.
Ο Μπράιαν Ντέιβιντ Τζόζεφσον (Brian David Josephson, γεννήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 1940) είναι Ουαλλός θεωρητικός φυσικός, ομότιμος καθηγητής της φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ[1]. Είναι γνωστός για τις πρωτοποριακές έρευνές του στην υπεραγωγιμότητα και το φαινόμενο σήραγγας. Βραβεύθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής σε σχετικώς πολύ νεαρή ηλικία, το 1973, για την πρόβλεψη του ομώνυμου φαινομένου. Το βραβείο εκείνου του έτους μοιράσθηκαν οι Τζόζεφσον, Λέο Εσάκι και Ιβάρ Τζιέβερ, οι δύο τελευταίοι για τις δικές τους έρευνες πάνω στο φαινόμενο σήραγγας.[2]
Μετά τη βράβευσή του ο Τζόζεφσον ασχολήθηκε με τον υπερβατικό διαλογισμό και οργάνωσε το «Πρόγραμμα ενοποιήσεως νου και ύλης» στο Εργαστήριο Κάβεντις για την έρευνα της ευφυίας στη φύση, της σχέσεως ανάμεσα στην κβαντομηχανική και στη συνείδηση, και για τη σύνθεση της επιστήμης και του ασιατικού μυστικισμού («κβαντικός μυστικισμός»).[3] Τα ενδιαφέροντά του αυτά τον οδήγησαν στο να υποστηρίξει αμφιλεγόμενα θέματα, όπως η παραψυχολογία, η μνήμη του νερού και η ψυχρή σύντηξη, με αποτέλεσμα να καταστεί στόχος κριτικής από τους συναδέλφους του επιστήμονες[2].
Παιδική ηλικία και σπουδές
photograph
Το παλαιό Εργαστήριο Κάβεντις στο Κέιμπριτζ. Ο Τζόζεφσον υπήρξε μέλος της ομάδας συμπυκνωμένης ύλης στο Κάβεντις για μεγάλο μέρος της σταδιοδρομίας του.
Ο Τζόζεφσον γεννήθηκε στο Κάρντιφ της Ουαλίας από γονείς εβραϊκής καταγωγής, τον Αβραάμ και τη Μιμή Τζόζεφσον[4]. Πήγε στο γυμνάσιο του Κάρντιφ, για το οποίο αναγνωρίζει τη βοήθεια κάποιων καθηγητών, ιδιαίτερα του φυσικού, Εμρύς Τζόουνς, που τον εισήγαγε στη θεωρητική φυσική[5]. Το 1957 εγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, όπου σπούδασε μαθηματικά στο Τρίνιτυ Κόλετζ. Μετά την εξέταση Tripos στο τέλος του β΄ έτους, αποφάσισε να ασχοληθεί με τη φυσική[6].
Ως φοιτητής στο Κέιμπριτζ ο Τζόζεφσον ήταν γνωστός ως ευφυής αλλά ντροπαλός. Πριν ακόμα πάρει πτυχίο, δημοσίευσε μία εργασία πάνω στο φαινόμενο Mössbauer, υποδεικνύοντας ένα κρίσιμο ζήτημα που είχε παραβλεφθεί από τους άλλους ερευνητές. Αποφοιτώντας το 1960 έγινε «ερευνητής μεταπτυχιακός φοιτητής» στο Εργαστήριο Μοντ του Κέιμπριτζ, υπό την εποπτεία του Μπράιαν Πίπαρντ (1920–2008). Ο Αμερικανός φυσικός Φίλιπ Άντερσον, κάτοχος Βραβείου Νόμπελ Φυσικής, πέρασε ένα χρόνο στο Κέιμπριτζ το 1961–1962 και θυμόταν ότι το να έχεις τον Τζόζεφσον σε ένα μάθημα ήταν «μία ενοχλητική εμπειρία για τον ομιλητή, μπορώ να σας διαβεβαιώσω, γιατί όλα έπρεπε να τα έχεις πει ολόσωστα: αλλιώς θα ερχόταν και θα μού εξηγούσε το λάθος μου μετά το μάθημα.»[7] Σε αυτή την περίοδο, ως υποψήφιος διδάκτορας το 1962, διεξήγαγε την έρευνα που οδήγησε στην ανακάλυψη του φαινομένου Τζόζεφσον. Το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ απεκάλυψε μία πλάκα στο κτήριο Μοντ προς τιμή της ανακαλύψεως τον Νοέμβριο του 2012.[8] Εκλέχθηκε εταίρος (fellow) του Τρίνιτυ Κόλετζ το 1962 και πήρε το διδακτορικό του το 1964 με θέμα της διδακτορικής διατριβής του Non-linear conduction in superconductors (= «Μη γραμμική αγωγή στους υπεραγωγούς»).[9]
Η ανακάλυψη του φαινομένου Τζόζεφσον
Πρότυπο του 1 βολτ του NIST με διάταξη 3.020 υπεραγώγιμων επαφών Τζόζεφσον
Ο Τζόζεφσον ήταν 22 ετών όταν πραγματοποίησε την έρευνα που του χάρισε το Βραβείο Νόμπελ. Συγκεκριμένα, ανεκάλυψε θεωρητικά ότι ένα ηλεκτρικό ρεύμα που διαρρέει έναν υπεραγωγό μπορούσε να διαπεράσει λεπτά μονωτικά φράγματα εξαιτίας του κβαντικού φαινομένου σήραγγας, μία τριπλή πρόβλεψη σύμφωνα με τη διατύπωση του φυσικού Α. Χουίτακερ:
Στην επαφή δύο υπεραγωγών τυχόν ηλεκτρικό ρεύμα θα περάσει, ακόμα και όταν δεν υπάρχει πτώση τάσεως.
