Νέβιλ Μάρινερ

Ο σερ Νέβιλ Μάρινερ (αγγλικά: Sir Neville Marriner‎, 15 Απριλίου 1924 – 2 Οκτωβρίου 2016) ήταν Άγγλος βιολιστής και αρχιμουσικός. Έχει χαρακτηριστεί ως «ένας από τους μεγαλύτερους μαέστρους του κόσμου». Είναι γνωστός και ως ο ιδρυτής και διευθυντής του μουσικού συνόλου Ακαδημία του Αγίου Μαρτίνου των Αγρών (Academy of St. Martin in the Fields).[6]

Οικογένεια και σπουδές

Ο Μάρινερ γεννήθηκε στο Λίνκολν της Αγγλίας. Πατέρας του ήταν ο ξυλουργός Χέρμπερτ Μάρινερ και μητέρα του η `Εθελ Μάρινερ-Ρόμπερτς.[6] Ο Νέβιλ πήγε στο Γυμνάσιο του Λίνκολν, όπου έπαιζε σε μια ορχήστρα τζαζ με τον μετέπειτα συνθέτη Στηβ Ρέις.[7] Ο Νέβιλ έμαθε αρχικώς βιολί και πιάνο από τον πατέρα του, ενώ αργότερα μελέτησε βιολί με τον Frederick Mountney. Το 1939 εγγράφηκε στο Βασιλικό Κολλέγιο Μουσικής στο Λονδίνο[8], οπότε του δόθηκε η ευκαιρία να παίξει με τα δεύτερα βιολιά της Συμφωνικής Ορχήστρας του Λονδίνου, καθώς πολλά από τα μέλη της είχαν ενταχθεί στις ένοπλες δυνάμεις μετά το ξέσπασμα του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.[9] Και ο ίδιος ο Μάρινερ επιστρατεύθηκε το 1941, υπηρετώντας μάλιστα σε αναγνωριστικές αποστολές στο εχθρικό έδαφος, αλλά αποστρατεύθηκε το 1943 εξαιτίας νεφρικών προβλημάτων. Επέστρεψε στο Βασιλικό Κολλέγιο Μουσικής, όπου συνέχισε τις σπουδές του στο βιολί. Κατόπιν παρακολούθησε μαθήματα στο Ωδείο των Παρισίων (Conservatoire de Paris) με τον βιολιστή Ρενέ Μπενεντετί.[6][8][9]

Σταδιοδρομία

Ο Μάρινερ εργάστηκε για λίγο ως δάσκαλος της μουσικής στο Κολέγιο Ήτον.[8][9] Το 1948 διορίσθηκε καθηγητής στο Βασιλικό Κολλέγιο Μουσικής.[9] και λίγο αργότερα ανέλαβε τη θέση του δεύτερου βιολιού του Κουαρτέτου Εγχόρδων Martin,όπου συνέχισε να παίζει επί 13 χρόνια.[8][9][10] Κατά την ανάρρωσή του από τη νεφρική βλάβη είχε συναντήσει τον τσεμπαλίστα Θέρστον (Μπομπ) Νταρτ, με τον οποίο σχημάτισαν ένα ντουέτο που επεκτάθηκε στο «Virtuoso String Trio» με την προσθήκη του Πήτερ Γκιμπς.[9] Αυτό με τη σειρά του έδωσε τη θέση του στο «Dart's Jacobean Ensemble», από το 1951.[8][9] Επιπλέον, ο Μάρινερ έπαιζε βιολί σε δύο λονδρέζικες ορχήστρες: τη Φιλαρμονική του Λονδίνου και τη Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου ως το κύριο δεύτερο βιολί (1954–1969).[8][10] Επίσης, έπαιζε με τις ορχήστρες μουσικής δωματίου των Reginald Jacques και Boyd Neel, καθώς και με τους London Mozart Players.[8][9]

Το 1958 ο Μάρινερ ίδρυσε την «Ακαδημία του Αγίου Μαρτίνου των Αγρών», μία δωδεκαμελή αρχικώς ορχήστρα μουσικής δωματίου, η οποία απέκτησε φήμη και προσέλκυσε μουσικούς υψηλών προδιαγραφών, όπως οι τσεμπαλίστες και μουσικολόγοι Μπομπ Νταρτ και Κρίστοφερ Χόγκγουντ, η βιολίστρια Αϊόνα Μπράουν και ο βιολιστής Άλαν Λόβντεϊ. Ο Μάρινερ έκανε πάρα πολλές ηχογραφήσεις με την Ακαδημία.[6][8][9], τις πρώτες στις αρχές της δεκαετίας του 1960, στις οποίες έπαιζε το πρώτο βιολί και ταυτοχρόνως διεύθυνε την ορχήστρα. Η επιτυχία αυτών οδήγησε τον Πιερ Μοντέ, τότε μαέστρο στη Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου, να ενθαρρύνει τον Μάρινερ να εστιάσει στη διεύθυνση ορχήστρας.[8] Ο Μάρινερ είχε μελετήσει τη διεύθυνση ορχήστρας με τον Μοντέ στη σχολή του στις ΗΠΑ ήδη από το 1950.[9][11]

