Το Νινότσκα[2] (αγγλ. Ninotchka) είναι κωμωδία παραγωγής 1939 σε σκηνοθεσία Ερνστ Λιούμπιτς με πρωταγωνιστές τους Γκρέτα Γκάρμπο και Μέλβιν Ντάγκλας. Πρόκειται για την προτελευταία ταινία της Γκάρμπο και την πρώτη στην οποία υποδύθηκε κωμικό ρόλο. Η ταινία κάτω από το χιούμορ και τον ρομαντισμό, παρουσιάζει τη Σοβιετική Ένωση υπό το καθεστώς του Στάλιν, με γκρίζα και αυστηρά χρώματα και την βάζει σε σύγκριση με την εύθυμη παριζιάνικη κοινωνία πριν το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Πλοκή
Η Σοβιετική Ένωση στέλνει τρεις αντιπροσώπους στο Παρίσι για να πουλήσουν τα κοσμήματα της εξόριστης δούκισσας Σουάνα (Ίνα Κλερ), τα οποία πλέον θεωρούνται κρατική περιουσία. Οι αντιπρόσωποι Άιρανωφ (Σιγκ Ρούμαν), Μπούλιανωφ (Φίλιξ Μπρεσάρ) και Κοπάλσκι (Αλεξάντερ Γκράναχ) επηρεάζονται από την ομορφιά του Παρισιού και νοικιάζουν σουίτα σε πολυτελές ξενοδοχείο για να μείνουν όσο θα προσπαθούν να πουλήσουν τα κοσμήματα. Έτσι η είδηση της άφιξής τους φτάνει στα αυτιά της εξόριστης δούκισσας (Ίνα Κλερ) που βρίσκεται στο Παρίσι και προσπαθεί με τη βοήθεια του δικηγόρου εραστή της, Λέον (Μέλβιν Ντάγκλας), να κινηθεί νομικώς, ώστε να μη μπορέσουν οι τρεις Ρώσοι να πουλήσουν τα κοσμήματα και να καταφέρει να τα πάρει πίσω. Ο Λέων γνωρίζεται με τους τρεις κομμουνιστές απεσταλμένους και τους μυεί στον κόσμο του καπιταλισμού. Η έκβαση των γεγονότων δυσαρεστεί τη Σοβιετική Ένωση κι έτσι φτάνει ως απεσταλμένη η διπλωματική ακόλουθος (πρώην λοχίας, άκρως αυστηρή κι αλύγιστη) Νινότσκα Γιαγκουσόβα (Γκρέτα Γκάρμπο) για να βάλει τα πράγματα σε τάξη. Η Νινότσκα με το που φτάνει στο Παρίσι έχει ν' αντιμετωπίσει το στενό μαρκάρισμα του Λέον, ο οποίος προσπαθεί να την κατακτήσει και να την κάνει να γελάσει.
Πληροφορίες
H ταινία βασίζεται σε διήγημα του Μέλκιορ Λένγκιελ, ο οποίος προτάθηκε για Όσκαρ, τη διασκευή του σεναρίου έκανε το δίδυμο Μπίλι Γουάιλντερ και Τσαρλς Μπράκετ σε συνεργασία με τον Γούολτερ Ράις οι οποίοι προτάθηκαν επίσης για όσκαρ διασκευής σεναρίου. Η ταινία αυτή αποτέλεσε την πρώτη μεγάλη επιτυχία του Μπίλι Γουάιλντερ, το ύφος των διαλόγων θυμίζει τις μετέπειτα κωμωδίες του. Για τον Γουάιλντερ η επιτυχία της Ninotchka αποτέλεσε την αφετηρία για τη συγγραφή μιας σειράς σεναρίων επιτυχημένων ταινιών όπως τα: Αύριο δε θα ξημερώσει (Hold Back The Dawn, 1941) του Μίτσελ Λάιζεν και Γιαμ-Γιαμ (Ball Of Fire, 1941) του Χάουαρντ Χοκς, μέχρι το χολυγουντιανό σκηνοθετικό του ντεμπούτο το 1942 με το Υπερφυσική μπεμπέκα (The major and the minor) που τον καθιέρωσε ως συγγραφέα-σκηνοθέτη.
