Η Ουράνια Οπτασία (Πρωτότυπος τίτλος The Song of Bernadette) είναι δραματική ταινία παραγωγής 1943 σκηνοθεσίας Χένρι Κινγκ με πρωταγωνιστές τους Τζένιφερ Τζόουνς, Τσαρλς Μπίκφορντ, Αν Ριβίαρ και Γκλάντις Κούπερ. Η ταινία αφηγείται την πραγματική ιστορία της Αγίας Μπερναντέτ Σουμπιρού, μπροστά στην οποία, σύμφωνα με τα λεγόμενά της, παρουσιάστηκε η Παναγία 18 φορές μέσα σε ένα χρονικό διάστημα 4 μηνών.
Ο Φραντς Βέρφελ αφηγήθηκε την ιστορία της Μπερναντέτ στο μυθιστόρημά του The Song of Bernadette που κυκλοφόρησε το 1941 και ο Τζορτζ Σίτον το διασκεύασε για τη μεγάλη οθόνη. Η ταινία προτάθηκε για 12 βραβεία Όσκαρ και χάρισε στην πρωταγωνίστριά του Τζένιφερ Τζόουνς το Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου.
Υπόθεση
Το 1858 στη Λούρδη της Γαλλίας ενώπιον μιας αγράμματης δεκατετράχρονης χωριατοπούλας της Μπερναντέτ Σουμπιρού (Τζένιφερ Τζόουνς), παρουσιάζεται το οραμα μιας «ωραίας κυρίας» στο δάσος. Η ωραία αυτή κυρία της ζητάει να τη βοηθήσει να φτιάξει μια πηγή που να απαλύνει τον πόνο όλων των πιστών. Η Μπερναντέτ διηγείται το όραμά της στους συγχωριανούς της οι οποίοι πιστεύουν ότι είδε την Παναγία (η Μπερναντέτ μιλώντας για το όραμά της αναφέρεται πάντα σε μια ωραία κυρία κι όχι στην Παναγία). Η φήμες φτάνουν στα αυτιά των ανώτατων αρχών του κράτους και της εκκλησίας που σπεύδουν να ερευνήσουν το θέμα, πιστεύοντας ότι η Μπερναντέτ είναι τρελή. Η ζωές όλων των κατοίκων της πόλης αλλάζουν όταν κάποιοι ισχυρίζονται ότι θεραπεύτηκαν πίνοντας νερό από την πηγή κι η Μπερνάντετ ζει μια μαρτυρική ζωή περνώντας από εξέταση σε εξέταση κι από δίκη σε δίκη. Φανατικοί πολέμιοί της είναι ο αυτοκρατορικός ανακριτής Βιτάλ Ντιζού (Βίνσεντ Πράις) κι η καλόγρια Μαρία Θηρεσία (Γκλάντις Κούπερ), ενώ υποστηρικτής της είναι ο αιδεσιμότατος Πεϊραμάλ (Τσαρλς Μπίκφορντ).
Πληροφορίες
Η ταινία αποτελεί μεταφορά του μυθιστορήματος του Φρανκ Βέρφελ, βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα με έντονο το στοιχείο της μυθοπλασίας. Το μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε το 1942 κι είχε τεράστια απήχηση στο αμερικάνικο κοινό κίνησε το ενδιαφέρον της εταιρίας παραγωγής 20th Century Fox που αγόρασε τα δικαιώματα για τη μεταφορά του στη μεγάλη οθόνη. Οι ηθοποιοί που πέρασαν αρχικά από οντισιόν για το ρόλο της Μπερναντέτ Σουμπιρού (που ανέλαβε τελικά η Τζένιφερ Τζόουνς) ήταν η Αν Μπάξτερ, η Τζιν Τίρνεϊ, η Τερέζα Ράιτ και η Λίντα Νταρνέλ. Η τελευταία επελέγη τελικά για το ρόλο της Παναγίας, κάτι που προκάλεσε την οργή του συγγραφέα Φρανκ Βέρφελ, που απείλησε να αποχωρήσει από το όλο εγχείρημα. Ο λόγος για τον οποίο η επιλογή της συγκεκριμένης ηθοποιού προκάλεσε σκάνδαλο ήταν το γεγονός ότι είχε συμμετάσχει σε πορνογραφικά έντυπα και το γεγονός ότι ήταν έγκυος εκείνη την περίοδο χειροτέρεψε ακόμα περισσότερο τα πράγματα. Ο διευθυντής της 20th Century Fox Ντάριλ Φ. Ζάνουκ ήταν όμως αμετάπειστος ήθελε τη Νταρνέλ να αναλάβει το ρόλο όπωσδηποτε. Ο Βέρφελ άλλαξε γνώμη κι αποφάσισε να διατηρηθεί το όνομά του στους τίτλους έναρξης της ταινίας όταν του είπαν ότι ο ρόλος πήγε τελικά σε άγνωστη ηθοποιό. Το πρόσωπο της Νταρνέλ καλυμμένο από μια λάμψη δεν είναι ορατό από το θεατή. Ο παραγωγός του Όσα παίρνει ο άνεμος Ντέιβιντ Ο' Σέλζνικ όταν έμαθε ότι η 20th Century Fox σχεδίαζε να χρηματοδοτήσει τη μεταφορά του μυθιστορήματος του Βέρφελ έσπευσε να εξασφαλίσει το ρόλο της Μπερναντέτ για την τότε ερωμένη κι αργότερα σύζυγό του Τζένιφερ Τζόουνς. Η Τζόουνς ήταν μέχρι τότε γνωστή με το πραγματικό της όνομα Φίλις Ίσλεϊ κι είχε χρόνια να συμμετάσχει σε ταινία καθώς είχε παντρευτεί, είχε κάνει παιδιά κι είχε χωρίσει. Η 20th Century Fox φρόντισε να κρατήσει το γεγονός αυτό μυστικό αλλάζοντας το όνομά της και παρουσιάζοντάς την ως πρωτοεμφανιζόμενη. Αρχικά η μουσική επένδυση της ταινίας είχε γίνει συνθέτη Ίγκορ Στραβίνσκι, αλλά όταν του ζητήθηκε να κάνει αλλαγές αυτός αρνήθηκε κι έτσι επελέγη να αντικατασταθεί από τον Άλφρεντ Νιούμαν.