Ο Μάρινερ ίδρυσε την Ορχήστρα Δωματίου του Λος Άντζελες το 1969 και τη διεύθυνε μέχρι το 1978. Από το 1979 ως το 1986 ήταν μουσικός διευθυντής στην Ορχήστρα της Μινεσότα. Στη συνέχεια διετέλεσε βασικός μαέστρος στη Ραδιοφωνική Συμφωνική Ορχήστρα της Στουτγάρδης από το 1986 ως το 1989.[9][12] Παρέμεινε ωστόσο ο μουσικός διευθυντής της Ακαδημίας του Αγίου Μαρτίνου των Αγρών μέχρι το 2011, και μετά διατήρησε τον τίτλο του ισόβιου Προέδρου της.[13] Διεύθυνε κατά καιρούς και άλλες ορχήστρες σε όλο τον κόσμο[8][9], συνεχίζοντας αυτή τη δραστηριότητα μέχρι την ηλικία των 90 ετών.

Ο Μάρινερ έκανε περισσότερες από 600 ηχογραφήσεις, που περιέχουν περίπου 2000 διαφορετικά έργα – περισσότερα από οποιονδήποτε άλλον διευθυντή ορχήστρας στην ιστορία εκτός του Χέρμπερτ φον Κάραγιαν.[9] Το ρεπερτόριό του εκτείνεται από τη μουσική μπαρόκ[14] μέχρι τη βρετανική μουσική του 20ού αιώνα, ενώ ηχογράφησε και όπερες.[8] Επέλεξε τα κομμάτια του Μότσαρτ για τη μουσική κάλυψη της κινηματογραφικής ταινίας Αμαντέους, που κυριάρχησε στα Βραβεία «Όσκαρ» του 1984. Η μουσική της ταινίας έγινε ένας από τους δημοφιλέστερους δίσκους κλασικής μουσικής όλων των εποχών, πουλώντας περισσότερα από 6,5 εκατομμύρια αντίτυπα.[6]
Προσωπική ζωή και θάνατος

Η πρώτη σύζυγος του Μάρινερ ήταν η τσελίστρια (και αργότερα παλαιοβιβλιοπώλης) Diana Carbutt (1926-2012, αργότερα γνωστή ως Diana Parikian από το επώνυμο του δεύτερου συζύγου της), με την οποία παντρεύτηκαν το 1949. Απέκτησαν δύο τέκνα: τη Σούζι, που έγινε συγγραφέας, και τον κλαρινετίστα Άντριου Μάρινερ, που έπαιξε συχνά με τον πατέρα του και σήμερα είναι ο βασικός κλαρινετίστας της Συμφωνικής Ορχήστρας του Λονδίνου. Ο γάμος κατέληξε σε διαζύγιο. Η δεύτερη σύζυγος του Μάρινερ ήταν η Ελίζαμπεθ Μαίρη («Μόλλυ») Σιμς, την οποία νυμφεύθηκε το 1957.[6][9][15] Μόνιμη κατοικία του Μάρινερ ήταν το Λονδίνο, ενώ τα τελευταία χρόνια είχε και ένα εξοχικό κοντά στο χωριό Τσάρντστοκ (Chardstock) του Ντέβον.[9] Λέγεται ότι, όταν τον ρώτησαν τι θα ήθελε να γραφεί πάνω στον τάφο του, απάντησε απλά: «Ακολουθείστε τον ρυθμό.»[16] Απεβίωσε σε ηλικία 92 ετών.[6][9]
Παραπομπές

Γερμανική Εθνική Βιβλιοθήκη, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014.
www.washingtonpost.com/entertainment/music/neville-marriner-led-renowned-academy-of-st-martin-in-the-fields-dies-at-92/2016/10/02/3bfbb3ec-88b2-11e6-875e-2c1bfe943b66_story.html.
«Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Neville-Marriner. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
(Αγγλικά) SNAC. w6vd7gm7. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
www.asmf.org/sir-neville-marriner.
Siddique, Haroon (2 Οκτωβρίου 2016). «Conductor Sir Neville Marriner dies aged 92». the Guardian. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2016.
Our School, Lincoln Christ's Hospital School, 22 Απριλίου 2014, ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2016
Tully Potter, John Amis (2 Οκτωβρίου 2016), «Sir Neville Marriner obituary», The Guardian, ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2016
«Sir Neville Marriner – obituary», The Telegraph, 2 Οκτωβρίου 2016, ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2016
Kirby, Anthony (1 Ιουνίου 2000). «Sir Neville Marriner: Beyond the Academy». Lo Scena Musicale. Ανακτήθηκε στις 2009-04-02.
Alumni, Pierre Monteux School, ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2016
«Neville Marriner». NAXOS. Ανακτήθηκε στις 2011-05-16.
«Sir Neville Marriner CH, CBE». Academy of St Martin in the Fields. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2016.
Goldman, Richard Franko (Απρίλιος 1966). «Reviews of Records: Italian Concertos». The Musical Quarterly 52 (2).
Page, Tim (2 Οκτωβρίου 2016). «Neville Marriner, who led renowned Academy of St. Martin in the Fields, dies at 92». Washington Post. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2016.

«Obituary: Sir Neville Marriner». The Times online. 3 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2016.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Η δισκογραφία του Ν. Μάρινερ στο Discogs (688 δίσκοι)
Ο Ν. Μάρινερ στην IMDb
Lincoln Christ's Hospital School, το μέρος από όπου ξεκίνησε