Σε περίπτωση που υπάρχει πτώση τάσεως, το ρεύμα θα ταλαντώνεται με συχνότητα που εξαρτάται από την πτώση στην τάση.
Θα υπάρχει εξάρτηση από το μαγνητικό πεδίο που επικρατεί στην περιοχή[10]
Το φαινόμενο αυτό (το 1 με τις ιδιότητες 2 και 3) είναι γνωστό σήμερα ως φαινόμενο Τζόζεφσον και η αντίστοιχη επαφή ως επαφή Τζόζεφσον[11]
Οι θεωρητικοί υπολογισμοί του Μπράιαν Τζόζεφσον δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Physics Letters υπό τον τίτλο "Possible new effects in superconductive tunnelling," την 1η Ιουλίου 1962.[12] Πειραματικώς επαληθεύθηκαν από τους Φίλιπ Άντερσον και Τζων Ρόγουελ στα εργαστήρια της εταιρείας Bell στο Πρίνστον ("Probable Observation of the Josephson Superconducting Tunneling Effect", περιοδικό Physical Review Letters, τόμος 10, σσ. 230-232, Ιανουάριος 1963).
Πριν ο `Αντερσον και ο Ρόγουελ επιβεβαιώσουν τους υπολογισμούς, ο Αμερικανός φυσικός Τζον Μπαρντίν (1908–1991, βραβεία Νόμπελ 1956 και 1972), έφερε αντιρρήσεις στην εργασία του Τζόζεφσον: Με δημοσίευσή του στο Physical Review Letters στις 25 Ιουλίου 1962 υποστήριξε ότι «δεν μπορεί να υπάρξει τέτοια υπέρρευστη ροή». Η διαφωνία οδήγησε σε μία ονομαστή για τους ειδικούς του κλάδου αντιπαράθεση τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους στο Κολέγιο Κουήν Μαίρυ του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, κατά το 8ο Διεθνές Συνέδριο Φυσικής Χαμηλών Θερμοκρασιών. Μόλις ο νομπελίστας Μπαρντίν άρχισε να μιλά, ο Τζόζεφσον, που δεν είχε τότε πάρει ούτε το διδακτορικό του, σηκώθηκε όρθιος και τον διέκοψε. Οι δύο τους αντάλλαξαν τις απόψεις τους με πολιτισμένο τρόπο, σύμφωνα με πηγές: Ο Ντόναλντ ΜακΝτόναλντ περιέγραψε τη συζήτησή τους ως «τη νιότη απέναντι στην ωριμότητα, το τολμηρό πνεύμα απέναντι στο βάθος της εμπειρίας και τα μαθηματικά απέναντι στη διαίσθηση».[13] Ο Τζόζεφσον, όπως αποδείχθηκε λίγους μήνες αργότερα, είχε δίκιο.
