Ο Ζαν-Ζακ Μπουρλαμακί (Jean-Jacques Burlamaqui, 24 Ιουνίου 1694 – 3 Απριλίου 1748) ήταν Ελβετός νομικός και πολιτικός θεωρητικός, ο οποίος εκλαΐκευσε μια σειρά ιδεών που υποστήριξαν άλλοι στοχαστές[6].
Βιογραφία
Γεννημένος στη Γενεύη σε μια Καλβινιστική οικογένεια (καταγόταν από τον πλούσιο ιταλό έμπορο του 16ου αιώνα Francesco Burlamacchi[7] της Λούκκα, ο οποίος εκτελέστηκε λόγω των δημοκρατικών του αισθημάτων), οι οποίοι είχαν καταφύγει εκεί για θησκευτικούς λόγους (religionis causa), σπούδασε νομικά και στα 25 του είχε οριστεί επίτιμος καθηγητής ηθικής και Φυσικών Νόμων στο πανεπιστήμιο της Γενεύης. Πριν αναλάβει την έδρα, ταξίδεψε μέσω της Γαλλίας και της Αγγλίας, και έκανε γνωριμίες με τους πιο επιφανείς συγγραφείς της περιόδου[8].
Με την επιστροφή του άρχισε να διδάσκει και σύντομα απέκτησε μεγάλη φήμη για την απλότητα του ύφους του και την ακρίβεια των απόψεών του. Συνέχισε να παραδίδει μαθήματα για 15 χρόνια, οπότε υποχρεώθηκε να παραιτηθεί εξαιτίας προβλημάτων υγείας[6]. Οι συμπολίτες του τον εξέλεξαν μέλος του συμβουλίου του κράτους, και απέκτησε τόσο υψηλή φήμη για την πρακτική σοφία του, όση είχε για τις θεωρητικές του γνώσεις[8].
Έργα
Έργα του ήταν οι «Αρχές του Φυσικού Δικαίου» (Principes du droit naturel, 1747) και οι «Αρχές του Πολιτικού Δικαίου» (Principes du droit politique, 1751). Αυτά εκδόθηκαν πολλές φορές, και χρησιμοποιήθηκαν ευρέως ως εγχειρίδια. Το στυλ του Μπουρλαμακί είναι απλό και σαφές, και η διάταξη του υλικού καλή. Η θεμελιώδης αρχή του μπορεί να περιγραφεί ως ορθολογικός ωφελιμισμός και αποτελεί μια περίληψη σκέψεων ομοϊδεατών του θεωρητικών, ιδιαίτερα του Ρίτσαρντ Κάμπερλαντ και του Ούγκο Γκρότιους[6].
Η πραγματεία του Μπουρλαμακί «Οι Αρχές του Φυσικού και Πολιτικού Δικαίου» έχει μεταφραστεί σε έξι γλώσσες (πέρα από το γαλλικό πρωτότυπο) σε 60 εκδόσεις. Το όραμά του συνταγματισμού είχε σημαντική επίδραση στους Αμερικανούς «Πατέρες του Έθνους»: «Η πρόωρη αμερικανική σκέψη επέστησε επίσης την προσοχή στις ιδέες που κυκλοφορούν στην ήπειρο. Ο συγγραφέας που διαδραμάτισε το μεγαλύτερο ρόλο στη μετάδοση αυτών των ιδεών πάνω από τον Ατλαντικό ήταν ο ελβετός συγγραφέας Ζαν-Ζακ Μπουρλαμακί, ο οποίος τώρα έχει σχεδόν ξεχαστεί, αλλά ήταν κάποτε συγγραφέας με τεράστιες πωλήσεις»[9]. Για παράδειγμα, η κατανόησή του περί αλληλοελέγχου εξουσιών ήταν πολύ πιο εξελιγμένη και πρακτική από ό,τι εκείνη του Μοντεσκιέ, εν μέρει επειδή η θεωρία του Μπουρλαμακί περιείχε το σπέρμα του δικαστικού ελέγχου. Αναφερόταν συχνά ή παραφρασμένος, αν και λίγες μόνο φορές του αποδιδόταν, σε πολιτικά κηρύγματα κατά τη διάρκεια της προ-επαναστατικής περιόδου. Ήταν ο πρώτος φιλόσοφος που θεώρησε την αναζήτηση της ευτυχίας ως ένα φυσικό ανθρώπινο δικαίωμα, μια αρχή που ο Τόμας Τζέφερσον επανέλαβε αργότερα στη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας[10]
