετάφρ. Ν. Κουντουριώτου 4.

Rousseau Περί της ανισότητος των ανθρώπων 3. Κοινωνικόν Συμβόλαιον 3.

Ernest Renan Ο Αντίχριστος. Μετάφρασις Ηλ. Οικονομοπούλου 3. Οι Απόστολοι. Μετ. Μπ. Αννίνου 5. Βίος του Ιησού. Μετ. Α. Καμπάνη

Richard Ο Σοσιαλισμός και αι κοινωνικαί συνθήκαι Μετάφρ. Ηλ. Οικονομοπούλου 3.

Paul de Régla Η γυναίκα Μετ. Χ. Νεοκλέους 3.

Spinosa Ηθική. Μετ. Ν. Κουντουριώτου. 5.

Schopenhauer Σκέψεις και αποσπάσματα. Μετ. Ν. Κουντουριώτου 4. Επί της θρησκείας 3. Συγγραφείς και ύφος. Μετ. Α. Ζάρκου 3. Το αυτεξούσιον 3.

C. de la Saussaye Ιστορία της θρησκείας Σινών και Ιαπώνων 1.50

Tolstoï Τα Ευαγγέλια 2.50 Η νέα Ζωή 2.50 Η Ανάστασις 3. Το τέλος της εποχής μας 1.50 Η αναγέννησις 2.50 Η σονάτα του Κρόυτζερ 2. Αι νέαι ιδέαι 2. Το σχολείον της Γιασνάιας Πολιάνας 3.

H. Taine Φιλοσοφία της τέχνης εν Ελλάδι 2.50 Φιλοσοφία της τέχνης εν Ιταλία 2.50

N. Vaschide Ο ύπνος και τα όνειρα. Μετ. Ν. Κουντουριώτου 4.

W. Wundt Σύστημα Φιλοσοφίας. Τόμοι 2. Μετ. Α. Δαλεζίου 13. Υπνωτισμός και υποβολή. Μετ. Α. Πολυμέρη 3.

Ιω. Ζερβού Ιστορία της ιδέας. Γαβατάμας — Αστάρης 4.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΦΕΞΗ Εκδιδομένη υπό την διεύθυνσιν του Δρος. Ι. ΖΕΡΒΟΥ

Γουστ. Φρ. Χέρτσβεργ Ιστορία της Ελλ. Επαναστάσεως Μετ. Π. Καρολίδου, καθ. Εθν. Παν. Η εξιστόρησις του ελληνικού αγώνος, επί τη βάσει αυθεντικών κειμένων και πληροφοριών γραφείσα υπό του εν Χάλλη διασήμου καθηγητού της ιστορίας, εκδίδεται το πρώτον ήδη ελληνιστί κατά μετάφρασιν του κ. Π. Καρολίδου. Ο Έλλην ιστορικός, εγγύτερος ταις πηγαίς και αμεσώτερον αρυόμενος, προσέθεσεν εις το έργον πυκνάς και ουσιώδεις σημειώσεις επεξηγηματικάς, συμπληρώσεις και παραπομπάς εις άλλα έργα, καταστήσας ούτω το σύγγραμμα ακριβές και πλήρες από πάσης απόψεως. Αρχομένη από της εν Ιασίω προκηρύξεως του Υψηλάντου κατά Φεβρουάριον του 1821 η αφήγησις, περιλαμβάνει ου μόνον πάντα εν λεπτομερεία τα πολεμικά γεγονότα μεχρι της ανακηρύξεως του ελευθέρου βασιλείου, αλλά και την διπλωματικής της επαναστάσεως άποψιν, μετ' αμεροληψίας δε περιγράφει και την καθόλου κοινωνικήν και πολιτικήν κατάστασιν των Ελλήνων κατά την Επανάστασιν. Το όλον έργον τόμοι 4. Δρ. 10. —

Ι. Ζερβού Ιστορία Σερβοτουρκικού πολέμου Επί τη βάσει επισήμων κειμένων και εν Ευρώπη εκδοθέντων περί του βαλκανικού αγώνος έργων και αφ' ετέρου των καθ' ημέραν εν τω ευρωπαϊκώ και τω ελληνικώ τύπω ειδήσεων και πληροφοριών συνετέθη η αφήγησις του κατά των Τούρκων τελευταίου πολέμου, εν η μοίρα διεξήχθη ούτος υπό των Σέρβων και των Μαυροβουνίων. Ουχ ήττον αναγκαστική συσχέτισις των τε πολεμικών και των διπλωματικών γεγονότων παρέχει εις το έργον μείζονα ευρύτητα και καθιστά έν τινι μέτρω τούτο ιστορίαν του αγώνος των τεσσάρων χριστιανικών Κρατών κατά της Τουρκίας, Σύντομος, αλ' ακριβής και διαφωτιστική εισήγησις περί της όλης του σερβικού έθνους ιστορίας από των βυζαντινών χρόνων μέχρι των ημερών μας προτάσσεται του έργου. Δρ. 4. —

Κλ. Νικολαΐδου Ιστορία Ελληνο-Τουρκικού πολέμου Ακριβής και κατά πραγματικήν ιστορικήν σύνθεσιν αφήγησις του τελευταίου ημών πολέμου κατά της Τουρκίας συνεγράφη και εξεδόθη γερμανιστί υπό του εν Βιέννη διακεκριμένου δημοσιολόγου κ. Νικολαΐδου. Αι πληροφορίαι του ειλημμέναι εξ επισήμων πηγών, συμπληρωθείσαι δε λίαν ικανώς και κριτικώς δια των τότε ειδήσεων παντός του σοβαρού ευρωπαΐκου τύπου και διαφωτιζόμεναι υπό της εγνωσμένης περί τα βαλκανικά πράγματα ειδημοσύνης του συγγραφέως κατέστησαν το πόνημα αληθές ιστορικόν έργον. Δρ. 4. —

Κ. Καιροφύλλα Ελευθέριος Βενιζέλος Το έργον συγγραφέν προς έκδοσιν γαλλιστί, μολονότι παρουσιάζεται ως βιογραφία του Έλληνος πολιτικού, όστις πρωτοστατών διηύθυνε τας ελληνικάς τύχας διαρκούντων των δύο πολέμων κατά της Τουρκίας και κατά της Βουλγαρίας, αποτελεί ουχ ήττον εν μεγάλω μέτρω ιστορικήν επισκόπησιν των ελληνικών πραγμάτων της τελευταίας δεκαετηρίδος και ιδία των πολεμικών και διπλωματικών γεγονότων, των διαδραματισθέντων κατά τους δύο βαλκανικούς πολέμους. Η μετάφρασις εγένετο υπό του συγγραφέως. Δρ. 3.50. —

