Η ταινία Διαζύγιο με Προθεσμία (Πρωτότυπος τίτλος The Awful Truth) είναι κωμωδία παραγωγής 1937 σε σκηνοθεσία Λίο ΜακΚάρεϊ. Το σενάριο της ταινίας βασίζεται στο ομώνυμο θεατρικό του Άρθουρ Ρίτσμαν[1] , το οποίο μετέφεραν για τη μεγάλη οθόνη η Βίνια Ντέλμαρ και ο Σίντνεϊ Μπούχμαν. Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι ο Κάρι Γκραντ, η Άιριν Νταν και ο Ραλφ Μπέλαμι.
Η ταινία έλαβε 5 υποψηφιότητες για βραβείο Όσκαρ, μεταξύ των οποίων και για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και κέρδισε Όσκαρ Σκηνοθεσίας. Το 1996 η ταινία επελέγη από τη Βιβλιοθήκη του Αμερικάνικου Κογκρέσου ως τμήμα του Εθνικού Μητρώου Κινηματογράφου ως πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική.
Υπόθεση
Ο Τζέρι Γουόρινερ (Κάρι Γκραντ) επιστρέφει στο σπίτι μετά από ταξίδι και διαπιστώνει ότι η σύζυγός του, Λούσι (Άιρίν Νταν) λείπει. Η Λούσι μετά από λίγο επιστρέφει συνοδευόμενη από τον γοητευτικό καθηγητή μουσικής Αρμάντ Ντιβάλ (Αλεξάντερ Ντ' Άρσι) και πληροφορεί τον Τζέρι ότι πέρασε τη νύχτα στην εξοχή με το συνοδό της, μετά από ζημιά που υπέστη το αυτοκίνητό του. Όταν ο Ντυβάλ αναχωρεί, η Λούσι ανακαλύπτει ότι ο Τζέρι δεν είχε πάει ταξίδι στη Φλόριδα σε αντίθεση με ό,τι της είχε πει. Οι δυο τους καυγαδίζουν και αποφασίζουν να χωρίσουν. Όταν το διαζύγιο τους οριστικοποιείται, τόσο ο Τζέρι όσο και οι Λούσι γνωρίζουν νέο κόσμο και υποκύπτουν σε φλερτ. Ο Τζέρι γνωρίζει την κοσμική Μόλι Λαμόντ (Μπάρμπαρα Βανς) την οποία σκοπεύει να παντρευτεί και η Λούσι γνωρίζει τον πετρελαιοπαραγωγό Ντάνιελ Λίσον (Ραλφ Μπέλαμι), τον οποίο σκοπεύει επίσης να παντρευτεί. Όμως τόσο ο Τζέρι όσο και η Λούσι έχουν ακόμη συναισθήματα ο ένας για τον άλλον και καταστρώνουν σχέδια ώστε να σαμποτάρουν τα νέα ειδύλλια και να αποτρέψουν ο ένας το γάμο του άλλου.
Πληροφορίες
Η ταινία Διαζύγιο με προθεσμία (που βασίζεται σε θεατρικό του Άρθουρ Ρίτσμαν του 1922, που μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη για πρώτη φορά το 1925 με τον Γουόρνερ Μπάξτερ και δεύτερη το 1929 με πρωταγωνιστές τους Χένρι Ντάνιελ και Ίνα Κλερ) αποτέλεσε την πρώτη από τις πολλές κωμωδίες που ανέδειξαν την προσωπικότητα και το έμφυτο κωμικό ταλέντο του Κάρι Γκράντ. Η καριέρα του ηθοποιού απογειώθηκε μετά την επιτυχία της ταινίας, ο οποίος έμελλε να γίνει ένας από τους πιο περιζήτητους αστέρες του Χόλιγουντ. Ο Πίτερ Μπογκντάνοβιτς σχολίασε το κωμικό ταλέντο του Γκραντ λέγοντας ότι: Όσον αφορά τη ρομαντική κομεντί, υπήρχε ο Κάρι Γκραντ κι όλοι οι υπόλοιποι βρισκόνταν μίλια μακριά πίσω του. Η επιτυχία της ταινίας πέρα από την ερμηνεία του Γκραντ, καθώς και της συμπρωταγωνίστριάς του Άιρίν Νταν (που ήταν μεγαλύτερο όνομα από τον ηθοποιό όταν προβλήθηκε η ταινία) οφείλεται επίσης στην έξυπνη σκηνοθεσία του Λίο ΜακΚάρεϊ, ο οποίος από κάποια στιγμή και μετά άφησε το σενάριο κατά μέρος και ώθησε τους ηθοποιούς του να αυτοσχεδιάσουν. Ο Γκραντ ήταν απογοητευμένος από τις μεθόδους του ΜακΚάρεϊ και πίστευε ότι η ταινία δεν επρόκειτο να κάνει επιτυχία. Ζήτησε λοιπόν να αλλάξει ρόλους με το συμπρωταγωνιστή του Ραλφ Μπέλαμι, προκειμένου να εμφανιστεί όσο το δυνατό λιγότερο στην ταινία ή να τον αποδεσμεύσουν από το εγχείρημα. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων ήρθε αρκετές φορές σε ρήξη με το σκηνοθέτη, αλλά οι σχέσεις τους γεφυρώθηκαν μετά την επιτυχία της ταινίας και συνεργάστηκαν άλλες 3 φορές για τις ταινίες: Ποια απ'τις Δυο; (My Favorite Wife, 1940), Οι Συνωμότες της 5ης Φάλαγγας (Once Upon a Honeymoon, 1942) και Μεγάλε μου Έρωτα (An Affair to Remember, 1957). Η ταινία αποτελεί μια από τις πρώτες στις οποίες οι πρωταγωνιστές χωρίζουν στην αρχή, για να ανακαλύψουν στην πορεία ότι είναι ακόμη ερωτευμένοι μεταξύ τους ώστε να ξαναπαντρευτούν, άλλα παραδείγματα αποτελούν οι κωμωδίες: Ξαναπαντρεύομαι τη γυναίκα μου (His Girl Friday, 1940) του Χάουαρντ Χοκς και Κοινωνικά σκάνδαλα (The Philadelphia Story, 1940) του Τζορτζ Κιούκορ, αμφότερα τα οποία έχουν ως πρωταγωνιστή τον Γκραντ. Η έμπνευση για τη δημιουργία ταινίας αυτού του είδους, θεωρείται ότι προέρχεται από την κωμωδία του Σαίξπηρ Πολύ Κακό για το Τίποτα (Much Ado About Nothing) καθώς και από το θεατρικό του Νόελ Κάουαρντ Ιδιωτικές Ζωές (Private Lives).
Βραβεία
Η ταινία έλαβε την εύνοια τόσο του κοινού όσο και των κριτικών, ενώ η ακαδημία του Αμερικανικού Κινηματογράφου την τίμησε με 5 υποψηφιότητες μεταξύ των οποίων και για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, το οποίο έχασε από το βιογραφικό Η Ζωή του Αιμιλίου Ζολά (The Life of Emile Zola, 1937). Η Αϊρίν Νταν προτάθηκε για Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου, το οποίο έχασε από τη Λουίζ Ράινερ που κέρδισε για την ταινία Υπό το Βλέμμα του Βούδα (The Good Earth, 1937), ενώ ο Λίο ΜακΚάρεϊ έλαβε το Όσκαρ Σκηνοθεσίας, το μοναδικό βραβείου που κέρδισε η ταινία. Ο ΜακΚάρεϊ έμελλε να επαναλάβει τη νίκη του το 1944, όταν κέρδισε το δεύτερό του Όσκαρ Σκηνοθεσίας για την ταινία Ο Δρόμος της Αγάπης (Going My Way, 1944).
Βραβεία Ακαδημίας Κινηματογράφου (Όσκαρ)
Βράβευση:
Σκηνοθεσίας – Λίο ΜακΚάρεϊ
Υποψηφιότητα:
Καλύτερης Ταινίας - Λίο ΜακΚάρεϊ
Α' Γυναικείου Ρόλου – Άιριν Νταν
Β' Ανδρικού Ρόλου - Ραλφ Μπέλαμι
Πρωτότυπου σεναρίου - Βίνια Ντέλμαρ
Διαχρονικότητα
Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου κατέταξε την ταινία στην 68η θέση στη λίστα με τις καλύτερες κωμωδίες όλων των εποχών.
Παραπομπές
Πρότυπο:Ibdb title
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Διαζύγιο με Προθεσμία στην IMDb
Εγκυκλοπαίδεια Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
