.
Τυνησία
Η Τυνησία, ή κοινώς Τούνεζι, (Αραβικά: تونس), (Τούνις ή και «Ιφρικιγιέ») και επίσημα: Δημοκρατία της Τυνησίας (الجمهرية التونسية), (Αλ Τζούμχουριγι-ατ Τούνισγια) είναι μια χώρα στις μεσογειακές ακτές της Βόρειας Αφρικής. Είναι το μικρότερο και πιο ανατολικό από τα κράτη που εκτείνονται κατά μήκος της οροσειράς του Άτλαντα και συνορεύει με την Αλγερία στα δυτικά και τη Λιβύη στα νοτιοανατολικά. Το 40% της χώρας καταλαμβάνει η έρημος Σαχάρα και το υπόλοιπο περιλαμβάνει γόνιμα εδάφη και προσβάσιμες ακτές. Η γεωγραφία της χώρας έπαιξε σημαντικό ρόλο στους αρχαίους χρόνους, αρχικά με την Καρχηδόνα, πόλη των Φοινίκων, και αργότερα σαν αφρικανική επαρχία, καθώς αποτελούσε το σιτοβολώνα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Ιστορία
Ερείπια των Λουτρών του Αντωνίνου, Καρχηδόνα
Από τις πρώτες γραπτές ιστορικές πηγές, η Τυνησία κατοικείτο από φυλές Βερβέρων. Στις ακτές της αποίκησαν οι Φοίνικες ήδη από τον 10ο αιώνα π.Χ. Τον 6ο αιώνα π.Χ., η δύναμη της Καρχηδόνας αυξήθηκε πολύ και έγινε η κυρίαρχη δύναμη στη Μεσόγειο έπειτα από μια σειρά πολέμων με την Ελλάδα.
Η Καρχηδόνα ιδρύθηκε τον 8ο αιώνα π.Χ. από αποίκους της Τύρου (σημερινή χώρα Λίβανος), οι οποίοι έφεραν μαζί τον πολιτισμό και τη θρησκεία των Φοινίκων και των Χανααναίων. Ο θρύλος αναφέρει ότι η πόλη ιδρύθηκε από τη βασίλισσα Διδώ, όπως αναφέρεται και στην Αινειάδα του Βιργίλιου.
Κατά τη διάρκεια μιας σειράς πολέμων με τη Ρώμη, μια Καρχηδονιακή εισβολή με αρχηγό τον Αννίβα κατά τη διάρκεια του Πρώτου Καρχηδονιακού Πολέμου παραλίγο να αποτρέψει την άνοδο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η Καρχηδόνα τελικά κατακτήθηκε από τη Ρώμη το 2ο αιώνα π.Χ., μια κρίσιμη καμπή που σήμαινε το πέρασμα του πολιτισμού της αρχαίας Μεσογείου στο σύγχρονο κόσμο μέσω της Ευρώπης αντί της Αφρικής. Μετά τη ρωμαϊκή εισβολή, η περιοχή έγινε σιτοβολώνας της Ρώμης. Κατακτήθηκε από τους Βανδάλους τον 5ο αιώνα μ.Χ. και επανακτήθηκε από τους Βυζαντινούς τον 6ο αιώνα μ.Χ. με αρχηγό το Βελισσάριο, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Ιουστινιανός.
Τον 7ο αιώνα μ.Χ. κατακτήθηκε από τους Άραβες. Κυβέρνησαν διαδοχικές μουσουλμανικές δυναστείες, ενώ δεν έλειψαν και εξεγέρσεις από τους Βέρβερους. Οι ακτές βρέθηκαν για λίγο χρονικό διάστημα υπό την κυριαρχία των Νορμανδών της Σικελίας τον 12ο αιώνα μ.Χ. Το 1159, η Τυνησία κατακτήθηκε από τη δυναστεία των Αλμοχάντ. Τους ακολούθησε η δυναστεία των Χαφσίντ (1230-1574). Αργότερα, η Ισπανία πήρε υπό τον έλεγχό της αρκετές παράκτιες πόλεις, αλλά επανακτήθηκαν από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, υπό την κυριαρχία της οποίας η Τυνησία απέκτησε εικονική ανεξαρτησία. Η δυναστεία των Χουσσεΐν ξεκίνησε το 1705 και κράτησε μέχρι το 1957.
Δημογραφία
Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 75,78 χρόνια (73,98 χρόνια οι άνδρες και 77,7 οι γυναίκες).[1]
Διακυβέρνηση
Τα γεγονότα ή τα δεδομένα που περιγράφει το λήμμα έχουν μεταβληθεί και χρειάζεται ενημέρωση με πιο πρόσφατες πληροφορίες.
