Η Διάσωση του Στρατιώτη Ράιαν (Saving Private Ryan) είναι μια ταινία του 1998 που αναφέρεται στην απόβαση στη Νορμανδία στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ταινία σκηνοθετήθηκε από τον Στίβεν Σπίλμπεργκ και πρωταγωνιστεί ο Τομ Χάνκς. Και οι δύο διεκδίκησαν το Όσκαρ Σκηνοθεσίας και Α' Αντρικής Ερμηνείας, αντίστοιχα, και ο πρώτος κατάφερε να το κερδίσει για δεύτερη φορά. Στην ταινία παίζουν επίσης οι Ματ Ντέιμον, Μπάρι Πέπερ, Τζιοβάνι Ριμπίζι και Έντουαρντ Μπέρνς.
Υπόθεση
Από το πρωί της 6ης Ιουνίου 1944 οι Αμερικανοί στρατιώτες ετοιμάζονται να αποβιβαστούν στην Omaha Beach. Παλεύουν ενάντια στα πυρά του γερμανικού πεζικού τα οποία σκότωσαν πολλά άτομα. Ο Λοχαγός John H. Miller, ο οποίος ήταν ο διοικητής του λόχου με κωδικό όνομα Τσάρλι, επιβιώνει από την αρχική απόβαση και συγκεντρώνει μια ομάδα στρατιωτών για να διεισδύσουν στις γερμανικές άμυνες, για να ξεμπλοκάρει την παραλία. Επίσης ενώ οι άλλες παραλίες είχαν καλή υποστήριξη από πυροβολικό και από αέρα, η Omaha δεν είχε…για αυτό παραλίγο να καταλήξει και σε μεγάλη αποτυχία η απόβαση εκεί. Ακόμα δεν μπόρεσαν να επέμβουν τα τανκ λόγω ισχυρών ρευμάτων στην θάλασσα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, στο Τμήμα Πολέμου στην Ουάσιγκτον D.C., ο Στρατηγός George Marshall ενημερώνεται ότι τρία από τα τέσσερα αδέλφια της οικογένειας Ράιαν πέθαναν μέσα σε λίγες μέρες και ότι η μητέρα τους θα λάβει και τα τρία τηλεγραφήματα την ίδια ημέρα. Μαθαίνει επίσης ότι ο τέταρτος γιος, James Francis Ryan του λόχου Baker, 506ου συντάγματος πεζικού αλεξιπτωτιστών, 101ης Αερομεταφερόμενης Μεραρχίας λείπει σε δράση κάπου στη Νορμανδία. Μετά την ανάγνωση μιας προσωπικής επιστολής του Αβραάμ Λίνκολν στους επιτελείς του, ο Μάρσαλ διατάζει να βρεθεί ο Ryan και να σταλεί στο σπίτι αμέσως, εξαιτίας της ακολουθούμενης πολιτικής (Survivor Policy). Στη Γαλλία, τρεις ημέρες μετά την D-Day, ο Miller δέχεται διαταγές να βρει τον στρατιώτη Ryan. Συγκεντρώνει έξι άνδρες από τον λόχο του (Horvath, Mellish, Reiben, Τζάκσον, Wade, και Caparzo), συν έναν αποσπασμένο από την 29η Μεραρχία Πεζικού (Upham), ο οποίος μιλά άπταιστα γαλλικά και γερμανικά, για να εκτελέσει το έργο του. Με καμία πληροφορία για την τύχη του Ryan, ο Miller και οι άντρες του κινήθηκαν προς την Neuville. Στα περίχωρα της Neuville συναντάει μια διμοιρία από την 101η Αερομεταφερόμενη Μεραρχία. Μετά την είσοδο στην πόλη κάτω από δυνατή βροχή, ο Caparzo πέφτει τραυματίας από έναν ελεύθερο σκοπευτή, και σιγά-σιγά αιμορραγεί μέχρι θανάτου, αφού κανείς δεν μπορεί να βγει στα ανοιχτά χωρίς να χτυπηθεί. Ο Jackson τελικά σκοτώνει τον ελεύθερο σκοπευτή και μετά από λίγο ο Caparzo πεθαίνει. Αργότερα θα εντοπίσουν τον