Ο Ρόμπερτ Κόκινγκ (αγγλικά: Robert Cocking, 1776 – 24 Ιουλίου 1837) ήταν Βρετανός υδατογράφος ο οποίος πέθανε στο πρώτο ατύχημα με αλεξίπτωτο.
Μοντέλο αλεξιπτώτου
Ο Ρόμπερτ Κόκινγκ ήταν επαγγελματίας υδατογράφος με έντονο ενδιαφέρον στην επιστήμη. Είχε δει τον Αντρέ-Ζακ Γκαρνερέν στο πρώτο άλμα του με αλεξίπτωτο στην Αγγλία το 1802 (το πρώτο άλμα σύγχρονου αλεξιπτώτου είχε γίνει το 1785 από τον Ζαν-Πιερ Μπλανσάρ) και εμπνεύστηκε στο να προχωρήσει στην ανάπτυξη ενός βελτιωμένου μοντέλου έχοντας διαβάσει την εργασία On Aerial Navigation (Περί Αεροπλοΐας) του Τζορτζ Κέιλι. Η εργασία του Κέιλι δημοσιεύθηκε την περίοδο 1809–1810, και ανέλυε σε κάποιο βαθμό το άλμα του Γκαρνερέν. Ο Γκαρνερέν είχε χρησιμοποιήσει αλεξίπτωτο σε σχήμα ομπρέλας το οποίο ταλάντωνε έντονα κατά την διάρκεια της καθόδου του. Ο Κέιλι θεώρησε πως ένα αλεξίπτωτο σε σχήμα κώνου θα ήταν πιο σταθερό. Ο Κόκινγκ πέρασε πολλά χρόνια αναπτύσσοντας το βελτιωμένο αλεξίπτωτό του, βασισμένο στο σχέδιο του Κέιλι, το οποίο αποτελούνταν από έναν αντεστραμμένο κώνο περιφέρειας 32,61 μέτρων (107 πόδια) ο οποίος κρατούνταν από τρια στεφάνια. Ο Κόκινγκ προσέγγισε τους Τσαρλς Γκριν και Έντουαρντ Σπένσερ, ιδιοκτήτες του αεροστάτου Royal Nassau (πρώην Royal Vauxhall), για να του δώσουν την δυνατότητα να δοκιμάσει την εφεύρεσή του. Παρά το γεγονός πως ο Κόκινγκ ήταν 61 ετών, δεν ήταν επαγγελματίας επιστήμονας, και δεν είχε εμπειρία στον αλεξιπτωτισμό, οι ιδιοκτήτες του αεροστάτου συμφώνησαν και διαφήμισαν το γεγονός ως το κύριο θέαμα σε γιορτή στους Κήπους Βόξχολ.
Στις 24 Ιουλίου 1837, το αλεξίπτωτο του Κόκινγκ διακοσμήθηκε στους Κήπους από τον καλλιτέχνη Ε. Γ. Κοκς.[1] Στις 19:35, ο Κόκινγκ απογειώθηκε όντας κρεμασμένος κάτω από το αερόστατο, το οποίο ελεγχόταν από τους Γκριν και Σπένσερ. Ο Κόκινγκ βρισκόταν σε καλάθι το οποίο κρεμόταν κάτω από το αλεξίπτωτο το οποίο με τη σειρά του κρεμόταν από το καλάθι του αεροστάτου. Ο Κόκινγκ ήλπιζε πως θα έφτανε σε υψόμετρο 2.440 μέτρων (8.000 πόδια), αλλά το βάρος του αεροστάτου μαζί με αυτό του αλεξιπτώτου επιβράδυναν την άνοδο. Στα 1.500 μέτρα (5.000 πόδια) και με το αερόστατο σχεδόν πάνω από το Γκρίνουιτς, ο Γκριν ενημέρωσε τον Κόκινγκ πως δεν μπορούσε να ανυψωθεί περαιτέρω αν ήθελε το άλμα του να πραγματοποιηθεί πριν την δύση του ηλίου. Μόλις ενημερώθηκε για αυτό, ο Κόκινγκ αποδέσμευσε το αλεξίπτωτο.