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ ΓΝΩΣΕΩΝ

ΟΡΝΙΘΟΤΡΟΦΙΑ Πρακτικά Γ. Παρίση λεπτά 70. ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΑΣ Πρακτικής υπό Κ. Στασινοπούλου λ. 80. ΑΝΘΟΚΟΜΙΑ Οικιακή, Λ. Γεωργιάδου 60. ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΟΙΝΟΠΟΙΙΑΣ Πρακτικής υπό Κ. Στασινοπούλου 80 ΑΙ ΑΣΘΕΝΕΙΑΙ ΤΩΝ ΚΡΑΣΙΩΝ υπό Κ. Στασινοπούλου 80 ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ υπό Federico Reale καθηγητού 90. ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΡΩΜΑΤΟΠΟΙΙΑΣ υπό Henri Coupin, καθηγητού 80. ΜΕΤΑΞΟΣΚΩΛΗΚΟΤΡΟΦΙΑ Πρακτική υπό Χ. Φωσκόλου, γεωπόνου 80. ΤΟ ΟΙΝΟΠΝΕΥΜΑ υπό Α. Hérbet 80. ΚΕΡΑΜΟΠΟΙΙΑ και Αγγειοπλαστική υπό Ch. Guillard, καθηγ. Χημείας 90. Ο ΗΛΙΟΣ υπό Ch. Martin 60. ΟΔΗΓΟΣ ΤΟΥ ΚΥΝΗΓΟΥ υπό Κίμωνος Δημακούλη 70 ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΧΟΡΟΥ πρακτική και Θεωρητική υπό Α. Ανδρεοπούλου 90 ΟΙΚΙΑΚΗ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ, Ν. Σταθάτου 90 ΟΙΚΙΑΚΗ ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΙΚΗ υπό Ν. Δημητριάδου 90 ΠΩΣ ΚΑΘΑΡΙΖΟΝΤΑΙ και διατηρούνται τα ενδύματα υπό Α. Γεωργιάδου 50 Η ΟΙΚΟΔΕΣΠΟΙΝΑ ως νοσοκόμος και φαρμακοποιός υπό Α. Γεωργιάδου 60. ΤΟ ΨΑΡΕΥΜΑ υπό Φ. Καλαφάτη 90 ΟΔΗΓΟΣ ΤΗΣ ΚΑΛΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ υπό της βαρώνης Σταφ. — Τεύχος Α', Γέννησις — Βάπτισις κλπ. 70 Β', Γεύματα — Εσπερίδες κλ. 70 Γ', Επισκέψεις κλπ. 70 ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΕΛΑΙΟΥΡΓΙΑ Π. Σουρή 90 Ο ΟΥΡΑΝΟΣ υπό Ch. Martin 60 ΟΙ ΑΣΤΕΡΕΣ υπό Ch. Martin 60 ΤΑ ΗΦΑΙΣΤΕΙΑ υπό Ch. Martin 60 ΟΙ ΣΕΙΣΜΟΙ υπό V. Meunier 60 Ο ΑΛΚΟΟΛΙΣΜΟΣ υπό Legrain 60 ΑΙ ΑΚΤΙΝΕΣ ΡΑΙΝΤΓΓΕΝ υπό Paul Philippou, καθηγητού 60. ΟΔΗΓΟΣ ΤΟΥ ΠΟΔΗΛΑΤΟΥ 60. Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΑΡΗΣ Flammarion 60. ΥΓΙΕΙΝΗ ΤΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ 60. ΟΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΛΙΘΟΙ P. Gaubert 60. Ο ΧΡΥΣΟΣ υπό H. Mercereau 60 ΤΟ ΑΛΑΣ υπό M. Arsandaux 60. ΥΓΙΕΙΝΗ ΤΩΝ ΟΔΟΝΤΩΝ 50 ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ επί πορσελάνης και ξύλου 80. ΥΔΑΤΟΓΡΑΦΙΑ 80. Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΣΜΟΣ 80 Ο ΥΠΝΩΤΙΣΜΟΣ 80 ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΣΑΠΩΝΟΠΟΙΙΑ 90. ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΠΟΤΟΠΟΙΙΑ ? ΚΡΕΩΦΑΓΙΑ ΚΑΙ ΦΥΤΟΦΑΓΙΑ ? ΤΟ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟΝ 90. Η ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ δέρματος και τριχών 50.

ΟΔΗΓΟΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓ. ΚΑΠΝΟΥ δρ. 1. ΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΠΛΟΓΡΑΦΙΑ 4. ΟΔΗΓΟΣ ΤΗΣ ΜΟΔΙΣΤΑΣ 1.50 ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ ΟΔΟΝΤΟΪΑΤΡΙΚΗΣ 2. ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΚΑΙ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΗ 2. ΟΙΚΙΑΚΗ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ 0.90 ΟΔΗΓΟΣ ΤΟΥ ΚΛΗΡΩΤΟΥ 0.60 ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗ 4. ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ ΚΑΙ ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΙΚΗ υπό Καντώρου 3. ΜΕΘΟΔΟΣ ΚΙΘΑΡΑΣ μέρος Α’ — Β’ έκαστ. 2.50 ΜΕΘΟΔΟΣ ΜΑΝΔΟΛΙΝΟΥ μέρος Α’ 4. ΜΕΘΟΔΟΣ ΜΑΝΔΟΛΙΝΟΥ μέρος Β’ 4. ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΜΗΧΑΝΙΚΗ 4. ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΗ 2.50 ΣΙΔΗΡΟΥΡΓΙΚΗ 2.50 ΞΥΛΟΥΡΓΙΚΗ 2.50 ΘΕΩΡΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ (Λαυράγκα) 1 ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΡΜΟΝΙΑΣ (Λαυράγκα) 4. ΟΔΗΓΟΣ ΤΗΣ ΤΕΛΩΝΕΙΑΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ υπό Γ. Μουρίκη 2.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΜΕΝΟΙ από όλους τους λογογράφους μας ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ εις 120 τόμους δεμένους, αξίας δραχμών 315 ΜΕ 10 ΔΡΑΧΜΑΣ ΚΑΤΑ ΜΗΝΑ

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΦΕΞΗ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΠΡΟΦΟΡΑΣ — (Συστήματος KUNTZÉ)

Ο Έλλην εν Γαλλία ή ελληνογαλλικοί διάλογοι δρ. 0.80 Ο Έλλην εν Αγγλία και Αμερική ή ελληνοάγγλ. διάλογοι δρ. 0.80 Ο Έλλην εν Γερμανία ή ελληνογερμανικοί διάλογοι 0.80 Ο Έλλην εν Ιταλία ή ελληνοϊταλικοί διάλογοι 0.80 Ο Έλλην εν Τουρκία ή ελληνοτουρκικοί διάλογοι 1. Ο Έλλην εν Αιγύπτω ή ελληνοαραβικοί διάλογοι 1. Ο Έλλην εν Ρουμανία ή ελληνορουμανικοί διάλογοι 1. Le Français en Grèce ή γαλλοελληνικοί διάλογοι 1 Der Deutsche Griechenland ή γερμανοελλ. διάλογοι 1 The Englishman in Greece ή αγγλοελληνικοί διάλογοι 1. L´ Italiano in Grécia ή ιταλοελληνικοί διάλογοι 1.

ΒΙΒΛΙΑ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΩΝ Μαγικά παίγνια δρ. 1.20 Παίγνια συναναστροφών 1.40 Ζατρίκιον (Σκάκι) 1.40 Χειρομαντεία και χαρτομαντεία 1. Ντάμα και τριώδιον 1.20 Σφαιριστήριον 1.20.

ΙΣΤΟΡΙΚΑ Ιστορία των ανατολικών λαών και της Ελλάδος υπό Γ. Σωτηριάδου Δρ. 4 Ιστορία των επαναστάσεων της Κρήτης υπό Ιωάννου Κονδυλάκη Ιστορία του Ελληνικού Έθνους υπό Κ. Παπαρρηγοπούλου, συμπληρωθείσα δε υπό Π. Καρολίδου Τόμοι 5, σελ 4.532? 50. Τα μετά τον Όθωνα ήτoι Ιστορία του Βασ. Γεωργίου Α' υπό Τρίφωνος Ευαγγελίδου 4 Χαρίλαος Τρικούπης. Βιογραφία υπό Γ. Τσοκοπούλου 1.70. Επανάστασις της Αιγύπτου (1831/1832) 1.20. Ιστορία των Ρωμαίων υπό Β. Δουρουή Μετάφρασις Α. Αργυρού 3 Η έκθεσις της Α.Β.Υ. του Διαδόχου Κωνσταντίνου περί των πεπραγμένων του στρατού της Θεσσαλίας (1897) 3.

ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΑ Αρτοπώλις υπό X. Montepin 4.50 Ιατρός των τρελλών υπό Montepin 6 Μοϊκανοί των Παρισίων υπό Δουμά 6 Ο Σαλβατόρος (συνέχεια) 6. Περιπλανώμενος Ιουδαίος 6. Η Αθήνα μας υπό Ν. Σπανδωνή 5. Η Ταβέρνα (L' assomoir) Αιμ. Ζολά 4.50 Η Γη (La Terre) Αιμ. Ζολά 4.50 Σκηναί Βοημικού βίου υπό Murger 2.50

ΒΙΒΛΙΑ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΩΝ Μαγικά παίγνια 1.20 Βιβλία συναναστροφών 1.40 Ζατρίκιον (Σκάκι) 1.40 Χαρτομαντεία και Χειρομαντεία 1 Ντάμα και Τριώδιον 1.20 Μπιλιάρδο 1.20

ΛΕΞΙΚΑ Λεξικόν Εμπορίου Σ. Θεοχάρη δρ. 7. Λεξικόν Ομηρικόν υπό Ε. Κοφινιώτου δρ. ? Λεξικόν Νομικής υπό Θ. Φλογαΐτου. Τομ 3? 30? Ελληνογαλλικόν Λεξικόν Θ. Κυπρίου 12.50 Γαλλοελληνικόν Λεξικόν Θ. Κυπρίου 16. Ελληνογαλλικόν Λεξικόν Πρόχειρον υπό Δ. Μελισσοπούλου Γαλλοελληνικόν Λεξικόν Πρόχειρον υπό Δ. Μελισσοπούλου Αγγλοελληνικόν Λεξικόν Πρόχειρον υπό Φ. Φιλίππου 3.50 Ελληνοαγγλικόν Λεξικόν Πρόχειρον υπό Φ. Φιλίππου 3.50 Πλήρες Αγγλοελληνικόν Λεξικόν υπό Α. Γεωργιάδου 10. Ελληνοαγγλικόν Λεξικόν Γ. Αλεξάνδρου 6.50 Αγγλοελληνικόν Λεξικόν Γ. Αλεξάνδρου 6.50 Ελληνογερμανικόν Λεξικόν Χ. Χαμαδά 7.50 Γερμανοελληνικόν Λεξικόν υπό Εμμ. Δρακοπούλου 7.50 Ιταλοελληνικόν Λεξικόν Μ. Περίδου 7.50 Ομηρικόν Λεξικόν Ι. Πανταζίδου 7 Ελληνολατινικόν Λεξικόν Μ. Περίδου 7.50 Λατινοελληνικόν Λεξικόν Χ. Αδαμαντίου 4. Λατινοελληνικόν Λεξικόν Σ. Κουμανούδη 7. Επίτομον Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης υπό Δημ. Ζαλούχου 4. Λεξικόν Ιστορίας, Γεωγραφίας, Μυθολογίας και Βιογραφ. υπό M. Bouillet Μετάφρασις Ηλ. Οικονομοπούλου. Τόμοι 2. Σελ 2872 19.

ΝΑΥΤΙΚΑ

Ο Πλογηός υπό Τσουκαλά 7. Απάνθισμα ναυτικής επιστήμης υπό Ι. Μαυρομμάτη 4.50 Εμπορική ναυτιλία Εμμ. Μακρυγιάννη 18. Φάροι και Φανοί Ν. Συρίγου 3. Ο νέος πρωρεύς Ι. Μαυρομμάτη 5.50 Περί εξαρτισμού Γ. Κουστοβίλη 2. Χρονόμετρον Ι. Μαυρομμάτη 3. Λιμενοδείκτης Ι. Μαυρομμάτη 5. Τεταρτημόριον Ι. Μαυρομμάτη 1.50

ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΑΞΕΙΔΙΩΝ

Έκαστον λεπτά 45 Αι Φιλιππίναι νήσοι Η Μαγαδασκάρη Νήσοι του Ωκεανού Το Αλγέριον Τα Ινδικά Ιμαλάια Το Κάιρον Οι Αθίγγανοι Η Βενεζουέλα Το Σικάγον Η Περσία Η Κίνα Το Αφγανιστάν Η Κεϋλάνη Το Μαρόκον Η Λαπωνία Η πόλις των Δερβισών Η Αβυσσινία Πλόκαμος του Νίγηρος Η Σιβηρία Η Τύνις Οι Τουρκομάνοι Η Βραζιλία Το Σιάμ Ο Καναδάς Η Βομβάη Η Μαρτινίκα Το Σαντιάγον

ΓΑΛΛΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Μέθοδος Γαλλικής γλώσσας Gaspey — Otto — Sauer Δρ. 5. — Κλεις μεθόδου Γαλλικής γλώσσης Gaspey — Otto — Sauer 1.50. — Η Γαλλική άνευ διδασκάλου υπό Xavier de Bouge 7.50. — Νεωτάτη Μέθοδος της Γαλλικής γλώσσης υπό F. Ahn 2. — Λεξικόν Γαλλοελληνικόν υπό Θ. Κυπρίου. Τόμοι 2 15. — Λεξικόν Ελληνογαλλικόν υπό Θ. Κυπρίου. Τόμοι 2 12.50. — Πρόχειρον Γαλλοελληνικόν Λεξικόν Δ. Μελισσοπούλου 4. — Πρόχειρον Ελληνογαλλικόν Λεξικόν Δ. Μελισσοπούλου 4. — Εμπορική Ελληνογαλλική Επιστολογραφία Θ. Κυπρίου 1.50. — Γαλλική γραμματική Γ. Φέξη (εγκεκριμ. υπό του Υπουργ.) 1.20. — Γαλλικόν αλφαβητάριον Γ. Φέξη (εγκεκριμ. υπό του Υπουργ.) 1.20. — Ελληνογαλλικοί διάλογοι δι ελληνικών χαρακτήρων 0.70. — Ηχώ των Παρισίων 2.

ΑΓΓΛΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

Μέθοδος αγγλικής γλώσσης υπό Gaspey — Otto — Sauer Δρ. 5. — Κλεις Μεθόδου Αγγλικής γλώσσης 1.50. — Η Αγγλική άνευ διδασκάλου υπό Xavier de Bouge 7.50. — Νεωτάτη μέθοδος της αγγλικής γλώσσης υπό F. Ahn 2. — Λεξικόν αγγλοελληνικόν υπό Γ. Αλεξάνδρου 6.50. — Λεξικόν ελληνοαγγλικόν υπό Γ. Αλεξάνδρου 6.50. — Λεξικόν αγγλοελληνικόν υπό Αλ. Γεωργιάδου 10. — Πρόχειρον αγγλοελληνικόν λεξικόν υπό Φ. Φιλίππου 3.50. — Πρόχειρον ελληνοαγγλικόν λεξικόν υπό Φ. Φιλίππου 3.50. — Αγγλοελληνικόν επιστολάριον υπό Θ. Κυπρίου 2.50. — Εμπορική ελληνοαγγλική επιστολογραφία υπό Hugo 1.50. — Αγγλικόν αλφαβητάριον υπό Αλ. Γεωργιάδου 0.50. — Γραμματική της αγγλικής γλώσσης υπό Φ. Φιλίππου 2.50. — Ηχώ του Λονδίνου 1.25. —

ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Η Γερμανική άνευ διδασκάλου υπό Xavier de Bouge 7.50. — Η Γερμανική άνευ διδασκάλου υπό Sanderson 3.50. — Νεωτάτη μέθοδος της γερμανικής γλώσσης υπό F. Ahn 2. — Λεξικóν Γερμανοελληνικóν υπό Eμμ. Δρακοπούλου 7.50. — Λεξικóν Ελληνογερμανικόν υπό Χ. Χαμαδά 7.50. — Γραμματική της γερμανικής γλώσσης υπό Χ. Χαμαδά 2. —

ΙΤΑΛΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Η Ιταλική άνευ διδασκάλου υπό Xavier de Bouge 7.50. — Νεωτάτη μέθοδος της Ιταλικής γλώσσης υπό E. Ahn 2. — Λεξικόν Ιταλοελληνικόν υπό Μ. Περίδου 7.50. — Ιταλικόν αλφαβητάριον 0.60. — Ιταλική γραμματική υπό Χ. Γεωργιάδου 2. —

ΑΡΑΒΙΚΑ — ΤΟΥΡΚΙΚΑ — ΡΟΥΜΑΝΙΚΑ — ΡΩΣΣΙΚΑ — ΛΑΤΙΝΙΚΑ — ΟΜΗΡΙΚΑ

Ο Έλλην εν Τουρκία ή Ελληνοτουρκικοί διάλογοι Kuntzé 1. — Ο Έλλην εν Ρουμανία ή Ελληνορουμανικοί διάλογοι Kuntzé 1. — Ο Έλλην εν Ρωσσία ή Ελληνορωσικοί διάλογοι Kuntzé 1. — Ο Έλλην εν Αίγύπτω ή Ελληνοαραβικοί διάλογοι Kuntzé 1. — Λεξικόν Λατινοελληνικόν Σ. Κουμανούδη 7. — Λεξικόν Ελληνολατινικόν Χρ. Αδαμαντίου 4. — Λεξικόν Ομηρικόν μέγα, υπό I. Πανταζίδου 7. — Λεξικόν Ομηρικόν υπό Ε. Κοφινιώτου 3 —

ΝΟΜΙΚΑ

ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΕΣ καταρτισθέντες υπό Γ. Δυοβουνιώτου, δικηγ., υφηγ. εν τω Πανεπ.

