Ο Σερ Πάτρικ Στιούαρτ (αγγλικά:Sir Patrick Stewart), OBE (γεννηθείς 13 Ιουλίου 1940) είναι Άγγλος ηθοποιός ο οποίος είχε μια διακεκριμένη καριέρα στο θέατρο και στην τηλεόραση. Είναι ευρύτερα γνωστός για τους ρόλους του στην τηλεόραση και στις ταινίες, όπως ο Κάπταιν Ζαν-Λουκ Πίκαρντ στο Star Trek: Η Επόμενη Γενιά και στις επιτυχημένες ταινίες όπως τον Καθηγητή Τσαρλς Εξέιβιερ στις σειρές της ταινίας X-Men, και τη φωνή του Άβερι Μπούλοκ στο American Dad!.
Πρώτα Χρόνια
Ο Στιούαρτ γεννήθηκε στις 13 Ιουλίου 1940 στο Μίρφιλντ,[3] κοντά στο Ντιούσμπέρι στο Γουέστ Ράιντινγκ του Γιόρκσαιρ, στην Αγγλία. Είναι ο γιος της Γκλάντις Μπάροκλο, που ήταν υφάντρα και εργαζόμενη κλωστοϋφαντουργίας, και του Άλφρεντ Στιούαρτ, έναν Συνταγματικό Επιλοχία στον Βρετανικό Στρατό που υπηρέτησε με το Πεζικό του Βασιλιά του Γιόρκσαιρ, και πιο πριν δούλεψε ως γενικός εργάτης και ως ταχυδρόμος.[4]
Το 2008 σε μια συνέντευξη, ο Στιούαρτ είπε: "Ο πατέρας μου ήταν ένα πολύ ισχυρό άτομο, ένας πολύ δυνατός άντρας που είχε ό,τι ήθελε. Λεγόταν πως όταν μπήκε στο χώρο της παρέλασης, τα πουλιά σταμάτησαν να κελαηδούν. Ήταν πολλά, πολλά χρόνια πριν ανακαλύψω πως ο πατέρας μου πρόσθετε τον εαυτό του στη δουλειά μου. Είχα βγάλει μουστάκι για το ΜακΜπέθ. Ο πατέρας μου δεν είχε, αλλά όταν κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη λίγο πριν ανεβώ στη σκηνή είδα το πρόσωπο του πατέρα μου κοιτάζοντας ίσια πλάτη σε μένα".[5]
Ο Στιούαρτ μεγάλωσε σε ένα διαδεδομένο νοικοκυριό με ενδοοικογενειακή βία από τον πατέρα του, μια εμπειρία που επηρέασε αργότερα τις πολιτικές και τις ιδεολογικές θεωρίες του.[6] Το 2006 ο Στιούαρτ έκανε ένα μικρό βίντεο ενάντια στην ενδοοικογενειακή βία για την Διεθνής Αμνηστία, στην οποία αναπολούσε τις φυσικές επιθέσεις του πατέρα του στην μητέρα του και την επίδραση που είχε σε αυτόν ως παιδί, και έδωσε το όνομα του σε μια υποτροφία στο Πανεπιστήμιο του Χάντερσφιλντ, όπου είναι Καγκελάριος, για να χρηματοδοτήσει τις μεταπτυχιακές του σπουδές στην ενδοοικογενειακή βία.[7][8] Οι παιδικές του εμπειρίες τον οδήγησαν να γίνει προστάτης του Πρόσφυγα, ενός ιδρύματος του Ηνωμένου Βασιλείου για τις κακοποιημένες γυναίκες.[9] Τον Οκτώβριο του 2011 παρουσίασε μια εκπομπή στο BBC που αφορά τους πρόσφυγες, μιλώντας για την εμπειρία του στην ενδοοικογενειακή βία και παίρνοντας συνέντευξη από μια γυναίκα της όποιας η κόρη δολοφονήθηκε από τον πρώην σύζυγό της.[10]
« Πίστευα πως καμία γυναίκα δεν θα ενδιαφερόταν για μένα ξανά. Προετοίμασα τον εαυτό μου για την αλήθεια πως ένα μεγάλο μέρος του εαυτού μου είχε τελειώσει »
—Ο Πάτρικ Στιούαρτ, μιλώντας για την αραίωση των μαλλιών του στην εφηβεία.
Ο Στιούαρτ παρακολούθησε την Εκκλησία Κρόουλις της Αγγλίας των Νεαρών και Βρέφων Σχολή[11] Χαρακτηρίζει την ενεργή σταδιοδρομία του σε μια Αγγλίδα δασκάλα την Σέσιλ Ντόρμαντ η οποία "έβαλε ένα αντίγραφο του Σαίξπηρ στο χέρι μου και είπε, 'Τώρα σήκω στα πόδια σου και εκτέλεσε'".[12] όπου συνέχισε να σπουδάζει δράμα. Στην ηλικία των 15 ο Στιούαρτ παράτησε το σχολείο και αύξησε τη συμμετοχή του στο τοπικό θέατρο. Απέκτησε δουλειά ως δημοσιογράφος εφημερίδας και συγγραφέας νεκρολογίας.[13] but after a year, his employer gave him an ultimatum to choose acting or journalism.[14] Παράτησε τη δουλειά. Ο αδερφός του λέει την ιστορία πως ο Στιούαρτ θα παρακολουθούσε πρόβες κατά τη διάρκεια της δουλειάς και έπειτα θα εξεύρισκε τις ιστορίες που ανέφερε. Ο Στιούαρτ εκπαιδεύτηκε επίσης ως μποξέρ[13]
Καριέρα
Αρχικές Δουλειές
Ακολουθώντας μια περίοδο με τη Βιβλιοθήκη Θεάτρου του Μάντσεστερ, έγινε μέλος της Βασιλικής Εταιρείας Σαίξπηρ το 1966, μένοντας με αυτούς μέχρι το 1982. Ήταν Αναπληρωτής Καλλιτέχνης της εταιρίας το 1968.[15] Εμφανίστηκε δίπλα σε ηθοποιούς όπως ο Μπεν Κίνγκσλι και ο Ίαν Ρίτσαρντσον. Τον Ιανουάριο του 1967, έκανε το ντεμπούτο του σε τηλεοπτικές εμφανίσεις στην Coronation Street ως Υπεύθυνος Πυρκαγιάς. Το 1969 είχε ένα σύντομο τηλεοπτικό ρόλo καμέων όπως ο Οράτιος, αντίθετα με τον Άμλετ του Ίαν Ρίτσαρντσον, σε μια απόδοση της σκηνής του νεκροθάφτη σε ένα μέρος του επεισοδίου έξι των τηλεοπτικών σειρώ με τίτλο Ο Πολιτισμός του Σερ Κένεθ Κλάρκ.[16] Έκανε το ντεμπούτο του στο Μπρόντγουεϊ στο ρόλο του Σνάουτ στον μύθο του Πίτερ Μπρούκ[17] μια παραγωγή του A Midsummer Night's Dream, και έπειτα μετακινήθηκε στο Εθνικό Βασιλικό Θέατρο στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Με το πέρασμα των χρόνων, ο Στιούαρτ πήρε ρόλους σε πολλές μικρές τηλεοπτικές σειρές χωρίς να γίνει διάσημος. Εμφανίστηκε στο ρόλο του Λένιν στο Η Πτώση των Αετών, τον Σιτζάνους στο Κλαύδιος Ι,[18] τον Κάρλα στους ανθρώπους του Γανωματή, του Ράφτη, του Στρατιώτη, του Κατασκόπου, και του Γελαστού, και τον Κλαύδιο σε μια διασκεύη του Άμλετ το 1980. Επίσης πήρε το πρωταγωνιστικό ρόλο του ρομαντικού αρσενικού σε μια διασκεύη του έργου Mrs Gaskell's North and South (φορώντας περούκα). Επίσης πήρε το προβάδισμα στο ρόλο του Ψυχιατρικού Σύμβουλου Δρ. Έντουαρντ Ρόμπουκ στις τηλεοπτικές σειρές του ΒΒC με τίτλο Μέιμπερι το 1981.
Επίσης είχε μικρούς ρόλους σε αρκετές ταινίες όπως τον Βασιλιά Λεοντεγκράνς στο Excalibur του Τζον Μπόρμαν (1981),[18] τον χαρακτήρα Γκέρνει Χάλεκ σε μια κινηματογραφική έκδοση του έργου Dune του Ντέιβιντ Λίντς το 1984[18] και τον Δρ. Άρμστρονγκ στο Δύναμη της Ζωής του Τόμπι Χούπερ (1985).
