Ο Τζoν Κητς (John Keats) (31 Οκτωβρίου 1795 - 23 Φεβρουαρίου 1821) ήταν Άγγλος ρομαντικός λυρικός ποιητής που γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1795 και πέθανε στη Ρώμη το 1821. Αφιέρωσε τη σύντομη ζωή του στην τελειοποίηση μιας ποίησης που χαρακτηρίζεται από δυνατές εικόνες και σχήματα λόγου, τη μεγάλη αισθητική έλξη που ασκεί και την προσπάθεια να εκφράσει μια φιλοσοφική στάση μέσα από τους μύθους της κλασικής αρχαιότητας. Πέθανε στα 25 του χρόνια από φυματίωση στη Ρώμη όπου είχε πάει αναζητώντας θεραπεία.
Γνωστότερα ποιήματα
Τα γνωστότερα ποιήματα του είναι ο Ενδυμίων (Endymion), Η ωραία χωρίς οίκτο (La Belle Dame sans Merci), Ωδή στην μελαγχολία (Ode on melancholy), Ωδή σ´ένα αηδόνι (Ode to a Nightingale), Ωδή σε μια ελληνική Υδρία (Ode to a Grecian Urn), Ωδή στην ψυχή (Ode to Psyche), Η παραμονή της Αγίας Αγνής (The eve of St. Agnes) και ο Υπερίων (Hyperion).
Νεανικά χρόνια
Ο Τζων Κητς πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια δεδομένου ότι έχασε νωρίς τον πατέρα του (Τόμας Κητς), ενώ η μητέρα του παντρεύτηκε σχεδόν αμέσως για δεύτερη φορά και ξαναχώρισε. Με τον θάνατο του εύπορου παππού του Τζων Τζένιγκς από την πλευρά της μητέρας του, και τους δικαστικούς αγώνες που επακολούθησαν για την κληρονομιά, αποξενώθηκε από την μητέρα του και κατ'ουσίαν μεγάλωσε με την χήρα γιαγιά του και τα δύο του αδέλφια Τομ και Τζωρτζ. Τον Μάρτιο του 1810 πέθανε και η μητέρα του από φυματίωση. Στο σχολείο που φοιτούσε στο Ένφηλντ υπήρχε φιλελεύθερο πνεύμα και εκεί αναπτύχθηκε μια ισχυρή φιλία με τον Τσαρλς Κάουντεν Κλαρκ (Charles Cowden Clarke) τον γιο του διευθυντή του η οποία κράτησε για όλη του τη ζωή. Αργότερα πήγε μαθητευόμενος στον οικογενειακό του γιατρό και έκανε σπουδές στο νοσοκομείο Γκάυ όπου εντέλει απέκτησε την ειδικότητα του βοηθού Χειρουργού καθώς και γνώσεις Φαρμακευτικής. Η ποίηση όμως ήταν το κυρίαρχο ενδιαφέρον του και το πρωτόλειο δείγμα δουλειάς του ήταν το ποίημα Μίμηση του Σπένσερ αποτέλεσμα εν μέρει και της γνωριμίας του με τον Τσαρλς. Δεν άργησε να ανακαλύψει τους σύγχρονους της εποχής του όπως τον Λη Χαντ (James Henry Leigh Hunt) και τον Γουίλλιαμ Γουόρντσγουορθ (William Wordsworth) ενώ την ίδια εποχή έγινε μέλος της Εταιρείας των Φαρμακοποιών. Το πρώτο του σονέτο ήταν Διαβάζοντας για πρώτη φορά τον Όμηρο του Τσάπμαν. Εγινε φίλος με τον Λη Χαντ, γνώρισε τον ζωγράφο ιστορικών θεμάτων Μπένζαμιν Ρόμπερτ Χέυντον (Benjamin Robert Haydon) τον ποιητή Τζων Χάμιλτον Ρέϋνολτς (John Hamilton Reynolds) και αργότερα τον Πέρσι Σέλλεϋ (Shelley). Στα 21 του αποφάσισε να εγκαταλείψει τη χειρουργική και φαρμακευτική για να ασχοληθεί ολοκληρωτικά με την ποίηση. Ο Τζων ήταν εκπληκτικά όμορφος, με κοκκινόχρυσα μαλλιά, κλασικά χαρακτηριστικά, ζωηρή έκφραση, στητή κορμοστασιά αλλά μικρόσωμος.
