.
Ο Ντανιέλ Μποβέ (γαλλικά: Daniel Bovet, 23 Μαρτίου 1907 - 8 Απριλίου 1992) ήταν Ελβετός χημικός. Σπούδασε στη Γενεύη και από το 1932 στο Ινστιτούτο Παστέρ του Παρισιού. Από το 1947 ανέπτυξε την επιστημονική του δραστηριότητα στο Ανώτατο Ινστιτούτο Υγείας της Ρώμης και το 1957 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ για την φυσιολογία και την ιατρική.[1][2]
Καθοδήγησε ενδιαφέρουσες έρευνες στον τομέα των σουλφαμιδών και αντιισταμινικών ενώσεων, ασχολήθηκε με την φαρμακολογία, την θεραπευτική χημεία και τη χημεία των αντιδράσεων που σχετίζονται με τη χημική δομή των ουσιών και τη βιολογική δράση τους. Οι μελέτες του για τη χημική σύσταση ενός δηλητηρίου που χρησιμοποιούσαν οι Ινδιάνοι της Αμερικής για να δηλητηριάζουν τα βέλη τους, τον οδήγησαν στην ανακάλυψη και την παρασκευή μιας σειράς ενώσεων θεραπευτικής δράσης, όμοιων με το κουράριο. Οι ενώσεις αυτές αποδείχτηκαν χρησιμότατες από θεραπευτική άποψη και με την σπασμολυτική τους δραστηριότητα προκάλεσαν επανάσταση στην ιατρική και την χειρουργική.[3]
Παραπομπές
«Daniel Bovet - NNDB».
«Daniel Bovet - nobelprize.org».
«Daniel Bovet - Chemical Heritage Foundation».
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