Βραβεύσεις
Η ταινία προβλήθηκε το 1943 κάνοντας τεράστιες εισπράξεις και προτάθηκε για 12 όσκαρ[1][2]. Ήταν όμως η χρονιά του Καζαμπλάνκα του Μάικλ Κερτίζ που κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας κι απέφερε το Όσκαρ Σκηνοθεσίας στο σκηνοθέτη της. Το Καζαμπλάνκα έλαβε συνολικά τρία όσκαρ, ενώ η Ουράνια Οπτασία τέσσερα συμπεριλαμβανόμενου κι εκείνου για την ερμηνεία της Τζένιφερ Τζόουνς. H Ίνγκριντ Μπέργκμαν (υποψήφια για το Για ποιον χτυπά η καμπάνα (For Whom The Bell Tolls) του Σαμ Γουντ κι όχι για το Κάζαμπλάνκα) έσπευσε να συγχαρεί τη φίλη της Τζένιφερ Τζόουνς όταν έλαβε το Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου λέγοντάς της: Η Μπερναντέτ σου νίκησε τη δική μου Μαρία. Η επόμενη χρονιά όμως ήταν δική της όταν έλαβε το πρώτο της όσκαρ για την ταινία Εφιάλτης (Gaslight, 1944) από τα χέρια της φίλης της που την είχε νικήσει ένα χρόνο πριν.
Βραβεία Ακαδημίας Κινηματογράφου (Όσκαρ)
Βράβευση:
Α’ Γυναικείου Ρόλου – Τζένιφερ Τζόουνς
Μουσικής Επιμέλειας - Άλφρεντ Νιούμαν
Φωτογραφίας, Ασπρόμαυρη Ταινία – Άρθουρ Σ. Μίλερ
Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης - Τζέιμς Μπαζέβι, Γουίλιαμ Σ. Ντάρλινγκ, Τόμας Λιτλ
Υποψηφιότητες:
Καλύτερης Ταινίας – Γουίλιαμ Πέρλμπεργκ
Σκηνοθεσίας – Χένρι Κινγκ
Β’ Ανδρικού Ρόλου – Τσαρλς Μπίκφορντ
Β’ Γυναικείου Ρόλου – Γκλάντις Κούπερ
Β’ Γυναικείου Ρόλου – Αν Ριβίαρ
Διασκευασμένου Σεναρίου – Τζορτζ Σίτον
Μοντάζ – Μπάρμπαρα ΜακΛιν
Ήχου - Ε. Χ. Χάνσεν
Η ταινία κέρδισε επίσης τρεις Χρυσές Σφαίρες στην πρώτη διοργάνωση του θεσμού το 1944.
Ιστορικές ανακρίβειες
To μυθιστόρημα του Βέρφελ παρουσιάζει ιστορικές ανακρίβειες, όπως το ότι ο αυτοκρατορικός ανακριτής Βιτάλ Ντιτούρ, που υποδύεται ο Βίνσεντ Πράις, ήταν άθεος. Στην πραγματικότητα ήταν ευσεβής καθολικός που απλά θεωρούσε τη Μπερναντέτ φαντασμένη και ψυχικά ανισόρροπη. Δεν υπήρξε ποτέ σχέση της Μπερναντέτ με τον Αντουάν Νικολό κι ο αιδεσιμότατος Πεϊραμάλ είχε αποβιώσει 2 χρόνια πριν το θάνατο της. Επομένως η συνάντησή τους λίγο πριν το θάνατο της Μπερναντέτ δεν έλαβε ποτέ χώρα. Η Μπερναντέτ ανακυρήχθηκε αγία από την καθολική εκκλησία μετά το θάνατό της[3].
Παραπομπές
«NY Times: The Song of Bernadette». NY Times. Ανακτήθηκε στις 2008-12-15.
«The 16th Academy Awards (1944) Nominees and Winners». oscars.org. Ανακτήθηκε στις 2011-08-14.
Trochu, François, Saint Bernadette Soubirous Tan Books 1993. Trochu provides background information on Bernadette's "inquisitors", revealing that they were not atheists or even freethinkers.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Η ταινία στο imdb
Η ταινία στο cine.gr
Κινηματογράφος, Ηθοποιοί, Σκηνοθέτες, Ταινίες
Εγκυκλοπαίδεια Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
