.

Τανζανία

Η Ιρίνγκα (Iringa), είναι μια πόλη στην Τανζανία με πληθυσμό 112.900 (το 2004). Βρίσκεται στο γεωγραφικό πλάτος από 7.77° S και μήκος 35.69° E. Το όνομα της προέρχεται από τη λέξη "λιλίνγκα" ("lilinga") της φυλής των Χέχε (Hehe), που σημαίνει φρούριο.[4]

Η Ιρίνγκα είναι η διοικητική πρωτεύουσα της Περιφέρειας Ιρίνγκα. Έχει πολλές βιομηχανίες, συμπεριλαμβανομένης της κατασκευής και της μεταποίησης τροφίμων. Το μεγαλύτερο τμήμα από την ηλεκτρική της ενέργεια, προέρχεται από το κοντινό φράγμα Μτέρα (Mtera Dam). Η Ιρίνγκα είναι μικρός σχετικά συγκοινωνιακός κόμβος, με τακτικά δρομολόγια λεωφορείων και φορτηγών προς το Νταρ ες Σαλαάμ, τη Μπέϋα, τη Σονγκέα και τη Ντοντόμα.

Βρίσκεται σε υψόμετρο των 1.700 περίπου μέτρων[5] και στο ενδιάμεσο της διαδρομής Ντοντόμα - Μπέϋα, απέχει δε από τη μεν Ντοντόμα 162 μίλια και από τη Μπέϋα, 242 μίλια.[6] επίσης, από την Κιλόσα απέχει 160 μίλια και από την Αρούσα, 435 μίλια,[5]
Θέα της Ιρίνγκα από παρακείμενο λόφο.

Ιστορία

Η Ιρίνγκα χτίστηκε από το Γερμανικό στρατό, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1890, ως αμυντική βάση που θα χρησιμοποιείτο κατά των εξεγέρσεων της φυλής των Χέχε (Hehe), με επικεφαλής τον ηγέτη τους Αρχηγό Μκουάουα (Chief Mkwawa). Το φρούριο και το επιτελείο του Αρχηγού Μκουάουα βρισκόταν στο κοντινό χωριό Καλένγκα (Kalenga). Η πόλη απλώνεται κατά μήκος ενός λόφου με θέα στον ποταμό Ρουάχα (Ruaha) στα νότια και απλώνεται κατά μήκος των κορυφογραμμών και κοιλάδων προς τα βόρεια. Το ύψος των περιχώρων της πόλης είναι περισσότερο από 1.550 μέτρα (5.090 πόδια) πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Οι μήνες Ιούνιος, Ιούλιος και Αύγουστος βιώνουν πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, κοντά στο μηδέν. Η εθνική οδός Tanzam περνά μέσα από την κοιλάδα και κάτω από την πόλη, η απόσταση από τα όρια της εθνικής οδού της Ιρίνγκα προς το Νταρ ες Σαλαάμ είναι 502 χιλιόμετρα (312 μίλια), μέσω του Μορογκόρο. Η τοποθεσία Ισιμίλα (Isimila) της Λίθινης Εποχής, η οποία βρίσκεται περίπου 20 χιλιόμετρα (12 μίλια) στα νοτιοδυτικά, περιλαμβάνει αρχαιολογικά ευρήματα, κυρίως λίθινα εργαλεία, από την ανθρώπινη κατοίκηση περίπου 70.000 χρόνια πριν.
Η εκκλησία στην Ιρίνγκα.

Ο Αστικός Δήμος Ιρίνγκα (Iringa Urban Municipality), είναι η διοικητική ονομασία του Δήμου Ιρίνγκα.

