.
Το Ρέιντζερ 6 (αγγλ. Ranger) ήταν διαστημικό σκάφος του προγράμματος Ρέιντζερ της NASA με προορισμό να διαγράψει τροχιά σύγκρουσης με την Σελήνη και να τηλεμεταδώσει φωτογραφίες υψηλής ευκρίνειας κατά την κάθοδο και μέχρι την τελική σύγκρουση. Το διαστημικό σκάφος έφερε έξι τηλεοπτικές φωτογραφικές μηχανές vidicon. Δύο από αυτές ήταν ευρείας οπτικής γωνίας (φωτογραφικές μηχανές Α και Β στο κανάλι F) και τέσσερις οξείας οπτικής γωνίας (φωτογραφικές μηχανές P1, P2, P3 και P4 στο κανάλι P). Οι φωτογραφικές μηχανές αποτελούσαν δύο διαφορετικά αλλά και ανεξάρτητα συστήματα, κάθε ένα με ξεχωριστή παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, χρονόμετρα, και τηλεπικοινωνιακό σύστημα μετάδοσης, για αυξημένη αξιοπιστία. Το σκάφος δεν μετέδωσε καμία εικόνα, αφού το σύστημα φωτογραφικών μηχανών έπαθε βλάβη. Άλλα πειράματα δεν μετέφερε το διαστημικό σκάφος.
Περιγραφή του σκάφους
Τα διαστημόπλοια Ρέιντζερ 6, 7, 8 και 9 ήταν μέρος του υποπρογράμματος Μπλοκ 3 του διαστημικού προγράμματος Ρέιντζερ.
Η αλουμινένια βάση του διαστημοπλοίου είχε σχήμα εξαγωνικό διαμέτρου ενάμιση μέτρου. Κατά μήκος της βάσης ήταν τοποθετημένες οι μονάδες προώθησης και ηλεκτροδότησης. Η προέκταση της βάσης προς τα πάνω ήταν ένας κυλινδρικός πύργος σαν φουγάρο με τις τηλεοπτικές φωτογραφικές μηχανές στο εσωτερικό του. Δύο ηλιακοί συλλέκτες, μήκους 1,537 μέτρα ο καθένας και πλάτους 73,9 εκατοστά, ήταν αντιδιαμετρικά αναρτημένοι, φτάνοντας έτσι συνολικό μήκος 4,6 μέτρων. Μια κατευθυνόμενη παραβολική κεραίας υψηλής απολαβής τοποθετήθηκε σε μια από τις γωνίες της βάσης μακρυά από τους ηλιακούς συλλέκτες. Μια κυλινδρική quasiomnidirectional κεραία τοποθετήθηκε στην κορυφή του κυλινδρικού πύργου. Το όλο ύψος του διαστημικού σκάφους ήταν 3,6 μέτρα.
Η προώθηση για τους διαπλανητικούς ελιγμούς προερχόταν από μια μηχανή ώθησης ισχύος 224 Ν που έκαιγε υδραζίνη, και τέσσερις φυσητήρες πεπιεσμένου αερίου. Ο έλεγχος προσανατολισμού και τοποθεσίας σε τρεις άξονες γινόταν με φυσητήρες πεπιεσμένου αζώτου, σε συνδυασμό με ένα σύστημα 3 γυροσκοπίων, 4 κύριους και 2 εφεδρικούς ανιχνευτές του ήλιου, και έναν ανιχνευτή της γης. Η ηλεκτροδότηση γινόταν με 9.792 φωτοκύτταρα ηλιακής ενέργειας από πυρίτιο που περιλήφθηκαν στους δύο ηλιακούς συλλέκτες, συνολικής επιφάνειας 2,3 τετραγωνικών μέτρων και ισχύος 200 Wh. Δύο μπαταρίες AgZnO χωρητικότητας 1200 Wh η κάθε μια, τάσης 26,5 V και αντοχής για 9 ώρες λειτουργία εξασφάλιζαν την τροφοδοσία των δύο καναλιών με τις φωτογραφικές μηχανές. Δύο άλλες μπαταρίες AgZnO 1.000 Wh αποθήκευαν ρεύμα για την λειτουργία του διαστημικού σκάφους.