Πρώτα μεγάλα έργα
Ο Κητς άφησε το Λονδίνο τον Απρίλιο του 1817 για να αρχίσει την επεξεργασία του ποιήματος στη μοναξιά της εξοχής. Το πρώτο από τα τέσσερα βιβλία των 1000 στίχων που αποτελούν το ποίημα γράφτηκε στο Κάριζμπρουκ (Νήσος Γουάιτ), το Μάργκεϊτ, το Καντέρμπουρυ και το Χάστινγκτ. Γύρισε στο Χάμστεντ, για να γράψει το Δεύτερο βιβλίο, και εκεί συνδέθηκε με στενή φιλία με δύο γείτονες, τον συλλέκτη αρχαιοτήτων και κριτικό Τσαρλς Γουέντγουερθ Ντιλκ (Charles Wentworth Dilke) και τον ερασιτέχνη λογοτέχνη Τσαρλς Μπράουν (Charles Armitage Brown). Το τρίτο βιβλίο γράφτηκε τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου στην Οξφόρδη, όπου έμεινε μαζί με έναν άλλο καινούργιο του φίλο, τον Μπένζαμιν Μπέιλυ (Benjamin Bailey) φοιτητή της Θεολογίας, με τον οποίο συζητούσε θρησκευτικά και φιλοσοφικά θέματα. Μέρος του τέταρτου βιβλίου γράφτηκε στο Λονδίνο και μέρος στο Μποξ Χιλ, κοντά στο Ντόρκινγκ, και ολοκληρώθηκε τις τελευταίες ημέρες του Νοεμβρίου. Κατά τη διάρκεια της συγγραφής του ο Κητς μορφοποίησε πολλές ιδέες του σχετικά με τη Φιλοσοφία και την τέχνη, τις οποίες εκθέτει στα γράμματά του προς τον Μπέιλυ. Τον χειμώνα του 1817-1818 ενώ ο Κητς ζούσε έντονη κοινωνική ζωή γνωρίστηκε με τον Γουίλλιαμ Γουόρντσγουορθ (William Wordsworth) ο οποίος βρισκόταν τότε στο Λονδίνο. Αν και θαύμαζε σχεδόν ανεπιφύλακτα την ποίηση του Γουόρντσγουορθ, απογοητεύτηκε από από τον εγωκεντρισμό του. Επίσης έχασε την εμπιστοσύνη του στον Χαντ και φοβήθηκε την επιθετικότητα ορισμένων κριτικών τους οποίους είχε προσβάλλει ο Χαντ. Τους πρώτους μήνες του 1818 ο Κητς ετοίμασε για έκδοση τον Ενδυμίωνα και άρχισε να γράφει με θέμα τον αρχαίο ελληνικό μύθο του υποσκελισμού του Τιτάνα Υπερίωνα από τον Απόλλωνα τον Θεό του Ήλιου.
Αντιξοότητες
Όταν ο αδελφός του Τομ προσεβλήθη από φυματίωση, μεγάλο βάρος της φροντίδας και περίθαλψης του το ανέλαβε ο Τζων. Ο άλλος αδελφός του Τζωρτζ του έδωσε ένα δάνειο 500 λιρών πριν μεταναστεύσει στην Αμερική, το οποίο διεκδίκησε με την επιστροφή του στο Λονδίνο, λόγω οικονομικών δυσχερειών που αντιμετώπισε στη Νέα Γη, παίρνοντας μέρος από την κληρονομιά του Τομ. Τα οικονομικά του δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα ανθηρά επιβαρύνονταν δε τόσο από την ασθένεια του αδελφού του, όσο και από την μετέπειτα δική του φυματίωση. Πολλές φορές οι κριτικοί ήταν ιδιαίτερα αυστηροί μαζί του, με αποκορύφωμα την άδικη κριτική που γράφτηκε από την εφημερίδα Blackwood's, για το ποίημα του Ενδυμίων, στην οποία αναφέρεται : "Καλύτερα και σοφότερα πειναλέος φαρμακοποιός, παρά πειναλέος ποιητής, γύρνα λοιπόν στο σπίτι σου κύριε."