Παρακαλούμε βελτιώστε το λήμμα ενημερώνοντάς το, μη ξεχνώντας να αναφέρετε και αξιόπιστες πηγές. Μπορεί να υπάρχουν πληροφορίες και στη σελίδα συζήτησης του λήμματος.
Η Τυνησία είναι Προεδρική Δημοκρατία με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να είναι αρχηγός Κράτους και αρχηγός Κυβερνήσεως. Το Σύνταγμα υιοθετήθηκε την 1η Ιουνίου του 1959. Στις 12 Ιουλίου του 1988 αναθεωρήθηκε και μειώθηκε το όριο για θητείες του ίδιου Προέδρου σε δύο. Οι θητείες έγιναν με νέες συνταγματικές τροποποιήσεις τρεις το 1998 και πέντε το 2002. Υπάρχει πολυκομματισμός, ωστόσο κυρίαρχο κόμμα είναι ο Δημοκρατικός Συνταγματικός Συναγερμός (RCD) του προέδρου Μπεν Αλί. Η εκτελεστική εξουσία ασκείται από την κυβέρνηση, ενώ η νομοθετική από την κυβέρνηση και από τη Βουλή των Αντιπροσώπων. Η θητεία του προέδρου είναι πενταετής και το κοινοβούλιο απαρτίζεται από δύο σώματα, τη Βουλή των Αντιπροσώπων, με 189 μέλη που εκλέγονται κάθε πενταετία, και τη Βουλή των Συμβούλων, που θεσπίστηκε από το κοινοβούλιο τον Ιούλιο του 2005 και τελεί υπό τον έλεγχο του κυβερνώντος κόμματος.
Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.[1].
Εκλογές 2009
Προεδρικές εκλογές
Στις προεδρικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 25 Οκτωβρίου 2009, ο Μπεν Αλί επανεξελέγη πρόεδρος για πέμπτη συνεχή πενταετή θητεία με ποσοστό 89,6%[3]. Η συμμετοχή ήταν 89,45%.
| Υποψήφιος | Κόμμα | Ψήφοι | % | ||
|---|---|---|---|---|---|
| Ζιν ελ Αμπεντίν Μπεν Αλί | Δημοκρατικός Συνταγματικός Συναγερμός | 4.238.711 | 89,62 | ||
| Μοχάμετ Μπουσίχα | Λαϊκό Κόμμα Ενότητας | 236.955 | 5,01 | ||
| Αχμέτ Ινουμπλί | Δημοκρατική Ένωση Ενωτικών | 179.726 | 3,80 | ||
| Αχμέτ Ιμπραχίμ | Κίνημα Εταζντίντ (Ettajdid) | 74.257 | 1,57 | ||
| Σύνολο 4.447.388 εκ των οποίων 4.440.187 έγκυρα (99,83%), 7.201 άκυρα/λευκά (0,16%) | 100% | ||||
| Πηγή: Tunisia Online News | |||||
Βουλευτικές εκλογές
Στις βουλευτικές εκλογές, που διενεργήθηκαν την ίδια μέρα με τις προεδρικές (2009), ο Δημοκρατικός Συνταγματικός Συναγερμός (RCD) που πρόσκειται στον πρόεδρο κέρδισε 161 έδρες επί συνόλου 214 της Βουλής, με τις υπόλοιπες 53 να κατανέμονται μεταξύ έξι από τα οκτώ άλλα κόμματα που έλαβαν μέρος στις εκλογές[3].
| Κόμματα | Ψήφοι | % | Έδρες | +/– |
|---|---|---|---|---|
| Δημοκρατικός Συνταγματικός Συναγερμός (Rassemblement Constitutionel Démocratique) | 3.754.559 | 84,59 | 161 | +9 |
| Κίνημα Σοσιαλιστών Δημοκρατών (Mouvement des Démocrates Socialistes/Harakat al-Dimocratiyin al-Ishtirakiyin) | 205.374 | 4,63 | 16 | +2 |
| Λαϊκό Κόμμα Ενότητας (Parti de l'Unité Populaire) | 150.639 | 3,39 | 12 | +1 |
| Δημοκρατική Ένωση Ενωτικών (Union Démocratique Unioniste ) | 113.773 | 2,56 | 9 | +2 |
| Σοσιαλιστικό Κόμμα Φιλελευθέρων (Parti Social-Libéral) | 99.468 | 2,24 | 8 | +6 |
| Πράσινο Κόμμα για την Πρόοδο (Parti des Verts pour le Progrès) | 74.185 | 1,67 | 6 | +6 |
| Κίνημα Εταζντίντ (Mouvement Ettajdid) | 22.206 | 0,50 | 2 | -1 |
| Σύνολο (συμμετοχή 89,40 %) | 4.737.367 | 214 | +25 | |
| Άκυρα | 7.718 | |||
| Σύνολο ψήφων | 4.447.388 | |||
| Πηγή: Εκλογές 2009 | ||||
΄
Εθνική Άμυνα
Η στρατιωτική θητεία είναι 12 μήνες. Οι Αξιωματικοί μαθητές (αντιστ. Ευέλπιδες, Δόκιμοι και Ίκαροι) εκπαιδεύονται στη Γαλλία.
