.
Το βαρυτήμετρο, ή βαρυτόμετρο είναι ένα ευαίσθητο όργανο - συσκευή σταθερής βάσης με την οποία επιχειρείται η βαρυτημετρία, ή βαρυτομετρία ενός τόπου.
Γενικά
Ουσιαστικά τα όργανα αυτά μετρούν τις μεταβολές της έντασης της βαρύτητας του γήινου πεδίου. Ως γνωστό οι τιμές της βαρύτητας διαφέρουν από τόπο σε τόπο, είτε λόγω τοπογραφίας είτε λόγω διαφοράς πυκνότητας υποκειμένων πετρωμάτων αλλά και από άλλους πλανητικούς παράγοντες. Οι μετρούμενες έτσι διαφορές καλούνται γενικά ανωμαλίες βαρύτητας οι οποίες και υπολογίζονται σε σχέση με τις τιμές που θα προέκυπταν αν η Γη ήταν τέλειο ελλειψοειδές εκ περιστροφής. Μονάδα μέτρησης αυτών είναι το γκάλ και τα υποπολλαπλάσιά του.
Υπάρχουν διάφοροι τύποι βαρυτημέτρων διακρινόμενα σε απόλυτα, σχετικά και υπεραγώγιμα. Τα σχετικά που είναι περισσότερο σε χρήση βασίζονται σε μεταβολές μήκους ελατηρίου που φέρει βάρος, ή στην περίοδο ταλάντωσης ενός αιωρούμενου εκκρεμούς. Πολλές επίσης είναι και οι τεχνικές που έχουν εφαρμοστεί όπως ιδιαίτερα εκείνη που φέρει γυροσκοπική βάση σταθεροποίησης για μέτρηση σε ωκεανούς, ή για μετρήσεις από αέρα που αποτελούν την κατηγορία των υπεραγώγιμων βαρυτημέτρων.
Πηγές
"Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica" τ.13ος, σ.321
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
