Αγάπης Αγώνας Άγονος (αγγλ. Love's Labour's Lost) είναι ο τίτλος μιας από τις πρώιμες κωμωδίες του Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Οι σύγχρονοι μελετητές αποδίδουν το έργο στη χρονική περίοδο 1595-1596, σύγχρονο δηλαδή με το "Ρωμαίος και Ιουλιέτα" και το "Όνειρο θερινής νυκτός".[1]

Η παλαιότερη καταγεγραμμένη παράσταση του έργου αφορά τα Χριστούγεννα του 1597 στην Αυλή ενώπιον της Βασίλισσας Ελισάβετ.

Περίληψη του έργου

Στην αρχή του έργου παρουσιάζεται ο Φερδινάνδος, Βασιλιάς της Ναβάρρας, και οι τρεις ευγενείς φίλοι του (Μπερόουν, Ντυμέν, Λονγκαβίλ), οι οποίοι παίρνουν όρκο να αφιερωθούν στη μελέτη για τρία ολόκληρα χρόνια: θα περιοριστούν στη βιβλιοθήκη, θα νηστεύουν μια φορά την εβδομάδα, θα κοιμούνται μόνο λίγες ώρες κάθε βράδυ και θα στερηθούν τη συντροφιά των γυναικών.

Ωστόσο, ο ένας από αυτούς υπενθυμίζει στο βασιλιά ότι στη χώρα καταφτάνουν η πριγκίπισσα της Γαλλίας με συνοδεία τρεις όμορφες αυλικές της (Ροζαλίνα, Μαρία, Κατερίνα), θέτοντάς τους σε πειρασμό: ο βασιλιάς και οι φίλοι του ερωτεύονται την πριγκίπισσα και τη συνοδεία της. Η κεντρική πλοκή διανθίζεται από μικρές κωμικές ιστορίες, όπως, για παράδειγμα, την προσπάθεια "κατάκτησης" μιας χωριατοπούλας από το χαζό Κοστάρ και τον Ισπανό ξιφομάχο Δον Αντριάνο ντε Αρμάδο, καθώς και το ανέβασμα μιας παράστασης από δυο λόγιους, τον Σερ Ναθάνιελ και τον Ολοφέρνη.

Στο τέλος αυτής της παράστασης, υπάρχει μια "δυσάρεστη" ανατροπή. Φτάνει η είδηση ότι ο πατέρας της πριγκίπισσας πέθανε κι εκείνη πρέπει να γυρίσει πίσω για να διεκδικήσει το θρόνο. Ο βασιλιάς και οι φίλοι του ορκίζονται πίστη στις αγαπημένες τους, αλλά εκείνες, μην έχοντας πειστεί για το αν η αγάπη τους είναι τόσο δυνατή, ισχυρίζονται ότι πρέπει να περιμένουν ένα χρόνο και μια μέρα για να αποδείξουν την αλήθεια των λόγων τους.
Σχετικά με το έργο

Το τέλος είναι κάπως ασυνήθιστο για σαιξπηρικό έργο και γενικότερα κωμωδία της ελισαβετιανής περιόδου. Ωστόσο, το Αγάπης Αγώνας Άγονος συχνά θεωρείται ως το πιο κραυγαλέα "διανοητικό" έργο του Σαίξπηρ, καθώς βρίθει από εκλεπτυσμένα λογοπαίγνια, λογοτεχνικές αναφορές και μια συρραφή των τότε ποιητικών φορμών. Ίσως το έργο γράφτηκε για να παρουσιαστεί στα Inns of Court[2], όπου θα γινόταν σίγουρα περισσότερο κατανοητό. Το σχολαστικό του χιούμορ δεν είναι κατανοητό από όλους και αποτελεί ίσως την αιτία που το έργο δεν συγκαταλέγεται ανάμεσα στα πιο δημοφιλή του Σαίξπηρ.
Σημειώσεις

1. ↑ Woudhuysen, H. R., ed. Love's Labour's Lost (London: Arden Shakespeare, 1998): 59.
2. ↑ Επαγγελματικοί Σύλλογοι δικηγόρων στην Αγγλία, στους οποίους οφείλουν να είναι εγγεγραμμένοι όλοι οι barristers

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

* Love's Labour's Lost: Το πλήρες κείμενο του έργου από το Project Gutenberg

Θέατρο