Πολιτική Δικονομία (έκδοσις Β’.) Δρ. 22. — Εμπορική Νομοθεσία (έκδοσις Β’.) 15. — Διπλωματική και Προξενική Νομοθεσία 7. — Ιόνιος Πολιτικός Κώδιξ 8. — Χαρτόσημον 4. — Ελληνικά Συντάγματα 3.50. — Διεθν. Έλεγχος Δημ. Χρέος. Μονοπώλια 4. — Φορολογία καπνού 2. — Ποινική Δικονομία (έκδοσις Β’.) 13. — Ποινικός Νόμος (έκδοσις Β’.) 15. — Διοικητική Εκτέλεσις 4. — Φορολογία επιτηδευμάτων 2. — Στρατ. και Ναυτ. Ποινική Νομοθεσία 4. — Ελληνική Εκκλησία 3. — Δικαστικός Οργανισμός (έκδοσις Β’.) 4. — Ελεγκτικόν Συνέδριον, Δημόσιον Λογιστικόν, Συντάξεις 6. — Δημοτική Νομοθεσία 3. — Οδοποιία, Οικοδομ. πόλεων, Δημ. Έργα 4. — Τελωνιακή Νομοθεσία 3. — Γενικόν Ευρετήριον 3. — Παράτημα Α’ 4. — Παράτημα Β’ 4. — Παράτημα Γ’ 2. — Το όλον δρ. 139.50. —

ΣΥΣΤΗΜΑ ΡΩΜΑΪΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ υπό Bernard Windscheid κατά μετάφρασιν Αθανασίου Αργυρού, δικηγόρου δρ. 60. — Τόμος Α’. Γενικαί Αρχαί 14. — Τόμος Β’. Εμπράγματον Δίκαιον 12. — Τόμος Γ’. Ενοχικόν Δίκαιον, μέρος α’ 11. — Τόμος Δ’. Ενοχικόν Δίκαιον, μέρος β’ 12. — Τόμος Ε’. Οικογενειακόν Δίκαιον 6. — Τόμος ΣΤ’. Κληρονομικόν Δίκαιον 12. —

ΛΕΞΙΚΟΝ ΝΟΜΙΚΗΣ συγγραφέν επιμελεία Θ. Φλογαΐτου, τόμοι 2, σελ. 2,000 30. —

ΕΞΑΒΙΒΛΟΣ ΑΡΜΕΝΟΠΟΥΛΟΥ υπό Θεοδώρου Φλογαΐτου 14. —

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑ κατά τας παραδόσεις Ξεν. Ψαρά, σχ. 8ον, σελ 920 12. —

ΝΕΟΙ ΠΑΝΔΕΚΤΑΙ, ήτοι συλλογή πασών των μέχρι σήμερον γραφεισών νομικών διατριβών, επιμελεία Ν. Κουντουριώτου δικηγόρου. Το όλον έργον τόμοι 11, δραχ. 147. —

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΩΝ ΠΕΡΙ ΠΟΛ. ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΝΟΜΩΝ υπό Δ. Ποταμιάνου προέδρου Εφετών. Τόμοι 4, σελ 3452 Δρ 40. —

ΒΑΣIΛΙΚΑ Το γνήσιον κείμενον αυτών μόνον, κατ’ επεξεργασίαν των κ. κ. Γ. Δυοβουνιώτου και Κ. Δυοβουνιώτου. Τόμοι 5 Δρ 25. —

ΑΣΤΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΩΔΙΞ. Οικογενειακόν δίκαιον υπό Ε. Μακρυγιάννη δρ. 10. —

ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ υπό Θ. Φλογαΐτου. Το όλον έργον Δρ 47.50. — Τομ. α’ Πολιτική Δικονομία και Οργανισμός Δικαστηρίων, σελ? Δρ. 1?. Τομ. β’ Ποινικός νόμος — Ποιν. δικονομία — Ποιν. δια?????ς 10. — Τομ. γ’ Εμπορικός νόμος — Αστικός νόμος — Χαρτόσημον 10. — Τομ. δ’ Εξάβιβλος Αρμενοπούλου 14. — Τομ. ε’ Επίμετρον της β’ εκδόσεως περιλαμβάνον τους νεωτέρους νόμους, Β. Διατάγματα, νομολογίαν κτλ. 3.50. —

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ, γραφείσα επί τη βάσει του συγγράματος Κ. Ν. Κωστή υπό Ιω. Πετρουνάκου. Τόμοι 3 Δρ 9. —

ΠΡΟΧΕΙΡΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ, γραφείς υπό Ν. Κουντουριώτου, δικηγόρου 10. —

ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ υπό Lyon Caen και K. Renault, καθηγητών εν την Νομική Σχολή των Παρισίων. Μετάφρασις Κουντουριώτου και Σακελλαρίου, δικηγόρων. Το όλον έργον τόμοι 8 Δρ. 80. —

ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ υπό Θ. Φλογαΐτου, σελ 488 Δρ 10. —

ΕΙΔΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ ΑΣΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΟΙ υπέρ της Εθνικής Τραπέζης, άλλων Τραπεζών, κτλ. υπό Γ. Κασίμη δικηγ. 3. —

ΝΑΥΤΙΚΟΝ ΔΙΚΑΙΟΝ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΝΑΥΤΙΛΙΑ υπό Εμμ. Μακρυγιάννη 18. —

ΛΕΞΙΚΟΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ, περιέχον σύντομον ερμηνείαν εκάστου θεσμού, τους σχετικούς τύπους και την σχετικήν νομολογίαν, υπό Ν. Κουντουριώτου. Τόμοι 5, σελίδες 4.000 Α — Ω 70. —

ΚΩΔΙΞ ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟΥ. Μετάφρασις εκ του Corpus Juris Civilis υπό Παντ. Τσιτσεκλή. Τόμοι 2 30. —

ΒΑΣΙΛΙΚΑ, Κατά την εν Λειψία έκδοσιν του G. E. Heimbach και το συμπλήρωμα του Z. Lingenthal, και των E. Ferrini και J. Mercatti, οις προσετέθησαν αι νεαραί διατάξεις των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων αι μέχρι της καταλύσεως της Βυζαντιακής Αυτοκρατορίας εκδοθείσαι, τα ελλείποντα κείμενα της Ιουστινιανείου νομοθεσίας, τα κείμενα του Jus Graecoromanum, η μέχρι του νυν σχετική νομολογία των Ελληνικών δικαστηρίων και πλείσται ερμηνευτικαί σημειώσεις, υπό Ιωάννου Ζάππου, δικηγόρου. Έκδοσις δευτέρα, επηυξημένη και βελτιωμένη (μεγαλητέρα της α’ εκδόσεως κατά 1.000 σελίδ.) Τόμοι 5. Σχ. 4ον δίστ. δρ 150. —

ΣΥΣΤΗΜΑ ΡΩΜΑΪΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ υπό Ερρίκου Dernburg καθηγητού εν τω Πανεπιστημίω του Βερολίνου, κατά μετάφρασιν Γεωργίου Δυοβουνιώτου, υφηγητού εν τω Εθνικώ Πανεπιστημίω. Έκδοσις δευτέρα επηυξημένη. —

