Ο Κάρολος ΙΕ΄ (Karl XV, 3 Μαΐου 1826 - 18 Σεπτεμβρίου 1872) ήταν βασιλιάς της Σουηδίας (ως Κάρολος ΙΕ΄) και της Νορβηγίας (ως Κάρολος Δ΄) από το 1859 μέχρι το θάνατό του το 1872.[1][2][3] Παρότι κατείχε την αρίθμηση 15, ήταν, ωστόσο, ο 9ος Βασιλιάς της Σουηδίας που κατείχε αυτό το όνομα, καθώς ο Κάρολος Θ΄ (1550-1611) είχε αλλάξει την αρίθμηση βασισμένος στη μυθολογία της Σουηδίας.[4]
Βιογραφία
Γεννήθηκε στις 3 Μαΐου 1826 στο Παλάτι της Στοκχόλμης και, αμέσως, πήρε τον τίτλο του Δούκα του Σκάνε.[3] Ήταν ο πρωτότοκος γιος του Βασιλιά Όσκαρ Α΄ και της Ιωσηφίνας του Λίχτενµπεργκ.[2][3] Εκπαιδεύτηκε από καθηγητές όπως ο Κρίστοφερ Γιάκομπ Μπόστρομ και ο Φρέντρικ Φέρντιναντ Κάρλσον.[3] Μετά την άνοδο του πατέρα του στο θρόνο, το 1844, έγινε πρύτανης των πανεπιστημίων της Ουψάλα και του Λουντ, και, το 1853, έγινε πρύτανης της Βασιλικής Σουηδικής Ακαδημίας Τεχνών.[3][3] Στις 11 Φεβρουαρίου 1846 έγινε επίτιμο μέλος της Βασιλικής Ακαδημίας Επιστημών της Σουηδίας.[5]
Στις 19 Ιουνίου 1850 παντρεύτηκε στη Στοκχόλμη την Λουίζα της Οράγγης-Νασσάου, ανιψιά του Γουλιέλμου Β΄ των Κάτω Χωρών και του Γουλιέλμου Α΄ της Γερμανίας.[3][6][7] Το ζευγάρι δεν ταίριαξε, καθώς παρότι η Λουίζα ερωτεύθηκε το σύζυγό της, εκείνος προτιμούσε τη συντροφιά άλλων γυναικών.[6] Γνωστές ερωμένες του ήταν η Γιόσεφιν Σπάρε, η Βιλχελμίνε Σρέντερ, η Χάνα Στίρελ και η Ελίς Βάσερ.[8] Από την άλλη πλευρά, η σχέση του με τη μοναχοκόρη του, Λουίζα, ήταν θερμή και στενή.[1][6] Ο μοναδικός γιος του, ο Κάρολος Όσκαρ, πέθανε κατά τη βρεφική του ηλικία.[6]
Εξαιτίας της επιδείνωσης της υγείας του πάτερα του ονομάστηκε αντιβασιλέας στις 25 Σεπτεμβρίου 1857, ενώ η άνοδός του στο θρόνο της Σουηδίας και της Νορβηγίας έγινε στις 8 Ιουλίου 1859, ημέρα θανάτου του πατέρα του.[1][2][3][9]
Η βασιλεία του σημαδεύτηκε για τις πολλαπλές και εκτεταμένες μεταρρυθμίσεις της.[1][10] Το 1858 υπέγραψε το νόμο που παραχωρούσε ελευθερία στις ανύπαντρες ενήλικες γυναίκες. Η υφιστάμενη κοινοτική νομοθεσία της Σουηδίας (1862), το εκκλησιαστικό δίκαιο (1863) και το ποινικό δίκαιό της (1864) θεσπίστηκαν με την έγκριση και καθοδήγηση του Καρόλου. Βοήθησε, επίσης, τον Λούις Ντε Γκιρ στην αναθεώρηση του κοινοβουλευτικού συστήματος της χώρας το 1866.[1][2]
Ο Κάρολος ήταν υπέρμαχος του Σκανδιναβισμού και της πολιτικής αλληλεγγύης μεταξύ των τριών βόρειων βασιλείων.[1] Ωστόσο, το 1864, αρνήθηκε να βοηθήσει το φίλο του Φρειδερίκο Ζ΄ της Δανίας, κατά τον Β΄ Πόλεμο του Σλέσβιχ.[1]
Πέθανε στο Μάλμε στις 18 Σεπτεμβρίου 1872, σε ηλικία 46 ετών.[2] Στον θρόνο έπειτα ανέβηκε ο αδελφός του Όσκαρ Β΄.[1]
Παραπομπές
http://www.britannica.com/biography/Charles-XV
http://www.kungarochdrottningar.se/regentlaengd/bernadotterna/karl-xv/
hhttps://sok.riksarkivet.se/SBL/Presentation.aspx?id=12360
http://runeberg.org/nfbm/0500.html
http://svenskaregenter.blogg.se/2010/march/karl-xv.html
http://resources.huygens.knaw.nl/vrouwenlexicon/lemmata/data/LouisevanOranjeNassau
http://www.unofficialroyalty.com/king-carl-xv-of-sweden/
http://www.fib.se/inrikes/item/105-slakten-ar-varst-daniel
http://web.comhem.se/anetteskungar1/karl15.htm
http://www.encyclopedia.com/doc/1E1-Charles15Swe.html
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