Στρατός Ξηράς
Ο στρατός της Τυνησίας διακρίνεται σε δύο μορφές στρατού, 1 της Σαχάρας και 1 θωρακισμένη ταξιαρχία καταδρομών με 2 μονάδες αναγνώρισης, 3 συντάγματα πεζικού, 2 με αντιαεροπορικό εξοπλισμό και 1 μηχανικό. Στα διατιθέμενα μέσα περιλαμβάνονται 14 άρματα Μ-48, επίσης 54 βαρέα τύπου Μ-60 Α3, ακόμη 45 ΑΜΧ-13, καθώς και 10 ελαφρά Μ-41.
Το 1990 η συνολική δύναμη του στρατού ήταν 30.000 (αξιωματικοί και οπλίτες).
Πολεμικό Ναυτικό
Το 1990 ο στόλος του Πολεμικού Ναυτικού της Τυνησίας συγκροτούνταν από μία Φρεγάτα (Πρόεδρος Μπουργκίμπα) (πρώην ελαφρύ αντιτορπιλικό των ΗΠΑ, ναυπήγησης 1946), 3 ταχύπλοες πυραυλακάτους, 2 ταχύπλοες κανονιοφόρους (πρώην Κίνας), 2 ταχύπλοα περιπολικά ανοικτής θάλασσας (Αγγλικής ναυπήγησης 1977) , 2 ναρκαλιευτικά σε χρήση ως περιπολικά, 4 περιπολικά (γαλλικής ναυπήγησης), 10 μικρά παράκτια περιπολικά και ένα ρυμουλκό. Το 1990 το προσωπικό του Π.Ν. ήταν 2.600 (αξιωματικοί και ναύτες).
Πολεμική Αεροπορία
Μεταφορές
Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.
Παραπομπές
↑ 1,0 1,1 1,2 Τυνησία CIA World Factbook
↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 "World Economic Outlook Database". ΔΝΤ. Οκτώβριος 2009. Ανακτήθηκε την 18-10-2009.
↑ 3,0 3,1 Nooz.gr, Επανεκλογή Μπεν Άλι στην προεδρία της Τυνησίας, 26 Οκτωβρίου 2009.
Βιβλιογραφία
“Statistical Information” Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής Τύνιδα. Εκδίδει ετήσιο δελτίο στατιστικής.
Findlay Allan “Tunisia” 1982
Ling D. L. “Tunisia from Protectorate to Republic” - Idiana Univ. Press 1967.
Rudebeck L. “The Tunisian Experience: Party and People” - London 1970.
Salem N. “Habib Bourguiba, Islam and the Creation of Tunisia” - London 1984.
Tomkinson M. “Tunisia: A Holiday Guide” - London and Hammamet, 1984.
|
Χώρες της Αφρικής Αγκόλα | Αίγυπτος | Αιθιοπία | Ακτή Ελεφαντοστού | Αλγερία | Γκάμπια | Γκαμπόν | Γκάνα | Γουινέα | Γουινέα-Μπισσάου | Δυτική Σαχάρα1 | Ερυθραία | Ζάμπια | Ζιμπάμπουε | Ισημερινή Γουινέα | Καμερούν | Κεντροαφρικανική Δημοκρατία | Κένυα | Κομόρες | Δημοκρατία του Κονγκό | Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό | Λεσότο | Λιβερία | Λιβύη | Μαδαγασκάρη | Μαλάουι | Μάλι | Μαρόκο | Μαυρίκιος | Μαυριτανία | Μοζαμβίκη | Μπενίν | Μποτσουάνα | Μπουρκίνα Φάσο | Μπουρούντι | Ναμίμπια | Νίγηρας | Νιγηρία | Νότια Αφρική | Ουγκάντα | Πράσινο Ακρωτήριο | Ρουάντα | Σάο Τομέ και Πρίνσιπε | Σενεγάλη | Σεϋχέλλες | Σιέρρα Λεόνε | Σομαλία | Σουαζιλάνδη | Σουδάν | Τανζανία | Τζιμπουτί | Τόγκο | Τσαντ | Τυνησία 1.Αναγνωρίζεται από 46 χώρες Εξαρτημένα Εδάφη Νήσος Αγίας Ελένης | Θεούτα | Κανάριες Νήσοι | Μαγιότ | Μελίγια | Πουντλάνδη | Ρεϊνιόν | Σοκότρα | Σομαλιλάνδη |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
