.
Το Ρέιντζερ 2 (αγγλ. Ranger, δασοφύλακας) ήταν δοκιμαστικό διαστημικό σκάφος του προγράμματος Ρέιντζερ της NASA με σκοπό να δοκιμαστούν διάφορα μέχρι τότε άγνωστα και γι'αυτό πρωτοπόρα υπό εξέλιξη συστήματα της μέλλουσας διαστημικής εξερεύνησης. Παράλληλα διενεργήθηκαν τα πρώτα διαστημικά πειράματα παρατήρησης κοσμικής ακτινοβολίας, μαγνητικών πεδίων, ραδιενέργειας, κοσμικής σκόνης, και μίας κόμης αέριου υδρογόνου που υποτίθεται ότι έσερνε η γη πίσω της.
Περιγραφή του σκάφους
Το Ρέιντζερ 2 ήταν διαστημικό σκάφος τύπου Μπλοκ 1 και παρόμοιο με το Ρέιντζερ 1. Το όλο σκάφος είχε γενικά σχήμα κωνικό για να χωράει αργότερα στην μύτη του πυραύλου, που για λόγους αεροδυναμικούς έπρεπε αυτονόητα να έχει κωνική μορφή. Η βάση του σκάφους είχε γεωμετρικό σχήμα εξαγώνου με διάμετρο 1,5 μέτρο και χρησίμευε γα την ανάρτηση του υπόλοιπου εξοπλισμού. Επάνω στη βάση ήταν προσαρμοσμένος ένας πύργος ύψους 4 μέτρων κατασκευασμένος από αλουμίνιο. Δυο φωτοβολταϊκές μονάδες ηλιακών συλλεκτών για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, συνολικού μήκους 5,2 μέτρων, ήταν αναρτημένες σε αντιδιαμετρικά σημεία της βάσης. Κάτω από την βάση ήταν προσαρμοσμένη μια παραβολική κεραία υψηλής κατευθυντικότητας.
Τα πειράματα και άλλος εξοπλισμός τοποθετήθηκαν μέσα στη βάση και τον πύργο. Τα όργανα στο διαστημικό σκάφος περιέλαβαν
τηλεσκόπιo Lyman-alpha
μαγνητόμετρο ατμών ρουβιδίου
ηλεκτροστατικούς αναλυτές
ανιχνευτές σωματιδίων μέσης ενεργειακής στάθμης
δύο τηλεσκόπια τριπλού κυκλώματος σύμπτωσης (triple coincidence circuit)
θάλαμο ιονισμού κοσμικής ακτινοβολίας
ανιχνευτές κοσμικής σκόνης
και μετρητές σπινθηρισμού
Το σύστημα επικοινωνίας περιελάμβανε την κεραία υψηλής κατευθυντικότητας, μια κεραία πανκατευθυντική και δύο πομπούς ισχύος 0,25 W και 3 W αντίστοιχα, και οι δύο στην συχνότητα περίπου 960 MHz. Την παραγωγή ρεύματος και τη τροφοδότηση του σκάφους εξασφάλιζαν τα 8.680 ηλιακά φωτοκύτταρα των δύο φωτοβολταϊκών μονάδων, μια επαναφορτιζόμενη εφεδρική μπαταρία Ag/Zn βάρους 53,5 κιλών, και μικρότερες μπαταρίες σε μερικά από τα πειράματα. Για τον προσανατολισμό του, το σκάφος διέθετε ανιχνευτές για τον ήλιο και τη γη, γυροσκόπια, έναν κεντρικό υπολογιστή και ακροφύσια ελέγχου πρόνευσης και περιστροφής. Για τον έλεγχο της θερμοκρασίας το σκάφος είχε εξωτερική επένδυση από χρυσό, ήταν βαμμένο σε λευκό χρώμα, ενώ οι επιφάνειες αλουμινίου ήταν γυαλισμένες.
Περιγραφή της αποστολής
Η τροχιές των Ρέιντζερ 1 και 2.
Το διαστημικό σκάφος εκτοξεύτηκε και έφτασε με επιτυχία μεν σε χαμηλή γήινη τροχιά, όμως η επόμενη πυροδότηση του πυραύλου Agena απέτυχε λόγω βλάβης ενός γυροσκοπίου. Το διαστημικό σκάφος δεν μπόρεσε τελικά να τεθεί στην προγραμματισμένη υψηλή διαστημική τροχιά του, με συνέπεια να εγκλωβιστεί σε χαμηλή γήινη τροχιά μετά τον διαχωρισμό του από τον πύραυλο Agena. Η φθίνουσα τροχιά του το οδήγησε σε επανείσοδο στην γήινη ατμόσφαιρα στις 20 Νοεμβρίου 1961.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Lunar impact: A history of Project Ranger (PDF) 1977
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