Ο Α. Χουίτακερ γράφει ότι η ανακάλυψη του φαινομένου Τζόζεφσον οδήγησε σε «πολλή και σημαντική εφαρμοσμένη φυσική», όπως την εφεύρεση των SQUIDs (= Υπεραγώγιμες Συσκευές Κβαντικής Συμβολής), που χρησιμοποιούνται π.χ. στη γεωλογία για πολύ ευαίσθητες μετρήσεις, στην ιατρική και στους υπολογιστές[14]. H IBM εφάρμοσε την ανακάλυψη του Τζόζεφσον το 1980 για να κατασκευάσει έναν υπολογιστή 100 φορές ταχύτερο του IBM 3033 mainframe. Το προϊόν έγινε τότε γνωστό ως «υπολογιστής Τζόζεφσον».[15]
Η βράβευση και η σταδιοδρομία του
photograph
Το Κτήριο Mond στην παλαιά τοποθεσία των Εργαστηρίων Κάβεντις, όπου εργάσθηκε ο Τζόζεφσον
photograph
Το 2012 το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ έβαλε μία πλάκα στο κτήριο Mond στη μνήμη της ανακαλύψεως του φαινομένου Τζόζεφσον[8]
Ο Τζόζεφσον τιμήθηκε με αρκετά και σημαντικά βραβεία για την ανακάλυψή του, όπως το αμερικανικό Research Corporation Award του 1969 για «εξέχουσες συνεισφορές στην επιστήμη»[16], το βρετανικό Μετάλλιο Χιουζ και το γαλλοβρετανικό Βραβείο Holweck το 1972. Το 1973 μοιράσθηκε το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής, με δύο άλλους επιστήμονες που είχαν ερευνήσει σχετικά με το φαινόμενο σήραγγας. Ο Τζόζεφσον όμως έλαβε το ήμισυ του Βραβείου των 122.000 δολαρίων, ενώ οι άλλοι δύο μοιράσθηκαν το άλλο μισό. Η αιτιολόγηση του Βραβείου για τον Τζόζεφσον ήταν: «για τις θεωρητικές προβλέψεις των ιδιοτήτων ενός ρεύματος υπεραγωγού μέσα από φράγμα σήραγγας, ειδικότερα για τα φαινόμενα που είναι γενικώς γνωστά ως φαινόμενα Τζόζεφσον»[17].
Το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής εκείνης της χρονιάς ήταν ασυνήθιστο, υπό την έννοια ότι κανένας από τους τρεις βραβευθέντες δεν ήταν καθηγητής σε Πανεπιστήμιο ή άλλο Α.Ε.Ι. όταν ανακοινώθηκαν οι νικητές[18].
Μετά το διδακτορικό του, ο Τζόζεφσον πέρασε ένα έτος ως μεταδιδάκτορας ερευνητής στις ΗΠΑ (1965–1966), ενώ δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόι. Μετά την επιστροφή του στο Κέιμπριτζ έγινε υποδιευθυντής ερευνών στο Εργαστήριο Κάβεντις το 1967, όπου παρέμεινε μέλος της ομάδας συμπυκνωμένης ύλης, μιας ομάδας θεωρητικής φυσικής, για το υπόλοιπο της σταδιοδρομίας του[19]. Εκλέχθηκε εταίρος (fellow) της Βασιλικής Εταιρείας το 1970 και την ίδια χρονιά πήρε μία υποτροφία από το Εθνικό Ίδρυμα Επιστήμης των ΗΠΑ για το Πανεπιστήμιο Κορνέλ, όπου πέρασε ένα έτος. Το 1972 έγινε λέκτορας της φυσικής στο Κέιμπριτζ και το 1974, μετά τη βράβευσή του με το Νόμπελ, καθηγητής, μία θέση που διατήρησε μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 2007.[20]
Ο Τζόζεφσον υπήρξε επίσης επισκέπτης καθηγητής στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο Γουέιν του Ντιτρόιτ το 1983, στο Ινδικό Ινστιτούτο Επιστήμης στο Μπανγκαλόρ το 1984 και στο Πανεπιστήμιο Φυσικών Επιστημών και Τεχνολογίας του Μισούρι το 1987.
Παραψυχολογία
Υπερβατικός διαλογισμός
Ο Τζόζεφσον ενδιαφέρθηκε από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 για το πρόβλημα νου και σώματος, και είναι ένας από τους λίγους επιστήμονες που υποστηρίζει ότι τα παραψυχολογικά φαινόμενα (τηλεπάθεια, ψυχοκίνηση και άλλα παραφυσικά θέματα) μπορεί να είναι πραγματικά[21]. Το 1971 άρχισε να κάνει υπερβατικό διαλογισμό (TM)[22]
Μετά την απονομή του Βραβείου Νόμπελ, αισθάνθηκε πιο ελεύθερος να ασχοληθεί περισσότερο με το ανορθόδοξο αυτό θέμα και να μιλά για τον διαλογισμό, την τηλεπάθεια και τις «υψηλότερες καταστάσεις συνειδήσεως»[23]. Το 1974 εκνεύρισε τους επιστήμονες σε ένα συμπόσιο μοριακών και κυτταρικών βιολόγων στις Βερσαλλίες προσκαλώντας τους να διαβάσουν τη Μπαγκαβάτ Γκίτα (5ος αι. π.Χ.) και τα έργα του Μαχαρίσι Μαχές Γιόγκι (1918–2008), του ιδρυτή του κινήματος του υπερβατικού διαλογισμού[24].
