.
Με τον όρο Ναυτιλιακή υποδομή (Shipping infrastructure, προφέρεται: σίπινγ ινφρεστράκτσουρ) χαρακτηρίζονται όλοι εκείνοι οι θεσμοί που λαμβάνουν τα διάφορα κράτη και ιδιαίτερα οι ναυτικές Χώρες με τους οποίους θέτονται οι βάσεις που βοηθούν την ναυτιλιακή δράση και ανάπτυξη. Η Ναυτιλιακή υποδομή θεωρείται ουσιώδης τομέας της Ναυτιλιακής Πολιτικής κάθε κράτους αλλά και των διεθνών οικονομικών οργανισμών π.χ. Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Στην ευρύτερη έννοια της Ναυτιλιακής Υποδομής εντάσσονται οι ακόλουθοι τομείς:
* Η σχετική με την Εμπορική Ναυτιλία νομοθεσία της κάθε Χώρας.
* Η κρατική διοίκηση της Εμπορικής Ναυτιλίας, με τις αρχές και το σύστημα που εφαρμόζεται. Στην Ελλάδα ασκείται από το ΥΕΝ.
* Η Ναυτική εκπαίδευση δια της οποίας επάξια στελεχώνεται η Εμπορική Ναυτιλία της Χώρας.
* Η Ναυτιλιακή πίστη, δηλαδή η πιστωτική πολιτική προς την Εμπορική Ναυτιλία καθώς και οι τρόποι άσκησής της.
* Η Ναυπηγική υποδομή, δηλαδή η ύπαρξη ικανών ναυπηγείων και ικανής ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας.
* Η εγχώρια ναυτασφαλιστική αγορά, δηλαδή να παρέχεται Ασφάλεια θαλάσσια
* Η τηλεπικοινωνιακή εξυπηρέτηση, δηλαδή η ανάπτυξη τηλεπικοινωνιών.
* Η παροχή εξειδικευμένων τεχνικών υπηρεσιών από δημόσιες υπηρεσίες ή οργανισμούς νηογνώμονες. Στην Ελλάδα υφίσταται η Ε.Ε.Π. και ο Ελληνικός Νηογνώμονας
* Η λειτουργία "Χρηματιστηρίου ναύλου" όπως εκείνο του Λονδίνου, ή Κέντρου ναυλώσεων, προς υποστήριξη της ναυλαγοράς
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