Τόμος Α’. Γενικαί αρχαί δρ. 12. — Τόμος Β’. Εμπράγματον δίκαιον 10. — Τόμος Γ’. Ενοχικόν δίκαιον 14. — Τόμος Δ’. Οικογενειακόν δίκαιον. — Τόμος Ε’. Κληρονομικόν δίκαιον 10. —

ΙΑΤΡΙΚΑ

ΝΟΣΗΜΑΤΑ ΠΑΙΔΩΝ υπό Ε. Weill, καθηγητού της Κλινικής των Παίδων, μεταφρασθέντα υπό Α. Καλλιβωκά, μετά πολλών εικόνων. Δρ. 15.—

ΑΦΡΟΔΙΣΙΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ, υπό Edmond Lesser, καθηγητού της Συφιλιδολογίας εν Βερολίνω. Μετάφρασις εκ της τελευτ. εκδόσεως υπό Σ. Ζωγραφίδου και Α. Γεωργιάδου Δρ. 8.—

ΜΑΙΕΥΤΙΚΗ υπό L. Dubrisay, πρώην αρχιάτρου και G. Jeannin εκτάκτου καθηγητού. Μεταφρασθείσα υπό Α. Καλλιβωκά, ιατρού, μετά πολλών εικόνων. Δρ. 12.—

ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ εν τη καθ' ημέραν πράξει, μετά πολλών εν τω κειμένω εικόνων υπό Γερ. Φωκά, καθηγητού εν τω Εθν. Πανεπιστημίω, τόμοι 3. Δρ 39.—

ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚ. ΧΗΜΕΙΑΣ υπό Γ. Γαρουφαλίδου. Δρ. 5.—

ΕΙΔΙΚΗ ΝΟΣΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ, υπό A. Strümpell, καθηγητού διευθυντού της Ιατρικής κλινικής του εν Breslau Πανεπιστιμίου. Εξελληνισθείσα εκ της τελευταίας 16ης εκδόσεως του Γερμανικού πρωτοτύπου υπό Α. Καλλιβωκά και Θ. Βαρούνη, υφηγητών του Εθν. Πανεπιστ. Μετ’ εικόνων. Τόμοι 3. Δρ. 50.

ΕΠΙΤΟΜΗ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑΣ, υπό Paul Lefert, καθηγ. Μετάφρ. Α. Καλλιβωκά. Δρ. 4.—

ΕΠΙΤΟΜΗ ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΘΟΛΟΓΙΑΣ, υπό Paul Lefert, Μετάφρ. Ν. Μακρίδου. Δρ. 4.—

ΕΠΙΤΟΜΗ ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΑΣ, γραφείσα υπό Αν. Καλλιβωκά, ιατρού. Σελ. 390. Δρ. 4.—

ΟΞΕΙΑΙ ΛΟΙΜΩΔΕΙΣ ΝΟΣΟΙ A. Strümpell, μετάφρασις Α. Καλλιβωκά. Δρ. 3.—

ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ του ΑΝΘΡΩΠΟΥ, υπό Ε. Viault και Ε. Jolyet καθηγητών, μετάφρασις Αλ. Γεωργιάδου, Ιατρού, εικόνες 150 Δρ. 16.—

ΠΕΡΙ ΟΡΡΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ, υπό Ιω. Καραβία, υφηγητού της Φαρμακολογίας κλπ. Δρ. 3.—

ΣΥΝΟΠΤΙΚΟΙ ΠΙΝΑΚΕΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ, υπό τον Dr Villeroy, κατά μετάφρασιν Ορέστου Κυπριάδου, ιατρού Δρ 5.—

ΣΥΝΟΠΤΙΚΟΙ ΠΙΝΑΚΕΣ ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΑΣ και ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗΣ υπό Henry Durand, Μετάφρασις Α. Καλλιβωκά, Δρ 5.—

ΣΥΝΟΠΤΙΚΟΙ ΠΙΝΑΚΕΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΝΟΣΟΛΟΓΙΑΣ υπό Dr Villeroy, μετάφρασις Χρ. Μοσχονησίου, Ιατρού. Δρ. 5.—

ΕΠΙΤΟΜΗ ΑΝΑΤΟΜΙΚΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ γραφείσα επί τη βάσει του συγγράμματος του καθηγητού Λουκά Παπαιωάννου υπό Αλέξ. Γεωργιάδου, ιατρού Δρ. 10.—

ΕΠΙΤΟΜΗ ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΘΟΛΟΓΙΑΣ, ήτοι περί αιτίων, ανατομικών αλλοιώσεων κ.τ.λ. — γραφείσα υπό Μεν. Σακορράφου. Δρ. 16.—

ΠΛΗΡΗΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ εφηρμοσμένη, υπό Gaston Lyon. Μεταφρασθείσα εκ της τελευταίας εκδόσεως υπό I. Καραβία, I. Παπαβασιλείου, I. Αβάζου και Α. Καλλιβωκά ιατρών. Τόμοι 2, σελ. 2000. Δρ. 30.—

ΛΑΪΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ — ΕΚΑΣΤΟΝ ΛΕΠΤΑ 50.

ΦΘΙΣΙΣ. Η φθίσις είνε μεταδοτική. Η φυματίωσις και ο αλκοολισμός. Πώς δύναταί τις να αποφύγη την φθίσιν. Θεραπεία.

ΡΕΥΜΑΤΙΣΜΟΙ. Οξύς αρθριτικός ρευματισμός.—Χρόνιος ρευματισμός. Μυικός Ρευματισμός. Επιπλοκαί.—Θεραπεία.

ΑΫΠΝΙΑ. Νευρική αϋπνία.—Αϋπνία νευρασθενικών.—Υπνωτικά τινα φάρμακα.— Θεραπεία.

ΔΥΣΚΟΙΛΙΟΤΗΣ. Μορφαί της δυσκοιλιότητος.— Κίνδυνος και συνέπειαι.— Θεραπεία.

ΝΟΣΗΜΑΤΑ ΚΑΡΔΙΑΣ. Περικαρδίτις.—Μυοκαρδίτις.—Αθηρωμάτωσις.—Παλμοί. Θεραπεία.

ΝΟΣΗΜΑΤΑ ΑΙΜΑΤΟΣ (Αναιμία, Χλώρωσις κλ.) Θεραπεία.

ΝΕΥΡΙΚΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ. Νοσήματα των νεύρων. Παραλύσεις. Σπασμοί. Νευραλγίαι. Αναισθησίαι. Συνολκαί. Θεραπεία.

ΒΛΕΝΝΟΡΟΙΑ. Η βλεννόρροια εις τον άνδρα και εις την γυναίκα. Επιπλοκαί. Θεραπεία

ΣΥΦΙΛΙΣ. Πώς μεταδίδεται. Το σκληρόν έλκος. Β’ περίοδος. Γ’ περίοδος. Στοματίτις. Θεραπεία.

ΑΥΝΑΝΙΣΜΟΣ. Αίτια. Μέσα θεραπείας. Ανάλογα νοσήματα.

ΔΙΦΘΕΡΙΤΙΣ. Συμπτώματα. Μεταδοτικότης. — Θεραπεία.

ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΣ. Ανικανότης ψυχολογική. Ανικανότης εκ καταχρήσεων. Θεραπεία.

ΝΕΥΡΑΣΘΕΝΕΙΑ. Ιστορία. Συμπτώματα. Εξέλιξις. Θεραπεία.

ΙΜΦΛΟΥΕΝΤΖΑ. Συμπτώματα. Αίτια. Διάρκεια. Επιπλοκαί. Θεραπεία. Προφύλαξις.

ΝΟΣΗΜΑΤΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ. Κνησμός. Λευκόρροια. Κολπίτις. Έμμηνα. Μητρίτις. Θεραπεία.

Ο ΓΑΜΟΣ. (Συζυγική υγιεινή). Αι συζυγικαί σχέσεις. Διαιτητική της εγκύου γυναικός. Περί στειρώσεως. Αιμόμικτοι γάμοι. κτλ.

ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΦΕΞΗ. — ΕΚΑΣΤΟΝ ΛΕΠΤΑ 35. ΟΔΥΣΣΕΥΣ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ (ΤΟ ΧΑΝΙ ΤΗΣ ΓΡΑΒΙΑΣ) Χ. Αννίνου. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗΣ Ο ΣΚΕΡΔΕΜΠΕΗΣ Η. Οικονομοπούλ. Η ΟΛΟΚΑΥΤΩΣΙΣ ΤΟΥ ΑΡΚΑΔΙΟΥ υπό I. Κονδυλάκη. Η ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΟΥ ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ υπό Γ. Τσοκοπούλου. Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑ υπό I. Πετρουνάκου. Η ΑΛΩΣΙΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΥΠΟ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΩΝ. Οι τρεις Πύργοι κτλ. υπό Π. Δημητρακοπούλου.

Ο ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ υπό Χρ. Χρηστοβασίλη.

ΚΩΝΣΤΑΝΤ1ΝΟΣ Ο ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ υπό Δ. Καλογεροπούλου.

Η ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΘΗΝΩΝ υπό Γ. Ασπρέα.

ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΚΑΙ ΑΛΩΣΙΣ ΤΗΣ ΤΡΙΠΟΛΙΤΣΑΣ Γ. Τσοκοπούλου.

ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΚΑΙ ΕΞΟΔΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ Ε. Παντελίδου.

Η ΚΥΡΑ ΦΡΟΣΥΝΗ υπό Σπ. Ποταμιάνου.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΚΟΣ υπό Τιμ. Μωραϊτίνη.

Η ΑΛΩΣΙΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΥΠΟ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ Γ. Φραγκούδη

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ ΕΝ ΝΑΥΠΛΙΩ Γ. Αντωνοπούλ.

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙς ΕΚ ΤΗΣ ΕΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ 1878 υπό Ιδομενέως Στρατηγοπούλου.

Η ΕΝΔΟΞΟΣ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ υπό Ανδρέου Στράτου.

ΟΙ ΒΟΥΛΓΑΡΟΚΤΟΝΟΙ ΑΥΤΟΡΑΤΟΡΕΣ υπό Ε. Ευστρατιάδου

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ υπό Γ. Τσοκοπούλου.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΙΑΟΥΛΗΣ υπό Γ. Τσοκοπούλου.

ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΛΙΑΠΗΔΕΣ υπό Χρ. Χρηστοβασίλη.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ υπό Γ. Τσοκοπούλου.

Ο ΚΑΠΕΤΑΝ ΚΑΛΟΓΗΡΟΣ υπό Χρ. Χρηστοβασίλη.

Η ΓΡΑΜΒΟΥΣΑ υπό Ιωάν Κονδυλάκη.

ΡΗΓΑΣ Ο ΦΕΡΡΑΙΟΣ υπό Γ. Τσοκοπούλου.

Ο ΛΟΡΔΟΣ ΒΥΡΩΝ υπό Θεοδ. Γ. Κυπρίου

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ [Τιμές από 0.80-2.0] Αλκάδης της Θαλαμέας Αγαπητικός της Βοσκοπούλας Άσπρο και το μαύρο Σ. Μελάς Άτιμοι (Ροβεττά) δράμα πρ. Απ΄τη γη στον ουρανό (Δημητρ) Αγαθόπουλος ο Ξηροχωρίτης Αρχοντοχωριάτης (Μολιέρου) Αντώνιος και Κλεοπάτρα Σαίξπ. Αρχιτέκτων Σόλνες (Ίψεν) Άνθρωπος και τα όπλα (Σόου) Βρυκόλακες (Ίψεν) δράμα Βασιλεύς Ληρ (Σαίξπηρ) δράμα Γέρω Μαρτέν (Κορμών / Γκρανζέ) Γαμβρός μας (Λασκ/Γιαννουκ.) Για την τιμή (Χρηστοβασίλη) Γένος και καρδία (Π. Ζάννου) Γουλιέλμος ο αχθοφόρος, δράμα 1.20 Γκόλφω (Περεσιάδου) δράμα 1.20 Δύο λοχίαι (Δοβιγνύ) δράμα 1.20 Δον Κιχώτης. ιλαροτραγωδία 1.40 Έμπορος Βενετίας (Σαίξπηρ) 1.50 Έρωτος θρίαμβος (Ζιακόζα) 0.60 Ελλισάβετ (Γιακομέττη) δράμα 1.20 Έξωσις του Όθωνος, δράμα 1.— Εσμέ (Περεσιάδου) δρ. ειδύλ. 1. Ερωτικά πείσματα (Μολιέρου) 1.50 Εχθρός του Λαού (Ίψεν) 1.50 Ηθοποιός Κην (Δουμά) δράμα 1.40 Θυμιούλα η Γαλαξειδιώτισσα 0.80 Θεία του Καρόλου (Μπραντών) 1.— Ιακωβίται (Κοππέ) δράμα 1.— Ιππόται της ομίχλης. δράμα 1.40 Ιωσίας ο ακτοφύλαξ. δράμα 1.20 Ιδανικός σύζυγος (Ουάιλδ) 2.— Κοριολανός (Σαίξπηρ) δράμα 2.— Καραντίνα (Λάσκαρη) κωμωδία 1.20 Κωμωδίαι μονόπρακτοι (Λάσκ.) 1.20 Κωμωδίαι (σειρά β') Λάσκαρη 1.— Λοκαντιέρα (Γκολδόνι) κωμωδ. 1.40 Λαμπαδοδρομία (Ερβιέ) δράμα 1.20 Μακαρίτης Τουπινέλ (Μπισών) 1.— Μονόλογοι (Καλαποθάκη-Λάσκ.) 0.80 Μαλλιά Κουβάρια (Λάσκαρης) Μηδεία (Σουβαρίν) δράμα 1.20 Μαρκέλλα Π. Δημητρακοπούλ. 1.20 Μπάρμπα-Λινάρδ?? Μπαλ? Μαρκήσιος Πριολά (Λαβεντάν) Μίδας και ο κουρεύς του Μνηστήρ της Αρχοντούλας Μακβέθ (Σαίξπηρ) Να το λέμε (Λαμπίς) κωμωδία Ντροπαλός ερωτευμένος 0.60 Νυξ ελεημοσύνης (Βουλοδήμου) Νικηφόρος Φωκάς (Π. Ζάννου) Νόρμα (Δορμεβίλ) τραγωδία 1.40 Ξένο ψωμί (Τουργένιεφ) δράμα 1. Οθέλος (Σαίξπηρ) 1.5 Όνειρον εαρινής πρωίας 0.60 Πατρίς (Σαρδού), δράμα 1.20 Πικ-Νικ (Λάσκαρη και Πωπ) 1.20 Πολιτικός ανεμόμυλος (Γκοντινέ) 0.60 Πάτερ ημών (Κοππέ) δράμα 0.40 Ράπτης των κυριών (Φεϋδώ) 1.20 Ροσμερσχόλμ (Ίψεν) 1.50 Ρωμαίος και Ιουλιέτα (Σαίξπηρ) 1.50 Στοιχειό (Καλδερών) δράμα 1. Στρίγγλα (Ν. Αντωνοπούλου) 0.80 Σταυρός (Ι. Νικολάρα) δράμα 0.60 Σαμπινιόλ χωρίς να θέλη (κωμ.) 1.40 Σπίτι της κούκλας (Ίψεν) 1.40 Σεβέρος Τορέλλης (Κοππέ) 1. Σκλάβα (Περεσιάδου) 1. Τόσκα (Σαρδού) δράμα 1. Τιμή (Σούδερμαν) δράμα 1.20 Ταρτούφος (Μολιέρου) κωμωδ. 1.20 Υιός της νυκτός (Σεζούρ) δράμα 1.20 Φαιδώρα (Σαρδού) δράμα 1.20 Φάουστ (Γκαίτε) 4. Χάιδω (Μελισσιώτου) δράμ. ειδ. 0.80 Χήρα (Μεϊλάκ-Αλεβύ) κωμωδ. 1.— Χορός του Ζαλόγγου (Περεσιαδ.) 1.20. Ψυχοκόρη (Βοτσάρη) δραμ. ειδ. 1.—

ΜΟΥΣΙΚΗ

Θεωρία Μουσικής (Λαυράγκα) 1.— Εγχειρίδιον Αρμονίας 4.— Μέθοδος Μανδολίνου Μέρος α'. 4.— Μέθοδος Μανδολίνου Μέρος β'. 4.— Μέθοδος Κλειδοκυμβάλου 3.— Μέθοδος Κιθάρας Μέρος α'. 2.50 Μέθοδος Κιθάρας Μέρος β’. 2.50 Μέθοδος Βιολίου Μέρος α’. 1.50 Μέθοδος Βιολίου Μέρος β’. 1.50 Αναστασιματάριον Πρωτοψάλ. 6.