Τον Μάιο του ίδιου έτους ο Τζόζεφσον κήρυξε την έναρξη ενός συμποσίου για την υποδοχή του Μαχαρίσι στο Κέιμπριτζ[25]. Τον επόμενο μήνα, στο πρώτο καναδικό συνέδριο για την ψυχοκίνηση, ήταν ένας από τους 21 επιστήμονες που έλεγξαν τους ισχυρισμούς του νεαρού τότε Μάθιου Μάνινγκ, που ισχυριζόταν ότι είχε ψυχοκινητικές ικανότητες[26]
Ο Τζόζεφσον επεσήμαινε το μακρό ενδιαφέρον στο Τρίνιτυ Κόλετζ του Κέιμπριτζ για την παραψυχολογία: Το Κληροδότημα Perrott-Warrick είχε ιδρυθεί στο Τρίνιτυ το 1937 για τη χρηματοδότηση παραψυχολογικών ερευνών και ελέγχεται ακόμα από το Κολέγιο. Συνέχισε να σκέπτεται για την ύπαρξη ευφυίας στη φύση, ιδίως αφού διάβασε το βιβλίο του Φρίτγιοφ Κάπρα Το Ταό της φυσικής (1975), και το 1979 άσκησε μία πιο «προχωρημένη» μορφή υπερβατικού διαλογισμού, το «TM-Sidhi program». Υποστήριξε πως ο διαλογισμός μπορούσε να οδηγήσει σε μυστικιστικές και επιστημονικές ενοράσεις, και ότι ως αποτέλεσμα αυτού είχε καταλήξει να πιστέψει σε ένα Δημιουργό.[27]
Το «Fundamental Fysiks Group»
Στα μέσα της δεκαετίας του 1970 ο Τζόζεφσον γνώρισε μία ομάδα φυσικών σχετιζόμενων με το Εργαστήριο Λώρενς του Μπέρκλεϋ που διερευνούσαν παραψυχολογικούς ισχυρισμούς. Είχαν οργανωθεί ως η ανεπίσημη ομάδα «Fundamental Fysiks Group». Εκείνη την εποχή υπήρχε μεγάλο σχετικό ενδιαφέρον στις ΗΠΑ – η αμερικανική κυβέρνηση χρηματοδοτούσε έρευνα για την τηλεπάθεια στο Στάνφορντ – και η ομάδα εφάρμοζε ιδέες από την κβαντική φυσική, ιδίως το θεώρημα του Μπελ και την κβαντική διεμπλοκή, για να εξερευνήσει θέματα όπως η δράση από απόσταση, η ψυχοκίνηση κ.ά.[28].
Το 1976 ο Τζόζεφσον ταξίδεψε μέχρι την Καλιφόρνια για να συναντήσει δύο μέλη της ομάδας, τους ειδικούς των λέιζερ Ράσελ Ταργκ και Χάρολντ Πούτοφ (Puthoff), που είχαν στήσει ένα εργαστήριο παραψυχολογίας και είχαν δημοσιεύσει σχετικές ερευνητικές εργασίες, μεταξύ των οποίων ελέγχους της ψυχοκινητικής ικανότητας του Γιούρι Γκέλερ.
Ο Τζόζεφσον συνδιοργάνωσε ένα συμπόσιο για τη συνείδηση στο Κέιμπριτζ το 1978, δημοσιεύοντας τα πρακτικά υπό τον τίτλο Consciousness and the Physical World (Συνείδηση και φυσικός κόσμος, 1980),[29], ενώ ένα συνέδριο με θέμα «Επιστήμη και συνείδηση» το 1979 συγκέντρωσε στην Κόρδοβα της Ισπανίας φυσικούς και γιουνγκιανούς ψυχαναλυτές, με ομιλητές τον Τζόζεφσον, τον Φ. Κάπρα και τον Ντέιβιντ Μπομ (1917–1992).[30]
Το 1996 ο Τζόζεφσον δημιούργησε το Πρόγραμμα «Ενοποίηση νου και ύλης» («Mind–Matter Unification Project») στο Εργαστήριο Κάβεντις για την έρευνα ευφυών διαδικασιών στη φύση.[31] Το 2002 δήλωσε στο περιοδικό Physics World: «Η επιστήμη του μέλλοντος θα θεωρεί την κβαντομηχανική ως τη φαινομενολογία ιδιαίτερων πτυχών ενός οργανωμένου πολύπλοκου συστήματος. Η κβαντική διεμπλοκή θα ήταν μία εκδήλωση μιας τέτοιας οργανώσεως, ενώ τα παραφυσικά φαινόμενα μία άλλη.»