στρατιώτη Frederick James Ryan από τη Μινεσότα, αλλά σύντομα συνειδητοποιούν ότι δεν είναι ο άνθρωπος τους. Μετά βρίσκουν ένα μέλος του Λόχου Charlie, του 506ου συντάγματος, που τους ενημερώνει ότι η ζώνη προσγείωσης του ήταν η Vierville και ότι οι Baker και Τσάρλι είχαν το ίδιο σημείο προσγείωσης. Στη συνέχεια, ο Miller εντοπίζει ένα φίλο του Ryan, ο οποίος αποκαλύπτει ότι ο Ryan υπερασπίζεται μια στρατηγικής σημασίας γέφυρα πάνω από τον ποταμό Merderet στην πόλη Ramelle. Στο δρόμο προς τη Ramelle, ο Miller αποφασίζει να πάρει την ευκαιρία να εξουδετερώσει σε μια μικρή γερμανική θέση ένα πολυβόλο κοντά σε ένα εγκαταλειμμένο σταθμό ραντάρ, παρά τους ενδοιασμούς των ανδρών του. Τελικά ο Wade τραυματίζεται θανάσιμα σε αυτήν την αψιμαχία. Ο τελευταίος επιζών γερμανός , γνωστός μόνο ως «Steamboat Willie», επισύρει την οργή του συνόλου των μελών της ομάδας, εκτός του Upham, ο οποίος διαμαρτύρεται στον Miller που αφήνει να πυροβολήσουν τον γερμανό στρατιώτη. Ο γερμανός παρακαλεί για τη ζωή του και ο Miller αποφασίζει να τον αφήσει να φύγει με δεμένα μάτια και να παραδώσει τον εαυτό του στην επόμενη περίπολο των Συμμάχων. Βλέποντας την απόφαση του Miller να αφήσει τον εχθρό ελεύθερο , πλέον δεν είναι σίγουροι για την ηγεσία του Miller. Ο Reiben δηλώνει την πρόθεσή του να εγκαταλείψει την ομάδα και την αποστολή, που οδήγησαν στη σύγκρουση με τον Horvath. Το επιχείρημα θερμαίνεται, μέχρι ο Miller να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και αποκαλύπτοντας το προπολεμικό επάγγελμά του ως καθηγητής αγγλικών, ένα ζήτημα για το οποίο η ομάδα είχε δημιουργήσει ένα στοίχημα. Μετά από αυτό ο Reiben τότε αποφασίζει να μείνει. Η ομάδα φτάνει τελικά στα περίχωρα της Ramelle, όπου βρίσκουν τρεις αλεξιπτωτιστές όπου καταστρέφουν ένα γερμανικό άρμα. Μεταξύ των αλεξιπτωτιστών είναι ο Ryan. Μετά την είσοδο στη Ramelle, ο Ryan ενημερώνεται για το θάνατο των τριών αδελφών του, και για την αποστολή τους για να τον φέρουν πίσω στο σπίτι του , και ότι δύο ζωές είχαν χαθεί στην αναζήτηση τους για να τον βρουν. Ο Ryan λυπάται βαθύτατα για την απώλεια των αδελφών του, αλλά δεν αισθάνεται ότι είναι δίκαιο να πάει σπίτι του, και καθώς κοιτάζοντας τη μικρή ομάδα του, των οποίων καθήκον ήταν να υπερασπιστούν μια γέφυρα και να καταστρέψουν μια γερμανική μηχανοκίνητη μονάδα που πλησίαζε αποφασίζει να μείνει. Ο Miller τότε αποφασίζει να πάρει την κυριαρχία στα χέρια του και να υπερασπιστεί τη γέφυρα με το λίγο ανθρώπινο δυναμικό και τους πόρους που ήταν διαθέσιμοι. Παρά όμως τις βαριές απώλειες που προκάλεσαν στην γερμανική ομάδα , ακόμη και την καταστροφή δύο τανκ με κολλητικές βόμβες (κάλτσες γεμισμένες με δυναμίτη και στη συνέχεια επικαλυμμένες