Στην Ιρίνγκα υπάρχουν πολλά ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, μεταξύ των οποίων το Τουμαΐνι Πανεπιστήμιο (Tumaini University) - το Πανεπιστημιακό Κολέγιο της Ιρίνγκα (Iringa University College), το Μκάουα Πανεπιστημιακό Κολέγιο Εκπαίδευσης (Mkwawa University College of Education) ένα παράρτημα του Πανεπιστημίου του Νταρ ες Σαλαάμ και το Πανεπιστημιακό Κολέγιο Ρουάχα (Ruaha University College) υπό την καθολική εκκλησία και παράρτημα του κολεγίου του Πανεπιστημίου του Αγίου Αυγουστίνου (Saint Augustine University) της Τανζανίας. Στα σχολεία συμπεριλαμβάνονται το Γυμνάσιο Τοσαμαγκάνγκα (Tosamaganga High School) και το Γυμνάσιο της Ρουάχα (Ruaha Secondary School).
Αποικισμός των πρώτων Ευρωπαίων στην ευρύτερη περιοχή της Ιρίνγκα

Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αρχικά εγκαταστάθηκαν πολλοί Γερμανοί, που διατηρούσαν αγροκτήματα με σιτηρά, αραβόσιτο, φασόλια, Ευρωπαϊκά οπωροφόρα δέντρα και αρκετά με ζώα. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτοί οι Γερμανοί συνελήφθησαν και εστάλησαν σε Στρατόπεδα αιχμαλώτων και μετά την λήξη του, στη Γερμανία· και τα κτήματά τους αφού αρχικά τέθηκαν υπό την μεσεγγύηση της Μεγάλη Βρετανίας, στη συνέχεια νοικιάσθηκαν σε άλλους Ευρωπαίους.[5] Κατά το 1949, τα Γερμανικά αυτά κτήματα, πωλήθηκαν σε Ευρωπαίους αποίκους, αυτό άλλωστε συνέβη και με τα περισσότερα άλλα Γερμανικά κτήματα της τότε Τανγκανίκας.[5]
Οι πρώτοι Έλληνες άποικοι

Οι πρώτοι Έλληνες που εγκαταστάθηκαν στην Ιρίνγκα, επί Γερμανικής ακόμη κατοχής, ήσαν οι εξ Ηπείρου αδελφοί Ηλίας και Ίσσα Τσάβαλοι, που ασχολήθηκαν με το εμπόριο και την αμπελουργία, στις όχθες του ποταμού Ρουάχα. Δυστυχώς όμως και οι δύο σκοτώθηκαν το 1905, κατά την Επανάσταση του «Μάγκι-Μάγκι», ο μεν Ηλίας στην Κιλόσα, όπου τον έθαψαν ζωντανό, ο δε Ίσσα στην Ιρίνγκα.[7] Μετά την ανάληψη της Αγγλικής διακυβέρνησης στην Ταγκανίκα, ο πρώτος Έλληνας που εγκαταστάθηκε στην Ιρίνγκα, ήταν ο

Λεων. Παπαδόπουλος (εκ Κύπρου).

Αμέσως μετά ακολούθησαν οι

Μομόκος,
Φόρος,
Απόστ. Πούπουλας,
Δημήτριος Ι. Φλιάκος (εκ Σχοινουδίου, Ίμβρου) και λίγο αργότερα ο
Βάσος Παν. Τόφας (εκ Κλήρου, Κύπρου),
εν συνεχεία, ακολούθησαν οι:

Γεώργιος Ι. Φλιάκος (εκ Σχοινουδίου Ίμβρου),
Χαρίλαος Κωνσταντινίδης (εκ Σχοινουδίου Ίμβρου),
Στέλιος Κωνσταντινίδης (εκ Σχοινουδίου Ίμβρου),
Ιωάννης Δ. Ρασμπίτσος (εξ Αγ. Θεοδώρων, Ίμβρου),
Εμμανουήλ Δ. Ρασμπίτσος (εξ Αγ. Θεοδώρων, Ίμβρου),
Κώστας Α. Σοβαρής (εξ Αγ. Θεοδώρων, Ίμβρου),
Δημήτριος Φιλιπ. Λαχανιάτης (έκ του οικισμού Βάτι, Ρόδου),
Ιωάννης Καμπουρόπουλος (έκ Ρόδου),
Αθανάσιος Παπαγεωργίου (έκ Ρόδου),
Σπύρος Διον. Πολλάτος (εκ Φαρακλιάτων, Κεφαλληνίας),
Γεράσιμος Γεωργ. Λοράνδος (εξ Αργοστολίου, Κεφαλληνίας),
Ισίδωρος Σιδεράτος (εκ Κεφαλληνίας),
Παναγής Γεννατάς (εκ Κεφαλληνίας),
Κώστας Καλούπης,
Σπύρος Μανωλάτος (εκ Δειληνάτων Κεφαλληνίας),
Δημήτριος Παπαδημητρίου (εκ Πελοποννήσου),
Γεώργιος Τσάνης (εκ Τριπόλεως, Πελοποννήσου),
Γεώργιος Αργετάκης (εκ Πελοποννήσου),
Κώστας Γ. Καψόπουλος (εκ Καρλοβασίου, Σάμου),
Μιχαήλ Παν. Τόφας (εκ Κλήρου, Κύπρου),
Ιωάννης Παν. Τόφας (εκ Κλήρου Κύπρου),
Βάσος Καλογέρης (εκ Κλήρου Κύπρου),
Αλέξανδρος Καλογέρης (εκ Κλήρου Κύπρου),
Γεώργιος Καλλής (εκ Πάφου Κύπρου),
Σάββας Καλλής (εκ Πάφου Κύπρου),
Παναγιώτης Δρουσιώτης (εκ Κύπρου),
Πέτρος Λεπτός (εκ Κύπρου),
Μίλτων Κ. Μήτσιγκας (εκ Κύπρου),
Σωτήριος Παπαχρήστου (εκ Κύπρου),
Παναγής Βανέζης (εκ Κύπρου),
Νικόλαος Αυγεροδήμος (εκ Λοκρίδος Φθιώτιδας),
Νικόλαος Παναγιωτόπουλος (εκ Πειραιώς),
Βλάσσης Παντελ. Τσαπτσαλής
Βασίλειος Εμμ. Καζακίδης (εξ Αθηνών καταγόμενος εκ Τενέδου),
Γεώργιος Αγάς (εκ Τενέδου),
Γεώργιος Τζανέτος (εκ Τενέδου),
Θρασύβουλος Αθηναίος (εκ Τενέδου),
Παναγιώτης Μιλτ. Μπεκιάρης (εκ Θεσσαλονίκης),
Χαράλαμπος Αγγελέτος (από το Ευλάμπιο, Ίμβρου),
Αθανάσιος Αγγελέτος (από το Ευλάμπιο, Ίμβρου),
Νίκος Θεοδωρίδης (εξ Ίμβρου),
Ιωάννης Μπανάνης (εξ Ίμβρου),
Παναγιώτης Μπανάνης (εξ Ίμβρου),
Δημήτριος Ζούρος (εκ Μυτιλήνης),
Δημήτριος Ν. Γαράς (εξ Αθηνών),
Ιωάννης Αντ. Ρούσος (εκ Κιμώλου),
Πολυμέρης Μαργαρίτης (από τη Βιζύη, Ανατ. Θράκης) κ.ά.

για να φθάσουν στις αρχές του 1950, να υπάρχουν στην περιοχή πάνω από 135 Ελληνικές ψυχές.[8]
Κλίμα

Το κλίμα της Ιρίνγκα, είναι υγιεινό και ψυχρό, κατά τους μήνες της ξηρασίας μάλιστα, σε μια περιοχή τη Νταμπάγκα, το ψύχος είναι τόσο δριμύ -κατά τους μήνες Μάϊο με Οκτώβριο- που οι κάτοικοι εκεί, αναγκάζονται και ανάβουν θερμάστρες, τις πρωινές και εσπερινές ώρες.[5]

Κλιματικά δεδομένα Ιρίνγκα (Iringa)
Μήνας	Ιαν	Φεβ	Μαρ	Απρ	Μαι	Ιουν	Ιουλ	Αυγ	Σεπ	Οκτ	Νοε	Δεκ	Έτος
Μέση Υψηλότερη° C (°F)	25 (77)	25 (77)	25 (77)	24 (76)	24 (75)	23 (73)	23 (74)	23 (74)	25 (77)	27 (81)	28 (82)	26 (79)	24.9
Μέση Χαμηλότερη °C (°F)	15 (59)	14 (58)	14 (58)	15 (59)	14 (57)	12 (53)	12 (53)	12 (53)	12 (54)	13 (56)	14 (58)	15 (59)	13.6
Κατακρημνίσεις mm (ίντσες)	175 (6.9)	127 (5)	173 (6.8)	89 (3.5)	13 (0.5)	3 (0.1)	0 (0)	0 (0)	3 (0.1)	5 (0.2)	38 (1.5)	119 (4.7)	74 (29,3)
Πηγή: Weatherbase ^[9]