Η περιγραφή του Μπουρλαμακί για τα ευρωπαϊκά κράτη, ότι αποτελούν «ένα είδος δημοκρατίας, τα μέλη της οποίας, ανεξάρτητες, αλλά δεσμευόμενες από κοινό συμφέρον, συνεργάζονται για να διατηρήσουν την τάξη και την ελευθερία» αναφέρεται από τον Μισέλ Φουκώ σε διαλέξεις που έδωσε το 1978 στο Collège de France στο πλαίσιο της συζήτησης περί διπλωματίας και δικαίου των εθνών[11]
Παραπομπές
(Γαλλικά) BNF authorities. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11894586f. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
(Αγγλικά) SNAC. w6x06n9c. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
16279.
12812.
Γερμανική Εθνική Βιβλιοθήκη, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2015.
Davies, Stephen (2008). «Burlamaqui, Jean-Jacques (1694–1748)». Στο: Hamowy, Ronald, επιμ. The Encyclopedia of Libertarianism. Thousand Oaks, Καλιφόρνια: SAGE Publications, Cato Institute, σελ. 44. ISBN 978-1-4129-6580-4.
Το επώνυμο Burlamaqui-Burlamacchi προέρχεται από το buglione http://marcosfilgueira.wikidot.com/ascendencia-pela-familia-burlamaqui και αυτό από τη λατινική bulla http://www.myetymology.com/italian/buglione.html , την «βούλα» σφράγισης παπικών εγγράφων. Σημαίνει επίσης το αναβράζον, η φούσκα
«Jean-Jacques Burlamaqui». Encyclopædia Britannica Eleventh Edition. Encyclopædia Britannica. 1911.
Hamowy, Ronald (2008). «General Introduction». The Encyclopedia of Libertarianism. Thousand Oaks, Καλιφόρνια: SAGE Publications, Cato Institute, σσ. xxvii. ISBN 978-1-4129-6580-4.. Δείτε επίσης http://web.archive.org/web/20111002060524/http://www.state.gov/secretary/rm/2011/07/169371.htm Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ: Χίλαρι Ρόνταμ Κλίντον, Υπουργός Εξωτερικών: «Οι ιδρυτές της Αμερικής ήταν εμπνευσμένοι από τις ιδέες και τις αξίες των πρώιμων Ελβετών φιλοσόφων όπως ο Ζαν-Ζακ Μπουρλαμακί και ο Εμέρ ντε Βατέλ, και το Ελβετικό Σύνταγμα του 1848 επηρεάστηκε από το δικό μας Σύνταγμα των ΗΠΑ. Η ελβετική προσήλωση στη δημοκρατία είναι παράδειγμα για έθνη και ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, που λαχταρούν για μεγαλύτερες ελευθερίες και ανθρώπινα δικαιώματα
Kopel, David B.; Paul Gallant; Joanne D. Eisen (Φθινόπωρο 2007). «The Human Right of Self-Defense». BYU Journal of Public Law (Brigham Young University) 22 (1): 93–96. Ανακτήθηκε στις 2010-02-27.
M. Foucault, Security, Territory, Population, εκδότης M. Senellart, μεταφραστής G. Burchell (2007 έκδοση, μετάφραση 2009), σελ. 303–04; και δες σελ. 310 αρ. 31.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