με παχύρρευστο γράσο), οι περισσότεροι από τους άνδρες-συμπεριλαμβανομένων του Jackson, Mellish, και Horvath-σκοτώνονται. Στην προσπάθεια του να ανατινάξει τη γέφυρα, ο Miller πυροβολείται και τραυματίζεται θανάσιμα. Ακριβώς πριν φτάσει ένα Tiger I από τη μία πλευρά της γέφυρας στην άλλη, ένα αμερικανικό P-51 Mustang πετά από πάνω του και το καταστρέφει, μετά ακολουθεί ένα μάστανγκ και η προώθηση του αμερικανικού πεζικού μαζί με M4 Sherman δεξαμενές που κατατροπώνουν τους υπόλοιπους Γερμανούς. Ο Upham, ο οποίος είχε αποκοπεί από τους Αμερικανούς και είχε κρύφτηκε σε ένα χαντάκι τοποθετημένο δίπλα στους Γερμανούς στρατιώτες, εκτελεί τον Steamboat Willie όπου τον βρήκε με μια ομάδα παραδομένων Γερμανών, αφού τον είχε παρακολουθήσει να είναι αυτός που πυροβόλησε τον Miller. Ο Ryan, Reiben, και Upham είναι οι μόνοι επιζώντες από τη μάχη. Ο Ryan είναι μαζί με τον Miller καθώς πεθαίνει και λέει τα τελευταία του λόγια, "Τζέιμς ... κέρδισε αυτό. Κέρδισέ το." Την παρούσα ημέρα, ο Ryan, τώρα ένας ηλικιωμένος βετεράνος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, μαζί με την οικογένειά του, επισκέπτεται το αμερικανικό Νορμανδικό Νεκροταφείο και Μνημείο στην Νορμανδία, στην Γαλλία. Εκεί ο Ryan αφού βρει τον τάφο του Miller, ζητά από τη σύζυγό του να επιβεβαιώσει ότι έχει κάνει μια καλή ζωή και ότι αυτός είναι ένας «καλός άνθρωπος» και ως εκ τούτου άξιζε τη θυσία του Miller και των υπολοίπων. Στη συνέχεια χαιρετίζει τον τάφο του Miller.
Παραγωγή
Το 1994, ο Robert Rodat είδε ένα μνημείο στο Putney Corners, στο Νιου Χάμσαϊρ, για εκείνους που σκοτώθηκαν από τον εμφύλιο πόλεμο στο Βιετνάμ. Παρατήρησε τα ονόματα οκτώ αδελφών που έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου. Εμπνευσμένος από αυτή την ιστορία, ο Rodat έκανε κάποια έρευνα και αποφάσισε να γράψει μια παρόμοια ιστορία που θα αναφερόταν στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Για το σενάριο ο Rodat ενημέρωσε τον παραγωγό Mark Gordon, στον οποίο άρεσε η ιστορία, αλλά έκανε δεκτό το κείμενο μετά από 11 αναδιατυπώσεις. Ο Γκόρντον μοιράστηκε το τελικό σενάριο με τον Χανκς, που του άρεσε και με τη σειρά τους το πέρασαν στον Σπίλμπεργκ για να το κατευθύνει. Η ημερομηνία πρώτης λήψης ορίστηκε για τις 27 του Ιούνη 1997. Πριν από τη μαγνητοσκόπηση , αρκετά από τα αστέρια της ταινίας, όπως ο Edward Burns, Barry Pepper, Vin Diesel, Άνταμ Γκόλντμπεργκ, Giovanni Ribisi, και ο Τομ Χανκς, πέρασαν δέκα ημέρες στρατιωτικής εκπαίδευσης και εργασίας για την ταινία για να προετοιμαστούν για τον ρόλο τους. Τον Matt Damon δεν τον έφεραν σκόπιμα στο στρατόπεδο, για να κάνει την υπόλοιπη ομάδα να αισθάνεται δυσαρέσκεια προς το χαρακτήρα. Ο Σπίλμπεργκ είχε δείξει ήδη το