.
Το Ρέιντζερ 1 (αγγλ. Ranger) ήταν δοκιμαστικό διαστημικό σκάφος του προγράμματος Ρέιντζερ της NASA, με σκοπό να δοκιμαστούν διάφορα μέχρι τότε άγνωστα και γι' αυτό πρωτοπόρα υπό εξέλιξη συστήματα της μέλλουσας διαστημικής εξερεύνησης. Παράλληλα διενεργήθηκαν τα πρώτα διαστημικά πειράματα παρατήρησης κοσμικής ακτινοβολίας, μαγνητικών πεδίων, ραδιενέργειας, κοσμικής σκόνης, και μίας κόμης αέριου υδρογόνου που υποτίθεται ότι έσερνε η γη πίσω της.
Περιγραφή του σκάφους
Το Ρέιντζερ 1 ήταν διαστημικό σκάφος τύπου Μπλοκ 1 και παρόμοιο με το Ρέιντζερ 2. Το όλο σκάφος είχε γενικά σχήμα κωνικό για να χωράει αργότερα στην μύτη του πυραύλου, που για λόγους αεροδυναμικούς έπρεπε αυτονόητα να έχει κωνική μορφή. Η βάση του σκάφους είχε γεωμετρικό σχήμα εξαγώνου με διάμετρο 1,5 μέτρο και χρησίμευε γα την ανάρτηση του υπόλοιπου εξοπλισμού. Επάνω στη βάση ήταν προσαρμοσμένος ένας πύργος ύψους 4 μέτρων κατασκευασμένος από αλουμίνιο. Δυο φωτοβολταϊκές μονάδες ηλιακών συλλεκτών για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, συνολικού μήκους 5,2 μέτρων, ήταν αναρτημένες σε αντιδιαμετρικά σημεία της βάσης. Κάτω από την βάση ήταν προσαρμοσμένη μια παραβολική κεραία υψηλής κατευθυντικότητας.
Τα πειράματα και άλλος εξοπλισμός τοποθετήθηκαν μέσα στη βάση και τον πύργο. Τα όργανα στο διαστημικό σκάφος περιέλαβαν
τηλεσκόπιo Lyman-alpha
μαγνητόμετρο ατμών ρουβιδίου
ηλεκτροστατικούς αναλυτές
ανιχνευτές σωματιδίων μέσης ενεργειακής στάθμης
δύο τηλεσκόπια τριπλού κυκλώματος σύμπτωσης (triple coincidence circuit)
θάλαμο ιονισμού κοσμικής ακτινοβολίας
ανιχνευτές κοσμικής σκόνης
και μετρητές σπινθηρισμού ηλιακών ακτίνων Χ.
Το σύστημα επικοινωνίας περιελάμβανε την κεραία υψηλής κατευθυντικότητας, μια κεραία πανκατευθυντική και δύο πομπούς ισχύος 0,25 W και 3 W αντίστοιχα, και οι δύο στην συχνότητα των περίπου 960,1 MHz. Την παραγωγή ρεύματος και τη τροφοδότηση του σκάφους εξασφάλιζαν τα 8.680 ηλιακά φωτοκύτταρα των δύο φωτοβολταϊκών μονάδων, μια επαναφορτιζόμενη εφεδρική μπαταρία Ag/Zn βάρους 57 κιλών, και μικρότερες μπαταρίες σε μερικά από τα πειράματα. Για τον προσανατολισμό του, το σκάφος διέθετε ανιχνευτές για τον ήλιο και τη γη, γυροσκόπια, έναν κεντρικό υπολογιστή και ακροφύσια ελέγχου πρόνευσης και περιστροφής. Για τον έλεγχο της θερμοκρασίας το σκάφος είχε εξωτερική επένδυση από χρυσό, ήταν βαμμένο σε λευκό χρώμα, ενώ οι επιφάνειες αλουμινίου ήταν γυαλισμένες.
Περιγραφή της αποστολής
Πρόγραμμα Ρέιντζερ - Η σύλληψη της ιδέας.
Το διαστημικό σκάφος προορίζονταν να μπει σε χαμηλή γήινη τροχιά (περίπου 2.000 χλμ) και από εκεί να συνεχίσει και να φθάσει σε γήινη τροχιά 60.000 χλμ - 1.100.000 χλμ για να δοκιμαστούν τα συστήματα και και η τεχνολογία των μελλοντικών σεληνιακών αποστολών. Εκτοξεύτηκε και έφτασε με επιτυχία την προβλεπόμενη χαμηλή γήινη τροχιά, όμως η επόμενη πυροδότηση του πυραύλου Agena απέτυχε. Το σκάφος επανήλθε στην γήινη ατμόσφαιρα στις 30 Αυγούστου 1961. Το Ρέιντζερ 1 είχε κατά κάποιον τρόπο επιτυχία, αφού ως επί το πλήστον εκπλήρωσε τους στόχους της αποστολής δοκιμασίας του εξοπλισμού, αποτυγχάνοντας όμως να διαβιβάσει τα αποτελέσματα των επιστημονικών πειραμάτων.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Lunar impact: A history of Project Ranger (PDF) 1977
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