Ενώ δεν ήταν πλούσιος ο Στιούαρτ είχε άνετο τρόπο ζωής ως ηθοποιός. Ωστόσο, είδε πως παρ'όλη την μακροχρόνια καριέρα του,η φήμη του δεν ήταν αρκετή για να φέρει μια παραγωγή στο Ποιος Φοβάται την Βιρτζίνια Γούλφ? στο Θέατρο Δυτικού Τέλους. Έτσι ο Στιούαρτ το 1987 συμφώνησε να δουλέψει στο Χόλυγουντ, μετά από τον Ρόμπερτ Η. Τζάστμαν, τον παραγωγό για την αναβίωση μιας εκπομπής που είχε από καιρό ακυρωθεί, τον είδε ενώ παρακολουθούσε μια λογοτεχνική ανάγνωση στο UCLA.[19] o Στιούαρτ δεν ήξερε τίποτα για την πραγματική εκπομπή, Star Trek, ή την εικονική καταστασή του στον Αμερικάνικο πολιτισμό. Ήταν πρόθυμος να υπογράψει το σταθερό συμβόλαιο των έξι χρόνων, αλλά το έκανε επειδη πίστευε πως η νέα εκπομπή θα έπεφτε γρήγορα και θα επέστρεφε στην σκηνή αφού έβγαζε μερικά χρήματα.[20]
Star Trek: Η Επόμενη Γενιά
Όταν ο Στιούαρτ ξεκίνησε το ρόλο του Κάπταιν Ζαν-Λουκ Πίκαρντ στο Star Trek: Η Επόμενη Γενιά (1987-94) το Los Angeles Times τον αποκάλεσε έναν άγνωστο Βρετανό Σαιξπηριανό ηθοποιό. Ο Στιούαρτ δεν ήταν προετοιμασμένος για τις μακρόχρονες τηλεοπτικές παραγωγές,[21] και είχε δυσκολία στο να προσαρμοστεί με τους λιγότερο πειθαρχημένους συναδέλφους του, και "τα πνεύματά είχαν συνηθίσει να βουλιάζουν" όταν απαιτούνταν να απομνημονεύσει και να απαγγείλει το Treknobabble. Κατάλαβε καλύτερα τις πολιτισμικές διαφορές μεταξύ θεάτρου και τηλεόρασης, παρέμεινε στενός φίλος των συναδέλφων του από το Star Trek, και η αγαπημένη του τεχνική γραμμή έγινε "χωροχρονικό συνεχές". Η συναδέλφωσα και συμπρωταγωνίστρια στο TNG Αγγλίδα η Μαρίνα Σίρτις πίστωσε τον Στιούαρτ με "το λιγότερο 50% αν όχι παραπάνω" για την επιτυχία της εκπομπής του επειδή άλλοι μιμούνταν τον επαγγελματισμό και την αφιέρωσή του στην ηθοποιία.[22]
« Δεν ήταν μέχρι το τέλος της πρώτης σεζόν όταν πήγα στο πρώτο συνέδριο του Star Trek ... Περίμενα ότι θα στέκονταν μερικές εκατοντάδες άνθρωποι αλλά συνειδητοποίησα πως ήταν δυόμιση χιλιάδες άνθρωποι που ήξεραν ήδη πιο πολλά από ότι πίστευα »
—Ο Στιούαρτ όταν συνειδητοποίησε πως έγινε διάσημος.[21]
Εκτός από ότι έγινε άμεσα πλούσιος εξαιτίας της σπουδαίας επιτυχίας της εκπομπής-ο Στιούαρτ υπολόγισε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της εκπομπής πως έβγαζε περισσότερα χρήματα κατά τη διάρκεια αυτού του διαλείμματος παρά τις 10 εβδομάδες στο Γούλφ στο Λονδίνο[23]-Ο Στιούαρτ έλαβε ένα Βραβείο Συντεχνίας των Ηθοποιών το 1995 για την "Εξαιρετική Απόδοση ενός Αρσενικού Ηθοποιού σε Δραματικές Σειρές". Από το 1994 μέχρι το 2002 απεικόνισε επίσης τον Πίκαρντ στις ταινίες Star Trek: Γενιές (1994), Star Trek: Πρώτη Επαφή (1996), Star Trek: Εξέγερση (1998), και Star Trek: Νέμεση (2002) και στο Star Trek: Πιλότος του Εννιά του Απέραντου Διαστήματος επεισόδιο "Απεσταλμένος".
Όταν ρωτήθηκε το 2011 για την επισήμανση της καριέρας του, διάλεξε το Star Trek: Η Επόμενη Γενιά, "επειδή άλλαξε τα πάντα για μένα."[24] Είπε επίσης πως ήταν πολύ περήφανος για τη δουλειά του στο Star Trek: Η Επόμενη Γενιά λόγω του κοινωνικού μηνύματος και της εκπαιδευτικής επίπτωσης στους νέους θεατές. Όταν ερωτήθηκε για τη σημασία του ρόλου του σε σύγκριση με την διακεκριμένη Σαιξπηριανή καριέρα του, ο Στιούαρτ είπε πως
Η αλήθεια είναι πως όλα αυτά τα χρόνια στην Βασιλική Εταιρεία Σαίξπηρ - παίζοντας όλους αυτούς τους βασιλιάδες, αυτοκράτορες, πρίγκιπες και τραγικούς ήρωες - δεν ήταν τίποτα παρά την προετοιμασία για να καθίσω στην καρέκλα του καπετάνιου της Επιχείρησης[25]}}
Οι επευφημίες που έλαβε ο Στιούαρτ περιλάμβαναν τους αναγνώστες του TV Guide το 1992 επιλέγοντας τον με την Σίντι Κρόφορντ, για την οποία είχε ακούσει πρώτη φορά, ως τον/την "πιο υπέροχο/η" άντρα και γυναίκα.[26][27] Ο Στιούαρτ το θεώρησε σαν μια ασυνήθιστη διάκριση λαμβάνοντας υπόψη την ηλικία και την φαλάκρα του.[28] Σε μια συνέντευξη με τον Μάικλ Πάρκινσον, εξέφρασε ευγνωμοσύνη για τον αντιξιφισμό της Τζιν Ρόντενμπερι σε έναν δημοσιογράφο που είπε, "Σίγουρα θα έχουν θεραπεία για την φαλάκρα τον 24ο αιώνα," στο οποίο λόγο η Ρόντενμπερι αποκρίθηκε, "Τον 24ο αιώνα δεν θα τους νοιάζει."[29][30]
Άλλες αξιοσημείωτες δουλειές
Ταινία και τηλεόραση
Ο Στιούαρτ έχει πει πως δεν θα εντάσσονταν στην Επόμενη Γενιά αφού ήξερε πως θα προβάλλονταν για επτά χρόνια:
Όχι, όχι και ΌΧΙ. Και τώρα που κοιτάω πίσω με τρομάζει ακόμα η σκέψη πως ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου θα αφοσιωνόταν ολοκληρωτικά στο Star Trek και σε σχεδόν τίποτα άλλο.
Ο Στιούαρτ έγινε κάστ τύπου στο ρόλο του Πίκαρντ που απέκτησε άλλους δύσκολους Χολιγουντιανούς ρόλους. Η κύρια εξαίρεση είναι η σειρά της ταινίας X-Men. Η επιτυχία των ταινιών είχε ως αποτέλεσμα ένα ακόμα επικερδές και τακτικό είδος ρόλου σε μια σημαντική σειρά ταινιών για υπερήρωες. Ο χαρακτήρας του Στιούαρτ ο Τσαρλς Εξέιβιερ, είναι πολύ όμοιος με αυτόν του Πίκαρντ και του εαυτού του "ένας μεγάλος, με βαθιά φωνή, φαλακρός Άγγλος τύπος". Επίσης έδωσε τη φωνή του στον ίδιο ρόλο σε τρία βινετεοπαιχνίδια, X-Men Θρύλοι, X-Men Θρύλοι ΙΙ, και X-Men: Επόμενη Διάσταση. Άλλες ταινίες και τηλεοπτικοί ρόλοι συμπεριλαμβανομένου τον επιδειξία γκέι τον Στέρλινγκ στην ταινία του 1995 με τίτλο Τζέφρι και τον Βασιλιά Χένρι ΙΙ στην ταινία Λιοντάρι στο Χειμώνα, για την οποία έλαβε Βραβείο Golden Globe για την απόδοσή του και ένα Βραβείο Έμμυ για την εκτελεστική παραγωγή στην ταινία. Απεικόνισε τον Κάπταιν Αχάμπ στην τηλεοπτική έκδοση της σειρά του Μόμπι Ντικ το 1998, λαμβάνοντας Βραβείο Έμμυ[31] και Βραβείο Golden Globe για την απόδοσή του. Επίσης πρωταγωνίστησε στο ρόλο του Σκρούτζ στην τηλεοπτική έκδοση της ταινίας το 1999, λαμβάνοντας ένα Βραβείο Συντεχνίας των Ηθοποιών για την απόδοσή του.
