.
Τα βασίλεια στην Αγγλία περί το έτος 802. Το Ουέσσεξ κάτω αριστερά στο χάρτη.
Το Ουέσσεξ (αγγλ.: Wessex) ήταν ένα από τα σημαντικότερα Αγγλοσαξωνικά βασίλεια από τον 6ο αιώνα, οπότε και έγινε εισβολή των Σαξόνων στο νησί, ως τον 9ο αιώνα οπότε η ίδια η δυναστεία του Ουέσσεξ δημιούργησε το Αγγλικό κράτος.
Πρώιμη ιστορία
Ιδρύθηκε από τον Κερντίκ, αρχηγό μιας φυλής ονομαζόμενης Γκεουίς που στρατοπέδευσαν στο άσπρο νησί, στα νότια της Βρετανίας, εισβάλλοντας στη χώρα. Το Ουέσσεξ περιελάμβανε ολόκληρη την νότια Αγγλία κάτω από τον ποταμό Τάμεση, εκτός από τη νήσο Γουάιτ στα νότια που δεν κατακτήθηκε από Σάξονες, αλλά από Γιούτες. Η κύρια πηγή καταγραφής γεγονότων είναι τα Αγγλοσαξονικά χρονικά, που αναφέρουν τον ερχομό του Κερντίκ στη Βρετανία το 538. Ο Κερντίκ βασίλευσε στη φυλή 16 χρόνια, ως τον θάνατό του, οπότε τον διαδέχθηκε ο Κινρίκ, γιός ή εγγονός του, τον οποίο με τη σειρά του διαδέχθηκε ο γιός του Κίουλιν (581) που ήταν ένας από τους 7 βασιλείς που αναφέρονται από τον γνωστό συγγραφέα Μπεντέ. Ο Κιουλίν ανατράπηκε από τον Κεόλ (588), γιό του αδελφού του Κούθα και πέθανε τον επόμενο χρόνο. Τον Κεόλ διαδέχτηκε (594) ο Κεολγούλφ και αυτόν (617) ο αδελφός του Κίνεγκιλς, που έφερε τον χριστιανισμό στους Σάξονες του Ουέσσεξ. Με τη βάπτιση του Κίνεγκιλς από τον επίσκοπο Μπιρίνους (630 – 640), για πρώτη φορά συνέβη μεταστροφή Αγγλοσάξονα βασιλιά στο Χριστιανισμό.
Ο διάδοχός του Κίνγουιλ ξεκίνησε τη βασιλεία του όταν διαδέχτηκε τον πατέρα του (642) ως παγανιστής. Ήταν σύμμαχος του βασιλιά Πέντα της Μερκίας, καθώς είχε παντρευτεί την αδελφή του, αλλά σύντομα την χώρισε και ο ισχυρός παγανιστής βασιλιάς της Μερκίας επιτέθηκε στη χώρα του και τον εξόρισε. Στην εξορία βρισκόμενος ο Κίνγουιλ βαπτίστηκε και ο ίδιος χριστιανός, ενώ αργότερα, μετά τον θάνατο του Πέντα, επέστρεψε και κυβέρνησε ως τον θάνατό του (673). Ακολούθησε μιά σειρά βασιλέων στο Ουέσσεξ που δεν είχαν καμιά σχέση με τη γενεαλογική γραμμή του Κερντίκ, ως τον Κεντβάλλα που θεωρήθηκε απόγονος. Ο Κεντβάλλα βασίλευσε δύο χρόνια, στα οποία κατέκτησε τις περιοχές του Σάσσεξ, του Κεντ και την νήσο Γουάιτ στα νότια της Αγγλίας. Παραιτήθηκε αφού πήγε για προσκύνημα στην Ρώμη και σε λίγο πέθανε (688). Τον διαδέχθηκε ο ξάδελφος του Ινέ, ο πρώτος μεγάλος βασιλιάς του Ουέσσεξ, βέβαιος απόγονος του Κερντίκ. Αυτός βασίλεψε 38 χρόνια, έκανε μιά σειρά από νόμους και ίδρυσε την αρχιεπισκοπή της Σορβόνης. Πριν το τέλος της ζωής του πήγε επίσης για προσκύνημα στη Ρώμη όπως ο προκάτοχός του. Τα επόμενα χρόνια το Ουέσσεξ έπεσε σε παρακμή, αφού το βασίλειο της Μερκίας είχε γίνει πανίσχυρο.
Κυριαρχία του Ουέσσεξ
Οι τύχες του Ουέσσεξ αντιστράφηκαν προς το καλύτερο όταν το 802 έγινε βασιλιάς ο Εγβέρτος, απευθείας απόγονος του Ινζέλντ, αδελφού του βασιλιά Ινέ. Έτσι η δυναστεία του Κέρντικ επανήλθε οριστικά. Το (825) ο Εγβέρτος κατήγαγε αποφασιστική νίκη κατά του βασιλιά της Μερκίας Μπέορνγουλφ στη μάχη του Ελλοντούμ που εξορίστηκε ενώ κατέλαβε το Κεντ, το Έσσεξ και το Σάσσεξ. Από εκείνη τη χρονιά, το Ουέσσεξ ήταν το κυρίαρχο Σαξωνικό κρατίδιο σε ολόκληρη την Αγγλία. Το 829 κατέλαβε και την Μερκία, εξορίζοντας τον Μπιγκλάφ, αλλά την επόμενη χρονιά ο Μπιγκλάφ ανακατέλαβε το βασίλειό του. Από το 835 δεχόταν συνεχείς επιθετικές επιδρομές από τους Βίκινγκς, η πιό επικίνδυνη από τις οποίες έγινε το 850 με 350 πλοία. Στη μάχη του Άκλεα, ο ίδιος και ο γιός του Εθελγούλφ σαν επικεφαλής του στρατού του τους συνέτριψαν ενώ είχαν κατακτήσει όλα τα υπόλοιπα Σαξονικά βασίλεια. Τον Εγβέρτο διαδέχθηκε ο γιός του Εθελγούλφ, ο οποίος είχε 5 γιούς που βασίλεψαν όλοι αφού πεθαίνοντας πρόωρα κατέληξε το βασίλειο τελικά στον μικρότερο γιό του Αλφρέδο. Ο Αλφρέδος έγινε τελικά ο πιο δοξασμένος βασιλιάς του Ουέσσεξ και ολόκληρης της μεσαιωνικής Αγγλίας, ήταν ο πρώτος βασιλιάς της ενωμένης Αγγλίας. Μετά απο πολλές ενοχλήσεις των Δανών Βίκινγκς που είχαν καταλάβει προσωρινά την Μερκία κατάφερει τελικά να τους διαλύσει (895) εξαφανίζοντας έστω και προσωρινά τον κίνδυνο των επιδρομών τους. Οι Δανοί είχαν νέα πανωλεθρία στην προσπάθεια τους να καταλάβουν την Μερκία και αργότερα στην μάχη του Τέττενχολ (909) απο τον γιό του Αλφρέδου Εδουάρδο, ενώ ο Εδουάρδος ανακατέλαβε οριστικά διαλύοντας το βασίλειο της Μερκίας (918) με τον θάνατο της μεγάλης αδελφής του που ήταν προσωρινή ηγεμόνας διορισμένη απο τον πατέρα της.
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License