Η Χριστίνα (σουηδικά: Kristina Alexandra,, 18 Δεκεμβρίου 1626 – 19 Απριλίου 1689) ήταν βασίλισσα της Σουηδίας από το 1632 μέχρι το 1654. Ήταν το μόνο νόμιμο τέκνο του βασιλιά Γουσταύου Β' Αδόλφου και της συζύγου του, Μαρίας Ελεονώρας. Διαδέχθηκε τον πατέρα της σε ηλικία έξι ετών.
Παραιτήθηκε από τον θρόνο όταν ασπάστηκε τον καθολικισμό και πέρασε τα τελευταία χρόνια της στην Γαλλία και την Ρώμη, όπου και πέθανε σε ηλικία 62 ετών.
Νεανική ηλικία
Η Χριστίνα γεννήθηκε στην Στοκχόλμη και η γέννησή της συνέπεσε με ένα σπάνιο αστρονομικό φαινόμενο που προκάλεσε πολλές φήμες ως προς την επιρροή που το παιδί θα είχε στο μέλλον. Ο βασιλιάς είχε ήδη δύο κόρες που πέθαναν, και όλοι ήλπιζαν πως το βρέφος θα ήταν αγόρι. Η πρώτη κόρη του βασιλιά γεννήθηκε και πέθανε το 1620, ενώ η δεύτερη, που είχε επίσης το όνομα Χριστίνα, γεννήθηκε το 1623 και πέθανε την επόμενη χρονιά. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της Μαρίας Ελεονώρας, οι προσδοκίες ήταν τεράστιες, και όταν το παιδί γεννήθηκε, το παλάτι γέμισε από χαρά. Στις 18 Δεκεμβρίου η Βασίλισσα γέννησε ένα παιδάκι, που στην αρχή θεωρήθηκε πως ήταν αγόρι - ήταν μαλλιαρό και έκλαιγε με μια δυνατή βραχνή φωνή.
Ο Βασιλιάς συνδέθηκε άμεσα με τη μικρή του κόρη η οποία τον θαύμαζε. Η Βασίλισσα όμως, παρέμεινε απόμακρη, λόγω της απογοήτευσής της που το παιδί ήταν κορίτσι. Πριν αναχωρήσει για τον Τριακονταετή Πόλεμο, ο Γουστάβος Αδόλφος εξασφάλισε το δικαίωμα της μικρής του κόρης στον θρόνο, σε περίπτωση που δεν θα γυρνούσε. Σκοτώθηκε στο μέτωπο το Νοέμβριο του 1632.
Ο πατέρας της έδωσε διαταγές όπως η Χριστίνα μεγαλώσει όπως ένας πρίγκηπας. Η ίδια ορκίστηκε στο θρόνο ως βασιλιάς και όχι βασίλισσα, κάτι που της έδωσε το παρατσούκλι Το Κορίτσι Βασιλιάς. Η μητέρα της Χριστίνας, Μαρία Ελεονώρα, καταγόταν από την οικογένεια Χόχενζόλλερν, και καθώς ήταν ευέξαπτη, προσπάθησε να «ενοχοποιήσει» την Χριστίνα για τις δύσκολες ώρες της γέννας που πέρασε. Αυτός ήταν ίσως ο λόγος που η ίδια η Χριστίνα δεν απέκτησε ποτέ της δικά της παιδιά.
Η Χριστίνα έκλαψε για τρεις μέρες μετά την αναχώρηση του πατέρα της. Τα γράμματα που έγραφε στον πατέρα της στα Γερμανικά ακόμα διασώζονται. Η μητέρα της ζήτησε να φέρουν το βασιλιά από τη Γερμανία μέσα σε ένα φέρετρο. Ζήτησε να μην ταφεί μέχρι να πεθάνει η ίδια και να ενταφιαστεί μαζί του. Ζήτησε ακόμη το φέρετρο να παραμείνει ανοικτό, και το έβλεπε κάθε δύο μέρες, αγγίζοντάς το, χωρίς να λαμβάνει υπόψη την αποσύνθεση του πτώματος. Ο Βασιλιάς πέθανε στις 6 Νοεμβρίου 1632 αλλά τάφηκε στις 22 Ιουνίου 1634, 18 μήνες αργότερα. Ακόμα και μετά την ταφή του η Βασίλισσα άρχισε να επισκέπτεται τον τάφο, προσπαθώντας να δει το πτώμα. Στο τέλος, ο Καγκελλάριος, Άξελ Οξενστιέρνα ζήτησε να μπει στην είσοδο ένας φρουρός, για να μην προκληθούν περαιτέρω επεισόδια.