Στα τέλη του 2003, κατά τη διάρκεια της ενδέκατης και τελευταίας σεζόν του NBC's Frasier, ο Στιούαρτ εμφανίστηκε στο σόου στο ρόλο ενός γκέι κοσμικού ανθρώπου από το Σιάτλ καθώς και σκηνοθέτη του Top Gear and Opera ο οποίος τον θεωρεί λανθασμένα έναν δυναμικό εραστή. Τον Ιούλιο του 2003, εμφανίστηκε στις Σειρές 02 (Επεισόδιο 09) του Top Gear in the Star σε ένα τμήμα ενός Λογικά Χρεωμένου Αυτοκινήτου. Κατόρθωσε 1:50 το Λιάνα. Το 2005, πήρε το ρόλο του Ίαν Χουντ σε μια σειρά θρίλερ τεσσάρων επεισοδίων του ITV με τίτλο Ενδέκατη Ώρα, με δημιουργό τον Στέφεν Γκάλαγκερ. Το πρώτο επεισόδιο μεταδόθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2006. Επίσης το 2005, υποδύθηκε τον Κάπταιν Νέμο σε μια διασκευή δύο μερών από το Μυστήριο Νησί. Ο Στιούαρτ εμφανίστηκε επίσης στο ρόλο μιας καρικατούρας του εαυτού του που είχε εμμονή με τον γυμνισμό στις τηλεοπτικές σειρές Έξτρας του Ρίκι Τζέρβαϊς και του Στέφεν Μέρκαντ, στο ρόλο ενός αντικατάστατη του τελευταίου λεπτού τον Τζούντ Λο. Όταν υποδύθηκε τον εαυτό του, βραβεύτηκε με Βραβείο Έμμυ το 2006 για τον Καλεσμένο Ηθοποιό σε Κωμικές Σειρές[32]
Ο Στιούαρτ είναι μια αρκετά συνηθισμένη φωνή στις κωμικές σειρές κινουμένων σχεδίων του Fox με τίτλο American Dad! στο ρόλο του Άβερι Μπούλοκ και εμφανίζεται με το υπόλοιπο των ηθοποιών του Star Trek: Η Επόμενη Γενιά και στο επεισόδιο του Family Guy με τίτλο "Δεν Πηγαίνουν Όλα Τα Σκυλιά Στον Παράδεισο."
Το 2011, ο Στιούαρτ εμφανίστηκε σε ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο Οι Καπετάνιοι μαζί με τον Ουίλλιαμ Σάτνερ, ο οποίος έγραψε και σκηνοθέτησε την εκπομπή. Στο ντοκιμαντέρ ο Σάτνερ παίρνει συνέντευξη από ηθοποιούς που απεικόνισαν καπετάνιους συμπεριλαμβανομένου το προνόμιο του Star Trek. Η ταινία καταβάλει μεγάλη προσοχή στις συνεντεύξεις του Σάτνερ με τον Στιούαρτ στο σπίτι του στο Oxfordshire όπως και στο Συνέδριο του Star Trek στο Λας Βέγκας στη Νεβάδα. Ο Στιούαρτ αποκαλύπτει τον φόβο και τους προσωπικούς ξεπεσμούς που έρχονται μαζί με την κατοχή του ρόλου ενός Καπετάνιου Starfleet, αλλά επίσης και τους μεγάλους θριάμβους που πιστεύει συνοδευμένοι με το ρόλο του Κάπταιν Ζαν-Λουκ Πίκαρντ.[33]
Θέατρο
Μετά την έναρξη της Επόμενης Γενιάς, ο Στιούαρτ σύντομα είδε πως έχασε την ηθοποιία στη σκηνή. Ωστόσο παρέμεινε συνεργάσιμος με την Βασιλική Εταιρεία Σαίξπηρ, τα μακρόχρονα γυρίσματα του σόου απέτρεψαν τον Στιούαρτ να συμμετάσχει σε πολλές άλλες δουλειές. Αντίθετα άρχισε να γράφει one man σόου που παρουσίασε στα πανεπιστήμια και στα σχολεία ηθοποιίας της Καλιφόρνια. Ο Στιούαρτ βρήκε πως η έκδοση της Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας του Τσαρλς Ντίκενς στην οποία απεικόνισε όλους τους συνολικά 40 χαρακτήρες που ήταν ιδανικοί για αυτόν λόγω του περιορισμένου χρονοδιαγράμματος που εκτελεί.[34] Το 1991, ο Στιούαρτ το απεικόνισε στο Μπρόντγουεϊ, λαμβάνοντας ένα Βραβείο Δραματικής Οργάνωσης αυτής της χρονιάς για τον Εξαιρετικό Σόου Ενός Ατόμου.[35] Ανέβασε πολλές παραστάσεις το 1992, 1993, 1994, 1996, ξανά για το όφελος των επιζώντων και των θυμάτων των οικογενειών στις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, και το τρέξιμο των 23 ημερών στο Δυτικό Τέλος του Λονδίνου το Δεκέμβριο του 2005. Για τις αποδόσεις του στις παραστάσεις, ο Στιούαρτ έλαβε ένα Βραβείο Δραματικής Οργάνωσης για την Καλύτερη Σόλο Απόδοση το 1992 και το Βραβείο Λόρενς Ολίβιερ για την Καλύτερη Διασκέδαση για την Σόλο Απόδοση το 1994. Ήταν επίσης ο συμπαραγωγός του σόου, μέσα από την εταιρεία που έστησε για το σκοπό: Camm Lane Productions, μια αναφορά της γέννησής του στο Camm Lane στο Μίρφιλντ. Οι Σαιξπηριανοί ρόλοι κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου περιλάμβαναν τον Πρόσπερο στην Θύελλα του Σαίξπηρ, στο Μπρόντγουεϊ του 1995, έναν ρόλο που θα απεικόνιζε στην παραγωγή του Ρούπερτ Γκούλντ με τίτλο Θύελλα το 2006 ως μέρος του Φεστιβάλ Ολοκληρωμένων Δουλειών της Βασιλικής Εταιρείας Σαίξπηρ.[36] Το 1997 πήρε το ρόλο του Οθέλο με την Εταιρεία Θεάτρου Σαίξπηρ (Ουάσινγκτον) σε μια παράσταση ρατσιστικής κλίσης, σε μια παραγωγή "αρνητικής φωτογραφίας" ενός λευκού Οθέλο με ένα διαφορετικό μαύρο κάστ. Ο Στιούαρτ ήθελε να παίξει το ρόλο του τίτλου από την ηλικία των 14, έτσι αυτός και ο σκηνοθέτης Τζούντ Κέλλυ αντέστρεψε το έργο και έτσι ο Οθέλο έγινε ένα σχόλιο σε ένα λευκό άντρα που εντάσσεται στη μαύρη κοινωνία.[37][38]
« [London theatre] Οι κριτές ... τον πλημμύρισαν με ίσως τα μεγαλύτερα κοπλιμέντα που μπορούν να εξορκίσουν. Έχει, λένε, ξεπεράσει την τεχνική καταστροφής της προσβολής του να είναι ένας σημαντικός Αμερικανός τηλεοπτικός σταρ. »
—The New York Times, 2008.[39]
Τα χρόνια του στις Ηνωμένες Πολιτείες άφησαν τον Στιούαρτ σε "μια μαύρη τρύπα στο CV του" για έναν Σαιξπηριανό ηθοποιό, καθώς έχασε την ευκαιρία να παίξει τόσο αξιοσημείωτους ρόλους όπως τον Άμλετ, τον Ρωμαίο, και τον Ριχάρδο ΙΙΙ. Έπαιξε τον Άντονι ξανά απέναντι στην Κλεοπάτρα του Χάριετ Γουόλτερ στο Άντονι και την Κλεοπάτρα στο Θέατρο Νόβελο στο Λονδίνο του 2007 σε εξαιρετικές κριτικές. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Στιούαρτ επίσης απευθύνθηκε στην Ένωση Κοινωνίας του Ντάρχαμ στη ζωή του και στο θέατρο. Όταν ο Στιούαρτ άρχισε να παίζει τον Μακμπέθ στο Δυτικό Τέλος το 2007 μερικοί είπαν πως είναι πολύ γέρος για το ρόλο. Ωστόσο αυτός και ο ρόλος έλαβαν ξανά εξαιρετικές κριτικές που μία από αυτές αποκαλούσε τον Στιούαρτ "ένας από τους καλύτερους Σαιξπηριανούς ηθοποιούς".[39]
Ονομάστηκε ο επόμενος Επισκέπτης Καθηγητής Κάμερον Μακίντος του Σύγχρονου Θεάτρου βασισμένο στο Κολέγιο της Αγίας Αικατερίνης, στην Οξφόρδη τον Ιανουάριο του 2007.[40] Το 2008, ο Στιούαρτ έπαιξε τον Βασιλιά Κλαύδιο στο Άμλετ μαζί με τον Ντέιβιντ Τέναντ. Κέρδισε το Βραβείο Λόρενς Ολίβιερ για τον Καλύτερο Υποστηρικτικό Ηθοποιό για το μέρος. Όταν πήρε το βραβείο, αφιέρωσε το βραβείο "σε μέρη" στον Τέναντ και στον αντικαταστάτη του Τέναντ τον Έντουαρντ Μπένετ, μετά από τον τραυματισμό του Τέναντ στην μέση και την επακόλουθη απουσία του και από τις τέσσερις εβδομάδες του Άμλετ, τον απέκλεισαν από μια βράβευση Ολίβιερ.[41] Ο Στιούαρτ έκφρασε το ενδιαφέρον του στην εμφάνισή του στο Doctor Who.[42]
Το 2009, ο Στιούαρτ εμφανίστηκε μαζί με τον Ίαν ΜακΚέλεν ως το πρωταγωνιστικό ντουέτο του Βλαδίμηρου (Ντίντι) και του Έστραγκον (Γκόγκο), στο Περιμένοντας τον Γκόντο.Ο Στιούαρτ είχε εμφανιστεί στο παρελθόν μόνο για πρώτη φορά με τον ΜακΚέλεν στη σκηνή, αλλά το ζευγάρι είχε αναπτύξει μια στενή φιλία ενώ περίμεναν τα γυρίσματα των ταινιών Χ-Men.[43] O Στιούαρτ τόνισε πως η εκτέλεση σε αυτό το θεατρικό έργο ήταν η εκπλήρωση της 50χρονης φιλοδοξίας, έχοντας δει τον Πίτερ Ο'Τουλ να εμφανίζεται σε αυτό στο Bristol Old Vic ενώ ο Στιούαρτ ήταν μόνο 17.[43] Oι κριτές τόνισαν πως η ερμηνεία του κυρίευσε καλά την ισορροπία μεταξύ του χιούμορ και της απελπισίας που χαρακτηρίζει την δουλειά.[44]
Φωνητική Ηθοποιία
Γνωστός για τη δυνατή και επιτακτική φωνή του, ο Στιούαρτ έδωσε τη φωνή του σε ένα πλήθος προγραμμάτων. Αφηγήθηκε μερικές ηχογραφήσεις του Πίτερ του Προκόφιβ και του Λύκου, τις Τέσσερις Εποχές του Βιβάλντι, Η Η Τελευταία Μάχη του C. S. Lewis (συμπέρασμα των σειρών Τα Χρονικά της Νάρνια), την Επιστροφή Στο Κέντρο Της Γης του Ρικ Γουέικμαν όπως επίσης και πολυάριθμα τηλεοπτικά προγράμματα όπως τα Μεγάλα Πνεύματα με τον Σίρλι Γκόστμαν. Ο Στιούαρτ έδωσε την αφήγηση για τους Εννέα Κόσμους μια αστρονομική περιήγηση του ηλιακού συστήματος και ντοκιμαντέρ που αφορούν τη φύση όπως Το Μυστικό της Ζωής στη Γη [45] και τον Βουνίσιο Γορίλα.[46] Επίσης έδωσε τη φωνή του στο Μαγικό Καθρέφτη στο ζωντανό σόου της Ντίσνεϋλαντ, Λευκό Χιόνι - Ένα Μαγευτικό Μιούζικαλ. Ήταν επίσης ο αφηγήτης της Αμερικάνικης κυκλοφορίας των Δράκων: Μια Φαντασία Έγινε Πραγματικότητα. Είναι ο αφηγητής σε δύο βίντεο σόου με παραγωγό και διανομέα την Loch Ness Productions, με τίτλο MarsQuest και Οι Ταξιδιωτικές Συναντήσεις.