ενδιαφέρον του για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο με τα θέματα των ταινιών του σχετικά με το 1941, η Αυτοκρατορία του Ήλιου, Λίστα του Σίντλερ, και το Indiana Jones. Ο Σπίλμπεργκ είπε, «Νομίζω ότι ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος είναι το σημαντικότερο γεγονός των τελευταίων 100 χρόνων. Οι Baby Boomers, ακόμη και οι Generation X είναι συνδεδεμένοι με αυτόν. Από εκεί και πέρα εγώ πάντα ενδιαφερόμουν για τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι πρώτες μου ταινίες σε ηλικία 14 ετών ήταν συνδυασμός εικόνων μάχης στο έδαφος και τον αέρα. Χρόνια τώρα ψάχνω να γυρίσω την σωστή ταινία για τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και όταν ο Robert Rodat έγραψε την Διάσωση του Στρατιώτη Ryan, την βρήκα.» Οι D-Day σκηνές γυρίστηκαν στις παραλίες του Ballinesker και Curracloe Strand , ακριβώς ανατολικά της Curracloe, Wexford, στην Ιρλανδία. Τα γυρίσματα ξεκίνησαν 27 Ιουνίου του 1997, και κράτησαν για δύο μήνες. Ορισμένα γυρίσματα έγιναν στη Νορμανδία. Επίσης στην Νορμανδία υπάρχει αμερικανικό νεκροταφείο και μνημείο στην Colleville-sur-Mer και Calvados. Άλλες σκηνές γυρίστηκαν σε αγγλικές τοποθεσίες όπως το πρώην εργοστάσιο της British Aerospace, στο Λονδίνο, στην Οξφόρδη, και το Wiltshire.
Σκηνοθετώντας
Η διάσωση του στρατιώτη Ryan έχει λάβει πολύ καλές κριτικές για το ρεαλισμό των σκηνών μάχης. Ειδικότερα η σκηνή που αναπαράγει την απόβαση στην παραλία Omaha ψηφίστηκε «καλύτερη σκηνή μάχης όλων των εποχών» από το αγγλικό περιοδικό Empire και κατετάγη νούμερο ένα στην λίστα του TV Guide στην λίστα με τις «50 καλύτερες στιγμές του κινηματογράφου». Το κόστος ανήλθε σε 12 εκατομμύρια αμερικανικά δολάρια, ενώ χρησιμοποιήθηκαν 1500 κομπάρσοι, εκ των οποίων αρκετά μέλη των ιρλανδικών ενόπλων δυνάμεων. Επιπλέον 20 έως 30 πραγματικά ακρωτηριασμένοι χρησιμοποιήθηκαν για να απεικονίσουν τους αμερικανούς στρατιώτες που ακρωτηριάστηκαν κατά την απόβαση. Η αναπαράσταση των ενεργειών του λόχου Charlie με επικεφαλής του τον λοχαγό Ραλφ Ε. Goranson, στην αρχική σκηνή ήταν ιστορικά ορθή. Ακόμα και οι λεπτομέρειες των γεγονότων είναι πολύ κοντά στην ιστορική πραγματικότητα, συμπεριλαμβανομένων της ναυτίας που ένιωσαν οι στρατιώτες όσο τα αποβατικά πλησίαζαν την ακτή, των σημαντικών απωλειών στο πρώτο κύμα της απόβασης και της δυσκολίας επικοινωνίας των γειτονικών μονάδων στην ακτή. Οι συναφείς λεπτομέρειες των δράσεων του λόχου ήταν επίσης ορθές, για παράδειγμα, χρησιμοποιήθηκαν τα σωστά κωδικά ονόματα για τον τομέα επίθεσης και για τους γειτονικούς τομείς. Συμπεριλήφθηκαν όμως στην κινηματογραφική απεικόνιση της απόβασης μία σκηνή, αυτή της εκτίναξης του φρουρίου στην κορυφή των