Ατύχημα
Μεγάλο πλήθος είχε συγκεντρωθεί για να παρακολουθήσει την εκδήλωση, αλλά γρήγορα έγινε αντιληπτό πως ο Κόκινγκ είχε προβλήματα. Είχε παραμελήσει τον συνυπολογισμό του βάρους του αλεξιπτώτου στους υπολογισμούς του και έτσι η κάθοδός του ήταν πολύ γρήγορη. Αν και γρήγορη, η κάθοδός του συνεχίστηκε για μερικά δευτερόλεπτα, αλλά τότε ολόκληρη η συσκευή γύρισε ανάποδα και βυθίστηκε προς τα κάτω με αυξανόμενη ταχύτητα. Το αλεξίπττο έσπασε προτού φτάσει στο έδαφος και περίπου στα 60 με 90 μέτρα (200 με 300 πόδια) από το έδαφος το καλάθι αποσπάστηκε από τα υπολείμματα του κουβουκλίου. Ο Κόκινγκ σκοτώθηκε αμέσως κατά την πρόσκρουση. Το σώμα του βρέθηκε σε χωράφι στο Λη του Λονδίνου. Η ευθύνη για την αποτυχία του αλεξιπτώτου βάρυνε αρχικά τον Κέιλι, αλλά μεταγενέστερες δοκιμές έδειξαν πως αν και ο Κέιλι δεν είχε υπολογίσει το πρόσθετο βάρος του αλεξιπτώτου στην εργασία του, η αιτία της συντριβής ήταν συνδυασμός του βάρους του αλεξιπτώτου και της κακής κατασκευής του, πιο συγκεκριμένα λόγω της αδύναμης ραφής μεταξύ του υφάσματος και των στεφανιών. Το αλεξίπτωτο του Κόκινγκ ζύγιζε 113 κιλά (250 λίβρες), κατά πολύ βαρύτερο από τα σύγχρονα αλεξίπτωτα. Ωστόσο, δοκιμές που έγιναν από τον Τζον Γουάις, Αμερικανό αεροστατιστή, έδειξαν πως το μοντέλο του Κόκινγκ θα είχε επιτυχία αν ήταν μεγαλύτερο και καλύτερα κατασκευασμένο. Συγκρίνοντας τα μοντέλα του Γκαρνερέν και του Κόκινγκ βρήκε πως το δεύτερο προσγειωνόταν πιο σταθερά. Το πρόβλημα της ταλάντωσης που υπήρχε στο αλεξίπτωτο του Γκαρνερέν λύθηκε αργότερα με την προσθήκη οπής στην κορυφή του κουβουκλίου.
Μετά τον θάνατο του Κόκινγκ ο αλεξιπτωτισμός έχασε την αίγλη του, και περιορίστηκε σε καρναβαλικές εκδηλώσεις και παραστάσεις τσίρκου μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα. Τότε η ανάπτυξη της τεχνολογίας των αλεξιπτώτων τα έκανε πιο ασφαλή.
Παραπομπές
Donald Glassman (1930). Tales of the Caterpillar Club: Jump!. Simon and Schuster, σελ. 243.
Πηγές
Jan Meyer (08-1985). «An Introduction to Deployable Recovery Systems». parachutehistory.com. Ανακτήθηκε στις 18-07-2017.
«Poster advertising the event». Science and Society. 1837. Ανακτήθηκε στις 18-07-2017.
«Cocking's parachute descent, 24 July 1837». Science and Society. 2004. Ανακτήθηκε στις 18-07-2017.
«World Aviation in 1804: Sir George Cayley». Century of Flight. Ανακτήθηκε στις 18-07-2017.
«Parachute». Encyclopædia Britannica (11th έκδοση). London: Cambridge University Press. 1911.
Εγκυκλοπαίδεια του Ηνωμένου Βασιλείου
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
