.
Ένας κύλινδρος O'Neill (ονομάζεται επίσης αποικία O'Neill) είναι μια έννοια διαστημικής εγκατάστασης που προτάθηκε από τον Αμερικανό φυσικό Gerard K. O'Neill στο βιβλίο του το 1976 The High Frontier: Human Colonies in Space.[1] Ο O'Neill πρότεινε τον αποικισμό του διαστήματος για τον 21ο αιώνα, χρησιμοποιώντας υλικά που εξήχθησαν από τη Σελήνη και αργότερα από αστεροειδείς.[2]
Ένας κύλινδρος O'Neill θα αποτελείται από δύο αντίθετα περιστρεφόμενους κυλίνδρους. Οι κύλινδροι θα περιστρέφονταν σε αντίθετες κατευθύνσεις για να ακυρώσουν τυχόν γυροσκοπικά φαινόμενα που διαφορετικά θα δυσκόλευαν το να τους κρατήσουν στραμμένους προς τον Ήλιο. Το καθένα θα είχε διάμετρο 5 μίλια (8,0 km) και μήκος 20 μίλια (32 km), συνδεδεμένο σε κάθε άκρο με μια ράβδο μέσω ενός συστήματος ρουλεμάν. Η περιστροφή τους θα παρείχε τεχνητή βαρύτητα.[1]
Εσωτερική άποψη, που δείχνει εναλλασσόμενα τμήματα γης και παραθύρων
Ιστορικό
Η εντύπωση του καλλιτέχνη από το εσωτερικό ενός κυλίνδρου O'Neill, που δείχνει την καμπυλότητα της εσωτερικής επιφάνειας
Ενώ δίδασκε προπτυχιακή φυσική στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον, ο Ο' Νιλ έθεσε στους μαθητές του το καθήκον να σχεδιάσουν μεγάλες δομές στο διάστημα, με την πρόθεση να δείξει ότι η ζωή στο διάστημα θα μπορούσε να είναι επιθυμητή. Αρκετά από τα σχέδια ήταν σε θέση να παρέχουν όγκους αρκετά μεγάλους ώστε να είναι κατάλληλοι για ανθρώπινη κατοίκηση. Αυτό το συνεργατικό αποτέλεσμα ενέπνευσε την ιδέα του κυλίνδρου και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά από τον O'Neill σε ένα άρθρο του Physics Today τον Σεπτέμβριο του 1974.[3]
Το έργο του O'Neill δεν ήταν το πρώτο παράδειγμα αυτής της ιδέας. Το 1954, ο γερμανός επιστήμονας Hermann Oberth περιέγραψε τη χρήση γιγάντιων κατοικήσιμων κυλίνδρων για διαστημικά ταξίδια στο βιβλίο του Menschen im Weltraum—Neue Projekte für Raketen- und Raumfahrt (Άνθρωποι στο Διάστημα—Νέα έργα για ρουκέτες και ταξίδια στο διάστημα). Το 1970, ο συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Larry Niven πρότεινε μια παρόμοια, αλλά μεγαλύτερης κλίμακας, έννοια στο μυθιστόρημά του Ringworld. Λίγο πριν ο O'Neill προτείνει τον κύλινδρο του, ο Arthur C. Clarke χρησιμοποίησε έναν τέτοιο κύλινδρο (αν και εξωγήινης κατασκευής) στο μυθιστόρημά του Rendezvous with Rama.
νησιά
Στο βιβλίο του το 1976[1] ο O'Neill περιέγραψε τρία σχέδια αναφοράς, με το παρατσούκλι "νησιά":
Το Island One είναι μια περιστρεφόμενη σφαίρα με περίμετρο ένα μίλι (1,6 km) (1.681 πόδια (512 m) σε διάμετρο), με ανθρώπους που ζουν στην περιοχή του ισημερινού (βλέπε σφαίρα Bernal). Μια μεταγενέστερη μελέτη της NASA/Ames στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ ανέπτυξε μια εναλλακτική εκδοχή του Island One: τον τόρο του Στάνφορντ, ένα δακτυλιοειδές σχήμα διαμέτρου 1.600 ποδιών (490 m).[4]
Το Island Two έχει σφαιρικό σχεδιασμό, 5.200 πόδια (1.600 m) σε διάμετρο.
Το σχέδιο Island Three, γνωστότερο ως κύλινδρος O'Neill, αποτελείται από δύο αντιστρεφόμενους κυλίνδρους. Έχουν διάμετρο πέντε μίλια (8,0 km) και μπορούν να κλιμακωθούν έως και είκοσι μίλια (32 km) σε μήκος.[5] Κάθε κύλινδρος έχει έξι ρίγες ίσης περιοχής που διατρέχουν το μήκος του κυλίνδρου. τρία είναι διαφανή παράθυρα, τρία είναι κατοικήσιμες επιφάνειες «χερσαίας». Επιπλέον, ένας εξωτερικός αγροτικός δακτύλιος, διαμέτρου είκοσι μιλίων (32 km), περιστρέφεται με διαφορετική ταχύτητα για να υποστηρίξει τη γεωργία. Το βιομηχανικό συγκρότημα παραγωγής του οικοτόπου βρίσκεται στη μέση, ώστε να επιτρέπεται η ελαχιστοποίηση της βαρύτητας για ορισμένες διαδικασίες παραγωγής.
Για να εξοικονομηθεί το τεράστιο κόστος της εκτόξευσης των υλικών από τη Γη, αυτοί οι βιότοποι θα κατασκευαστούν με υλικά που εκτοξεύονται στο διάστημα από τη Σελήνη με οδηγό μαγνητικής μάζας.[1]
Εγκυκλοπαίδεια Διαστημικής Τεχνολογίας
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