Η πριγκήπισσα, που κληρονόμησε τη φυσιογνωμία του πατέρα της, έγινε πλέον το κέντρο της προσοχής της μητέρας της. Από πλήρη αδιαφορία, η συμπεριφορά της Βασίλισσας μεταβλήθηκε σε υπερπροστατευτική. Ο Γουστάβος Αδόλφος είχε αποφασίσει, ότι σε περίπτωση θανάτου του, το κορίτσι θα μεγάλωνε με τη αδελφή του, Κατερίνα, που ήταν παντρεμένη με τον Κόμη του Κλήμπουργκ. Η Χριστίνα γνώριζε αυτό το ζεύγος πολύ καλα. Τα παιδία τους ήταν η Μαρία Ευφροσύνη, που αργότερα παντρεύτηκε έναν από τους καλύτερους φίλους της Χριστίνας, και ο Κάρολος Γουστάβος, που την διαδέχτηκε στο θρόνο.
Αυτή η διευθέτηση δεν άρεσε καθόλου στη βασίλισσα, που απαγόρευσε την είσοδο στα ανάκτορα στην Κατερίνα. Ήθελε η ίδια να επιβληθεί της ανατροφής της πριγκήπισσας, η οποία υπέφερε από τις κρίσεις θλίψης της μητέρας της, κλεισμένη στα ιδιαίτερα διαμερίσματα όπου η βασίλισσα απαγόρευσε το φως του ηλίου. Ο Καγκελλάριος Οξενστιέρνα αποφάσισε να στείλει τη βασίλισσα εξορία στο κάστρο Γκρίπσχολμ, ενώ η συνέλευση θα αποφάσιζε πότε θα έβλεπε την εννιάχρονη κόρη της. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τρία όμορφα χρόνια, κατά τα οποία η Χριστίνα έζησε χαρούμενα στο πλευρό της Κατερίνας και της οικογένειάς της. Όμως όταν η Κατερίνα πέθανε το 1639, ο Οξενστιέρνα ζήτησε από την οικογένειά της να φύγει από τα ανάκτορα.
Όταν γεννήθηκε, οι νοσοκόμες απρόσεκτα άφησαν το βρέφος να τους πέσει στο πάτωμα. Ο ένας ώμος της έσπασε, με αποτέλεσμα ο ένας ώμος να είναι χαμηλότερος από τον άλλο για όλη της τη ζωή. Ήταν όμως, πολύ καλή στην ιππασία και έπαιρνε μαθήματα ξιφασκίας και σκοποβολής. Ήταν ιδιαίτερα ώριμη για την ηλικία της. Στις 15 Μαρτίου 1633 έγινε βασίλισσα στα έξι της, και το πρώτο της επίσημο καθήκον ήταν να υποδεχθεί την αποστολή της Ρωσικής Πρεσβείας. Ο Βασιλιάς εξασφάλισε πως ο θεολόγος Γιοχάννες Ματίαε Γόθους θα ήταν ο καθηγητής της. Τη δίδαξε θρησκευτικά, φιλοσοφία, αρχαία Ελληνικά και Λατινικά. Παράλληλα μελέτησε τη Σουηδική ιστορία καθώς και ξένες γλώσσες, για τις οποίες διέθετε ένα μοναδικό ταλέντο. Όταν ο Γάλλος πρέσβης έφθασε στη Στοκχόλμη το 1645 δήλωσε " Μιλά Γαλλικά σαν να έχει γεννηθεί στο Λούβρο!" Ο Όττο Σπέρλινγ, γιατρός της κόρης του Χριστιανού Δ΄ συνάντησε τη Χριστίνα στη Στοκχόλμη το 1653, και της μίλησε στα ιταλικά, τα οποία γνώριζε έχοντας ζήσει στην Ιταλία για τέσσερα χρόνια. Έμεινε έκπληκτος που εκείνη, μη έχοντας επισκευθεί την Ιταλία, μπορούσε να μιλήσει τη γλώσσα σαν μητρική. Η Χριστίνα μελέτησε και το Ισλάμ αλλά και το σύγγραμμα Οι τρεις σφαιτεριστές, ένα έργο που παρέθετε αμφιβολίες για όλες τις μορφές οργανωμένης θρησκείας.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