Απόψεις για την επιστήμη
Ο Τζόζεφσον έχει επανειλημμένα επικρίνει την «επιστήμη με την κοινή συναίνεση», υποστηρίζοντας ότι η επιστημονική κοινότητα είναι υπερβολικά βιαστική στο να απορρίψει ορισμένες κατηγορίες ιδεών: «Τα πάντα γίνονται απόδεκτά από την κοινότητα της σύγχρονης φυσικής – κοσμικές σκουληκότρυπες, ταξίδι στον χρόνο – εφόσον κρατιούνται οι αποστάσεις από οτιδήποτε μυστικιστικό ή νεο-εποχίτικο.» Αναφερόμενος σε αυτή τη θέση ως «παθολογική δυσπιστία», της αποδίδει την ευθύνη για την απόρριψη από ερευνητικά επιστημονικά περιοδικά εργασίων παραψυχολογίας[32], ενώ φθάνει να συγκρίνει την παραψυχολογία με τη θεωρία της μετατοπίσεως των ηπείρων του Άλφρεντ Βέγκενερ (1880–1930), η οποία ήταν το αντικείμενο χλεύης μέχρι που τα ερευνητικά δεδομένα οδήγησαν στην αποδοχή της μετά τον θάνατο του Βέγκενερ[33]
Αρκετοί φυσικοί παραπονέθηκαν το 2001, όταν σε ένα φυλλάδιο των Βασιλικών Ταχυδρομείων για τα 100 χρόνια από τη θέσπιση των Βραβείων Νόμπελ ο Τζόζεφσον έγραψε ότι η Βρετανία βρισκόταν στην πρωτοπορία των ερευνών για την τηλεπάθεια[34].
Προσωπική ζωή
Ο Μπράιαν Τζόζεφσον είναι νυμφευμένος από το 1976 με την Κάρολ Ανν Ολίβιε και έχουν μία θυγατέρα.[4]
Τιμητικές διακρίσεις
Βραβείο των χιλίων λιρών του New Scientist, 1969[35]
Research Corporation Award του 1969 για «εξέχουσες συνεισφορές στην επιστήμη»
Εταίρος της Βασιλικής Εταιρείας, 1970
«Βραβείο στη μνήμη Φριτς Λόντον» για τη φυσική χαμηλών θερμοκρασιών, 1970[20]
«Μετάλλιο και Βραβείο Φαραντέι-Γκάθρι» του βρετανικού «Ινστιτούτου Φυσικής», 1972[20]
Μετάλλιο βαν ντερ Πολ, της Διεθνούς Ενώσεως Ραδιοεπιστήμης, 1972[20]
Μετάλλιο Elliott Cresson, του Ινστιτούτου Φραγκλίνου, 1972[20]
Μετάλλιο Χιουζ, 1972[20]
Βραβείο Holweck, 1972[20]
Βραβείο Νόμπελ Φυσικής, 1973[20]
Επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Ουαλίας, 1974[20]
Μετάλλιο Φαραντέι του Ιδρύματος Μηχανικών και Τεχνολογίας (πρώην Ηλεκτρολόγων Μηχανικών), 1982[20]
Επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου του Έξετερ, 1983[20]
Επιλεγμένες δημοσιεύσεις
(2012). "Biological Observer-Participation and Wheeler's 'Law without Law'," στον τόμο των Plamen L. Simeonov, Leslie S. Smith & Andrée C. Ehresmann (επιμ.): Integral Biomathics, Springer, σσ. 244–252.
(2005). Πρόλογος στον τόμο των Michael A. Thalbourne & Lance Storm (επιμ.) Parapsychology in the Twenty-First Century, McFarland, σσ. 1–2.
(2003). "We Think That We Think Clearly, But That's Only Because We Don't Think Clearly" στον τόμο των Patrick Colm Hogan & Lalita Pandit (επιμ.): Rabindranath Tagore: Universality and Tradition, Fairleigh Dickinson University Press, σσ. 107–115.
(2003). "String Theory, Universal Mind, and the Paranormal", arXiv, physics.gen-ph, 2 Δεκεμβρίου 2003.
(2002). "Beyond quantum theory: A realist psycho-biological interpretation of reality’ revisited", Biosystems, τόμος 64 (νο. 1–3), Ιανουάριος, σσ. 43–45.