Ήταν επίσης φωνητικός ηθοποιός στις ταινίες κινουμένων σχεδίων Ο Πρίγκιπας της Αιγύπτου, Τζίμι Νιούτρον: Το Παιδί Ιδιοφυΐα, Το Κοτοπουλάκι, The Pagemaster, και στα Αγγλικά dubbings από τις Γιαπωνέζικες ταινίες κινουμένων σχεδίων με τίτλο Η Ναυσικά της Κοιλάδας του Αέρα του Χαγιάο Μιγιαζάκι και το Steamboy. Έκανε τη φωνή του γουρουνιού Ναπολέων μιας τηλεοπτικής διασκευής της Φάρμας Ζώων του Τζόρτζ Όρουελ και πρωταγωνίστησε στο επεισόδιο των Σίμσονς "Χόμερ ο Μέγας" στο ρόλο του Νούμερο Ένα. Ο Πάτρικ επίσης αφηγήθηκε τον πρόλογο και τον επίλογο για τον Εφιάλτη της Ντίσνεΰ πριν τα Χριστούγεννα, στην οποία εμφανίζεται επίσης στην ηχητική ζώνη της ταινίας. Αρχικά θα έκανε τη φωνή του Τζαφάρ στο Αλαντίν, αλλά δεν μπόρεσε να το τελειώσει εξαιτίας συγκρούσεων προγραμμάτων. Είπε σε συνεντεύξεις πως το ότι δεν έκανε τη φωνή του Τζαφάρ ήταν το μεγαλύτερο λάθος στην καριέρα του.
Πιο πρόσφατα, έπαιξε έναν επαναλαμβανόμενο ρόλο του Αναπληρωτή Διευθυντή της CIA Άβερι Μπούλοκ, δανείζοντας την αρέσκειά του, όπως επίσης και στη φωνή του στις σειρές κινουμένων σχεδίων American Dad! όπως επίσης κάνοντας (από τις 6 Αυγούστου 2011) οχτώ φιλικές συμμετοχές στο Family Guy σε ποικίλους ρόλους: πρώτα στο "Ο Πίτερ Πήρε Ξύλα", έπειτα στο "Όχι Γεύματα στους Τροχούς" όταν ο Πίτερ παρομοιάζει κάτι την περίοδο που αντάλλαξε φωνές με αυτόν για μια μέρα, ύστερα στο "Ο Λόις σκοτώνει τον Στίβι" στο ρόλο του χαρακτήρα του American Dad! Άβερι Μπούλοκ, έπειτα στο "Δεν Πάνε Όλα τα Σκυλιά στον Παράδεισο" στο ρόλο του εαυτού του, μετά στο "Και Έπειτα Ήταν Λιγότερα" στο ρόλο μιας γάτας που διακηρύσσει τον εαυτό της ως καθηγητή, έπειτα στο "Απόκριες στην οδό Σπούνερ" στο ρόλο του Ντικ Παμπ, ύστερα στο "Το Χέρι Που Λικνίζει το Αναπηρικό Καροτσάκι" στο ρόλο της Σούζι Σουάνσον και τέλος στην έκδοση DVD στο "Είναι Παγίδα!" στο ρόλο του Κάπταιν Πίκαρντ. Το 2006, ο Στιούαρτ έκανε τη φωνή του πατέρα του Μπάμπι, τον Μέγα Πρίγκιπα του Δάσους στην συνέχεια του Μπάμπι ΙΙ.
Έδωσε τη φωνή του στα ηλεκτρονικά παιχνίδια του Star Trek με παραγωγό την Activision με τίτλο: Αρμάδα, Αρμάδα ΙΙ, Star Trek: Διοικητής των Αστεριών του Στόλου ΙΙΙ, Star Trek: Εισβολή, Διοικητής Γέφυρας, και Εκλεκτή Δύναμη ΙΙ που σε όλα υποδύθηκε τον Κάπταιν Πίκαρντ. Ο Στιούαρτ υποδύθηκε τον ρόλο του Πίκαρντ στο Star Trek: Κληροδότημα και για το PC και για το Xbox 360, μαζί με τους τέσσερις άλλους 'σημαντικούς' καπετάνιους των Αστεριών του Στόλου από διαφορετικές σειρές του Star Trek.
Μαζί με την φωνή των χαρακτήρων του Star Trek και του Χ-Μen σε αρκετά σχετικά ηλεκτρονικά και βιντεοπαιχνίδια, ο Στιούαρτ δούλεψε ως φωνητικός ηθοποιός σε παιχνίδια άσχετα με προνόμια, όπως το Castlevania: Λόρδοι της Σκιάς, Ξεχασμένες Βασιλειές: Δαιμονικός Λίθος, Κτηματολόγιο της Lore: Ο Θρόνος του Χάος και Οι Γεροντικές Κυλίσεις IV: Λήθη το οποίο το 2006 κέρδισε ένα Βραβείο Βιντεοπαιχνιδιού Spike Tv για τη δουλειά του στο ρόλο του Αυτοκράτορα Ούριελ Σέπτιμ. Επίσης έδωσε τη φωνή του σε αρκετές εκδόσεις της Διαδραστικής Εγκυκλοπαίδειας του Compton.
Τα φωνητικά ταλέντα του εμφανίστηκαν επίσης σε ένα πλήθος από διαφημίσεις συμπεριλαμβανομένου των Διαφημίσεων της UK TV για το Domestos 5x Longer Bleach και στο Moneysupermarket.com, μια διαφήμιση για το καύσιμο Shell, ένα αμερικάνικο διαφημιστικό για την συνταγή του φαρμάκου Crestor. Επίσης έδωσε τη φωνή του σε Βρετανικά και Αυστραλιανά διαφημιστικά για την έκδοση Pal του Final Fantasy XII.[47]
Ο Στιούαρτ χρησιμοποιήσε τη φωνή του για τα αυτοκίνητα Pontiac και Porsche και τα διαφημιστικά MasterCard Gold το 1996, και στο Goodyear Assurance Tyres το 2004. Επίσης έκανε εξαγορές φωνής για τις τηλεοράσεις της RCA. Έδωσε τη φωνή του Μαξ Γουίντερς στο TMNT τον Μάρτιο του 2007. Το 2008, είναι επίσης η φωνή των τηλεοπτικών διαφημιστικών για την μπύρα Currys και Stella Artois. Το 2010, είναι η φωνή στα τηλεοπτικά διαφημιστικά για την Εθνική Ενοικίαση Αυτοκινήτων.[48]
Έκανε επίσης τη φωνή του αφηγητή του ηλεκτρονικού παιχνιδιού των Ηλεκτρονικών Τεχνών με τίτλο The Sims Medieval, που η κινηματογραφική παραγωγή και το τρέιλερ κυκλοφόρησαν στις 22 Μαρτίου 2011.[49] Επίσης έκανε τη φωνή των πλακών ιστορίας και του τρέιλερ του MMOG LEGO Universe.
