Το Πράσινες Τηγανητές Ντομάτες (αγγλικά: Fried Green Tomatoes ή Fried Green Tomatoes at the Whistle Stop Cafe) είναι αμερικανική δραματική κωμωδία παραγωγής 1991. Είναι βασισμένη στο βιβλίο "Πράσινες Τηγανητές Ντομάτες στο Χουίστλ Στοπ Καφέ" (Fried Green Tomatoes at the Whistle Stop Cafe) της Φάνι Φλαγκ.[1] Την ταινία σκηνοθέτησε ο Τζον Άβνετ και το σενάριο έγραψε η ίδια η Φλαγκ μαζί με την Κάρολ Σομπιέσκι. Πρωταγωνιστούν οι Κάθι Μπέιτς, Τζέσικα Τάντι, Μέρι Στιούαρτ Μάστερσον και Μέρι-Λουίζ Πάρκερ. Διηγείται την ιστορία δύο γυναικών, της Ρουθ και της Ίτζι την περίοδο της Παγκόσμιας Οικονομικής Ύφεσης και τη φιλία δύο άλλων γυναικών, της Έβελιν και της ηλικιωμένης Νίνι που γνώριζε τις Ρουθ και Ίτζι, τη δεκαετία του '80.
Η ταινία κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους των Ηνωμένων Πολιτειών στις 27 Δεκεμβρίου 1991 σε περιορισμένο κύκλωμα αιθουσών και στις 24 Ιανουαρίου 1992 σε ευρύτερη διανομή. Απέσπασε κυρίως θετικά σχόλια από τους κριτικούς[2] και έγινε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία αποφέροντας 119,4 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως.[3] Έλαβε δύο υποψηφιότητες για Όσκαρ στις κατηγορίες Β' Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της Τάντι και Διασκευασμένου Σεναρίου.[4] Έλαβε επίσης τρεις υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα[5] και δύο για BAFTA.[6]
Πλοκή
Η Έβελιν Κάουτς, μια ήσυχη, δυστυχισμένη νοικοκυρά στα πενήντα της, γνωρίζεται με την ηλικιωμένη Νίνι Θρέντγκουντ σε έναν οίκο ευγηρίας στο Μπέρμιγχαμ της Αλαμπάμα. Η Νίνι, αρχίζει να της διηγείται την ιστορία της τώρα-εγκαταλελειμένης πόλης του Χουίστλ Στοπ στην Αλαμπάμα και των κατοίκων της. Η πλοκή της ταινίας αφορά επίσης τη δυσαρέσκεια της Έβελιν με το γάμο της και τη ζωή της, την απόκτηση εμπιστοσύνης και τη στενή φιλία που αναπτύσσει με τη Νίνι. Η ιστορία της Νίνι διαδραματίζεται μεταξύ του Α' και του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ενώ της Έβελιν στο Μπέρμιγχαμ της δεκαετίας του '80.
Η ιστορία της Νίνι ξεκινά με το αγοροκόριτσο Ίμοτζεν "Ίτζι" Θρέντγκουντ, το μικρότερα παιδί της οικογένειας Θρέντγκουντ, την οποία η Νίνι περιγράφει ως κουνιάδα. Η στένη σχέση της Ίτζι με τον γοητευτικό μεγάλο της αδερφό, Μπάντι, διακόπτεται απότομα όταν σκοτώνεται από ένα τρένο. Συντετριμμένη, η Ίτζι κλείνεται στον εαυτό της για το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής της ηλικίας μέχρι που η πρώην κοπέλα του Μπάντι, Ρουθ Τζέμισον, παρεμβαίνει μετά από παράκληση της οικογένειας Θρέντγκουντ.
Η Ίτζι αρχικά αντιστέκεται στις προσπάθειες της Ρουθ, να έρθει κοντά της αλλά τελικά τα καταφέρνει. Η Ρουθ φεύγει από το Χουίστλ Στοπ για να παντρευτεί τον Φρανκ Μπένετ και μετακομίζει στη Βαλντόστα της Τζόρτζια. Η Ίτζι αναστατώνεται με το γεγονός ότι χάνει τη φίλη της και παλεύει να την ξεχάσει. Μετά από καιρό επισκέπτεται τη Ρουθ, η οποία είναι έγκυος και θύμα κακοποίησης από το σύζυγό της. Ενάντια στην επιθυμία του Φρανκ, η Ρουθ επιστρέφει στο Χουίστλ Στοπ μαζί με την Ίτζι, όπου γεννάει το παιδί της, το οποίο ονομάζει Μπάντι Τζούνιορ. Η μπαμπάς Θρέντγκουντ δίνει λεφτά στην Ίτζι να ανοίξει ένα εστιατόριο ώστε να μπορεί να βοηθήσει τη Ρουθ και τον Μπάντι Τζούνιορ. Η Ρουθ και η Ίτζι ανοίγουν το Χουίστλ Στοπ Καφέ, με μάγειρες τη Σίπσι και το μεγάλο της γιο, τον Μεγάλο Τζορτζ, ο οποίος κάνει ένα μπάρμπεκιου που γίνεται γρήγορα δημοφιλές στην πόλη.