Τα ώριμα έργα του
Τα δύο πρώτα βιβλία τού Υπερίωνα καθώς και η εκπεφρασμένη πεποίθηση του οτι θα μείνει στην ιστορία ως σημαντικός Άγγλος ποιητής και μετά θάνατον ήταν η απάντησή του στις άδικες κριτικές. Η Ισαβέλλα Τζόουνς (Isabella Jones) του έδωσε την ιδέα για την συγγραφή του ποιήματος Η Παραμονή της Αγίας Αγνής ενώ ταυτόχρονα ήταν ερωτευμένος με την Τζέιν Κοξ (Jane Cox) εξαδέλφη τού Τζ.Χ.Ρέινολτς και την μεγάλη του αγάπη Φράνσις (Φάνυ) Μπράουν (Frances (Fanny) Browne). Με τη Φάνυ έζησε και τις καλύτερες στιγμές της ζωής του, ιδιαίτερα μετά τον θάνατο του αδελφού του Τομ, οπότε ήλθαν πολύ κοντά και σχεδόν συμφώνησαν να αρραβωνιαστούν. Αργότερα έγραψε το το ημιτελές Η παραμονή του Αγίου Μάρκου ενώ εγκατέλειψε την συγγραφή του Υπερίωνα στο τρίτο βιβλίο από έντονη ανησυχία και απογοήτευση λόγω του θανάτου του αδελφού του Τομ. Με τη γειτνίαση του με την Φάνυ και τη μητέρα της που εντωμεταξύ μετακόμισαν δίπλα στο σπίτι του, άρχισε μια περίοδος μεγάλης έμπνευσης με έργα όπως Πάνω σε ένα όνειρο (On a dream), το λυρικό ποίημα "Η ωραία χωρίς οίκτο" (La Belle Dame sans Merci) και τα σημαντικότερα έργα του όπως Οι μεγάλες ωδές "Στην ψυχή" (To Psyche), "Για τη μελαγχολία" (On Melancholy), "Σ'ένα αηδόνι" (To a Nightingale) και "Για Μία αρχαία ελληνική Υδρία" (On a Grecian Urn). Τα έργα του όπως το αφηγηματικό ποίημα Λάμια και το Όθων ο Μέγας γράφτηκαν ενόψει οικονομικού αδιεξόδου, λόγω της δυστοκίας του αδελφού του Τζωρτζ στην Αμερική. Έτσι έφυγε από το Λονδίνο και πήγε στο Σάνκλιν (Νήσος του Γουάιτ) και στο Γουίντσεστερ (Winchester) όπου μακριά από την Φάνυ και εν μέσω προβλημάτων στην σχέση τους, μετεσκεύασε τον ημιτελή Υπερίωνα στο Η πτώση του Υπερίωνα: Ένα όνειρο(The fall of Hyperion: A Dream) και έγραψε το γαλήνιο Στο φθινόπωρο (To Autumn). Τον Οκτώβριο του 1819 μετακόμισε και πάλι στο Λονδίνο με προοπτική να γίνει δημοσιογράφος, τελικά ανακάλεσε, και αρραβωνιάστηκε επίσημα τη Φάνυ. Η σκιά της φυματίωσης που πλέον ήταν γεγονός και οι οικονομικές δυσκολίες του Τζωρτζ τον κατέβαλαν κι έτσι εργάστηκε χωρίς μεγάλη πεποίθηση σε ένα σατυρικό ποίημα : Το σκουφί του Τζουτζέ (The Cap and Bells) κλείνοντας έτσι έναν κύκλο υψηλής έμπνευσης
Τελευταία χρόνια
Στις 3 Φεβρουαρίου του 1820 ο Κητς παρουσίασε πνευμονικές αιμορραγίες και όπως κατάλαβε και ο ίδιος αυτό ήταν ο αγγελιαφόρος του θανάτου του. Οι γιατροί του συνέστησαν αμέσως ως τελευταία ελπίδα για την ζωή του ένα ταξίδι στην Ιταλία όπου πήγε τελικά με την οικονομική βοήθεια των εκδοτών του μαζί με έναν νέο καλλιτέχνη τον Τζόζεφ Σέβερν (Joseph Severn). Μετά από συνεχείς αιμορραγίες πέθανε τελικά τον Φεβρουάριο του 1821 στα χέρια του Τζόζεφ. Όπως είχε ζητήσει στον τάφο του χαράχτηκε η φράση:
Εδώ κείται κάποιος που τ' όνομα του ήταν γραμμένο στο νερό.