(2000). "Positive bias to paranormal claims", Physics World, Οκτώβριος.
(1999). "What is truth?, Physics World, Φεβρουάριος.
(1997). "Skeptics cornered", Physics World, Σεπτέμβριος.
(1997). "What is Music a Language For?" στον τόμο των Paavo Pylkkänen, Pauli Pylkkö & Antti Hautamäki (επιμ.): Brain, Mind and Physics, IOS Press, σσ. 262–265.
(1996). "Consciously avoiding the X-factor", Physics World, Δεκέμβριος.
Με τη Jessica Utts (1996): "Do you believe in psychic phenomena? Are they likely to be able to explain consciousness?", Times Higher Education, 8 Απριλίου.
Με την Tethys Carpenter (1996): "What can Music tell us about the Nature of the Mind? A Platonic Model," στον τόμο των Stuart R. Hameroff, Alfred W. Kaszniak και Alwyn Scott (επιμ.): Toward a Science of Consciousness, MIT Press, σσ. 691–694.
Με τους Colm Wall και Anthony Clark (1995): "Light Barrier", New Scientist, 29 Απριλίου.
(1994). "Awkward Eclipse", New Scientist, 17 Δεκεμβρίου.
(1994). BBC 'Heretic' series", Times Higher Education Supplement, 12 Αυγούστου.
Με την Beverly A. Rubik (1992): "The challenge of consciousness research", Frontier Perspectives, τόμος 3, σσ. 15–19.
Με τη Φωτεινή Παλλικάρη-Viras (1991): "Biological Utilization of Quantum Nonlocality", Foundations of Physics, τόμος 21 (νο. 2), σσ. 197–207 (also available here).
(1990). "The History of the Discovery of Weakly Coupled Superconductors" στον τόμο του John Roche (επιμ.): Physicists Look Back: Studies in the History of Physics, CRC Press, σελ. 375.
(1988). "Limits to the universality of quantum mechanics", Foundations of Physics, τόμ. 18 (νο. 12), Δεκέμβριος, σσ. 1195–1204.
Με τους M. Conrad και D. Home (1987): "Beyond Quantum Theory: A Realist Psycho-Biological Interpretation of Physical Reality" στον τόμο των Alwyn van der Merwe, Franco Selleri και Gino Tarozzi (επιμ.): Microphysical Reality and Quantum Formalism, Springer, 1987, σελ. 285 κ.ε..
Με τον D.E. Broadbent (1981): "Perceptual Experiments and Language Theories", Philosophical Transactions of the Royal Society, τόμος 295, Οκτώβριος, σσ. 375–385.
Με τον H.M. Hauser (1981): "Multistage Acquisition of Intelligent Behaviour", Kybernetes, τόμος 10 (νο. 1).
Με τον V.S. Ramachandran (επιμ.) (1980): Consciousness and the Physical World, Pergamon Press.
Με τους Richard D. Mattuck, Evan Harris Walker και Olivier Costa de Beauregard (1980): "Parapsychology: An Exchange", New York Review of Books, τόμος 27, 26 Ιουνίου, σσ. 48–51.
(1979). Πρόλογος στον τόμο του Αντρίγια Πούχαριτς (επιμ.): The Iceland Papers: Select Papers on Experimental and Theoretical Research on the Physics of Consciousness, Essentia Research Associates.
(1978). "A Theoretical Analysis of Higher States of Consciousness and Meditation", Current Topics in Cybernetics and Systems, σσ. 3–4.
(1974). "The Artificial Intelligence/Psychology Approach to the Study of the Brain and Nervous System", Lecture Notes in Biomathematics, τόμος 4, σσ. 370–375.
(1974). "Magnetic field dependence of the surface reactance of superconducting tin at 174 MHz", Journal of Physics F: Metal Physics, τόμος 4 (νο.5), Μάιος, σελ. 751.
(1973). "The Discovery of Tunnelling Supercurrents", Science, Διάλεξη στην απονομή του Nobel, 12 Δεκεμβρίου, σσ. 157–164.
(1969). "Equation of state near the critical point", Journal of Physics C: Solid State Physics, τόμος 2 (νο.7), Ιούλιος.
(1967). "Inequality for the specific heat: II. Application to critical phenomena", Proceedings of the Physical Society, τόμος 92 (νο. 2), Οκτώβριος.
(1967). "Inequality for the specific heat: I. Derivation", Proceedings of the Physical Society, τόμος 92 (νο. 2), Οκτώβριος.
(1966). "Macroscopic Field Equations for Metals in Equilibrium", Physical Review, τόμ. 152, Δεκέμβριος, σσ. 211–217.