Ο Φρανκ Μπένετ επιστρέφει στο Χουίστλ Στοπ σε μια προσπάθειά του να απαγάγει τον Μπάντι Τζούνιορ αλλά θα τον σταματήσει κάποιος που δεν περίμενε. Ο Φρανκ αγνοείται και το αυτοκίνητό του αργότερα ανακαλύπτεται στον πάτο μιας κοντινής λίμνης. Η Ίτζι θεωρείται αμέσως ύποπτη καθώς είχε παλιότερα δημοσίως απειλήσει τον Φρανκ επειδή χτύπαγε τη Ρουθ. Ο τοπικός σερίφης προσφέρεται να την αφήσει ελεύθερη και να κατηγορήσει τον Μεγάλο Τζορτζ. Η Ίτζι αρνείται και στη δίκη που ακολουθεί, ο παπάς της πόλης λέει ψέματα και δίνει τόσο στην Ίτζι όσο και στον Μεγάλο Τζορτζ άλλοθι. Λαμβάνοντας υπ' όψην τη φήμη που είχε ο Φρανκ να μεθά συχνά, ο δικαστής αποφάσισε ότι ο θάνατός του ήταν ατύχημα και η Ίτζι με τον Μεγάλο Τζορτζ απαλλάσσονται από τις κατηγορίες.
Μετά τη δίκη, η Ρουθ παθαίνει καρκίνο και πεθαίνει. Μετά το θάνατό της, το Χουίστλ Στοπ Καφέ κλείνει. Με το πέρασμα το χρόνου, πολλοί κάτοικοι του Χουίστλ Στοπ μετακομίζουν ή πεθαίνουν, κάνοντας τη Νίνι να ολοκληρώσει την ιστορία της. Αλλά όχι πριν αποκαλύψει τι πραγματικά συνέβη στον Φρανκ. Η Σίπσι ήταν αυτή που σκότωσε τον Φρανκ με μια κατσαρόλα όταν επιχείρησε να τον σταματήσει από το να απαγάγει τον Μπάντι Τζούνιορ. Ο Μεγάλος Τζορτζ μαγείρεψε το σώμα του Φρανκ και το σερβίρισε στο σερίφη που έψαχνε για τον Φρανκ.
Η Έβελιν ανακαλύπτει ότι κατά την προσωρινή διαμονή της Νίνι στον οίκο ευγηρίας, το σπίτι της κατεδαφίστηκε. Η Έβελιν έχοντας γίνει καλές φίλες με τη Νίνι, την καλεί να μείνει στο σπίτι της, κάτι που η Νίνι δέχεται. Αφού οι δύο φίλες φεύγουν από το σπίτι της Νίνι, περνάνε από τον τάφο της Ρουθ, στον οποίο κάποιος μόλις άφησε ένα φρέσκο βάζο με μέλι και μια κάρτα που γράφει "Θα σε αγαπώ για πάντα. Ο γητευτής των μελισσών", το παλιό ψευδώνυμο της Ρουθ για την Ίτζι.