Προσωπική ζωή
Ο Στιούαρτ το 2010 στο βράδυ της αρχής της Metropolitan Opera του Das Rheingold
Ο Στιούαρτ και η πρώτη του σύζυγος, Σίλα Φαλκόνερ, έχουν δύο παιδιά: Ντάνιελ Στιούαρτ και Σόφη Αλεξάνδρα.[50] Ο Στιούαρτ και η Φαλκόνερ χώρισαν το 1990.[51] Το 1997 αρραβωνιάστηκε με την Γουέντι Νιούς μια από τους παραγωγούς του Star Trek: Η Επόμενη Γενιά, και παντρεύτηκαν στις 25 Αυγούστου 2000, και χώρισαν τρία χρόνια αργότερα.[51][n 1] Τέσσερα χρόνια πριν το χωρισμό του με τη Νιούς, ο Στιούαρτ έπαιξε απέναντι από την ηθοποιό Λίζα Ντίλιον σε μια παραγωγή του The Master Builder, και οι δύο τους ήταν ερωτικά δεμένοι μέχρι το 2007.[52][53]
Έχοντας ζήσει στο Λος Άντζελες για πολλά χρόνια, ο Στιούαρτ πήγε πίσω στην Αγγλία το 2004. Σε μια συνέντευξη με τον Γκάβιν Έσλερ του BBC το είπε επειδή ήταν νοσταλγικός και επειδή ήθελε να γυρίσει στη δουλειά του στο θέατρο.[6] Τον ίδιο χρόνο ο Στιούαρτ διορίστηκε Καγκελάριος[54] του Πανεπιστημίου του Χάντερσφιλντ και μεταγενέστερα ως Καθηγητής Παραστατικών Τεχνών τον Ιούλιο του 2008. Παρ'όλο το ταραχώδες πρόγραμμα στο οποίο ενεργεί ο Στιούαρτ παίρνει τον πανεπιστημιακό του ρόλο σοβαρά και παρακολουθεί τακτικά τελετές αποφοίτησης στο Ηνωμένο Βασίλειο και στο Χονγκ Κονγκ, και επίσης διδάσκει σεμινάρια για τους δραματικούς μαθητές κατά τη διάρκεια των επισκέψεων.[55] Ο Στιούαρτ διορίστηκε Αξιωματικός του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας (OBE) το 2001 στη λίστα των Τιμών του Νέου Χρόνου, και αφού έλαβε το βραβείο είπε "Είμαι πολύ συγκινημένος και πολύ ευχαριστημένος με αυτό και ήταν ένα ευχάριστο πρωί." Ο Στιούαρτ έγινε Πτυχιούχος Ιππότης στις Τιμές του Νέου Χρόνου το 2010 για τις υπηρεσίες του στο δράμα.[56] Αναγνώρισε την "αναπάντεχη τιμή" και απότισε φόρο τιμής στην Αγγλίδα δασκάλα που τον ενθάρρυνε να εκτελέσει.[57]
Οι πολιτικές του έχουν ρίζες από την πίστη του στην δικαιοσύνη και την ισότητα.[6] Θεωρεί τον εαυτό του έναν κοινωνικό δημοκράτη και είναι μέλος του Εργατικού Κόμματος.[58][59] Τόνισε, "Ο πατέρας μου ήταν ένας πολύ δυνατός συνδικαλιστής και αυτά τα βασικά θέματα του Εργατικού Κόμματος ριζώθηκαν μέσα μου."[58] Ήταν κρίσιμος του Πολέμου του Ιράκ και πρόσφατος της νομοθεσίας της κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου στην περιοχή των πολιτικών ελευθερίων, συγκεκριμένα, τα σχέδιά του να επεκτείνουν την κράτηση χωρίς χρέωση για 42 ημέρες. Υπέγραψε ένα ανοιχτό γράμμα για τη διαφωνία για το σκοπό αυτό τον Μάρτιο του 2008.[60] Ο Στιούαρτ προσδιορίζει τον εαυτό του ως φεμινιστής.[61] Επιπλέον υποστήριξε δημόσια τα δικαιώματα για την υποβοηθούμενη αυτοκτονία.[62]
Ο Στιούαρτ είναι πρόεδρος της Ακαδημίας της Πόλης του Χάντερσφιλντ, της εργασίας του τοπικού ποδοσφαιρικού συλλόγου για να προσδιορίσει και να αναπτύξει τα ταλέντα των νεαρών. Είναι ισόβιος υποστηρικτής του συλλόγου.[63] Σε μια συνέντευξη με το Αμερικάνικο Θέατρο, ο Στιούαρτ ρωτήθηκε τι άλλο θα μπορούσε να ήταν εκτός από ηθοποιός. Τόνισε "Από χρόνο σε χρόνο, έχω φαντασίες για να γίνω πιανίστας κονσέρτου. Ήμουν αρκετά τυχερός ανάμεσα στα χρόνια για να δουλέψω πολύ στενά με τον μέγα Ιμάνιουελ Αξ. Του έχω πει πως αν μπορούσα να αλλάξω τόπους με οποιονδήποτε θα ήταν μαζί του."[5] Ο Στιούαρτ είναι επίσης κάτι σαν βενζινοκέφαλος. Έχει ένα Δίπλωμα του Διαγωνισμού MSA και διαγωνίζεται στον Κλασικό Διαγωνισμό Πρόκλησης Διασήμων του Silverstone.
Ο γιος του Στιούαρτ, o Ντάνιελ είναι τηλεοπτικός ηθοποιός,[64] και έχει εμφανιστεί μαζί με τον πατέρα του το 1993 για την τηλεταινία του Τρένου του Θανάτου και του επεισοδίου του Star Trek το 1992 με τίτλο Το Εσωτερικό Φως παίζοντας τον γιο του και έχει εμφανιστεί μαζί με τον πατέρα του το 1993 στην ταινία Death Train, και το επεισόδιο του Star Trek το 1992 με τίτλο "Το Εσωτερικό Φως" παίζοντας τον γιο του.
Τον Ιούλιο του 2011 ο Στιούαρτ έλαβε ένα τιμητικό διδακτορικό των γραμμάτων από το Πανεπιστήμιο της Ανατολικής Ανγκλία.[n 2]
Θεατρικές Παραστάσεις
Ο Πάτρικ Στιούαρτ υπογράφει αυτόγραφα ακολουθούμενα από μια παραγωγή του Άμλετ στο RSC τον Ιούλιο του 2008
Η Βασιλική Εταιρεία Σαίξπηρ
Ο Στιούαρτ έχει γίνει ένας πολυγραφότατος ηθοποιός σε παραστάσεις από τη Βασιλική Εταιρεία Σαίξπηρ, παίζοντας σε πάνω από 60 παραγωγές.[65] Η πρώτη του εμφάνιση ήταν το 1966 στο Η Έρευνα και στα χρόνια που ακολούθησαν έγινε ένα βασικό μέλος της εταιρείας, παίρνοντας τρεις ή τέσσερις κύριους ρόλους σε κάθε σεζόν.[65] Το 2008, έπαιξε τον Κλαύδιο στο Άμλετ. Ο πιο πρόσφατος ρόλος του ήαν τότε την άνοιξη του 2011, όταν έπαιξε τον Σίλοκ στην πρωτοποριακή παραγωγή του Ρούπερτ Γκούλντ με τίτλο Ο Έμπορος της Βενετίας.
Άλλα
1995: Έπαιξε τον Πρόσπερο στο Η Τρικυμία για το Φεστιβάλ Σαίξπηρ της Νέας Υόρκης, με την παραγωγή που μεταφέρθηκε αργότερα στο Μπρόντγουεϊ.
1997: Ο Στιούαρτ σε μια παράσταση κάμψης φυλής,[37] σε μια παραγωγή "αρνητικής φωτογραφίας" ενός λευκού Οθέλο με ένα διαφορετικό μαύρο κάστ.[38][66]
2000: Στις 9 Απριλίου 2000, ο Στιούαρτ άνοιξε στο έργο του Άρθουρ Μίλερ με τίτλο Η Βόλτα Κάτω Mt.Morgan στο Θέατρο Πρέσβη του Μπρόντγουεϊ. Οι χλιαρές κριτικές και το φτωχό box office έπεισαν τους παραγωγούς (συμπεριλαμβανομένου τον Οργανισμό Σούμπερτ) να δημοσιεύσει ανακοίνωση κλεισίματος και στα αξέχαστα παθιασμένα πρωινά του Σαββάτου και τους απογευματινούς λόγους πριν την αυλαία, ο Στιούαρτ τους κατηγόρησε πως δεν είναι υποστηρικτικοί τονίζοντας "Ο Άρθουρ Μίλερ και εγώ δεν έχουμε πια πεποίθηση στη σύμβαση των παραγωγών μας να πρωθήσουν και να διαφημίσουν αυτή την εξαιρετικά προκλητική και πολύ διασκεδαστική θεατρική παράσταση."
[67] Πήραν μεταγενέστερα το θέμα στα Ίδια Κεφάλαια Ηθοποιών, έκρινε πως ο Στιούαρτ έπρεπε να απολογηθεί για το ξέσπασμά του.
2001: Έπαιξε τον Τζόρτζ στο θεατρικό έργο του Έντουαρντ Άλμπι με τίτλο "Ποιος Φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ?" στο Γκάθρι της Μινεάπολης. Επίσης απεικόνισε τον Ρόμπερτ Τζόνσον στο θεατρικό έργο του Τζ.Μπ. Πρίσλεϊ με τίτλο ο Τζόνσον πάνω από τον Τζόρνταν στο West Yorkshire Playhouse στο Λιντς.