(1966). "Relation between the superfluid density and order parameter for superfluid He near Tc", Physics Letters, 21(6), 1 Ιουλίου, σσ. 608–609.
(1965). "Supercurrents through Barriers", Advances in Physics, 14(56), σσ. 419–451.
(1964). Non-linear conduction in superconductors, (διδακτορική διατριβή), Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, Δεκέμβριος.
(1964). "Coupled Superconductors", Review of Modern Physics, τόμος 36, σσ. 216–220.
(1962). "The Relativistic Shift in the Mössbauer Effect and Coupled Superconductors", submitted for Trinity College fellowship.
(1962). "Possible new effects in superconductive tunnelling", Physics Letters, 1(7), 1 Ιουλίου, σσ. 251–253.
(1960). "Temperature-dependent shift of gamma rays emitted by a solid", Physical Review Letters, τόμος 4, 1 Απριλίου.
Σημειώσεις
"Emeritus Faculty Staff List", Department of Physics, Cavendish Laboratory, University of Cambridge.
"Brian D. Josephson", Encyclopædia Britannica.
"Mind–Matter Unification Project (TCM Group, Cavendish Laboratory)", University of Cambridge.
International Who's Who, 1983-84, Europa Publications Limited, 1983, σελ. 672.
Brian Josephson, "Brian Josephson: The Path to the Discovery", Cavendish Laboratory bdj50 conference, University of Cambridge, Ιούνιος 2012, από το 8:20 λεπτό.
John Waldram, "John Waldram: Reminiscences", Lectures from the Cavendish Laboratory's bdj50 conference, University of Cambridge, 18 Ιουλίου 2012, 01:19 λεπτό.
Anderson, Philip W.: "How Josephson Discovered His Effect", Physics Today, Νοέμβριος 1970.
"Unveiling of B D Josephson commemorative plaque", University of Cambridge, Νοέμβριος 2012.
Brian Josephson: "Non-linear conduction in superconductors", Newton Library Catalogue, University of Cambridge.
Andrew Whitaker, The New Quantum Age: From Bell's Theorem to Quantum Computation and Teleportation, Oxford University Press, 2012, σελ. 273.
James S. Trefil, "Josephson Effect," The Nature of Science, Houghton Mifflin Harcourt, 2003, σελ. 225.
Δείτε επίσης: A Century of Excellence in Measurements, Standards, and Technology, National Institute of Standards and Technology Special Publication, 1988, σελ. 315ff.
B.D. Josephson, "Possible new effects in superconductive tunnelling", Physics Letters, 1(7), 1 Ιουλίου 1962, σσ. 251–253.
Donald G. McDonald, "The Nobel Laureate Versus the Graduate Student", Physics Today, Ιούλιος 2001, σσ. 46–51.
Anthony J.G. Hey & Patrick Walters: The New Quantum Universe, Cambridge University Press, 2003, σσ. 154–155.
"New Switch is Key to Supercomputer," Associated Press, 15 Ιουλίου 1980. W. Anacker, "Josephson Computer Technology: A IBM Research Project", IBM Journal of Research and Development, 24(2), Μάρτιος 1980.
Brian Sullivan: "Physics is Often a Young Man's Game", Associated Press, 17/12/1969.
"The Nobel Prize in Physics 1973", Nobelprize.org
Marika Griehsel (Ιούνιος 2004). «Interview with Brian D. Josephson». nobelprize.org.
"Cambridge Theory of Condensed Matter group", University of Cambridge, ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2009.
"Brian D. Josephson", in Stig Lundqvist (ed.), Nobel Lectures, Physics 1971–1980, World Scientific Publishing Co., 1992.
Alison George, "Lone voices special: Take nobody's word for it", New Scientist, 9/12/2006, σελ. 56.
Bob Oates, Celebrating the Dawn: Maharishi Mahesh Yogi and the TM technique, Putnam, 1976, σελ. 204: "'I learned the Transcendental Meditation Technique in 1971,' says Dr. Josephson."
Eliot Marshall, "For Winners, a New Life of Opportunity – and Perils", Science, 294(5541), 12/10/2001, σελ. 295.
Henri Atlan, Enlightenment to Enlightenment: Intercritique of Science and Myth, SUNY Press, 1993, σσ. 20–21.
"Josephson on transcendental meditation," New Scientist, 16 Μαΐου 1974, σελ. 416
David F. Marks, The Psychology of the Psychic, Prometheus Books, 2000, σελ. 200.
A.R.G. Owen; J.L. Whitton, "Report on Demonstration and Experiments performed during the Conference", Proceedings of the First Canadian Conference on Psychokinesis, New Horizons, 1(5), Ιανουάριος 1975, σελ. 191ff.