Ηθοποιοί και Χαρακτήρες
Κάθι Μπέιτς στο ρόλο της Έβελιν Κάουτς
Τζέσικα Τάντι στο ρόλο της Νίνι Θρέντγκουντ
Μέρι Στιούαρτ Μάστερσον στο ρόλο της Ίτζι Θρέντγκουντ
Μέρι-Λουίζ Πάρκερ στο ρόλο της Ρουθ Τζέμισον
Σίσελι Τάισον στο ρόλο της Σίπσι
Κρις Ο' Ντόνελ στο ρόλο του Μπάντι Θρέντγκουντ
Σταν Σο στο ρόλο του Μεγάλου Τζορτζ
Γκέιλαρντ Σάρτεν στο ρόλο του Έντ Κάουτς
Τίμοθι Σκοτ στο ρόλο του Σμόκι Λόνσομ
Γκάρι Μπασαράμπα στο ρόλο του Γκρέιντι Κίλγκορ
Λόις Σμιθ στο ρόλο της Μαμάς Θρέντγκουντ
Ντάνι Νέλσον στο ρόλο του Μπαμπά Θρέντγκουντ
Ρίτσαρντ Ριλ στο ρόλο του Αιδεσιμώτατου Σκρόγκινς
Νικ Σίρσι στο ρόλο του Φρανκ Μπένετ
Παραγωγή
Ο Τζον Άβνετ διάβασε το βιβλίο "Πράσινες Τηγανητές Ντομάτες στο Χουίστλ Στοπ Καφέ" (Fried Green Tomatoes at the Whistle Stop Cafe) της Φάνι Φλαγκ το 1987.[7] Του το πρότεινε η παραγωγός Λίζα Λίντστρομ, με την οποία είχαν συνεργαστεί στις τηλεταινίες Heat Wave και Breaking Point. Παρ' όλο που ήθελε να του δώσει μια σύνοψη της ιστορίας, εκείνη επέμεινε να το διαβάσει και όπως έκανε και η ίδια, ο Άβνετ το λάτρεψε επίσης.[8] Αποφάσισε να μεταφέρει το βιβλίο στον κινηματογράφο και πρότεινε την ιδέα στην εταιρία του παραγωγού Νόρμαν Λίαρ, Act III Communications, και αμέσως έδωσε στον Άβνετ ένα μικρό προϋπολογισμό για να γραφτεί το σενάριο.[8] Προσέλαβε την Κάρολ Σομπιέσκι, η οποία είχε γράψει το σενάριο της ταινίας Annie το 1982. Έγραψε ένα προσχέδιο ως μιούζικαλ, με το οποίο ο Άβνετ δεν έμεινε ευχαριστημένος.[8] Η Σομπιέσκι αποχώρησε από το πρότζεκτ και τότε ο Άβνετ προσέλαβε την συγγραφέα του βιβλίου, Φάνι Φλαγκ. Η Φλαγκ, η οποία είχε μείνει έκπληκτη που κάποιος ήθελε να μετατρέψει το μυθιστόρημά της σε ταινία, δέχτηκε να γράψει το σενάριο. Αν και είχε κάποια εμπειρία στο γράψιμο σεναρίου, βρήκε τη διαδικασία της μετατροπής του μυθιστορήματός της σε σενάριο, παράξενη. Η δουλειά της έγινε λίγο πιο εύκολη από τη δουλειά που είχαν ήδη κάνει ήδη οι Σομπιέσκι και Άβνετ, αλλά όταν έπρεπε να διαλέξει ποιοι χαρακτήρες θα συμμετέχουν στην ταινία, δυσκολεύτηκε. Αποχώρησε και αυτή από το πρότζεκτ, αφού ολοκλήρωσε 70 σελίδες.[8] Χωρίς να έχουν περισσέψει άλλα χρήματα για να προσλάβει άλλο σεναριογράφο, ο Άβνετ πέρασε τα επόμενα 2 με 3 χρόνια ολοκληρώνοντας το σενάριο. Η Φλαγκ έδωσε την ευλογία της στο τελικό σενάριο.[8]
Ο Άβνετ έγραψε το σενάριο με την Τζέσικα Τάντι στο μυαλό. Η ίδια έδειξε ενθουσιασμό για τη δημιουργία της ταινίας.[8] Με τους Κάθι Μπέιτς και Κρις Ο' Ντόνελ, ο Άβνετ είχε συνεργαστεί το 1990 στην ταινία Men Don't Leave πριν τους προσφέρει τους ρόλους των Έβελιν Κάουτς και Μπάντι Θρέντγκουντ αντίστοιχα.[7] Όταν η Μπέιτς διάβασε το σενάριο, λάτρεψε τους χαρακτήρες και ήθελε πολύ να συνεργαστεί με την Τάντι.[7] Η Μέρι-Λουίζ Πάρκερ ήταν η πρώτη επιλογή του διευθυντή κάστινγκ για το ρόλο της Ρουθ Τζέμισον. Έκανε αρκετά δοκιμαστικά, αλλά η ίδια ήταν δυσαρεστημένη με το αποτέλεσμα. Μόλις έκανε ένα δοκιμαστικό μαζί με τη Μέρι Στιούαρτ Μάστερσον, τόσο οι ίδιες όσο και οι παραγωγοί συμφώνησαν ότι υπήρχε πολύ καλή χημεία.[7]
Διαφορές ταινίας και βιβλίου
Σε αντίθεση με το μυθιστόρημα, η κινηματογραφική προσαρμογή δεν δείχνει έντονα τη λεσβιακή σχέση μεταξύ των δύο κεντρικών ηρωίδων, Ίτζι και Ρουθ, παρουσιάζοντάς τη διφορούμενη.[9] Στο φωνητικό σχολιασμό της ταινίας στην έκδοση DVD, ο σκηνοθέτης το γνωστοποιεί, σημειώνοντας πως η σκηνή μεταξύ των δύο γυναικών που ενδίδουν σε φαγητοπόλεμο θεωρείται ως συμβολική πράξη έρωτα. Την εποχή κυκλοφορίας της ταινίας, δέχτηκε κριτική από κοινό και ακτιβιστές για το γεγονός ότι "αφαίρεσαν" τα λεσβιακά στοιχεία της σχέσης των δύο ηρωίδων.[9][10] Η ταινία επίσης έδωσε περισσότερο έμφαση στο ρατσισμό.[11] Στο τέλος του μυθιστορήματος, η Νίνι Θρέντγκουντ πεθαίνει ενώ στην ταινία ζει και πηγαίνει να ζήσει στο σπίτι της Έβελιν.