ΠΟΙΗΣΙΣ

Βαλαωρίτου Α. Έργα Δρ. 5. — Βιζυηνού Γ. Τα ποιήματα 2.50. — Βηλαρά Ιω. Τα ποιήματα 2.50. — Βασιλειάδου Σ. Αττικαί νύκτες 6. — Γκαίτε Φάουστ. Μετάφρ. Κ. Αυγέρη 4. — Δημητρακοπούλου Σκουπιδιάδα 1. — Ζαλoκώστα Άπαντα 3.50. — Θεοκρίτου Ειδύλλια. Μετάφρ. Πολέμη 2. — Κρυστάλλη Κ. Τα ποιήματα 3.50. — Κάλβου Αν. Η λύρα 2. — Λασκαράτου Α. Ποιήματα 4. — Μουσαίου Ηρώ και Λέανδρος. Μετάφρ. Μενάρδου 0.70. — Ορφανίδου Θ. Τα άπαντα 5. — Ουάιλδ Οσκάρ. Στοχασμοί 4. — Παπαρηγοπούλου Α. Άπαντα 5. — Παλαμά Κ. Καημοί της Λιμνοθάλασσας 2. — Ραγκαβή Αλ. Ποιήματα 2. — Σούτσου Παν. Ποιήματα 3. — Σούτσου Αλ. Άπαντα 5. — Σολωμού Δ. Ποιήματα 2.50. — Τανταλίδου Ηλ. Ποιήματα 1.50. — Τυπάλδου Ιουλ. Ποιήματα 3. — Χριστοπούλου Αθ. Τα ποιήματα 2.50. — Φωσκόλου Ούγου Οι τάφοι 2.50. —

Λεξικόν Γεωγραφίας, Ιστορίας, Μυθολογίας και Βιογραφίας υπό M. N. Bouillet. Μετάφρασις Ηλ. Οικονομοπούλου. Σχ. 8ον δίστηλον. Σελ. 2872. Τόμοι 2 ογκώδεις. Δρ. 19. —

ΜΕΛΟΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΦΕΞΗ ΕΚΑΣΤΟΝ ΛΕΠΤΑ 50

ΚΑΒΑΛΛΕΡΙΑ ΡΟΥΣΤΙΚΑΝΑ Mascagni ΥΠΝΟΒΑΤΙΣ Bellini ΤΟΣΚΑ Puccini ΜΑΝΟΝ ΛΕΣΚΩ Puccini ΚΑΡΜΕΝ Bizet ΟΙ ΣΩΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ στο ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΑΪΔΑ Verdi ΤΡΑΒΙΑΤΑ Verdi ΡΙΓΟΛΕΤΤΟΣ Verdi ΝΟΡΜΑ Bellini ΦΡΑ-ΔΙΑΒΟΛΟΣ Auber ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ Boito ΜΠΟΕΜ Puccini ΦΑΟΥΣΤ Gounod ΕΡNΑΝΗΣ Verdi ΜΙΡΕΛΛΑ Gounod ΡΑΨΩΔΟΣ Verdi Ο ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ Σ. Ξύνδα ΓΚΕΪΣΑ Jones ΕΥΘΥΜΗ ΧΗΡΑ Lehâr ΠΑΛΗΑΤΣΟΙ Leoncacallo ΠΟΥΠΕ Audran ΓΡΕΝΑΔΙΕΡΟΙ Valente ΟΝΕΙΡΩΔΕΣ ΒΑΛΣ Straus ΒΟΚΚΑΚΙΟΣ Supé ΜΑΜΖΕΛ ΝΙΤΟΥΣ Hervé ΧΟΡΟΣ ΠΡΟΣΩΠΙΔΟΦΟΡΩΝ Verdi ΟΙ ΓΑΜΟΙ ΤΗΣ ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΣ Η ΕΥΝΟΟΥΜΕΝΗ Donizetti Ο ΚΟΥΡΕΥΣ ΤΗΣ ΣΕΒΙΛΛΗΣ ΛΟΥΚΙΑ ΤΟΥ ΛΑΜΜΕΡΜΟΥΡ Ο ΚΡΙΣΠΙΝΟΣ ΚΑΙ Η ΚΟΥΜΠΑΡΑ ΜΑΡΚΟΣ ΒΟΤΣΑΡΗΣ Π. Καρρέρ Η ΚΥΡΑ ΦΡΟΣΥΝΗ Π. Καρρέρ ΔΥΟ ΑΔΕΛΦΙΑ Δ. Λαυράγκα Η ΜΑΓΙΣΣΑ Δ. Λαυράγκα ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΑ ΓΥΜΝΑΣΙΑ Η ΠΡΙΓΚΗΠΙΣΣΑ ΤΩΝ ΔΟΛΛΑΡΙΩΝ Ο ΚΟΜΗΣ ΤΟΥ ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟΥ Lehâr

ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΑ — ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ Amicis Ed. Σκηναί Στρατιωτικού βίου Δρ. 2. — Βιζυηνού Γ. Το αμάρτημα της μητρός μου 3. — Van Dyk Διηγήματα. Μετάφρ. Α. Μαρμπουτζόγλου 2.50. — Γκαίτε Βέρθερος. Μυθιστόρημα 2. — Γκαίτε Έρμαν και Δωροθέα. Μυθιστόρημα 1.50. — Δημητρακοπ. Ειρ. Η υιοθετημένη, μυθιστόρημα 3. — Δουμά Αλ. Οι Μοϊκανοί των Παρισίων. Τόμοι 2. 6. — Δουμά Αλ. Ο Σαλβατόρος. Συνέχ. των Μοϊκανών των Παρισ. 6. — Εφταλιώτη Αρ. Νησιώτικες ιστορίες 3. — Ζερβού Ιω. Μύθοι της ζωής 3. — Zola Em. Η γη. Μετάφρ. Μπάμπη Αννίνου 4.50. — Καμπούρογλου Δ. Αναδρομάρης, διηγήματα 3. — Κονδυλάκη Ιω. Ο Πατούχας 3. — Κονδυλάκη Ιω. Όταν ήμουν δάσκαλος 3. — Leopardi Ηθικά έργα. Διηγήματα 3. — Νιρβάνα Π. Η βοσκοπούλα με τα μαργαριτάρια 2. — Νιρβάνα Π. Το συναξάρι του Παπα-παρθένη 3. — Νιρβάνα Π. Το βιβλίον του κυρίου Ασόφου 3. — Ξενόπουλου Γρ. Ο κακός δρόμος 3. — Ξενόπουλου Γρ. Η Στέλλα Βιολάντη 3. — Poe Edgar Ιστορίες αλλόκοτες. Μετ. Ν. Σπανδωνή 3. — Παπαδιαμάντη Αλ. Η μάγισσες 3. — Παπαδιαμάντη Αλ. Χριστουγεννιάτικα διηγήματα 1. — Παπαδιαμάντη Αλ. Πασχαλινά διηγήματα 1. — Παπαδιαμάντη Αλ. Πρωτοχρονιάτικα διηγήματα 1. — Παπαδιαμάντη Αλ. Η νοσταλγός 2. — Παπαδιαμάντη Αλ. Ο πεντάρφανος 3. — Παπαδιαμάντη Αλ. Τα Χριστούγεννα του τεμπέλη 3. — Παπαδιαμάντη Αλ. Η φόνισσα 3. — Παπαδιαμάντη Αλ. Η Γυφτοπούλα 4. — Παπαδιαμάντη Αλ. Τα ρόδινα ακρογιάλια 2.50. — Παπαδιαμάντη Αλ. Η χολεριασμένη (τα μετά θάνατον) 2.50. — Ροδακανάκη Πλ. Το βυσσινί τριαντάφυλλο 2. — Richepin Jean Ισπανικά παραμύθια. Μετάφρ. Ν. Ποριώτη 3. — Ροΐδου Εμ. Συριανά διηγήματα 3. — Ροΐδου Εμ. Διηγήματα 3. — Sienkiewicz Quo Vadis?(Πού υπάγεις;) 5. — Ταγκοπούλου Δ. Σκόρπιες μολυβιές 2. — Τσοκοπούλου Γ. Η θεατρίνα 3. — Τολστόη Λ. Το τέλος της εποχής μας 1.50. — Τολστόη Λ. Η Σονάτα του Κρόυτζερ 2. — Τολστόη Λ. Η ανάστασις 3. — Flauber G. Ο πειρασμός του Αγ. Αντωνίου 3. — Χρηστομάνου Κ. Η κερένια κούκλα 3. — Χατζοπούλου Κ. Ο υπεράνθρωπος 3. — Χατζοπούλου Κ. Ο πύργος του ακροπόταμου 3. —