βράχων, που δεν ήταν μέρος των αποστολών του λόχου, παρά έγινε όμως μετά την αναρρίχηση στους βράχους του Pointe du Hoc. Στα αποβατικά σκάφη που χρησιμοποιήθηκαν συμπεριλαμβάνονται δώδεκα πραγματικά σκάφη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, 10 LCVP και 2 LCM, τα οποία αντικατέστησαν τα LCA, τα οποία στην πραγματικότητα μετέφεραν τους λόχους Ρειντζερ στην απόβαση της Νορμανδίας. Οι κινηματογραφιστές χρησιμοποίησαν υποβρύχιες κάμερες για να καταφέρουν να απεικονίσουν καλύτερα τους στρατιώτες που χτυπήθηκαν από σφαίρες μέσα στο νερό. Σαράντα βαρέλια ψεύτικο αίμα χρησιμοποιήθηκαν για να προσομοιώσουν την επίδραση του ανθρώπινου αίματος στο θαλασσινό νερό. Παρόλα αυτά, δεν ήταν το ίδιο εύκολο να αποδώσουν τόσο ρεαλιστικά και τα γερμανικά άρματα μάχης και τεθωρακισμένα οχήματα, αφού λίγα έχουν διασωθεί σε καλή κατάσταση. Τα άρματα Tiger I ήταν αντίγραφα των κανονικών, ενώ τα Panzer θύμιζαν αρκετά Marder III, καθώς το ένα ήταν κατασκευασμένο σε πλαίσιο του τσέχικου Panzer 38(t), ένα άρμα παρόμοιο με το Marder III, ενώ το άλλο ήταν ένα τροποποιημένο αισθητικά σουηδικό Stridsvagn m/41, το οποίο χρησιμοποιεί την βάση του Panzer 38(t). Αναπόφευκτα οι κινηματογραφιστές, εξαιτίας της καλλιτεχνικής αδείας, πρόσθεσαν αρκετό δράμα στην ταινία. Ένα από τα πιο αξιοσημείωτα σημεία είναι η απεικόνιση της 2ης Μεραρχίας PanzerSS ως αντιπάλου κατά την διάρκεια της φανταστικής μάχης της Ramelle, καθώς η συγκεκριμένη μεραρχία δεν συμμετείχε στην Νορμανδία, παρά μόνο τον Ιούλιο 160 χιλιόμετρα ανατολικά, στην Caen, εναντίον Βρετανών και Καναδών. Επιπλέον οι γέφυρες του ποταμού Merderet δεν αποτελούσαν στόχο της 101ης Αερομεταφερόμενης Μεραρχίας, αλλά της 82ης. Γενικά πολλές επισημάνσεις έχουν γίνει για «τραγικά λάθη» που έγιναν τόσο από αμερικανούς όσο και από γερμανούς στρατιώτες, κατά την διάρκεια της μάχης στην ταινία, με τον ίδιο τον Σπίλμπεργκ να απαντά πως επέλεξε να αντικαταστήσει τις σωστές στρατιωτικές τακτικές αυστηρής ιστορικής ακρίβειας για να δείξει τις δραματικές επιπτώσεις των ανθρώπινων ενεργειών. Για να επιτευχθεί ο ήχος και η ποιότητα που θα ήταν πιστά στην πραγματικότητα, ο Σπίλμπεργκ συνεργάστηκε με τον κινηματογραφιστή Janusz Kamiński, και είπε για τους στόχους τους: «Στην αρχή, γνωρίζαμε πως δεν επιθυμούσαμε να φτιάξουμε ένα υπερθέαμα για τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά κάτι που να θυμίζει υλικό της δεκαετίας του 1940, όταν η τεχνολογία δεν είχε αναπτυχθεί» Ο Kamiński αφαίρεσε τις προστατευτικές επικαλύψεις από τους φακούς κάθε κάμερας, καθιστώντας τους πιο κοντά σε αυτούς της δεκαετίας του 40, εξηγώντας ότι: «χωρίς τις προστατευτικές επικαλύψεις το φως εισέρχεται στην κάμερα και αρχίζει