Ο Αλεξάντερ Πόουπ (Alexander Pope, 21 Μαΐου 1688–30 Μαΐου 1744) ήταν Άγγλος ποιητής του 18ου αιώνα.
Πρώτα χρόνια
Ο Πόου γεννήθηκε στο Λονδίνο στις 21 Μαΐου του 1688 και ήταν γιος Ρωμαιοκαθολικών γονιών.[1] Ο πατέρας του ήταν έμπορος υφασμάτων. Το 1690 και στην ηλικία των δύο ετών, ο Πόουπ νόσησε από φυματίωση, η οποία είχε ως αποτέλεσμα να σταματήσει η σωματική του ανάπτυξη και τον κατέστησε ασθενικό άτομο.[1]
Ο Πόουπ αντιμετώπισε τους περιορισμούς που ασκούσε η αγγλικανική εκκλησία εναντίον των Καθολικών στο επίπεδο της διαβίωσης και της εκπαίδευσης.[1] Έμαθε ανάγνωση από τη θεία του και πήγε στο Twyford School περίπου το 1698-1699.[2] Εκπαιδεύτηκε από καθολικούς ιερωμένους και έμαθε λατινικά, αρχαία ελληνικά, γαλλικά και ιταλικά.[1] Ωστόσο, επειδή η πανεπιστημιακή εκπαίδευση του ήταν απαγορευμένη και η σωματική του κατάσταση τον εμπόδιζε να ασχοληθεί σε οποιοδήποτε επάγγελμα, καταπιάστηκε με την ποίηση, στην οποία είχε μεγάλη έφεση.
Έργα
Το 1711 δημοσίευσε ένα ποίημα περί ποιητικής τέχνης, το Δοκίμιο για την Κριτική, όπου «συμπύκνωνε τον Οράτιο και τον Μπουαλώ σε 744 στίχους» και εξέπληξε τους κριτικούς. Το 1712 με την Αρπαγή της Μπούκλας (ποιητική απόδοση ενός πραγματικού ερωτικού επεισοδίου της εποχής) διασκέδασε την καλή κοινωνία του Λονδίνου και χαρακτηρίστηκε ως ο ευφυέστερος ποιητής της Αγγλίας.
Το 1715 άρχισε να εκδίδεται η μετάφρασή του της Ιλιάδας, την οποία μετέφρασε πρώτος στα αγγλικά.[3] Η επιτυχία που σημείωσε ήταν τεράστια, σε φιλολογικό και οικονομικό επίπεδο. Αγόρασε μια έπαυλη στο Τουίκενχαμ με κήπο πέντε στρεμμάτων, τον οποίο σχεδίασε σε «φυσικό» στυλ και κατασκεύασε ένα σπήλαιο με φανταστική διακόσμηση. Εκεί δεχόταν τους φίλους του, τον Σουίφτ, τον Μπόλινμπροκ, την λαίδη Μόνταγκιου και τον Βολταίρο.
Το 1728 δημοσίευσε την Βλακειάδα (The Dunciad), επιτιθέμενος εναντίον των εχθρών του, συγγραφέων και κριτικών.[3][4] Εκείνη την περίοδο, ο Πόουπ έβγαινε από το σπίτι του με δύο πιστόλια στην τσέπη κι ακολουθούμενος από ένα λυκόσκυλο.[1] Το βιβλίο έγινε ανάρπαστο και σε μεταγενέστερες εκδόσεις οι επιθέσεις επεκτάθηκαν σε παιδαγωγούς, ελεύθερους στοχαστές και άλλες κατηγορίες που κατά την γνώμη του Πόουπ πληρούσαν τα κριτήρια για να συμπεριληφθούν στο έργο του.
Το 1733 δημοσίευσε το φιλοσοφικό ποίημα Δοκίμιον Περί του Ανθρώπου, στο οποίο είναι φανερή η επίδραση του Μπόλινμπροκ, προς τον οποίο απευθύνεται το ποίημα. Πρόκειται για έργο στο οποίο εκφράζονται ντεϊστικές απόψεις. Παρά την Καθολική του πίστη και παρά την εμπεριεχόμενη παρότρυνσή του στο ποίημα να ακολουθείται ο δρόμος του Θεού, ο Θεός του Πόουπ είναι η Πρώτη Αιτία και μόνο.
Το 1735 άρχισε ξανά επιθέσεις κατά των εχθρών του, με την αυτοβιογραφική του Επιστολή προς τον Δρ. Άρμπουθνοτ.
Θάνατος
Από το 1741 έπασχε από υδρωπικία, η οποία τον εμπόδιζε να περπατήσει, και από άσθμα, το οποίο δυσκόλευε την αναπνοή του.[1] Απεβίωσε στη βίλα του στο Τουίκεναμ, στις 30 Μαΐου του 1744.[1]
Επιλογή έργων[5]
1711, An Essay on Criticism (Ένα Δοκίμιο για την Κριτική)
1712, Messiah
1712, The Rape of the Lock (Η Αρπαγή της Μπούκλας)
1715-1720, Μετάφραση της Ιλιάδας
1717, Eloisa to Abelard
1725-1726, Μετάφραση της Οδύσσειας
1728, The Dunciad (Βλακειάδα)
1733-1734, Essay on Man (Δοκίμιον Περί του Ανθρώπου)
1735, Epistle to Dr. Arbuthnot (Επιστολή προς τον Δρ. Άρμπουθνοτ)
Παραπομπές
«ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΠΟΟΥΠ». hallofpeople.com (στα gr). Ανακτήθηκε στις 2017-11-24.
Erskine-Hill, DNB
«21 Μαΐου – Αλεξάντερ Πόουπ | Fractal». fractalart.gr. Ανακτήθηκε στις 2017-11-24.
«Παρά τον ερχομό του ηλεκτρονικού βιβλίου, η υπερπαραγωγή των έντυπων συνεχίζεται ακάθεκτη». Η Εφημερίδα των Συντακτών. 2017-07-07. Ανακτήθηκε στις 2017-11-24.
Cox, Michael, editor, The Concise Oxford Chronology of English Literature, Oxford University Press, 2004, (ISBN 0-19-860634-6)
Εγκυκλοπαίδεια του Ηνωμένου Βασιλείου
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