ΔΙΑΦΟΡΑ Λεξικό Γεωγραφίας, Ιστορίας, Μυθολογίας και Βιογραφίας υπό Μ. Bouillett. Μετ. Ηλ. Οικονομοπούλου. Σελ. 2872. Τόμ. 2 ογκώδεις δρ. 19. — Τέλειος οδηγός δικαστικών κλητήρων υπό Α. Λ. Σγουρού δρ. 2. — Εγχειρίδιον Κτηνοτροφίας δρ. 1.50. — Εγχειρίδιον Γεωργίας 1.50. — Χάρται γεωγραφικοί Ελλάδος — Ελλ. Χερσονήσου. — Ευρώπης. — Ασίας. — Αφρικής. — Αμερικής — Αυστραλίας. Ημισφαιρίων. Έκαστος δρ. 1. —

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ 1912-1913

Γραφείσα πιστώς και ακριβώς, με ζωντανάς λεπτομερείας από λογίους πολεμήσαντας, από αξιωματικούς και από αυτόπτας δημοσιογράφους.

Εναργής, περιγραφική και λεπτομερής ιστορία του Ελληνοτουρκικού πολέμου από των ημερών της επιστρατεύσεως μέχρι πέρατος της Ηπειρωτικής Εκστρατείας, περιέχουσα την αφήγησιν όλων των μαχών, των κυριωτέρων δε εν εκτάσει, την ενέργειαν εκάστου στρατιωτικού σώματος, τα ονόματα των ανδραγαθησάντων και των πεσόντων, τα καθ’ έκαστα της εκστρατείας επεισόδια, την νοσοκομιακήν δράσιν, τα πολιτικά και διπλωματικά συμβάντα κτλ. Η ιστορία αύτη, γραμμένη κατά συνδυασμόν των γεγονότων και της χρονολογίας αυτών, περιλαμβάνεται εις τους κάτωθι 24 τόμους και τιμάται δραχ. 16. Έκαστος δε τόμος πωλείται και χωριστά ως εξής:

Πολεμικαί σελίδες. υπό Σ. Μελά. δρ. 5.— Εισβολή εις Ελασσώνα. Τ. Αμπελά 0.75.— Μακεδονική εκστρατεία Σ. Κτεναβέα. 3.50.— Πολεμικαί εντυπώσεις ευζώνου 3.— Ο πόλεμος στην Ήπειρο. Σ. Ράπτη. 2.— Ελληνοτουρκικός πόλεμος. J. Leune 3.— Η ανατίναξις του Φετχί Μπουλέντ. 1.25.— Μάχη της Καστανιάς. Διαμαντοπούλου 1,— Άλωσις της Πρεβέζης. Τριγωνίδου. 0.75.— Η απελευθέρωσις της Σάμου 1.— Η κατάληψις της Λέσβου και Χίου. 1.50.— Η επανάστασις του Καστελλορίζου. 1·50.— Η μάχη των Πεστών. Α. Τριγωνίδου. δρ. 0.75.— Γαριβαλδινοί και η μάχη του Δρίσκου 1.50.— Γρίμποβο—Μπιζάνι—Γιάννενα, Κοκκίνου 3.— Ηπειρωτική εκστρατεία. Κτεναβέα. 1.50.— Η μάχη της Αετορράχης. Κοκκίνου 0.50.— Αι μάχαι της Μανωλιάσας 1.25.— Τα Ιωάννινα πολιορκημένα 3.— Η δράσις των ευζώνων. Δ. Κοκκίνου. 1.50.— Η Εκπόρθησις του Μπιζανίου 1.50.— Όταν ήμουν στον πόλεμο. Λ. Ζαδέ. 1.50.— Δυστυχισμένη Ήπειρος, υπό Pyaux. 2.— Ελληνοτουρκικός πόλεμος. Νικολαΐδου 4.—

ΙΣΤΟΡΙΑ του ΕΛΛΗΝΟΒΟΥΛΓΑΡΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Γραφείσα πιστώς και ακριβώς, με ζωντανάς λεπτομερείας από λογίους πολεμήσαντας, από αξιωματικούς και από αυτόπτας δημοσιογράφους

Περιγραφική, εξηκριβωμένη και λεπτομερής η Ιστορία του Ελληνοβουλγαρικού πολέμου περιλαμβάνεται εις τους εξής 15 τόμους, οι οποίοι αποτελούσι μονογραφίας αλληλενδέτους επί των διπλωματικών και πολιτικών γεγονότων των κυριωτέρων μαχών, των πολυπλόκων επεισοδίων και άλλων γεγονότων, μέχρι της συνομολογήσεως της εν Βουκουρέστιω ειρήνης. Αι μονογραφίαι αύται εγράφησαν ή εξελέγησαν αρχήθεν τοιουτοτρόπως, ώστε να συνδέονται και συμπληρώσιν αλλήλας χρονολογικώς και κατά γεγονότα, ν' αποτελώσι δε έν λογογραφικώς συντεταγμένον σύνολον. Οι 15 κατά σειράν τόμοι της ιστορίας ταύτης τιμώνται δραχ 28.—. Έκαστος δε τόμος πωλείται και χωριστά ως εξής:

Αιφνιδιασμοί του Παγγαίου δρ. 1.50.— Οι Βούλγαροι εις Θεσσαλονίκην 2.— Η καταστροφή της Νιγρίτης 1.— Πόλεμος Ελλάδος—Βουλγαρίας. Καρβούνης.— Η πτώσις του Λαχανά. Σ. Σπυριδάκη 1.25.— Η καταστροφή των Σερρών. Κοκκίνου 2.— Ελληνοβουλγαρ. πόλεμος. Τσοκοπούλου. 3.— Μάχη της Στρωμνίτσης. Φωτοπούλου 1.50.— Η μάχη του Μπέλες. Καμηλαροπούλου δρ. 1.35.— Η κατάληψις του Πεχτσόβου 1.50.— Η ανάβασις εις τον Όρβηλον 1.50.— Η μάχη της Τζουμαγιάς. Φωτοπούλου 1.25.— Ο ήρως Βελισσαρίου, Δημητριάδου 1.25.— Οι συμμαχοβουλγαρικ. πόλ. Boucabeille 3.— Τα στενά της Κρέσνας και η μάχη του Σιμητλή, υπο Χ. Καμηλοροπούλου. 2.—

Κείμενα

Index

Hellenica World - Scientific Library