να αναπηδά γύρω, κάτι που το καθιστά λίγο πιο διάχυτο και μαλακό, χωρίς να χάνεται η εστίαση.». Οι κινηματογραφιστές ολοκλήρωσαν αυτή την διαδικασία τοποθετώντας τα αρνητικά σε χλωρίνη, μειώνοντας την φωτεινότητα και τον κορεσμό των χρωμάτων. Επίσης άλλαξαν το χρόνο του κλείστρου καθιστώντας τις κινήσεις των στρατιωτών κοφτές και τις εκρήξεις πιο ρεαλιστικές. Διανομή Η ταινία διανεμήθηκε από την DreamWorks στη Βόρεια Αμερική και διεθνώς από την Paramount Pictures. Ως αποτέλεσμα της απόκτησης της DreamWorks από την Paramount το 2005, η Paramount απέκτησε τα δικαιώματα διανομής στην Βόρεια Αμερική (και μετά της διαίρεσης από τη DreamWorks). Η διάσωση του στρατιώτη Ryan ήταν μια κρίσιμη και εμπορική επιτυχία και πιστώνεται με τη συμβολή σε μια αναζωπύρωση προς το συμφέρον της Αμερικής στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Παλιές και νέες ταινίες, video games, και μυθιστορήματα για τον πόλεμο κέρδισαν σε δημοτικότητα μετά την πρεμιέρα της. Η χρήση αποκορεσμένου χρώματος στη ταινία, μαζί με τις κάμερες χειρός, και τις σφιχτές γωνίες έχει επηρεάσει βαθιά τις επόμενες ταινίες και τα βιντεοπαιχνίδια. Η διάσωση του στρατιώτη Ryan κυκλοφόρησε σε 2463 κινηματογράφους στις 28 Ιουλίου 1998, και απέφερε συνολικά 30.500.000 δολάρια στην πρεμιέρα της. Η ταινία απέφερε συνολικά 216,5 εκατομμύρια δολάρια στη Βόρεια Αμερική και 265,3 εκατομμύρια δολάρια σε άλλες περιοχές, φέρνοντας σε παγκόσμιο επίπεδο συνολικά 481,8 $ εκατομμύρια και καθιστώντας την ως τη παραγωγή με το μεγαλύτερο τζίρο εγχώριας ταινίας της χρονιάς.
Υποδοχή-Αποδοχή
Η κρίσιμη υποδοχή για την ταινία ήταν πολύ θετική, με πολλούς επαίνους για τις ρεαλιστικές σκηνές μάχης και τις επιδόσεις των ηθοποιών, ενώ επίσης κερδίζει θετική κριτική για το σενάριο. Η ταινία δεν κυκλοφόρησε στη Μαλαισία διότι ο Σπίλμπεργκ αρνήθηκε να κόψει τις βίαιες σκηνές. Ωστόσο, η ταινία κυκλοφόρησε τελικά και διανεμήθηκε σε DVD με ένα 18SG πιστοποιητικό πολύ αργότερα μέσα στο 2005. Πολλοί κριτικοί , όπως οι Κριτικοί της Νέας Υόρκης και Los Angeles Film Critics Association, επέλεξαν την διάσωση του στρατιώτη Ryan ως ταινία της χρονιάς. Επίσης ο Ρότζερ Έμπερτ έδωσε τέσσερα αστέρια από τα τέσσερα και την αποκάλεσε «μια ισχυρή εμπειρία». Ο σκηνοθέτης Κουέντιν Ταραντίνο έχει εκφράσει το θαυμασμό του για την ταινία και την έχει αναφέρει ως μια επιρροή για το 2009 . Σε μια συνέντευξη ο Ταραντίνο είπε στον Samuel Blumenfeld, «Ο Σπίλμπεργκ κάνει κάτι ανήκουστο με την κυκλοφορία της εν λόγω ταινίας. Όταν παρακολουθείτε την σκηνή της αποβίβασης, δεν είναι πλέον δυνατό να συγκρίνουμε με τον ίδιο τρόπο το The Longest Day, ή ακόμα και το Samuel Fuller . Η «Διάσωση του στρατιώτη Ryan» με έκανε να