2003: Έπαιξε τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Χάλβαρντ Σόλνες στο θεατρικό έργο του Χένρικ Ίμπσεν με τίτλο Ο Πρωτομάστορας στο Θέατρο Άλμπερι, στο Λονδίνο. Απεικόνισε τον Ντέιβις στο Ο Υπηρεσιακός του Χάρολντ Πίντερ στο Θέατρο Αμερικάνικων Αερογραμμών του Μπρόντγουεϊ.[68]
2006: Απεικόνισε τον Πρόσπερο στο Η Τρικυμία στο Βασιλικό Θέατρο Σαίξπηρ και έπειτα στο Θέατρο Νόβελο, και τον Μάρκ Άντονι στο Άντονι και Κλεοπάτρα στο Θέατρο Κύκνου, για την Βασιλική Εταιρεία Σαίξπηρ ως μέρος της κυκλικής παράστασης σε όλες τις δουλειές του Σαίξπηρ σε ένα χρόνο
2007: Εμφανίστηκε στο Φεστιβάλ Θεάτρου Τσίχεστερ[69] κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ Καλοκαιριού 07 παίζοντας τον ρόλο του τίτλου στην αναγνωρισμένη αναβίωση του Μακμπέθ του Ρούπερτ Γκούλντ, στο Θέατρο Μινέρβα,[70] και σαν έναν ψαρό Μαλβόλιο με μια Σκωτσέζικη προφορά και με κιλτ στην εφευρετική κύρια κατοικια του Φίλιπ Φράνκς με τίτλο Δωδέκατη Νύχτα. Η παραγωγή του Τσίχεστερ του Μακμπεθ μεταφέρθηκε στο Θέατρο Gielgud στο στο London's Shaftesbury Avenue,[71][72] όπου η απόδοσή του κέρδισε το Βραβείο Καλύτερου Ηθοποιού στα Σταθερά Απογευματινά Βραβεία Θεάτρου το 2007. Ο Γκούλντ έλαβε επίσης ένα Βραβείο Καλύτερου Σκηνοθέτη για την παραγωγή.[73]
2008: Έπαιξε τον ρόλο του τίτλου στο Μακμπεθ στην Ακαδημία Μουσικής του Μπρούκλιν στη Νέα Υόρκη.
2008: Έπαιξε τον ρόλο του τίτλου στο Μακμπεθ στο Θέατρο Λυκείου, στη Νέα Υόρκη. Ο Στιούαρτ βραβεύτηκε με Βραβείο Τόνυ το 2008 για τον Πρωταγωνιστικό Ρόλο σε Θεατρικό Έργο, αλλά έχασε τον συνάδελφο Σαιξπηριανό ηθοποιό Μαρκ Ρίλανς.[74]
2008: Τους ρόλους του Κλαύδιου και του Φαντάσματος στο Άμλετ μαζι με τον Ντέιβιντ Τέναντ στο ρόλο του επώνυμου Άμλετ στη Βασιλική Εταιρεία Σαίξπηρ στο Stratford-upon-Avon.[75] Αυτό έγινε αργότερα τηλεοπτικό θεατρικό έργο και μεταδόθηκε στο BBC1 στις 26 Δεκεμβρίου 2009.[76] Η ίδια παραγωγή μεταδόθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες ως μέρος στις σειρές των Μεγάλων Παραστάσεων του PBS στις 28 Απριλίου 2010.[77]
2009: Εμφανίστηκε στο Περιμένοντας τον Γκόντο σε έναν από τους δύο πρωταγωνιστικούς ρόλους, με τον Στιούαρτ στο ρόλο του Βλαντιμίρ (Ντίντι) μαζί με τον Ίαν ΜακΚέλεν στο ρόλο του Έστραγκον (Γκόγκο)[78]
2010: Παράστησε το μέρος του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ στο Μπίνγκο: Σκηνές Χρημάτων και Θανάτου από τον Έντουαρντ Μποντ στο Φεστιβάλ Θεάτρου του Τσίχεστερ, μεταφέροντας το στο Young Vic Theatre το Φεβρουάριο τον επόμενο χρόνο. Αυτός ήταν ο ρόλος που είχε παραστήσει αρχικά το 1976 στο Άλλο Μέρος, στο Στράτφορντ.
2010: Έπαιξε τον Ρόμπερτ σε μια παραγωγή του Μπρόντγουεϊ του Ντέιβιντ Μάμετ με τίτλο Η Ζωή Στο Θέατρο το 2010.
Φιλμογραφία
Ο Στιούαρτ στην 62η Απονομή Βραβείων Έμμυ το 2010.
| Έτος | Τίτλος | Ρόλος | Notes |
|---|---|---|---|
| 1967 | Οδός Στέψης | Υπεύθυνος Πυρκαγιάς | Επεισόδιο 1 |
| 1974 | Πτώση των Αετών | Βλαντιμίρ Λένιν | Τηλεοπτικές Μίνι Σειρές |
| 1974 | Άντονι και Κλεοπάτρα | Ινομπάρμπους | Τηλεταινία |
| 1975 | Χέντα | Έτζλερτ Λόβμποργκ | |
| 1975 | Χένεσι | Τίλνι | |
| 1976 | Κλαύδιος Ι | Σιτζάνους | Τηλεοπτικές Μίνι Σειρές |
| 1979 | Γανωματής, Ράφτης, Στρατιώτης, Κατάσκοπος | Κάρλα | Τηλεοπτικές Μίνι Σειρές |
| 1980 | Μικρός Λόρδος Φάντλεροϊ | Γουίλκινς | |
| 1980 | Άμλετ, Πρίγκιπας της Δανίας | Κλαύδιος | Τηλεταινία |
| 1981 | Εξκάλιμπερ | Λεόντεγκρανς | |
| 1982 | Τα Σκυλιά της Πλάκας | Ταγματάρχης | Ρόλος Φωνής |
| 1982 | Οι Άνθρωποι της Σμάιλι | Κάρλα | Τηλεοπτικές Μίνι Σειρές |
| 1984 | Ουίντι | Κος Ντάφνερ | |
| 1984 | Ντιούν | Γκάρνεϊ Χάλεκ | |
| 1985 | Δύναμη της Ζωής | Δρ. Άρμστρονγκ | |
| 1985 | Άγριες Χήνες | Ρώσος Στρατηγός | |
| 1985 | Κωδικό Όνομα: Έμεραλντ | Συνταγματάρχης Πίτερς | |
| 1985 | Ο Γιατρός και οι Δαίμονες | Καθηγητής Μακλίν | |
| 1985 | Τοίχοι Από Γυαλί | ||
| 1986 | Λαίδη Τζέιν | Χένρυ Γκρέι/Δούκας του Σάφολκ | |
| 1987-1994 | Star Trek: Η Επόμενη Γενιά | Κάπταιν Ζαν-Λουκ Πίκαρντ | Τηλεοπτικές Σειρές |
| 1987 | Ο Μαθητής του Διαβόλου | Άντονι Άντερσον | |
| 1991 | Η Ιστορία του L.A | Κος Πέρντιου/ Maitre D' στο L'Idiot | |
| 1993 | Ο Ρομπέν των Δασών: Άντρες στα Δεσμά | Βασιλιάς Ριχάρδος | |
| 1993 | Τρένο του Θανάτου | Μάλκολμ Φίλποτ | Τηλεταινία |
| 1994 | Ένοπλοι | Λούμις | |
| 1994 | Star Trek: Γενιές | Κάπταιν Ζαν-Λουκ Πίκαρντ | |
| 1994 | The Pagemaster | Περιπέτεια | Ρόλος Φωνής |
| 1994 | Το Κτηματολόγιο της Λορ: Οι Θρόνοι του Χάους | Βασιλιάς Ριχάρδος | Ρόλος Φωνής / Βιντεοπαιχνίδι |
| 1994 | Στην Αναζήτηση του Δρ. Σους | Λοχίας Μούλβανι Mulvaney | Φωνή σε Κουκλοθέατρο / Τηλεταινία |
| 1995 | Τζέφρι | Στέρλινγκ | |
| 1995 | Άσε Με Να Είμαι Ο Εαυτός Μου | Τζον | |
| 1995 | Οι Σίμσονς | Νούμερο 1 | Επεισόδιο: "Χόμερ ο Μέγας" |
| 1995 | 500 Έθνη | Ρόλος Φωνής / Τηλεοπτικές Μίνι Σειρές | |
| 1996 | Star Trek: Πρώτη Επαφή | Κάπταιν Ζαν-Λουκ Πίκαρντ | |
| 1996 | Το Φάντασμα του Κάντερβιλ | Σερ Σάιμον ντε Κάντερβιλ | Τηλεταινία |
| 1997 | Θεωρία Συνωμοσίας | Δρ. Τζόνας | |
| 1997 | Οι Εγκέφαλοι | Ρέιφ Μπέντλι | |
| 1998 | Star Trek: Η Εμπειρία: Η Συνάντηση του Κλίνγκον | Κάπταιν Ζαν-Λουκ Πίκαρντ | Ρόλος Φωνής |
| 1998 | Ντάντ Σάβατζ | Ντάντ Σάβατζ | |
| 1998 | Μόμπι Ντικ | Κάπταιν Αχάμπ | Τηλεταινία |
| 1998 | Ασφαλές Σπίτι | Μέις Σόουελ | |
| 1998 | Star Trek: Εξέγερση | Κάπταιν Ζαν-Λουκ Πίκαρντ | Επίσης συμπαραγωγός |
| 1998 | Ο Πρίγκιπας της Αιγύπτου | Φαραώ Σέτι Ι | Ρόλος Φωνής |
| 1999 | Χριστουγεννιάτικη ιστορία | Εμπενίζερ Σκρούτζ | Τηλεταινία |
| 1999 | Η Φάρμα των Ζώων | Ναπολέων | Ρόλος Φωνής / Τηλεταινία |
| 2000 | X-Men | Καθηγητής Τσαρλς Εξέιβιερ | |