Brian Josephson: "There Need Be No Ultimate Conflict Between Science and Religion," στο έργο των Henry Margenau & Roy Abraham Varghese (eds.): Cosmos, Bios, Theos, Open Court Publishing, 1992, σελ. 50.
David Kaiser, "How the Hippies Saved Physics" (lecture), MIT School of Humanities, Arts and Social Sciences, 2010
Brian Josephson and V.S. Ramachandran (eds.), Consciousness and the Physical World, Pergamon Press, 1980.
Brian Josephson, "Conscious Experience and its Place in Physics", εργασία στο Colloque International Science et Conscience, Cordoba, 1–5 Οκτωβρίου 1979: Michel Cazenave (ed.), Science and Consciousness: Two Views of the Universe, Edited Proceedings of the France-Culture and Radio-France Colloquium, Cordoba, Spain, Pergamon Press, 1984.
Matthew Segall, "Mind Matter Unification/The Foundations of Quantum Mechanics", Theory of Condensed Matter group, Cavendish Laboratory, 26 Μαρτίου 1996.
George (New Scientist) 2006, σελ. 56. Brian Josephson: "Pathological Disbelief", lecture, Nobel Laureates' meeting, Lindau, 30 Ιουνίου 2004.
Josephson 2005, σσ. 1–2
Brian Josephson: "Physics and the Nobel Prizes", Royal Mail, 2001: «Οι φυσικοί επιχειρούν να αναγάγουν την πολυπλοκότητα της φύσεως σε μία ενοποιητική θεωρία. Η πλέον επιτυχημένη και παγκόσμια τέτοια θεωρία, η κβαντική, έχει συνδεθεί με πολλά Βραβεία Νόμπελ... ...Οι αρχικές απόπειρες του Μαξ Πλανκ πριν από εκατό χρόνια να ερμηνεύσει το ακριβές ποσό ενέργειας που ακτινοβολείται από θερμά σώματα άρχισαν μία διαδικασία συλλήψεως σε μαθηματική μορφή ενός μυστηριώδους και φευγαλέου κόσμου που περιλαμβάνει αλληλεπιδράσεις από απόσταση, αρκετά πραγματικού ωστόσο ώστε να οδηγήσει σε εφευρέσεις όπως το λέιζερ και το τρανζίστορ.
Η κβαντική θεωρία συνδυάζεται πλέον αποδοτικά με θεωρίες πληροφοριών και υπολογισμών. Οι πρόοδοι αυτές ίσως οδηγήσουν στην εξήγηση διαδικασιών μη κατανοητών ακόμα στα πλαίσια της συμβατικής επιστήμης, όπως η τηλεπάθεια, μία περιοχή όπου η Βρετανία βρίσκεται στην πρωτοπορία των ερευνών.»
Peter Stubbs, "Tunnelling for physicists", New Scientist, 60(870), 1 Νοεμβρίου 1973.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι και βιβλιογραφία
Η επίσημη ιστοσελίδα του Μπράιαν Τζόζεφσον στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ
Ο Brian Josephson στο academia.edu.
Anderson, Philip W.: "How Josephson Discovered His Effect", Physics Today, Νοέμβριος 1970.
Barone, A. & Paterno, G.: Physics and Applications of the Josephson Effect, Wiley, 1982.
Bertlmann, R.A. & Zeilinger, A. (επιμ.): Quantum (Un)speakables: From Bell to Quantum Information, Springer, 2002.
Buckel, Werner & Kleiner, Reinhold: Superconductivity: Fundamentals and Applications, VCH, 1991.
Jibu, Mari & Yasue, Kunio: Quantum Brain Dynamics and Consciousness: An Introduction, John Benjamins Publishing, 1995.
Josephson, Brian: "Quantum Mechanics, thermodynamics and transcendental meditation", προσφορά του YouTube, 12 Ιανουαρίου 1975.
Josephson, Brian; Rubik, Beverly A.; Fontana, David; Lorimer, David: "Defining consciousness", Nature, τόμ. 358 (νο. 618), 20 Αυγούστου 1992.
Rosen, Joe: "Josephson, Brian David" στην Encyclopedia of Physics, Infobase Publishing, 2009, σσ. 165–166.
Stapp, Henry: "Quantum Approaches to Consciousness" στον τόμο των Philip David Zelazo, Morris Moscovitch και Evan Thompson (επιμ.): The Cambridge Handbook of Consciousness, 2007.
Stenger, Victor J.: The Unconscious Quantum: Metaphysics in Modern Physics and Cosmology, Prometheus Books, 1995.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