γνωρίσω ορισμένα ζητήματα που εγείρονται από τον κινηματογράφο του πόλεμου. Επίσης η ιδέα ότι οι σαράντα άνδρες σε μια βάρκα που εξοντώθηκαν σε δευτερόλεπτα από ένα όπλο είναι τρομακτική. Μπορείτε να φανταστείτε την πιο φρικτή σφαγή; Προφανώς, ναι. Εκτός από το ότι σε όλη τη σκηνή, θα παρακολουθήσουν τη χειρότερη σφαγή στην ιστορία. Η ακολουθία του αγώνα μεταξύ ενός στρατιώτη των ΗΠΑ και των Ναζί στο τέλος της ταινίας είναι, επίσης ξεχωριστή. Μισώ τις πολεμικές ταινίες που δείχνουν ένα στρατιώτη δολοφόνο που σκοτώνει τους αντιπάλους χωρίς εφίδρωση, σαν να ήταν ασήμαντοι. Εάν πάλευα να σώσω το τομάρι μου, πιστεύω ότι θα ήταν λίγο πιο δύσκολο.. Ο Σπίλμπεργκ τα κατάφερε θαυμάσια να οργανώσει αυτή τη σκηνή με αυτή τη διάσταση». Ο ηθοποιός Ρίτσαρντ Τοντ, ο οποίος ήταν μεταξύ των πρώτων των συμμαχικών στρατιωτών που προσγειώθηκαν στη Νορμανδία, δήλωσε ότι η ταινία ήταν «χάλια». Άλλοι βετεράνοι του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, ωστόσο, δήλωσαν ότι η ταινία ήταν η πιο ρεαλιστική απεικόνιση της μάχης που είχαν δει ποτέ.
Άλλες πληροφορίες
Η ταινία είναι ιδιαίτερα γνωστή για τα πρώτα 24 λεπτά της, όπου απεικονίζεται η απόβαση στην Παραλία Ομάχα στις 6 Ιουνίου 1944. Η συγκεκριμένη σκηνή έγινε γνωστή για τη γραφικότητα αλλά και τη βιαιότητά της και έχει χαρακτηριστεί ως μια από τις καλύτερες απεικονίσεις σκηνών μάχης όλων των εποχών. Μόνο για το γύρισμα της συγκεκριμένης σκηνής δαπανήθηκαν 11.000.000 δολάρια. Η ταινία στοίχισε συνολικά 70.000.000.
Βραβεύσεις
Η ταινία ήταν υποψήφια για 11 Όσκαρ και κέρδισε τελικά στις 5 κατηγορίες (Σκηνοθεσίας, Φωτογραφίας, Μοντάζ, Μοντάζ Ηχητικών Εφέ, Ήχου). Επιπλέον έχει βραβευτεί με Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Δραματικής Ταινίας και Καλύτερης Σκηνοθεσίας, με βραβείο σκηνοθεσίας από το Σωματείο Σκηνοθετών Αμερικής (DGA) και με βραβείο καλύτερης ταινίας από το Σωματείο Παραγωγών Αμερικής (PGA). Τον Ιούνιο του 2008, το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την τοποθέτησε στο «Top Ten», στις δέκα καλύτερες αμερικανικές ταινίες τέτοιου είδους. Η διάσωση του στρατιώτη Ryan εισήχθη ως η όγδοη καλύτερη ταινία στα «epic films».
Η Διάσωση του Στρατιώτη Ράιαν στο cine.gr
Πηγές
Ερευνητική Εργασία «Ιστορία και Κινηματογράφος: Μύθοι και πραγματικότητα στην Μεγάλη Οθόνη», Πρότυπο Πειραματικό ΓεΛ Ευαγγελικής Σχολής Σμύρνης, Ν.Σμύρνη, 2011-2012, http://ampelasproject.pbworks.com/w/page/60653361/2%CE%B7%20%CE%95%CF%81%CE%B5%CF%85%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B1%20%20%CE%92%20%CE%84%20%CE%A4%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%B7%CE%BD%CE%BF%202011-2012
Εγκυκλοπαίδεια Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