Box office
Με προϋπολογισμό 11.000.000 δολάρια, η ταινία Πράσινες Τηγανητές Ντομάτες άνοιξε στην 5η θέση συγκεντρώνοντας 5,2 εκατομμύρια δολάρια το πρώτο τριήμερο.[3] Οι συνολικές εισπράξεις στο αμερικανικό box office έφτασαν τα 82,4 εκατομμύρια δολάρια και στον υπόλοιπο κόσμο οι εισπράξεις άγγιξαν τα 37 εκατομμύρια δολάρια.[3] Παγκοσμίως απέφερε 119,4 εκατομμύρια δολάρια.[3]
Βραβεία & Υποψηφιότητες
| Οργάνωση | Κατηγορία | Υποψήφιος | Αποτέλεσμα |
|---|---|---|---|
| Όσκαρ[4] | Β' Γυναικείου Ρόλου | Τζέσικα Τάντι | Υποψηφιότητα |
| Διασκευασμένο Σενάριο | Φάνι Φλαγκ & Κάρολ Σομπιέσκι | Υποψηφιότητα | |
| Χρυσές Σφαίρες[5] | Καλύτερη Ταινία - Κωμωδία/Μιούζικαλ | Υποψηφιότητα | |
| Α' Γυναικείου Ρόλου - Κωμωδία/Μιούζικαλ | Κάθι Μπέιτς | Υποψηφιότητα | |
| Β' Γυναικείου Ρόλου | Τζέσικα Τάντι | Υποψηφιότητα | |
| BAFTA[6] | Α' Γυναικείου Ρόλου | Κάθι Μπέιτς | Υποψηφιότητα |
| Β' Γυναικείου Ρόλου | Τζέσικα Τάντι | Υποψηφιότητα |
Η ταινία ήταν υποψήφια να συμπεριληφθεί στη λίστα AFI 100 Χρόνια... 100 Κινηματογραφικές Ατάκες για την ατάκα "Δεχτείτε το κορίτσια. Είμαι μεγαλύτερη και με καλύτερη ασφάλεια" (Face it girls, I'm older and I have more insurance).[12]
Παραπομπές
Ty Burr (28 Αυγούστου 1992). «Fried Green Tomatoes». Entertainment Weekly. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Δεκεμβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2012.
«Πράσινες Τηγανητές Ντομάτες στο Rotten Tomatoes». Rotten Tomatoes. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2012.
«Πράσινες Τηγανητές Ντομάτες στο Box Office Mojo». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2012.
«The 64th Academy Awards (1992) Nominees and Winners». oscars.org. 30 Μαρτίου 1992. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2012.
«The 49th Annual Golden Globe Awards (1992)». goldenglobes.org. 18 Ιανουαρίου 1992. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Οκτωβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2012.
«BAFTA Awards». bafta.org. imdb.com. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2012.
Jon Avnet (1998). Director's Commentary (DVD). Universal Studios.
Kenny, J. M. (15 Δεκεμβρίου 1998). «Moments of Discovery: The Making of Fried Green Tomatoes» (DVD). Universal Studios Home Video. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2012.
Rockler, Naomi R. (22 Μαρτίου 2001). «A Wall on the Lesbian Continuum: Polysemy and Fried Green Tomatoes». Women's Studies in Communication. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2012.
Levy, Emanuel (6 Ιανουαρίου 2006). «Fried Green Tomatoes». Emanuel Levy. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2012.
Vickers, Lu (1994). «Fried Green Tomatoes Excuse me, did we see the same movie?». σελίδες 25–30. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2012.
«AFI's 100 Years...100 Movie Quotes Nominees» (PDF). Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου. afi.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 6 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2012.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πράσινες Τηγανητές Ντομάτες στο IMDb
Κινηματογράφος, Ηθοποιοί, Σκηνοθέτες, Ταινίες
Εγκυκλοπαίδεια Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