Ο κεντρικός δρόμος με τον πύργο του ρολογιού της Ιρίνγκα.
Χειροτεχνίες

Η Ιρίνγκα φημίζεται για τα υφαντά της καλάθια, που είναι φτιαγμένα από τοπικά καλάμια. Τα καλάθια χρησιμοποιούνται σε όλη την Τανζανία και επίσης εξάγονται στο διεθνές επίπεδο. Είναι επίσης γνωστή σε όλη την Τανζανία και αλλού, για το πολυβραβευμένο της Κέντρο Χειροτεχνίας Neema.
Το Κοιμητήριο στην Ιρίνγκα.
Τα μέσα ενημέρωσης της Ιρίνγκα

Ο Δήμος της Ιρίνγκα έχει έξι ραδιοφωνικούς σταθμούς FM και ένα τηλεοπτικό σταθμό. Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί είναι Ebony FM, Country FM και Nuru FM (ψυχαγωγίας της νεολαίας και εμπορικής ραδιοφωνίας), Over comers Radio και Radio Furaha (Χριστιανικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί), Kibra Ten Radio (Ισλαμικός ραδιοφωνικός σταθμός). Υπάρχουν και άλλοι ραδιοφωνικοί σταθμοί αλλού στην περιφέρεια Ιρίνγκα, όπως το Kituro community radio στο Makete και άλλοι ραδιοφωνικοί σταθμοί FM στο Njombe.

Η Δημοτική Τηλεόραση της Ιρίνγκα είναι ένας τηλεοπτικός σταθμός όλων των ηλικιών, με διαφοροποιημένα προγράμματα.
Δείτε επίσης

Διοικητικές υποδιαιρέσεις της Τανζανίας
Περιφέρεια Ιρίνγκα

Παραπομπές

Thomas Brinkhoff (20.07.2013). «Iringa (Region)». city population. Ανακτήθηκε στις 08.04.2015.
Thomas Brinkhoff (20.07.2013). «Iringa (Rural)». city population. Ανακτήθηκε στις 08.04.2015.
Thomas Brinkhoff (20.07.2013). «Iringa (Municipal)». city population. Ανακτήθηκε στις 08.04.2015.
Africa, Nomad. «Iringa». nomadtours. Ανακτήθηκε στις 24 May 2013.
Ιωάννης Ν.Τσόντος (1953). «Ιρίνγκα». Έλληνες εν τη Ξένη (Τανγκανίκα) 1951-1953. Λευκωσία - Κύπρος: Τύποις "Ζάβαλλη", σελ. 211.
Ιωάννης Ν.Τσόντος (1953). «Ιρίνγκα». Έλληνες εν τη Ξένη (Τανγκανίκα) 1951-1953. Λευκωσία - Κύπρος: Τύποις "Ζάβαλλη", σελ. 211.
Ιωάννης Ν.Τσόντος (1953). «Ιρίνγκα». Έλληνες εν τη Ξένη (Τανγκανίκα) 1951-1953. Λευκωσία - Κύπρος: Τύποις "Ζάβαλλη", σελ. 212.
Ιωάννης Ν.Τσόντος (1953). «Έλληνες εν Ιρίνγκα». Έλληνες εν τη Ξένη (Τανγκανίκα) 1951-1953. Λευκωσία - Κύπρος: Τύποις "Ζάβαλλη", σελ. 211-229.

«Weatherbase: Historical Weather for Iringa, Tanzania». Weatherbase. 2011. Retrieved on 24 May 2013

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[1]
Neema Crafts Centre

Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Iringa της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0. (ιστορικό/συντάκτες).

Χώρες της Αφρικής

1.Αναγνωρίζεται από 46 χώρες

Εξαρτημένα Εδάφη

Εγκυκλοπαίδεια Τανζανίας

Κόσμος

Αλφαβητικός κατάλογος

Hellenica World - Scientific Library

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License