Η τηλεπικοινωνία πραγματοποιούταν μέσω της quasiomnidirectional κεραίας χαμηλής απολαβής και της παραβολικής κεραίας υψηλής απολαβής. Οι πομποί του διαστημικού σκάφους περιελάμβαναν το τηλεοπτικό κανάλι F, ισχύος 60 W στα 959,52 MHz, το τηλεοπτικό κανάλι P, ισχύος 60 W στα 960,05 MHz, και ένα άλλο κανάλι αναμετάδοσης, το κανάλι 8, ισχύος 3 W στα 960,58 MHz. Η μονάδα τηλεοπτικής λήψης του Μπλοκ 3 ζύγιζε 173 κιλά (αντικαθιστώντας την κάψουλα προσσελήνωσης που χρησιμοποιήθηκε με τα Μπλοκ 2). Ο εξοπλισμός τηλεπικοινωνιών μετέτρεπε το σύνθετο τηλεοπτικό σήμα των φωτογραφικών μηχανών σε σήμα ραδιοσυχνοτήτων (RF) και στην συνέχεια το έστελνε για μετάδοση μέσω της κεραίας υψηλής απολαβής του σκάφους. Το τηλεοπτικό σήμα είχε αρκετό εύρος ζώνης προκειμένου να επιτρέπει την γρήγορη λήψη και μετάδοση τηλεοπτικών εικόνων.
Περιγραφή της αποστολής
Το διαστημόπλοιο τέθηκε αρχικά σε τροχιά γύρω από την Γη. Με την πυροδότηση της δεύτερης βαθμίδας Agena το διαστημικό σκάφος εισήλθε στη τροχιά προς τη Σελήνη. Ο προγραμματισμένος διαπλανητικός ελιγμός πραγματοποιήθηκε χωρίς καθυστέρηση υπό την εποπτεία του προσωπικού εδάφους.
Στις 2 Φεβρουαρίου 1964 και μετά από πτήση 65,5 ωρών, το σκάφος συνετρίβη στα ανατολικά σύνορα της Mare Tranquillitatis στις 09:24:32 UT. Οι συντεταγμένες της σύγκρουσης ήταν 9°24' Ν και 21°30' Ε.
Περιγραφή της βλάβης
Το Ρέιντζερ 6 πέταξε στο φεγγάρι επιτυχώς και προσέκρουσε ακριβώς όπως είχε προγραμματιστεί. Ο προσανατολισμός του σκάφους ως προς το σεληνιακό έδαφος ήταν σωστός, αλλά δυστυχώς δεν ελήφθη καμία εικόνα. Η επιτροπή ανάλυσης μετά την πτήση αποφάνθηκε ότι πιο προφανής αιτία της βλάβης ήταν κάποια ηλεκτροστατική εκκένωση (αγγλ. arc-over, τόξο φωτός) που βραχυκύκλωσε και έκαψε το τροφοδοτικό σύστημα των φωτογραφικών μηχανών και που μάλλον συνέβη περίπου 2 λεπτά μετά την εκτόξευση, όταν αυτό ενεργοποιήθηκε ακούσια για 67 δευτερόλεπτα την ώρα διαχωρισμού της βαθμίδας προώθησης.
Επιτεύγματα
Αυτή η τέταρτη αμερικανική προσπάθεια για σύγκρουση στην επιφάνεια της Σελήνης πλησίασε περισσότερο από κάθε προηγούμενη στην επιτυχία. Το διαστημικό σκάφος, το πρώτο διαστημικό όχημα τύπου Μπλοκ 3, ήταν εξοπλισμένο με ένα σύστημα έξι τηλεοπτικών μηχανών, και αποστειρώθηκε για να αποφύγει μόλυνση του σεληνιακού περιβάλλοντος. Τα σκάφη του Μπλοκ 3 θα χρησίμευαν επίσης ως ένα πεδίο δοκιμής για την περαιτέρω ανάπτυξη των διαστημικών συστημάτων (όπως οι ηλιακοί συλλέκτες), που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τις επόμενες, πιο φιλόδοξες αποστολές. Οι φωτογραφίες που τόσο πολύ περίμεναν οι τεχνικοί και οι επιστήμονες ήτανε για την προετοιμασία των αποστολών του προγράμματος Απόλλων.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Lunar impact: A history of Project Ranger (PDF) 1977
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