Η επιστροφή της Γκάρμπο με τη Ninotchka διαφημίστηκε πάρα πολύ από την εταιρία παραγωγής Metro-Goldwyn-Mayer. Η προηγούμενή της ταινία ήταν το Η Κυρία με τις Καμέλιες (Camille) δυο χρόνια πριν κι η δημοτικότητά της είχε πέσει. Μετά από 12 κλασσικές δραματικές ταινίες για τον ομιλούντα κινηματογράφο η Γκάρμπο είχε διαλέξει ένα ασυνήθιστο μέσο για επιστροφή, την κωμωδία. Έτσι το κοινό θα είχε την ευκαιρία να τη δει για πρώτη φορά να γελάει και μετά το διάσημο σλόγκαν Garbo talks! του 1929, η προώθηση της Ninotchka κινούνταν στο ίδιο μήκος κύματος. Garbo Laughs! ήταν η φράση με την οποία διαφημιζόταν η ταινία πριν προβληθεί στα σινεμά το 1939.
Υποδοχή
Το φιλμ είχε τεράστια επιτυχία στις Η.Π.Α. και προβλήθηκε το 1940 σε μια Ευρώπη η οποία βρισκόταν στα πολεμικά μέτωπα. Η προβολή της ταινίας, που καυτηριάζει τόσο έξυπνα το κομμουνιστικό σοβιετικό καθεστώς, απαγορεύτηκε στη Σοβιετική Ένωση.
Ο κριτικός κινηματογράφου, Φρανκ Σ. Νάτζεντ, έγραψε για την ταινία στην εφημερίδα New York Times: Το κωμικό στοιχείο αναδύεται με εξαιρετικό τρόπο μέσα από την ερμηνεία του Μέλβιν Ντάγκλας, της Ίνα Κλερ στο ρόλο της δούκισσας, των Σιγκ Ρούμαν, Φίλιξ Μπρεσάρ και Αλεξάντερ Γκράναχ στο ρόλο των τριών Ρώσων απεσταλμένων που αποστατούν, στη σκηνοθεσία του Ερνστ Λιούμπιτς και στο έξυπνο σενάριο των Μπίλι Γουάιλντερ, Τσαρλς Μπράκετ και Γούολτερ Ράις. Δεν πρόκειται να αρέσει στο Στάλιν κι εκτός αν οι προτιμήσεις σας είναι ταγμένες προς το κόμμα, πιστεύουμε ότι θα αρέσει και σε εσάς[3].
Βραβεία
Η ταινία προβλήθηκε στις Η.Π.Α το 1939, μια χρονιά που θεωρείται από τους κριτικούς και τους ιστορικούς του χολυγουντιανού κινηματογράφου ως η καλύτερη και πιό παραγωγική χρονιά, καθώς οι ταινίες που προβλήθηκαν τότε θεωρούνται κατά το μεγαλύτερο μέρος αριστουργήματα. Η λίστα περιλαμβάνει το Όσα παίρνει ο άνεμος (Gone With The Wind), το Ο Μάγος του Οζ (The Wizard Of Oz), το Ο κύριος Σμιθ πάει στην Ουάσινγκτον (Mr. Smith Goes To Washington), Ανεμοδαρμένα Ύψη (Wuthering Heights) κι η Νινότσκα βρέθηκε υποψήφια για όσκαρ καλύτερης ταινίας ανάμεσα σε αυτές. Νικήτρια ταινία ήταν το Όσα παίρνει ο άνεμος. H Γκάρμπο ήταν υποψήφια για Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου για τέταρτη φορά, αλλά έχασε από τη Βίβιαν Λι.
Βραβεία Ακαδημίας Κινηματογράφου (Όσκαρ)
Υποψηφιότητα:
Καλύτερης Ταινίας – Σίντνεϊ Φράνκλιν και Ερνστ Λιούμπιτς
Α’ Γυναικείου Ρόλου – Γκρέτα Γκάρμπο
Σεναρίου – Μπίλι Γουάιλντερ, Τσαρλς Μπράκετ και Γούολτερ Ράις
Πρωτότυπης Ιστοριας - Μέλκιορ Λένγκιελ
Παραπομπές
«Νινότσκα». Ανακτήθηκε στις 2017-01-14. Text " cine.gr " ignored (βοήθεια)
«Νινότσκα». Ανακτήθηκε στις 2017-01-14. Text " cine.gr " ignored (βοήθεια)
Nugent, Frank S. The New York Times, film review, November 10, 1939. Last accessed: February 12, 20111.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Η ταινία στο imdb
Η ταινία στο cine.gr
Κινηματογράφος, Ηθοποιοί, Σκηνοθέτες, Ταινίες
Εγκυκλοπαίδεια Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