Αξιολόγηση
Η ποίηση του Κητς, στις καλύτερες της στιγμές, μεταδίδει μια άμεση, ζωγραφική σχεδόν εντύπωση τού πράγματος ή της κατάστασης που περιγράφει. Αυτό είναι συνέπεια της θεωρίας του για τη χαμαιλεοντική φύση τού ποιητή, ο οποίος ιδιοποιείται τον χαρακτήρα κάθε βιώματος, χωρίς να επιτρέπει στο βαθύτερο του εγώ να επεμβαίνει στη μετάδοση αυτού που αισθάνεται. Η αλληλογραφία του αποκαλύπτει μια εκπληκτικά ώριμη στάση απέναντι στην ζωή και την τέχνη και φανερώνει με ελάχιστες εξαιρέσεις, ένα πρόσωπο αξιαγάπητο, ακριβώς επειδή η ισορροπία που είχε κατορθώσει ήταν το αποτέλεσμα μιας νίκης πάνω στην εσωτερική βιαιότητα τής ιδιοσυγκρασίας του. Η επίδραση πάνω σε άλλους ποιητές ήταν σημαντική τον 19ο αιώνα και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Βιβλιογραφία στα Ελληνικά
Επτά Ωδές, Μετάφραση: Κώστας Μπουρναζάκης - Εκδόσεις: Ίκαρος, Αθήνα 1997- ISBN 960-7556-36-4
Όθων ο Μέγας - Εκδόσεις: Έλλην- ISBN 960-286-466-4
Το εντευκτήριον, Μετάφραση: Στυλιανός Αλεξίου (Περιλαμβάνει και άλλους ποιητές)- Εκδόσεις: Στιγμή, Αθήνα 2004
Την παραμονή της αγίας Αγνής - Εκδόσεις: ΟΜΒΡΟΣ- ISBN 960-7281-72-1
Βιβλιογραφία στα Αγγλικά
SELECTED POEMS - ΕΚΔΟΣΕΙΣ : Penguin
The Complete Poems of John Keats - ΕΚΔΟΣΕΙΣ : Wordsworth
Βιογραφίες του Κητς στα Αγγλικά
John Keats-Walter Jackson Bate, (1963)
John Keats-Robert Gittings, (1968)
John Keats: The Making of a Poet- Aileen Ward, (1963)
Παραπομπές
(Γαλλικά) BNF authorities. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12174982p. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
«Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/John-Keats. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
(Αγγλικά) SNAC. w68p60xk. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
(Αγγλικά) Find A Grave. 566. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
International Music Score Library Project. Category:Keats,_John. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
Internet Speculative Fiction Database. 22268. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
search.ebscohost.com/login.aspx?direct=true&profile=ehost&scope=site&authtype=crawler&jrnl=22315063&AN=90571550&h=B%2FxS9OgrydxWZh%2FdNTJduMv8coflNzrs3cYbAIM67G6XZEQBHy6eXuhDRROrzTtWQ99TI4p22qC5ImHvZnqmXw%3D%3D&crl=f.
«Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Great Russian Entsiklopedia, JSC. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
keats-poems.com.
quizlet.com/11609337/poets-flash-cards/.
www.nytimes.com/1998/03/01/magazine/hampstead-high.html.
journals.lww.com/pidj/Fulltext/2001/05000/John_Keats_and_tuberculosis.14.aspx.
onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1553-2712.2009.00575.x/full.
www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3803325/.
Πηγές
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τόμος 33, σελίδα 251.
Ρομαντισμός
18ος αιώνας - 19ος αιώνας
Ρομαντική μουσική
Μπετόβεν Παγκανίνι Σούμπερτ Μπερλιόζ Μέντελσον Σοπέν Σούμαν Λιστ Βάγκνερ Βέρντι Μπραμς Τσαϊκόφσκι Η Ομάδα των Πέντε Ντβόρζακ Γκριγκ Αλμπενίθ Μπιζέ Πουτσίνι Ραβέλ Σιμπέλιους Γκλίνκα Γκέρσουιν
Ρομαντική λογοτεχνία
Μπλέηκ Μπερνς Μπάυρον Κόλριτζ Γκαίτε Ουγκώ Κητς Λαμαρτίνος Λεοπάρντι Λέρμοντοφ Μιτσκίεβιτς Νερβάλ Νοβάλις Πούσκιν Σέλλεϋ Σλοβάτσκι Γουόρντσγουορθ
Εικαστικές τέχνες και αρχιτεκτονική
Ιβάν Αϊβαζόφσκι Ουίλλιαμ Μπλέηκ Τεοντόρ Σασεριώ Καρλ Μπριουλόφ Τζον Κόνσταμπλ Ζαν-Μπατίστ Καμίλ Κορό Ευγένιος Ντελακρουά Πιερ-Ζαν Νταβίντ ντ' Ανζέ Τεοντόρ Ζερικώ Γιόχαν Χάινριχ Φίσλι Αν-Λουί Ζιροντέ-Τριοζόν Φραντσέσκο Άγιετς Τζον Μάρτιν Φρανσουά Ρυντ Αντουάν Βιέρτς Ουίλλιαμ Τέρνερ Κάσπαρ Ντάβιντ Φρίντριχ Ζαν-Λουί-Τεοντόρ Ζερικώ Νεογοτθική Αρχιτεκτονική Φρανσίσκο Γκόγια Τόμας Κόουλ Σχολή του ποταμού Χάντσον Εμάνουελ Λετζ Κίνηση των Ναζαρηνών Σάμουελ Πάλμερ
Ρομαντική διανόηση
Βοημιανισμός Ρομαντικός εθνικισμός,
Εγκυκλοπαίδεια του Ηνωμένου Βασιλείου
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
