.
Ο Μεχμέτ Ταλαάτ πασάς (1874-1921) ήταν Τούρκος πολιτικός, που μαζί με τους Εμβέρ και Τζεμάλ αποτελούσε την τριανδρία του τουρκικού κομιτάτου "Ένωση και Πρόοδος" των Νεότουρκων μετά την επικράτησή τους το 1908 μέχρι την τουρκική ήττα του 1918.
Γεννήθηκε στην Αδριανούπολη το 1874 και ήταν γιος κατώτερου Οθωμανού αξιωματούχου. Υπηρετούσε γραμματέας των οθωμανικών ταχυδρομείων στη Θεσσαλονίκη όπου και εντάχθηκε από τους πρώτους στο κίνημα των Νεότουρκων το 1908 του οποίου και απετέλεσε τον πυρήνα. Αργότερα με την επικράτηση των Νεότουρκων ανέλαβε Υπουργός Εσωτερικών (1913-1917) και στη συνέχεια Μέγας Βεζίρης (1917-1918) από τη θέση την οποία και παραιτήθηκε λίγο πριν τη συνθηκολόγηση.
Διακρινόταν για την οξύνοια, την τόλμη αλλά και τη σκληρότητά του πρωτοστατώντας στα υπό των Γερμανών οργανωτών του οθωμανικού στρατού υποδειχθέντα σχέδια εκτοπισμού κάθε ελληνογενούς στοιχείου από τη Θράκη και τα παράλια της Μικράς Ασίας και του Πόντου. Ήταν ο κύριος υποκινητής και πρωταγωνιστής της διπλής γενοκτονίας των Ελλήνων και Αρμενίων με σφαγές και εκτοπισμούς κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου που υλοποιήθηκαν με δική του εντολή από την Άνοιξη του 1914 μέχρι το 1918.
Αμέσως μετά τη υπογραφή της ανακωχή του Μούδρου ο Ταλαάτ μαζί με τους άλλους δύο ηγέτες της τριανδρίας διέφυγαν στη Γερμανία.
Εκεί τρία χρόνια μετά, το 1921 ο Ταλαάτ δολοφονήθηκε από τον Αρμένιο φυγά Τεϋλιριάν.
Πηγές
* Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου τ.17ος, σ.564
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
