Ως αεροφωτογραφία χαρακτηρίζεται γενικά οποιαδήποτε φωτογραφία της γήινης επιφάνειας (ξηράς ή θάλασσας) που έχει ληφθεί από αέρος, δηλαδή από πτητικό μέσο, (αεροπλάνο, ελικόπτερο, αερόστατο κ.λπ.). Ανάλογα της διεύθυνσης του σημείου λήψης προς τον ορίζοντα αυτή διακρίνεται σε κατακόρυφη, κεκλιμένη και πλάγια αεροφωτογραφία.
Για πρώτη φορά λήψη αεροφωτογραφίας έγινε το 1858 από αερόστατο από τον Φελίξ Τουρνασόν (Felix Tournachon ο επωνομαζόμενος Nodar) και συγκεκριμένα πάνω από το Πετί Μπισέτρ στη Γαλλία. Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου έγιναν πάμπολλες πτήσεις, στρατιωτικού χαρακτήρα, ειδικά για φωτογραφική αναγνώριση περιοχών. Στη διάρκεια του μεσοπολέμου η χρήση της αεροφωτογραφίας για ειρηνικούς σκοπούς άρχισε να επεκτείνεται σε πολλούς τομείς εναέριας έρευνας, όπως στη χαρτογραφία, τοπογραφία, στις μετακινήσεις ζώων, εκθέσεις φυσικών καταστροφών κ.τ.λ.
Για τη λήψη των αεροφωτογραφιών κατασκευάστηκαν ειδικοί τύποι φωτογραφικών μηχανών με μεγάλη εστιακή απόσταση και εύρος πεδίου, με αυτόματο μηχανισμό εκτύλιξης και έκθεσης μεγάλου μήκους φιλμ έτσι, ώστε η λήψη να είναι συνεχής. Στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου η τεχνική της αεροφωτογράφησης βελτιώθηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό κάνοντας ακόμα χρήση και υπέρυθρων ακτίνων, ειδικών υπερευαίσθητων φιλμς (όπως στη χλωροφύλλη) που μπορούσαν να αναδεικνύουν θέσεις αρμάτων ή πυροβόλων μέσα σε δάσος ή πάσης φύσεως εγκαταστάσεων που καλύπτονταν με μέσα παραλλαγής (καμουφλάζ).
Αεροφωτογραφία της περιοχής του Ναγκασάκι πριν την ρίψη της ατομικής βόμβας
Τόσο δε μεγάλη ήταν η εξέλιξη της αεροφωτογραφίας, ώστε, τελικά, κατασκευάστηκαν ή διασκευάστηκαν και ειδικά αεροπλάνα για τέτοια δραστηριότητα, που ονομάζονται αεροφωτογραφικά. Τα εν λόγω αεροπλάνα είναι επιπρόσθετα εφοδιασμένα και με άλλες ειδικές συσκευές μαγνητοφώνησης, που καταγράφουν επιπλέον και τις παρατηρήσεις των χειριστών κατά τη διάρκεια της λήψης, καθώς και με φωτοβολίδες μεγάλης φωτιστικής έντασης για νυκτερινές λήψεις, όπως π.χ. σε περιπτώσεις έρευνας και διάσωσης στη θάλασσα, σε απόκρημνες περιοχές κ.τ.λ.
Στην Ελλάδα η αναγκαιότητα της αεροφωτογράφησης οδήγησε, το 1956, στην δημιουργία ειδικής μοίρας αεροφωτογραφικών αεροσκαφών, της 384η Τακτικής Μοίρας Αναγνώρισης (ΤΜΑ), εφοδιασμένης με αεροπλάνα Republic RF-84F Thunderflash.
Σήμερα η αεροφωτογραφία εξελισσόμενη αποτελεί ιδιαίτερο μέσο της κατασκοπείας, που εκτελείται από τηλεκατευθυνόμενα (μη επανδρωμένα) αεροσκάφη. Παράλληλα αποτελεί και μέσον προηγμένων αυτοκατευθυνόμενων ή τηλεκατευθυνόμενων βλημάτων (βομβών) εύρεσης και αναγνώρισης στόχων. Τέτοιες βόμβες [1] με χρήση αεροφωτογραφιών χρησιμοποιήθηκαν κατά τον βομβαρδισμό της Λιβύης από αμερικανικά αεροσκάφη, στη δεκαετία του 1980, κατά τον αποκλεισμό της Σύρτης.
* Εξέλιξη της αεροφωτογραφίας είναι η αεροβιντεοσκόπηση, η τεχνική της οποίας είναι παρόμοια με αυτή της αεροφωτογράφησης. Εκτελείται, κύρια, από ειδικούς δορυφόρους, εφοδιασμένους με ειδικής κατασκευής βιντεοκάμερες και η λήψη εικόνων, ακόμη και από ενδεικτικό ύψος 20 km είναι εκπληκτική.
Σημείωση
1. ↑ Πρόκειται για αυτοκατευθυνόμενα βλήματα που περιέχουν ηλεκτρονική μνήμη με αεροφωτογραφία στόχου, που έχει ληφθεί σε κάποιο προηγούμενο χρόνο, από αεροφωτογραφικό αεροπλάνο. Τα βλήματα αυτά φέρουν ειδική κάμερα που μετά τη ρίψη τους, κινούμενα σχεδόν οριζόντια, μόλις η εικόνα εδάφους - στόχου ταυτιστεί με την αεροφωτογραφία της μνήμης τους, στρέφουν τα πηδάλιά τους και ρίπτονται επ΄ αυτού.
Πηγές
* "Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τομ. 1ος, σελ.546.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