| 2001 | Τζίμι Νιούτρον: Παιδί Ιδιοφυΐα | Βασιλιάς Γκούμποτ | Ρόλος Φωνής |
| 2002 | Star Trek: Νέμεση | Κάπταιν Ζαν-Λουκ Πίκαρντ | |
| 2002 | Ο Βασιλιάς του Τέξας | Τζον Λιρ | Τηλεταινία |
| 2002 | X-Men: Επόμενη Διάσταση | Καθηγητής Τσαρλς Εξέιβιερ | Ρόλος Φωνής / Βιντεοπαιχνίδι |
| 2003 | Χ2 | Καθηγητής Τσαρλς Εξέιβιερ | |
| 2003 | Το Λιοντάρι τον Χειμώνα | Βασιλιάς Ερρίκος ΙΙ | Τηλεταινία |
| 2003 | Frasier | Άλαστωρ Μπέρκ | |
| 2004 | Ο Μπου, ο Ζίνο, και οι Σνάρκς | Άλμπερτ Ντρόλινγκερ | Ρόλος Φωνής |
| 2004 | Steamboy | Δρ. Λόιντ Στίμ | Αγγλική μεταγλώττιση |
| 2005 | Το Παιχνίδι των Ζωών τους | Γηραιότερος Ντέντ ΜακΣκίμινγκ | |
| 2005 | Το Κοτοπουλάκι | Κος Πρόβειος | Ρόλος Φωνής |
| 2005 | Μυστήριο Νησί | Κάπταιν Νέμο | Τηλεταινία |
| 2005 | Η Ναυσικά του Τοπίου του Ανέμου | Λόρδος Γιούπα | Αγγλική Μεταγλώττιση |
| 2005 | Η Βασίλισσα του Χιονιού | Το Κοράκι | Ρόλος Φωνής / Τηλεταινία |
| 2005-σήμερα | American Dad! | Άβερι Μπούλοκ | Ρόλος Φωνής / Τηλεοπτικό Καρτούν |
| 2005 | Εξτράς | Ο ίδιος | Τηλεοπτικές Σειρές |
| 2006 | Μπάμπι ΙΙΙ | Ο Μεγάλος Βασιλιάς/Στάγκ | Ρόλος Φωνής |
| 2006 | X-Men: Η Τελική Αναμέτρηση | Καθηγητής Τσαρλς Εξέιβιερ | |
| 2006 | Οι Γηραιότερες Κυλίσεις IV: Λήθη | Αυτοκράτορας Ούριελ Σέπτιμ VII | Ρόλος Φωνής / Βιντεοπαιχνίδι |
| 2007 | TMNT | Μαξ Γουίντερς/Γιαότι | Voice role |
| 2007 | Γη | Αφηγητής | Ρόλος Φωνής |
| 2009 | X-Men η Αρχή: Γούλβεριν[79] | [[Καθηγητής Χ|Καθηγητής Τσαρλς Εξείβιερ | Καμέα |
| 2009 | Άμλετ | Κλαύδιος/το Φάντασμα | Τηλεταινία |
| 2010 | Castlevania: Λόρδοι της Σκιάς | Ζόμπεκ / Αφηγητής | Ρόλος Φωνής |
| 2010 | Μακμπέθ | Μακμπέθ | Τηλεταινία |
| 2010 | Family Guy | Ντικ Πάμπ | Ρόλος Φωνής |
| 2011 | Family Guy | Ο ίδιος | Ρόλος Φωνής |
| 2011 | Ρωμαίος και Ιουλιέτα | Ουίλιαμ Σαίξπηρ | Ρόλος Φωνής |
| 2011 | Family Guy | Εσωτερικός Λόγος της Σούζι Σουάνσον | Ρόλος Φωνής |
| 2011 | Οι Καπετάνιοι | Ο ίδιος / Κάπταιν Ζαν-Λουκ Πίκαρντ | |
| 2012 | Τέντ | Αφηγητής | |
| 2012 | Ριχάρδος ο Δεύτερος | Ο Τζον του Γκάουντ | Τηλεταινία |
| 2013 | Η Ντορόθι του Οζ | Τάγκ | Ρόλος Φωνής |
| 2014 | X-Men: Ημέρες ενός Ξεχασμένου Μέλλοντος (X-Men: Days of Future Past) | Καθηγητής Τσαρλς Εξείβιερ |
Σημειώσεις
Στην ταινία του Ουίλιαμ Σάτνερ το 2011 με τίτλο Οι Καπετάνιοι, ο Στιούαρτ τόνισε: "Έχω δύο κύριες εκφράσεις λύπης, οι οποίες έχουν να κάνουν με την αποτυχία μου στους γάμους."
Ο τακτικός χαρακτήρας του Πάτρικ Στιούαρτ στο Star Trek, ο Κάπταιν Πίκαρντ δεν είχε παιδιά στις σειρές (φράζοντας έναν απατεώνα στο επεισόδιο Γραμμές Αίματος. Στο επεισόδιο Το Εσωτερικό Φως ο Ντάνιελ Στιούαρτ έπαιξε τον Μπατάι, το γιο του Καμίν, μια εναλλακτική προσωπικότητα την οποία ο Πίκαρντ είχε άγνωστα πάρει για τους σκοπούς της πλοκής αυτού του επεισοδίου
Αναφορές
People of Today: Debrett, London, 2007
www.nndb.com/people/216/000024144/.
Chadwick, Lauren (26 October 2007). «Stewart honoured». Mirfield Reporter (Dewsbury, England). Ανακτήθηκε στις 29 February 2008.
Barratt, Nick (13 January 2007). «Family detective – An investigation into our hidden histories. This week: Patrick Stewart». The Daily Telegraph (UK: Telegraph Media Group Limited). Ανακτήθηκε στις 20 September 2008.
«Twenty Questions». American Theatre (magazine) (Theatre Communications Group) 25 (3): 96. 2008. ISSN 8750-3255.
«Patrick Stewart – back on stage». BBC News (BBC). 16 December 2005. Ανακτήθηκε στις 20 September 2008.
Stewart, Patrick (2006). «Turning the Tide». Amnesty International. Ανακτήθηκε στις 9 July 2008. Unknown parameter |month= ignored (βοήθεια)[νεκρός σύνδεσμος]
Atkinson, Neil (10 September 2009). «Hollywood star Patrick Stewart backs domestic violence scholarship project». Huddersfield Examiner. Ανακτήθηκε στις 11 September 2009.
Stewart, Patrick (November 2009). «Patrick Stewart: the legacy of domestic violence». The Guardian (UK). Ανακτήθηκε στις 27 November 2009.
Stewart, Patrick (October 2011). «BBC Lifeline Appeal». BBC (UK). Ανακτήθηκε στις 14 October 2011.
"Heartfelt hello from an old pal... Hollywood star Patrick calls after message", Jenny Parkin, The Huddersfield Daily Examiner, 19 December 2003
Revealed in interview on the 'Parkinson' show, ITV-1, 12 May 2007
Σφάλμα στην κλήση του template:cite video: Οι παράμετροι publisher, time, url και title πρέπει να οριστούν. Paramount Pictures (2005)
«Patrick Stewart Biography». The Patrick Stewart Network. 2007. Ανακτήθηκε στις 14 January 2008.
«Patrick plays the Ghost and Claudius in Hamlet». Royal Shakespeare Company. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 January 2010. Ανακτήθηκε στις 2 January α2010. Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)
Σφάλμα στην κλήση του template:cite video: Οι παράμετροι publisher, time, url και title πρέπει να οριστούν. BBC (1969)
Bennett, Susan (1996). Performing nostalgia: shifting Shakespeare and the contemporary past. London: Routledge, σελ. 18. ISBN 978-0-415-07326-4.
Nemecek, Larry (1992). «Rebirth». Στο: Stern, Dave, επιμ. The Star Trek The Next Generation Companion. 1230 Avenue of the Americas, New York, NY 10020: Pocket Books, σελ. 18. ISBN 0-671-79460-4.
«Robert Justman – Co-Producer Co-Creator of Star Trek». BBC. Ανακτήθηκε στις 7 May 2011.
Appleyard, Bryan (4 November 2007). «Patrick Stewart: Keep on Trekkin'». The Sunday Times (London: News Corp.). Ανακτήθηκε στις 27 April 2011.
«Patrick Stewart – Jean Luc Picard, Captain of the Enterprise». BBC. Ανακτήθηκε στις 7 May 2011.
«Marina Sirtis – Star Trek: The Next Generation's empathetic Counsellor». BBC. Ανακτήθηκε στις 7 May 2011.
Brady, James (5 April 1992). «In Step With: Patrick Stewart». Parade: σελ. 21. Ανακτήθηκε στις 28 April 2011.
BBC (23 April 2011). «Five Minutes With: Patrick Stewart». BBC: σελ. 1. Ανακτήθηκε στις 2 June 2011.
Tyler McLeod (17 August 1997). «Patrick Stewart at the controls». CANOE. Ανακτήθηκε στις 14 January 2008.
«Bold, Bald Actor Voted TV's Most Bodacious Man». Deseret News (Salt Lake City, Utah). 13 July 1992. Ανακτήθηκε στις 7 May 2011.
«Jonathan Frakes – The Next Generation's Number One, Will Riker, and Trek director». BBC. Ανακτήθηκε στις 7 May 2011.
«Patrick Stewart: The spirit of Enterprise». The Independent (London). 30 June 2003. Ανακτήθηκε στις 22 May 2010.[νεκρός σύνδεσμος]
the mag (25 August 2008). «mental_floss Blog » 3 Bald encounters on the set of Star Trek». Mentalfloss.com. Ανακτήθηκε στις 2 May 2010.
«at 0:34». Youtube. Ανακτήθηκε στις 2 May 2010.
Patrick Stewart Emmy Winner
The 60th Primetime Emmys[νεκρός σύνδεσμος]
«Exclusive Clips from William Shatner's 'The Captains'». Trekmovie.com.
Collins, Glenn (15 December 1991). «A Voice That Launched a Thousand Trips». The New York Times. Ανακτήθηκε στις 28 April 2011.
«1991–1992 38th Drama Desk Awards». Ανακτήθηκε στις 1 December 2009.
«The Tempest». Royal Shakespeare Company. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 January 2008. Ανακτήθηκε στις 20 September 2008.
«The Issue of Race and Othello». Bcs.bedfordstmartins.com. Ανακτήθηκε στις 2 May 2010.
«Othello by William Shakespeare directed by Jude Kelly». The Shakespeare Theatre Company. Ανακτήθηκε στις 20 September 2008.
Lyall, Sarah (27 January 2008). «To Boldly Go Where Shakespeare Calls». The New York Times. Ανακτήθηκε στις 27 April 2011.
«Patrick Stewart named Cameron Mackintosh Visiting Professor at Oxford». University of Oxford. 17 January 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 May 2008. Ανακτήθηκε στις 20 September 2008.
Staff (8 March 2009). «Speeches: And the Laurence Olivier Winners Said». WhatsonStage.com. Ανακτήθηκε στις 8 March 2009.[νεκρός σύνδεσμος]
Beth Hilton (27 September 2007). «Patrick Stewart keen to star in 'Who'». Digital Spy. Ανακτήθηκε στις 27 September 2007.
Cavendish, Dominic (31 March 2009). «Sir Ian McKellen and Patrick Stewart on Waiting For Godot». The Daily Telegraph (UK). Ανακτήθηκε στις 8 July 2009.
Wolf, Matt (7 May 2009). «McKellen and Stewart Deliver a ‘Godot’ With a Difference». New York Times. Ανακτήθηκε στις 8 July 2009. «...the two tramps suspended in the limbo that, broadly speaking, is life. But in my extensive experience of this play, I’ve never seen a staging as attuned to the presence of mortality that underpins even Beckett’s jauntiest repartee.»
The Secret of Life on Earth (1993)
«Mountain Gorilla (2010)». BBC. Ανακτήθηκε στις 18 July 2011.
Boyes, Emma (15 February 2007). «Patrick Stewart voicing FFXII ads». Gamespot.com. Ανακτήθηκε στις 2 May 2010.
«Watch Patrick Stewart's Family Guy Cat Cameo + New Car Rental Commercial V.O.». 27 September 2010. Ανακτήθηκε στις 2 January 2011. Text "Trekmovie.com " ignored (βοήθεια)
«Cue the Patrick Stewart Voiceover: The Sims Machine Marches On». 25 March 2011. Ανακτήθηκε στις 26 March 2011.[νεκρός σύνδεσμος]
Simpson, Richard (9 May 2009). «Patrick Stewart reprises his sugar daddy role as he steps out with a new flame less than half his age». London: mailonline.com. Ανακτήθηκε στις 4 August 2011.
«PASSAGES: Ritter Remembered at Tribute». People. Ανακτήθηκε στις 4 August 2011.
Tumposky, Ellen (14 February 2008). «Patrick Stewart boldly goes to 'Macbeth'». NY Daily News
Wheatley, Jane (14 July 2008). «Patrick Stewart: from captain to Hamlet». Times Online (London). Ανακτήθηκε στις 22 May 2010
«Welcome from our Chancellor Patrick Stewart». www.hud.ac.uk. University of Huddersfield. Ανακτήθηκε στις 16 December 2006.[νεκρός σύνδεσμος]
«Patrick Stewart agrees to second term as University Chancellor». www.hud.ac.uk. University of Huddersfield. Ανακτήθηκε στις 1 July 2011.[νεκρός σύνδεσμος]
«Patrick Stewart leads arts honours with a knighthood». BBC News. 31 December 2009. Ανακτήθηκε στις 31 December 2009.
«BBC News – Star Trek star Patrick Stewart knighted at Palace». BBC Online. 2 June 2010. Ανακτήθηκε στις 2 June 2010.
«Patrick Stewart: The X factor actor». The Independent (UK). 30 April 2006.
Cassandra Jardine (16 April 2010). «Patrick Stewart: interview». The Daily Telegraph (UK).
«UK: Consensus against 42 days pre-trial detention grows as more names signal opposition». www.amnesty.org.uk. Amnesty international, UK. 31 March 2008. Ανακτήθηκε στις 20 September 2008.
«Patrick Stewart, Actor». Fawcett Society. Ανακτήθηκε στις 18 July 2011.
Pilkington, Diana (18 April 2011). «'Star Trek' actor backs the right to choose assisted suicide». The Independent (London).
«Huddersfield Town Academy role for Sir Patrick Stewart». Huddersfield Daily Examiner. 5 March 2010. Ανακτήθηκε στις 6 March 2010.
Ο Ντάνιελ Στιούαρτ στο IMDB.com. Ανακτήθηκε στις 24 Απριλίου 2009.
«RSC performance database». Shakespeare Birthplace Trust. Ανακτήθηκε στις 21 August 2009.[νεκρός σύνδεσμος]
«CurtainUp DC Report November 1997 Part 2». Curtainup.com. Ανακτήθηκε στις 2 May 2010.
May 2000 «Star Trek Captain Denounces "Lazy" Producers» Check |url= value (βοήθεια). IMDb. 1 May 2000. Ανακτήθηκε στις 20 September 2008.[νεκρός σύνδεσμος]
«Talkin' Broadway Review: The Caretaker». Talkinbroadway.com. 9 November 2003. Ανακτήθηκε στις 2 May 2010.
«Festival 07: Season Launch». Chichester Festival Theatre. 14 February 2007. Ανακτήθηκε στις 20 September 2008.[νεκρός σύνδεσμος]
Charles Spencer (4 June 2007). «Hair-raising atmosphere of evil». The Daily Telegraph (UK). Ανακτήθηκε στις 14 January 2008.
Dominic Cavendish (16 July 2007). «Shakespeare is coursing through me». The Daily Telegraph (UK). Ανακτήθηκε στις 14 January 2008.
Charles Spencer (23 July 2007). «This Malvolio scales the comic heights». The Daily Telegraph (UK). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 January 2008. Ανακτήθηκε στις 14 January 2008.
Charles Spencer (28 November 2007). «Winning performances on the West End stage». Evening Standard. Ανακτήθηκε στις 14 January 2008.
«Meet the nominees». American Theatre Wing's Tony Awards. 15 June 2008. Ανακτήθηκε στις 7 August 2008.
Billington, Michael (6 August 2008). «Hamlet: Courtyard, Stratford-upon-Avon». The Guardian (UK). Ανακτήθηκε στις 7 August 2008.
«Hamlet – Explore the play in this RSC production with David Tennant». BBC. 14 December 2009. Ανακτήθηκε στις 2 May 2010.
Lyons, Margaret (28 April 2010). «David Tennant, Patrick Stewart star in 'Hamlet' tonight | EW.com». Entertainment Weekly. Ανακτήθηκε στις 18 July 2011.
«Theare Royal Haymarket Company: Waiting for Godot».
«Film Review: X-Men Origins: Wolverine». Filmjournal.com. 30 April 2009. Ανακτήθηκε στις 2 May 2010.
Περαιτέρω Κείμενο
Σούλμαν, Μαίκλ (15 Νοεμβρίου 2010). «The Talk of the Town: The Boards: Roommates». The New Yorker 86 (36): 36–?. Ανακτήθηκε στις 28η Ιανουαρίου 2012.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Πάτρικ Στιούαρτ στην IMDb
Trek star's space travel unease BBC σύνεντευξη
Συνέντευξη με την Σου Λόλι στους Δίσκους του Ερημωμένου Νησιού
«Hardtalk Sir Patrick Stewart». BBC. 25 January 2012. Ανακτήθηκε στις 25 January 2012.
Mirfield – Patrick Stewart's birthplace
Patrick Stewart interview (www.independent.co.uk)
Patrick Stewart at Emmys.com
Εγκυκλοπαίδεια του Ηνωμένου Βασιλείου
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
